Tijdens het slotdebat had Tirtsa Kamstra 1 minuut om de ChristenUnie te presenteren. Weet jij wat zij opvallend vond? Er is één onderwerp dat nergens echt op de agenda heeft gestaan. Lees hier welk onderwerp. 👇 "Weet u wat ik opvallend vind? Dat we vanavond de laatste van 3 lijsttrekkersdebatten voeren en dat 1 onderwerp nergens echt op de agenda heeft gestaan en ook in de stemwijzers niet voorkomt. Een onderwerp dat zo belangrijk is voor velen, een onderwerp waar vorig jaar in Vianen meer dan een kwart van de gemeentelijke uitgaven naar toe ging. Weet u waar ik het over heb? Ik heb het over de zorg! U kent allemaal wel iemand in uw omgeving die zorg nodig heeft, een demente buurvrouw, een kind met gedragsproblemen, een buurman met ernstig overgewicht en ga zo maar door. De gemeente is verantwoordelijk voor de zorg aan haar inwoners. Een hele belangrijke taak dus. En toch spreken we daar nergens over. En zelfs als je de verkiezingsprogramma’s doorleest, zie je dat er partijen zijn (zoals VVD en GroenLinks), die hier nauwelijks aandacht voor hebben. Voor de ChristenUnie ligt dit toch anders! Wij vinden de zorg voor onze inwoners juist heel belangrijk! Dat we omzien naar elkaar, elkaar helpen waar het kan. Maar ook dat de zorg zoveel mogelijk in de buurt geregeld wordt en we gaan kijken welke regels in de zorg versimpeld kunnen worden. Kortom: ChristenUnie Vijfheerenlanden wil zorgen voor goede zorg!" Meer weten? Check www.vijfheerenlanden.christenunie.nl/standpunten. Dank aan Licht op Vianen voor de geweldige organisatie! (Foto's: Maaike Timmerman)
5 documenten
In Nederland leeft een groep mensen ...
ChristenUnie GroenLinks D66 Utrecht 29-10-2018 13:59
In Nederland leeft een groep mensen die onder de radar valt. Deze mensen hebben geen officiële nationaliteit, geen paspoort en geen rechten. Dit probleem wordt deels veroorzaakt door de inschrijving in de gemeentelijke basisadministratie, waarbij de gemeente aan zet is. Mensen worden namelijk te vaak ingeschreven als staatloos of als 'nationaliteit onbekend'. De coalitiepartijen ChristenUnie, GroenLinks en D66 roepen het college op om ambitieus te zijn in het omlaag brengen van het aantal staatlozen.
In Nederland leeft een groep mensen die onder de radar valt. Deze mensen hebben geen officiële nationaliteit, geen paspoort en geen rechten. Dit probleem wordt deels veroorzaakt door de inschrijving in de gemeentelijke basisadministratie, waarbij de gemeente aan zet is. De coalitiepartijen roepen h...
De ChristenUnie onderhandelt met ...
ChristenUnie GroenLinks D66 Utrecht 20-04-2018 19:40
De ChristenUnie onderhandelt met GroenLinks en D66 over een coalitieakkoord. De onderhandelaars willen graag ruimte geven aan u om hieraan een bijdrage te leveren. Wat zou het stadsbestuur de komende jaren moeten regelen? Waar zou u aandacht voor willen vragen? Kom langs en vertel het ons! U bent welkom op dinsdag 24 april in theater Stefanus in Overvecht en op dinsdag 8 mei in de wijk Vleuten-De Meern. Deze gesprekken zijn bedoeld om informatie op te halen voor de lopende coalitiebesprekingen en de komende collegeperiode. Op woensdagavond 9 mei organiseren de onderhandelaars een stadgesprek over de vraag hoe de stad ook de komende vier jaar kan worden betrokken bij het maken van beleid. En hoe het bestuur kan aansluiten op initiatieven uit de stad. Vanaf 25 april is er - zolang de onderhandeling lopen - ook wekelijks een paar keer een inloopmoment op de plek waar de onderhandelaars op dat moment met elkaar praten. Mensen die graag iets willen meegeven aan de onderhandelaars kunnen daar even binnen lopen. Komt u langs? Verdere informatie over de buurtgesprekken, het stadgesprek en de inloopmomenten staat op www.utrecht.nl/coalitie
Wonen of alleen leven? Jolande ...
ChristenUnie GroenLinks Utrecht 21-03-2018 08:37
Wonen of alleen leven? Jolande Uringa en Maarten van Ooijen betogen vandaag in het Nederlands Dagblad dat plekken ook maatschappelijk vastgoed nodig hebben. 'Die ontmoetingen vinden immers niet plaats in het hippe duurzame koffietentje in de Binnenstad, maar worden gestimuleerd door maatschappelijke initiatieven die wonen en zorg combineren of sociale initiatieven die opkomen voor kwetsbare groepen.' Dáár zet ChristenUnie Utrecht zich voor in!
Het is hét onderwerp van deze Gemeenteraadsverkiezingen. De landelijke kopstukken debatteren erover, maar ook in de lokale campagne staat het thema bovenaan. Wat voor type huizen willen we: sociaal, middenhuur of gezinshuizen? Links – Pvda, SP, GroenLinks - kondigde een initiatiefwet aan om het a...
Gert-Jan SegersWaarom doe ik dit in ...
ChristenUnie GroenLinks PvdA Utrecht 29-09-2017 08:23
Waarom doe ik dit in vredesnaam? Zoals een wielrenner bij de dag leeft en na een zware bergetappe het cliché bezigt dat 'Parijs nog ver weg is', zo heb ik al wekenlang mijn dagelijkse loopje tussen fractiekamer en de Stadhouderskamer. Er zijn ochtenden dat ik wakker word met een groot verlangen om me nog een paar keer om te draaien. Maar ik weet dan direct ook dat er echt nog even stevig doorgewerkt moet worden. En ik ben – geloof ik – nog nooit zo blij geweest met de rust van de zondag. Tegelijk realiseer ik me ook hoe bijzonder het is dat wij als partij-met-de-bijbel dagelijks aanschuiven bij de tafel waar macht en moraal elkaar ontmoeten en waar cruciale beslissingen vallen die soms de levens van miljoenen mensen raken. Ik besef regelmatig hoe geweldig het is dat we in de positie zijn om het allemaal iets rechtvaardiger, iets beter te maken. Maar juist omdat de weg naar Parijs lang en zwaar is, vraag ik - ik geef toe, ik ben een mens - mezelf ook weleens af: waarom doe ik dit in vredesnaam? De ChristenUnie had het ook niet hoeven doen. We hadden kunnen doen wat de SP deed: weigeren aan te schuiven. Met GroenLinks lukte het na twee pogingen niet, dat had ons ook kunnen overkomen. Ik heb de afgelopen weken veel bemoedigende mail gekregen, maar ook weleens mails waarin mensen mij met klem opriepen niet (verder) te onderhandelen. Want ik zit aan de tafel van botsende idealen en ik nip aan de wijn waar een scheutje water bij is gedaan. Als mailers mij vertellen dat ik moeilijke compromissen zal moeten sluiten, dan kan ik ze alleen maar gelijk geven. En het sluiten van compromissen kan mooi zijn als je ziet dat een ogenschijnlijk onhaalbaar ideaal toch iets dichter bij is gekomen, maar een compromis is soms ook gewoon pijnlijk. Akkoord gaan - tijdelijk, maar toch - met iets wat het bij lange na niet haalt bij je diepste overtuigingen, zorgt soms letterlijk voor slapeloze nachten. Momenten waarop ik het mezelf ook afvraag: waarom doe ik dit in vredesnaam? Een voorproefje van de gevolgen van een compromis smaakte ik bij de besluitvorming over het eigen risico. Zeker voor mensen die chronisch ziek zijn of alleen kunnen leven op dure medicijnen is dat eigen risico een zware en niet te vermijden belasting. Als het aan het huidige, demissionaire kabinet had gelegen, was het van 385 naar 400 euro gestegen. Als ChristenUnie wilde wij het verlagen en via spoedwetgeving hebben we het voor volgend jaar kunnen bevriezen op het huidige niveau van 385 euro. Minder goed dan ons eigen voorstel, maar toch echt ook beter dan wanneer we niets hadden gedaan. Als je dan tegenover een voltallige oppositie staat - inclusief de PvdA die zelf nog voor verhoging van het eigen risico heeft getekend - weet je wat ons te wachten staat. En dat hoort erbij. En toch. Toch schuif ik ook vandaag weer aan in de Stadhouderskamer. Met m'n volle verstand, met overtuiging en zelfs in naam van maatschappelijke vrede. Het is dit jaar 100 jaar geleden dat liberalen en confessionelen vrede sloten met de Pacificatie van 1917. De christelijk-sociale beweging kreeg eindelijk zijn felbegeerde onderwijsvrijheid in ruil voor algemeen kiesrecht. Er zijn weleens slechtere compromissen gesloten.. Maar het was ook de beslechting van een bittere maatschappelijke strijd tussen voor- en tegenstanders van onderwijsvrijheid, tussen confessioneel en seculier, tussen ‘kleine luyden’ en de toenmalige elite. Voor mij zijn deze coalitieonderhandelingen en het aanstaande kabinet van liberalen en confessionelen de viering van een eeuw pacificatie. Meer nog. Via deze onderhandelingen wil ik me inzetten voor de maatschappelijke vrede in ònze tijd. We zien dat tegenstellingen toenemen, de kloven groter worden. In de discussies over pensioenen en arbeidsmarkt dreigt de scheidslijn tussen jong en oud en tussen mensen met een vaste baan en met een flexibele baan groter te worden. Cultureel krijgt de tegenstelling tussen links en rechts, tussen kosmopolieten en bezorgde burgers soms een rauw randje. Hoe bitter die strijd kan worden, zien we aan de botsingen in de VS. Zo erg is het hier gelukkig nog niet, maar ik wil doen wat ik kan om dat te voorkomen en beter te krijgen. Ik schuif aan en praat mee, in vredesnaam. (Verschenen als column in het Nederlands Dagblad) (Foto: Robin Utrecht/HH)