Poliflw

Naar aanleiding van de brandbrief dd 1 maart jl van de burgemeester aan de fractievoorzitters over de ingediende #integriteitsmeldingen, is enige commotie ontstaan. Immers: de suggestie was gewekt alsof de integriteitsmeldingen de facto prullenbakmeldingen waren.

De burgemeester verwijst in zijn brief naar de correspondentie aan en van het Steunpunt integriteitsmeldingen (het #COAP in Den Haag). Hij citeert het Steunpunt. Onze fractie heeft de afgelopen maanden gevraagd naar deze correspondentie. Op 12 maart jl kon onze fractie deze komen inzien bij het Bestuurssecretariaat in het gemeentehuis. Daar aangekomen bleek de correspondentie voor een belangrijk deel niet in de map te zitten dan wel onleesbaar gemaakt (‘gewit’). Dat vinden wij in strijd met de informatieplicht van de burgemeester. Het college is verplicht raadsleden die daarom vragen te informeren (art 169 Gemeentewet). Desnoods kan op basis van de #Gemeentewet bepaalde informatie geheim worden verklaard, maar dat belet raadsleden niet kennis te nemen van de stukken.

U zult onze verwondering over deze gang van zaken misschien begrijpen. Onze raadsleden Roos en Slewe nemen speciaal voor dit bezoek vrij van hun werk en komen op afspraak naar het gemeentehuis en krijgen dan niet datgene te zien waarvoor zij zijn gekomen.

Dan een korte opmerking over de kwalificatie ‘prullenbakmeldingen’. Dat wordt niet nader onderbouwd. Ook niet door het Steunpunt, laat staan door de burgemeester. Het blijft bij ergernis en vaagheden. De gevoeligheid zit uiteraard ook bij de burgemeester zelf aangezien er enkele meldingen zijn gedaan die op zijn functioneren betrekking hebben. De gemeenteraad heeft afgelopen donderdag een motie aangenomen waarin aan de locoburgemeester, Nico Heijink, de (eerste) afhandeling van de integriteitsmeldingen tegen de burgemeester wordt opgedragen. Deze motie luidt als volgt (we nemen hem hier integraal over):

Laten we het erop houden dat wij tevreden zijn dat de raad nu constateert dat er wel iets moet gebeuren met de meldingen. Want tot nu toe zijn ze niet behandeld. Er heeft ook geen enkele terugkoppeling plaatsgevonden naar de melders en dat doet de zaak natuurlijk geen goed. Niets doen is geen optie. Maar de keuze voor de heer #Heijink is voor onze fractie ook ingewikkeld. De locoburgemeester kan de meldingen beter doorsturen naar een commissie van wijze mannen en vrouwen, liefst professionals, buiten de organisatie. Een instantie of een commissie op afstand. Volstrekt neutraal en onafhankelijk. Zodat deze de meldingen zakelijk kunnen beoordelen en zowel de melders als de persoon die het betreft kunnen horen en vervolgens hun verslag uitbrengen aan de raad. Dat zou de juiste route zijn. Indien de heer Heijink zelfstandig aan de slag gaat, is het toch weer de ‘slager die zijn eigen vlees’ keurt. Ook hebben wij onze reserves bij het in handen leggen bij de locoburgemeester aangezien hij zelf betrokken is bij een collegebesluit waarvan #Roos heeft verklaard dat dat door hem is vervalst samen met de gemeentesecretaris. Zij deed hiervan #aangifte bij #Justitie. De locoburgemeester heeft bovendien diverse verklaringen over dit besluit gedaan die haaks staan op de feiten. En tenslotte heeft de locoburgemeester bij een van de meldingen ook een betrokkenheid aangezien hij daarvan zelf ‘getuige’ is geweest.

Het Haarlems Dagblad publiceerde hierover een artikel op 16 maart jl.

Het artikel biedt de nodige verheldering. In totaal gaat het niet om 3 maar om 5 meldingen tegen burgemeester Roest. Wij zouden hierover liever niet schrijven op onze site, maar het is nu toch onvermijdelijk geworden aangezien de kwestie in de openbaarheid is gebracht, te beginnen met de burgemeestersbrief en gevolgd door het artikel in het Weekblad van 6 maart jl. Daarom vullen wij het Haarlems Dagblad als aan:

De meldingen tegen #burgemeester #Roest betreffen:

Het onbehandeld laten van de verklaringen die Roos aflegde in aanwezigheid van haar advocaat begin vorig jaar inzake vermoedens van strafbare feiten gepleegd  door enkele oud-bestuurders;

Het weigeren informatie ter inzage te verstrekken aan raadslid Roos en achterhouden van bewijs dat direct van belang is voor haar strafzaak. Daarmee kan zij haar onschuld aantonen;

Het geven van verkeerde informatie dan wel een onjuiste voorstelling van zaken door de burgemeester aan de politie in Zandvoort, c.q. Justitie in september vorig jaar, welke informatie vervolgens het strafproces van Roos besmet;

De melding tegen oud-burgemeester Schneiders waarover het HD bericht wat voortkomt uit de bevindingen van het zgn. Hoffman bedrijfsrecherche onderzoek;

Het niet onomwonden weerspreken in de media van het zgn. ‘opsluit-gijzeling’ verhaal door de heer Fennema in het programma van Jort #Kelder in maart vorig jaar, wat de verkiezingsuitslag voor onze fractie nadelig heeft beïnvloed.

Meindert Fennema, inwoner van Bloemendaal, columnist, lid van GroenLinks

Vorig jaar kondigde burgemeester Elbert Roest een onafhankelijk onderzoek aan naar de gebeurtenissen in het dossier ‘Elswoutshoek’. Dit dossier houdt de gemeente al sinds 2010 bezig. De gemeenteraad stemde op 4 juli 2018 in met dat onderzoek en stelde een budget beschikbaar van EUR 130.000. Vervolgens werd een bureau aangezocht dat het onderzoek diende uit te voeren en dat werd #Integis. Een bureau met een grote reputatie op dit gebied. Ons raadslid Roos stemde in met het onderzoek, al had zij wel vragen. Zouden haar integriteitsmeldingen die zij in aanwezigheid van haar advocaat op 7 maart 2018 bij burgemeester Roest deed worden meegenomen? Zou Integis de beschikking krijgen over alle informatie? En wat zou er gebeuren met de meldingen van Roos die betrekking hadden op vermoedens van strafbare feiten, gepleegd door twee oud-wethouders. De formulering van de onderzoeksopdracht liet zien dat juist die meldingen buiten de scope van het onderzoek vielen. Niettemin hield zij hoop op een gedegen aanpak en was zij overtuigd van de professionaliteit van het bureau Integis. Raadslid Slewe onthield zich van stemming over het raadsvoorstel. Hij had ernstig bezwaar tegen het feit dat slechts het jaar 2014 zou worden onderzocht terwijl juist in eerdere jaren de basis was gelegd voor de bestuurlijke ellende die daaruit was voortgevloeid. Bovendien zou het onderzoek op basis van vrijwilligheid worden uitgevoerd, werden ambtenaren buiten het onderzoek gelaten en kon niemand onder ede worden gehoord. Tenslotte speelde voor Slewe uiteraard een rol dat hij persoonlijk betrokken was en is bij Elswoutshoek als mede-eigenaar wat hem ervan heeft weerhouden te stemmen.

Tot zo ver in het kort de voorgeschiedenis. Afgelopen week werd Roos gebeld door #Integis met de vraag of zij wilde meewerken aan het onderzoek en bereid was tot een interview. Zij liet weten hier enige bedenktijd voor nodig te hebben aangezien Roos op dit moment nog altijd bezig is met een strafproces dat direct te maken heeft met het dossier Elswoutshoek. Het hoger beroep loopt nog. Het is in dat kader van belang ook daarin zuiver te acteren en niet het ene belang te vermengen met het andere. Dat neemt niet weg dat Roos verklaarde de wens van het onderzoeksbureau te respecteren en niet te twijfelen aan de deskundigheid van het bureau. Tegelijkertijd zou een open en eerlijk gesprek met alle feiten en stukken op tafel wellicht toch een stap in de goede richting zijn om in het onderzoek de onderste steen boven te krijgen. Waarheidsvinding was tot op heden onmogelijk zoals Roos ook heeft ervaren in haar strafproces. Immers: alle van belang zijnde stukken zijn haar onthouden. De burgemeester, c.q. het college weigert voor Roos ontlastend bewijs te overhandigen, dan wel beschikbaar te stellen wat in strijd is met een van de beginselen in het strafprocesrecht, nl dat iedere verdachte recht heeft op een fair trial. Maar zouden alle feiten en stukken dan ook echt getoond worden? Dat was de vraag die Roos zichzelf stelde.

Roos en Slewe ontvingen direct na dit telefoongesprek een brief van burgemeester Roest. De brief publiceren wij hieronder. De burgemeester beveelt de twee raadsleden van harte aan mee te werken aan het onderzoek van Integis en de onderzoekers van alle informatie te voorzien. Maar dan. In de laatste alinea van zijn brief vertelt Roest dat het verboden is te praten over stukken die geheim zijn in het Elswoutshoekdossier. Beste lezers: op het bureau van Roos en Slewe ligt een grote stapel brieven van het college waarin iedere keer opnieuw wordt meegedeeld dat gegevens geheim of vertrouwelijk zijn. Daar wordt direct artikel 272 Wetboek van Strafrecht aan gekoppeld wat betekent dat als hierover wordt gesproken door Roos of Slewe, direct strafvervolging volgt. De kans op een volgend strafproces is allerminst denkbeeldig. De dreiging is reëel. Alles wat #Elswoutshoek raakt of aangaat is geheim of vertrouwelijk en de beide raadsleden zijn gewaarschuwd. Dat daarbij door het college, dan wel de betrokken burgemeester destijds en door de gemeentesecretaris in strijd is gehandeld met de Gemeentewet, dat Roos aangifte heeft gedaan wegens valsheid in geschrifte tegen de gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink komt daar nog eens bij. De burgemeester Roest beroept zich juist op dat besluit waarvan Roos zegt: dit besluit is niet rechtsgeldig genomen en is later vervalst.

Filmpje

Het is uitgesloten dat dit onderzoek tot een goed einde kan worden volbracht. Roos en Slewe hebben een door de burgemeester hoogstpersoonlijk overgebracht spreekverbod ontvangen om datgene met Integis te bespreken dat de kern vormt van de problematiek die Bloemendaal in een wurggreep houdt.

Resumerend. Een onderzoek is alleen dan volwaardig als een complete openheid van zaken wordt gegeven. Zonder belemmeringen en zonder valkuilen, zonder dreiging van een strafvervolging. De positie van Roos en Slewe wordt door deze burgemeester ernstig ondermijnd. Rest ons nog te zeggen dat wij het als fractie diep betreuren dat dit onderzoek, waarvan de uitkomst achter de schermen indirect wordt beïnvloed door het opleggen van een spreekverbod en wel zodanig dat van een fundamentele zoektocht naar de waarheid geen sprake meer kan zijn, de gemeenschap van #Bloemendaal nog zo veel geld kost.

Brief van BM Roest:

nb: Foto: Haarlems Dagblad 30 maart 2018, Burgemeester Bloemendaal onderzoek Elswoutshoek

Het Haarlems Dagblad publiceerde twee stukken over de kwestie ‘valsheid in geschrifte’ op 5 januari jl. Daarbij heeft de krant de moeite genomen een deskundige op het gebied van gemeentelijk bestuursrecht te consulteren. Dat vinden wij positief omdat het de beschouwing over dit onderwerp op een hoger niveau tilt. Weg van de achterkamertjes en het gekonkel op lokaal niveau en terug naar de droge wet- en regelgeving. U vindt de beide stukken hieronder. Wat ons opvalt is het gekronkel van jewelste aan de kant van de gemeente. Het is natuurlijk een absoluut kulverhaal dat Roos bezwaar had kunnen indienen tegen wat de gemeente een ‘briefbesluit’ noemt. Een bezwaar richt zich tegen een besluit. Als er geen besluit is dan kan er dus ook geen bezwaar tegen worden ingediend. Dat leer je al op de juridische kleuterschool. We zijn benieuwd wat er nog meer uit de inmiddels lege hoed tevoorschijn wordt getoverd door het college in Bloemendaal.

De krant merkt nog op dat Roos ruim twee jaar heeft gewacht voordat ze aangifte deed tegen gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink. Dat is een vergissing. Want Roos kreeg het door Atsma en Heijink vervalste document pas op 15 augustus 2018 onder ogen. Zij had een werkoverleg met Atsma samen met collega raadslid Rob Slewe. Toen het stuk werd getoond gebeurde er iets vreemds. Atsma vertelde dat de handtekeningen van Bernt Schneiders en Quint Meijer onder het stuk stonden. Schneiders was eerder burgemeester van Bloemendaal en hij was inderdaad in functie op 12 april 2016, de datum waarop het collegebesluit alsnog werd getekend. Maar het was zeker niet de handtekening van Schneiders. Roos en Slewe geloofden dat niet. En toen, ja, toen gaf Atsma uiteindelijk schoorvoetend toe hoe het zat. Kijkt u even naar het volgende fragment.

Roos kreeg na vier jaar eindelijk het ondertekende collegebesluit toegestuurd. In het ondertekende collegebesluit stond ook een nieuwe tekst die er door Atsma en Heijink hoogst persoonlijk aan was toegevoegd. Daaruit zou moeten blijken dat het tweetal de besluitvorming op waarheid had geverifieerd. Zoals wij eerder al schreven in ons persbericht bleek nergens uit hoe ze dat hadden gedaan. En met wie er was gesproken en wat de verklaringen waren. Opzienbarend, juist ook vanwege het feit dat oud-burgemeester Ruud Nederveen, die eind december 2014 aangifte deed tegen Roos, amper nog herinnering had aan wat zich in die bewuste periode allemaal had voorgedaan. Of maw: Nederveen leed aan geheugenverlies. Dat verklaarde hij eind november 2017. Anderhalf jaar dus na ondertekening van het collegebesluit door Atsma en Heijink. Het zou toch mooi geweest zijn om vast te stellen wat Nederveen zich op 12 april 2016 dan nog WEL wist te herinneren. Want dat moet behoorlijk veel geweest zijn. Er waren nl een heleboel feiten te controleren en te verifieren door Atsma en Heijink. Maar beiden wilden er niets over kwijt aan Roos en vervolgens ontving Roos van het college een brief met daarin een ‘contactverbod’. Zij mag de gemeentesecretaris geen vragen meer stellen. Roos deed vervolgens aangifte eind december 2018 tegen Atsma en Heijink via haar advocaat. In het volgende fragment ziet u wat Roos van deze manier van communiceren vindt.

Tot slot radio Haarlem105 over dit onderwerp: zaterdag 5 januari om 17:49. U kunt dat hier terugluisteren. Een interview met Roos over het gesjoemel in Bloemendaal.

Gisteren was de nieuwjaarsreceptie in Bloemendaal. Met geen woord werd er gesproken over de aangifte. Het college, de burgemeester, de raadsleden: allemaal weten ze wat Atsma en Heijink hebben gedaan. Maar denk nou maar niet dat daar ook maar een seconde aandacht aan wordt besteed. Niemand die zich daaraan waagt. Het is verontrustend maar niet verrassend. Zo moddert het bestuur in Bloemendaal maar wat aan en worden grote fouten onder de mat geschoven. Worden mensen op posities in bescherming genomen en wordt liegen en bedriegen normaal.

Vandaag in het Haarlems Dagblad. Twee serieuze artikelen over de aangifte die Roos via haar advocaat deed tegen gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink. Het commentaar van de Gemeentewet deskundige Olaf Schuwer is glashelder. Wat de gemeente allemaal weer zit te draaien en te liegen is intriest en schandelijk. Volkswagen heeft z’n sjoemel software, #Bloemendaal heeft z’n sjoemel gemeentebestuur!

Persbericht: aangifte wegens valsheid in geschrifte

Gemeente Bloemendaal: Raadslid Roos heeft via haar advocaat op 28 december 2018 aangifte wegens valsheid in geschrifte gedaan tegen gemeentesecretaris Atsma en wethouder/locoburgemeester Heijink.

In artikel 225 van het Wetboek van Strafrecht is valsheid van geschrifte omschreven als: “Hij die een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk opmaakt of vervalst, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt als schuldig aan valsheid in geschrift gestraft”.

Op 12 april 2016 hebben mevrouw W. Atsma en de heer N.A.L. Heijink een geschrift vervalst. Het betreft het zogenaamde “geheime besluit tot oplegging van geheimhouding” dat naar verluidt genomen zou zijn tijdens een collegevergadering op 4 november 2014. Mevrouw Atsma en de heer Heijink traden echter pas in dienst van de gemeente Bloemendaal in de zomer van het jaar daarop: dwz medio 2015.

Atsma en Heijink hebben de besluitenlijst dus bijna anderhalf jaar na dato vastgesteld terwijl zij hiertoe niet bevoegd waren. Niet alleen hebben Atsma en Heijink hun handtekening gezet, zij hebben bovendien eigenmachtig een tekst in het “geheime collegebesluit” ingevoegd welke luidt als volgt: ‘Dit is een uitdraai van de digitale niet-openbare notulen van 4 november 2014, waarvan de inhoud op waarheid is geverifieerd en ondertekend op 12 april 2016’.

Het oogmerk van deze invoeging was om de digitale uitdraai van dit besluit dat in 2016 werd voorzien van de handtekeningen van mevrouw Atsma en de heer Heijink, te gaan gebruiken alsof het een echt document betrof met bewijskracht, dat wil zeggen: het echte collegebesluit tot oplegging van geheimhouding op bepaalde stukken. Dit blijkt uit de verklaring van mevrouw Atsma op 15 augustus 2018 gedaan tegenover raadsleden Roos en Slewe (fractie Hart voor Bloemendaal)

Gevraagd naar de wijze waarop de inhoud op waarheid is geverifieerd, is van de zijde van Atsma en Heijink echter geen enkele verklaring of toelichting gekomen. Beiden zwijgen al maanden als het graf. Daaraan moet worden toegevoegd dat geen der personen die in het stuk staan vermeld als aanwezig op 4 november 2014, nog in dienst was van de gemeente Bloemendaal op het moment van ondertekening door mevrouw Atsma en de heer Heijink, nl 12 april 2016.

Het collegebesluit van 4 november 2014 is van belang omdat het als bewijs wordt gebruikt in een strafproces dat loopt tegen raadslid Roos bij het hof in Amsterdam.

In dit verband is het cruciaal te wijzen op de bijzondere positie van de gemeentesecretaris. Het gaat hier namelijk niet zo maar om een willekeurige handtekening. De handtekening van de gemeentesecretaris geldt als een certificaat van echtheid. Gewezen wordt op artikel 59a lid 1 Gemeentewet. De gemeentesecretaris is vanuit zijn ambt gehouden tot een zelfstandige beoordeling, namelijk of een stuk dat van het college uitgaat ook werkelijk het besluit behelst zoals dat in het stuk is weergegeven. De gemeentesecretaris is dus de enige die gerechtigd is deze certificerende handeling te verrichten op basis van de Gemeentewet en aan diens handtekening komt een zeer hoge bewijskracht toe. Door het plaatsen van de handtekening in 2016 heeft mevrouw Atsma haar positie als hoogste ambtenaar misbruikt en willens en wetens een geschrift vervalst dat dienst doet als ‘echt en waarachtig genomen besluit’ in een strafproces tegen Roos.

Hart voor Bloemendaal

2 januari 2019

Bloemendaal

Januari: om te beginnen kwam mijn boek uit eind januari 2018. ‘Alles is hier geheim’ uitgeverij Balans. Dat was een hoogtepunt, niet alleen voor mij maar ook voor mijn man Peter die mij zo heeft gesteund tijdens het schrijfproces met zijn humor en geduld.

Februari: een ander opvallend moment was het gesprekje op 5 februari dat 8 minuten duurde op de eerste verdieping in het atrium. Ik was er eindelijk in was geslaagd een afspraak te maken met burgemeester Roest. Hij had een paar minuten tijd tussen twee afspraken door. Via zijn secretaresse kreeg ik te horen dat Roest mij niet op zijn kamer kon ontvangen.

We zouden elkaar spreken op de gang.

Kort tevoren had Roest tegen de vrouw van Rob Slewe gezegd dat ik serieuze integriteitsschendingen bij hem moest komen melden. ‘Als dat waar is dan moet Marielys naar mij toe komen. Want ik zit binnen en zij zit buiten.’ Het was knap lastig om hem te bereiken want hij was een man met een overvolle agenda. Tot die korte ontmoeting op de gang. Daar stonden we dan, mijn man, Rob Slewe en ik. We waren die dag toevallig in het gemeentehuis omdat we de formulieren voor de gemeenteraadsverkiezingen moesten inleveren. Ik wilde Roest ook vragen om voor mij ontlastend bewijs vrij te geven in verband met mijn strafzaak die intussen al vier jaar loopt. Maar toen ik hem vroeg dat bewijs vrij te geven, vluchtte hij zijn kamer in en liet mij op de gang staan. Mijn man zag de teleurstelling op mijn gezicht en riep Roest terug. Hij vond dat het geen pas gaf om zo maar weg te lopen. Zelf hield ik mijn adem in want het was me niet ontgaan dat Roest zich op dat moment merkwaardig gedroeg. Uiterst gespannen. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest de laatste vier minuten van dit ‘gesprek’ met Roest met mijn iPhone op te nemen. Enkele dagen later hing de verslaggeefster van de krant al aan de telefoon en vroeg mij op geheimzinnige toon wat ik in vredesnaam met burgemeester Roest had uitgespookt. Ik zou hem geslagen hebben. Het kwam dus goed uit dat ik over die bandopname beschikte. Wie weet wat voor broeierig verhaal er anders in de krant was verschenen. Want kijk, Roest is tenslotte wel de burgemeester. Het was zijn woord tegen het mijne. Probeer je daar maar eens uit te redden als je niet over een opname beschikt.

Maart: wat volgde was een interview op NPO1. Het radioprogramma van Jort Kelder op 3 maart. Meindert Fennema was te gast en sprak over burgemeesters die gevaar liepen en dat het vroeger de zigeuners waren die hun agressie botvierden op het gezag. Maar nu waren het een fiscaal jurist, een arts en een landgoedeigenaar. Wij hadden de burgemeester gegijzeld op zijn eigen kamer zei Fennema, prominent lid van GroenLinks. De burgemeester liep gevaar. Jort Kelder vond het uitermate grappig en proestte het uit.

Dit verhaal kwam meteen groot in het nieuws. Hoewel Roest het aanvankelijk tegenover mij glashard ontkende en er schande van sprak (‘dit is Bloemendaal onwaardig wat Fennema heeft gedaan en ik neem er afstand van’ of woorden van gelijke strekking) was hij naar de pers toe helemaal niet zo duidelijk. Waarom dat allemaal zo raar ging begrijp ik nog steeds niet. Want je kunt toch gewoon de waarheid spreken? Er waren natuurlijk wel politieke partijen die bij deze laster garen sponnen, zoals de VVD en GroenLinks. We zaten immers vlak voor de verkiezingen en het was alle ballen op Hart voor Bloemendaal. Ik kan me nog goed het gemekker van VVD-fractievoorzitter Martijn Bolkestein herinneren (het neefje van). Hij had teksten in de trant van ‘handen af van onze burgemeester’ etc etc. Terwijl die bandopname gewoon beschikbaar was en door iedereen kon worden beluisterd. Maar het was D-day, de lokale media schreven erover en deze bullshit heeft onze partij ongetwijfeld stemmen gekost.

Mijn advocaat deed aangifte tegen Fennema. We zijn nu 9 maanden verder en nog steeds geen teken van leven van het OM.  Ik ben benieuwd of hier werk van wordt gemaakt. In mijn eigen strafproces wordt het complete gerechtelijk apparaat al vier jaar lang bezig gehouden. Een kwestie van prioriteit vermoedelijk. Ik heb al 4 regiezittingen meegemaakt. Er wordt beweerd dat zoiets alleen bij zeer complexe en zware strafzaken gebeurt. In november 2017 werd oud-burgemeester Ruud Nederveen gehoord. Ruud wist zich amper nog iets meer te herinneren. Wat iedereen direct begrijpt: liegen is topsport. Over het algemeen gaan leugenaars de fout in tenzij je met een meesteroplichter te maken hebt en dat is Ruud zeker niet.

In 2018 had ik weer twee regiezittingen en beide keren werd er door het hof in Amsterdam geen enkel verzoek toegewezen. Ik denk dan wel: is dit efficiënt? Moet het apparaat op die manier bezig zijn? Is het niet vele malen beter  de echte boeven te vangen? Het is toch triest wanneer je bedenkt hoeveel kostbare tijd en geld er in mijn proces gaat zitten? Wat een verspilling…

Ja, en dan waren er verkiezingen. Hart voor Bloemendaal behaalde 2 van de 19 zetels.

We kregen 12 procent van de stemmen. Een mooi resultaat.

Ik zit er niet meer alleen. Rob Slewe werd raadslid en we hebben Christa Faas als duo-raadslid. Beiden zijn ze recht door zee, wars van zogenaamd politiek correct gedoe. We vormen een fijn team met elkaar.

Mei: het eerste dat we te horen kregen was dat onze fractie zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling en dat inzage in dossiers ons werd verboden. Roest schakelde zelfs de landsadvocaat in om ons het recht op informatie te ontzeggen.

Juni: hoogleraar Voermans maakte gehakt van de theorie van de landsadvocaat. Voermans sprak over intimidatie van raadsleden. Raadsleden hebben gewoon recht op informatie. Geen smoezen. Punt. Dat was ons geluk. Dat iemand als Voermans zijn mond opendeed en het voor ons opnam. Althans, zo voelde dat. Roest stond met zijn mond vol tanden. In juli trok hij zijn raadsvoorstel om het inzagerecht voortaan aan banden te leggen in.

Hosanna! Maar  we hadden buiten de waard gerekend. In de praktijk bleek de gemeentesecretaris zware bedenkingen te hebben tegen het pleidooi van hoogleraar Voermans. Wilma Atsma (bekend van het voorstel om baby’s te implanteren met chips) voelde niet zo gek veel voor openheid. Het kan te gek moet ze gedacht hebben. Ons geduld werd eindeloos op de proef gesteld en nog steeds heeft Rob Slewe geen inzage gekregen in het dossier ‘verkoop hoofdgebouw Park Brederode’. De reden om ons daarin te willen verdiepen is gelegen in een aantal verontrustende berichten over die verkoop. Berichten die ons via een coalitiepartij (D66) bereikten. Hoewel we nu dus al 9 maanden bezig zijn om de documenten in te mogen zien, is sprake van obstructie. Regelrechte tegenwerking. Wat ons doet vermoeden dat er misschien echt iets aan de hand is wat het daglicht niet kan verdragen.

Juli: dan iets over het onderzoek Elswoutshoek. Burgemeester Roest kondigde een extern onderzoek aan naar gebeurtenissen in dat dossier in het jaar 2014. Met als doel: verzoening. Kosten EUR 120.000. Wat ons betreft is dat weggegooid geld, want het rapport zelf zal niet openbaar worden gemaakt. Er zullen geen consequenties aan worden verbonden. Mensen worden niet onder ede gehoord. Ambtenaren die fout zijn geweest hebben niets te vrezen. Kortom: er wordt geen schoon schip gemaakt. Het onderzoek wordt uitgevoerd door Integis maar dat lost natuurlijk helemaal niets op. Voor Integis zelf is dit een mooie klus. Maar wat schieten onze inwoners hiermee op? Ik heb aanvankelijk wel ingestemd met een extern onderzoek omdat Roest mij stellig had beloofd mijn integriteitsmeldingen en vermoedens van strafbare feiten in het onderzoek te zullen betrekken. Die belofte blijkt een lege huls. Integis zal daar geen onderzoek naar doen. Zo raakt het schip met alle viezigheid aan boord steeds verder van de wal.

November: het hoofdstuk ‘nepnieuws’ of kiezersbedrog. Wat tegenwoordig door alle gevestigde partijen wordt gezegd is dat social media het ‘Kwaad’ zijn. Via social media worden valse berichten de wereld ingestuurd. Nepnieuws dus. Nou, daar kan ik nog wel iets tegenover stellen: wat dachten deze partijen van verkiezingsbeloften? Bloemendaal zou financieel tiptop in orde zijn. Niets blijkt minder waar. De schuld van Bloemendaal loopt sterk op. De positie is allesbehalve florissant. Zelfs zo slecht dat de OZB belasting 12% omhoog moet in 2019. Lasten stijgen significant. Hoewel wij met enkele oppositiepartijen een alternatieve begroting indienden met als motto “de tering naar de nering zetten”, werd geen enkel voorstel van onze kant door de coalitiepartijen omarmd. Het resultaat: de burger mag de rekening betalen voor slecht financieel beleid.

December: een andere belofte: in Bloemendaal zou het recht van inspreken tijdens commissievergaderingen weer in ere worden hersteld. Maar dat gebeurde niet. Wij vinden dat inwoners het recht hebben hun volksvertegenwoordigers tijdens een openbare vergadering aan te spreken. Dat hoort bij een vrije democratie. Zo niet in Bloemendaal. Ook hier geldt: we zijn 9 maanden verder en nog altijd is het recht op inspreken niet hersteld. Terwijl dat per direct mogelijk is.

Nog enkele bijzonderheden: het hoofdstuk integriteit. In aanwezigheid van mijn advocaat deed ik op 7 maart 2018 een officiele melding bij burgemeester Roest. Die melding betrof oa serieuze integriteitsschendingen en vermoedelijk strafbare feiten gepleegd door enkele oud-bestuurders. We zijn 9 maanden verder en er is niks mee gedaan.

Ongelijke behandeling: een jaar geleden ontdekte ik dat er een ambtelijk (officieel) advies was uitgebracht in oktober 2014. Hierin stond dat raadsleden (andere dan ik) strafbaar hadden gehandeld door geheime informatie door te spelen. Waarom deed de burgemeester geen aangifte tegen deze mensen? Waarom werd ik wel vervolgd en zij niet? De hoge juridische ambtenaar die onder meer verantwoordelijk was voor dit advies en inmiddels bij een andere gemeente werkt, weet zich opeens niets meer te herinneren. Ook weer zo’n gevalletje van selectief geheugenverlies. Maar de onderliggende correspondentie hierover krijg ik niet te zien. Als die er nog is. Want ik heb zo’n vermoeden dat diverse personen hier flink hun best hebben gedaan sporen te wissen.

Gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink werken wel op een zeer opmerkelijke manier samen. Op 12 april 2016, anderhalf jaar nadat Ruud Nederveen aangifte tegen mij deed bij Justitie omdat ik de geheimhouding zou hebben geschonden tekent dit duo een (geheim!) geheimhoudingsbesluit op basis waarvan ik inmiddels veroordeeld ben door de rechtbank in Haarlem. In het zogenaamde collegebesluit voegen zij een zinsnede toe waaruit de lezer moet opmaken dat het tweetal de feiten rond het opleggen van de geheimhouding in november 2014 heeft geverifieerd op waarheid. Hoewel ik diverse keren heb gevraagd, zowel mondeling als schriftelijk, hoe Atsma en Heijink dit hebben onderzocht is er precies nul reactie op gekomen. Sterker nog: ik kreeg van de burgemeester een contactverbod opgelegd. Een brief met daarin een instructie om de gemeentesecretaris niet meer te benaderen. Wat mij betreft is het duidelijk. Er is geen enkele logische of waarschijnlijke verklaring voor dit gedrag, behalve dat dit valsheid in geschrifte lijkt gepleegd door twee topbestuurders van onze fraaie gemeente.

Het jaar 2018 stond ook in het teken van bescherming van privacy en persoonsgegevens. Hoe staat het daarmee in #Bloemendaal? Dat blijkt een uitermate selectief uit te leggen begrip. Eind 2017 deed de burgemeester een melding bij politie. Dat heet een mutatie die in de politiesystemen wordt opgenomen. Ik zou mij tijdens een raadsvergadering hebben misdragen. Wat de burgemeester hier precies over mij heeft laten vastleggen, mag ik niet zien. Mag ik niet weten. Want daarmee zou de persoonlijke levenssfeer worden geschonden van burgemeester Roest. Ik vraag me af hoe dat kan. Wat ik bedoel te zeggen is: Roest deed die melding als voorzitter van de gemeenteraad. In de uitoefening van zijn ambt. Toch zeker niet als privé persoon? Bovendien: hoe zit dat met mijn persoonlijke levenssfeer? Heb ik geen recht op bescherming? Dat de burgemeester eind december 2017 een politiebusje liet voorrijden om mij af te voeren uit het gemeentehuis, vind ik absurd. Te meer daar dit van te voren was uitgedokterd. Een opzetje waarin oa de burgemeester en de raadoudste, de fractievoorzitter van het CDA, Andre Burger, betrokken waren. Omdat de burgemeester geen openheid wenst te geven, heb ik bezwaar aangetekend en voilà: de volgende juridische procedure. Volstrekt onnodig en onverstandig bovendien.

Politiek bedrijven doe je in de raadszaal. Niet bij politie of justitie. Ik zou zeggen: ga eens werk maken van transparant bestuur. Van open en eerlijk, burgemeester Roest. Ook Rob Slewe heeft wat dat betreft het nodige voor de kiezen gekregen. Vertrouwelijke correspondentie werd openbaar gemaakt. Dat het college zelf de regels schendt van de vertrouwelijkheid en dat afdoet als een gevalletje van miscommunicatie, is de zoveelste misser. Want als het onderwerp van de mailcorrespondentie ‘Vertrouwelijk’ luidt, dan kun je toch zeker niet spreken van een vergissinkje. Doet de burgemeester dan in zo’n geval aangifte bij Justitie? …

Dit is een retorische vraag.

Kortom, 2018 was weer een bewogen jaar vol geheimen en met weinig echte democratie.

Ik ben reuze benieuwd wat 2019 ons gaat brengen.