Poliflw

Onlangs presenteerde het college van B&W de ontwerp landbouwvisie. De CDA-fractie heeft hier met verbazing kennis van genomen en kan niet anders dan stellen dat de denkbeelden in deze visie over een toekomstbestendige landbouw bestempeld kunnen worden als pure fictie. Het enige wat in het stuk nog ontbreekt zijn de zinnen “Er was eens…” en “ze leefden nog lang en gelukkig”. Wat nog veel erger is, is dat de denkbeelden niet getuigen van enige realiteitszin en dat de denkrichtingen in de visie zullen leiden tot minder innovatie, minder ondernemerschap en minder verduurzaming. Men opent frontaal de aanval op hardwerkende ondernemers en familiebedrijven en verkoopt het als vooruitgang. In feite kan het document niet eens als landbouwvisie bestempeld worden, maar meer als een feeërieke blik op het buitengebied. Gemeente moet niet op stoel ondernemer zitten De landbouwvisie met de nietszeggende titel ‘niet meer, maar beter’, schetst een polariserend, eenzijdig en negatief beeld van de agrarische sector en gaat volledig voorbij aan het feit dat boeren en tuinders gezond en betaalbaar voedsel produceren. No farmers, no food. Het CDA neemt stellig afstand van deze polarisatie. De visie roept op tot (nog) meer reguleren. Het CDA wil niet meer reguleren en wil al helemaal niet dat de gemeente op de stoel van de ondernemer gaat zitten. We lezen over een gemeente die stelselmatig haar zin oplegt aan ondernemers. Zo staat er bijvoorbeeld: “Meer dan voorheen zullen we inzetten op de stimulerende en faciliterende rol van de overheid”. Wat het CDA betreft is die rol van de gemeente in dit geval volstrekt ongewenst. De belangrijkste voorwaarde voor de toekomst van een gezond agrarisch bedrijf is dat er een structureel verdienmodel aanwezig is. Aan die voorwaarde wordt in de landbouwvisie volledig voorbij gegaan. Landbouwvisie remt innovatie en verduurzaming De visie staat vol met aannames die gestoeld zijn op sentimenten omtrent biodiversiteit, de vraag naar natuurlijke grondstoffen en de schaalgrootte van bedrijven. Deze aannames zijn subjectief en niet gestoeld op feiten. Schaalgrootte zegt immers niets over dierenwelzijn of over voedselkwaliteit. Wat we wel weten is dat bedrijven die niet concurrerend zijn, nooit in staat zullen zijn de transformatie naar meer verduurzaming te maken. Het is heel gemakkelijk om een idyllisch beeld van een platteland met bloemetjes, bijtjes en paard en wagen op hobbelige zandweggetjes te schetsen, maar zonder economisch voortbestaan kan er van familiebedrijven niet verwacht worden dat ze dit platteland in stand houden. Er dient een gezonde balans te zijn tussen omgeving en onderneming. Minder ruimte voor ondernemers leidt ook tot minder ontwikkelkansen en dus minder ruimte voor innovatie. De markt vraagt steeds meer aandacht voor verduurzaming en bedrijven zullen die vraag volgen. Het is niet zinvol als de gemeente dit proces gaat frustreren. Buitengebied in balans Dankzij de landbouw is het buitengebied van Weert geworden tot een van de mooiste van Nederland. Weert kent een prachtig en uniek buitengebied en de leefbaarheid op het platteland staat of valt nog steeds met een gezonde agrarische sector. In een vitaal buitengebied bestaat een goede balans tussen natuur, landbouw en recreatie. De grote betekenis van de landbouw voor het buitengebied wordt in de visie volledig miskend. De Nederlandse landbouw is koploper en heeft een voorbeeldfunctie in de wereld. De sector is efficiënt, werkt milieu- en diervriendelijk en de voedselveiligheid staat in Nederland op een bijzonder hoog peil. Het CDA is daar trots op. De ambities die zijn beschreven in de landbouwvisie gaan de agrarische sector en het buitengebied in Weert niet verder helpen. Sterker nog, het tegenovergestelde wordt bereikt. Dat kan iedere boer op zijn klompen aanvoelen.

Het coronavirus leidt terecht tot veel ongerustheid en zorgen. Gemert-Bakel is hard geraakt en er zijn helaas meerdere inwoners uit ons midden weggevallen. Ons medeleven gaat uit naar de nabestaanden. We wensen degenen die door het virus getroffen zijn een spoedig herstel toe. Ook onze grote dank en groot respect voor de helden in de zorg die zich oneindig zijn blijven inzetten. Gelukkig zien we de laatste weken een sterke afname van het aantal besmettingen. De door de regering opgelegde maatregelen worden daarom langzaam versoepeld. De anderhalve-meter-maatschappij verliest haar scherpste randen. We krijgen meer bewegingsvrijheid en ook onze ondernemers krijgen meer mogelijkheden. Als CDA zijn we blij dat de gemeente de noodlijdende horeca steunt en (tijdelijk) extra terrasruimte toestaat. Maar er is ook tegenslag, op bedrijven in Gemert-Bakel zijn nertsen besmet met het coronavirus. Zodra dit bekend werd is het zekere voor het onzekere genomen. De gemeente sloot direct de omgeving af voor fietsers en voetgangers. Dit werd pas opgeheven toen onderzoek aantoonde dat in de lucht buiten de stallen geen virusdeeltjes aanwezig waren. Een goede maatregel, want volksgezondheid staat op 1, 2 en 3. Elk risico moet uitgesloten worden. Meer kan de gemeente vooralsnog niet doen, alleen de rijksoverheid kan verdergaande maatregelen nemen. Wij gemeenteraadsleden zijn geen experts, we moeten vertrouwen op die rijksoverheid. En dat vertrouwen is er. Er wordt landelijk vol ingezet op onderzoek naar besmetting bij nertsen en de lucht in de omgeving van besmette bedrijven. Maar bijvoorbeeld ook naar de rol van (zwerf)katten bij de verspreiding. Niets blijft onder de pet; zodra er resultaten zijn, komen die ook naar buiten. Er zijn ook maatregelen genomen: alle nertsenbedrijven in het land zijn op slot en nertsen en hun mest mogen niet vervoerd worden. Striktere maatregelen kunnen nog volgen. Minister Schouten (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) heeft gezegd besmette bedrijven te ruimen als dit nodig is voor de volksgezondheid. Dat is een bevoegdheid van de landelijke overheid, gemeenteraad of college kunnen dat besluit niet nemen. Wat we als gemeenteraad wèl kunnen is onze zorgen blijven uitspreken en proberen druk te zetten.Vorige week hebben we tijdens een extra raadsvergadering met alle partijen eensgezind het college de opdracht gegeven een brandbrief te sturen aan de ministers Schouten en De Jonge (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) In deze brandbrief vragen we o.a. om nog meer onderzoek en de mogelijkheid op te mogen treden tegen loslopende katten en honden (ophokken) rondom een besmet bedrijf. Maar bovenal dringen we er bij minister Schouten op aan besmette nertsenbedrijven inderdaad direct te ruimen als dat nodig is voor de volksgezondheid. Ruimen is het laatste redmiddel, want je praat hier over het levenswerk van gezinnen die al hun passie en energie erin stoppen. Daarom hebben we ook gevraagd om reële schadeloosstelling en ondersteuning en nazorg voor de gezinnen. De brandbrief is inmiddels verzonden. Inmiddels denkt de gemeenteraad van Deurne erover hetzelfde te doen. Samen staan we sterk! CDA Gemert-BakelStefan Janszen0610234611 stefanjanszen@gmail.com

Het coronavirus leidt terecht tot veel ongerustheid en zorgen. Gemert-Bakel is hard geraakt en er zijn helaas meerdere inwoners uit ons midden weggevallen. Ons medeleven gaat uit naar de nabestaanden. We wensen degenen die door het virus getroffen zijn een spoedig herstel toe. Ook onze grote dank en groot respect voor de helden in de zorg die zich oneindig zijn blijven inzetten. Gelukkig zien we de laatste weken een sterke afname van het aantal besmettingen. De door de regering opgelegde maatregelen worden daarom langzaam versoepeld. De anderhalve-meter-maatschappij verliest haar scherpste randen. We krijgen meer bewegingsvrijheid en ook onze ondernemers krijgen meer mogelijkheden. Als CDA zijn we blij dat de gemeente de noodlijdende horeca steunt en (tijdelijk) extra terrasruimte toestaat. Maar er is ook tegenslag, op bedrijven in Gemert-Bakel zijn nertsen besmet met het coronavirus. Zodra dit bekend werd is het zekere voor het onzekere genomen. De gemeente sloot direct de omgeving af voor fietsers en voetgangers. Dit werd pas opgeheven toen onderzoek aantoonde dat in de lucht buiten de stallen geen virusdeeltjes aanwezig waren. Een goede maatregel, want volksgezondheid staat op 1, 2 en 3. Elk risico moet uitgesloten worden. Meer kan de gemeente vooralsnog niet doen, alleen de rijksoverheid kan verdergaande maatregelen nemen. Wij gemeenteraadsleden zijn geen experts, we moeten vertrouwen op die rijksoverheid. En dat vertrouwen is er. Er wordt landelijk vol ingezet op onderzoek naar besmetting bij nertsen en de lucht in de omgeving van besmette bedrijven. Maar bijvoorbeeld ook naar de rol van (zwerf)katten bij de verspreiding. Niets blijft onder de pet; zodra er resultaten zijn, komen die ook naar buiten. Er zijn ook maatregelen genomen: alle nertsenbedrijven in het land zijn op slot en nertsen en hun mest mogen niet vervoerd worden. Striktere maatregelen kunnen nog volgen. Minister Schouten (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) heeft gezegd besmette bedrijven te ruimen als dit nodig is voor de volksgezondheid. Dat is een bevoegdheid van de landelijke overheid, gemeenteraad of college kunnen dat besluit niet nemen. Wat we als gemeenteraad wèl kunnen is onze zorgen blijven uitspreken en proberen druk te zetten.Vorige week hebben we tijdens een extra raadsvergadering met alle partijen eensgezind het college de opdracht gegeven een brandbrief te sturen aan de ministers Schouten en De Jonge (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) In deze brandbrief vragen we o.a. om nog meer onderzoek en de mogelijkheid op te mogen treden tegen loslopende katten en honden (ophokken) rondom een besmet bedrijf. Maar bovenal dringen we er bij minister Schouten op aan besmette nertsenbedrijven inderdaad direct te ruimen als dat nodig is voor de volksgezondheid. Ruimen is het laatste redmiddel, want je praat hier over het levenswerk van gezinnen die al hun passie en energie erin stoppen. Daarom hebben we ook gevraagd om reële schadeloosstelling en ondersteuning en nazorg voor de gezinnen. De brandbrief is inmiddels verzonden. Inmiddels denkt de gemeenteraad van Deurne erover hetzelfde te doen. Samen staan we sterk! CDA Gemert-BakelStefan Janszen0610234611 stefanjanszen@gmail.com

Het Corona-virus heeft onze samenleving een harde klap toegebracht. Veel mensen zijn aan het virus bezweken en onze vrijheid wordt nog steeds behoorlijk ingeperkt, paradoxaal genoeg net in het jaar, dat we 75-jaar vrijheid willen vieren. Het virus heeft ons aan het denken gezet over hoe wij nu leven en hoe we nu met elkaar omgaan. Het virus is daarmee ook een geschikte tijd om ons te bezinnen op de toekomst. De onderstaande fabel over vrijheid versus luxe is zo'n bezinningsmoment. Harry Löwik Hondenleven: Een fabel over vrijheid versus luxe Er was eens een hongerige wolf die mopperde over zijn bestaan. Als maar op jacht, dag in dag uit, door weer en wind! Op een dag liep hij een hond tegen het lijf. Verbaasd bekeek hij zijn neef: “Wat zie jij er goed uit! Je vacht glanst helemaal, je krijgt duidelijk goed te eten!” “Klopt,” zei de hond. “Als je wilt kun jij ook zo leven, hoor! Het is namelijk heel eenvoudig. In de nacht waak ik over het huis van mijn baas, en in ruil zorgt hij heel goed voor mij.” Dat leek de wolf ook wel wat: altijd eten en een dak boven je hoofd. Hij besloot de hond te volgen. Al wandelend viel hem opeens iets op rond de nek van de hond: “Wat is dat?” “O, mijn halsband,” zei de hond. “S nachts loop ik vrij rond, maar overdag moet ik aan de ketting, om bezoekers geen schrik aan te jagen. Niks ergs hoor. Dan lig ik gewoon lekker te slapen.” Geschokt bleef de wolf staan. “Het spijt me,” zei de hij, “ik ga toch maar niet mee. Ik hecht aan mijn vrijheid. Liever koud, ongekamd, hongerig en vrij, dan glanzend doorvoed, maar gevangen!” En hij maakte zich als een haas uit de voeten Bron: naar een verhaal uit Een vleugje wijsheid van Erich & Leo Kanik.

Het Corona-virus heeft onze samenleving een harde klap toegebracht. Veel mensen zijn aan het virus bezweken en onze vrijheid wordt nog steeds behoorlijk ingeperkt, paradoxaal genoeg net in het jaar, dat we 75-jaar vrijheid willen vieren. Het virus heeft ons aan het denken gezet over hoe wij nu leven en hoe we nu met elkaar omgaan. Het virus is daarmee ook een geschikte tijd om ons te bezinnen op de toekomst. De onderstaande fabel over vrijheid versus luxe is zo'n bezinningsmoment. Harry Löwik Hondenleven: Een fabel over vrijheid versus luxe Er was eens een hongerige wolf die mopperde over zijn bestaan. Als maar op jacht, dag in dag uit, door weer en wind! Op een dag liep hij een hond tegen het lijf. Verbaasd bekeek hij zijn neef: “Wat zie jij er goed uit! Je vacht glanst helemaal, je krijgt duidelijk goed te eten!” “Klopt,” zei de hond. “Als je wilt kun jij ook zo leven, hoor! Het is namelijk heel eenvoudig. In de nacht waak ik over het huis van mijn baas, en in ruil zorgt hij heel goed voor mij.” Dat leek de wolf ook wel wat: altijd eten en een dak boven je hoofd. Hij besloot de hond te volgen. Al wandelend viel hem opeens iets op rond de nek van de hond: “Wat is dat?” “O, mijn halsband,” zei de hond. “S nachts loop ik vrij rond, maar overdag moet ik aan de ketting, om bezoekers geen schrik aan te jagen. Niks ergs hoor. Dan lig ik gewoon lekker te slapen.” Geschokt bleef de wolf staan. “Het spijt me,” zei de hij, “ik ga toch maar niet mee. Ik hecht aan mijn vrijheid. Liever koud, ongekamd, hongerig en vrij, dan glanzend doorvoed, maar gevangen!” En hij maakte zich als een haas uit de voeten Bron: naar een verhaal uit Een vleugje wijsheid van Erich & Leo Kanik.

NEDERIGHEID Dat leert ons de coronacrisis. We zijn met elkaar stilgezet. Een minuscuul virus is in staat om onze manier van samenleven volledig te ontregelen. Wat we gewend waren kan opeens niet meer of moeten we veranderen. Plannen die we hadden gaan niet door of moeten aangepast worden. We weten ook niet eens hoe lang het virus ons in de greep zal houden. Stapje voor stapje zal dat hopelijk minder worden. De situatie die ontstaan is in onze samenleving past ook niet goed in ons denken. Voor de uitbraak van de coronacrisis leek de toekomst behoorlijk positief, met name in economisch opzicht. Dat sterkt ons vanuit het vooruitgangsgeloof dat het leven behoorlijk maakbaar is in onze samenleving. Daar kwam een forse streep doorheen door de uitbraak van het coronavirus. Deze geeft spanning, het gevoel van kwetsbaarheid frustreert. We worden boos, verdrietig of angstig. Ik denk dan ook dat het coronavirus ons laat zien hoe kwetsbaar we zijn als mensen en dat de uitbraak ons een lesje leert in nederigheid. Het virus laat zien dat onze beheersingszucht en regeldrift ons aardse bestaan geen zekerheid geeft. Nee, ons aardse bestaan is fundamenteel onzeker. We kunnen verschillende lessen leren nu we stil zijn gezet door de crisis. Bijvoorbeeld dat door de crisis de natuur verbetert. Het leert ons om anders om te gaan met de natuur. Dat is geen blind volgen van het groene geloof zoals wel beweerd wordt. Nee, dat is op een verantwoorde manier omgaan met de schepping zoals we deze in bruikleen van de Schepper hebben gekregen. Rentmeesterschap noemen we dat. De coronacrisis moet ons allemaal wakker schudden uit onze droom van comfortabele schijnzekerheden. Dat is fundamenteel onzeker maar wel met toekomst en hoop op onze Schepper. Wim de Ruiter, CDA fractievoorzitter

NEDERIGHEID Dat leert ons de coronacrisis. We zijn met elkaar stilgezet. Een minuscuul virus is in staat om onze manier van samenleven volledig te ontregelen. Wat we gewend waren kan opeens niet meer of moeten we veranderen. Plannen die we hadden gaan niet door of moeten aangepast worden. We weten ook niet eens hoe lang het virus ons in de greep zal houden. Stapje voor stapje zal dat hopelijk minder worden. De situatie die ontstaan is in onze samenleving past ook niet goed in ons denken. Voor de uitbraak van de coronacrisis leek de toekomst behoorlijk positief, met name in economisch opzicht. Dat sterkt ons vanuit het vooruitgangsgeloof dat het leven behoorlijk maakbaar is in onze samenleving. Daar kwam een forse streep doorheen door de uitbraak van het coronavirus. Deze geeft spanning, het gevoel van kwetsbaarheid frustreert. We worden boos, verdrietig of angstig. Ik denk dan ook dat het coronavirus ons laat zien hoe kwetsbaar we zijn als mensen en dat de uitbraak ons een lesje leert in nederigheid. Het virus laat zien dat onze beheersingszucht en regeldrift ons aardse bestaan geen zekerheid geeft. Nee, ons aardse bestaan is fundamenteel onzeker. We kunnen verschillende lessen leren nu we stil zijn gezet door de crisis. Bijvoorbeeld dat door de crisis de natuur verbetert. Het leert ons om anders om te gaan met de natuur. Dat is geen blind volgen van het groene geloof zoals wel beweerd wordt. Nee, dat is op een verantwoorde manier omgaan met de schepping zoals we deze in bruikleen van de Schepper hebben gekregen. Rentmeesterschap noemen we dat. De coronacrisis moet ons allemaal wakker schudden uit onze droom van comfortabele schijnzekerheden. Dat is fundamenteel onzeker maar wel met toekomst en hoop op onze Schepper. Wim de Ruiter, CDA fractievoorzitter

Het coronavirus houdt ons allemaal bezig. Het kabinet heeft de afgelopen tijd nieuwe maatregelen aangekondigd om verdere verspreiding van het coronavirus te voorkomen. Het is belangrijk dat heel Nederland de nieuwe maatregelen opvolgt. Het is een heftige periode die we nu doormaken en waarin we naar elkaar moeten omzien.We zien vanuit de samenleving hele mooie initiatieven ontstaan.Grote bewondering voor iedereen die werkzaam is in de zorg en de hulpverlening ten behoeve van mensen die ziek zijn. Dat geldt ook voor de deskundigen die bezig zijn dit virus te analyseren en doorgronden. Het is van groot belang dat we hun adviezen blijven volgen!

Op 28 november 2019 hebben wij een avond over de stikstofproblematiek georganiseerd in Donkerbroek. Er waren ca 45 belangstellenden. Sprekers waren onafhankelijk adviseur Henk Westerhof, veehouder Gerben Smeenk en eigenaar van De Jong Bouwgroep, Barry Veenstra. De heer Westerhof schetste eerst de feiten. Van de 160 aangewezen Natura 2000-gebieden zijn er 118 stikstofgevoelig, waaronder het Fochtelooerveen. Per gebied is een beheersplan vastgesteld. Het meten van stikstofuitstoot is niet eenvoudig. Het verschilt per gebied en bovendien kan stikstof 'verwaaien'. Stikstofdepositie bestaat uit ammoniak (NH3) en stikstofmonoxide en stikstofdioxide (samen ook wel NOx). Broeikasgassen zijn koolstofdioxide (CO2), Methaan (CH4) en lachgas (N20) en dan speelt in het kader van de luchtverontreiniging ook nog de fijnstofdiscussie. Op 26 november jl is het kabinet gekomen met een set maatregelen voor de korte termijn: regels voor veevoeding, 100 km op snelwegen, een vereenvoudigde procedure voor vergunningverlening bij herstelmaatregelen, een depositoregistratiesysteem en een mogelijke drempelwaarde op nationaal niveau. Over de drempelwaarde zegt de Raad van State echter dat er eerst voldoende ecologisch onderbouwde maatregelen per Natura 2000-gebied (!) moeten worden uitgewerkt. De oplossing ligt in een regionale aanpak (gebiedsgerichte benadering), waarbij gestreefd moet worden naar: - vermindering stikstofdruk- verhandelbaarheid (emissierechten) binnen en buiten de sectoren- toekomstige drempelwaarde (?)- ontwikkelingsruimte Gerben Smeenk gaf aan vooral verrast te zijn geweest door de voorgestelde maatregelen van de provincie om de latente ruimte van boeren weer in te nemen. Deze maatregel was al weer snel ingetrokken. Barry Veenstra zei vooral last te hebben van de Pfas (deze is toevallig vandaag verruimd zodat de grondverzetbedrijven weer verder kunnen) en de vele andere regels van de overheid. Hierna was er ruimte voor discussie, waar volop gebruik van gemaakt is. Voorzitter Cees Pieter van Burgsteden concludeerde aan het eind van de avond dat het een complexe materie is, dat de oplossingen moeten komen uit Den Haag en dat het zoeken blijft naar de balans. Hij bedankte de sprekers met een attentie. Als CDA kunnen we terugkijken op een geslaagde avond.

Het Phoenixpad is een beeldende poëzieroute van 1642 stappen en te vinden in het Purmerbos. Onlangs is de toegangspoort van het pad helemaal gerestaureerd. Als wethouder ga ik langs om kennis te maken met de kunstenares Mirjam Bakker en de eerste vrijwilligers die Staasbosbeheer helpen het pad te onderhouden. Als je de poëzieroute loopt komt je verschillende gedichten tegen, geschreven door middelbare scholieren. Veel gedichten hebben een kijkvenster: boven het gedicht zit een venster waardoor je een stukje Purmerbos of de wolkenlucht kan zien. Hierdoor ontstaat er een levende foto bij het gedicht. Het is een heerlijke route over kleine onverharde paden. In Purmerend staan meerdere kunstobjecten in de openbare ruimte. Kunstobjecten in de buitenruimte kunnen inwoners verrassen, inspireren, tot nadenken aanzetten of zorgen voor plezier. Daarmee draagt het bij aan het toegankelijk maken van kunst voor alle inwoners en een prettige leefomgeving. Dit geldt ook voor de Phoenixroute: de verschillende kunstobjecten kunnen wandelaars in het bos verrassen en tegelijk kunnen de gedichten de lezer inspireren en toe nadenken aanzetten. Het verrijkt een bezoek aan het bos. Het is mooi dat de poort in ere is hersteld. Tegelijkertijd is het ook mooi dat er extra vrijwilligers worden geworven om het groen te beheren, waardoor de kunstobjecten goed zichtbaar blijven. Vind je het leuk om als vrijwilliger te helpen in het Purmerbos, kijk dan op de website van Staatsbosbeheer: https://www.staatsbosbeheer.nl/over-staatsbosbeheer/vacatures