Poliflw

Op de facebook groep Politiek Hilversum is een aardig idee gestart: een poll naar het (Hilversumse) politieke woord van 2019. Bij de nominaties heb ik echter toch wel wat kanttekeningen. Misschien dan maar een eigen poging?

Leden van de de groep Poltiek Hilversum kregen een aantal dagen de tijd hun ideeen te spuien. Vervolgens werd - waarschijnlijk op basis van aantal ge-likete posts - 15 woorden uitgezocht die via een pollronde tot 4 werden teruggebracht. Over deze 4 wordt dan nu gestemd op pol.fm (stemmen kan t/m 31 december).

Het is een leuk idee, maar bij de uitvoering zijn wellicht wat steekjes gevallen. Zo zijn er bijvoorbeeld weinig criteria gegeven voor het kiezen van een treffend woord. De actiefste posters in de groep Politiek Hilversum kenmerken zich door een afkeer van een aantal politieke (coalitie)partijen en voelen zich verder weinig gebonden aan regels. Dat geeft levendige discussies maar zorgt er ook voor dat een groot aantal voorgestelde woorden, naar mijn gevoel dan wel weer, vooral uitblonk in creativiteit, en minder in politieke actualiteit.

De 4 woorden die na het proces van culling uiteindelijk overbleven waren:

BaantjesJaeger Doordramcoalitie WeLiveHereToo Zetelklever

'Baantjesjaeger' is een verwijzing naar de intergiteitsaffaire rond de nevenfuncties van wethouder Jaeger. Het is politiek en 2019 actueel. Het woord is echter zelfverzonnen. Het is in 2019 nooit door iemand gebruikt.

'Doordramcoalitie' verwijst naar de onmogelijke taak om oppositie te voeren of beleid te wijzigen in de huidige coalitie, die een grote meerderheid heeft. Mede door de weinig critische houding van de grootste partij, Hart voor Hilversum, is er weinig weerstand en halen zelfs controversiele voorstellen eenvoudig een meerderheid. Of dit woord ooit door iemand is gebruikt is wat onzeker (mij is verzekerd van wel). En is dit wel specifiek voor 2019?

'WeLiveHereToo' (eigenlijk #WeHLiveHereToo) is een protest slogan uit begin 2019, waarin groepen die over het spoor woonden een rol opeisten in de ontwikkeling van het stationsgebied. O.a. deze actie leidde tot het opstarten van een onderzoek en een participatieproject voor de Spoorzone. Het is dus politiek, een gebruikt woord, én gebruikt in 2019. Ik teken er bij aan dat dit woord door mijzelf is voorgedragen - dus ik ben wellicht wat bevooroordeeld.

'Zetelklever', tenslotte, verwijst naar naar raadslid Henk Blok, die bij de afscheiding van Hart voor Hilversum (hij werd door de leden uit de partij gezet) zijn zetel meenam. Het is een bestaand politiek woord, maar Henk Blok verliet de partij een jaar éérder, in 2018. Dus eigenlijk het verkeerde jaar.

De verkiezing voor het politiek woord van het jaar is daarmee een mooie oefening, maar lijkt toch vooral voor de leuk. En dat is prima. Het geeft wellicht meer stemming weer dan actualiteit, maar je moet niet alles té serieus nemen. Ik stem dus braaf mee (op mijn eigen voorstel; zo ben ik dan weer wél).

Toch vraag ik me af: als we dit serieuzer aanpakken, wat is dan écht het politiek actief, 2019-specifieke, woord van het jaar?

De manier om dat te doen leek mij om de maanden van het jaar eens af te gaan, om te zien welke politieke onderwerpen 'hot' waren, en met welk woord dat onderwerp toen te duiden viel.

Dan krijg je  - enisgzins schipperend met de data - het volgende:

Januari: N201-statement.  In het rapport 'Meerjarenprogramma voor Infrastructuur, Ruimte en Transport' van de procincie staat de optie voor het verbreden van de N201, inclusief het doortrekken via de Hoorneboegse heide naar de A27. Er rijst verzet tegen deze verbreding. Ook een aantal politieke partijen in Hilversum en Wijdemeren (o.a. SP, Groenlinks, en PvdA) spreken zich uit tegen de 'weg over de hei'. Een verzoek in maart aan het college om een statement m.b.t. tegen deze verbreding aan Noord Holland te sturen haalt het echter niet.

Februari: Trimbosonderzoek  Staatssecretaris Paul Blokhuis van Volksgezondheid, Welzijn en Sport geeft Hilversum een standje voor het niet toelaten van dak- en thuislozen zonder regiobinding in de maatschappelijke opvang. Dit bleek uit onderzoek door het Trimbos-instituut.

Maart:  Rekenkamerrapport  De Rekenkamer van Hilversum concludeert dat het voormalige college van burgemeester en wethouders de raad in 2016 onjuist heeft geïnformeerd toen besloten werd de Uitvaartstichting op te richten. De raad legt die conclusie naast zich neer, mede door vermeende positieve resultaten van de uitvaartstichting.

April: #WeHliveHereToo  De ontwikkelplannen voor het stationsgebied stuiten op weerstand. De wijkorganisaties in Hilversum Oost vragen, onder de leus  #WeHliveHereTOO, aandacht voor de verbinding tussen oost en west over het spoor, middels het manifest 'Denk goed na!'.  Naar aanleiding van hun inbreng start uiteindelijk een onderzoek naar deze verbinding. Het plan voor het stationsgebied, 'de Zeven straatjes' wordt uiteindelijk in mei alsnog goedgekeurd, vooruitlopend op het nog uit te voeren onderzoek.

Mei: Integriteitsmelding  Er worden integriteitsmeldingen ingediend naar naar eventuele belangenverstrengeling bij de nevenfuncties van wethouder Wimar Jaeger, o.a. voor zijn rol als bestuurslid bij de Dutch Media Foundation, aan welke hij ook subsidie verleent. De burgemeester lekt de naam van één van de melders en wordt zelf onderdeel van het onderzoek. Het onderzoek wordt daarop overgedragen aan het presidium.

Juni: Masterplan Op het Arenapark moet ook wonen mogelijk zijn, besluit de meerderheid van de commissie Duurzaamheid en Bereikbaarheid. Daarmee vinden ze het gepresenteerde Masterplan Arenapark nog onvoldoende. Na kritiek van de commissie neemt wethouder Annette Wolthers het plan terug om er verder aan te werken.

Juli: Voorkeursrecht Het college wil een voorkeursrecht vestigen op 55 panden op en rond het Oosterspoorplein. Door de panden op termijn te kopen wil men een levendige, welkome entree van Oost kunnen maken. Het plan komt uit het niets en verrast de gemeenteraad.

Augustus: Busremisestichting Stichting Betrokken Omwonenden Busremise Hilversum (BOB H) verzetten zich tegen de plannen voor de bouw van torenflats als de busremise in oost ooit vrijkomt. Ze hebben liever een 'Central Park', en starten een stichting om de gemeente te bewegen daar werk van te maken.

September: Wantrouwen. Wethouder Wimar Jaeger overleeft een motie van wantrouwen van SP en PvdA naar aanleidng van het onderzoek naar zijn nevenfuncties. Ook een motie van treurnis (een 'gele kaart') haalt het niet.

Oktober: Bomenkap De bomenkap om ruimte te maken voor de aanleg van de HOV-busbaan en de bouw van de natuurbrug in Anna's Hoeve start op Monnikenberg, ondanks protest uit de buurt. Een motie van Hart voor Hilversum en de SP voor betere compensatie en natuurbeschermende maatregelen sneuvelt. Later blijkt de provincie met de kap een dassenburcht te hebben vernield, en worden ze alsnog gedwongen tot extra maatregelen - iets wat dus voorkomen had kunnen worden.Ook op de Heuvellaan worden een groot aantal bomen gekapt. Ondanks protesten uit de buurt stelt de gemeente dat voor deze kleinere bomen geen vergunning nodig was, en dat de kap legaal is.

November: Vastgoedbeleid Het college stelt situationeel grond- en vastgoedbeleid voor. Daarin moet het mogelijk worden dat de gemeente actief grond gaat kopen en verkopen. Vastgoedopbrengsten bij verkoop moeten automatich in een reserve komen waaruit het college kan putten voor stedelijke ontwikkeling. Hoewel dit afwijkt in hoe reserves normaal worden gevuld, stelt de meerderheid van de raad het beleid toch vast. 

December: Sleutelgebied. Het gebied vanaf het Arenapark, via de spoorzone, tot het Mediapark wordt door de Metropoolregio Amsterdam aangewezen als sleutelgebied. Hiermee is er kans op financiële ondersteuning voor een drastische doorontwikkeling. Hilversum zegt de ambitie te hebben 10,000 woningen te bouwen.

De keuze blijft natuurlijk persoonlijk. Misschien hadden mensen liever andere woorden gezien: wapenstok (Hilversumse boa's vragen op nationale tv om de wapenstok, maar de burgemeester wil dat niet), straatnamenvoorstel (Groenlinks stelt voor geen straten meer naar witte mannen te noemen), Bij1 (de partij start dit jaar met een afdeling in Hilversum), of onderwijshuisvesting (scholen luiden de noodklok over een tekort aan klaslokalen).

En welk woord dan uiteindelijk hét politieke woord van 2019 is?

Ik ga dan uiteindelijk toch voor Integriteitsmelding. Niet alleen omdat ik er zelf een half jaar intensief mee bezig was, maar ook vanwege de aandacht buiten de politieke arena, en omdat het aardig wat problemen in de huidige politieke situatie blootlegt. De naweeen ervan zijn nog steeds voelbaar.

En ik ben niet de enige waarbij dit leeft. 'BaantjesJaeger' lijkt een goede kans te maken in de Facebook poll.

Op naar een vrolijker woord in 2020.

De conclusies waren duidelijk. Wethouder Wimar Jaeger brak de wet, had meerdere petten op bij het toewijzen van subsidies, en nam daarmee onverantwoorde risico's. Het zijn zaken waarbij je verwacht dat een wethouder zijn fouten erkent, zijn gedrag verklaart, en oprechte excuses biedt. Maar niets van dit alles gebeurde. De wethouder nam geen afstand en gaf geen excuses, zelfs niet over de beschuldigingen die hij aan het adres van de melders had geuit. Normaal stuur je zo'n wethouder weg. Maar van deze gemeenteraad mag hij blijven.

We hadden niet veel zelfreflectie van Wimar Jaeger verwacht. Maar de wijze waarop de wethouder draaide en draalde verbaasde zelfs ons.

Op geen enkele vraag kwam antwoord. En we hadden er nogal wat. Het rapport van Bing liet nog veel vragen open. Het is zorgvuldig opgesteld, maar het is niet volledig. De reikwijdte van de meldingenis groter dan de ruimte  - vastgelegd door het presidium - die Bing had, waardoor niet alle betrokkenen werden gehoord en sommige conclusies dus niet konden worden getrokken.

Over de aanbevelingen die in het rapport stonden en over het proces rond de meldingen zelf zullen we het op een later tijdstip nog gaan hebben. We beperken ons hier op de rol van de wethouder en hoe het college (in deze én de vorige periode) daarmee omging.

Uit het rapport, en de reacties die daarop volgen, stipten we drie elementen aan. Daarbij was bij elk element vooral de vraag: waarom?

Discutabele nevenfuncties

Ten eerste: de wethouder heeft zijn functie als bestuurslid van de Dutch Media Foundation - DMF - niet gemeld bij college of raad. Daarmee is de wet overtreden.

Waarom was die functie niet gemeld? De wethouder moest weten dat het zijn taak is om de raad actief te informeren.

De statuten zeggen dat de gemeente een bestuurder benoemt. Maar dat is niet gebeurd. Het college wíst niet eens dat de wethouder de functie had aanvaard. Waarom nam de wethouder die dan aan? En was zo'n functie nou echt nodig? Er was duidelijk nooit overwogen om knelpunten gewoon met goed overleg op te lossen. Bovendien had de gemeente iederéén kunnen benoemen - er is geen enkele eis dat de benoeming een wethouder moet zijn of zelfs iemand in dienst van de gemeente.

Uiteindelijk is de wethouder nooit door het college benoemd. De statuten vereisen dat wel, en daarmee zit de wethouder - officieel - niet als gemeentelijke vertegenwoordiger aan tafel. De statuten van de stichting wijzen er daarnaast nergens op dat de functie ambtsgebonden is. In tegendeel zelfs – in één van de regels staat dat de benoeming voor onbepaalde tijd is. Dat wijst er op dat een bestuursfunctie op persoonlijke basis is.

Had de wethouder de statuten wel gelezen? Van een bestuurssecretaris zou je dat verwachten. En waarom heeft hij zich dan toch niet laten benoemen?

En waarom heeft hij dat later niet gecorrigeerd? Toen er storm opstak over het melden van functies, toen de integriteitscheck werd gehouden, toen wethouder Scheepers werd geconfronteerd met de problemen rond de functie in de uitvaartstichting, al die keren moet de wethouder toch hebben gerealiseerd dat hij ook fout zat? Waarom toen niet alsnog actief geïnformeerd en de fout hersteld?

En toen de organisatie besloot - al een jaar geleden (!) - dat er een 'weeffout' (lees: de wethouder) in de stichting zat en dat die moest worden weggehaald, waarom is toen het college en de raad niet op de hoogte gebracht? Dat leek me toch echt wel een situatie waar de raad over moest worden geïnformeerd. Maar dat gebeurde niet. En klaarblijkelijk wist het college toen ook nog steeds van niks? Zo lijkt dat iig, gezien het feit dat wethouder Walters onze vraag naar Jaeger doorspeelde.

Maar er kwam geen antwoord. De wethouder weigerde een verklaring te geven. ‘Het was gegaan zoals het was gegaan,’ Het niet geven van informatie is normaliter een doodzonde in de politiek, maar klaarblijkelijk mag het als je mediawethouder Wimar Jaeger bent. Getuige de reacties later was D66 daar nog trots op ook.

De burgemeester zei niets van de functie te hebben geweten, maar dat die vast wel was goedgekeurd als dat wél zo was geweest. Waarom denkt hij dat? Ik weet minstens één wethouder die destijds bezwaar zou hebben gemaakt.

Ook daar kwam geen duidelijk antwoord op. Wel herhaalde de burgemeester dat hij écht niets wist over de 'administratieve' kant van de zaken rond DMF.

I.i.g. gaf de burgemeester toe fouten te hebben gemaakt, en bood hij excuses aan. Hij dus wél.

Er was meer onduidelijk. Volgens de gemeentesecretaris is de bestuursfunctie op verzoek van de wethouder - dus niet het college, laat staan de raad - bij DMF gelabeld als qualita qua functie - een functie die hoorde bij zijn taak als wethouder. Maar waarom dacht de wethouder dat hij dat zelf wel even kon bepalen? Het rapport van BING geeft duidelijk aan dat dat dus niet kan.

En is de functie nu wel of niet in het college aan de orde gesteld? De gemeentesecretaris zegt van niet, de wethouder van wel – al zegt hij niet wanneer dat dan was. De burgemeester weet (nog steeds) van niks. Wie spreekt er de waarheid? Je gaat je wel afvragen hoe het college over DMG en de subsidies daarvoor sprak - als het al ter tafel kwam. Als de functie van Jaeger daarin geen enkele keer is genoemd, ook niet terloops, geeft dat toch te denken.

Hoe je het went of keert: de wethouder heeft een actieve informatieplicht. Het 'niet verborgen' houden, wat Bing concludeert, is onvoldoende. En de wethouder wéét dat ook.

Dubbele petten

Ten tweede: De wethouder acteert met meerdere petten.

Hij heeft erg veel vingers in de pap. In o.a. het Stadsfonds, Stichting Centrum Hilversum, Hilversum Media Campus en dus die Dutch Media Foundation.

De functie in DMF is duidelijk ongewenst. Niet alleen wij vinden dat – ook BING zegt het in zijn rapportage, en de gemeentesecretaris – de hoogste ambtenaar – adviseert tegen zo’n constructie.

De wethouder heeft daarbij ook bij mandaat subsidies verstrekt. Meer dan 6 ton is uiteindelijk naar DMF gegaan terwijl de wethouder daar een bestuursfunctie had:

- in 2017, na toetreden van de wethouder: € 433.750

- in 2018 : € 225.000

Totaal dus: € 658,750

Een deel is bij mandaat verstrekt - buiten zicht van het college en de raad. Een resultaat van het stelselmatig oprekken van de volmachten door het college. Waarom heeft de burgemeester deze situatie laten ontstaan? Waarom zijn die de volmachten zo uitgebreid? Er kwam, wederom, geen antwoord.

Er zit hier duidelijk een conflict. Bing noemt het een probleem met ‘governance’, maar dat is gewoon een ander woord voor 'belangenverstrengeling'. De dubbele pet is hier duidelijk aangetoond. Dat Jaeger zichzelf niet verrijkte is daarbij niet van belang - dat had overigens niemand beweerd. De man is tenslotte rijk zat.

Wel kon Jaeger hiermee zijn eigen projectjes aansturen zoals hij dat wilde - ten kostte van toezicht door de raad, én met het risico dat hij externe partijen, via een vorm van concurrentievervalsing, dupeerde.

De wethouder lijkt dit zich eigenlijk ook te beseffen, uit zijn verweer dat hij minder subsidie heeft gegeven dan is aangevraagd – alsof dat de schijn weg zou halen. Waarom heeft de wethouder hier dan geen afstand gehouden? Waarom niet het college betrokken om elke schijn te voorkomen?

Waarom vindt hij dat het doel de middelen heiligt?  

Waarom doet hij alsof de integriteitsschendingen - want het niet melden van de functie is dat wel degelijk - en de mogelijkheid van belangenverstrengeling - aantoonbaar in de functie bij DMF - geen valide punt van zorg zijn?

Geen verantwoordelijkheidsbesef

Want, tenslotte: Hij duikt en neemt geen verantwoordelijkheid.Hij draagt allerlei smoezen aan:

De raad had het kunnen weten - want het stond wel ergens, in een documentje ergens diep verstopt in een lade. Maar waarom zou de raad voor die informatie zelf actief moeten zoeken?

Waarom wordt de schuld van het niet informeren bij ambtenaren gelegd? Dat is totaal ongepast. De wethouder heeft de plicht, niet de ambtenaar.

Waarom schuift hij het af op zijn collega wethouders? Ja, die hebben ook nevenfuncties niet gemeld – wat ook onderdeel van het onderzoek was -  maar we hebben het hier wel over een functie met de schijn van belangenverstrengeling, en bij mandaat verstrekte subsidies. Waarom denkt hij dat dat hetzelfde is en gooit hij zijn collega's voor de trein?

Het was ons duidelijk. De wethouder moet stoppen met zijn functie bij DMF. Dat lijkt hij nu, onder enige dwang, te gaan doen.

Maar hij moet ook zelf de verantwoordelijkheid nemen voor de ontstane situatie, en erkennen dat die door zijn daden is ontstaan.  

Vanuit de reactie in het rapport én in de raad bleek echter dat de wethouder dat geenszins van plan is.

De melders - alle melders - hadden goede redenen hun zorgen te uiten. Het rapport bewijst dat ook. Ze verdienen allen respect. Geen beschuldigingen, geen verwijten. Ze verdienen excuses van deze wethouder - maar die kwamen niet, en ook dat is kwalijk.

Niet de eerste keer

Normaal is zo’n verhaal, zo’n reactie, al genoeg om de wethouder naar huis te sturen. Bij wethouder Jaeger zit er daarnaast ook geen verbetering in.

Laten we niet vergeten dat dit niet de eerste keer was dat Wimar Jaeger op het beklaagdenbankje zat. Gedoe tijdens de procedure rond Philipsterrein, het stoom-en-kokend-water proces bij de citymarketing stichting, de, niet afgesproken, exorbitante subsidie aan het Metropool Orkest en de Mediapark-visie die uiteindelijk geen visie werd… alle keren momenten waarbij de wethouder beterschap beloofde.

En, nog tijdens het onderzoek, de wethouder die in een interview openlijk lijkt te solliciteren naar een baantje in de media na zijn wethouderschap.

Het gaat hier om vasthoudend gedrag. Gedrag waarvan je niet kunt verwachten dat dat verandert. En dat is een probleem. Want het moet wél anders.

Jammer dan

Als je voort wilt met een integer en transparant bestuur, als je wil dat de procedures niet alleen strakker worden gevolgd maar dat er ook een duidelijk besef bestaat voor de noodzaak daarvan, dan kan je niet met deze wethouder verder. Een wethouder die zelf aangeeft dat hij in de gaten moet worden gehouden en dat hij begeleid moet worden, omdat hij niet van de procedures is. De verantwoordelijkheid legt hij dus bij anderen, want die moeten hem binnen de lijntjes houden. Het ligt dus niet bij hem.

Dat was voor ons reden het vertrouwen op te zeggen. Het kón niet anders.

De gemeenteraad liet het echter afweten. Slechts 7 van de 37 raadsleden begreep de ernst écht, en steunde de motie van wantrouwen.

De Christenunie kwam nog met een ‘motie van treurnis’. Een cop-out. Een treurmotie betekent in feite niets. Het zegt slechts: ‘Jammer dan’. Had dan een motie van afkeuring gedaan. Dat zegt tenminste nog iets wezenlijks.

Een aantal raadsleden zag de CU motie als een manier om hun gezicht te redden. Maar zelfs voor de ‘Jammer-dan’ motie was geen meerderheid. D66, VVD, Groenlinks, en zelfs een lid van Hart voor Hilversum – dat tijdens de campagne nog voor integer bestuur stond - stemden tegen. En dat was pas écht triest.

Conclusie

Goed en integer bestuur komt uiteindelijk uit jezelf. Zelfreflectie, empathie, en een gevoel voor wat juist is, moet niet van anderen komen.Rekening houden met anderen, belangenverstrengeling vermijden, correct en actief informeren, de procedures volgen en op de juiste manier handelen... dat kan niet het gevolg zijn van een leger ambtenaren die je in het gareel proberen te houden. En al helemaal niet van politici die, als je het woord sorry niet door je strot kan krijgen, het zelf maar uitspreken en daarna doen alsof dat genoeg is en je wel weer verder kan.

De enige juiste beslissing was de wethouder uit het college te halen. Helaas hadden de meeste partijen - inclusief één die voor het debat in alle kranten het hoogste woord had - daar geen zin an.

Voor de duidelijkheid: dat wantrouwen blijft. Dat is niet op magische wijze weg omdat een motie is weggestemd. Daarvoor is het gewoonweg te laat.

Dat Wimar Jaeger, een paar jaar geleden nog collega wethouder, een integriteitsissue heeft, is tot daaraan toe. Daar gaat de gemeenteraad van Hilversum nu over. Ik wil alleen wel kwijt dat de oprichting van de media foundation, met hem als een van de bestuurders, gebeurde toen ik nog aan de bestuurstafel zat. Ik wist daar niets van en had ik er wat van geweten dan had ik bezwaar gemaakt, zoals ik eerder bezwaar had gemaakt tegen de riante subsidies voor de media week en het Dudok concert. Die discussie werd met deze constructie omzeild. Ik ben benieuwd wat de raad gaat doen met zijn vergeetachtigheid.  Maar dat is allemaal tot daaraan toe.

Erger vind ik hoe Bianca Verweij geframed wordt terwijl ze toch niet meer dan haar plicht doet door het integriteitsissue te melden. Bij mijn weten bejegent Bianca nooit iemand onheus. Ze komt alleen op voor zaken waar niet iedereen het eens mee hoeft te zijn. En daar gaat het uiteindelijk om.

Want ook al zei Wimar bij mijn afscheid als wethouder dat we geen verschil van mening hebben, die is er toch echt wel. Het grote verschil is dat ik,  Bianca, SP-ers, maar ook de mensen van Hart van Hilversum, PvdA, Groen Links, de Christen Unie ons vooral sterk willen maken voor een sociaal en groen Hilversum, terwijl Jaeger cs Hilversum graag mee laat doen in de BigLeague, in de metropool van Amsterdam—daar is de zwarte doos bij het station voor, de gele steentjes van de mediamile en We Hliversum.

De brief van een groep ondernemers ter ondersteuning van Wimar is tekenend. Zij hebben duidelijk belang bij het aanblijven van Wimar, want zij mogen aan zijn keukentafel meedelen in de grootse plannen van Hilversum. En de meesten van hen profiteren van gemeentelijke subsidies waar Jaeger toevallig over gaat. Maar waar zijn de brieven van de gewone  Hilversummers? Waar zijn de Hilversummers van Oost en Noord, vanKerkelanden en van het Riebeeckkwartier? Hebben die belang bij Hilversum de mediastad, bij de busladingen toeristen die Jaeger zo graag zou binnen wuiven?

Ik vond indertijd dat het geld dat Wimar aan de mediaweek en andere projecten van hem uitgaf, beter besteed zou kunnen worden aan jongeren- en buurtwerk. Sterke buurten: daar zou het over moeten gaan. Goede steun voor mensen die kwetsbaar zijn. Gegarandeerde banen voor mensen die op de reguliere arbeidsmarkt geen kans hebben. Zo voortvarend als Jaeger cs zijn met zijn grootste plannen, zo terughoudend is het huidige college met het socialer maken van Hilversum.

Ik moet denken aan een conflict in de Hilversumse hockeyclub een aantal jaren geleden. Een aantal leden wilden de Hilversumse hockeyclub naar de hoofdklasse krijgen. Anderen vreesden dat die ambitie veel geld en veel inspanning zou vragen en ten koste zou gaan van het sociale karakter van de club. De laatste groep won uiteindelijk.

Kortom, de discussie gaat niet alleen om de integriteit van Jaeger, maar ook over wat we willen met Hilversum. Willen we hoe dan ook meedoen in de Big League—ook als we daarvoor een weg over de hei nodig hebben en steeds meer geld moeten investeren in prestigieuze projecten—of willen we een sociaal en groen Hilversum?

In december 2017 vroeg de SP samen met de LFB aandacht voor het ontbreken van een in- en uitstapservice op Station Media Park. Met Jan Distelblom, die in een rolstoel zit, lieten we in een filmpje zien hoe hij niet kan uitstappen om naar de Top 2000 te gaan. De SP vindt toegankelijkheid belangrijk en wij zien dat mobiliteit belangrijk is voor iedereen. Maar hoe staat het nu met de plannen voor een in- en uitstapservice op station Media Park? Het antwoord is niet best. De SP stelde vragen.

Toen de SP vorig jaar met de LFB op pad ging kwamen we tot de schokkende conclusie dat het voor mensen met een rolstoel niet mogelijk is om uit te stappen op Station Media Park. Naar aanleiding van het filmpje dat we hierover maakten, spraken we met wethouder Wimar Jaeger hierover. Hij was het met ons eens dat Station Media Park toegankelijk zou moeten zijn voor iedereen. De wethouder zei voor de SP-camera dat hij zijn best ging doen om te zorgen dat mensen in een rolstoel dit jaar (2018) wél naar de Top 2000 zouden kunnen.

We zijn tien maanden verder en moeten tot de jammere conclusie komen dat de NS helemaal niet van plan is om een in- en uitstapservice bij het Media Park te organiseren. Op maandag 8 oktober schreef de Gooi- en Eemlander dat mensen met een rolstoel pas in 2021 uit de trein kunnen stappen op Station Media Park. De NS laat aan de krant weten dat, om een trein veilig in en uit te kunnen met een rolstoel, assistentie met een brug nodig is. Op Hilversum Media Park zou deze assistentie (de in- en uitstapservice) helaas niet mogelijk zijn, omdat de trein er niet lang genoeg kan wachten. In de nieuwe treinen, die vanaf 2021 gaan rijden, is het pas mogelijk om (zelfstandig) met een rolstoel de trein uit te stappen.

Ook is het op Station Sportpark niet mogelijk om uit te stappen als je in een rolstoel zit. De SP vindt het onwenselijk dat deze huidige situatie afbreuk doet aan de mobiliteit van mensen met een rolstoel en ziet graag dat er als nog wordt gekeken naar een oplossing op korte termijn. Een oplossing voor zowel het Media Park als het Sportpark. Daarom stelden we vragen.