Poliflw

Op 19 februari jl. hebben we iets gevierd. De vereniging Hart voor Bloemendaal bestaat juridisch al sinds medio 2014 maar deed nog niet eerder mee aan verkiezingen. Op 5 februari 2018 leverden wij als politieke partij alle formulieren in en na controle konden we voor het eerst meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen. Ons eenjarig bestaan vierden we tijdens de ledenvergadering op 19 februari jl. Het was een geweldige avond. Eric Geels, de voorzitter van het bestuur, hield een daverende speech en zijn conclusie was: ‘deze partij staat als een huis. Het loopt als een trein, de fractie doet voortreffelijk werk en het is een hecht team.’

Tijdens de ledenvergadering werden de jaarcijfers over 2017 en 2018 goedgekeurd. Ondanks het feit dat we een klein budget tot onze beschikking hebben, zijn we financieel gezond. Met de beperkte middelen die we hebben, is het ons gelukt om toch de verkiezingscampagne te bekostigen en een druk bezochte avond over openbaar en transparant bestuur te organiseren in het gemeentehuis (maart 2018). In tegenstelling tot de landelijke partijen kunnen wij geen beroep doen op subsidies of gelden vanuit een landelijke partijkas. Lokale partijen worden dus gediscrimineerd ten opzichte van de landelijke partijen. Daar zou echt hoognodig verandering in moeten komen.

Fractievoorzitter Rob Slewe gaf een toelichting op de meest recente politieke ontwikkelingen. Zoals daar zijn: de ambtelijke fusie tussen Bloemendaal en Heemstede. De voltallige gemeenteraad van Heemstede heeft onlangs unaniem geoordeeld dat er geen fusie mag komen tussen deze beide gemeenten. Dat is klare taal. In Bloemendaal wilde onze fractie dit dolgraag bespreken maar werd het onderwerp er te elfder ure afgehaald omdat de VVD het er niet over wilde hebben, daarin gesteund door VDB, GroenLinks, CDA, PvdA. De reden waarom laat zich raden. De ambtelijke samenwerking kost de gemeente miljoenen en het harde bewijs daarvan is de Gemeenschappelijke Regeling GRIT met daarin het zwarte ICT-gat. Wat die samenwerking oplevert is vooralsnog in nevelen gehuld. Het feit dat deze partijen, alle zes, geen verantwoording willen afleggen en het college niet willen bevragen over de hoogoplopende kosten, laat zien dat Bloemendaal in de greep is van angst. Als immers de kosten logisch en verklaarbaar waren en de voordelen voor iedereen helder, dan was het onderwerp beslist niet van de agenda gehaald en had het debat gewoon kunnen doorgaan. Intussen is het voor de gemeentesecretaris mevrouw W. Atsma duidelijk dat de samenwerking door moet gaan en wordt onherroepelijk afgestevend op een ambtelijke fusie met op termijn natuurlijk een gemeentelijke herindeling. Uiteraard zijn er ook gemeenten in Nederland die ambtelijk met een andere gemeente zijn gefuseerd en die verklaren dat dat nog niet leidt tot een herindeling. Maar wat niet is, zal komen en we weten allemaal dat er een opgaaf ligt vanuit de hogere overheid om te fuseren. Gemeentelijke herindelingen worden beschouwd als onvermijdelijk en gewenst omdat het de slagkracht van gemeenten zou vergroten. Wij zijn daar bepaald niet van overtuigd. Laat ons dan eerst maar de voordelen zien, zowel financieel als organisatorisch. Bovendien vinden wij dat de bevolking zich daarover zou moeten uitspreken. Dat is democratie.

Een ander punt dat ons bezig heeft gehouden is de Woonvisie. Deze is onlangs vastgesteld door de raad maar onze fractie kon er niet mee instemmen omdat Aerdenhout volledig buiten schot blijft. Dat wil zeggen: het doel van de Woonvisie is dat elk grasveldje, elke groene plek in de dorpskernen wordt vol gezet met beton. Veelbouw en hoogbouw verandert het karakter van onze dorpskernen. Wij zijn daar fel op tegen. De leefbaarheid van de kernen dient intact te blijven. Wij zijn ook voor spreiding van sociale woningbouw. Niet alles in 1 kern proppen maar evenredig verdelen over de gemeente. Nu wil het geval dat de VVD en de andere partijen en de wethouder van het CDA Aerdenhout buiten elke ontwikkeling willen houden omdat die kern in zijn geheel tot de landgoederenzone zou behoren. Dat vinden wij bepaald unfair. Het is echt niet onze bedoeling om heel Aerdenhout vol te bouwen. Maar het is wel bijzonder dat er in Aerdenhout niet 1 enkele sociale huurwoning mag worden gebouwd, terwijl er op Park Vogelenzang in Bennebroek op een paar vierkante meter grond 100 sociale huurwoningen komen en het karakter van het park zo volledig uit het oog raakt. Letterlijk en figuurlijk. Het is niet waar dat heel Aerdenhout een landgoederenzone is. We vinden dat er met beleid naar de omgeving gekeken moet worden en standaard oplossingen bestaan niet voor de gemeente Bloemendaal. Maar Aerdenhout behandelen als een super enclave voor uitsluitend rijke mensen, vinden wij onbehoorlijk en niet getuigen van gevoel voor het algemeen maatschappelijk belang.

De kwestie integriteit werd door Slewe ook nog even heel scherp aangehaald. Onlangs werd in Bennebroek een gymzaal verkocht voor EUR 20.000 op een prachtige locatie in het oude centrum. Een technisch rapport ontbreekt en van grote bouwkundige gebreken is geen sprake. Onze fractie is hier nu al bijna een jaar mee bezig en heeft het onderwerp nu eindelijk kunnen agenderen. Het is net een deja vu. Die gymzaal kwestie doet ons sterk denken aan de renovatie van het dak van de voormalige St Franciscusschool die bijna EUR 200.000 zou kosten. Na vele maanden touwtrekken hebben we uiteindelijk bereikt dat het dak is aangepakt voor een fractie van het oorspronkelijk begrote bedrag. Die besparing is dan gelukt maar de gymzaal is intussen verkocht. Het verkoopcontract en de notariële transportakte hebben we nog altijd niet ontvangen hoewel we er diverse keren om hebben gevraagd. Dat doet bij ons toch de wenkbrauwen fronzen.

Een raar gevoel houden we ook over aan het feit dat we al een jaar bezig zijn de overdrachtsstukken in te zien rond de verkoop van het hoofdgebouw op Park Brederode. Het college doet net alsof we het onmogelijke vragen terwijl dat natuurlijk in een handomdraai te regelen is. Waarom mogen we die stukken niet inzien? Omdat ons informatie is toegestuurd vanuit een coalitiepartij die ons verontrust, hebben we ons voorgenomen ons hierin te gaan verdiepen. Dit gaat niet over klein geld. Het is bizar dat het college ons op afstand houdt. Zo wordt de gedachte gevoed dat er iets niet in de haak is.

Een ander punt dat tijdens de ledenvergadering werd besproken betreft de overdracht van grond door de gemeente Hillegom aan Bloemendaal. Een strook grond langs de Ringvaart werd recent overgedragen voor EUR 20.000. Daaraan gekoppeld een grote uitgavenpost van EUR 250.000 i.v.m. de beschoeiing. Bij de behandeling van de begroting 2019 heeft onze fractie daarover het volgende uitgesproken: ‘De koop van het stukje grond in Hillegom langs de Ringvaart voor EUR 20k is ook iets waar wij ons over hebben verbaasd. Want hoewel de wethouder ons verklaart dat dit een collegebevoegdheid is, vergeet hij te noemen dat het hier in realiteit om een bedrag van EUR 270k gaat en dat is geen collegebevoegdheid. Aan dat reepje grond hangt een directe verplichting. Namelijk EUR 250k die we kwijt zijn aan de vervanging van de beschoeiing. Kassa. De wethouder zei nog dat hij de relatie met Hillegom wil koesteren. Dat is prachtig, maar waarom moet ons dat EUR 270k kosten?’

Voorzitter Eric Geels aan het woord

Na afloop van de presentatie van de jaarcijfers was het tijd voor een oergezellige borrel. De sfeer zat er goed in. Ons eerste jaar zit er op en we zijn van plan met hetzelfde enthousiasme door te gaan.

Nou, die zit! Gemeenteraad in Heemstede is unaniem tegen fusie met Bloemendaal. Dat komt goed uit want dat vinden wij ook! Alleen mag het in onze raad niet besproken worden. Waarom mogen wij er niet over praten? want de kosten rijzen de pan uit: €6.000.000 alleen al voor de ICT samenwerking. Die nog niet eens is afgerond. Dat is toch een smak geld! Antwoord: gemeentesecretaris Wilma Atsma heeft de organisatie en financiële onderbouwing niet op orde en college vraagt uitstel tot mei. Weer een paar maanden verder en opnieuw €500.000 door het putje. Wij zeggen: onmiddellijk stoppen. Ontvlechten die boel. En alleen op specifieke onderdelen met Heemstede samenwerken daar waar dat controleerbaar kosten efficiënt is. Waar het iets oplevert. En voor de rest: BASTA!

Photos from Hart voor Bloemendaal's post

Communicatie. We gaan terug naar begin januari toen raadslid Roos een brief ontving van het college dat zij geen antwoord meer krijgt op vragen die zij al in oktober 2018 stelde. Reden: omdat Roos aangifte had gedaan wegens valsheid in geschrifte tegen de gemeentesecretaris Wilma Atsma. Nu heeft die aangifte helemaal geen betrekking op het college. En de vragen die zij stelde waren gericht aan het college zoals te doen gebruikelijk. Het is bovendien de wettelijke plicht van het college vragen van raadsleden te beantwoorden. Zo staat dat in de Gemeentewet. Roos zegt hierover zelf het volgende:

Vervolgens gebeurde er nog iets anders. Roos kreeg een tweede brief van het college,  waarin het college uitspreekt dat publicaties op social media uit den boze zijn. Dat mag niet want daarmee wordt een ‘morele grens’ overschreden. Het college laat weten pal achter de gemeentesecretaris te staan. Dat is op zijn zachtst uitgedrukt nogal opmerkelijk. Want deze gemeentesecretaris heeft wel een collegebesluit anderhalf jaar later ondertekend en daar nog een stukje tekst aan toegevoegd. Zij verklaart (onbevoegd) in te staan voor de waarheid van het document. Een document dat notabene de grondslag vormt voor een strafproces tegen Roos. En voor we het vergeten: een proces dat al ruim vier jaar aan de gang is.

Hierna publiceerde NH-Nieuws en daarna ook het Haarlems Dagblad inclusief twee filmpjes.

Via deze krant vernamen wij dat het college met de brief een ‘moreel dilemma’ op tafel legt en hoopt dat de raad dit oppakt en erover wil discussiëren met het college. ‘We moeten er toch met elkaar uitkomen’.

‘Met elkaar’…  Ja hoor, Circus Bedotti komt bij u thuis. Hoe onoprecht is dit? Hoe gekunsteld wilt u het hebben? Nou, maak de borst maar nat want er wordt vanavond tijdens de raadsvergadering een motie ingediend die tot doel heeft Hart voor Bloemendaal moreel flink de oren te wassen. In plaats van het college door te zagen over de aantasting van het grondrecht ex artikel 7 Grondwet, komen de vijf landelijke partijen met een motie waar de miezerigheid en enggeestigheid van afdruipt. Wij zien nu al op tegen de eindeloze debatten die de komende jaren gaan volgen over de vraag wat op social media wordt gezegd wel of niet gepast is.  Daar gaan wij natuurlijk niet aan meedoen. Wij zijn geen pleegzuster bloedwijn! Deze motie komt het college intussen erg goed uit want dan gaat het voortaan niet meer over de inhoud (nl: niet integere ambtenaren aanpakken) maar over de toon. Deze oproep van het college leidt dus tot een algeheel opgelegde groepsbraafheid die in de politiek volstrekt uit den boze is. Bij ons lopen de rillingen nu al over de rug. Deze actie vervuilt het debat. Wij willen gewoon kwalitatief goed en vooral integer en transparant bestuur en geen natte dweil op ons hoofd die daar niet hoort.

Het vertrekpunt van alle spartelingen in het troebele water is dat het college vindt dat de raad nooit de ambtenaren mag afvallen. Niet in de geringste mate. Zelfs niet als er iets gebeurt wat in het normale maatschappelijke verkeer onacceptabel is, dan nog is dat niet toegestaan. Vervolgens wordt de raad er met de haren bij gesleept en wordt uitdrukking gegeven aan het fenomeen groepsdwang. Want natuurlijk wordt door het college geëist dat de hele raad stelling neemt tegen onze fractie. Niet de vrijheid van meningsuiting is het vertrekpunt. Nee, de bescherming van de ambtenaar staat ongeacht wat er verder ook gebeurt, bovenaan het verlanglijstje. Op onze beurt zeggen wij: het merendeel van de ambtenaren doen gewoon hun werk. Daar is niks mis mee. Het is allemaal zo volstrekt overdreven en zo uit zijn verband gerukt, dat wij denken dat het college de greep op het bestuur van deze gemeente volledig kwijt is. Dit is pure paniek. Maar het is intussen zeer schadelijk voor de reputatie van onze mooie gemeente waar wij zo trots op zijn en voor onze inwoners.

De motie is een zielige toneelstukje. Waar wij ons natuurlijk niet aan houden want de Grondwet is leidend. Het idee dat wij niet meer op social media terecht kunnen is bespottelijk. De klacht dat deze gemeentesecretaris die een publieke functie bekleedt en regelmatig in het openbaar optreedt en op YouTube een bekend gezicht is, zich niet kan verdedigen is ongegrond maar de boodschap van de zwakke en immer gekwetste en onterecht aangesproken ambtenaar (nogmaals: dit gaat niet over een willekeurige ambtenaar maar om de baas van het hele apparaat) wordt zo vaak herhaald dat je er bij wijze van spreken een beetje misselijk van wordt.

Nog meer over het hoofdstuk communicatie. Aangezien communicatie in de portefeuille van de burgemeester zit, heeft Elbert Roest op 28 januari jl zijn nieuwe communicatiebeleidsplan verdedigd in de raad. Het college koopt op kosten van de inwoners ruimte in het Bloemendaals Nieuwsblad maar ook in B.Magazine voor vele duizenden EUR per jaar om daarin halleluja verhalen kwijt te kunnen over hoe goed het bestuur het wel niet doet. Geen woord hierin over zaken die het daglicht niet kunnen verdragen, want dat past niet in het plaatje. Zo wordt de onafhankelijke nieuwsgaring op lokaal niveau om zeep geholpen. Hier is sprake van reputatie management.

Dit soort communicatie kunnen wij missen als kiespijn. De inwoners moeten gewoon waardenvrij worden geïnformeerd. Reclame maken dat doen ze maar in het bedrijfsleven.

De burgemeester ziet u in het fragment hieronder in actie. Zijn communicatiebeleidsplan werd door de meerderheid in de raad afgewezen. Zijn antwoord: ik ga door. Er is bestaand beleid.

Waarvan akte.

‘De eerste jaren hebben we gebruikt om een beetje aan elkaar te snuffelen. Dat was in 2013 en 2014. In 2015 lag de ambtelijke samenwerking met Heemstede stil. Want toen was er een bestuurlijke crisis in Bloemendaal...’ gegniffel in de zaal... Hier is gemeentesecretaris Wilma Atsma (ja klopt, dat is die Wilma die haar eigen handtekening niet herkende) aan het woord over de ambtelijke samenwerking met Heemstede waar miljoenen mee gemoeid zijn. ‘We zijn direct aan de slag gegaan en we hebben geen geld gevraagd. Was niet ook niet nodig,’ vervolgt Atsma. Pardon??? Niet nodig? Alleen al het optuigen van de gemeenschappelijke ICT omgeving kost Bloemendaal in 5 jaar tijd €6.000.000 en het eind is niet in zicht. De inwoners van Bloemendaal heeft dit niets gebracht. Wilma Atsma houdt van vergezichten en heeft het over een ‘stip op de horizon’. Stip...Val ons niet lastig met je stip. Het leek verdorie wel alsof ze tegen een kleuterklas stond te praten. Zeer terecht dat Rob Slewe vragen stelde. Maar denk maar niet dat we antwoord krijgen want niemand lijkt ook maar een snars te begrijpen waar dit ICT project over gaat. Een groot zwart gat. Vergeet niet dat Bloemendaal zich dit soort avonturen niet kan permitteren. We zitten echt op zwart zaad en dus: kappen met die hap! Neem het verlies en terug het hok in: gewoon aan het werk!!! We zijn helaas kansloos. De ambtenaren en burgemeesters hebben de macht.

Elswoutshoek

"GEMEENTESECRETARIS, WAT HEEFT DIE MILJOEN PER JAAR AAN GRIT (ICT samenwerking Heemstede) NU EIGENLIJK OPGELEVERD?" Vanavond een beeldvormende avond over de samenwerking met Heemstede. Gemeentesecretaris Atsma houdt een praatje over de samenwerking. Na afloop krijg ik de mogelijkheid om een vraag te stellen. Burgemeester Nienhuis houdt de microfoon vast en laat mij de volgende vraag stellen : Mw Atsma, een leuk algemeen verhaaltje,maar mag ik U vragen wat die miljoen per jaar alleen aan GRIT (automatisering) nu eigenlijk opgeleverd heeft ? Wat zijn we er in Bloemendaal beter van geworden/ Welke resultaten zijn er geboekt? Zo'n inhoudelijke vraag is blijkbaar niet de bedoeling en burgemeester Nienhuis trekt de microfoon weg en laat de vraag (nb gesteld aan mw Atsma) onbeantwoord. Tsja, je bent raadslid maar je moet geen lastige vragen stellen. Al minimaal 5 jaar gaat er een miljoen per jaar gemeenschapsgeld in maar niemand die kan uitleggen wat daarnou echt meeis gebeurd. En dan trekt burgemeester Nienhuis de microfoon weg....

Het Haarlems Dagblad publiceerde twee stukken over de kwestie ‘valsheid in geschrifte’ op 5 januari jl. Daarbij heeft de krant de moeite genomen een deskundige op het gebied van gemeentelijk bestuursrecht te consulteren. Dat vinden wij positief omdat het de beschouwing over dit onderwerp op een hoger niveau tilt. Weg van de achterkamertjes en het gekonkel op lokaal niveau en terug naar de droge wet- en regelgeving. U vindt de beide stukken hieronder. Wat ons opvalt is het gekronkel van jewelste aan de kant van de gemeente. Het is natuurlijk een absoluut kulverhaal dat Roos bezwaar had kunnen indienen tegen wat de gemeente een ‘briefbesluit’ noemt. Een bezwaar richt zich tegen een besluit. Als er geen besluit is dan kan er dus ook geen bezwaar tegen worden ingediend. Dat leer je al op de juridische kleuterschool. We zijn benieuwd wat er nog meer uit de inmiddels lege hoed tevoorschijn wordt getoverd door het college in Bloemendaal.

De krant merkt nog op dat Roos ruim twee jaar heeft gewacht voordat ze aangifte deed tegen gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink. Dat is een vergissing. Want Roos kreeg het door Atsma en Heijink vervalste document pas op 15 augustus 2018 onder ogen. Zij had een werkoverleg met Atsma samen met collega raadslid Rob Slewe. Toen het stuk werd getoond gebeurde er iets vreemds. Atsma vertelde dat de handtekeningen van Bernt Schneiders en Quint Meijer onder het stuk stonden. Schneiders was eerder burgemeester van Bloemendaal en hij was inderdaad in functie op 12 april 2016, de datum waarop het collegebesluit alsnog werd getekend. Maar het was zeker niet de handtekening van Schneiders. Roos en Slewe geloofden dat niet. En toen, ja, toen gaf Atsma uiteindelijk schoorvoetend toe hoe het zat. Kijkt u even naar het volgende fragment.

Roos kreeg na vier jaar eindelijk het ondertekende collegebesluit toegestuurd. In het ondertekende collegebesluit stond ook een nieuwe tekst die er door Atsma en Heijink hoogst persoonlijk aan was toegevoegd. Daaruit zou moeten blijken dat het tweetal de besluitvorming op waarheid had geverifieerd. Zoals wij eerder al schreven in ons persbericht bleek nergens uit hoe ze dat hadden gedaan. En met wie er was gesproken en wat de verklaringen waren. Opzienbarend, juist ook vanwege het feit dat oud-burgemeester Ruud Nederveen, die eind december 2014 aangifte deed tegen Roos, amper nog herinnering had aan wat zich in die bewuste periode allemaal had voorgedaan. Of maw: Nederveen leed aan geheugenverlies. Dat verklaarde hij eind november 2017. Anderhalf jaar dus na ondertekening van het collegebesluit door Atsma en Heijink. Het zou toch mooi geweest zijn om vast te stellen wat Nederveen zich op 12 april 2016 dan nog WEL wist te herinneren. Want dat moet behoorlijk veel geweest zijn. Er waren nl een heleboel feiten te controleren en te verifieren door Atsma en Heijink. Maar beiden wilden er niets over kwijt aan Roos en vervolgens ontving Roos van het college een brief met daarin een ‘contactverbod’. Zij mag de gemeentesecretaris geen vragen meer stellen. Roos deed vervolgens aangifte eind december 2018 tegen Atsma en Heijink via haar advocaat. In het volgende fragment ziet u wat Roos van deze manier van communiceren vindt.

Tot slot radio Haarlem105 over dit onderwerp: zaterdag 5 januari om 17:49. U kunt dat hier terugluisteren. Een interview met Roos over het gesjoemel in Bloemendaal.

Gisteren was de nieuwjaarsreceptie in Bloemendaal. Met geen woord werd er gesproken over de aangifte. Het college, de burgemeester, de raadsleden: allemaal weten ze wat Atsma en Heijink hebben gedaan. Maar denk nou maar niet dat daar ook maar een seconde aandacht aan wordt besteed. Niemand die zich daaraan waagt. Het is verontrustend maar niet verrassend. Zo moddert het bestuur in Bloemendaal maar wat aan en worden grote fouten onder de mat geschoven. Worden mensen op posities in bescherming genomen en wordt liegen en bedriegen normaal.

Vandaag in het Haarlems Dagblad. Twee serieuze artikelen over de aangifte die Roos via haar advocaat deed tegen gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink. Het commentaar van de Gemeentewet deskundige Olaf Schuwer is glashelder. Wat de gemeente allemaal weer zit te draaien en te liegen is intriest en schandelijk. Volkswagen heeft z’n sjoemel software, #Bloemendaal heeft z’n sjoemel gemeentebestuur!

Persbericht: aangifte wegens valsheid in geschrifte

Gemeente Bloemendaal: Raadslid Roos heeft via haar advocaat op 28 december 2018 aangifte wegens valsheid in geschrifte gedaan tegen gemeentesecretaris Atsma en wethouder/locoburgemeester Heijink.

In artikel 225 van het Wetboek van Strafrecht is valsheid van geschrifte omschreven als: “Hij die een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk opmaakt of vervalst, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt als schuldig aan valsheid in geschrift gestraft”.

Op 12 april 2016 hebben mevrouw W. Atsma en de heer N.A.L. Heijink een geschrift vervalst. Het betreft het zogenaamde “geheime besluit tot oplegging van geheimhouding” dat naar verluidt genomen zou zijn tijdens een collegevergadering op 4 november 2014. Mevrouw Atsma en de heer Heijink traden echter pas in dienst van de gemeente Bloemendaal in de zomer van het jaar daarop: dwz medio 2015.

Atsma en Heijink hebben de besluitenlijst dus bijna anderhalf jaar na dato vastgesteld terwijl zij hiertoe niet bevoegd waren. Niet alleen hebben Atsma en Heijink hun handtekening gezet, zij hebben bovendien eigenmachtig een tekst in het “geheime collegebesluit” ingevoegd welke luidt als volgt: ‘Dit is een uitdraai van de digitale niet-openbare notulen van 4 november 2014, waarvan de inhoud op waarheid is geverifieerd en ondertekend op 12 april 2016’.

Het oogmerk van deze invoeging was om de digitale uitdraai van dit besluit dat in 2016 werd voorzien van de handtekeningen van mevrouw Atsma en de heer Heijink, te gaan gebruiken alsof het een echt document betrof met bewijskracht, dat wil zeggen: het echte collegebesluit tot oplegging van geheimhouding op bepaalde stukken. Dit blijkt uit de verklaring van mevrouw Atsma op 15 augustus 2018 gedaan tegenover raadsleden Roos en Slewe (fractie Hart voor Bloemendaal)

Gevraagd naar de wijze waarop de inhoud op waarheid is geverifieerd, is van de zijde van Atsma en Heijink echter geen enkele verklaring of toelichting gekomen. Beiden zwijgen al maanden als het graf. Daaraan moet worden toegevoegd dat geen der personen die in het stuk staan vermeld als aanwezig op 4 november 2014, nog in dienst was van de gemeente Bloemendaal op het moment van ondertekening door mevrouw Atsma en de heer Heijink, nl 12 april 2016.

Het collegebesluit van 4 november 2014 is van belang omdat het als bewijs wordt gebruikt in een strafproces dat loopt tegen raadslid Roos bij het hof in Amsterdam.

In dit verband is het cruciaal te wijzen op de bijzondere positie van de gemeentesecretaris. Het gaat hier namelijk niet zo maar om een willekeurige handtekening. De handtekening van de gemeentesecretaris geldt als een certificaat van echtheid. Gewezen wordt op artikel 59a lid 1 Gemeentewet. De gemeentesecretaris is vanuit zijn ambt gehouden tot een zelfstandige beoordeling, namelijk of een stuk dat van het college uitgaat ook werkelijk het besluit behelst zoals dat in het stuk is weergegeven. De gemeentesecretaris is dus de enige die gerechtigd is deze certificerende handeling te verrichten op basis van de Gemeentewet en aan diens handtekening komt een zeer hoge bewijskracht toe. Door het plaatsen van de handtekening in 2016 heeft mevrouw Atsma haar positie als hoogste ambtenaar misbruikt en willens en wetens een geschrift vervalst dat dienst doet als ‘echt en waarachtig genomen besluit’ in een strafproces tegen Roos.

Hart voor Bloemendaal

2 januari 2019

Bloemendaal

Januari: om te beginnen kwam mijn boek uit eind januari 2018. ‘Alles is hier geheim’ uitgeverij Balans. Dat was een hoogtepunt, niet alleen voor mij maar ook voor mijn man Peter die mij zo heeft gesteund tijdens het schrijfproces met zijn humor en geduld.

Februari: een ander opvallend moment was het gesprekje op 5 februari dat 8 minuten duurde op de eerste verdieping in het atrium. Ik was er eindelijk in was geslaagd een afspraak te maken met burgemeester Roest. Hij had een paar minuten tijd tussen twee afspraken door. Via zijn secretaresse kreeg ik te horen dat Roest mij niet op zijn kamer kon ontvangen.

We zouden elkaar spreken op de gang.

Kort tevoren had Roest tegen de vrouw van Rob Slewe gezegd dat ik serieuze integriteitsschendingen bij hem moest komen melden. ‘Als dat waar is dan moet Marielys naar mij toe komen. Want ik zit binnen en zij zit buiten.’ Het was knap lastig om hem te bereiken want hij was een man met een overvolle agenda. Tot die korte ontmoeting op de gang. Daar stonden we dan, mijn man, Rob Slewe en ik. We waren die dag toevallig in het gemeentehuis omdat we de formulieren voor de gemeenteraadsverkiezingen moesten inleveren. Ik wilde Roest ook vragen om voor mij ontlastend bewijs vrij te geven in verband met mijn strafzaak die intussen al vier jaar loopt. Maar toen ik hem vroeg dat bewijs vrij te geven, vluchtte hij zijn kamer in en liet mij op de gang staan. Mijn man zag de teleurstelling op mijn gezicht en riep Roest terug. Hij vond dat het geen pas gaf om zo maar weg te lopen. Zelf hield ik mijn adem in want het was me niet ontgaan dat Roest zich op dat moment merkwaardig gedroeg. Uiterst gespannen. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest de laatste vier minuten van dit ‘gesprek’ met Roest met mijn iPhone op te nemen. Enkele dagen later hing de verslaggeefster van de krant al aan de telefoon en vroeg mij op geheimzinnige toon wat ik in vredesnaam met burgemeester Roest had uitgespookt. Ik zou hem geslagen hebben. Het kwam dus goed uit dat ik over die bandopname beschikte. Wie weet wat voor broeierig verhaal er anders in de krant was verschenen. Want kijk, Roest is tenslotte wel de burgemeester. Het was zijn woord tegen het mijne. Probeer je daar maar eens uit te redden als je niet over een opname beschikt.

Maart: wat volgde was een interview op NPO1. Het radioprogramma van Jort Kelder op 3 maart. Meindert Fennema was te gast en sprak over burgemeesters die gevaar liepen en dat het vroeger de zigeuners waren die hun agressie botvierden op het gezag. Maar nu waren het een fiscaal jurist, een arts en een landgoedeigenaar. Wij hadden de burgemeester gegijzeld op zijn eigen kamer zei Fennema, prominent lid van GroenLinks. De burgemeester liep gevaar. Jort Kelder vond het uitermate grappig en proestte het uit.

Dit verhaal kwam meteen groot in het nieuws. Hoewel Roest het aanvankelijk tegenover mij glashard ontkende en er schande van sprak (‘dit is Bloemendaal onwaardig wat Fennema heeft gedaan en ik neem er afstand van’ of woorden van gelijke strekking) was hij naar de pers toe helemaal niet zo duidelijk. Waarom dat allemaal zo raar ging begrijp ik nog steeds niet. Want je kunt toch gewoon de waarheid spreken? Er waren natuurlijk wel politieke partijen die bij deze laster garen sponnen, zoals de VVD en GroenLinks. We zaten immers vlak voor de verkiezingen en het was alle ballen op Hart voor Bloemendaal. Ik kan me nog goed het gemekker van VVD-fractievoorzitter Martijn Bolkestein herinneren (het neefje van). Hij had teksten in de trant van ‘handen af van onze burgemeester’ etc etc. Terwijl die bandopname gewoon beschikbaar was en door iedereen kon worden beluisterd. Maar het was D-day, de lokale media schreven erover en deze bullshit heeft onze partij ongetwijfeld stemmen gekost.

Mijn advocaat deed aangifte tegen Fennema. We zijn nu 9 maanden verder en nog steeds geen teken van leven van het OM.  Ik ben benieuwd of hier werk van wordt gemaakt. In mijn eigen strafproces wordt het complete gerechtelijk apparaat al vier jaar lang bezig gehouden. Een kwestie van prioriteit vermoedelijk. Ik heb al 4 regiezittingen meegemaakt. Er wordt beweerd dat zoiets alleen bij zeer complexe en zware strafzaken gebeurt. In november 2017 werd oud-burgemeester Ruud Nederveen gehoord. Ruud wist zich amper nog iets meer te herinneren. Wat iedereen direct begrijpt: liegen is topsport. Over het algemeen gaan leugenaars de fout in tenzij je met een meesteroplichter te maken hebt en dat is Ruud zeker niet.

In 2018 had ik weer twee regiezittingen en beide keren werd er door het hof in Amsterdam geen enkel verzoek toegewezen. Ik denk dan wel: is dit efficiënt? Moet het apparaat op die manier bezig zijn? Is het niet vele malen beter  de echte boeven te vangen? Het is toch triest wanneer je bedenkt hoeveel kostbare tijd en geld er in mijn proces gaat zitten? Wat een verspilling…

Ja, en dan waren er verkiezingen. Hart voor Bloemendaal behaalde 2 van de 19 zetels.

We kregen 12 procent van de stemmen. Een mooi resultaat.

Ik zit er niet meer alleen. Rob Slewe werd raadslid en we hebben Christa Faas als duo-raadslid. Beiden zijn ze recht door zee, wars van zogenaamd politiek correct gedoe. We vormen een fijn team met elkaar.

Mei: het eerste dat we te horen kregen was dat onze fractie zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling en dat inzage in dossiers ons werd verboden. Roest schakelde zelfs de landsadvocaat in om ons het recht op informatie te ontzeggen.

Juni: hoogleraar Voermans maakte gehakt van de theorie van de landsadvocaat. Voermans sprak over intimidatie van raadsleden. Raadsleden hebben gewoon recht op informatie. Geen smoezen. Punt. Dat was ons geluk. Dat iemand als Voermans zijn mond opendeed en het voor ons opnam. Althans, zo voelde dat. Roest stond met zijn mond vol tanden. In juli trok hij zijn raadsvoorstel om het inzagerecht voortaan aan banden te leggen in.

Hosanna! Maar  we hadden buiten de waard gerekend. In de praktijk bleek de gemeentesecretaris zware bedenkingen te hebben tegen het pleidooi van hoogleraar Voermans. Wilma Atsma (bekend van het voorstel om baby’s te implanteren met chips) voelde niet zo gek veel voor openheid. Het kan te gek moet ze gedacht hebben. Ons geduld werd eindeloos op de proef gesteld en nog steeds heeft Rob Slewe geen inzage gekregen in het dossier ‘verkoop hoofdgebouw Park Brederode’. De reden om ons daarin te willen verdiepen is gelegen in een aantal verontrustende berichten over die verkoop. Berichten die ons via een coalitiepartij (D66) bereikten. Hoewel we nu dus al 9 maanden bezig zijn om de documenten in te mogen zien, is sprake van obstructie. Regelrechte tegenwerking. Wat ons doet vermoeden dat er misschien echt iets aan de hand is wat het daglicht niet kan verdragen.

Juli: dan iets over het onderzoek Elswoutshoek. Burgemeester Roest kondigde een extern onderzoek aan naar gebeurtenissen in dat dossier in het jaar 2014. Met als doel: verzoening. Kosten EUR 120.000. Wat ons betreft is dat weggegooid geld, want het rapport zelf zal niet openbaar worden gemaakt. Er zullen geen consequenties aan worden verbonden. Mensen worden niet onder ede gehoord. Ambtenaren die fout zijn geweest hebben niets te vrezen. Kortom: er wordt geen schoon schip gemaakt. Het onderzoek wordt uitgevoerd door Integis maar dat lost natuurlijk helemaal niets op. Voor Integis zelf is dit een mooie klus. Maar wat schieten onze inwoners hiermee op? Ik heb aanvankelijk wel ingestemd met een extern onderzoek omdat Roest mij stellig had beloofd mijn integriteitsmeldingen en vermoedens van strafbare feiten in het onderzoek te zullen betrekken. Die belofte blijkt een lege huls. Integis zal daar geen onderzoek naar doen. Zo raakt het schip met alle viezigheid aan boord steeds verder van de wal.

November: het hoofdstuk ‘nepnieuws’ of kiezersbedrog. Wat tegenwoordig door alle gevestigde partijen wordt gezegd is dat social media het ‘Kwaad’ zijn. Via social media worden valse berichten de wereld ingestuurd. Nepnieuws dus. Nou, daar kan ik nog wel iets tegenover stellen: wat dachten deze partijen van verkiezingsbeloften? Bloemendaal zou financieel tiptop in orde zijn. Niets blijkt minder waar. De schuld van Bloemendaal loopt sterk op. De positie is allesbehalve florissant. Zelfs zo slecht dat de OZB belasting 12% omhoog moet in 2019. Lasten stijgen significant. Hoewel wij met enkele oppositiepartijen een alternatieve begroting indienden met als motto “de tering naar de nering zetten”, werd geen enkel voorstel van onze kant door de coalitiepartijen omarmd. Het resultaat: de burger mag de rekening betalen voor slecht financieel beleid.

December: een andere belofte: in Bloemendaal zou het recht van inspreken tijdens commissievergaderingen weer in ere worden hersteld. Maar dat gebeurde niet. Wij vinden dat inwoners het recht hebben hun volksvertegenwoordigers tijdens een openbare vergadering aan te spreken. Dat hoort bij een vrije democratie. Zo niet in Bloemendaal. Ook hier geldt: we zijn 9 maanden verder en nog altijd is het recht op inspreken niet hersteld. Terwijl dat per direct mogelijk is.

Nog enkele bijzonderheden: het hoofdstuk integriteit. In aanwezigheid van mijn advocaat deed ik op 7 maart 2018 een officiele melding bij burgemeester Roest. Die melding betrof oa serieuze integriteitsschendingen en vermoedelijk strafbare feiten gepleegd door enkele oud-bestuurders. We zijn 9 maanden verder en er is niks mee gedaan.

Ongelijke behandeling: een jaar geleden ontdekte ik dat er een ambtelijk (officieel) advies was uitgebracht in oktober 2014. Hierin stond dat raadsleden (andere dan ik) strafbaar hadden gehandeld door geheime informatie door te spelen. Waarom deed de burgemeester geen aangifte tegen deze mensen? Waarom werd ik wel vervolgd en zij niet? De hoge juridische ambtenaar die onder meer verantwoordelijk was voor dit advies en inmiddels bij een andere gemeente werkt, weet zich opeens niets meer te herinneren. Ook weer zo’n gevalletje van selectief geheugenverlies. Maar de onderliggende correspondentie hierover krijg ik niet te zien. Als die er nog is. Want ik heb zo’n vermoeden dat diverse personen hier flink hun best hebben gedaan sporen te wissen.

Gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink werken wel op een zeer opmerkelijke manier samen. Op 12 april 2016, anderhalf jaar nadat Ruud Nederveen aangifte tegen mij deed bij Justitie omdat ik de geheimhouding zou hebben geschonden tekent dit duo een (geheim!) geheimhoudingsbesluit op basis waarvan ik inmiddels veroordeeld ben door de rechtbank in Haarlem. In het zogenaamde collegebesluit voegen zij een zinsnede toe waaruit de lezer moet opmaken dat het tweetal de feiten rond het opleggen van de geheimhouding in november 2014 heeft geverifieerd op waarheid. Hoewel ik diverse keren heb gevraagd, zowel mondeling als schriftelijk, hoe Atsma en Heijink dit hebben onderzocht is er precies nul reactie op gekomen. Sterker nog: ik kreeg van de burgemeester een contactverbod opgelegd. Een brief met daarin een instructie om de gemeentesecretaris niet meer te benaderen. Wat mij betreft is het duidelijk. Er is geen enkele logische of waarschijnlijke verklaring voor dit gedrag, behalve dat dit valsheid in geschrifte lijkt gepleegd door twee topbestuurders van onze fraaie gemeente.

Het jaar 2018 stond ook in het teken van bescherming van privacy en persoonsgegevens. Hoe staat het daarmee in #Bloemendaal? Dat blijkt een uitermate selectief uit te leggen begrip. Eind 2017 deed de burgemeester een melding bij politie. Dat heet een mutatie die in de politiesystemen wordt opgenomen. Ik zou mij tijdens een raadsvergadering hebben misdragen. Wat de burgemeester hier precies over mij heeft laten vastleggen, mag ik niet zien. Mag ik niet weten. Want daarmee zou de persoonlijke levenssfeer worden geschonden van burgemeester Roest. Ik vraag me af hoe dat kan. Wat ik bedoel te zeggen is: Roest deed die melding als voorzitter van de gemeenteraad. In de uitoefening van zijn ambt. Toch zeker niet als privé persoon? Bovendien: hoe zit dat met mijn persoonlijke levenssfeer? Heb ik geen recht op bescherming? Dat de burgemeester eind december 2017 een politiebusje liet voorrijden om mij af te voeren uit het gemeentehuis, vind ik absurd. Te meer daar dit van te voren was uitgedokterd. Een opzetje waarin oa de burgemeester en de raadoudste, de fractievoorzitter van het CDA, Andre Burger, betrokken waren. Omdat de burgemeester geen openheid wenst te geven, heb ik bezwaar aangetekend en voilà: de volgende juridische procedure. Volstrekt onnodig en onverstandig bovendien.

Politiek bedrijven doe je in de raadszaal. Niet bij politie of justitie. Ik zou zeggen: ga eens werk maken van transparant bestuur. Van open en eerlijk, burgemeester Roest. Ook Rob Slewe heeft wat dat betreft het nodige voor de kiezen gekregen. Vertrouwelijke correspondentie werd openbaar gemaakt. Dat het college zelf de regels schendt van de vertrouwelijkheid en dat afdoet als een gevalletje van miscommunicatie, is de zoveelste misser. Want als het onderwerp van de mailcorrespondentie ‘Vertrouwelijk’ luidt, dan kun je toch zeker niet spreken van een vergissinkje. Doet de burgemeester dan in zo’n geval aangifte bij Justitie? …

Dit is een retorische vraag.

Kortom, 2018 was weer een bewogen jaar vol geheimen en met weinig echte democratie.

Ik ben reuze benieuwd wat 2019 ons gaat brengen.