Nationale coming out day 2018 🌈
Als ik terug kijk naar mijn coming out in 2014, denk ik, naast dat ik redelijk laat was (19), aan de uiteenlopende reacties van mensen in mijn omgeving. Ik wist al 6 jaar lang dat ik op jongens viel en eindelijk was dat geen geheim meer. Naast de leuke, warme en positieve reacties, waren er ook mensen die niet reageerden, negatief reageerden of mij anders gingen aanspreken/behandelen.
Want ja, nadat je dit met echte dierbaren, familie en vrienden deelt, komt er later ook een moment dat oude vrienden, kennissen en andere bekenden 'het' horen. Deze reacties deden op dat moment erg veel met me.
Empowerment is bij een coming out misschien wel het belangrijkste middel om die negatieve reacties te onderdrukken. Het mooiste empowerment moment dat ik in mijn leven heb gevoeld kwam een aantal maanden nadat ik mijn wereld had gedeeld dat ik homo ben.
Destijds was ik op een congres waar Vera Bergkamp werd geïntroduceerd als Tweede Kamerlid. Ze werd door Alexander Pechtold aangekondigd inclusief een stukje biografie en sprak vervolgens zelf ook kort over haar leven, werk, missie en haar inzet voor mensenrechten. Een powervrouw die mij inspireerde, zo intens dat ik kort daarna een brief stuurde met mijn verhaal en waardering voor haar werk.
Een korte tijd later werd ik in de avond gebeld: Vera. We hebben elkaar lang gesproken. Ze vertelde me hoe goed het was dat ik uit de kast was gekomen, leerde me hoe ik om kan gaan met negatieve reacties, maar bovenal: ze heeft me verteld dat ik het sterkst ben wanneer ik mezelf kan zijn:
Het was een inspirerend gesprek, het gaf me energie, het gaf me kracht: Empowerment.
Het feit dat ze mij, ondanks haar volle agenda, toch belde, tijd nam voor dit gesprek en we elkaar hierna vaker ontmoet hebben gaf me ook een beeld van de D66. Een beeld dat inmiddels ook heb ervaren op lokaal gebied: waarde voor persoonlijk contact en deze verhalen van burgers meenemen in de visie van de partij. Iets wat ik erg waardeer aan D66.
Mijn verhaal bevestigt hoe effectief empowerment kan zijn en hoe belangrijk het is dat het is dat je omgeving je accepteert zoals je bent. De emancipatie in Nederland is al ver, erg ver, maar er zijn nog steeds stappen te nemen. Ik hoop dat ik het mag meemaken dat er een dag komt dat 'uit de kast' niet meer bestaat en we in een land leven wat vrij is en iedereen mag/ kan zijn zoals hij/zij is en dit ook echt normaal is. En nu vooruit!
- Bryan
