Poliflw

Holadiejee, holadiejoo, we zijn vrij, we mogen weer de wijde wereld in! Nou ja wijde wereld, de nabije wereld, maar toch… Goedgekeurd door de Nederlandse regering. Nou, gaan dan maar…?

Nu we toestemming hebben om de intelligente lockdown in te wisselen voor de ‘voorzichtige vrijheid’, breekt een nieuwe fase aan van de coronacrisis. Wat twee maanden geleden lacherig begon met een ellebooggroet, bracht ons via de handhygiëne, de thuisquarantaine en de anderhalvemeterregel, waar we nu zijn.

Voor veel mensen is dit het sein: naar buiten! Maar de opgelopen infectievrees en ontwijkstress, leidt bij anderen tot schrikreacties als iemand in de openbare ruimte te dichtbij komt. En hoe moet dat met de kapper? Durven we ons hoofd te laten aanraken, zodat we eindelijk af kunnen van de coronacoupe?

Angst was de afgelopen maanden hét middel dat werd ingezet om ons te motiveren om de regels na te leven. Het kabinet koos er voor om ons als volwassenen op onze verantwoordelijkheid aan te spreken, maar in de grote informatiestroom overheerste het inspelen op angst. Het leek soms bijna een geloof: als mensen nu maar doodsbang waren voor het virus, dan durfde bijna niemand meer naar buiten. En dan zouden we Corona eronder krijgen. Filosoof Jean Paul Sartre schreef: In de angst wordt de mens zich bewust van zijn vrijheid.

Motiveren met angst heeft grote nadelen: het leidt tot stress, slapeloosheid en verslechtering van de gezondheid. En, angst blijft niet vanzelf in stand. Het moet steeds worden gevoed om effectief te blijven. Zodra de angst afneemt, permitteren mensen zich steeds meer vrijheid. Dat zien we nu gebeuren, nu mensen in groten getale de straat op gaan.

Maar alsjeblieft, laten we nu niet weer bangmakerij inzetten om mensen in het gareel te houden. Leg hen liever uit hoe belangrijk hun gedrag is, voor de gezondheid van henzelf en de ander (en nog eens en nog eens en nog eens). En, gebruik in de communicatie de kennis die er is, over hoe je een boodschap moet brengen, zoals: rechtstreeks zeggen: ik heb uw hulp nodig! Niet óver 17 miljoen Nederlanders praten, maar tégen hen. Ik hou het simpel voor mezelf. Of ik de maatregelen nu onderschrijf en het effect ‘geloof’ of niet, ik volg de gevraagde regels van het kabinet op. Niet meer en niet minder. Simpelweg omdat ik verantwoordelijkheid neem voor mijn kleine aandeel in het voorkomen van meer besmettingen met het coronavirus. En, omdat ongeacht mijn mening, ik de wijsheid niet in pacht heb en niemand van ons!

Als u liever strengere regels voor uzelf hanteert dan het kabinet heeft voorgeschreven, dan staat dat u vrij, maar leg het de ander niet op. Laten we bedenken dat vrijheid nooit helemaal zonder gevaren is; dat was het al nooit.

Trijntje van Es

(de column is ook gepubliceerd op Papendrecht.net)

The post (Column) Wees (niet) bang! appeared first on Papendrecht.

“Het lijkt wel oorlog, hou eens op zeg!,” zei een verontwaardigde vrouw die de supermarkt verliet, met voor de zekerheid toch maar drie pakken wc-papier in haar karretje. “Kijken of ik mijn tafelzilver kan ruilen voor een suikerbiet en een half ons buksjek”, Twitterde iemand. Dat was vrijdag 13 maart.

Vijf dagen eerder werd in Papendrecht ter nagedachtenis aan verzetsstrijder Gerrit van Dalen een plaquette geplaatst op zijn voormalig woonhuis. Van Dalen werd op 23-jarige leeftijd aan het eind van de Tweede Wereldoorlog gefusilleerd. Bij de onthulling van de plaquette dacht ik aan vrijheid. Ik dacht aan hoe moeilijk het is, om echt te beseffen wat vrij zijn betekent, als je geen onvrijheid hebt meegemaakt.

Nu, anderhalve week later, maken we het mee, onvrij zijn. Uitgerekend in het jaar waarin we 75 jaar bevrijding vieren. De Coronacrisis is geen oorlog, maar dit komt voor de meesten van ons het dichtst in de buurt. Plotseling is de vanzelfsprekendheid weg om zonder angst te gaan en staan waar je wilt, om te werken, naar school te gaan, te sporten, uit te gaan en elkaar te ontmoeten. Daar bovenop komt ongerustheid en angst. De vijand is onder ons, maar we weten niet precies waar. Blijft mijn oude vader of moeder wel gezond? Gaat die kwetsbare vriend het wel redden? Gaat het goed komen met die vriendin die in de zorg werkt en mijn kennissen die zich door hun werk noodgedwongen onder veel mensen moeten begeven? Blijf ik zelf gezond? Hoe lang gaat dit duren? En, wat gaat er allemaal nog meer gebeuren, voordat het eindelijk beter wordt?

Maar, we kunnen iets doen. Wij kunnen er met elkaar voor kiezen om ‘goed in de oorlog’ te zijn. Nog nooit was dat zo makkelijk. We hoeven alleen maar de adviezen serieus op te volgen en als er een keuze is, het zekere voor het onzekere te nemen. Laten we dat doen. Niet alleen vanwege de gezondheid van onszelf en anderen. Maar, ook als morele plicht naar mensen die nu twee keer zo hard moeten werken, of die door deze crisis juist hun baan of eigen bedrijf dreigen te verliezen. Als we allemaal doen wat van ons wordt gevraagd, zorgen we er samen voor dat deze crisis niet langer duurt dan nodig is. Dan redden we levens en voorkomen we nog meer economische schade.

En als het gevaar is geweken, dan hebben we misschien ook iets positiefs overgehouden aan de Coronacrisis. Dan zien we dat we door samen te werken heel veel voor elkaar krijgen en voelen we hoe geweldig vrijheid is. En met dat gevoel treffen we elkaar, hopelijk later dit jaar, als we in een enorme groep op het Marktplein dicht op elkaar staan om 75 jaar vrijheid te vieren.

Tot het zover is: zorg goed voor uzelf en voor anderen en veel sterkte en gezondheid gewenst!

Trijntje van Es (de column is ook gepubliceerd op Papendrecht.net)

The post (Column) Vrijheid appeared first on Papendrecht.

Papendrecht, 1 oktober 2019

De voorstellen ter bezuiniging op het sociale domein zijn niet acceptabel. Indertijd hebben de gemeenten niet goed met het Rijk onderhandeld door de decentralisaties met ingang van 2015 te gaan doen (de gemeenten konden het immers beter) onder gelijktijdige bezuiniging van ruim vier miljard euro. Een reparatie hiervan met een paar honderd miljoen veranderde hier niet veel aan.

Nu liggen er in de Drechtsteden voorstellen van een conservatief en visieloos bestuur (CDA, VVD, SGP) op tafel om de bezuinigingen hoofdzakelijk ten laste te brengen van de sociaal zwaksten in de samenleving. Door deze bezuinigingen toe te staan zijn we in één klap weer terug bij af wat betreft het voorkomen van duurdere zorg. In onze ogen niet acceptabel en onverkoopbaar naar de kiezer. En bovendien: omdat de gemeenten indertijd hebben zitten blunderen bij de onderhandelingen gaan zij nu de zwaksten hiervoor laten opdraaien? Dát is allerminst fraai.

Het halfjaarrapport van Sterk Papendrecht was aan de orde. Sterk Papendrecht helpt mensen met problemen thuis, wonen, werk en zorg. Wethouder Verver- van Geesbergen (PAB) wist het antwoord op onze vragen niet.

voortgangsrapportage Sterk Papendrecht.p

Er is onduidelijkheid over hetgeen door Jaap Hoogeveen gezegd is in de vergadering van 11 juli 2019 en de door hem (in de raad van 26 september) gevraagde en door de raad vastgestelde wijziging van het verslag van die vergadering. Daarom hierbij ter informatie hetgeen in het verslag van 11 juli 2019 staat en hetgeen feitelijk is gezegd (obv de audio/videoband).

Griffie Papendrecht.

In verslag 11 juli 2019: De heer HOOGEVEEN geeft aan dat zijn fractie voornemens was de brief van BOVAG (A04) te agenderen, maar dat men heeft besloten dit, na uitgebreide excuses van de heer Verkade aan de heer Lammers, niet te doen. De reactie van de heer Verkade was gebaseerd op desinformatie verstrekt door derden, ontbrekende kennis van feiten en teleurstelling dat zijn adviezen in de Papendrechtse situatie onuitvoerbaar bleken. Zijn excuusbrief is veelzeggend en voldoende.

Feitelijk gezegd: Met betrekking tot de brief van de BOVAG hebben we in de fractie besproken of we deze brief wilden agenderen. Maar we hebben toch besloten dit niet te doen. De heer Verkade van de BOVAG heeft nu uitgebreide excuses aangeboden voor zijn email aan de heer Lammers van 10 april. Zijn reactie was gebaseerd op desinformatie verstrekt door derden, ontbrekende kennis van feiten en teleurstelling dat zijn adviezen in de Papendrechtse situatie onuitvoerbaar bleken. Zijn excuusbrief is voor ons veelzeggend en verder voldoende.

Politiek is ideeënstrijd

Er is verschil van mening of inzicht, zo je wilt, ten aanzien van de mogelijkheden van vestiging van de rijwielhandel Korteland aan de Coornhertstraat. Voor de verkiezingen (maart 2018) zijn André Stremler en Arno Janssen (beiden van het PAB) bij de heer Verkade (BOVAG) op bezoek geweest. Toen hebben zij tegen de heer Verkade gezegd dat zij op grond van zijn adviezen een vergunning voor rijwielhandel Korteland zouden gaan regelen. Na de verkiezingen van maart 2018 bleek het PAB er ineens heel anders in te zitten.

Onafhankelijk Papendrecht heeft daar vragen over gesteld, en kort samengevat was het antwoord, dat Arno Janssen op het moment dat hij voor de verkiezingen van maart 2018 de toezeggingen aan de heer Verkade deed nog geen wethouder was. Als wethouder had hij na de verkiezingen van maart 2018 (volgens het College van B&W) geen verplichting aan die opvatting vast te houden. En dat hebben we dan ook gezien: Arno Janssen heeft het daarna niet meer voor de rijwielhandel opgenomen.

Wat is er nu aan de hand? Het PAB is boos op zichzelf. Waarschijnlijk zijn er binnen de PAB-fractie raadsleden die zich afvragen of het wel klopt wat hier is gebeurd. Hoe het ook zij, de heer Hoogeveen is op oorlogspad gegaan. Bij de raadsvergadering van 26 september 2019 heeft hij op slinkse wijze aan de notulen laten toevoegen dat het allemaal is misgegaan omdat de fractievoorzitter van onze partij 'desinformatie' zou hebben verstrekt.

Omdat dat niet zo is hebben wij een motie (hieronder) ingediend om de heer Hoogeveen te ontzetten uit zijn functie van voorzitter van de commissie ABZ. Hoe kan hij nog immers deze commissie neutraal voorzitten als hij een ander raadslid in diezelfde commissie van 'desinformatie' heeft beschuldigd. Natuurlijk heeft de heer Hoogeveen geen bewijs overlegd, want dat heeft hij niet.

Conclusie: de heer Hoogeveen is ernstig over de schreef gegaan en bovendien heeft hij de integriteitsregels geschonden. Hij kon het op inhoudelijke gronden niet winnen, daarom heeft hij ervoor gekozen om vals te gaan spelen.

Nabeschouwing:

De gemeenteraad is kennelijk onvoldoende op de hoogte van alle finesses van het dossier. Wij zijn er zeker van dat als een onafhankelijke staatsrechtgeleerde hiernaar zou kijken, deze tot een (zeer) kritische beoordeling komt.

Motie ontzetting voorzitter commissie

2019- Motie ontzetting voorzitter commis

Algemeen Dagblad Drechtsteden 18 oktober 2019

De voorstellen ter bezuiniging op het sociale domein zijn niet acceptabel. Indertijd hebben de gemeenten niet goed met het Rijk onderhandeld door de decentralisaties met ingang van 2015 te gaan doen (de gemeenten konden het immers beter) onder gelijktijdige bezuiniging van ruim vier miljard euro. Een reparatie hiervan met een paar honderd miljoen veranderde hier niet veel aan.

Nu liggen er in de Drechtsteden voorstellen van een conservatief en visieloos bestuur (CDA, VVD, SGP) op tafel om de bezuinigingen hoofdzakelijk ten laste te brengen van de sociaal zwaksten in de samenleving. Door deze bezuinigingen toe te staan zijn we in één klap weer terug bij af wat betreft het voorkomen van duurdere zorg. In onze ogen niet acceptabel en onverkoopbaar naar de kiezer. En bovendien: omdat de gemeenten indertijd hebben zitten blunderen bij de onderhandelingen gaan zij nu de zwaksten hiervoor laten opdraaien? Dát is allerminst fraai.

Visie van Onafhankelijk Papendrecht

Afgelopen dinsdag hebben wij tijdens de Drechtraad (3 september jl.) nog aan de orde gesteld dat het wat ons betreft zinnig zou zijn als de voedselbanken deel zouden uitmaken van de Gemeenschappelijke Regeling Drechtsteden Sociaal Domein. Dit aangezien het sociaal domein door de zeven aangesloten gemeenten regionaal is belegd. En ook aangezien de indicatiestelling voor (potentiële) cliënten van de voedselbanken wordt verricht door de Sociale Dienst Drechtsteden.

Het bestuur van de Drechtsteden (de colleges tezamen in feite) en de Drechtraad voelen hiervoor in meerderheid niet. Dat betekent dat de voedselbanken een lokale voorziening zijn en blijven. De gemeenten zijn en blijven m.a.w. verantwoordelijk voor de voedselbank in hun eigen gemeente.

Wij hebben de afgelopen jaren in kaart gebracht om hoeveel cliënten het bij de voedselbanken regiobreed ging. Daarvan hebben wij verslag gedaan. Wij hebben vragen gesteld en zijn in discussie gegaan. In de Drechtraad hadden wij voor een motie steun van de SP, Sliedrecht.nu en PRO Sliedrecht. Andere partijen bleken in de wandelgangen wel belangstelling te hebben voor het vraagstuk, zoals de PVV. De andere partijen hielden zich afzijdig, maar vonden het wel een belangrijk onderwerp en hielden het in de gaten.

De voedselbank Dordrecht heeft vorig jaar te kampen gehad met financiële nood. De eerst aangewezen 'opvang' is dus de gemeente Dordrecht, en/of andere maatschappelijke organisaties en bedrijven die steun kunnen bieden. Voor alle zeven voedselbanken geldt dat deze worden geleid door vrijwilligers. Zolang deze vrijwilligers zich kunnen en blijven inzetten voor de voedselbanken zal het waarschijnlijk wel goed gaan.

Wij vragen ons echter hardop af of een overheid de zorg voor deze kwetsbare groep mensen op deze manier moet willen organiseren. Enerzijds zijn er miljoenen bezuinigingen te verwachten in het sociale domein waardoor de regelingen die er zijn wederom kariger zullen worden. Dit heeft een negatieve invloed op het dichten van de koof tussen inwoners die het (financieel) redden en inwoners die dat niet meer of steeds minder goed kunnen. Anderzijds is het wat ons betreft een onwenselijke zaak als overheidsbeleid in de uitvoering wordt afgewenteld op vrijwilligers.

Naar alle waarschijnlijkheid zullen de noodzakelijke bezuinigingen niet worden afgewenteld op het ambtelijk apparaat. De overheid blijft in zichzelf investeren en ook als de uitvoering niet op orde is, wordt niet gehandeld volgens het principe van de tering naar de nering zetten. De overheid en de overheidsbureaucratie blijven intact en zij wentelen de bezuinigingen af op de kwetsbaren in de samenleving. Met als gevolg een grotere kloof en afstand tussen de overheid en de inwoners. De fictie dat de lokale en regionale overheid dichterbij de inwoners staan komt zo aan de oppervlakte.

De decentralisaties in het sociale domein zijn de facto mislukt, omdat er sprake is van een steeds verdergaande uitholling van het sociale domein, het sociale weefsel in de samenleving. Het wordt steeds helderder dat de intentie achter de decentralisaties de facto als centralisaties blijken uit te pakken, waarbij de VNG zich heeft laten wegspelen door het Rijk, en de gemeenten de rekening krijgen gepresenteerd. De uitvoering is vervolgens de zwakke stee, en de inwoners die om wat voor reden ook in de verdrukking komen hebben het nakijken.

In de regionale visie staat het allemaal mooi opgeschreven. Maar het zal duidelijk worden hoe de komende maanden het Uitvoeringsprogramma zal worden ingevuld. Wij vinden het onverantwoordelijk dat de overheid belangrijke elementen in het sociale beleid overlaat aan vrijwilligers die lokaal proberen er elke dag het beste van te maken. Als die vrijwilligers het niet meer kunnen opbrengen komen de voedselbanken in de problemen. Het aantal cliënten in de voedselbanken vormt echter geen dalende maar een stijgende trend. In de toekomst valt te verwachten dat het bij de uitvoering van de ondersteuning van kwetsbare inwoners wel eens mis zou kunnen gaan.

Het is dan jammer te constateren dat de Drechtraad en het bestuur van de GR-D zich niet hebben toegestaan in de regionale visie op te nemen een zinsnede hoe zij wensen om te gaan met het fenomeen voedselbanken. Als de gemeenten het sociale beleid namelijk regionaal organiseren, dan is het logisch dit voor de volle 100% te doen. Want dan pas ben je als gemeenten echt solidair met elkaar en kun je regionaal goede afspraken maken. Juist in het belang van de in financieel en sociaal opzicht meest kwetsbare inwoners van de Drechtsteden.

Vandaag stond in het Papendrechts Nieuwsblad te lezen dat DuPont / Chemours een proef gaat doen met een filter op de schoorsteen. Eerder deed het bedrijf een proefproject met koolstofbedden, gestart in juli 2017, waarbij de jaarlijkse lozing van GenX zou zijn teruggebracht met maar liefst 85% in vergelijking met de jaarlijks toegestane emissie. DuPont / Chemours streeft ernaar, aldus het artikel, het GenX-bestanddeel van de FRD903-emissies te verlagen.

Het is duidelijk dat DuPont / Chemours met een charmeoffensief bezig is. De feiten zien er immers niet al te rooskleurig uit en dan is het zaak, zo moet de directie hebben gedacht, om in elk geval het verhaal naar buiten toe mooier te maken dan het in feite is. En niet zonder succes, want een door mijn fractie ingediende motie kreeg van een partij als het Papendrechts Algemeen Belang geen steun. Want die partij, bij monde van de heer Stremler, praatte tijdens het betreffende Raadsdebat vlak voor de zomervakantie als ware het een buikspreekpop kritiekloos de marketing van DuPont / Chemours na. Want het gaat om een proef. Een test. En die 85% reductie GenX is nergens door onafhankelijk onderzoek van verschillende wetenschappers gevalideerd. Dat is nattevingerwerk.

DuPont / Chemours praat de laatste tijd erg veel over het verminderen van de zogenaamde ‘ecologische voetafdruk’. Dat wil zeggen dat het bedrijf zegt zich in te willen spannen om minder vervuilend te produceren en minder CO2 uit te stoten. Het bedrijf stelt in voornoemd artikel dat het investeringen doet die deel uitmaken van de voortdurende inzet om emissies van haar vestiging in Dordrecht te verminderen. Mooie woorden.

En wat zeggen onafhankelijke wetenschappers hiervan? Laten we als voorbeeld de toonaangevende toxicoloog Professor Jacob de Boer van de VU in Amsterdam vragen wat hij ervan vindt. Hij stelt onomwonden (toen er Perfluorisobuteen (PFIB) onverwacht was vrijgekomen): “Het is zo dat er nog steeds een vergunning is voor de uitstoot van PFIB. De overheid gaat er daarbij vanuit dat de hoeveelheden die vrijkomen, zodanig zijn dat de stof uit elkaar valt voordat het neerdaalt in de omgeving van de fabriek. Het onverwachte vrijkomen van PFIB in de beschreven gevallen duidt erop dat de fabrieksprocessen niet altijd volgens model verlopen. Daar zit precies het gevaar. Als het proces afwijkt en er komt teveel PFIB vrij en het is toevallig windstil weer dan bestaat er een reëel gevaar dat inwoners worden blootgesteld. Ik vind dit onacceptabel. PFIB is een extreem toxische stof, staat op de lijst van strijdgassen en komt qua giftigheid in de buurt van zenuwgassen zoals VX en Novochok die nu in het nieuws zijn vanwege de Russische spion in Engeland.” En hij vervolgt: “Wat er aan te doen is: nog een thermal converter installeren, dan is de afvang niet 95%, maar 99,75%. Dat helpt een stuk zonder dat het bedrijf hoeft te stoppen. Uiteraard kost dit iets en dat is vermoedelijk waarom het bedrijf het niet installeert.”

Ik hoor het u al denken… dus DuPont / Chemours doet wél proeven (en uitspraken in de media over verwachte successen) maar het bedrijf is niet bereid om in een extra thermal converter te investeren? Inderdaad. Onze gezondheid heeft dan het nakijken.

En hoe zit het dan met de vermindering van die ecologische voetafdruk?

Het Duitse Milieuagentschap heeft onlangs voorgesteld om GenX als zeer zorgwekkende stof te classificeren in de Europese wetgeving voor registratie, evaluatie en toelating van chemische stoffen (REACH). Dat gegeven op zich geeft al aan dat het met deze stof echt niet pluis is. Onze fractie heeft altijd gezegd: stop de lozingen van GenX. Onmiddellijk. DuPont / Chemours kan werkelijk iets betekenen voor de vermindering van zijn ecologische voetafdruk door per direct met de lozingen van GenX te stoppen. Het is dan wel zaak dat de andere politieke partijen in de gemeenteraad niet klakkeloos de marketing van DuPont / Chemours blijven napraten.