Poliflw

Het gesprek over de toekomst van atletiekbaan Amaliapark mag niet onder druk van een bezuinigingsopdracht gevoerd worden. Dat vinden D66, CDA, Groenlinks, PvdA, ChristenUnie en VVD in de Utrechtse gemeenteraad. Has Bakker: “Het voorstel over het Amaliapark deed terecht veel stof opwaaien. Wij hebben direct gevraagd om samen met betrokkenen naar een slimme combinatie van sport te zoeken, waaronder zeker hardlopen. Dat gaat nu gebeuren, maar dan zonder de druk van een bezuiniging.”

Trainen op een toplaag Het college van B&W stelt een structurele bezuiniging voor op het Amaliapark, waardoor de toplaag van de atletiekbaan niet vervangen kan worden. Die toplaag op de baan zorgt ervoor dat sporters goed kunnen trainen. De plannen voor de herinrichting deden flink wat stof opwaaien bij de gebruikers en andere sportliefhebbers in de omgeving. Het is goed dat er gewerkt wordt aan een betere benutting van het sportpark, maar de bezuiniging op de baan zit een goed plan in de weg. De partijen stellen voor de bezuiniging, die vanaf 2021 zou plaatsvinden, niet door te voeren en de atletiekbaan wel van een nieuwe toplaag te voorzien.

Tijdens de begrotingsbehandeling dient het CDA hier een voorstel voor in dat gesteund wordt door D66, PvdA, GroenLinks, ChristenUnie en VVD. Het voorstel zorgt ervoor dat de bezuiniging van €65.000,- per jaar niet nodig is. De bezuiniging kan geschrapt worden omdat er meer efficiëntie in het gemeentelijke verzekeringsbeleid te brengen is.

Samen kijken naar slimme oplossing Daarnaast roepen de partijen het college op om in gesprek met de sportverenigingen, Sport Utrecht en omwonenden te kijken naar manieren om de benutting van het terrein en de toegankelijkheid te verhogen. Een slimme en veilige combinatie van atletiek met andere en nieuwe vormen van sport is daarbij goed mogelijk. Has Bakker: “Wat ons betreft slaan we met dit voorstel de handen ineen en werken we samen aan een succesvolle sportvoorziening in Leidsche Rijn.”

In het coalitieakkoord Utrecht: ruimte voor iedereen staat beschreven dat de coalitie van D66, GroenLinks en de ChristenUnie bij het vernieuwen van de wijkparticipatie ook de rol en functie van de wijkraad herziet. Een goede afspiegeling van de wijk en de buurten (bijvoorbeeld door loting) staan centraal. Het college komt met een voorstel voor een stadsbrede hervorming en ze betrekken hier de ervaring van de leden van de huidige wijkraden bij.

Voor D66 is nu, vijftien jaar na oprichting van de wijkraden, de tijd rijp om het goede te behouden en tegelijk een stap naar verbetering te zetten. Want ondanks het in 2010 gesloten convenant tussen het college van B&W en de tien Utrechtse wijkraden, bestaat er over de rol en de functie van de wijkraden discussie. Doorgaan op de bestaande route is steeds meer een weg van georganiseerde teleurstelling. En dat is zonde.

Wat kan er beter? Het is vooral de vraag wie de wijkraad vertegenwoordigt. Op welke manier is de wijkraad een afspiegeling van de hele wijk, en hoe worden de stemmen van de bewoners die niet in de wijkraad zitten gehoord – bijvoorbeeld de jongeren? De wijkraad benoemt namelijk zelf haar leden. Het is natuurlijk alleen maar goed als een groep betrokken bewoners zich – al dan niet kritisch – laat horen, maar in het geval van de wijkraad ligt het toch anders. Als adviesorgaan van het college spreekt zij namens de wijk maar veel Utrechters weten niet goed wat de wijkraad doet of wat de wijkraad adviseert aan het college. Ook is het onduidelijk hoe er bijvoorbeeld tot een wijkraadpleging wordt gekomen en wat er vervolgens mee gebeurt.

D66 vindt het goed dat het college met een voorstel komt en hier ook de wijkraadleden bij betrekt. Juist om te zorgen dat de denkkracht en energie van actieve Utrechters beter tot hun recht komen. Gelukkig hoeven we niet alles zelf te bedenken. In Groningen is net een experiment gestart met een wijkraad nieuwe stijl. Deze heeft een eigen wijkbudget, bewoners die in de wijkraad zitten zijn ingeloot en er is een breder wijkpanel dat digitaal meedenkt. In Enschede is recent een eerste burgerbesluit genomen over, in dit geval, de vuurwerktraditie. Zo’n burgerbesluit is in Utrecht ook prima op wijk- of buurtniveau toe te passen. En in Rotterdam bepalen de bewoners van de Schepenstraat via het right to challenge helemaal zelf hoe hun straat ingericht wordt, met breed draagvlak in de buurt. Deze ideeën en ervaringen zijn goed bruikbaar om ook in Utrecht stappen te zetten in de wijk- en buurtparticipatie.