Poliflw

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

 

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

 

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

 

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

 

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijk component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook een veronderstelling is dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

 

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

 

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

Arbeid is een waardevol goed. Milieucrisis koppelen aan deze crisis, door bv de belasting op arbeid te stoppen en de belasting op vervuiling te gaan heffen. Functies worden overeind gehouden en we zien conservatieve reacties. De harde kern blijft overeind van functies en banen, maar een aantal zijn veel minder beschermd. Arbeid is niet alleen inkomen maar ook veiligheid en als werkgevers het water aan de lippen staat, is er ook een gevaar voor verslechterende arbeidsomstandigheden. Dat debat wordt nu gemist in de politiek en in de media.

 

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

grote branden demonstraties in Hong Kong de boerendemonstraties de staking van verpleegkundigen en het onderwijs. Er was heel veel onvrede en dat is in een keer stil gelegd. Op het laatst werd ook een brug gemaakt naar het basisinkomen.

 

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

 

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zoekt op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

 

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

 

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

 

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht),wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare, manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

 

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

 

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is belangrijk om naar waarden en normen die in onze maatschappij belangrijk zijn te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

 

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk, burn-outs, meer leefkwaliteit.

 

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

 

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

 

Volgende meet-up woensdag 13 mei

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

 

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar en de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

 

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

 

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

 

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijke component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden, die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook wordt vaak verondersteld dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

 

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

 

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

Arbeid is een waardevol goed. Milieucrisis koppelen aan deze crisis, door bv de belasting op arbeid te stoppen en de belasting op vervuiling te gaan heffen. Functies worden overeind gehouden en we zien conservatieve reacties. De harde kern blijft overeind van functies en banen, maar een aantal zijn veel minder beschermd. Arbeid is niet alleen inkomen maar ook veiligheid en als werkgevers het water aan de lippen staat, is er ook een gevaar voor verslechterende arbeidsomstandigheden. Dat debat wordt nu gemist in de politiek en in de media.

 

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

grote branden demonstraties in Hong Kong de boerendemonstraties de staking van verpleegkundigen en het onderwijs. Er was heel veel onvrede en dat is in een keer stil gelegd. Op het laatst werd ook een brug gemaakt naar het basisinkomen.

 

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

 

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan over wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn, dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien, dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zocht op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

 

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

 

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

 

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht), wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

 

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

 

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is het belangrijk om naar waarden en normen, die in onze maatschappij belangrijk zijn, te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor de corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

 

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk en burn-outs, meer leefkwaliteit.

 

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen, omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien, dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

 

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

 

Volgende meet-up woensdag 13 mei

Opgeven weer op maastricht@groenlinks.nl

GroenLinks was in het debat van afgelopen dinsdag 11 februari tegen de motie van het CDA, waarin geëist werd om staand drinken weer toe te staan. D66 gaf in zijn stemverklaring aan twijfels te hebben en veel vragen te hebben, maar stemde toch in met de motie, waardoor er 19 stemmen voor waren en 15 tegen.

GroenLinks vindt het ook een leuk idee om buiten op het terras staand een biertje te mogen drinken. Maar in het verleden zijn er slechte ervaringen mee opgedaan. Er was sprake van meer overlast, onveiligheid en de grenzen van het terras vervaagden. Door deze motie gaf het CDA en Groep Alexander Lurvink een uitvoeringsbevel aan het college. Hans Passenier betoogde als woordvoerder dat het juist belangrijk is om kaderstellend te werken en het college de gelegenheid te geven te onderzoeken wat mogelijkheden zouden kunnen zijn. Zie voor het debat onderstaande videoregistratie (bijdrage GroenLinks op 1:03:00.

Ook de oproep van bewoners om hiervan af te zien werd genegeerd, terwijl de roep van een aantal horecaondernemers kracht werd bijgezet. De afspraken die er zijn tussen bewoners en horeca-ondernemers, die overigens moeizaam tot stand zijn gekomen, lijken nu weer op losse schroeven te staan.

Het hele debat over de terrassenverordening leek geregeerd te worden door belangen van ondernemers. Nadat over de termijn van de vergunning, de termijn van onderling overleg van ondernemers en over het aantal toiletten amendementen waren ingediend, heeft de GroenLinks fractie besloten om tegen het raadsvoorstel te stemmen. We waren van mening dat het geamendeerde voorstel bijna onuitvoerbaar wordt en niet tegemoet komt aan de flexibiliteit en duidelijkheid die het college voor ogen stond.

De dag erna hebben we een aantal artikel 47 vragen gesteld, omdat we ons ernstig zorgen maken over de uitvoering.De burgemeester laat zich van haar wijze kant zien in de RIB (raadsinformatie brief) die als reactie kwam op het debat.

Een van de breekpunten was de motie om staand drinken toe te staan. Er waren veel ingezonden brieven van verontruste bewoners binnengekomen en door het aannemen van deze motie werden ook enige convenanten, die tussen plaatselijke horeca en bewoners gesloten waren, buiten spel gezet.

 

GroenLinks-raadslid Hans Passenier: “De raad van Maastricht heeft tot onze grote tevredenheid unaniem ingestemd met onze motie die het college vraagt om met de lokale afdeling van Koninklijke Horeca een Green Deal aan te gaan en te onderzoeken op welke manier de horeca in Maastricht gestimuleerd kan worden om de terrasverwarming te verduurzamen. Het is GroenLinks nl. al lange tijd een doorn in het oog om de energieverslindende terrasverwarming te zien branden op bijna lege terrassen. In Tilburg is een dergelijke Green Deal al realiteit.”

Bij de behandeling in de raad op 11 februari over de terrassenverordening werd volgens GroenLinks door menige politieke partij nogal in detail getreden, ook bij de motie van o.a. het CDA over staand drinken. GroenLinks ziet wel dat het staand drinken een sympathieke sfeer geeft en het is zeker gepast bij bepaalde evenementen, maar vindt het regelen daarvan niet passen bij de kaderstellende rol van de raad.

Bovendien gaat het voorbij aan eerder gemaakte afspraken met bewonersgroepen en die afspraken zijn niet voor niets gemaakt. GroenLinks zag zich, toen deze motie werd aangenomen, uiteindelijk genoodzaakt tegen de hele terrassenverordening te stemmen.

Hans Passenier:“ De leefbaarheid in de binnenstad is een groot goed voor GroenLinks en heeft een teer evenwicht. Volgens bewoners is door eerder gemaakte afspraken een leefbare en werkbare situatie ontstaan. Zij zijn nu bang dat het vrijlaten van die oude regel leidt tot meer lawaai en grotere groepen op straat die door het horecapersoneel moeilijker te controleren zijn.”

Over de motie "staand drinken" hebben wij de volgende schriftelijke vragen gesteld:

Welk groen initiatief in Maastricht verdient volgens jou het “Groen Lintje 2020”?

GroenLinks Maastricht vindt dat onze stad elk jaar duurzamer en groener en dus ook gezonder moet worden. In 2030 wil de stad Klimaatneutraal zijn, er valt nog veel werk te verrichten. Niet alleen de gemeente, maar ook individuele inwoners, groepen, bedrijven en organisaties zijn op allerlei terreinen met innovatieve, groene initiatieven bezig om daar aan bij te dragen. Hartverwarmend, al die initiatieven, vindt GroenLinks. Zij verdienen een pluim, in het zonnetje te worden gezet en aan de stad gepresenteerd te worden.

Ieder wordt dan ook van harte opgeroepen kandidaten aan te dragen voor het Groen Lintje Maastricht 2020!

Een jury bestaande uit de fractieleden Coen van der Gugten en Hans Passenier, aangevuld met Lara Klaassen, beoordeelt alle binnengekomen nominaties. De jury kiest 3 initiatieven uit en gaat daar op werkbezoek. Daarna wordt de nummer 1 bepaald.

Extra feestelijke detail: de winnaar in Maastricht dingt in juni mee naar het Euregionaal Groen Lintje 2020. 5 Groene partijen uit onze euregio dragen dan in Aken hun lokale winnaar voor.

Op zaterdag 21 maart van 15.00 -17.00 u in De Ruimte, Petrus Regoutplein 3 wordt het lintje uitgereikt aan de winnaar tijdens een feestelijke bijeenkomst. De top drie wordt daar gepresenteerd.

Doe mee en zend uw nominatie aan: fractiemaastricht@groenlinks.nl

Bellen kan ook : 0653168663

Nominaties, voorzien van motivatie en contactgegevens genomineerde(n) insturen vóór 21 februari a.s.

GroenLinks Maastricht is op zoek naar een:

 

Vrijwilligerscoördinator

 

GroenLinks Maastricht is een actieve afdeling. We willen naast het werk van de fractie voortdurend actief zijn op verschillende thema’s. Daarom bereiden we ons nu al voor op de campagnes van 2021 en 2022. We zijn bezig met een campagnepand en willen dat tot hart van de vrijwilligersorganisatie maken.

 

De vrijwilligerscoördinator heeft een aantal taken:

GroenLinks Maastricht is op zoek naar een:

 

Vrijwilligerscoördinator

 

GroenLinks Maastricht is een actieve afdeling. We willen naast het werk van de fractie voortdurend actief zijn op verschillende thema’s. Daarom bereiden we ons nu al voor op de campagnes van 2021 en 2022. We zijn bezig met een campagnepand en willen dat tot hart van de vrijwilligersorganisatie maken.

 

De vrijwilligerscoördinator heeft een aantal taken:

Het contact opnemen met nieuwe leden Het contact leggen en onderhouden met leden die vrijwillig werk willen doen Het plannen en organiseren van activiteiten en acties, zoals de maandelijkse borrel en het opzetten en begeleiden van werkgroepen.

 

Als vrijwiligerscoordinator (of organiser) ben je onderdeel van het campagneteam.

Je hebt minimaal een dag per week beschikbaar en bent flexibel om die tijd door de week heen te verspreiden. Je hebt affiniteit met het GroenLinks gedachtengoed. Je kunt makkelijk contact maken en mensen enthousiasmeren. Je gaat integer met de jouw verstrekte informatie om. Je hebt aantoonbare affiniteit en ervaring met het organiseren en plannen.

 

Wat bieden wij?

Een vrijwilligersvergoeding.

Een betrokken en actief campagneteam

Een betrokken en actieve fractie

Een betrokken en actieve wethouder

 

Tijdsbesteding

Tijdsbesteding: maximaal 8 uur per week

 

Heb je interesse?

Vrijblijvend informeren mag altijd! Neem contact op met

Hans Passenier; hans.passenier@gemeenteraadmaastricht.nl, 06-52003975

 

Wil je direct solliciteren? Stuur dan een motivatie brief en cv naar Hans.

Jaarlijks reikt GroenLinks Maastricht het Groen Lintje uit aan een innovatief, groen, duurzaam initiatief in de stad.In 2019 gaan we het een keer anders doen.

Aanleiding daarvoor is dat het samenwerkingsverband van de groene partijen in de zuidelijke euregio ( Groen Belgisch Limburg, Grünen regio Aachen, Ecolo Duits- en Franssprekend en GroenLinks Nederlands Limburg) op 9 maart een conferentie over hernieuwbare energie houden in Maastricht (in het stationsgebouw).

Wat komt er mooier uit dan de uitreiking van het Groen Lintje daaraan te koppelen en dit keer een duurzaam energieproject uit de euregio in het zonnetje te zetten!

De 5 (eu)regio’s leveren ieder een energieproject aan en een euregionale jury zal vervolgens de nummer 1 bepalen.

De feestelijke uitreiking door een prominent groen politicus zal uiteindelijk op die 9e maart plaatsvinden.

***Graag nodigen we jullie uit om een dergelijke project aan te leveren

De juryleden van het Groen Lintje van GoenLinks Maastricht, Coen van der Gugten en Hans Passenier, zullen de voorselectie doen voor het project dat namens zuidelijk Limburg mee zal dingen naar het eerste euregionaal Groen Lintje.

 

Criteria voor de nominatie zijn:

• Een initiatief moet potentie hebben door kiemkracht en uitstraling.

• Het moet goed uitgevoerd zijn;

• Het heeft of kan grote impact hebben op duurzaamheidsbeleid;

• Het is toegankelijk en dichtbij de mensen;

• Het kan van onderop ontstaan;

• Het leidt tot samenwerking en legt dwarsverbanden.

Natuurlijk is dit geen afvinklijstje, sommige projecten scoren vooral op bepaalde criteria. Uiteindelijk zijn duurzaam, groen en sociaal de thema's waarop we een initiatief beoordelen. En dat alles in perspectief van het centrale onderwerp: de transitie naar duurzame en hernieuwbare energie.

Het gekozen project gaat op 9 maart een Power Point presentatie verzorgen op het ochtenddeel van de conferentie ( in het Engels), samen met de 4 projecten uit de overige regio’s. Begin van de middag vindt de uitreiking plaats.

Nominaties, voor 1 februari, sturen naar: maastricht@groenlinks.nl

Wil je de conferentie bijwonen? Meld je dan ook aan via dit e-mailadres.

Jaarlijks reikt GroenLinks Maastricht het Groen Lintje uit aan een innovatief, groen, duurzaam initiatief in de stad.In 2019 gaan we het een keer anders doen.

Aanleiding daarvoor is dat het samenwerkingsverband van de groene partijen in de zuidelijke euregio ( Groen Belgisch Limburg, Grünen regio Aachen, Ecolo Duits- en Franssprekend en GroenLinks Nederlands Limburg) op 9 maart een conferentie over hernieuwbare energie houden in Maastricht (in het stationsgebouw).

Wat komt er mooier uit dan de uitreiking van het Groen Lintje daaraan te koppelen en dit keer een duurzaam energieproject uit de euregio in het zonnetje te zetten!

De 5 (eu)regio’s leveren ieder een energieproject aan en een euregionale jury zal vervolgens de nummer 1 bepalen.

De feestelijke uitreiking door een prominent groen politicus zal uiteindelijk op die 9e maart plaatsvinden.

***Graag nodigen we jullie uit om een dergelijke project aan te leveren

De juryleden van het Groen Lintje van GoenLinks Maastricht, Coen van der Gugten en Hans Passenier, zullen de voorselectie doen voor het project dat namens zuidelijk Limburg mee zal dingen naar het eerste euregionaal Groen Lintje.

 

Criteria voor de nominatie zijn:

• Een initiatief moet potentie hebben door kiemkracht en uitstraling.

• Het moet goed uitgevoerd zijn;

• Het heeft of kan grote impact hebben op duurzaamheidsbeleid;

• Het is toegankelijk en dichtbij de mensen;

• Het kan van onderop ontstaan;

• Het leidt tot samenwerking en legt dwarsverbanden.

Natuurlijk is dit geen afvinklijstje, sommige projecten scoren vooral op bepaalde criteria. Uiteindelijk zijn duurzaam, groen en sociaal de thema's waarop we een initiatief beoordelen. En dat alles in perspectief van het centrale onderwerp: de transitie naar duurzame en hernieuwbare energie.

Het gekozen project gaat op 9 maart een Power Point presentatie verzorgen op het ochtenddeel van de conferentie ( in het Engels), samen met de 4 projecten uit de overige regio’s. Begin van de middag vindt de uitreiking plaats.

Nominaties, voor 1 februari, sturen naar: maastricht@groenlinks.nl

Wil je de conferentie bijwonen? Meld je dan ook aan via dit e-mailadres.

Bewoners van Oud Caberg zijn gemiddeld meer tegen de aanleg van de zonneweide dan voor. Dat constateren we na een onderzoek huis aan huis in een deel van de wijk Oud Caberg.

Op zaterdag 24 november is een klein team van GroenLinks de huizen langs gegaan met de vraag hoe men aankeek tegen de aanleg van de zonneweide op het Lanakerveld.

We hebben 25 mensen gesproken. Er waren een paar mensen groot voorstander, omdat ze zeggen in te zien dat we iets moeten doen aan de doelstellingen voor CO2 reductie. Tegelijkertijd waren er een flink aantal tegenstanders waardoor er gemiddeld meer tegen- dan voorstanders bleken te zijn.

De redenen van de tegenstanders zijn dat goede landbouwgrond zou worden opgeofferd, dat natuur- en wandelgebied wordt bedorven en dat zonnepanelen op daken horen.

De tegenargumenten n.l. dat we de doelstellingen niet halen als we alle daken hebben vol gelegd met zonnepanelen, dat de landbouwgrond feitelijk bedrijventerrein is dat door de gemeente in 2007 is aangekocht, waar de boeren tijdelijk een paar jaar gratis gebruik van mochten maken, waren vaak niet bekend. Ook de emoties over de windturbines die in een vorig plan op het Lanakerveld zouden worden geplaatst, blijken nog levendig aanwezig te zijn.

Er waren een paar mensen die zelf al zonnepanelen op hun dak hadden liggen. Een groot aantal vond het vanwege bijvoorbeeld de leeftijd niet interessant genoeg om daar nog in te investeren. Op de vraag of ze zin hadden om mee te doen met een coöperatie die zonnepanelen installeert op daken die daarvoor geschikt zijn, kwam weinig animo.

Het plan om zonnepanelen langs de grens in het Lanakerveld te plaatsen is één van de mogelijkheden om in één klap een wat groter zonnepanelen project te realiseren.Langs de zonnepanelen weide wordt ook een fietspad gerealiseerd, dat aansluit op de fietsroutes in België.

Bij de vraag als u de keuze voorgelegd krijgt dat de gemeente het bedrijventerrein echt als bedrijventerrein zou ontwikkelen of dat het terrein zou worden gebruikt als zonnepanelen weide, werd door één van de bewoners toch de keuze gemaakt liever een zonnepanelen weide in te richten.

Hans Passenier  

Dinsdag 13 november werd de begroting 2019 van Maastricht besproken. Een monstervergadering die al startte om 12 uur. Het is de eerste begroting van de nieuwe coalitie; de ambities van het akkoord zijn er goed in terug te vinden met als motto Onbegrensd en Ontspannen.

Marlise Korsten spreekt enthousiast en gepassioneerd de bijdrage uit. Een flink aantal punten die een duidelijk beeld geven van de fractie van GroenLinks in Maastricht

De vorm van de begroting is weer een stap verbeterd; GL heeft waardering voor de overzichten in afbeeldingen van pp. 12 en 13. We hebben ook waardering voor hoofdstuk 3 waarin alle nieuwe begrotingsposten- en investeringen goed zijn toegelicht. Wat betreft de financiële inhoud van het gepresenteerde: die bevat in gevolg van het coalitieakkoord geen grote verrassingen en heeft onze insteming. En onze waardering omdat het weer gelukt is de begroting sluitend te krijgen, zij het voor dit jaar met substantiële incidentele dekking. Gaandeweg de begroting staat een groot aantal voornemens tot uitwerking van de plannen; dat lijkt op een uitvoeringsprogramma. Is het mogelijk deze uitvoeringsplannen in een kalender te visualiseren. Dan kunnen we de verbanden ook beter zien en de concrete resultaten zichtbaar maken. De komende jaren wil GroenLinks plannen realiseren, concreet en met meetbaar resultaat. We houden gemengde gevoelens over aan de stagnatie bij de uitvoering van bijvoorbeeld de Mergelweg, het voornemen van 1 gezin-1 plan, -1 regisseur, de evaluatie en doorontwikkeling van het broedplaatsenbeleid, de uitwerking van plannen tot verdere verzelfstandiging van culturele instellingen, de situatie van de Kredietbank. GL heeft min of meer begrip voor de oorzaken die hierbij in al die aparte gevallen een rol spelen. Maar voor de komende periode willen we een ander beeld zien.  En naar onze mening is daarvoor een andere meer integrale aanpak gericht op resultaten voor de burger nodig.  Zeg wat je denkt en doe wat je zegt, vertrouw op je burgers, bouw verder aan draagvlak voor je plannen en focus op heldere zichtbare resultaten voor de burger. Dat is onze oproep. Concrete resultaten hebben we wel nodig. Er is urgentie. Zowel wat betreft de cluster klimaat, energie, duurzaam als wat betreft de sociale samenhang in de stad, de bestrijding van armoede, tegengaan van een sociaaleconomische kloof, kansen bieden voor iedereen. Dat zeggen we niet vanuit een theoretische blik: nee, we merken dat mensen de stad steeds minder leefbaar vinden. Het is te druk, het is te heet, het is te vol, de luchtkwaliteit moet beter, het onderwijs moet beter; er is overlast over en weer: van studenten, van hangjongeren, van teveel toeristen, van teveel gemopper, van teveel lawaai, van teveel evenementen, van teveel Rieu en te weinig Pop, van teveel hotels.  Het motto van het College is: Onbegrensd en Ontspannen: er dreigt stress. We moeten dus op zoek naar de goede maatregelen om daar wat aan te doen. Op zoek naar de combinatie van draagvlak en doorzettingsvermogen. En onze stelling is dat dat draagvlak er is. Zo kiezen Maastrichtenaren er massaal voor om met de fiets naar de stad te komen. Die fietsen staan vooral daar waar de mensen moeten zijn. Dat lossen we niet op met een paar grootschalige fietsenstallingen. De binnenstad is een echte verblijfsplaats geworden voor grote aantallen mensen. En als die voor de fiets kiezen, en dat doen ze, moeten we dat gewoon faciliteren, niet bestrijden. Door overal, waar de behoefte letterlijk zichtbaar is, ruimte te scheppen voor die fietsen. Anders gezegd, met zoveel draagvlak dienen we nu snel te gaan doen wat we op papier beloven: naar behoefte autoparkeerplaatsen ombouwen tot fietsparkeerplaatsen. Op een simpele, goedkope en flexibele manier. Voorzieningen voor enkelen ombouwen tot voorzieningen voor velen. En zo de binnenstad laten evolueren tot een veiliger, schoner en plezieriger gebied om te vertoeven. Autoluw is geen doel op zich, maar een logisch gevolg. Zoals de auto ooit symbool was voor de nieuw gewonnen individuele mobiliteit, zijn de fiets, benenwagen en elektrisch openbaarvervoer nu symbool voor de gezonde en emissieloze stad waar we ons nu naar ontwikkelen. Energie Hetzelfde geldt voor andere belangrijke ontwikkelingen. We zien allemaal dat de traditionele energiesystemen in hun eindfase zijn. Hoogste tijd daar ook in onze stad proactief mee om te gaan. Nieuwbouw zonder gas is ineens "the way to go" en voor de oudere wijken worden in rap tempo concepten ontwikkeld om door betere isolatie en nieuwe technieken het energie gebruik niet alleen drastisch te beperken, maar ook kleinschaliger te maken met behulp van zon, water en wind. Dat geeft burgers meer "touch and feel" met hun eerste levensbehoefte: energie en dan het liefst hernieuwbaar. Waar mogelijk coöperatief georganiseerd. We zien al dat heel veel meer individuele burgers hun steentje bijdragen door zonnepanelen op hun dak te leggen of aandelen in windmolenparken te kopen.  Letterlijk draagvlak. De investeringen die dat vergt zijn voor velen onhaalbaar. De energietransitie moet voor iedereen voordelen bieden. Dus ontwikkelen waar dat kan coöperaties waar burgers in kunnen deelnemen. En willen we ervoor we ervoor dat ook mensen met een kleine beurs hun huizen kunnen verduurzamen en zo kunnen profiteren van de energietransitie. Aan draagvlak voor cultuur in al zijn uitingen heeft het in Maastricht nooit ontbroken. Maastricht is tweede cultuurstad van Nederland en de cultuurparticipatie is groot. Streven naar grote diversiteit aan culturele uitingen met ruimte voor creativiteit en ondernemerschap blijft in onze ogen heel belangrijk.  We kijken reikhalzend uit naar de plannen voor het Belvederegebied en rekenen op vruchtbare discussies over de nieuwe positie van de culturele instellingen, op meer afstand van het gemeentelijk apparaat: met kansen voor inhoudelijke bevlogenheid en een heldere rol voor de Raad als opdrachtgever. Maastrichtenaren willen ook niet wonen in een stad waar de armoede zo wijdverbreid is. Ze willen dat alles gedaan wordt om hulp te bieden, door de gemeente, door de voedselbank, door goede-doelen-instellingen waarvan de stad er ook zovelen kent. En ze willen dat we proberen om armoede te voorkomen door kinderen kansen te bieden en door mensen die door schulden (tijdelijk) in de problemen komen snel en effectief te helpen. Aan zo’n integraal aanvalsplan wordt gewerkt, door de gemeente met andere instellingen en ervaringsdeskundigen. Wij kijken uit naar dat samenhangende plan gericht op de grootste probleemgroepen en vooral gericht op doorbreken van de overdracht van armoede van generatie op generatie. Goed dus dat er extra middelen zijn voor voorschoolse opvang, dat we kindcentra aan het bouwen zijn en dat we tal van voorzieningen speciaal gericht op kinderen hebben. En dat we ruimhartig blijven in financiële ondersteuning. Waar we het als Maastrichtenaren ook allemaal over eens zijn is dat het VMBO-drama een schande was. Dit drama was een niet te missen signaal dat LVO zijn zaakjes niet op orde had en daar uitgerekend de VMBO-kinderen de dupe van liet worden.  Over kansen voor kinderen gesproken! Gelukkig groeit langzaam maar zeker een stevig draagvlak onder de herinrichting van het VO in de talloze gesprekken over het Masterplan VO. Als Raad hebben we wat betreft het VO formeel een beperkte maar wel erg belangrijke rol. Die verantwoordelijkheid moeten we nemen. Wat GL betreft gaat het dan om kansen voor kinderen en keuzemogelijkheden voor ouders.  Maar we kunnen als raad ook zorgen dat er bijvoorbeeld ruimte komt voor leuk, speels, creatief, herkansingsonderwijs. Of betere verbindingen met de arbeidsmarkt. Denk aan de goede ervaringen die met Athos denkt-maakt-doet zijn opgedaan en de creatieve plannen die in ontwikkeling zijn met betrekking tot het KMAR-complex. In de slipstream van daarvan kunnen we dat verder bouwen aan de keten van zorg rond onze kinderen. Het tekort op de Jeugdzorg is het grootste hoofdpijndossier in deze (en volgende) begrotingen(en). Fijn dat we nu eenmalig 12 miljoen hebben gekregen om het huidige gat te vullen. Complimenten voor de lobby. Maar we komen nog voor lastige keuzes te staan om structureel iets aan dit probleem te doen. Want achterliggend is natuurlijk de vraag: wat is er aan de hand met onze jeugd, de jongeren dat en zoveel beroep op zorg gedaan moet worden. Leveren we wel tijdig, zo vroeg en snel mogelijk, de goede zorg voor de kinderen. Wij weten daar ook de antwoorden zo niet op maar denken dat stap 1 is om waar dat kan met jongeren te praten over hun ervaringen, hun behoeftes en de hobbels die ze tegenkomen. Goed om te zien dat de Maastrichtse jongerenraad zijn rol hierin wil oppakken. De sociaaleconomische kloof in de stad groeit terwijl Maastrichtenaren graag wonen in een stad waar iedereen een goede plek kan hebben. Het verschil tussen de probleemwijken en de overige wijken wordt harder en structureler. Dat uit zich in slechtere huizen, slechtere gezondheid, minder samenhang, minder kansen op de arbeidsmarkt grotere kans op onderwijsachterstanden, al die dingen waar we al zo gewend zijn.  Maar, zo bleek onlangs in de aanloop naar een nieuw Veiligheidsplan, ook in een grotere kans op ondermijningsactiviteiten: de criminaliteit neemt de rol van de overheid over. Dat wil niemand en kan dus ook niet anders dan leiden tot een onorthodoxe, integrale aanpak; op het gebied van huisvesting, scholing, gezondheidsbevordering en werk. Integraal vanuit de gemeentelijke organisatie, en samen met alle partners en bewoners die hierin een rol kunnen spelen. Er is draagvlak! Nu komt het aan op doorzettingsvermogen! Oan de geng.

Marlise Korsten in samenwerking met Menno Janssen, Coen van der Gugten, Saskia Hermens, Hans Passenier, Jan Karel Bolleman, Jef Raike en Lex Vos.