Poliflw

Door John Kerstens op 18 augustus 2020 Delen  

En terecht natuurlijk, want de mensen in de zorg verdienen het. Ons respect. Onze waardering. Want wat ze doen, en niet alleen nu, is fantastisch. Dag en nacht staan ze klaar, altijd het belang van cliënt en patiënt voorop.

Maar die het afgelopen half jaar zo ruim over hun hoofden uitgestrooide waardering verdienen ze ook in hun portemonnee. En dan wordt het ineens stil in een deel van de politiek. In het kabinet. En bij regeringspartijen CDA, CU, D66 en VVD.

Maar die het afgelopen half jaar zo ruim over hun hoofden uitgestrooide waardering verdienen ze ook in hun portemonnee.

En dat kan niet. De mensen in de zorg verdienen beter. En het is de taak van de politiek daarvoor te zorgen. Natuurlijk: de politiek zit niet zelf aan de cao-tafel waar afspraken over loonsverhogingen worden gemaakt, maar het is wel de politiek die bepaalt hoeveel geld daarvoor beschikbaar is. En dat moet meer geld zijn dan nu. Omdat zorgverleners nu een lager uurloon hebben dan mensen met een vergelijkbare opleiding en verantwoordelijkheid bijvoorbeeld. Omdat de zorg nu heel veel mensen tekortkomt. En omdat we alles op alles moeten zetten om de mensen die nu in de zorg werken vast te houden. En dat gaat niet vanzelf.

De mensen in de zorg verdienen beter. En het is de taak van de politiek daarvoor te zorgen.

Vandaag stemt de Tweede Kamer daarom opnieuw over het beter gaan betalen van zorgverleners. Alwéér. Want de Kamer stemde al meerdere keren over de voorstellen die wij daarvoor deden. En al die keren staakten de stemmen. Omdat regeringspartijen CDA, CU, D66 en VVD elke keer tegenstemden. Als enigen. Net zoals ze als enigen wegliepen toen vorige week opnieuw gestemd moest worden.

Een klap in het gezicht van de democratie. Maar nog veel meer een klap in het gezicht van de mensen in de zorg. Die zelf nooit zullen weglopen. Maar wel weer opnieuw geschoffeerd werden.

Daarom, CDA, CU, D66 en VVD: laat jullie hart spreken en kies dit keer wel voor de mensen in de zorg!

CDA, CU, D66 en VVD: laat jullie hart spreken en kies dit keer wel voor de mensen in de zorg!

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 13 augustus 2020 Delen  

Maar toch is het kabinet nu opnieuw verrast. Want het gevaarlijke coronavirus laait weer op. Het aantal besmettingen verdubbelt nu al enkele weken op rij, tot meer dan 4.000 alleen al vorige week. Intensivist Diederik Gommers waarschuwde gisteren bij het programma Op1 dat met dit soort stijgingen er ook steeds meer mensen heel ernstig ziek worden. En dat de mensen die in de zorg werken daar nog niet klaar voor zijn.

Ondertussen was het chaos. Het kabinet reageerde eerst niet, toen met een vermaning aan jongeren en eergisteren met een ondoordacht en onuitgewerkt plan rond quarantaineverplichting terwijl het bron- en contactonderzoek niet eens op orde was. Er is geen tijd voor verder gedraal.

De seinen staan op oranje, maar het is nog niet te laat. We kunnen een tweede golf aan besmettingen nog afwenden. Maar we hebben wel haast.

De seinen staan op oranje, maar het is nog niet te laat.

Er is nu een heldere, ambitieuze en daadkrachtige aanpak nodig. Kiezen voor indammen van het virus betekent dat we er alles aan doen het aantal besmettingen snel naar beneden te brengen.

In het ingelaste Kamerdebat ging het me vooral daarom: nu kiezen voor een duidelijke en ambitieuze strategie en de maatregelen nemen die daarbij horen. Waar gaat het dan om?

Er is nu een heldere, ambitieuze en daadkrachtige aanpak nodig.

En tot slot: de wijze waarop de IC-verpleegkundigen, thuiszorgmedewerkers, het verpleeghuispersoneel en alle andere zorgmedewerkers ons door deze crisis heen slepen is ongekend. Zij verdienen daarvoor waardering, een beter salaris en minder werkdruk.

Zij verdienen daarvoor waardering, een beter salaris en minder werkdruk.

De coalitiepartijen maken de politieke keuze hier nu niet verder in te investeren. Dat uitte zich zelfs in het beschamende tafereel van Kamerleden van VVD, CDA, D66 en ChristenUnie die het gebouw van de Tweede Kamer ontvluchtten om een stemming onmogelijk te maken. Dat is niet alleen politiek onfatsoenlijk, het heeft ook impact op ons coronabeleid. Sinds mei is 10% van de ic-verpleegkundigen gestopt, er zijn grote personeelstekorten in de zorg. Voor de gezondheid en de economie is het essentieel om hier onmiddellijk meer in te investeren. En om in gesprek te gaan met zorgmedewerkers over wat zij nu nodig hebben om uitgerust en veilig mensen te kunnen blijven verzorgen.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door John Kerstens op 13 augustus 2020 Delen  

We stemden ook opnieuw over een motie voor extra salaris voor de mensen in de zorg. Toen de stemmen daarover staakten, werd een zogenaamde ‘hoofdelijke stemming’ aangevraagd. Dan wordt de naam van alle aanwezige Kamerleden opgeroepen en zeg je ‘Vóór’ of ‘Tégen’.

Dan wordt de naam van alle aanwezige Kamerleden opgeroepen en zeg je ‘Vóór’ of ‘Tégen’.

Voor stemmingen moeten altijd voldoende Kamerleden in het gebouw aanwezig zijn. Alleen dan zijn ze geldig. Die waren er gisteren. Daarom konden de ‘normale stemmingen’ (waarbij per fractie met handopsteken wordt gestemd) ook plaatsvinden.

Als een hoofdelijke stemming wordt aangevraagd, schrijven de regels voor dat de voorzitter daarvoor ‘aan ander moment’ aanwijst. Zo kunnen Kamerleden zich voorbereiden of alsnog opgeroepen worden. Juist omdát er dus genoeg Kamerleden waren, werd besloten dat dat ‘andere moment’ al na een kwartiertje zou zijn: zo hoefde niemand aan het eind van een lange dag onnodig te wachten.

In dat kwartier zijn Kamerleden van CDA, CU, D66 en VVD letterlijk het Kamergebouw uitgerend. Om te voorkómen dat rechtsgeldig kon worden gestemd. Dat kwam waarschijnlijk omdat ze wel voldoende mensen voor het quorum, maar niet genoeg om een stemming te winnen in de Kamer hadden.

In dat kwartier zijn Kamerleden van CDA, CU, D66 en VVD letterlijk het Kamergebouw uitgerend.

Een grove schande, dat weglopen. Nooit eerder vertoond ook. En een klap in het gezicht. Van de democratie, èn van zorgverleners. Opnieuw. Zorgverleners die zèlf nooit zouden weglopen. En nu moeten ervaren dat daar misbruik van wordt gemaakt.

Dit gaat een flinke staart krijgen.

Een grove schande, dat weglopen. Nooit eerder vertoond ook. En een klap in het gezicht. Van de democratie, èn van zorgverleners.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door John Kerstens op 30 juni 2020 Delen  

De moties gaan over het voorkomen dat zorgverleners eventuele toeslagen voor huur of zorg kwijtraken, doordat ze de afgelopen maanden veel hebben overgewerkt.

Maar ze gaan ook over de zorgen dat mensen in de zorg volgend jaar niet hoeven in te leveren, omdat hun loonsverhogingen lijken op te gaan aan hogere pensioenpremies.

En ze gingen over onze nieuwe poging om extra geld uit te trekken voor betere salarissen voor alle mensen in de zorg.

Vanmiddag stemden we daarover. En wat denk je? CDA, ChristenUnie, D66 en VVD stemden opnieuw tegen. Tegen álle voorstellen.

Opnieuw stemden CDA, CU, D66 en VVD tegen alle moties om zorgverleners beter te belonen.

Dat betekent als het aan regeringspartijen ligt dus dat:

Dat is niet alleen geen boter bij de vis na alle complimenten en het applaus. Het betekent vooral stank voor dank: ‘Bedankt voor jullie inzet, maar al dat harde werken gaat je vooral geld kosten.’

Schandalig, en een klap in het gezicht van alle mensen in de zorg.

Dat moet écht anders!

Schandalig, en een klap in het gezicht van alle mensen in de zorg.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Mijn geniale grote vriend Erik Van Bruggen is niet meer. Donderdag namen we afscheid, veel te vroeg. Het is wonderlijk en surrealistisch; de lieve reus is geveld. Erik was een man met een groot hart. Dat uitgerekend datzelfde hart hem in de steek zou laten is nauwelijks te bevatten.

Erik en ik zagen elkaar voor het eerst een half leven geleden, in 1993, beiden in dienst van de PvdA-campagne met Wim Kok. Eilanders onder elkaar: Erik geboren op Texel, ikzelf op Vlieland. (Texel was natuurlijk superieur, dat wil zeggen: in Erik’s beleving.) Partijvoorzitter Felix Rottenberg had het al verordonneerd: “Ik denk dat het goed is als jij eens kennis maakt met Erik van Bruggen, dat is een jongen met talent. Jullie zullen elkaar interessant vinden.”

Die woorden bleken profetisch.

Onze eerste ontmoeting, in hotel Gooiland in Hilversum, zou het startsein vormen voor een duizelingwekkende hoeveelheid activiteiten, ideeën en strategische adviezen. Met bij voorkeur, geheel op zijn Erik’s, zakelijk en plezier verstrengeld. Bij alles wat we zagen in de politieke arena steeds weer opnieuw nadenken en praten. Elke keer weer opnieuw aftasten: is dit het begin van een nieuwe ontwikkeling? Kunnen we hier iets van leren? Klopt het beeld? Klopt de boodschap? Snap je nou dat ze dáár mee komen? En wees nou eerlijk, kunnen wij tweeën dat eigenlijk niet gewoon veel beter?

Ik denk aan de avonturen die wij hebben meegemaakt. Naast diverse andere PvdA-campagnes brachten wij talloze politieke partijen de kneepjes van het campagnevak bij. Met humor en anecdotes. En zo kan het gebeuren dat ze in Nicaragua nog nooit van Erik van Bruggen hebben gehoord, maar wél van Enrique de los Puentos.

Toen ik in de jaren negentig en nul in Washington, D.C. en New York woonde was er één constante: de bezoeken van Erik. Dat plasje water tussen Europa en Amerika was slechts een detail. Vanuit de Verenigde Staten en Nederland hielpen we Youssou N’Dour in Senegal met zijn presidentiële aspiraties. We bezochten de Amerikaanse partijconventies, van zowel Democraten als Republikeinen, want ook van die laatsten zou je mogelijk iets kunnen leren en naar de Republikeinen toe was het wel zo netjes om ook hen met een bezoek te vereren. En nadat we een jonge senator uit Illinois op de conventievloer in Boston hadden horen prediken over blue states en red states reisden we, uiteraard op instigatie van Erik, vanaf 2008 elke vier jaar naar Iowa en New Hampshire om de caucuses en primaries bij te wonen. Dit jaar zat die bedevaart er voor Erik niet in. Wel gaan met anderen voelde als verraad. En dus toog ik naar Erik’s ziekenhuisbed om permissie te vragen om toch naar Iowa te mogen reizen. Die toestemming kreeg ik uiteindelijk, na mijn plechtige belofte dat we in 2024 de draad weer op zouden pakken. Er verscheen een gelukzalige lach op zijn gezicht.

Ik denk aan ons werk voor de Congolese gynaecoloog dr. Denis Mukwege en Stichting Vluchteling en onze blijdschap toen hem de Nobelprijs voor de Vrede ten deel viel. Samen verzorgden we vele tientallen strategische projecten op de meest uiteenlopende terreinen: van het beschermen van vogels tot aan de formulering van een nieuw pensioenstelsel, van de coaching van jonge, talentvolle politici tot het componeren van een reader over beeldregie voor de Rijksvoorlichtingsdienst, en van advies over de Europese Unie (‘Nederland in Europa’) tot aan een strategie voor de emancipatie van mensen met een beperking – en zo’n beetje alles daar tussenin. Steeds oversteeg het eindresultaat de som van onze inspanningen.

Ik stel me voor hoe Erik vandaag heeft aangeklopt bij de hemelpoort. Die arme Petrus zal zijn handen vol hebben gehad aan die tegendraadse snuiter uit Nederland. Erik zal hem direct hebben geconfronteerd met zijn armzalige beeldregie; het zou immers heel veel beter zijn als de kerkvader omringd zou worden met andere hemelbezoekers. Licht geërgerd zal Erik hebben opgemerkt dat Petrus’ rekwisiet van de sleutel weliswaar aardig gevonden is, maar dat daar ook meer mee gedaan had moeten worden. Ook de toelatingsprocedure van Petrus zal door Erik resoluut zijn afgewezen. Snel een gesprekje en dan een besluit over wel of niet naar de hemel, dat is anno 2020 volstrekt achterhaald. Waarom niet een circuit van toelatingstests en die vervolgens spreiden over de hele maand? Zo genereer je aandacht. En, zo zal Erik Petrus hebben opgedragen, waarom die spannende ervaringen voor de hemelpoort niet boekstaven? Geen zorgen, Erik geeft het werk zelf wel uit als het eenmaal zo ver is.

Dag reuzenvriend.

Hans Anker

Door Kirsten van den Hul op 12 december 2019 Delen  

Om de grondslag waarop discriminatie is verboden uit te breiden met het uitsluiten van discriminatie op grond van het hebben van een beperking en op grond van seksuele gerichtheid. Na vele schriftelijke rondes, een lijvig advies van de Raad van State, een nieuw team (Vera Bergkamp namens D66, Nevin Özütok namens GroenLinks en Kirsten van den Hul namens de PvdA), en tal van gesprekken achter de schermen en met belanghebbenden was het vorige week eindelijk zover: de wetswijziging van artikel 1 werd besproken in de Tweede Kamer.

Het was niet de eerste keer dat Bergkamp, Özütok en Van den Hul plaatsnamen in ‘Vak K’ plaatsnamen met een wetsvoorstel. Al eerder dit jaar werd hun gezamenlijke initiatiefwet aangenomen die de discriminatie van transgender en interseksepersonen expliciet verbood, door de Algemene Wet Gelijke Behandeling aan te passen. 

De tijdsgeest is er klaar voor

Ook in 1983, bij de laatste aanpassing van de grondwet, werd al gesuggereerd om extra gronden in Artikel 1 op te nemen. De tijdsgeest was er nog niet klaar voor, was toen de conclusie. Nu is dat volgens de indieners wel het geval. Vorige week nog wees de VN Nederland erop meer te moeten doen om ervoor te zorgen dat mensen met een beperking volwaardig mee kunnen doen. Ook als het gaat om lhbt-acceptatie en emancipatie hebben we nog een lange weg te gaan.

Met deze initiatiefwet hopen de indieners een duidelijk signaal te geven: ook discriminatie van lhbt-personen en personen met een handicap is niet toegestaan. In het nieuwe jaar wordt de wetsbehandeling vervolgd. Stay tuned!

Tweede Kamerlid

Door Gijs van Dijk op 15 oktober 2019 Delen  

Met het openbaar vervoer kom je vrijwel overal. Naar het strand, de speeltuin of naar opa en oma. Maar voor ouders kan het reizen met het openbaar vervoer behoorlijk wat kosten. Daarom pleit ik, samen met D66, voor gratis openbaar vervoer voor kinderen tot 12 jaar op woensdagmiddag en in de weekenden.

Het zorgt ervoor dat kinderen al vanaf jonge leeftijd plezier van reizen met het openbaar vervoer beleven.

Gratis openbaar vervoer voor kinderen tot 12 jaar heeft vele voordelen. Het zorgt ervoor dat kinderen al vanaf jonge leeftijd plezier van reizen met het openbaar vervoer beleven, waardoor ze later ook vaker het OV nemen. Ook de kosten voor ouders om met kinderen te reizen gaan hiermee omlaag. En elke keer dat we de trein, tram of bus nemen in plaats van de auto is dat ook winst voor van het klimaat.

In de trein en in verschillende steden, zoals Groningen, Eindhoven en Nijmegen, is er met succes, al gratis openbaar vervoer voor kinderen tot 12 jaar. Ook Amsterdam start hier binnenkort mee. Elke vervoerder heeft nu eigen regels of kinderen gratis mee kunnen reizen. Wij willen dat voor ieder kind in Nederland vrij reizen op woensdagmiddag en de weekenden mogelijk wordt.

Daarom moet de staatssecretaris aan de slag om gratis openbaar vervoer voor alle kinderen tot 12 jaar in heel Nederland te realiseren.

Met gratis openbaar vervoer voor kinderen zorgen we ervoor dat kinderen op een leuke manier het plezier van reizen met het openbaar vervoer beleven. Daarom moet de staatssecretaris aan de slag om gratis openbaar vervoer voor alle kinderen tot 12 jaar in heel Nederland te realiseren.

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 26 september 2019 Delen  

We moeten dit plan van de regering tegenhouden! Steun ons hierin en laat je e-mailadres achter.

Mogen we je op de hoogte houden van deze actie?

Ja     Nee

De bittere realiteit is dat beleggers en speculanten dankbaar gebruik maken van de woningnood, en torenhoge huren rekenen. Als huurder kan je immers geen kant op. Het is dan ook onbegrijpelijk dat minister Ollongren (D66) het juist nog moeilijker wil maken voor mensen om een betaalbare woning te vinden. Als het aan de regering ligt, gaat de maximale inkomensgrens voor alleenstaanden voor een sociale huurwoning nog verder omlaag, naar 35.000 euro.

Emma wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Wat dat betekent, laat het verhaal van Emma zien. Ze is net begonnen op een prachtige basisschool in Amsterdam Zuid-Oost en is hartstikke trots op haar werk. Nu woont ze noodgedwongen samen met haar zus, en betaalt maar liefst 1600 euro huur in de maand om nog een beetje in de buurt van haar werk te kunnen wonen. Die huur gaat bovendien elk jaar met 75 euro omhoog. Ze wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd.

De minister maakt het gat tussen wal en schip nog groter. Het is voor mensen zoals Emma onmogelijk om een betaalbare woning te vinden. Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd. De prijzen van koopwoningen zijn gestegen tot gemiddeld 300 duizend euro. Onbetaalbaar met een gewoon inkomen. Wie straks te veel verdient voor een sociale huurwoning, moet huren in de onbetaalbare vrije sector. De prijs voor een huurwoning in Eindhoven steeg vorig jaar met 12,1 ‎procent, in Rotterdam met 14,3 procent. Singles en jongeren onder de 35 zijn vaak tot de helft van hun inkomen kwijt aan woonlasten. Juist de groep die het lastig heeft, wordt hierdoor getroffen.

Dit onzalige plan moet van tafel. De inkomensgrenzen moeten juist omhoog, zodat ook heel normale inkomens weer in de stad kunnen wonen, in de buurt van hun werk. Als we dan ook meer sociale huurwoningen bouwen, kan je weer zeker zijn van een fijne en betaalbare woning.

Tweede Kamerlid

Door Kirsten van den Hul op 24 september 2019 Delen  

De trainees starten altijd in groepsverband, waarbij naast werkervaring ook veel aandacht wordt besteed aan persoonlijke ontwikkeling. Maar het was nooit eerder toegankelijk voor mbo-afgestudeerden, terwijl we juist die groep steeds harder nodig hebben. Bovendien is het precies die groep, waarbij werkgevers dikwijls niet of nauwelijks aandacht hebben voor persoonlijke ontwikkeling.

Hoe graag politici ook praten over de waardering die zij hebben voor  mensen die “het echte werk” doen, in de praktijk ontbreekt het nog veel te vaak aan die waardering.

Wij vroegen daarom minister Van Engelshoven om dit programma ook voor mbo’ers open te stellen. De Dienst Uitvoering Onderwijs, beter bekend als DUO, pakte die handschoen als eerste op. En zo startten afgelopen 1 september tien mbo-trainees op de ICT-afdeling. Hiermee geeft de overheid een belangrijk signaal af: wij zijn een werkgever voor iedereen. En terecht, want hoe graag politici ook praten over de waardering die zij hebben voor vakmensen, mensen die “het echte werk” doen, in de praktijk ontbreekt het nog veel te vaak aan die waardering.

Wat ons betreft breiden we de ruimte voor mbo’ers binnen het Rijkstraineeprogramma de komende tijd nog veel verder uit.

Wat ons betreft breiden we de ruimte voor mbo’ers binnen het Rijkstraineeprogramma de komende tijd nog veel verder uit. Maar om die waardering echt voor elkaar te krijgen, is er meer nodig. Want waarom krijgen mbo-studenten tijdens hun stage bijvoorbeeld minder stagevergoeding dan stagiairs van het hbo of de universiteit? Verschillen van een paar honderd euro per maand zijn geen uitzondering. Bij JOB, de Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs die mbo-studenten vertegenwoordigt, is de frustratie hierover bekend. Studenten vragen zich af waarom er een verschil in hun beloning zit, terwijl zij net zo hard werken en net zoveel uren maken als alle andere stagiairs. En dan zijn er ook nog steeds werkgevers die, zelfs in deze tijden van krapte op de arbeidsmarkt, mbo-stagiairs aannemen zónder daar überhaupt een vergoeding tegenover te stellen. Dat moet anders.

Want ook in de praktijk verdienen mbo’ers een gelijke behandeling.

In Leiden beseften ze dat ook, en wordt gestopt met het ongelijk betalen van stagiairs. Onlangs stemde de gemeenteraad daar voor een voorstel van de PvdA met hartelijke steun van D66 om de stagevergoedingen voor stagiairs bij de gemeente gelijk te trekken. Zij lijken hiermee een primeur te pakken te hebben. Tijdens het Tweede Kamerdebat over het MBO van woensdag 25 september zullen wij de minister vragen er bij andere gemeenten en provincies op aan te dringen dit voorbeeld te volgen. En samen met het JOB in kaart te brengen hoe vaak mbo’ers daadwerkelijk voor niks stagelopen. Want ook in de praktijk verdienen mbo’ers een gelijke behandeling.

Jurgen van der Hel, voorzitter Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs, JOB Kirsten van den Hul, Tweede Kamerlid PvdA Paul van Meenen, Tweede Kamerlid D66

Tweede Kamerlid

Door Lodewijk Asscher, Kirsten van den Hul op 15 juni 2019 Delen  

Iedere dag gaan vele bevlogen en betrokken leraren naar hun werk. Om les te geven aan onze kinderen. Maar ze zijn met steeds minder.

Over een paar jaar heeft het onderwijs maar liefst 4200 onvervulde vacatures. Een groeiend probleem dat een hele generatie dreigt te raken.

Er worden wekelijks klassen naar huis gestuurd. Simpelweg omdat er geen leraar te vinden is.

Het kabinet trok extra geld uit, maar er is meer nodig om het tij te keren. Leraren en ouders kwamen de afgelopen tijd meermaals in actie. Er waren stakingen en een massale demonstratie van 40.000 mensen op het Malieveld. Tegen de te hoge werkdruk, en voor extra investeringen. De werkdruk blijft te hoog. Er ontstaan noodgedwongen vierdaagse schoolweken en er worden wekelijks klassen naar huis gestuurd. Simpelweg omdat er geen leraar te vinden is.

En dat lerarentekort raakt vooral de kinderen die al minder kansen hebben. Juist hun scholen hebben steeds meer moeite een goede leraar te vinden. De groeiende kansenongelijkheid in onze samenleving wordt door het lerarentekort alleen maar versterkt.

Aanstaande maandag zullen wij voorstellen doen waar leraren, ouders en kinderen iets aan hebben.

Het kabinet is sinds vorige week haar meerderheid in de Eerste Kamer kwijt, maar lijkt dit nog niet te beseffen. Aanstaande maandag zullen wij voorstellen doen waar leraren, ouders en kinderen iets aan hebben. Daarbij hoort in elk geval het dichten van het salarisverschil tussen het primair en voortgezet onderwijs en een eerlijker beloning voor leraren in het voortgezet speciaal onderwijs. We hopen daarmee coalitiepartijen D66, VVD, CDA en CU te overtuigen dat we nu in actie moeten komen. Zodat ieder kind zeker is van een eerlijke start, en dat begint bij een goede leraar voor de klas.

Herken jij dit en vind je ook dat er meer moet gebeuren? Deel dan dit bericht!

Getekend,

Lodewijk Asscher Kirsten van den Hul

Tweede Kamerlid

Tweede Kamerlid