Poliflw

Het is inmiddels een jaar geleden dat Iris Rutjes werd beëdigd als raadslid voor D66 in onze mooie gemeente Enschede. In deze blog blikt ze terug op het afgelopen jaar en kijkt ze vooruit naar de komende periode.

Het is inmiddels een jaar geleden dat ik ben beëdigd als raadslid voor D66 in onze mooie gemeente Enschede. Vorig jaar werd ik na een zeer intensieve en spannende verkiezingstijd met meer stemmen dan ik ooit had verwacht verkozen tot raadslid. Veel mensen vragen mij: hoe word je nou eigenlijk raadslid? Dit is uiteraard voor iedereen anders, maar ik kan jullie wel vertellen hoe ik op deze positie ben gekomen.

In 2014 ben ik lid geworden van de partij. Zelf was ik zeer ontevreden over een aantal zaken in Nederland en besloot om in plaats van te klagen zelf actief te worden. Alexander Pechtold was voor mij een voorbeeld van een politicus die niet alleen maar in beloften sprak, maar ook daadwerkelijk verandering bracht. In eerste instantie ben ik alleen lid geweest en heb ik mij meer verdiept in het gedachtegoed van D66. Zo ontdekte ik steeds meer van de partij: waar staan we voor en waar komt dit weg, wat zijn onze richtingwijzers en waarom worden bepaalde besluiten genomen? Gelukkig bleek D66 een partij die goed bij mij en mijn eigen waarden past. Ik bleek een ware sociaal liberaal te zijn en voelde destijds sterk de drang meer handen en voeten te geven aan mijn lidmaatschap.

Na een tijdje werd ik uitgenodigd voor een kennismakingsavond van de afdeling Enschede. Hier ontmoette ik raadsleden en andere enthousiastelingen. Zij konden mij meer vertellen over de afdeling en wat er allemaal mogelijk is. Kort hierna werd ik gebeld met de vraag wat ik binnen de afdeling zou willen doen, óf ik ook actief wilde worden en waar mijn interesse ligt. Naar aanleiding van dit gesprek ben ik aangesloten bij de Permanente Programmacommissie (PPC). Gedurende twee jaar heb ik meegeschreven aan ons verkiezingsprogramma en kreeg ik steeds meer mee van wat er binnen de Enschedese politiek speelt. Parallel hieraan ben ik actief geworden in het campagneteam; een leuke manier om meer mensen te leren kennen en mijn politieke vaardigheden te verbeteren. Naarmate de verkiezing van 2018 steeds dichterbij kwam begon het te kriebelen: ik wilde meer. In eerste instantie dacht ik dat raadswerk niets voor mij zou zijn, want wat had ik nou voor ervaring en hoe zou ik dit kunnen combineren met mijn werk en gezin? Na meerdere gesprekken met een aantal mensen en de daarbij komende aanmoediging om me vooral wél kandidaat te stellen heb ik dit gedaan. Dit was ontzettend spannend, maar ook erg leuk. Vol enthousiasme heb ik de procedure doorlopen en werd ik op plek 7 geplaatst van onze kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezing 20 maart 2018.

In aanloop naar de verkiezing ben ik actief campagne blijven voeren, niet per sé voor mijzelf maar voor onze partij. De kans dat ik in de gemeenteraad kwam was namelijk klein. Wij hadden 7 zetels en stonden in de peiling op verlies. Zelfs al zouden we weer een wethouder mogen leveren dan hadden we nog 6 zetels nodig voor mij om in de raad te komen. In mijn omgeving, thuis, op mijn werk en binnen de partij leefden veel mensen met me mee. Het was dan ook een enorme teleurstelling toen wij tijdens de uitslagenavond op 5 zetels uitkwamen. Als een ware optimist heb ik het behoud van in ieder geval 5 zetels gevierd en de kandidaten op plek 1 t/m 5 gefeliciteerd. De volgende dag werd ik wakker met een raar gevoel en besloot naar de bijeenkomst te gaan waar de uitslagen van het centraal stembureau bekend werden gemaakt. Het moment dat ik daar mijn naam hoorde zal ik nooit vergeten; geheel onverwacht bleek ik met voorkeurstemmen op plek 3 binnen te zijn gekomen. Deze dagen waren een emotionele rollercoaster vol gemengde gevoelens, blijdschap, teleurstelling, verdriet en compassie voor diegene die het niet hadden gehaald. En vanaf dat moment begon het raadswerk voor mij. Ik ben enorm dankbaar voor de stemmen die ik heb gekregen en voel mij een ware volksvertegenwoordiger. Het beste voor Enschede en haar inwoners is mijn uitgaanspunt, maar ik heb wel gemerkt dat ik zelf ook een enorme ontwikkeling heb doorgemaakt.

Raadslid word je niet van de een op de andere dag, maar je bent het wel ineens vanaf het moment van je benoeming. In eerste instantie was ik nog helemaal in een roes, ik voelde me als een puppy dat allerlei nieuwe dingen mocht doen en leren. Omdat er veel nieuwe dingen op je pad komen heeft de griffie een inwerkprogramma opgezet. Tijdens zo’n programma leg je bezoeken af aan allerlei organisaties binnen en buiten de gemeente en word je overladen met informatie. Deze periode was enorm intensief, zeker omdat ik er de eerste maand fulltime naast heb gewerkt. Het leuke vond ik dat je overal vriendelijk wordt onthaald en informatie krijgt waarvan je het bestaan niet eens wist. Zo heb ik veel geleerd over de organisatiestructuur van de gemeente, maar ook over bijvoorbeeld ondermijning, de omgevingswet, nieuwe projecten in Enschede, culturele en maatschappelijke organisaties, het reilen en zeilen van de raad en nog veel meer. Hiernaast was er veel gelegenheid om kennis te maken met mijn raadscollega’s.

Ondertussen liepen de coalitieonderhandelingen en werd langzaam zeker wie er in de oppositie én coalitie belandden. Voor mij is de samenwerking met andere raadsleden erg belangrijk; uiteindelijk moeten we het samen doen. Tot aan het zomerreces heb ik mij vooral kunnen oriënteren en mogen leren. Dit was een belangrijke vormingsperiode voor mij als raadslid. Toen kwam het zomerreces, een begrip dat geheel nieuw was voor mij aangezien in de wereld van zorg en welzijn juist in de zomer hard gewerkt wordt. Ik had dan ook het gevoel na het reces en daarmee ook na de coalitieonderhandelingen pas écht aan het werk te zijn.

De eerste gemeentebegroting was een pittige: zoveel informatie in zo’n korte tijd en vervolgens wilde ik alles begrijpen. Dit heeft mij wel geleerd dat ik niet alles kan volgen en begrijpen, al ben ik nog zo nieuwsgierig van aard. Mijn nieuwsgierigheid en al bestaande kennis op het gebied van zorg en welzijn hebben mij er goed doorheen geholpen. Inmiddels ben ik een jaar raadslid en denk ik in grote lijnen te begrijpen waar het allemaal om draait, wat er speelt en hoe ik hier mee aan de slag kan.

Inmiddels heb ik al veel mogen doen en heb ik 14 raadsvergaderingen bijgewoond, 19 stedelijke commissies, 6 stadsdeelcommissies zuid en nog véél meer fractievergaderingen. 5 november was de eerste keer dat ik heb gesproken in de stedelijke commissie en 4 februari deed ik voor het eerst het woord in een raadsvergadering. De eerste keer dat je op het knopje van de microfoon drukt is spannend: iedereen luistert mee en dan is het moment dat je alles wat je van tevoren hebt bedacht te zeggen ook daadwerkelijk gaat verwoorden. Ondanks dat ik vaker voor grote groepen heb gesproken voelde dit moment beladen, dan voel je ten volste je verantwoordelijkheid. Dit geldt ook voor het stemmen in raadsvergaderingen: voorafgaand bespreek je uitvoerig met je fractie de standpunten, maar met één druk op de knop worden belangrijke beslissingen genomen.

Dit jaar heb ik ook mijn eerste motie ingediend: de motie hoge nood voor betere bereikbaarheid van openbare toiletten in Enschede. Deze motie is met ruime meerderheid aangenomen en was uiteindelijk een mooi samenwerkingsverband tussen meerdere partijen. Dit geeft positieve energie. In deze raad worden veel moties en artikel 35 vragen ingediend. Soms lijkt dit instrument hierdoor wat kracht te verliezen. Als D66 zijn wij daarom zuinig op het indienen van moties en politieke vragen, maar als we iets indienen is dit zeker het lezen en volgen waard.

Vorige week heb ik voor het eerst een randprogramma geleid. Dit ging over LHBTI+ en emancipatie naar aanleiding van de beleidsnotie die wij als raad vorig jaar hebben aangenomen. Daarnaast heb ik samen met een aantal raadsleden een themabijeenkomst voorbereid tijdens de Stadsdeelcommissie Zuid. Dit soort avonden zijn intensief om voor te bereiden, maar ontzettend leuk om te doen. Zo kan ik handen en voeten geven aan abstracte ideeën en weet ik structuur aan te brengen in mijn raadswerk. Het is namelijk niet alleen maar meedoen en meedenken, maar ook voorruitplannen. Dit is ook precies het moment waar ik nu sta. Terugkijken op een veelbewogen jaar en vooruitkijken naar de komende jaren.

Zoals ik eerder beschreef is het eerste jaar een veelbewogen jaar geweest wat voornamelijk in het teken van leren en ontwikkelen heeft gestaan. Komende jaren wil ik mij verder blijven ontwikkelen als raadslid, zodat we samen veel goede dingen kunnen doen voor onze stad en hopelijk komende verkiezing ten minste onze zetels weten te behouden. Het is af en toe nog zoeken naar een manier om inwoners op te hoogte te houden van wat ik doe, waar werk ik aan en wat heb ik bereikt. Zelf ben ik daarom voornemens om vaker een blog te schrijven over mijn werk als raadslid.

De komende tijd zal ik voornamelijk bezig zijn met werken richting de zomernota. Mijn focus ligt op de transformatie in het sociaal domein met in het bijzonder welzijn, de wijkteams, jeugd en LHBTI+. We hebben een enorme taak te volbrengen, niet alleen financieel maar ook sociaal maatschappelijk. Inmiddels heb ik het gevoel voldoende ingewerkt te zijn om hier ook structureel aan te kunnen werken. Jullie zullen dan ook nog veel van mij voorbij zien komen. En mocht je mij iets willen vragen, dan mag dat altijd. Ik ben goed bereikbaar via whatsapp en email en kom graag een keertje langs. In contact blijven met de maatschappij vind ik erg belangrijk. Ik wil niet in de politieke bubbel belanden, maar mij bezig blijven houden met wat er leeft in de stad.

Iris Rutjes. (Nét niet meer versgebakken) raadslid voor D66 Enschede.

Het bericht Vooruitkijken na een jaar raadswerk verscheen eerst op Enschede.

Nationale coming out day 2018 🌈 Als ik terug kijk naar mijn coming out in 2014, denk ik, naast dat ik redelijk laat was (19), aan de uiteenlopende reacties van mensen in mijn omgeving. Ik wist al 6 jaar lang dat ik op jongens viel en eindelijk was dat geen geheim meer. Naast de leuke, warme en positieve reacties, waren er ook mensen die niet reageerden, negatief reageerden of mij anders gingen aanspreken/behandelen. Want ja, nadat je dit met echte dierbaren, familie en vrienden deelt, komt er later ook een moment dat oude vrienden, kennissen en andere bekenden 'het' horen. Deze reacties deden op dat moment erg veel met me. Empowerment is bij een coming out misschien wel het belangrijkste middel om die negatieve reacties te onderdrukken. Het mooiste empowerment moment dat ik in mijn leven heb gevoeld kwam een aantal maanden nadat ik mijn wereld had gedeeld dat ik homo ben. Destijds was ik op een congres waar Vera Bergkamp werd geïntroduceerd als Tweede Kamerlid. Ze werd door Alexander Pechtold aangekondigd inclusief een stukje biografie en sprak vervolgens zelf ook kort over haar leven, werk, missie en haar inzet voor mensenrechten. Een powervrouw die mij inspireerde, zo intens dat ik kort daarna een brief stuurde met mijn verhaal en waardering voor haar werk. Een korte tijd later werd ik in de avond gebeld: Vera. We hebben elkaar lang gesproken. Ze vertelde me hoe goed het was dat ik uit de kast was gekomen, leerde me hoe ik om kan gaan met negatieve reacties, maar bovenal: ze heeft me verteld dat ik het sterkst ben wanneer ik mezelf kan zijn: Het was een inspirerend gesprek, het gaf me energie, het gaf me kracht: Empowerment. Het feit dat ze mij, ondanks haar volle agenda, toch belde, tijd nam voor dit gesprek en we elkaar hierna vaker ontmoet hebben gaf me ook een beeld van de D66. Een beeld dat inmiddels ook heb ervaren op lokaal gebied: waarde voor persoonlijk contact en deze verhalen van burgers meenemen in de visie van de partij. Iets wat ik erg waardeer aan D66. Mijn verhaal bevestigt hoe effectief empowerment kan zijn en hoe belangrijk het is dat het is dat je omgeving je accepteert zoals je bent. De emancipatie in Nederland is al ver, erg ver, maar er zijn nog steeds stappen te nemen. Ik hoop dat ik het mag meemaken dat er een dag komt dat 'uit de kast' niet meer bestaat en we in een land leven wat vrij is en iedereen mag/ kan zijn zoals hij/zij is en dit ook echt normaal is. En nu vooruit! - Bryan

Op 30 oktober vinden de gemeenteraadsverkiezingen in Israel plaats. Ook in Tel Aviv, de plek waar ik vandaag zit, zijn de campagneposters 3 weken voor election day niet meer te ontwijken. Voor een land dat omringt wordt door staten die het niet zo hebben op democratische verkiezingen is het een hoopvolle gedachte dat de inwoners hier hun representatieve vertegenwoordigers mogen kiezen. Toch is niet alles mooi aan deze campagne. In Tel Aviv verschenen campagneposters in het straatbeeld met een harde boodschap.

De lokale Likud fractie, de partij van zittend premier Netanyahu, voert campagne onder de slogan ‘It’s us or them’ (Het is wij of hen). De tekst wordt door veel islamitsche arabieren en afrikaanse migranten als bijzonder beledigend ervaren, omdat ook in het beeldmateriaal de tegenstelling tussen deze groepen en de Hebreeuwse nationalisten wordt uitvergroot. De slogan doet ook wel een klein beetje denken aan de beroemde uitspraak van de Amerikaanse president Bush toen hij steun probeerde te krijgen voor zijn oorlog tegen Al-Qaida in Irak en Afganistan: “You are eighter with us, or against us”.

De drang onder politici, ook zeker in Nederland, om tegenstellingen te vergroten en zichtbaar te maken is campagnetechnisch geen vreemde gedachte. Het laat de kiezer zien waar je voor staat, en waar ze een keuze tussen kunnen maken. Het gaat mis wanneer je daarmee ook groepen mensen doelbewust uitsluit, of na de verkiezingen niet in staat blijkt te zijn om samen te willen werken. De PVV is er eentje die die zich meer dan eens schuldig maakt aan het eerste, de SP heeft een handje van het tweede verwijt.

Gelukkig kennen we in Apeldoorn geen partijen die doelbewust groepen mensen willen uitsluiten. Meer dan eens is de samenwerking in de gemeenteraad in de periode 2014-2018 geprezen door in- en outsiders. Maar dat betekend tegelijkertijd dat we daar zuinig op moeten zijn, want de ervaring van het verleden is zeker geen garantie voor de toekomst. Ik zou het mooi vinden als de bereidwilligheid om samen te werken, ook met partijen waar je ideologisch ver vanaf staat, verheven wordt tot belangrijkste eigenschap voor de politicus van morgen. Alexander Pechtold was als fractievoorzitter van D66 iemand die dat heel goed begreep, en ik heb daar erg veel bewondering voor.

Het is nog ver weg, maar voor de Apeldoornse gemeenteraadsverkiezingen vraag ik alvast patent aan op onze nieuwe slogan: ‘It’s us, and them’.

GEFELICITEERD met je diploma!

D66

Geslaagd? Gefeliciteerd! 🎈🎊🎒 Alexander Pechtold heeft de vlag al voor jullie uitgehangen! 😉

D66 in Leudal; een blijvend appèl… Stem vandaag! ‘‘We waren ongerust. Over de politieke situatie in ons Leudal. Over het cliëntelisme en de ondoorzichtigheid. Over de ontoereikendheid van de verouderde dorpspolitiek. Over de onbeweeglijkheid en de verstarring van de bestaande partijen. En over altijd maar weer hetzelfde geharrewar in de raad en in het college. We wilden er zo graag wat aan doen." Vier jaar geleden, op mijn 23ste verjaardag, 27 maart 2014, werd ik geïnstalleerd als raadslid van de gemeente Leudal. Ik kon niet wachten om te beginnen en samen met Kaj, Leo, Joost en Danielle gingen we ambitieus van start. Al snel omcirkelde ik één datum in de agenda rood: 21 maart 2018. Ja, we hadden 2 zetels, maar steeds opnieuw bleek dat we daarmee maar weinig wezenlijks konden veranderen. We stelden de vriendjespolitiek en het kerktorendenken aan de orde, we stopten niet totdat alle feiten van het wanbestuur boven tafel kwamen (ook al moesten ze van het bestuur ‘sub rosa blijven’) en we bleven voorstellen doen voor een transparanter en beter bestuur. Maar we hadden maar 2 zetels en werden simpelweg steeds overstemd. Na 3 moties van wantrouwen brak dan toch de coalitie en veranderde er voor het eerst wat. De inbreng van D66 werd serieuzer genomen en ik kreeg er weer meer plezier in. Het geurbeleid, het subsidiebeleid, het bibliotheekbeleid: D66 kreeg in Leudal (vanuit de oppositie) ineens dingen voor elkaar! Juist op dat moment ging de telefoon uit Den Haag. Alexander Pechtold. Er ging een splijtend gevoel door mijn ziel; een gevoel zoals ik dat de afgelopen weken ook intens heb ervaren! Ik wilde geen afscheid nemen van politiek Leudal, we waren toch nog niet klaar, er was toch nog zoveel te doen, maar het afscheid moest wel, én… was misschien ook wel beter zo. Omdat ik gezien had dat het leven te kort en te onzeker is om je dromen uit te stellen. Omdat ik altijd al in de Tweede Kamer wilde, en dit bij uitstek het moment was dat het kon! Omdat tenslotte de gedachte mij vastgreep dat juist het misplaatste gevoel van de eigen onmisbaarheid van politici in Leudal de politiek in Leudal al jarenlang in de greep hield, en dat je eigenlijk alleen te vroeg uit Leudal kon vertrekken; beter te vroeg met pijn in het hart dan te laat en zelf niet doorzien. Dus ja, nu staat er een nieuwe ploeg klaar. Mensen die vooruit willen kijken. Die niet afgerekend willen worden op de fouten van mij en (heel soms maar!) die van Kaj… Ja Kaj, Kaj Beurskens, hij stopt nu ook met zijn raadswerk en deed dit altijd voortreffelijk. Genuanceerd, rustig, en kundig… in die eerste twee dus mijn perfecte tegenpool! ;-) De nieuwe ploeg staat klaar en vraagt uw steun: • Voor een beter groenonderhoud, en een nog groenere gemeente. • Voor een leefbaar Leudal, waar we keuzes durven maken om beter samen te werken. • Voor een gemeenschap waar iedereen meedoet, jong en oud, kwetsbaar en krachtig. • Maar bovenal voor een vernieuwende manier van politiek bedrijven, voor het daadwerkelijk afrekenen met het verleden, maar dan wel vanuit de eigen kracht! Positief en constructief toewerken naar echte verbeteringen voor onze inwoners. Robert Martens leidt onze lijst, Iris Schors zorgt vanaf 2 voor de verjonging, Dirk Voermans vanaf 3 voor de vernieuwing. Ervaren krachten Leo, André en Joost staan verkiesbaar op 4, 5 en 6. Daarnaast hebben we nog 11 kandidaten die zich aan ons programma committeerden. Stem vandaag D66 Leudal, lijst 4, en dan een persoon waar u zich goed thuis bij voelt. En als u niet in Leudal stemt, en/of geen D66 stemt, ook prima en volg vooral uw hart!