Poliflw

Woensdagavond 4 december liep ik het Stadskantoor in, op weg naar de vergadering van de raadscommissie. Vijf minuten later was de wereld veranderd, toen bleek dat collega-raadslid Andreas Rose onverwacht overleden was. Heel  verdrietig en onwerkelijk. Dinsdagavond zat hij nog met ons in de zaal.

Ik heb Andreas ongeveer sinds 2011 gekend. Eerst vanaf mijn plek op de tribune in de raadszaal. Vanaf 2014 als collega. Mochten we elkaar? Ik durf het niet te zeggen. Laat ik het erop houden dat we weinig mèt elkaar, maar ook niets tégen elkaar hadden. We waren nogal verschillend. In politiek opzicht stonden we daarbij over het algemeen recht tegenover elkaar. Niet alleen vanuit partijpolitiek, maar ook vanuit persoonlijke invalshoeken. Andreas “de mopperaar”, zoals hij zichzelf noemde. En ik met een vaak optimistischer beeld.

Maar juist die tegenstellingen zijn zo belangrijk in een raad. Van je tegenstanders leer je soms meer dan van je medestanders. Andreas kon bijvoorbeeld in de voorbereiding van een raadsvergadering erg nuttige vragen stellen. Wanneer de vooraf ingediende vragen gepubliceerd werden, bladerde ik toch vaak even door naar die van hem, om te kijken of ik misschien in de stukken iets over het hoofd gezien had.

Daarnaast kon hij in de raad zeer gevat en humoristisch uit de hoek komen. Ik herinner mij hoe hij in de discussie over het Stedelijk Museum de bezoekers daarvan omschreef als “interessante mensen, met moeilijke brillen”.  En bij de raadsvergadering in oktober jl, waarbij wij bij het punt over de Hoogstraat weer eens recht tegenover elkaar stonden, heeft hij een toespraak gehouden met een heel hoog cabaretgehalte. Waarbij de voorstanders van het plan (dus ik ook!) een spiegel kregen voorgehouden door middel van quotes van Gretha Thunberg. Ik was het er natuurlijk inhoudelijk niet mee eens, maar het was een geweldig verhaal!

Het mooie van de groep gemeenteraadsleden is trouwens, dat je na afloop van een raadsvergadering gewoon met elkaar een glas drinkt en over van alles en nog wat praat. Ik kan me van een zo’n gesprek nog een opmerking herinneren. Ergens in een gesprek over politiek zei ik: “Ja, voor sommige mensen is D66 de verbeelding van alle kwaad in de wereld”. Waarop Andreas hard lachend reageerde: “Maar dat is toch ook zo!”.

Hij zei wat hij dacht, wat een ander daar ook van vond. En of het nou gelegen kwam of niet. Gebrek aan duidelijkheid kon je hem niet verwijten. Ik mag dat wel. En dat, die dwarsheid, die eigen mening, moeten we vanaf nu missen in de raad. En missen gaan we het. Schiedam is een markant inwoner en een bevlogen raadslid kwijt.

Maar er is nog een veel groter gemis. En dat is dat van Linde Loes en de kinderen, die hun echtgenoot en vader verloren hebben. Ik wens hen veel sterkte toe bij het verwerken van dit grote verlies. Het leven is soms heel oneerlijk.

John van Sliedregt Fractievoorzitter D66 Schiedam

The post Bij de dood van een collega appeared first on Schiedam.

Op dinsdag 29 oktober ging de gemeenteraad van Schiedam dan eindelijk akkoord met het plan voor de herinrichting van de Hoogstraat.

De afgelopen jaren is door de gemeente veel geïnvesteerd in de binnenstad. Met plannen, energie, maar natuurlijk ook met geld. Besloten werd, de Hoogstraat niet meer te zien als pure winkelstraat, maar er een gebied van te maken met een combinatie van winkels, ambachten, horeca, cultuur en wonen. De resultaten hiervan zijn goed te merken: de leegstand neemt af en de levendigheid neemt toe. Ook onder de ondernemers in de binnenstad heeft dit geleid tot een nieuwe impuls. Daarnaast zie je ondernemers van buiten Schiedam naar onze binnenstad trekken. Waar andere steden nu de gevolgen van leegstand gaan merken, zit Schiedam juist in de lift.

Als afronding van dit proces is, om de ontwikkeling verder te stimuleren, nu de herinrichting van de Hoogstraat aan de beurt. Een onderwerp, dat tot felle discussie geleid heeft in de raad. En waarover inhoudelijke zaken en klinkklare onzin elkaar afwisselden. Zo werd nog weleens gedaan, alsof de herinrichting alleen ging over de nieuwe bestrating. Inderdaad is deze een belangrijk onderdeel van de herinrichting. Maar het gaat veel verder. Het gaat ook om een nieuwe indeling van de ruimte, het herstel van de kade van de Lange Haven bij de Koemarkt, het vervangen van de (afgeschreven) verlichting en het vergroenen van de straat. Kortom: een geheel nieuwe uitstraling.

En natuurlijk kost dit geld. Maar het gaat dan wel om geld, dat al bestemd was voor de binnenstad. En dat anders over enkele jaren voor een deel toch al uitgegeven zou worden bij het reguliere onderhoud aan straat en leidingen. De coalitiepartij die tegen dit voorstel stemde, heeft de situatie dan ook duidelijk niet begrepen. De fractievoorzitter van een oppositiepartij, die zich over de helft van het debat liet ontvallen dat hij het voorstel waarop hij zoveel aan te merken had niet eens gelezen had, gaf zichzelf een enorm brevet van onvermogen. Met zulke volksvertegenwoordigers heb je als ondernemer in de binnenstad geen vijanden nodig.

Verroux Mode

Vooruitgang en verandering bereik je alleen, als je durft te investeren in je stad. De binnenstad van Schiedam is daarvan een prima voorbeeld. Gelukkig is uiteindelijk een meerderheid van de raad akkoord gegaan met het raadsvoorstel. En hebben we hopelijk eind volgend jaar een Hoogstraat, die past bij haar nieuwe functie. En die een visitekaartje is voor onze historische binnenstad!

John van Sliedregt, Fractievoorzitter D66 Schiedam

The post Herinrichting Hoogstraat kan van start! appeared first on Schiedam.

Tijdens de raadsvergadering over zomernota gisterenavond hield onze fractievoorzitter, Andreas Rose dit betoog in eerste termijn: De zomernota 2020. Ik zit nu ruim 9 jaar in deze raad. Het is volgens mij voor het eerst dat ik een zomernota onder ogen krijgen die niet sluitend is en waar de dekking nog voor gevonden moet worden. De reserves zijn flink gezonken en de tegenvallers zijn groter dan verwacht. Met name in de sociale domein komen we flink te kort. Gelukkig kwam er de verrassing van een gunstige meicirculaire. De wethouder zegt echter terecht dat we ons niet rijk moeten rekenen. Dat extra geld krijgen we niet voor niets. Dat hebben we nog hard nodig en het zou zomaar kunnen dat het niet genoeg blijkt. Waar moet dan het geld vandaan komen om de zomernota uit te kunnen voeren? Een van de suggesties is om de opbrengst van verkoop gemeentelijk vastgoed te gebruiken. Ik moest echt goed kijken toen ik het las. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen. Opbrengst gemeentelijk vastgoed? De gemeente heeft er een handje van om kostbaar vastgoed weg te geven voor de spreekwoordelijke euro. Denk aan de Korenbeurs, de oude bibliotheek aan de Lange Haven en de Sodafabriek. Dit college maakt het zelfs extra bont en geeft nog geld toe om van zijn vastgoed af te komen. Ik noem als voorbeeld de Havenkerk en de armenschool op het gat van Houtkamp. Hoe daar geld gegeneerd kan worden begrijp ik niet. Als er , in het theoretische geval, dat er echt vastgoed voor marktwaarde verkocht zou worden dan hebben we lang geleden afgesproken dat de opbrengst in de reserve onderhoud vastgoed gestopt wordt en zeker niet gebruikt gaat worden om de begroting sluitend te krijgen. Die reserve onderhoud vastgoed is immers helemaal leeg, nu het hele potje besteed wordt aan de klimaatbeheersing van één pand : het Stedelijk museum. Er kan echter wel degelijk geld verdient worden met vastgoed. Er staat zat gemeentelijk vastgoed leeg. Ik noem de voormalige bibliotheek aan het Stadserf, Hoogstraat 85 en de Monopole. Het is toch idioot dat we 175.000 euro uitgeven om een fietsenstalling te huren van Breevast, terwijl we even verderop panden op de Hoogstraat leeg hebben staan. Net zo zot is het om het stedelijk museum 300.000 euro te geven zodat ze tijdens de sluiting een noodexpositieruimte kunnen huren terwijl we op het Stadserf twee verdiepingen leeg hebben staan. Om dit tegen te gaan hebben wij een motie voorbereid. Nog even over die fietsenstalling op de Broerveld. Die staat grotendeels leeg omdat hij alleen bekend is bij een enkeling. Waarom moest de veel gebruikte fietsenstalling aan de Koermarkt weg? Eerst werd daar een kiosk aangekocht omdat dat nodig was voor de fietsenstalling. Om onverklaarbare redenen werd die met de nodige sloopkosten gesloopt. Weg investering. Om de fietsenstalling weer terug te brengen naar deze zichtlocatie is helaas niet meer mogelijk, maar investeer dan op zijn minst in borden zodat toeristen en dagjesmensen de weg kunnen vinden naar de fietsenstalling. Het is toch raar dat we de parkeergarages wel aangeven, maar niet de plek waar je veilig je ebike kan stallen? Vandaag maken we de balans op van een jaar college. Wat opvallend is, dat , ondanks een college waarvan het motorblok bestaat uit drie liberale partijen. het gemeentelijk beleid zo betuttelend is. De overheid die zich overal mee bemoeid en vooral de burger wil opvoeden. De brij aan moties die we vandaag te zien krijgen zijn ook voor een groot deel betuttelend en bevoogdend. We hebben al afvalcoaches die ons helpen ons afval te scheiden. Nu moeten er afvalcoaches komen om onze obesitas peuters te begeleiden. We krijgen coaches die ons vertellen dat we geen brood op straat moeten gooien. Laten we als overheid ons beperken tot onze kerntaken. Een goede infrastructuur, goed onderwijs, een aangenaam vestigingsklimaat voor ondernemers en bewoners. een stad die schoon heel en veilig is en zorg en hulp voor hen die dat nodig hebben. We hoeven ons niet bezig te houden met hoe onze burgers koken en hun huis moeten verwarmen, uit welk glas ze hun biertje moeten drinken en in welk afvalbakje ze hun afval moeten weggooien. Je moet haast scheikundige zijn om te weten welk plastic en welk metaal in welk bakje moet. Het is wel nodig om duidelijk te zijn en grenzen te stellen. Dus wie papier, brood of zijn gasfornuis op straat zet kan rekenen op strenge handhaving en een flinke boete. Speciale ophaalbeurten of afvalcoaches zijn niet het signaal wat we moeten geven op huftergedrag. Wat wel voortvarend gaat is de woningbouw. Er wordt flink gebouwd en wordt gesloopt en kwalitatief teruggebouwd. Terecht bouwen we volgens de laatste stand van de techniek, met dubbelglas, isolatie en waar mogelijk all electic. Daarom dienen wij een motie in om in nieuwbouwprojecten te zorgen dat het wijken worden waar we trots op zijn. Waar nodig moet je welstandsregels stellen. Wij willen graag dat aan nieuwbouw geen lelijke ontsierende schotelantennes hangen. Het is geen gezicht.. Met de huidige technische stand is het onnodig om nog antennes te plaatsen. In de jaren 80 verdwenen de ouderwetse tv antennes van de huizen. Moeten we dan in tijd van kabel, glasvezel en draadloze netwerken dan nog tegen schotels aankijken? Nee toch zeker? Wij dienen hiervoor een motie in. Tot slot dienen wij nog een derde motie in die vraagt om afschaffing de hondenbelasting. Honden zijn belangrijk voor veel mensen. Ze geven genegenheid, helpen tegen eenzaamheid en zorgen voor sociale contacten. Bovendien zijn mensen die hun hond uitlaten, vooral ’s avonds onbezoldigde toezichthouders. Menig strafbaar feit werd/wordt voorkomen of opgemerkt door hondenbezitters. Er is dus geen argument om hondenbezit te bestraffen met belasting. Zeker niet omdat eigenaren de plicht hebben om de poep van hun honden op te ruimen. De onhygiënische hondentoiletten zijn dan ook eigenlijk overbodig. Als hierop bezuinigd wordt en men er ook geen ambtenaren ingezet behoeven te worden voor belastinginning en huiscontroles dan kost afschaffing van deze rare belasting weinig. Het zal u niet verbazen dat wij wel voor streng toezicht zijn op milieudelicten zoals het niet opruimen van hondenpoep. Wat ons betreft hoeft er geen speciale hondencoach ingezet te worden om dier en eigenaar op te voeden. De beste opvoeding gaat via de portemonnee. Wij hebben diverse moties van andere fracties mede ingediend, maar laten de onderbouwing aan hen en zullen, indien nodig, hier op terug komen in tweede termijn. Tot zover.

Ik ‘zit’ nog in mijn eerste honderd dagen als wethouder. Wat doe je dan, na je aanstelling? Uit wat voor afspraken bestaat een gemiddelde werkdag? Welke mensen spreek je in de stad? En hoe ben je als nieuwe bestuurder benaderbaar en transparant?  Wat zijn de prioriteiten binnen je portefeuille in de komende periode?

In mijn eerste week als nieuwbakken wethouder werd de verbouwing van het Sint Jacobs Gasthuis besproken. Een pittig debat, waarbij ook de huurder van het pand werd betrokken door sommige partijen. Die huurder is geen onbekende in de stad; het Stedelijk Museum. Gevestigd op deze plek net na de Tweede Wereldoorlog en één van de grotere culturele instellingen in de stad. Het ging hier om een dossier op het gebied van Vastgoed, de gemeente is immers eigenaar van het Gasthuis. Wethouder Marcel Bregman was dan ook woordvoerder voor het college. Marcel heeft mij op de achtergrond wel meegenomen in de discussie en mij ook direct handige tips meegegeven hoe je als wethouder kan optreden in dit soort dossiers. De verbouwing vindt plaats in 2020, we zijn nu met het Stedelijk Museum in overleg over de verbouwing zelf.

Kennis maken met het college, de raadsleden, ambtenaren maar ook met de eerste inwoners en mensen die druk bezig zijn de stad een beetje mooier en de sfeer prettiger te maken. In die eerste weken heb ik gesproken met de Rijnmondband, het Theater, het Wennekerpand, de stichting stadspromotie, SchieTV, Kunstwerkt, de Ketelfactory, het bestuur van de Schiedamse molens, inwoners die een fotofestival willen organiseren, ik heb voorgelezen op mijn oude basisschool, uitleg gekregen over moderne kunst, rondleidingen gehad van allerlei Schiedammers, waaronder in het gemeentearchief.

Tegelijkertijd lees je je in, grote dossiers, maar ook de wekelijkse besluiten, de stukken voor ambtelijke staven waarbij dilemma’s worden geschetst of beslissingen gevraagd. Je denkt mee met collega’s, ambtenaren en raadsleden.

In de komende tijd zal ik pogen om de week een korte beschrijving van wat onderwerpen te geven die in mijn portefeuille spelen, of om zaken uit te leggen; hoe werkt het eigenlijk binnen de gemeente.

Het is voor mij nog steeds allemaal nieuw en verbazend. Ik dank de fractie van het AOV voor de kans die ze mij hebben gegeven door mij te benaderen. En de raad van Schiedam dank ik voor het gestelde vertrouwen. Ik vind het een eer dat ik dit mag doen in de stad waar ik geboren en getogen ben. Het voelt dan ook als thuiskomen.