Poliflw

Al geruime tijd en in toenemende mate sinds de Corona-uitbraak die ook Griekenland heeft getroffen, maken we ons grote zorgen over de situatie waarin minderjarigen verkeren in de kampen op de Griekse eilanden. Het CDA heeft samen met enkele andere partijen in de Tweede Kamer, een motie ingediend waarin de regering is opgeroepen in actie te komen om de minderjarigen op de eilanden zo spoedig mogelijk in veiligheid te laten brengen. Een belangrijke eerste stap, maar wij vinden het vanzelfsprekend dat meer nodig is dan alleen die basis veiligheid. Wij willen ook dat hun procedures vlot worden opgepakt en afgerond en de minderjarigen hebben zorg, begeleiding en onderwijs nodig. Nu hebben zij geen enkel perspectief en dat is niet acceptabel. Voor en achter de schermen is er hard gewerkt om ervoor te zorgen dat hieraan tegemoet werd gekomen. Vandaag heeft het kabinet haar plan gepresenteerd om het tij te keren. Laat gezegd zijn dat er, in de aanloop hiervan, ook door ons diverse concrete suggesties zijn gedaan om de situatie te verbeteren, met andere landen, binnen de EU en als Nederland alleen. Diverse organisaties zijn daarbij betrokken. Gelukkig waren er ook mensen in ons eigen CDA netwerk die hebben meegedacht en hun hulp aanboden om te bemiddelen en contacten te leggen. Samen kunnen we nog altijd meer. Wij hebben ingezet op een effectieve oplossing waar zoveel mogelijk minderjarigen nu maar ook in de toekomst baat bij hebben. Het kabinet heeft een passend plan gepresenteerd waarbij gehoor is gegeven aan onze motie en inzet. Om voor alle kinderen die in de kampen zitten maar ook voor de kinderen die nog gaan komen, een structurele oplossing te bieden. Het CDA heeft alles op alles gezet om gedurende een langere periode effectieve hulp te verlenen om kinderen, die nu aan hun lot zijn overgelaten, nu en in de toekomst, daadwerkelijk te helpen. Met hulp van Nederland en betrokken organisaties zal een aantal opvangvoorzieningen worden ingericht waar minderjarigen de noodzakelijke zorg, begeleiding en scholing krijgen en hun asielprocedure wordt eindelijk daadwerkelijk opgestart. Deze opvangvoorzieningen worden door Nederland gefinancierd. De capaciteit van de opvang is 48 plekken waardoor, gelet op het verloop, de komende drie jaar ruim 500 minderjarigen kunnen worden opgevangen. Daarnaast wordt Griekenland substantieel ondersteund bij het inrichten van een voogdijprogramma voor alle minderjarige vluchtelingen en migranten. Hier heeft de Griekse regering ons expliciet om gevraagd, in het belang van alle minderjarigen daar. De Griekse overheid krijgt het simpelweg alleen niet voor elkaar om de verantwoordelijkheid te kunnen dragen. Daar hebben ze assistentie van Nederland bij nodig. Die krijgen ze nu. Wat ons betreft zet het kabinet hiermee een goede eerste stap die wat ons betreft navolging zou moeten krijgen van andere landen. De inzet van het kabinet is erop gericht om de situatie van alle kinderen daar structureel te verbeteren en die inzet zou, zeker wat directe opvang betreft, wat ons betreft zo groot mogelijk moeten worden uitgebouwd. Daar zullen wij ons de komende tijd hard voor blijven maken. Intussen kijken we natuurlijk ook uit naar de nieuwe asiel & migratie-agenda van de Europese Commissie. Dan wordt hopelijk ook op andere belangrijke aspecten doorgepakt, zoals een eerlijke verdeling en een effectievere terugkeer. Madeleine van Toorenburg

De afgelopen dagen hebben we veel vragen voorbij zien komen over de versoepeling van het #Kinderpardon. Kamerlid Madeleine van Toorenburg geeft antwoord op de meest gestelde vragen. ⏱ 0:15: Waarom is het CDA voor een versoepeling van het Kinderpardon? ⏱1:37: Waarom komen jullie hier nu mee? ⏱ 2:44: Hoe gaat het nu verder?

Kinderpardon

De staatssecretaris heeft afgelopen weekend alsnog gebruik gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid en besloten dat de kinderen Lili en Howick in Nederland mogen blijven. Dat is vanzelfsprekend erg fijn voor de kinderen, naar wie ook ons hart beslist uitgaat. Hopelijk krijgen zij rust na deze turbulente periode en meer zekerheid over hun toekomst. Nu de situatie in rustiger vaarwater is gekomen, deel ik graag met u als lid wat in de afgelopen weken voor mij de afwegingen zijn geweest voor mijn handelen als woordvoeder op dit zware en vaak ook emotionele dossier. Want als het gaat om het belang van het kind dan zien wij een enorm dilemma als het gaat om het verkrijgen van een verblijfsstatus. Dat de kinderen mogen blijven is voor veel mensen een opluchting. Maar dit besluit legt ook een aantal pijnlijke afwegingen bloot, waarover veel onbegrip is ontstaan. Want wanneer is een uitzetting nog wel gerechtvaardigd, wanneer personen niet worden teruggezonden naar een veilig land waar opvang en begeleiding voorhanden, zelfs geregeld, is? En hoe kan het toch dat de procedure zo lang heeft kunnen duren? Kun je het kinderen na zoveel jaren nog aandoen te moeten vertrekken en zo niet, worden kinderen dan geen ticket voor een verblijfsvergunning en zullen gezinnen zich altijd blijven verzetten? Aan de anderen kant, wanneer bereiken we het punt dat kinderen tegen hun ouder(s) moeten worden beschermd en wat zijn dan de consequenties?Het zijn allemaal zaken waarover we in algemene termen een oordeel kunnen hebben. Waarover in de media soms met weinig kennis van de echte feiten een scherp oordeel wordt geveld. Maar mijn stelling is en blijft dat een uiterst gevoelige zaak juist niet in de media uitgevochten zou moeten worden, maar zoals het hoort, bij de staatssecretaris en de rechtelijke macht ligt. We kunnen de individuele weging niet publiekelijk maken, omdat we niet alle feiten kennen, zeker de privacygevoelige niet, en dat zouden we ook niet moeten willen.Juist daarom moeten we zuinig en zorgvuldig omgaan met de bevoegdheid van de staatssecretaris. Een bevoegdheid die wij moeten koesteren in Nederland en niet moeten bedoezelen met partijpolitiek.Het is mijn taak als Kamerlid om er op toe te zien dat de staatssecretaris zijn bevoegdheden ook serieus overweegt. Het komt vaker voor dat ik aandacht vraag voor wat (ook) op ons als CDA overkomt als schrijnend. Maar dat doe ik altijd achter de schermen, net als veel betrokken burgemeesters en anderen vaak doen. Wat de bewindspersoon uiteindelijk besluit en wat ter toetsing aan de rechters wordt voorgelegd, kunnen wij niet bepalen. Dat kan niet in het strafrecht (ik wil bijvoorbeeld soms graag een hogere of lagere straf) maar dat kan ook niet in individuele asielkwesties. Deze zorgvuldigheid is dan ook de reden dat ik, als woordvoerder asiel, mij niet in het openbaar uitlaat over individuele zaken. Ook niet als collega’s dat wel doen en dus ook niet in deze zaak van Lili en Howick. Ik doe dat niet voordat de rechter of de staatssecretaris hun oordeel hebben gegeven en niet daarna. Dat moeten we ook niet willen, want als wij dat gaan doen, als wij een politiek oordeel gaan vellen over individuele zaken, dan halen wij de bijzondere bevoegdheid van de bewindspersoon onderuit. Een bijkomende vrees is dan dat alle publiciteitsgevoelige zaken de nodige aandacht krijgen en u mag van mij weten dat ook minder bekende zaken heel schrijnend kunnen zijn. Laten we daar nooit aan voorbij gaan.Wat het CDA beslist met nog meer motivatie oppakt is de verkorting van procedures, die hebben geleid tot dit hele drama. Ooit dachten we dat rechtsmiddelen (hoger beroep en nieuwe procedures bij gewijzigde omstandigheden) het systeem rechtvaardiger zouden maken. Inmiddels weten we wel beter. Dit heb ik als woordvoerder ook tijdens het debat asiel en vreemdelinge beleid duidelijk naar voren gebracht. Wij willen een gedetailleerd onderzoek naar wat anders kan, en deze aanbevelingen in de Tweede Kamer behandelen en beoordelen. Wij respecteren het besluit van de staatssecretaris maar betreuren de hele gang van zaken. Dit mag en kan niet weer zo gebeuren.Laat ik nog een mooi punt met u delen. Het is een gedeelde verantwoordelijkheid van ons allen om te werken aan een kansrijke toekomst voor alle kinderen die onze bescherming vragen en krijgen. Deze kinderen zijn vaak ernstig getraumatiseerd en hebben hulp en ondersteuning nodig. Daarom heb ik met succes aandacht gevraagd voor het mooie project Team Up van o.a. War Child. Uw woordvoerder, Madeleine van Toorenburg

De afgelopen dagen stond Nederland in het teken van Howick en Lili. Bijzonder mooi om te zien hoe Nederland massaal opkwam voor het belang van twee hulpeloze kinderen. Zouden we vaker moeten doen. En niet alleen in schrijnende asielkwesties. 

Zo kent de binnenstad van Apeldoorn sinds kort een nieuwe attractie, aldus het college van B en W, vlak voor het zomerreces. Een "goede ontwikkeling", die "bijdraagt aan de ambities Comfortabele Gezinsstad, Toeristisch Toplandschap en Veelzijdige Economie" (lees hier de volledige raadsbrief). 

Maar waar in deze brief gesproken wordt over een "family-entertainmentcenter" (lees: gezellig uitje voor het hele gezin), spreekt het AD vorig jaar terecht al van 'Kindercasino's', en ging een kamermeerderheid van ChristenUnie, PvdA, VVD en SP achter CDA kamerlid Madeleine van Toorenburg staan bij het uitspreken van haar zorgen over deze nieuwe ontwikkeling. 

Ook verslavingsdeskundigen spreken hun grote zorg uit. Zo schrijft Feite Hofman van de Stichting Anonieme Gokkers en Omgeving Gokkers Nederland (AGOG), en ervaringsdeskundige: ,,Ze leiden daar gewoon kinderen op tot gokkers" en  hebben de vestigingen van Gamestate alle kenmerken van een echt casino, aldus Armijn Meijer van de gokkerssite Onetime.nl, die in zijn leven honderden casino’s bezocht. "In Las Vegas zou Gamestate gewoon een casino heten. [...] Kinderen kunnen bij een spelletje raden op welk nummer een balletje valt, precies zoals bij roulette in het casino. De punten maken hebberig." (bron AD.nl)

Om een indruk te krijgen van hoe het er in zo'n kinderspeelparadijs aan toegaat, verwijzen wij graag naar onderstaand filmpje van GeenStijl:

In Apeldoorn stelde uitgerekend de fractie van 50+ al vragen aan het college over dit onderwerp. Vragen waar wij ons goed in kunnen vinden - zeker in het licht van de brede discussie die vlak voor de verkiezingen gevoerd is ten aanzien van de komst van een grote speelhal voor volwassenen.

We wachten de antwoorden in spanning af. En mogen we tot die tijd ouders oproepen hun kinderen niet met gokautomaten te laten spelen? Want als een meerderheid van de raad zich heeft uitgesproken tegen de komst van een casino voor volwassenen - met zorgen rond gokverslaving als één van de belangrijkste argumenten - hoeveel te meer moeten we dan niet opkomen voor de belangen van onze kinderen? Net als bij Howick en Lili.