Poliflw

Ondanks dat keer op keer is aangetoond hoe groot de problemen zijn, hoe onrechtvaardig deze mensen zijn behandeld en hoe erg de praktijken van de Afdeling Toeslagen van de Belastingdienst, is het antwoord van de regering dat gewacht moet worden op een uitspraak van de Commissie Donner. En er komt er wéér een reorganisatie van de Belastingdienst. De gedupeerden worden nog steeds bestookt met deurwaarders en krijgen geen toeslagen terwijl die toeslagen vaak meer dan de helft van hun inkomen zijn.

Wat zal er bij de Belastingdienst moeten gebeuren?

Het is tijd dat er schoon schip wordt gemaakt. Gedupeerde ouders moeten gecompenseerd worden, ook voor de schade die zij hebben ondervonden van het handelen van de Belastingdienst en er mag niet meer altijd tegengestribbeld worden door de juristen van de Belastingdienst. Daarnaast moet het toeslagenstelsel veranderen. Kinderopvang moet fors goedkoper of gratis, en je inkomen moet voldoende zijn om je huur van te betalen. Voordat we met een reorganisatie beginnen zal er eerst echt goed onderzoek gedaan moeten worden. Dat moet wat de SP betreft via een parlementaire enquête. Dan kunnen we de onderste steen boven krijgen door gegevens op te eisen die we nu nog steeds niet krijgen. Ook kunnen we dan mensen onder ede horen.

Komt er een reorganisatie? Dan moet vooral geluisterd worden naar de mensen die het werk doen binnen de Belastingdienst, als inspecteur, deurwaarder of aan de Belastingtelefoon. Zij zien en weten waar het mis gaat, maar zij worden al jaren niet gehoord door de top van de Belastingdienst. Al komen er 10 nieuwe hoge bestuurders en staatssecretarissen, als zij niet naar de werkvloer luisteren en die serieus gaan nemen, sneuvelen die nieuwe toplui ook binnen de kortste keren!

En de ambtenaren die bij de top van de Belastingdienst werkten? Krijgen die nu een nieuwe hoge functie ergens anders of worden die ook aangepakt?

De hoogste ambtenaren die er een potje van hebben gemaakt krijgen ondertussen gewoon een nieuw baantje zodat ze in de luwte hun naam kunnen zuiveren, maar er wordt nog steeds niet geluisterd naar de mensen die bij de Belastingdienst het werk uitvoeren en al jaren roepen dat het fout gaat. Hoge ambtenaren die er een zooitje van maken mogen niet zomaar weggepromoveerd of –gerouleerd worden en moeten net als iedereen op hun functioneren worden beoordeeld. De baantjescarrousel moet stoppen. Ambtenaren die bewust de wet aan hun laars hebben gelapt moeten strafrechtelijk vervolgd worden.

Maar ja, daarmee zijn de ouders ook nog niet geholpen.

Het allerbelangrijkste is nu dat deze nachtmerrie van duizenden ouders stopt. Rutte en Hoekstra kunnen er nu al voor zorgen dat de Belastingdienst deze ouders niet meer achterna zit. Ze kunnen zelfs al een voorschot geven op de terugbetaling van de duizenden euro's die deze ouders onterecht terug moeten betalen. Alles moet gedaan worden om deze ouders én hun kinderen direct uit de brand te helpen. Aan tranen hebben deze ouders niks, er moet gehandeld worden.

Door Eppo Bruins op 20 januari 2020 om 08:30

eHerkenning: een hels karwei voor kerken

Jarenlang deed de Belastingdienst de belofte dat belasting betalen ‘niet leuker, wel makkelijker’ zou worden. Een belangrijk streven, want de overheid moet ten dienste staan van mensen en van organisaties die belasting betalen.

Een hels karwei voor kerken

Het doen van aangifte via de digitale ‘eHerkenning’ zou daar dan ook aan moeten bijdragen. Maar voor kerken en sommige goede doelen is invoering van eHerkenning een ramp. Wat tot voor kort vijf in minuten was gebeurd, is nu een hels karwei.

eHerkenning is ingericht met het oog op bedrijven, stichtingen en verenigingen die bij de Kamer van Koophandel ingeschreven staan. Kerken en andere belangrijke organisaties komen daardoor nu in de problemen. Alleen met een complex softwarepakket of een duur in te huren bureau kunnen ze straks nog de belastingzaken voor hun personeel afhandelen.

Te snel ingevoerd, grote groepen over het hoofd gezien

eHerkenning is simpelweg te snel ingevoerd en grote groepen ‘rechtspersonen’ zijn bij de invoering over het hoofd gezien. Dat probleem krijgen kerken en goede doelen nu zelf op het bordje en dat is niet eerlijk.

eHerkenning staat daarmee niet meer ten dienste van organisaties die hun belastingzaken willen afhandelen. Ik wil daarom dat de Belastingdienst nu allereerst uitstel aankondigt voor al deze organisaties.

Daarnaast wil ik van het kabinet weten of het niet beter zou zijn om éérst een passende oplossing voor deze organisaties te verzinnen voor er überhaupt sprake kan zijn van invoering van eHerkenning.

De Belastingdienst heeft momenteel veel aan het hoofd. Met de overhaaste invoering van eHerkenning maken ze het voor zichzelf én voor kerken en goede doelen niet leuker en zeker niet makkelijker.

Aftreden staatssecretaris Menno Snel

Zojuist heeft Menno Snel zijn ontslag ingediend als staatssecretaris van Financiën. Lees hier zijn verklaring. Lees daaronder de reactie van fractievoorzitter Rob Jetten.

Zojuist heb ik de Tweede Kamer en daarna de Koning laten weten dat ik per direct terugtreed als staatssecretaris van Financiën.

Velen van jullie hebben de afgelopen weken en maanden ongetwijfeld het nieuws gevolgd over wat de toeslagenaffaire is gaan heten. Na een aantal grote incidenten waarbij fraude met toeslagen terecht leidde tot veel ophef, besloot de Belastingdienst een paar jaar geleden voortaan hard op te treden. De Belastingdienst is toen echter doorgeschoten in deze aanpak en is de menselijke maat uit het oog verloren.

Veel ouders zijn door de Belastingdienst jarenlang onterecht aangemerkt als fraudeur. Zij moesten soms grote sommen geld terugbetalen. Dat is gewoon verschrikkelijk. Het leed van deze ouders kan ik natuurlijk nooit meer goedmaken, wel heb ik geprobeerd deze fouten uit het verleden te compenseren. Deze week ontvangen de eerste ouders het geld waar ze recht op hebben. Als in andere zaken ouders door de Belastingdienst op vergelijkbare wijze zijn behandeld, zal ook daar compensatie plaatsvinden. Ik hoop dat dit het begin kan zijn van herstel van vertrouwen.

Tegelijkertijd ben ik als staatssecretaris zelf de afgelopen weken steeds meer onderwerp geworden van de discussie. Het is zeer terecht dat bij zo’n omvangrijk probleem ook wordt gekeken naar de verantwoordelijke bewindspersoon. Naar mij. Ik heb die verantwoordelijkheid steeds gevoeld, en genomen. Heb al mijn strijdbaarheid en energie gestoken in het helpen van de ouders en het aanpakken van de problemen bij de Belastingdienst.

We zijn een flink eind gekomen met het aanpakken van de problemen bij de Belastingdienst. Maar die opdracht is nog lang niet klaar. Als er in het verleden fouten zijn gemaakt, moeten die worden hersteld. Dat moet met voortvarendheid worden opgelost. En dat geldt ook voor het verbeteren van de Belastingdienst én de hervorming van ons toeslagensysteem. Deze opgaven zijn te belangrijk om in de weg gezeten te worden door de strijd rondom mijn persoon. Dat is de politiek op z’n lelijkst. Dat past mij niet. Dat wil ik niet.

Voor deze grote opgaven is breed politiek draagvlak nodig. Dat draagvlak voel ik onvoldoende meer bij een te groot deel van de Tweede Kamer. Daarom treed ik terug.

Toen Wouter Koolmees mij in de herfst van 2017 belde of ik staatssecretaris wilde worden, kwam ik uit de kast als D66’er. Sinds ik officieel tot de D66-familie behoor, voel ik me er zeer thuis. En dat zal zo blijven. Ik kijk met trots terug op wat we als partij in dit kabinet tot dusver hebben bereikt. En op mijn bijdrage daaraan.

Ik heb drie zogenoemde Belastingplannen door Tweede én Eerste Kamer geloodst. Met daarin voor D66 én voor Nederland belangrijke maatregelen. Het verlagen van de inkomstenbelasting, zodat mensen meer geld over houden van hun salaris. Het aanpakken van belastingontwijking en –ontduiking. Plannen voor het verlagen van de belasting op spaargeld, zodat sparen voor mensen met een kleine spaarpot aantrekkelijker wordt. Wetgeving voor een vliegbelasting, om reizigers te stimuleren meer rekening te houden met het klimaat. En we hebben gezorgd dat we minder belasting heffen op schone energie en elektriciteit, maar meer op gas. Waarbij de energierekening voor de meeste huishoudens omlaag gaat.

Ik had heel graag nog veel meer namens jullie willen bereiken. Maar als het politiek draagvlak onvoldoende is om de grote vraagstukken aan te pakken, moet je een stap opzij doen. Dat doe ik vandaag.

Vorig jaar zei ik in ons ledenblad Democraat: “Toen ik aan deze baan begon, had ik het vaste voornemen om het op mijn eigen manier te doen, door te zijn wie ik ben. Ik wil niet een politicus zijn die op elke golf van publieke verontwaardiging of applaus meelift.” Vandaag kan ik zeggen dat ik trouw ben gebleven aan mezelf. Ik wens iedere politicus toe dat hij of zij dat ook tegen zichzelf kan zeggen wanneer het einde daar is.

Ik dank jullie uit de grond van mijn hart voor het vertrouwen dat ik mocht krijgen. Voor de vele fijne gesprekken en ontmoetingen. En voor de inspiratie om deze prachtige baan te kunnen uitoefenen.

We gaan elkaar zeker nog zien.

Hartelijke groet,

Menno

Het aftreden van Menno is voor mij, voor onze partij en voor het kabinet een enorme aderlating. Voor zijn besluit kan ik niets dan respect en begrip opbrengen. Wanneer een bewindspersoon zich te weinig gesteund voelt door de Tweede Kamer, past het een stap terug te doen.

Menno heeft zich de afgelopen jaren met ziel en zaligheid ingezet voor het vergroenen en hervormen van onze belastingen. En met succes. De voorbeelden die hij hierboven zelf noemt, laten zien hoezeer hij namens D66 een stempel heeft gedrukt op de toekomst van Nederland.

De manier waarop hij in de toeslagenaffaire door alle stormen heen steeds oog heeft gehouden voor de kern, het lot van de ouders en het leed dat hen is aangedaan, verdient grote waardering. Vasthoudend en vastberaden heeft hij zich voor hen ingespannen. Dat geldt ook voor de bredere problemen bij de Belastingdienst. Daarbij is lang niet alles gelukt en goed gedaan, Menno is zelf de eerste om dat te erkennen.

Ik baal er enorm van dat Menno vanaf vandaag geen staatssecretaris meer is. Ik vond en vind hem een verfrissende vent in de Haagse wereld. Wars van politieke spelletjes. Altijd de ogen op de bal, niet op de man. Ik hoop zeer dat we als partij ook in de toekomst van zijn deskundigheid kunnen blijven leren.

Menno, uit de grond van mijn hart: bedankt!

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Terwijl er miljarden overblijven op de begroting, doet de regering van Rutte niets tegen de stijgende inkomensongelijkheid en het woningtekort in Nederland. Middeninkomens gaan er in koopkracht op vooruit, maar de laagste inkomens, en met name die van niet-werkenden, blijven achter. ‘Een bijstandsmoeder met twee kinderen gaat er 15 euro per maand op vooruit, tweeverdieners met twee kinderen en een gezamenlijk inkomen van drie keer het minimumloon 170 euro’, aldus SP-Eerste Kamerlid Bastiaan van Apeldoorn bij de behandeling van het Belastingplan voor 2020.

‘Wat vermogensongelijkheid betreft zien we opnieuw stilstand’, volgens Van Apeldoorn. ‘Met een miljonairstaks zou je in één klap veel van de tekorten in de publieke sector structureel kunnen wegwerken, bijvoorbeeld het lerarentekort. Vreemd dat het kabinet hier niets aan wil doen en de enorme vermogensongelijkheid geen probleem vindt. Volgens voormalig SP-senator Geert Reuten is de Nederlandse vermogensongelijkheid zelfs de hoogste in de door hem onderzochte 27 OESO-landen, op de VS na. En dan heb ik het nog niet eens over de topinkomens, die er zoals bekend elk jaar vele procenten meer op vooruit gaan dan de cao-lonen. In absolute bedragen gaat het dan soms om tienduizenden of zelfs honderdduizenden euro per maand erbij.’

Het bedrijfsleven komt er in de plannen van Rutte III volgens Van Apeldoorn ook goed van af. ‘Multinationals betalen nog steeds veel te weinig belasting. Die belasting zou omhoog moeten door én de grondslag te verbreden én het statutaire tarief te verhogen. En dan verlaagt dit kabinet het toptarief voor de belastingen met 2,25 %. Ook is de effectieve winstbelasting voor grote bedrijven in tien jaar tijd gedaald van 22 tot 17,1 %. Voor de allergrootste bedrijven ligt het zelfs nog een stuk lager.’

Terwijl er met 10 miljard over op de begroting absoluut geen sprake is van een begrotingscrisis, is er wel een wooncrisis in Nederland. Er zijn dringend meer betaalbare huurwoningen nodig. Woningcorporaties hebben ondertussen last van de ATAD-heffing, een maatregel van de Europese Commissie om belastingontwijking tegen te gaan. Een maatregel die bedoeld was om de gevolgen van de ene crisis te bestrijden wakkert juist een andere crisis aan. Een uitzondering voor corporaties is volgens het kabinet juridisch niet mogelijk, maar staatssecretaris Snel (D66) weigert daarover informatie te verschaffen. Van Apeldoorn neemt dit hoog op: ‘Dit ondanks mijn beroep op ons informatierecht zoals neergelegd in artikel 68 van de Grondwet. Welk zwaarwegend belang van de staat, de enige grond waarop de regering onder haar grondwettelijke informatieplicht uit kan uitkomen, is hier nu in het geding? De SP is warm voorstander van de belastingmaatregel, maar er moet wel een uitzondering komen voor woningcorporaties. Kennelijk wíl men die uitzondering helemaal niet. Zeg dat dan, wees dan eerlijk en verschuil je niet achter informeel advies dat je vervolgens niet met de Kamer zegt te kunnen delen. En anders kun je de corporaties nog altijd compenseren door bijvoorbeeld de verhuurdersheffing te verminderen, maar dat wil het kabinet óók niet.’

Door Eppo Bruins op 4 december 2019 om 13:14

Mijn bijdrage aan het kamerdebat over de kinderopvangtoeslag-affaire

De overheid als dienares van God heeft tot taak recht te doen en burgers te beschermen tegen willekeur. In deze taak, voorzitter, heeft de overheid ten diepste gefaald.

Alle voorgaande sprekers hebben al gewezen op de dramatische omstandigheden waarin ouders zijn terechtgekomen als gevolg van het handelen van een niets ontziende Belastingdienst. De verhalen die we de afgelopen jaren hebben gehoord zijn schrijnend.

Afgelopen week nog nam een mevrouw contact met mij op. In 2014 een terugvordering van 50.000 euro. Met telefoontjes, brieven en bezwaren werd niets gedaan. Loonbeslag, jaren van ellende, haar echtgenoot heeft meermaals geprobeerd zich van het leven te beroven. Hij loopt nu bij de psychiater vanwege kans op herhaling. Zelfs afgelopen jaar kwamen er nog dwangbevelen binnen. Afgelopen woensdag kwam deze mevrouw thuis van het werk en weer lagen er vier loonbeslagen op de mat. Ze is ten einde raad. Het is onvoorstelbaar hoeveel moeite het kost om dit te stoppen. Het is ongelooflijk hoever de overheid afstaat van de burger. Het bericht van deze mevrouw is exemplarisch voor het hele systeem van toeslagen en laat zien dat dit ingewikkelde stelsel het doen-vermogen van burgers ver te boven gaat.

Een ander gezin waar ik contact over heb, moet rondkomen van 200 euro per maand omdat de fiscus bij loonbeslag de beslagvrije voet niet respecteert. De familie probeert bij te springen door geld te lenen maar ook dat wordt direct weer weggehaald door de Belastingdienst via bankbeslag. Hoe kan dat? Is de staatssecretaris het met mij eens dat dit niet mag bestaan en dat er nog heel veel werk aan de winkel is?

Ik wil collega’s hier in de Kamer en journalisten daarboven en daarbuiten complimenteren met hun vasthoudendheid. Tegelijk vind ik het zorgwekkend te moeten constateren dat zonder hechte samenwerking tussen media en parlement, deze Kamer in zichzelf niet de kracht noch de middelen heeft om de onderste steen boven te krijgen. Blijkbaar moet iets eerst in de media een schandaal worden voordat een overheidsinstantie bij zinnen komt. Dat zegt iets over het ministerie. Maar ook over ons allen zoals wij hier zitten.

De Commissie Donner concludeert institutionele vooringenomenheid. Maar, voorzitter, instituties bestaan niet. Mensen wel. En er zijn altijd mensen verantwoordelijk. Het zijn mensen die leidinggeven, mensen die opdrachten uitvoeren. Als ik lees dat er stukken zijn achtergehouden in rechtszaken…. dat doet een systeem niet. Het gaat erom dat meerder mensen zo samenwerken, iets zo organiseren dat dit kan gebeuren.

De staatssecretaris had wel oog voor dat het beter moest, maar heeft lang gedraald voordat hij de fouten uit het verleden ging herstellen. Vindt de staatssecretaris dat hij voldoende doortastend heeft gehandeld als het gaat om het herstellen van het leed dat is aangericht door het systeem en de geconstateerde vooringenomenheid?

In juni had de staatssecretaris het over zijn ‘tunnelvisie’. Is de tunnelvisie nu weg? zo vraag ik de staatssecretaris. Is er nu tegenspraak georganiseerd? Worden mensen die hun mond open doen nu gekoesterd in plaats van ontslagen? Is de staatssecretaris nu wél in staat om het kaf van het koren te scheiden?

Ik wil deze Kamer, ik wil ons allen, een spiegel voorhouden. Er is in 2005 een toeslagenstelsel bedacht dat vanaf het begin niet functioneerde. De politiek heeft het systeem alleen maar nog ingewikkelder gemaakt en heeft niets gedaan met de signalen die de Belastingdienst gaf. Toeslagen moesten en zouden uitbetaald worden zonder controle vooraf. Maar in 2014 klonk het in deze Kamer: “De staatssecretaris moet alles op alles zetten. Fraude móet worden aangepakt". En dat hebben we geweten. Maar de wet en regels overtreden mag nooit, ook niet onder politieke druk.

Achteraf controleren leidde tot grootschalige fraude. Stopzetten tot ná controle leidde tot groot menselijk drama en leed binnen honderden, misschien zelfs duizenden gezinnen. Als vooraf controleren leidt tot ellende, én achteraf controleren leidt tot ellende. Moeten we dan niet concluderen dat het toeslagenstelsel failliet is? zo vraag ik de staatssecretaris.

Voor de ChristenUnie is het duidelijk dat op de kortst mogelijke termijn een eenvoudig en rechtvaardig belastingstelsel nodig is. Een belastingstelsel waarbij het belastingtarief weer weerspiegelt wat je betaalt en waar je je niet door een woud van toeslagen en kortingen hoeft te worstelen. Het systeem is té ingewikkeld. Onze Belastingdienst kan het niet meer aan, en als burger begrijp je het al helemaal niet meer.

Zolang het belastingstelsel niet een grondige herziening en vereenvoudiging ondergaat, zolang dat enorme geld-rondpomp-circus niet stopt, zullen we jaar na jaar in deze Kamer onze verontwaardiging blijven uitspreken over drama’s die de politiek en haar uitvoerende diensten zelf mede-veroorzaken.

De ouders in de CAF11-zaak zijn vermorzeld door verkeerde besluiten in een moloch van een systeem, een systeem dat verziekt is door een overheid die zo ontzettend ver van de burger afstaat. Die iedere vorm van menselijkheid en menselijke maat ontbeert. Je bent een nummer, een zaak, een formulier. Maar geen mens meer. We hebben een overheid gecreëerd die mensen bij voorbaat wantrouwt. En we hebben een politiek gecreëerd die geen fouten meer duldt en die denkt dat alles maakbaar is met meer en meer regels. Mijn hoop ligt bij de mensen die werken in het systeem, de medewerkers van de Belastingdienst, en collega’s hier in de Kamer, die met een rechtvaardige en genadige houding werken in dienst van de publieke zaak.

Wat je zaait, dat oogst je ook. Het is daarom belangrijk dat ook wij als Tweede Kamer met elkaar praten over hoe nu verder. Het is goed dat op verzoek van ChristenUnie en CDA een parlementair onderzoek wordt gestart naar het functioneren van de Belastingdienst en het UWV.

De compensatieregeling die de Commissie Donner heeft geadviseerd, verzacht de pijn maar neemt het geleden leed niet weg. De CAF11-zaak laat zien dat in deze tijd burgers bang zijn voor de overheid. Als rechtszekerheid en rechtsbescherming tegen overheidsbesluiten wegvallen, valt de bodem weg onder onze samenleving.

De Belastingdienst zette jarenlang de kinderopvangtoeslag van ouders stop. In veel gevallen oordeelde de Belastingdienst onterecht dat mensen met "opzet of grove schuld" fouten hadden gemaakt. Eerder ontvangen toeslag moest worden terugbetaald.

Deze mensen werden als fraudeur bestempeld en daarmee moesten ze grote bedragen terugbetalen zonder dat ze een betalingsregeling kregen. Dit had invorderingen van auto en huis en haard of loonbeslag tot gevolg.

'Deze mensen wisten niet en weten tot de dag vandaag niet waarvan ze precies beschuldigd worden en hebben zich niet kunnen verweren tegen de stopzetting en terugvorderingen.' zegt SP-Tweede Kamerlid Renske Leijten.

Er is veel te hard geoordeeld over mensen met toeslagen.

Vanavond zegde staatssecretaris Snel toe – op herhaald verzoek van Renske Leijten – dat de invorderingen van schuld worden gepauzeerd en dat mensen een betalingsregeling op maat kunnen aanvragen. Leijten: 'Een belangrijke eerste stap en een erkenning dat er veel te hard is geoordeeld over mensen met toeslagen. Dat een klein foutje of fraude van een ander kan leiden tot een gigantische belastingschuld is onterecht en moet worden rechtgezet.'

De SP strijdt voor een rechtvaardige oplossing voor deze ouders. Honderden ouders hebben zich al gemeld bij de SP. Een aantal van deze meldingen zijn gebundeld in een zwartboek dat deze ouders hebben aangeboden aan de staatssecretaris.

Is uw kinderopvangtoeslag ook onterecht stopgezet of moet u onterecht terugbetalen?

Als een belastingadviseur bewust meewerkt aan belastingontduiking of fraude krijgt hij of zij een zogenaamde ‘vergrijpboete’. Maar vaak kunnen deze foute adviseur gewoon weer aan de slag, omdat klanten niet weten dat de foute belastingadviseur eerder is veroordeeld. De SP wil dat veroordeelde belastingadviseurs worden verplicht om actief aan klanten te laten weten dat ze in zee gaan met iemand die de wet overtreden heeft.

De regering stelt voor om de adviseurs die de wet hebben overtreden bekend te maken via een website van de Belastingdienst. De gedachte is dat klanten zich hierdoor kunnen informeren en betere keuzes kunnen maken. Het is niet voldoende om een openbare lijst aan te leggen van belastingadviseurs die hebben meegewerkt aan constructies om de belasting te tillen, vindt SP-Tweede Kamerlid Renske Leijten.

'Het is niet zeker dat klanten weten dat er zo een openbare lijst bestaat en of zij zich wel informeren. Daarom stelt de SP voor dat adviseurs die een vergrijpboete hebben gekregen hun klanten actief moeten melden dat zij die vergrijpboete hebben gekregen. Dat kan via de website of door het op te nemen in de brochures voor klanten.'