Poliflw

De PvdA wil dat er een speciaal fonds komt dat de Waddenkustgemeenten financieel ondersteunt bij containerrampen. Statenlid Jaap Stalenburg dient volgende week in Provinciale Staten hierover een motie in. “We roepen het provinciebestuur op om in Brussel en Den Haag te lobbyen voor een nazorgfonds.” Hij benadrukt daarbij dat dit fonds moet worden gevuld door de eigenaren van de containerschepen die gebruik maken van de kwetsbare route over de Noordzee. De PvdA denkt daarbij aan een extra heffing per container.

De nasleep van het overboord slaan van de 342 containers van de MSC Zoë is lang en de kostenpost voor de Waddenkustgemeenten is enorm. “De gemeenten maken honderdduizenden euro’s aan kosten voor het opruimen van de stranden”, stelt Stalenburg. Het is zijn verwachting dat er nog jaren aan gewerkt wordt. De PvdA Statenfractie trekt samen op met de PvdA Tweede Kamerfractie en PvdA-Europarlementariër Agnes Jongerius. “We proberen samen dit nazorgfonds van de grond te krijgen”, zegt Stalenburg.

Kamerlid William Moorlag diende dinsdag samen met de SP al een motie in, waarmee hij minister Cora van Nieuwenhuizen verzocht om een oplossing. De minister van Infrastructuur en Waterstaat reageerde dat zij een fonds niet nodig vindt, omdat ze verwacht dat ze eruit komt met de verzekeraars en de reder. “Wij hopen dit van harte”, zegt Stalenburg, “maar wanneer en hoe blijft onduidelijk.” De PvdA wil dat de kosten worden voorgeschoten en een Europees nazorgfonds kan bij vergelijkbare rampen direct geld uitkeren.

Update: De motie die de PvdA op 22 mei in Provinciale Staten indiende behaalde helaas geen meerderheid; 15 Statenleden stemden voor, 26 stemden tegen.

Het bericht ‘Nazorgfonds voor containerrampen Waddenkust’ verscheen eerst op Partij van de Arbeid Fryslân.

De internationale Dag van de Arbeid werd ook in de Hoeksche Waard traditiegetrouw gevierd.

Het Groningse Tweede Kamerlid, William Moorlag, legde in een helder en boeiend betoog een link tussen de schrijnende arbeidsomstandigheden aan het begin van de vorige eeuw op het Groningse platteland en de slechte ontwikkelingen op dat gebied vandaag de dag.

Hierop volgde een geanimeerde en bevlogen gedachtenwisseling over dit thema onder de aanwezigen.

De strijd van onze Kamerleden tegen de mensonterende nul-urencontracten, flexbanen zonder enige inkomensgarantie en de onzekere positie van de vaak noodgedwongen  ZZP-ers, werd uiteraard gesteund.

Dit jaar kende onze afdeling maar liefst zeven jubilarissen.

Vijf personen vanwege hun 25-jarig partijlidmaatschap, een voor 65 jaar en een zelfs voor 70 jaar!

Helaas konden zij niet allen aanwezig zijn.

Ons bestuurslid, Dick Hitzert, sprak de aanwezige jubilarissen toe:

“Het is altijd plezierig om een programma na een maaltijd te kunnen beginnen met het richten van de schijnwerpers op jubilarissen.

In het geval van een politieke partij gaat het dan meestal om mensen die al geruime tijd lid zijn, om leden die trouw blijven aan de idealen van de sociaal-democratie, die strijdt voor een samenleving waarin de individuele mens zich kan ontplooien in verbondenheid met dienstbaarheid aan de samenleving.

De PvdA werd in 1946 opgericht en kiest sindsdien onveranderlijk voor de samenleving van nu en die van later, met het daaraan verbonden lastige verhaal van verandering en verbetering en de daarbij behorende onzekerheden.

Wat mij betreft is er nog helemaal niets mis met de solidariteitsgedachte van wijlen Joop den Uyl en het verlangen naar spreiding van kennis, inkomen en macht.

Het verhaal van de PvdA is net als dat van andere politieke partijen een verhaal van vallen en opstaan, van het samenwerken met geestverwanten en het ontstaan van dierbare en verrijkende vriendschappen.

Er zijn sinds de oprichting van de PvdA veel politieke partijen en groeperingen aan het firmament verschenen en weer verdwenen. En ook onze partij is in zeteltal gedecimeerd. Er is sprake van voorzichtig herstel, maar wij moeten ons ervan bewust zijn dat de ledentallen van partijen blijven dalen.

Bovendien is de kiezer vandaag de dag beweeglijker, sneller en beter en completer geïnformeerd en is hij ook minder trouw. De legitimiteit van politieke partijen staat onder druk en noopt ons tot nadenken over hoe het verder moet.

Allereerst hebben we natuurlijk betrokkenheid nodig en geloof in de veranderingskracht van de politiek. Maatschappelijk engagement betekent niet per se meer dat de kiezer lid is van een politieke partij. De betrokkenheid van mensen komt op een andere manier tot uiting en heeft vooralsnog versplintering van het politieke landschap tot gevolg.

Er is sprake van een dynamiek die kansen biedt en mogelijkheden. Een dynamiek die ons leert dat de democratie geen eindpunt heeft omdat die voortdurend in ontwikkeling is.

Voor ons als sociaaldemocraten is het belangrijk dat wij, net als de oprichters van onze partij in 1946, kinderen van onze tijd zijn. Dat wij onze boodschap aanstekelijk brengen, aantrekkelijk verpakken en onverminderd blijven geloven in onze idealen die garant moeten staan voor electoraal succes.

Politiek vereist een groot verantwoordelijkheidsbesef. Het is een eervol beroep, omdat het berust op vertrouwen van de burgers. Het is ook een moeilijk beroep, vooral in moreel opzicht, omdat er spanning zit tussen enerzijds je overtuiging, anderzijds de noodzaak om tot een resultaat te komen waar je in ethisch opzicht misschien niet helemaal achter kunt staan, maar waar je toch verantwoordelijkheid voor wilt aanvaarden.

En wat de PvdA betreft moet het daarbij gaan om het welzijn van alle burgers, met extra zorg voor de kwetsbare groepen in de samenleving. Die gedachte staat wat mij betreft centraal tijdens de viering van de Dag van de Arbeid op 1 mei 2019.

Er zijn zes mensen die al 25 jaar pijlers zijn van onze partij. Ik wil hun graag het daarbij behorende speldje uitreiken, voor zover zij aanwezig zijn. Zij komen uit alle hoeken en gaten van het eiland en dat is meer dan symbolisch nu de Hoeksche Waard sinds 1 januari 1 gemeente is.

Het gaat om:

De heer E. Adelmund uit Oud-Beijerland

Mevrouw P. van der Bom uit ’s-Gravendeel

Mevrouw C. Haasdijk uit Zuid-Beijerland

De heer H. van Houwelingen uit Puttershoek

Mevrouw M. Tuinder-de Winter uit Numansdorp

Mevrouw M. Reedijk uit Strijen

Helaas konden er van de bovenstaande personen slechts twee aanwezig zijn om de gouden draagspeld van de PvdA opgespeld te krijgen.

De andere drie zullen de speld op een later moment ontvangen.

Ook is er een lid dat al 65 jaar trouw is aan de partij en dat is De heer B. Hagoort uit Numansdorp.

Bas Hagoort was actief in achtereenvolgens Numansdorp, Cromstrijen en de gemeente Hoeksche Waard. Hij is nog altijd lid van de steunfractie en onverminderd betrokken bij het reilen en zeilen van de partij. Voor hem heb ik de Willem Drees-penning.

Noch in Den Haag noch in de Hoeksche Waard hebben we onze ledenlijst helemaal op orde. Er bestond tot kort voor deze bijeenkomst wat verwarring over de jubilarissen, maar één ontdekking deed ons enorm veel goed en dat is dat Arie den Hartog uit ’s-Gravendeel al 70 jaar lid is.

Op 1 juni wordt hij 96 jaar. Arie den Hartog werd geboren in ’s-Gravendeel. Hij begon zijn arbeidzame leven als metaalarbeider en volgde cursussen bij de kaderschool van de Metaalbedrijfsbond die in 1971 opging in de Industriebond NVV.

De bond benoemde Den Hartog in 1956 tot districtsbestuurder in Leeuwarden. Vanaf 1965 vervulde hij deze functie in Dordrecht. In 1970 kwam hij voor de Partij van de Arbeid in de gemeenteraad van Dordrecht. Den Hartog werd in 1978 benoemd tot burgemeester van Geertruidenberg. Toen was zijn schoonvader nog voorzitter van de Tweede Kamer.

Over de motie van wantrouwen die hij in 1985 overleefde moeten we het nog maar eens hebben. In 1988 ging Arie met pensioen en woonde een tijdje in Doetinchem. Enkele jaren geleden kwam hij terug naar ’s-Gravendeel.

En vandaag is hij aanwezig bij de 1 mei viering. Nu is het zo dat er voor mensen die 70 jaar lid zijn niet standaard een speldje is. Het is natuurlijk ook een zeldzaam lang lidmaatschap, want Arie meldde zich drie jaar na de oprichting van de PvdA. Toch willen wij hem in het zonnetje zetten en hebben we voor hem een bos bloemen.

Als blijkt dat er voor zo’n lidmaatschap, in termen van de metaalarbeider die Arie ooit was is dat natuurlijk platina waard, een onderscheiding is, dan komt die alsnog. Het is wel aardig om te bedenken dat de karaktereigenschappen van dit kostbare edelmetaal zijn dat het buigzaam en kneedbaar is.

Ik denk niet dat die karakteristiek van toepassing is op Arie den Hartog, die eerder bekend staat om zijn terriërachtige vasthoudendheid, waarvan hij zelf zegt dat die niet kwaadaardig is maar doelgericht.

(Lees het onderhoudende hoofdstuk van zijn hand in het boek ‘Ruud Lubbers. Manager in de politiek’ van Arendo Joustra en Erik van Venetië.)

Een Ridder

Tijdens de lintjesregen kreeg Martin Honders zijn speldje van de koning. Daaraan willen wij graag een bos bloemen toevoegen en onze felicitaties voor de toekenning van een Koninklijke onderscheiding, Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

In het decoratiestelsel heeft die orde tot doel mensen te decoreren die een bijzondere inspanning hebben geleverd ten behoeve van de samenleving.  Op de website van onze partij is te lezen wat de burgemeester daarover heeft gezegd tijdens de uitreiking van de onderscheiding.

Martin komt uit Rotterdam waar hij de eerste schreden op het pad van de politiek zette in Charlois. Daar werd hij bestuurder van de deelgemeente. Nazijn verhuizing naar de Hoeksche Waard werd hij raadslid en vervolgens fractievoorzitter van de PvdA in Binnenmaas. Ook was hij wethouder in Cromstrijen en in Korendijk.

In die laatste gemeente sneuvelde het college waarvan de PvdA deel uitmaakte vorig jaar augustus, in het zicht van de herindeling van de Hoeksche Waard.

Zijn raadslidmaatschap was te kort voor een lintje en wethouders hebben een baan en daar krijg je ook geen lintje voor. Bijzonder is dat Martin is onderscheiden voor activiteiten die zich doorgaans aan het zicht van de meeste mensen onttrekken.

Hij was een van de eerste ambtenaren in Nederland die zich exclusief richtten op integriteit. Hij droeg de waarden en het belang van integer gedrag ook uit in de partij, waar hij bijdroeg aan opleidingen en publicaties. Ook bemiddelde en verzoende Martin bij afdelingen in het land.

Het spreekt voor zich dat het landelijke bestuur de aanvraag warm heeft ondersteund, net als de afdeling Hoeksche Waard.

Martin Honders is in zijn Hoeksche Waardse jaren politiek heel erg actief geweest. Hij beijverde zich voor de samensmelting van de afdelingen en is ook een tijdje voorzitter geweest van de interfractie, zeg maar de politieke bundeling van krachten van de raadsleden in de diverse gemeenten.

Hij voerde ook twee belangrijke integriteitsonderzoeken uit in de HoekscheWaard. Het ene was dat naar de bestuurlijke handel en wandel van de RAD. Zijn onderzoek leidde uiteindelijk tot het afstreden van de toenmalige voorzitter, die ook aftrad als wethouder van Binnenmaas. Daarvoor had hij al het antedateren door een burgemeester van een brief over de verkoop van een pand van de RAD aan een projectontwikkelaar ontdekt. Dat leidde tot strafrechtelijke vervolging en een hoge boete.

Een onderzoek naar de belastering van een partijgenoot was ook van groot belang. Het zorgvuldige feitenrelaas pleitte die partijgenoot vrij en maakte politieke activiteit mogelijk. Deze twee voorbeelden geven aan dat integriteit in alle sectoren van de samenleving belangrijk is en dat het dankzij mensen als Martin is dat we ons daar meer bewust van zijn.”

Het bericht Mooie 1 mei-viering bij PvdA Hoeksche Waard verscheen eerst op PvdA Hoeksche Waard.

Door Lodewijk Asscher, William Moorlag op 24 april 2019

Ruim een maand geleden bevestigde de doorrekening van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) waar wij al langer voor waarschuwden. De klimaatplannen van het kabinet zijn niet groen en niet eerlijk.

En nu heeft datzelfde Planbureau ook onze plannen doorgerekend. En daaruit blijkt dat er een groener en eerlijker alternatief wel degelijk mogelijk is.

Deze aarde is de enige plek waar onze kinderen kunnen wonen en een bestaan kunnen opbouwen.

Deze aarde is de enige plek waar onze kinderen kunnen wonen en een bestaan kunnen opbouwen. Je wil zeker zijn dat zij kunnen rekenen op een schone toekomst. Daarom moeten we als Nederland ook ons steentje bijdragen aan de internationale klimaatafspraken. Maar dat gaat alleen lukken als we de grote vervuilers durven aan te pakken en de rekening eerlijk delen.

Wij hebben ons eigen voorstel opgestuurd naar het Planbureau, en de doorrekening laat zien dat het werkt.

Het kabinet weigerde echter tot voor kort de grote vervuilende bedrijven te laten meebetalen via een zogenaamde CO2-heffing. Ze wilden een dergelijke heffing niet eens laten doorrekenen. Daarom hebben wij toen ons eigen voorstel opgestuurd naar het Planbureau. In dat voorstel gaan de grote bedrijven via een CO2-heffing betalen voor hun uitstoot. De opbrengst van die heffing gebruiken wij om de energierekening voor gewone mensen te verlagen en om te investeren in duurzame energie en innovatie.

De doorrekening van PBL laat zien dat dit werkt. Met een verstandige heffing worden de klimaatdoelen wél gehaald en worden gewone huishoudens ontzien. En daarom maken wij deze doorrekening vandaag openbaar. Zodat Nederlanders kunnen zien dat er een alternatief is. Een alternatief waarbij de vervuilers wél betalen en wij ons steentje bijdragen aan het tegengaan van klimaatverandering.

Het bericht Planbureau: PvdA plannen groener en eerlijker zijn mogelijk verscheen eerst op PvdA Haren.

Door Lodewijk Asscher, William Moorlag op 24 april 2019 Delen  

En nu heeft datzelfde Planbureau ook onze plannen doorgerekend. En daaruit blijkt dat er een groener en eerlijker alternatief wel degelijk mogelijk is.

Deze aarde is de enige plek waar onze kinderen kunnen wonen en een bestaan kunnen opbouwen.

Deze aarde is de enige plek waar onze kinderen kunnen wonen en een bestaan kunnen opbouwen. Je wil zeker zijn dat zij kunnen rekenen op een schone toekomst. Daarom moeten we als Nederland ook ons steentje bijdragen aan de internationale klimaatafspraken. Maar dat gaat alleen lukken als we de grote vervuilers durven aan te pakken en de rekening eerlijk delen.

Wij hebben ons eigen voorstel opgestuurd naar het Planbureau, en de doorrekening laat zien dat het werkt.

Het kabinet weigerde echter tot voor kort de grote vervuilende bedrijven te laten meebetalen via een zogenaamde CO2-heffing. Ze wilden een dergelijke heffing niet eens laten doorrekenen. Daarom hebben wij toen ons eigen voorstel opgestuurd naar het Planbureau. In dat voorstel gaan de grote bedrijven via een CO2-heffing betalen voor hun uitstoot. De opbrengst van die heffing gebruiken wij om de energierekening voor gewone mensen te verlagen en om te investeren in duurzame energie en innovatie.

De doorrekening van PBL laat zien dat dit werkt. Met een verstandige heffing worden de klimaatdoelen wél gehaald en worden gewone huishoudens ontzien. En daarom maken wij deze doorrekening vandaag openbaar. Zodat Nederlanders kunnen zien dat er een alternatief is. Een alternatief waarbij de vervuilers wél betalen en wij ons steentje bijdragen aan het tegengaan van klimaatverandering.

Lees hier het hele rapport van het Planbureau voor de Leefomgeving

Tweede Kamerlid

Tweede Kamerlid

“Onder de titel “Opinie” delen we diverse opinies, die niet perse hoeven aan te sluiten bij de standpunten van de PvdA. Discussie en verschillende invalshoeken zijn namelijk welkom en we zien daarom graag diverse bijdrages tegemoet. We kijken of de bijdrage op onze site past of adviseren een ander medium. Er is vanzelfsprekend een voorkeur voor sociaaldemocratische thema’s en liefst gericht op de vijf speerpunten van PvdA Het Hogeland, zie daarvoor elders op onze site.”

Hieronder een reactie van William Moorlag op de stelling van Bert Glazenburg in zijn opiniestuk Het Klimaat (1).”

Moeten we onze economie, de werkgelegenheid en onze welvaart op het spel zetten in een overijverig streven naar het drastisch verminderen van de uitstoot van CO2? Een legitieme en relevante vraag. Maar wel een vraag die veronderstelt dat het drastisch verminderen van de CO2-uitstoot ten koste gaat van onze economie, de werkgelegenheid en onze welvaart. Die veronderstelling is naar mijn stellige overtuiging niet juist. Ja, de energietransitie kost veel geld. Ja, bedrijven en overheid moeten grote investeringen doen, die we in de prijzen van producten en belastingtarieven gaan voelen. En ja, er gaat werkgelegenheid verdwijnen. Maar toch kan het saldo van baten en lasten van de energietransitie positief zijn. Ik wil dit onderbouwen met een voorbeeld. In de jaren ’60 en ’70 werden we ons bewust van de schadelijke gevolgen voor de gezondheid en ons leefmilieu van watervervuiling. Huishoudens en bedrijven loosden hun afvalwater ongezuiverd. In mijn geboorteplaats Onderdendam ging alles wat in de gootsteen en in de WC verdween ongezuiverd het Boterdiep in. In Oost Groningen zorgde aardappelzetmeelproducent Avebe voor een halve meter stinkend schuim op de kanalen in de wijde omgeving. En chemiegiganten gebruikten de Rijn als open riool, waarin elk leven verdween. Dat is veranderd. Er is geïnvesteerd in rioolwaterzuivering. Bedrijven, die moord en brand schreeuwden dat ze failliet zouden gaan, hebben de milieuvoorschriften bestreden, maar uiteindelijk morrend geaccepteerd. En het klopt Aagrunol heeft zijn grote bestrijdingsmiddelenfabriek nabij het centrum van de stad Groningen moeten sluiten. Maar ondanks de hoge kosten is onze welvaart gegroeid, is de waterkwaliteit verbeterd en is de bedrijfstak milieutechnologie een waardevolle bron van economische activiteit en werkgelegenheid.

De energietransitie, mits verstandig uitgevoerd, zal naast de kosten ook maatschappelijk rendement opleveren. Nieuwe groene banen, minder uitlaatgassen en nieuwe technologie. Voor de PvdA zal het richtsnoer moeten zijn een combinatie van nuchter, gezond verstand en een gepassioneerd rood hart. Dat betekent dat we toonaangevende bedrijven, zoals staalproducent Tata Steel, niet moeten opofferen ten gunste van staalproducenten die over de grens veel vervuilender staal produceren. We moeten ons ook niet blindstaren op biologische landbouw, die een veelvoud aan grondareaal  vergt, maar moeten investeren in innovatieve precisielandbouw waarin maximale productie gepaard gaat met een minimum aan gebruik van energie, water, mest en bestrijdingsmiddelen. En, het allerbelangrijkst, we moeten ervoor zorgen dat we mensen helpen. Want niet iedereen heeft de kennis, het organiserend vermogen en een dikke portemonnee om de noodzakelijke aanpassingen en investeringen te doen. De transitie moet groen én eerlijk zijn!

William Moorlag, Kamerlid voor de Partij van de Arbeid

Het bericht Het Klimaat (2) verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

“Onder de titel “Opinie” delen we diverse opinies, die niet perse hoeven aan te sluiten bij de standpunten van de PvdA. Discussie en verschillende invalshoeken zijn namelijk welkom en we zien daarom graag diverse bijdrages tegemoet. We kijken of de bijdrage op onze site past of adviseren een ander medium. Er is vanzelfsprekend een voorkeur voor sociaaldemocratische thema’s en liefst gericht op de vijf speerpunten van PvdA Het Hogeland, zie daarvoor elders op onze site.”

Hieronder een reactie van William Moorlag op de stelling van Bert Glazenburg in zijn opiniestuk Het Klimaat (1).”

Moeten we onze economie, de werkgelegenheid en onze welvaart op het spel zetten in een overijverig streven naar het drastisch verminderen van de uitstoot van CO2? Een legitieme en relevante vraag. Maar wel een vraag die veronderstelt dat het drastisch verminderen van de CO2-uitstoot ten koste gaat van onze economie, de werkgelegenheid en onze welvaart. Die veronderstelling is naar mijn stellige overtuiging niet juist. Ja, de energietransitie kost veel geld. Ja, bedrijven en overheid moeten grote investeringen doen, die we in de prijzen van producten en belastingtarieven gaan voelen. En ja, er gaat werkgelegenheid verdwijnen. Maar toch kan het saldo van baten en lasten van de energietransitie positief zijn. Ik wil dit onderbouwen met een voorbeeld. In de jaren ’60 en ’70 werden we ons bewust van de schadelijke gevolgen voor de gezondheid en ons leefmilieu van watervervuiling. Huishoudens en bedrijven loosden hun afvalwater ongezuiverd. In mijn geboorteplaats Onderdendam ging alles wat in de gootsteen en in de WC verdween ongezuiverd het Boterdiep in. In Oost Groningen zorgde aardappelzetmeelproducent Avebe voor een halve meter stinkend schuim op de kanalen in de wijde omgeving. En chemiegiganten gebruikten de Rijn als open riool, waarin elk leven verdween. Dat is veranderd. Er is geïnvesteerd in rioolwaterzuivering. Bedrijven, die moord en brand schreeuwden dat ze failliet zouden gaan, hebben de milieuvoorschriften bestreden, maar uiteindelijk morrend geaccepteerd. En het klopt Aagrunol heeft zijn grote bestrijdingsmiddelenfabriek nabij het centrum van de stad Groningen moeten sluiten. Maar ondanks de hoge kosten is onze welvaart gegroeid, is de waterkwaliteit verbeterd en is de bedrijfstak milieutechnologie een waardevolle bron van economische activiteit en werkgelegenheid.

De energietransitie, mits verstandig uitgevoerd, zal naast de kosten ook maatschappelijk rendement opleveren. Nieuwe groene banen, minder uitlaatgassen en nieuwe technologie. Voor de PvdA zal het richtsnoer moeten zijn een combinatie van nuchter, gezond verstand en een gepassioneerd rood hart. Dat betekent dat we toonaangevende bedrijven, zoals staalproducent Tata Steel, niet moeten opofferen ten gunste van staalproducenten die over de grens veel vervuilender staal produceren. We moeten ons ook niet blindstaren op biologische landbouw, die een veelvoud aan grondareaal  vergt, maar moeten investeren in innovatieve precisielandbouw waarin maximale productie gepaard gaat met een minimum aan gebruik van energie, water, mest en bestrijdingsmiddelen. En, het allerbelangrijkst, we moeten ervoor zorgen dat we mensen helpen. Want niet iedereen heeft de kennis, het organiserend vermogen en een dikke portemonnee om de noodzakelijke aanpassingen en investeringen te doen. De transitie moet groen én eerlijk zijn!

William Moorlag, Kamerlid voor de Partij van de Arbeid

Het bericht Het Klimaat (2) verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

“Onder de titel “Opinie” delen we diverse opinies, die niet perse hoeven aan te sluiten bij de standpunten van de PvdA. Discussie en verschillende invalshoeken zijn namelijk welkom en we zien daarom graag diverse bijdrages tegemoet. We kijken of de bijdrage op onze site past of adviseren een ander medium. Er is vanzelfsprekend een voorkeur voor sociaaldemocratische thema’s en liefst gericht op de vijf speerpunten van PvdA Het Hogeland, zie daarvoor elders op onze site.”

Hieronder een reactie van William Moorlag op de stelling van Bert Glazenburg in zijn opiniestuk Het Klimaat (1).”

Moeten we onze economie, de werkgelegenheid en onze welvaart op het spel zetten in een overijverig streven naar het drastisch verminderen van de uitstoot van CO2? Een legitieme en relevante vraag. Maar wel een vraag die veronderstelt dat het drastisch verminderen van de CO2-uitstoot ten koste gaat van onze economie, de werkgelegenheid en onze welvaart. Die veronderstelling is naar mijn stellige overtuiging niet juist. Ja, de energietransitie kost veel geld. Ja, bedrijven en overheid moeten grote investeringen doen, die we in de prijzen van producten en belastingtarieven gaan voelen. En ja, er gaat werkgelegenheid verdwijnen. Maar toch kan het saldo van baten en lasten van de energietransitie positief zijn. Ik wil dit onderbouwen met een voorbeeld. In de jaren ’60 en ’70 werden we ons bewust van de schadelijke gevolgen voor de gezondheid en ons leefmilieu van watervervuiling. Huishoudens en bedrijven loosden hun afvalwater ongezuiverd. In mijn geboorteplaats Onderdendam ging alles wat in de gootsteen en in de WC verdween ongezuiverd het Boterdiep in. In Oost Groningen zorgde aardappelzetmeelproducent Avebe voor een halve meter stinkend schuim op de kanalen in de wijde omgeving. En chemiegiganten gebruikten de Rijn als open riool, waarin elk leven verdween. Dat is veranderd. Er is geïnvesteerd in rioolwaterzuivering. Bedrijven, die moord en brand schreeuwden dat ze failliet zouden gaan, hebben de milieuvoorschriften bestreden, maar uiteindelijk morrend geaccepteerd. En het klopt Aagrunol heeft zijn grote bestrijdingsmiddelenfabriek nabij het centrum van de stad Groningen moeten sluiten. Maar ondanks de hoge kosten is onze welvaart gegroeid, is de waterkwaliteit verbeterd en is de bedrijfstak milieutechnologie een waardevolle bron van economische activiteit en werkgelegenheid.

De energietransitie, mits verstandig uitgevoerd, zal naast de kosten ook maatschappelijk rendement opleveren. Nieuwe groene banen, minder uitlaatgassen en nieuwe technologie. Voor de PvdA zal het richtsnoer moeten zijn een combinatie van nuchter, gezond verstand en een gepassioneerd rood hart. Dat betekent dat we toonaangevende bedrijven, zoals staalproducent Tata Steel, niet moeten opofferen ten gunste van staalproducenten die over de grens veel vervuilender staal produceren. We moeten ons ook niet blindstaren op biologische landbouw, die een veelvoud aan grondareaal  vergt, maar moeten investeren in innovatieve precisielandbouw waarin maximale productie gepaard gaat met een minimum aan gebruik van energie, water, mest en bestrijdingsmiddelen. En, het allerbelangrijkst, we moeten ervoor zorgen dat we mensen helpen. Want niet iedereen heeft de kennis, het organiserend vermogen en een dikke portemonnee om de noodzakelijke aanpassingen en investeringen te doen. De transitie moet groen én eerlijk zijn!

William Moorlag, Kamerlid voor de Partij van de Arbeid

Het bericht Het Klimaat (2) verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

“Ik ben klaar met gesubsidieerde aardappelveldjes en tomatenknuffelprojectjes”. Aan het woord is prof. dr. Jan Jonker, hoogleraar Duurzaam Ondernemen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Jan Jonker is een man met een missie. Al meer dan 25 jaar houdt hij zich als wetenschapper bezig duurzaamheid en verduurzaming. Op 4 maart 2019 deelde hij zijn kennis tijdens de 8e Arie Groenevelt-lezing in Theater aan de Slinger. Niet alleen in Houten, ook spreekt Jonker met regelmaat op congressen in binnen- en buitenland om zijn verhaal te vertellen en het publiek te wijzen op de ernst van de situatie. Na de inleidende lezing volgde een forumdiscussie met William Moorlag, Tweede Kamerlid van de PvdA en Jeroen Pepers, directeur Aedes Vereniging van woningcoöperaties.

Kernpunt in de lezing van Jonker is dat we voor een ‘triple-transitie’ opgave staan. ‘Allereerst de klimaatopgave die voortkomt uit klimaatakkoord van Parijs 2015. Deze opgave impliceert de uitstoot van broeikasgassen met 49% te beperken in 2030 ten opzichte van 1990. Direct in het verlengde hiervan ligt de tweede opgave, de energietransitie die vraagt om de beweging van fossiele energiebronnen -gas en olie- naar duurzame energiebronnen, zoals zonne- en windenergie. De opgave is 16% duurzame energie in 2023. In 2050 moet de energievoorziening bijna helemaal duurzaam zijn. Tot slot de transitie naar een circulaire economie, dat beleid is ingezet door het Kabinet Rutte II en gaat over substantieel minder gebruik van ‘virgin’ grondstoffen: 50% in 2030 en 100% in 2050. Stuk voor stuk uitdagende transities en dan in drievoud!’

Verduurzaming en circularisering zijn twee handen op één buik, benadrukt Jonker. Het is volgens hem dé trend voor de komende tien jaar. Maar het zijn wel twee verschillende dingen, legt hij uit. ‘Verduurzaming is: kunnen we dezelfde kwaliteit aan verlichting realiseren met slimmere lampen? Kunnen we een auto, die nu 1 op 20 rijdt, straks 1 op 200 laten rijden? Dát is verduurzaming. Circularisering daarentegen betekent of we een product produceren, gebruiken én hergebruiken.’ Het vereist volgens Jonker een behoorlijk omslag in denken. ‘Bijna een eeuw lang hebben we wereldwijd de ‘weggooi-cultuur’ gepredikt. Het is schrikbarend hoeveel afval we dagelijks produceren en hoeveel voedsel we verspillen en dat heel gewoon vinden. Daar moeten we vanaf.’ Met kleinschalige projectjes, als bloemenweides en bijenhotels, gaan we het niet redden. ‘Oké, dat soort projecten zijn goed voor de bewustwording, maar je moet het niet verwarren met het bedrijfsmatig werken aan verduurzaming. Jonker: ‘ Als je je brievenbus ook maar een beetje open zet, moet je van alles. Je moet aan groene groenten doen, mag geen afval meer hebben, mag de toiletten niet meer doortrekken, de lijst wordt langer en langer. Het gevaar is dat je als een konijn in de koplampen van een auto gaat zitten en niet meer in actie komt’. Het gaat echt om het creëren van schaalgrootte en continuïteit, pas dan kun je stappen maken. Het gaat om de vraag: waar wil je staan over tien jaar? Schuif je die vraag voor je uit, dan word je achterhaald door de realiteit.’

Ronduit ontevreden is Jonker hoe het huidige kabinet met de klimaatopgave omgaat. Papier is geduldig, de woorden zijn fraai, maar verder is er bedenkelijk weinig daadkracht. Het schiet niet op, vindt Jonker. ‘De kans dat Nederland de klimaatdoelstellingen gaat halen is zeer klein’. De regering is door de rechter gesommeerd om een strenger klimaatbeleid te voeren, ook omdat Nederland internationaal nog steeds ver achter blijft met het opwekken van schone energie in vergelijking met de omringende landen. Maar deze rechterlijke uitspraak heeft tot dusver helaas weinig effect gehad. Jonker verbaast zich vaak over het feit dat in het klimaatdebat allerlei bijzaken aan de orde komen, maar men de feiten niet onder ogen ziet en daarmee voorbij gaat aan de urgentie. Het is in zijn ogen een veel te politiek onderwerp geworden, waar velen goede sier mee willen maken, maar waar de maatschappelijke urgentie in ten onder gaat. Het betoog van Jan Jonker was scherp en zonder één woord Spaans. Dat was een mooie opmaat voor een gesprek met de twee panelleden, William Moorlag en Jeroen Pepers. De drie gesprekspartners waren het met elkaar eens dat er niets minder dan een revolutie nodig is om de drieslag in de transitie waar te maken. Moorlag benadrukte dat een energierevolutie mislukt als het de samenleving splijt in klimaatwinnaars en verliezers. Hij maakt zich zorgen over de uitwerking van het klimaatakkoord. ‘Gaat dit kabinet echt zorgen dat de rekening bij de grote bedrijven wordt gelegd en de huishoudens gaat ontzien? Als we dit vraagstuk aan de markt overlaten weten we zeker dat de rekening in ieder geval niet eerlijk verdeeld zal worden. We willen er zeker van zijn dat we het klimaat redden en dat lukt alleen als we de rekening betaalbaar houden voor gewone mensen. Dus niet Shell subsidie toeschuiven en de rekening alleen bij de huishoudens leggen. En iedereen moet de mogelijkheid krijgen te verduurzamen. Want elektrisch rijden is nu nog voor teveel mensen onbereikbaar en de meeste huurders kunnen niet zelf bepalen of en hoe hun huis wordt verduurzaamd.’ Pepers haalde de feiten over het verduurzamen van woningen nog naar voren. ‘In Nederland moeten bijna acht miljoen gebouwen worden verduurzaamd naar CO2-neutraal tot 2050. Daarvoor resteren nog ongeveer 8000 arbeidsdagen: dit betekent 800-1000 gebouwen per dag verduurzamen. Nu worden tussen de 10-20 woningen per dag verduurzaamd. Met dit tempo wordt de doelstelling uit het Klimaatakkoord in het jaar 2350 gehaald! Deze opgave gaat de draagkracht en regievoering van elke woningcorporatie te boven. Dit is een opgave van nationaal belang.’

Jonker sloot zich aan bij de oproep van beiden dat er is regie nodig vanuit de overheid. Niet in de laatste plaats om het democratisch gehalte van alle maatregelen die over Nederland worden uitgestort te borgen. Er zijn eerlijke en dappere keuzes van de overheid nodig om te zorgen dat deze revolutie van en voor iedereen is. Jonker sprak afsluitend de wens uit dat overheden, op alle niveaus, zich gaan uitspreken voor een lange termijn visie en het aandurven om substantiële keuzes te maken die het verschil gaan maken.

Het bericht 8e Arie Groenevelt-lezing: ‘Driedubbele transitie, het moet’ verscheen eerst op PvdA Houten.

afgelopen vrijdag (8 maart) werden wij, William Moorlag (tweede kamerlid PvdA), Elly Pastoor (wethouder) en PvdA-fractie Westerkwartier ontvangen op de HJC-Manage in Tolbert door de vertegenwoordigers van “Westerkwartier – Paardenkwartier”. De stichting Westerkwartier Paardenkwartier bestaat sinds maart 2008. Het is een initiatief van hippische ondernemers uit het Westerkwartier. De stichting Westerkwartier Paardenkwartier richt zich op een vijftal speerpunten: Kennis uitwisselen tussen hippische ondernemers, het promoten van het Hippisch Westerkwartier, het ontwikkeling van ruiter/menroutes & toerisme en het verbeteren van het vestigingsklimaat voor hippische ondernemers in het Westerkwartier. Gesproken is over de plannen van dhr. Mulder m.b.t. de ontwikkeling van het paardencentrum in Tolbert en de kansen voor de regio om de nu al stevige paardensector in het Westerkwartier nog sterker te ontwikkelen. Kansen op het gebied van werkgelegenheid, het tegen gaan van leegstaande agrarische bebouwing, het onderhoud van het landschap, etc. Daarbij is tevens besproken welke rol de landelijke, provinciale en gemeentelijk politiek kan spelen bij het stimuleren van deze ontwikkelingen. Het was een hele interessante en enthousiasmerende middag.

Photos from PvdA Westerkwartier's post