Poliflw

Dankjewel Piet. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om jou te bedanken. Het zijn veel woorden voor elkaar maar dat is ook wel nodig. Piet is de voorzitter die afscheid gaat nemen. Onze onvermoeibare voorzitter. En wat me vanochtend raakte in de woorden van Henk Stoorvogel was de aandacht voor die ene. Die ene die voor je staat, dat het daarom gaat. En als iemand dat heeft belichaamd, als iemand dat heeft laten zien, dan is het Piet Adema onze voorzitter. Dan pakte hij weer de auto en ging hij naar dat ene lid die wel heel veel vragen had. Afgelopen week nog naar iemand in Groningen. Hij reed erheen en zat er de hele avond met die ene.  Piet, dankjewel voor wat je voor ons heeft gedaan. Dankjewel voor alles wat je hebt gedaan. Met hart en ziel heb je je gegeven aan die missie. Ik dank ook voor persoonlijke, hele warme banden die wij hebben gehad. Dat we elkaar altijd konden bereiken, elkaar altijd hebben vastgehouden. Piet, dankjewel! 

Dankjewel Piet. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om jou te bedanken. Het zijn veel woorden voor elkaar maar dat is ook wel nodig. Piet is de voorzitter die afscheid gaat nemen. Onze onvermoeibare voorzitter. En wat me vanochtend raakte in de woorden van Henk Stoorvogel was de aandacht voor die ene. Die ene die voor je staat, dat het daarom gaat. En als iemand dat heeft belichaamd, als iemand dat heeft laten zien, dan is het Piet Adema onze voorzitter. Dan pakte hij weer de auto en ging hij naar dat ene lid die wel heel veel vragen had. Afgelopen week nog naar iemand in Groningen. Hij reed erheen en zat er de hele avond met die ene.  Piet, dankjewel voor wat je voor ons heeft gedaan. Dankjewel voor alles wat je hebt gedaan. Met hart en ziel heb je je gegeven aan die missie. Ik dank ook voor persoonlijke, hele warme banden die wij hebben gehad. Dat we elkaar altijd konden bereiken, elkaar altijd hebben vastgehouden. Piet, dankjewel! 

Deze juli-maand behandelen we in de gemeenteraad het voorontwerp bestemmingsplan voor Landgoed Soestdijk. Een uniek project maar in een kwetsbaar gebied. Dat levert dilemma's op.Tientallen betrokkenen uit Baarn, Lage Vuursche en Soest lieten zich in de afgelopen weken horen. Als inspreker in de raad, bij de Raadsfracties, bij de Meyer Bergman Erfgoed Groep en bij het college. Het was overweldigend. Maar het was ook nodig. Want zonder die betrokkenheid kan de gemeenteraad haar werk niet goed doen. We willen al die insprekers daarom hartelijk danken voor hun enorme betrokkenheid. Die betrokkenheid zorgt ervoor dat de dilemma’s en de emoties rond Soestdijk door iedereen gevoeld worden. En dat is goed. Want het gaat tenslotte om ‘ons’ Soestdijk, ook al is het in bezit van een private onderneming, die grote plannen heeft ons in kleine, behoudende Baarn. Dus zullen we ‘ons’ Soestdijk ook deels moeten loslaten, ook al levert dat onzekerheid en onduidelijk op. De één ziet een boze droom op zich afkomen: woningen in een kwetsbaar bos, evenementen in je voortuin, een hotel met meer kamers dan een gemiddelde Baarnse straat en een eindeloze stoet auto’s op zoek naar een parkeerplek. De ander ziet grote kansen: banen voor Baarn en de regio, een nieuwe vorstelijke trekpleister en een dynamische culturele, ondernemende rol voor ‘ons’ Soestdijk.

Tussen die twee manieren van kijken zit een gat, dat we alleen maar kunnen vullen met wederzijds begrip en vertrouwen. En met respect voor ieders eigen rol: van het College, van de Raad, van de Meyer Bergman groep en de rol van omwonenden in Baarn, Lage Vuursche en Soest. Wij willen de Meyer Bergman Erfgoed groep graag het vertrouwen geven dat we samen staan voor de grote uitdaging van Soestdijk: behoud van het erfgoed, bescherming van natuur en leefbaarheid en de bloei van het hele landgoed. Dat betekent niet dat we zomaar alle plannen steunen. Maar we wijzen ook niet alles af. Vertrouwen vraagt soms om duidelijkheid: om meer uitwerking. En om zekerheden in het bestemmingsplan, zodat we zeker weten dat de Meyer Bergman groep Baarnse belangen óók omarmt.Met die gedachte kijken we naar de verschillende delen van het plan voor Soestdijk:

1) Het AlexanderkwartierWij zagen liever een middenweg tussen grondgebonden woningen en appartementen. Hiervoor is een groter plangebied nodig en daarvoor is geen ruimte. De huidige optie - 10 appartementenvilla’s met elk 8 woningen - is voor ons een acceptabel compromis.

2) De Parade en het hotelOok hier kunnen we leven met de plannen, mits de Parade geen veredeld evenemententerrein wordt: dus geen versterkt geluid op de Parade en geen concerten of grotere evenementen. We zien ook het nut in van een hotel, mits de bouwstijl aansluit bij de omgeving. En mits duurzaamheid en veiligheid op het terrein de boventoon voeren.

3) De voortuin van het paleis Dit is een cruciale plek voor evenementen, maar daarmee ook de plek die omwonenden licht- en geluidsoverlast geeft. Daarom willen hij hier absolute duidelijkheid over het aantal evenementen en de regelmaat ervan. Zodat iedereen weet waar hij aan toe is - en we kunnen terugvallen op een heldere afspraak. Van College en Meyer Bergman Groep vragen wij een onderzoek naar maatregelen om overlast voor omwonenden (in Baarn, Soest en Lage Vuursche) tot een minimum te beperken.

4) De achtertuin van het paleis.De zogenaamde rustzone in de tuin is voor ons cruciaal. Hier komen wat ons betreft geen grote activiteiten. Een educatieve wandeltocht van 10-15 mensen is echt het maximum. En ook voor de achtertuin zien wij graag onderzoek van College en Meyer Bergman Groep naar maatregelen om omwonenden (ook weer in Baarn, Soest én Lage Vuursche) te ontlasten.

5) BereikbaarheidOnze grootste zorg is de bereikbaarheid van Soestdijk. We houden ons hart vast voor de doorstroming op de N-wegen rond het paleis, voor de gelijkvloerse kruising tussen de Parade en het paleis en voor het parkeren bij evenementen. Daarom willen we actie van het College: ga samen met de buurgemeenten pleiten voor meer aandacht van de provincie voor het totale wegennet van N234, N221 en N415 - en voor de ontsluiting van Lage Vuursche en Maartensdijk. En we willen graag de zekerheid dat parkeren op de Praamgracht geen optie meer is bij evenementen. Wat ons betreft haalt de wethouder het parkeren daar uit het bestemmingsplan. Natuurlijk is dan de vraag: waar dan wel parkeren? Maar wat ons betreft kijken we naar een andere oplossing: veel meer aandacht voor OV, zowel regionaal als lokaal. Hier is nog te weinig onderzoek naar gedaan. Als Soestdijk een icoon van innovatie wil zijn, steek dan je nek uit om een icoon te zijn van innovatieve en duurzame bereikbaarheid.

Een ding is zeker: de nieuwe plannen voor Soestdijk zijn spannend voor iedereen. Er kleven risico’s aan, die iedereen nu al voelt. Het is als een evenwichtsbalk. Maar wil je je evenwicht bewaren, dan moet je blijven lopen, ook al is elke volgende stap spannend. Want sta je stil, dan val je vanzelf een keer om.

Toch heb ik geen seconde spijt van mijn studie gehad. Er ging een wereld voor mij open.

Kunstenaars, artiesten, musici: ze kijken op een eigen manier naar de wereld. Ik geniet ervan dat met hen mee te maken en te beleven.

Zo was ik - voor coronatijd - bij een uitvoering van de Mariavespers van Claudio Monteverdi door de Nederlandse Bachvereniging. Ik was verrast door de concertzaal, Musis in Arnhem, die na de verbouwing (ik ben er veel te lang niet geweest!) een glazen achterwand heeft die een doorkijkje geeft naar een majestueuze boom in het park. Bij de klanken en het uitzicht op de boom word ik even ‘opgetild’. Herkenbaar?

Ook de culturele sector wordt hard getroffen door de coronacrisis. Theatervoorstellingen, concerten, bioscoopfilms, cultuureducatie, de wekelijkse pianorepetitie: het is allemaal stilgelegd. Daarmee raakt dit ons eigenlijk allemaal, bezoekers en beoefenaars van de kunsten.

Ik word blij van musici en dansers die online een uitvoering geven - allemaal vanuit hun eigen woning - of van een digitaal bezoek aan een museum. Maar hoewel het goed is voor de naamsbekendheid, genereert het natuurlijk geen inkomsten. En persoonlijk vind ik het turen naar m’n laptop onvergelijkbaar met een real life ervaring.

De huidige crisis legt de rauwe kanten van onze arbeidsmarkt bloot. Juist in de culturele sector zie je dat het allemaal houtje-touwtje aan elkaar hangt, met allerlei schijnconstructies waarbij mensen heel korte contractjes krijgen, verloond worden of noodgedwongen zzp’er zijn. Ik ben eens bij een klavecimbelist op bezoek geweest die vertelde wel het anderhalve uur van het concert betaald te krijgen, maar de vele uren repeteren die daaraan vooraf gingen maar uit eigen zak moest betalen.

Toen het kabinet van Winston Churchill, Brits premier tijdens de Tweede Wereldoorlog, voorstelde om extra geld vrij te maken voor de oorlog door te bezuinigen op kunst en cultuur, zou Churchill gezegd hebben: ‘Maar waar vechten we dan nog voor?’

De overlevering klopt niet helemaal, maar het blijft een mooi citaat. Kunst en cultuur zijn van onschatbare waarde voor een samenleving. Ik geloof dat God ons als de grote Kunstenaar talenten heeft gegeven waar we elke dag weer van genieten. Mooi als we ook in deze onzekere tijden onze betrokkenheid bij de sector kunnen laten zien!

Mijn cello staat helaas door tijdgebrek alweer te lang tegen de muur, maar sinds kort ben ik voorzitter van het Margaretha Consort, een ensemble voor oude muziek. Het eerste concert dat gepland staat is een uitvoering van de Mariavespers. Het is onzeker of dat door kan gaan.

Laten we hopen en bidden dat corona snel achter ons ligt en mensen niet meer ziek worden, zodat we weer voluit kunnen genieten van het goede dat God ons ook in de kunsten geeft.

Behalve op de juryprijs maakt Appingedam ook kans op de publieksprijs. Deze gaat naar de gemeente die de meeste stemmen weet binnen te halen. Vindt u ook dat Appingedam én haar inwoners de publieksprijs verdienen.....

De gemeente Appingedam is genomineerd voor de BNG Bank Erfgoedprijs 2020. Inwoners, ondernemers en vele organisaties zetten zich samen met de gemeente in voor hún cultuurhistorische stad. De 2e stad in de provincie met als blikvangers de vele rijksmonumentale kerken, de hangende keukens en de vele met het karakter van de stad verbonden evenementen. Deze worden gedragen door vele vrijwilligers en trekken bezoekers tot van ver buiten de stadsgrenzen. Vooral de wijze waarop verschillende karakteristieke kerkelijke gebouwen zijn gerestaureerd en herbestemd heeft bijgedragen aan de nominatie. De Joodse geschiedenis (Synagoge), Molukse geschiedenis (Molukse kerk) en ook de bijzondere bouwkundige/architectonische geschiedenis (Nicolaïkerk en Multifunctioneel centrum Kabzeël) zijn belangrijke dragers van de identiteit van Appingedam. De gemeente ziet deze nominatie voor de BNG Bank Erfgoedprijs 2020 dan ook als een waardering voor héél Appingedam. 'Samen herstellen, samen beleven en samen vertellen', is  het centrale  motto voor het behoud en levend houden van het erfgoed in Appingedam. 

Behalve op de juryprijs maakt Appingedam ook kans op de publieksprijs. Deze gaat naar de gemeente die de meeste stemmen weet binnen te halen. Vindt u ook dat Appingedam én haar inwoners de publieksprijs verdienen? Stem dan op Appingedam. Dat kan hier! Burgemeester Koos Wiersma doet een oproep te stemmen op Appingedam. We hopen dat we op uw stem kunnen rekenen. Nog nooit heeft een Groningse gemeente deze prijs gewonnen. De winnaar wordt op 22 april bekendgemaakt in Rheden. 

De Erfgoedprijs is een initiatief van het Erfgoedplatform van Kunsten ’92 en stimuleert gemeenten om actief in te zetten op cultureel erfgoed. De andere genomineerde gemeenten zijn Noordenveld, Alkmaar en Schouwen-Duivenland.

Tekst deels overgenomen van Eemskrant.bijdrage van Elfriede Kooi

Standpunt ChristenUnie ten aanzien van de Ouddorpse Kerkenpaden en over het voorstel van het college om het Klarenbeeksepad aan de openbaarheid te onttrekken.

De al eeuwenoude kerkenpaden in Ouddorp zijn redelijk uniek en dienen als cultuurhistorisch erfgoed gekoesterd te worden.

De ChristenUnie wil dat ook het Klarenbeeksepad in principe openbaar blijft, maar vanwege de brief uit 2015 willen we de wens van de huidige eigenaar respecteren en het kerkenpad vooralsnog niet openstellen. Er is volgens de ChristenUnie, ook als we de inhoud van de in 2015 door de gemeente aan de vorige eigenaren verstuurde brief respecteren, wat de gemeente betreft geen noodzaak om dit kerkenpad aan de openbaarheid te onttrekken.

Dit is ook niet de intentie geweest van de landinrichtingscommissie of de gemeente. De door de gemeente in 2015 opgestelde brief geeft enkel aan dat vanwege het verzoek van de toenmalige eigenaren het kerkenpad niet opgenomen wordt op de wandelroutekaart. Ook wordt in de brief aangegeven (vermoedelijk niet terecht, maar men moet als ontvanger ook kunnen vertrouwen op de tekst in een door de gemeente verzonden brief) dat niet afdwingbaar is dat het pad opengesteld wordt door de eigenaar.

Als de huidige eigenaren geen openstelling willen dan moeten we dat dus, op basis van de tekst in bedoelde brief respecteren, meer niet. Dat betekent dus dat het Klarenbeeksepad vooralsnog niet opengesteld is. Eventuele volgende eigenaren kunnen hier weer anders over denken en dan is het goed dat duidelijk blijft dat de gemeente de intentie had en heeft dat dit een opengesteld kerkenpad is, met bereidheid om mee te werken aan omleiding voor behoud privacy.

De ChristenUnie begrijpt ook dat het vanwege de privacy van de eigenaren niet fijn is als wandelaars direct langs de boerderij kunnen lopen en wil graag meewerken aan een omlegging, zodanig dat de privacy gewaarborgd is. De huidige eigenaren willen ook daar echter niet aan meewerken, wat jammer is.

Juridisch is er geen enkel probleem om het daarbij te laten en het voorkomt mogelijke precedentwerking in geval eigenaren van andere percelen waarover een kerkenpad loopt ook de openstelling gaan betwisten. Het voorstel zoals het er nu ligt schiet wat de ChristenUnie betreft dus zijn doel voorbij en roept mogelijk onnodige discussie op over openstelling van de andere kerkenpaden.

De ChristenUnie vindt cultuur een verrijking van Veenendaal. Kunst kan het leven verrijken, mensen bij elkaar brengen en nieuwe inzichten geven. In dat kader is de dichtregel van Christiaan Abbing, voormalig stadsdichter van Veenendaal, ook passend: “Waar cultuur verdwijnt, verkleumt het leven”.

Op 11 februari heeft raadslid Sanny Brunekreeft, woordvoerder Cultuur tijdens de raadscommissievergadering gereageerd op de rapportage rekenkameronderzoek ‘Cultuurbeleid Veenendaal onder de loep’. De rekenkamercommissie heeft onderzoek gedaan naar de vier doelstellingen en de effectiviteit van het cultuurbeleid in Veenendaal. De belangrijkste vraag daarbij was: wordt de Cultuurvisie zodanig uitgevoerd dat de hoofddoelstellingen, die in 2017 zijn afgesproken, gerealiseerd worden?

Voor de duidelijkheid, die doelstellingen waren de volgende:

1. Bevorderen van een levendig cultureel klimaat door het bundelen van krachten

2. Scheppen van een duidelijkere relatie tussen het culturele aanbod en de vraag van het (potentiële) publiek

3. Verder versterken van de aandacht voor cultuureducatie en talentontwikkeling voor kinderen en jongeren

4. Meer ruimte creëren voor innovatie en dwarsverbanden.

De rekenkamercommissie heeft - na onderzoek onder alle betrokkenen - geconcludeerd dat een duidelijk toekomstbeeld van waar we met cultuur naar toe willen in Veenendaal ten aanzien van cultuur, ontbreekt. Daarom is het lastig om te beoordelen of in de visie wel de juiste doelstellingen zijn geformuleerd.

De rekenkamercommissie heeft in de rapportage vier aanbevelingen gedaan:

De ChristenUnie is blij dat uit het onderzoek blijkt dat er beter samen wordt gewerkt tussen de verschillende cultuurinstellingen. Het is ook goed dat de cultuurmakelaar - waar wij als ChristenUnie destijds al voorstander van waren - in de praktijk haar toegevoegde waarde bewijst als verbinder, coördinator en aanjager.

De ChristenUnie onderschrijft de aanbevelingen van de rekenkamercommissie. Richting het college hebben we wel aangegeven dat wij uitvoering van de aanbevelingen zien binnen de budgettaire kaders van het Programma Burger en Bestuur. In het derde kwartaal van 2020 worden we als raad geïnformeerd hoe het college de aanbevelingen heeft opgepakt.

De ChristenUnie vindt cultuur een verrijking van Veenendaal. Kunst kan het leven verrijken, mensen bij elkaar brengen en nieuwe inzichten geven. In dat kader is de dichtregel van Christiaan Abbing, voormalig stadsdichter van Veenendaal, ook passend: “Waar cultuur verdwijnt, verkleumt het leven”.

Op 11 februari heeft raadslid Sanny Brunekreeft, woordvoerder Cultuur tijdens de raadscommissievergadering gereageerd op de rapportage rekenkameronderzoek ‘Cultuurbeleid Veenendaal onder de loep’. De rekenkamercommissie heeft onderzoek gedaan naar de vier doelstellingen en de effectiviteit van het cultuurbeleid in Veenendaal. De belangrijkste vraag daarbij was: wordt de Cultuurvisie zodanig uitgevoerd dat de hoofddoelstellingen, die in 2017 zijn afgesproken, gerealiseerd worden?

Voor de duidelijkheid, die doelstellingen waren de volgende:

1. Bevorderen van een levendig cultureel klimaat door het bundelen van krachten

2. Scheppen van een duidelijkere relatie tussen het culturele aanbod en de vraag van het (potentiële) publiek

3. Verder versterken van de aandacht voor cultuureducatie en talentontwikkeling voor kinderen en jongeren

4. Meer ruimte creëren voor innovatie en dwarsverbanden.

De rekenkamercommissie heeft - na onderzoek onder alle betrokkenen - geconcludeerd dat een duidelijk toekomstbeeld van waar we met cultuur naar toe willen in Veenendaal ten aanzien van cultuur, ontbreekt. Daarom is het lastig om te beoordelen of in de visie wel de juiste doelstellingen zijn geformuleerd.

De rekenkamercommissie heeft in de rapportage vier aanbevelingen gedaan:

De ChristenUnie is blij dat uit het onderzoek blijkt dat er beter samen wordt gewerkt tussen de verschillende cultuurinstellingen. Het is ook goed dat de cultuurmakelaar - waar wij als ChristenUnie destijds al voorstander van waren - in de praktijk haar toegevoegde waarde bewijst als verbinder, coördinator en aanjager.

De ChristenUnie onderschrijft de aanbevelingen van de rekenkamercommissie. Richting het college hebben we wel aangegeven dat wij uitvoering van de aanbevelingen zien binnen de budgettaire kaders van het Programma Burger en Bestuur. In het derde kwartaal van 2020 worden we als raad geïnformeerd hoe het college de aanbevelingen heeft opgepakt.

2020 is al weer volop van de kant. Dit nadat eind 2019 op de valreep werd besloten om fors (€ 6.000.000,-) te gaan bezuinigen op zorg en hulp.

Een gemeentelijke taak die nog niet zo lang geleden en met veel gedoe (keukentafelgesprekken, telefoontjes, intranetsites en formulieren) is gestart . Forse bezuinigingen die steeds naar de achtergrond verdwijnen bij gemeentelijke besluiten over dure grond, een park met allure, een goudgeletterd theater, een monumentaal pand voor kunst en cultuur, of zwemplezier om de hoek . Besluiten die me dankbaar maken voor de rijkdom in onze stad, maar door de bezuinigingen op zorg en hulp schuren en unfair voelen. Als we zo besluiten blijven nemen, zal dit zomaar kunnen leiden tot verdere vervreemding tussen het ‘grote ik’ van de sterken en zij die minder goed mee kunnen komen. Mensen die mogelijk te ingetogen, te gezagsgetrouw, of alleen of beperkt zijn. Mooie mensen die niet mee kunnen komen in een snelle en harde wereld. Dit brengt me weer terug bij ‘op de valreep’.  Dat gezegde dat verwijst naar de loopplank van het schip: naar op het laatste moment;  naar nog even snel; naar vlak voor het vertrek; naar afscheid. Afscheid van wie?