Poliflw

De Nederlandse natuur staat zwaar onder druk. Gewone vogels worden zeldzaam. Vogels die al zeldzaam waren zijn verdwenen. Vlinders en hommels zie je haast niet meer. Omdat het langzaam gaat wen je eraan, maar wanneer je het over langere tijd bekijkt is het schrikbarend. In de afgelopen 25 jaar zijn driekwart van de insecten verdwenen. Voor deze massaverdwijning zijn meerdere redenen te noemen. We zitten met veel mensen, herrie, infrastructuur, industrie, woningbouw, intensieve landbouw, stikstof, persistente chemicaliën, overal plastic, enzovoort. Alles bij elkaar, te veel op een kluitje. Is er in ons land nog plaats voor de natuur?

Herstelplan voor de natuur

Er zijn visionairen die een uitweg zien. Sinds 2017 heeft Nederland een herstelplan biodiversiteit. Over het hele land zijn groepen mensen bezig om de achteruitgang een halt toe te roepen. Deze groepen bestaan uit burgers die samen met gemeenten, agrariërs en ondernemers kijken wat ze kunnen doen op lokale schaal. Dat moet ook in Edam-Volendam gebeuren, vindt GroenLinks. Een goede aanleiding is het Groenbeleidsplan van de gemeente, dat binnenkort voorgelegd wordt aan de gemeenteraad. De eerste stappen zijn al gemaakt. Onze gemeente is lid geworden van Operatie Steenbreek, een landelijk initiatief dat probeert om mensen bewust te maken van hun directe omgeving en die zo in te richten dat de natuur een kans krijgt. Maar het ontbreekt nog aan een overkoepelende visie over wat je eigenlijk wilt met zo’n groenbeleidsplan. GroenLinks wil bijdragen aan deze discussie.

Definieer basiskwaliteit

Om te weten welk groenbeleid je moet voeren, moet je eerst weten waar je naartoe wilt. Stel bijvoorbeeld normen ten aanzien van de hoeveelheid vierkante meter openbaar groen, het aantal grote bomen, de vogelsoorten die voorkomen in de bebouwde kom en in het weiland, de diversiteit van waterbeestjes in de sloten, enzovoort. Het gaat daarbij niet om zeldzame soorten waar nog nooit iemand van heeft gehoord. Gewone soorten moeten gewoon blijven en de minimale vereisten die zulke soorten stellen aan de omgeving moeten gehandhaafd worden. Dat is de basiskwaliteit. Vanuit daar kun je omhoog werken. Als niet duidelijk is wat de basiskwaliteit is werk je in het wilde weg. Het risico bestaat dat je na een tijdje niet meer weet wat normaal is.

Groenbeleidsplan

Het groenbeleidsplan moet niet alleen ambitieus zijn, maar ook vooral concreet. Welke doelen willen we bereiken en hoe gaan we dat realiseren? Het is niet iets dat een inwoner in zijn eentje voor elkaar kan krijgen. De gemeente moet samen met ondernemers en agrariërs aan de slag. Er zijn genoeg boeren die wat willen in onze gemeente, zoals bloemrijke akkerranden en weilanden met bloemen. Er zijn genoeg bewoners die hun directe omgeving willen vergroenen. En er zijn genoeg ondernemers die groen en duurzaamheid hooghouden in de missie van hun bedrijf. Die krachten moet de gemeente mobiliseren.

In de begrotingsraad van 7 november zal GroenLinks het college middels een motie oproepen om een basiskwaliteit vast te leggen en deze aan te houden in de uitvoering van het groenbeleid.

 

Nico van Straalen, fractievoorzitter GroenLinks Edam-Volendam

Een jaar of vijf geleden hoorden wij in de gemeenteraad voor het eerst van het begrip ‘meekoppelkansen’. In het dijkversterkingsproject - teneinde de voeten van de burgers droog te houden en de minieme kans op dijkdoorbraken nog kleiner te maken - werd ons door de projectleider een keuzelijstje voorgelegd.

Een overzicht met kansen om aan te haken/koppelen aan ‘de rijdende trein’ zoals het project van HHNK metaforisch werd aangeduid. De wethouders in de collegebanken veerden op, hun ogen werden groot en glanzend. Ze bogen naar voren om de projectleider beter te kunnen verstaan en ook de raadsleden spitsten verwachtingsvol hun oren.

De eerste wortel die de raad door het college werd voorgehouden was de mogelijkheid voor een weg onderlangs de Dijk. Als ze dan toch op het stuk dijk bij het Noordeinde aan het spitten waren, konden ze net zo goed die weg voor auto’s en bussen aanleggen. Bij het strandje van Wullempie zou dan een mooie afrit naar het parkeerterrein van Spaander kunnen komen. De kosten voor deze afrit waren voor de gemeente zelf. Dat was echter geen probleem: in een vloek en een zucht werd hiervoor vier ton gereserveerd. Er werd nog een aantal opties geboden: een doorlopende fietsroute vanaf Hoorn naar Amsterdam, een subsidiepotje hier, een subsidiepotje daar en uiteraard heel veel inspraak en participatie voor een ieder die zich er mee zou willen bemoeien.

Onze gemeenteraad en college van burgemeester en wethouders vonden het allang prima zo. Ze hadden de magische woorden ‘weg’, ‘afrit’ en ‘subsidie’ gehoord en hoe, wanneer en hoe grootschalig de dijk versterkt zou worden vond men niet zó boeiend. De meeste aandacht ging vanaf het prille begin uit naar de meekoppelkansen: ‘we willen graag een weg en zoeken er nog een dijk bij’. Men verdiepte zich niet of nauwelijks in bezorgde woorden van burgers die zich hadden verenigd in Stichting ‘Red de Zuyderzeedijk’. Er was geen aandacht voor inwoners die zich zorgen maakten om de aantasting van de Dijk als monument, of inwoners die vraagtekens zetten bij de voorgenomen grootschalige aanpak van de dijkversterking. Deze participerende burgers kwamen met nieuwe onderzoeken, met innovaties zoals Dijken op Veen, met pompen, dijkverankering, met onderzoek ‘Bewezen sterkte’.

In september 2016 bleek na uitkomsten van verschillende onderzoeken dat de dijk aanzienlijk minder robuust hoefde te worden versterkt. De jarenlange wens van ons gemeentebestuur (en van een aantal dijkondernemers) – een weg onderlangs de dijk, inclusief afrit – zou dus niet doorgaan.  

Dat zou je wel denken, maar die afrit (door vrijwel het gehele gemeentebestuur bijna liefkozend ‘afritje’ genoemd) staat nog steeds op de begroting en wordt beschouwd als een ‘verkeersveiligheid verhogende kans’. Om het afritproject koste wat kost door te zetten baseert het College haar onderbouwing op een verouderd onderzoek van Goudappel Coffeng uit 2010 (!!) naar het auto-, fiets- en voetgangersverkeer op het Noordeinde en Haven. De verkeerssituatie anno 2019 is echter sterk veranderd ten opzichte van 2010. Dankzij de verkeersmaatregelen in de afgelopen jaren en het gebruik van de Parallelweg voor touringcarbussen is de verkeersintensiteit op het Noordeinde en de Haven sterk afgenomen. Ieder weldenkend mens denkt: vooral houwen zo. Waarom zouden we de klok terugdraaien en opnieuw auto’s en bussen via een afrit naar een gebied vol voetgangers leiden?

Donderdag behandelen we in het raadsplein 1A het voorstel rond keuzedocument Meekoppelkansen. Opnieuw is de rode draad in het verhaal: hoe zorgen we ervoor dat we zoveel mogelijk kans maken op subsidie van de provincie? De Provincie Noord-Holland heeft bij belanghebbende gemeenten in het dijkversterkingsgebied geïnventariseerd welke ambities zij voor het gebied hebben. Welnu, onze gemeente ambieert een kwaliteitsslag voor het toeristische product. Voor Edam, Volendam en Zeevang zou het huidige toeristische product verbeterd en/of vernieuwd moeten worden met als doel het huidige aantal toeristen vast te houden en daarnaast een ander type bezoeker te trekken. Meer kwaliteitstoerisme wordt dat genoemd.

Wat ik in dit keuzedocument heel erg mis, is een duidelijk geformuleerde, geloofwaardige en realistische visie op het toerisme binnen onze gemeente. Vertel me bijvoorbeeld: hoe gaan we binnen het project Waterrijk Museum een ‘iconische waarde toevoegen aan de fiets/wandelverbinding’ en hoe gaan we in vredesnaam ‘de beleving optimaliseren’. De Dijk is niet zómaar een monument. Iedere week ervaar ik tijdens mijn wandeling tussen Edam en Volendam de schoonheid, de lucht en het water die iedere keer weer anders zijn. Oh, wat wonen we toch mooi! Dit gebied hoeft niet opgeleukt te worden met allerlei iconische evenementen. De dijk is al een beleving op zichzelf.

Voorwaar ik zeg u: zolang de Nota Toerismebeleid van 2015 nog (steeds) niet is herijkt, zolang onze gemeente nog volop inzet op massatoerisme, zolang er enige visie ontbreekt op waar we naar toe willen met toerisme in een übertoeristische gemeente als Edam-Volendam, zolang onze Stichting Tourist Information EV moet sappelen om het hoofd boven water te houden, zolang we nog zuinig beknibbelen op het toch al schamele aantal fte’s op afdeling Toerismebeleid … is het niet nodig om bij voorbaat zenuwachtig te worden over al dan niet gemiste meekoppelkansen. 

Gudy van den Hogen

 

De afgelopen week zijn er aan de zuidelijke kant van de Haven bloembakken opgehangen. De komst van deze “vriendelijke bloembakken” zou het begin vormen van een heuse upgrade van dit Dijkdeel. De actie volgde op een brief van ondernemers van de ‘zuidkant’, waarin zij de gemeente vragen het gebied aantrekkelijker te maken. Hoewel een upgrade zeker geen overbodige luxe is, zal het de problemen van de ondernemers maar beperkt oplossen.

Spreiding en overlast

In hun brief snijden de ondernemers een belangrijk punt aan: spreiding van de toeristenstroom. Op dit moment concentreert deze stroom zich vooral rond de noordkant van de Dijk en de Haven. Dit hangt nauw samen met de discussie over de overlast van het toerisme. Onder de vlag van bepaalde touroperators worden grote groepen toeristen door een klein gebied geloodst. Deze werkwijze heeft de leefbaarheid van de Oude Kom flink aangetast.  Sommige ondernemers zijn erin geslaagd om een graantje mee te pikken met de touroperators, maar velen lukt dit niet. Het zal niet verrassend zijn dat de kansen hiervoor veel gunstiger liggen aan de noordkant.

Zoek de samenhang

Het bovenstaande laat zien dat de verschillende toerismekwesties met elkaar samenhangen. Betere spreiding van de toeristenstromen beperkt niet alleen de overlast, maar leidt ook tot een gunstiger ondernemersklimaat aan de zuidkant. Dit kan onder andere gerealiseerd worden door een deel van de toeristenbussen te laten parkeren bij het Marinapark. GroenLinks toont zich al jaren voorstander van deze maatregel. Door meer bussen naar het Marinapark te sturen vermindert niet alleen de druk op de Julianaweg, maar ontstaat ook een toeristenstroom die aan de zuidkant de Haven binnenkomt. Door op de samenhang van problemen te letten, kun je soms twee vliegen in een klap slaan.

Toeristische visie?

Onze gemeente heeft een toeristische visie die alweer vier jaar oud is. Hoewel deze visie goede elementen bevat is de drukte en de overlast in de tussentijd alleen maar toegenomen. Inmiddels staan we voor nieuwe uitdagingen, zoals de brief van de ondernemers illustreert. Het ontbreken van een actuele visie betekent dat de gemeente steeds vaker ad hoc zal moeten reageren. GroenLinks roept het college nogmaals op om de toeristische visie te herijken en de mooie voornemens ook eens uit te voeren. Wat we nodig hebben is een ambitieuze benadering die problemen in hun samenhang aanpakt. Alleen dan kunnen we tot concrete oplossingen komen waar iedereen baat bij heeft.  

Sean Tol namens GroenLinks Edam-Volendam

Woensdag hebben de onderhandelende partijen in Noord-Holland (GroenLinks, VVD, D66 en PvdA) hun programma voor de komende jaren gepresenteerd. In het akkoord is afgesproken dat er een tweebaans onderdoorgang komt om de extreme files in en rondom Broek in Waterland aan te pakken. Hoewel dat een goed begin is, ziet de VVD in Edam-Volendam nog wel ruimte voor verbetering.

Grote en langdurige files

 

Veel inwoners en bedrijven hebben hinder van de grote en langdurige files op de provinciale wegen en met name de N247. Dit brengt schade toe aan onze regionale economie en de bereikbaarheid van alle gemeenten in ons gebied. Jarenlang is er gesproken over het maken van een onderdoorgang onder Broek in Waterland, om zo het fileprobleem op te lossen. Hoewel het eerst een bovengrondse oplossing leek te worden, kwamen politieke partijen in de provincie uiteindelijk tot de logische conclusie dat dit geen langdurige oplossing is. Onderzoeken wezen uit dat de weg dan snel weer vol zou lopen met auto’s.

Liefst duurzame oplossing voor komende 30 jaar

 

De afgelopen tijd is er veel onderzoek gedaan naar de verschillende opties, hun voor- en nadelen. Uitgewezen is dat alleen een tunnel die breed genoeg is om een 2x2-baans weg te herbergen op lange termijn de fileproblemen oplost. Een 2x1-baans weg (50km/u of 80km/u) doet dit alleen tijdelijk.

 

Fractievoorzitter Emile Karregat (VVD):  “Natuurlijk zijn wij ook blij voor de inwoners van Broek in Waterland die minder verkeersoverlast gaan krijgen, maar als zo’n forse investering wordt gemaakt moet dat wel het hele probleem op lange termijn oplossen. We pleiten dus nadrukkelijk voor de duurzame oplossing, want we willen natuurlijk niet over tien tot twintig jaar dezelfde of nog grotere fileproblemen hebben.”

 

Dit is tijdelijke oplossing

 

Karregat is blij dat er grondige aandacht is in het akkoord voor een onderdoorgang in Broek in Waterland: “Maar we zijn er nog niet. Een oplossing voor de doorstromingsproblemen in de regio zou geen tijdelijke oplossing moeten zijn. We gaan als VVD graag het gesprek aan binnen de regio, met de nieuw te installeren gedeputeerde Adnan Tekin (Mobiliteit) maar ook binnen de Vervoerregio Amsterdam om de belangen van onze inwoners en bedrijven te blijven behartigen. Want dit is een van de grootste regionale problemen die iedereen raakt.”

Zondag 19 mei bestaat GroenLinks 30 jaar. We zullen er een borrel op nemen. De gemeenteraad van Edam-Volendam heeft ons een prachtig cadeau gegeven. Unaniem heeft zij de wens uitgesproken dat de zomerregeling, met beperkte toegang voor het verkeer op de Dijk, voortaan het hele jaar moet gelden. Hiermee krijgt onze eenzame strijd van tientallen jaren voor een autoluwe dijk nu een raadsbrede steun en erkenning.

Dijk autovrij!

Het was vroeger pure waanzin: een colonne bussen en auto’s die zich een weg baande door drommen toeristen naar het parkeerterrein achter Spaander, dat ook nog eens vaak voller dan vol stond. Soms liep de stroom muurvast door komende en gaande bussen die geen kant meer op konden. Via de Haven verliet het verkeer ons dorp. Als bewoner had je in de zomer niks op de Dijk te zoeken. En op een terras zitten kon je helemaal vergeten. Waarom kon dit verkeer niet bij de Parallelweg parkeren? Toeristen kunnen dat stukje toch wel lopen? Deze vraag bleef GroenLinks maar stellen in de gemeenteraad, in artikelen, acties, cartoons, liedjes en optochten. Al in de jaren 70 hadden we een heuse demonstratie op de Dijk met sandwichborden waarbij we pleitten voor een autovrije dijk. Daarbij vielen nog rake klappen ook. Onze toenmalige voorman Willem Klapper moest met een grijs gezicht onder begeleiding naar huis worden gebracht na een stomp in zijn maag. Van lieverlee gingen ook steeds meer Volendammers inzien dat het zo niet verder kon en de politieke partijen moesten wel volgen. Het heeft wel 40 jaar moeten duren om die drol door te slikken. En zie…de toeristen blijven massaal komen, genieten van het uitzicht, maken selfies, kopen souvenirs en ze blijken dat stukje over het Noordeinde gewoon te kunnen lopen. Er komt nog weleens een verdwaalde bus of auto op de Dijk om achter Spaander te parkeren. Daarover mag de zuurpruim klagen. Waarom Spaander dit terrein - een A-locatie aan het water - blijft bestemmen voor geparkeerd blik is een raadsel.

In de gemeenteraad

In 1990 kwam GroenLinks voor het eerst in de gemeenteraad. Met horten en stoten zijn we in de loop der jaren langzaam gegroeid naar 3 zetels bij de fusieverkiezingen van 2015. Maar we zitten nog niet op onze top. Vaak brengen we standpunten naar voren die pas na jaren hun erkenning vinden bij een meerderheid van de gemeenteraad. En hoewel we met 3 van de 25 zetels een minderheid zijn, krijgen we voor van alles en nog wat de schuld als er wat misgaat. Zo was het jarenlange uitstel van het Broeckgouw te wijten aan grote inschattingsfouten van met name het CDA. Zij nam de argumenten van bezwaarmakers niet serieus waardoor de gemeente nat ging bij de rechter. Toch krijgt GroenLinks de schuld. We hebben een dikke huid en ondanks soms wat gehakketak merken we  dat we een vaste waarde vormen in de raad, dat men goed nota neemt van onze standpunten en er soms wat mee doet en soms ook niet. En achter de schermen krijgen we ook weleens iets voor elkaar.

Al met al zijn we verguld met het cadeau van de collega-partijen voor “een autoluwe dijk het hele jaar door”.  En overigens zijn wij van mening dat de plannen voor die malle “Afrit bij Wullempie” vanaf het Noordeinde naar Spaander van tafel moeten. Dan kan de vlag in top.

 

John Kluessien

Afgelopen jaren was er flink wat discussie over het Korsnäss-terrein in Edam. Deze discussie draait voornamelijk over het wel of niet aanleggen van een ondergrondse parkeergarage.

Nu heeft een door de gemeente ingehuurd extern bureau een kostenraming opgezet waarin wordt begroot dat een parkeerplaats in een ondergrondse parkeergarage ongeveer € 60.000,– gaat kosten. Dit bedrag wordt te hoog gevonden en een parkeergarage wordt daarom niet haalbaar geacht. Maar hoe staat dat dan bij al die andere gemeenten, die wel parkeergarages hebben aangelegd? Zij vinden dit soort prijzen per parkeerplaats, die overigens meestal op ongeveer € 40.000,– uitkomen, volledig gerechtvaardigd. Die parkeergarages worden ook ten volle benut. Waarom? Omdat er in deze gemeenten over het algemeen betaald moet worden voor het parkeren, ook als er gewoon op straat geparkeerd wordt.

Er speelt nog een andere kwestie bij het Korsnäss-terrein dat deze zaak kan beïnvloeden. De grond van het terrein is voor een deel verontreinigd. Voor de sanering is in 2010 al een plan opgesteld met een kostenraming. Deze sanering zou € 1,85 miljoen gaan kosten. Dit bedrag is natuurlijk voor het hele proces, maar er moet wel voor ontgraven worden. Of wordt dat nu niet uitgevoerd? Gaan ze het leeflaagprincipe toepassen, waarbij de verontreinigde grond enkel wordt afgedekt met plastic en zand? Dat zou betekenen dat de woningen op vervuilde grond gebouwd gaan worden. En hoe wordt dan de grondwaterverontreiniging aangepakt? En hoe staat het met al die funderingspalen die dwars door die leeflaag geheid moeten worden?

Beter is het om de sanering gewoon uit te voeren. En als je dan toch aan het graven bent, kun je net zo goed wat meer ontgraven om een parkeergarage aan te leggen. Wanneer we nu besluiten geen garage aan te leggen, slaan we ons in de toekomst voor de kop. Dan zal blijken dat er een absoluut eenmalige kans gemist is.

 

W. Lous namens GroenLinks Edam-Volendam

Onze gemeente wil het cameratoezicht in de Oude Kom van Volendam fors uitbreiden. Het gaat hier om de plaatsing van 11 camera’s in het uitgaansgebied en op het Zuideinde. De beelden van deze camera’s kunnen live worden uitgekeken vanuit Zaandam. De kosten bedragen €250.000 plus een jaarlijkse €70.000 voor exploitatie en onderhoud. Cameratoezicht zou een preventieve werking hebben en bijdragen aan een hogere veiligheidsbeleving. Maar is het wel zo’n goed idee?

Wat kunnen we verwachten van camera’s?

We lezen al jaren dat gasten na een bezoek aan de horeca vernielingen aanrichten op het Zuideinde. De bewoners zijn de wekelijkse overlast meer dan zat. Cameratoezicht zou voor verbetering moeten zorgen. Vandalen denken immers wel twee keer na voordat ze een misdrijf plegen voor het oog van de camera. Vraag is of dit ook geldt voor mensen in een benevelde toestand. En als men in Zaandam ziet dat op het Zuideinde een plantenbak wordt stukgegooid is het eigenlijk al te laat. Het duurt even voor de politie ter plaatse is en dan is de dader meestal al verdwenen. Hoogstens kunnen de beelden worden gebruikt om de dader in de kraag te vatten, al verwacht ik dat de pakkans klein is. Van het uitgaansleven in Volendam krijgen we verder niet direct een beeld van grote ongeregeldheden of agressie die de pan uitrijst. Dus welk probleem moeten die camera’s eigenlijk oplossen?

Zijn ze wel nodig?

Gemeenten mogen camera’s op openbare plaatsen hangen om de openbare orde te handhaven. Voor cameratoezicht gelden wel enkele strikte voorwaarden. Zo moeten minder vergaande maatregelen in het verleden onvoldoende zijn gebleken. Ook moet de inzet van cameratoezicht niet op zichzelf staan maar in combinatie met andere maatregelen plaatsvinden. Hierbij kan gedacht worden aan betere straatverlichting of toezicht op straat. Het is onacceptabel dat bewoners van het Zuideinde zich bij ieder uitgaansweekend afvragen of vandalisme hen zal treffen. Vraag is welke maatregelen onze gemeente in de afgelopen jaren heeft genomen om dit asociale gedrag tegen te gaan. In het voorstel lezen we hier niks over.

De gemeente Heerhugowaard wilde ooit ook cameratoezicht invoeren. Het OM gaf geen toestemming omdat de problemen niet groot genoeg werden geacht om een dergelijk zwaar middel te rechtvaardigen. Daarop besloot men beveiligers in te huren om overlastgevers aan te spreken op hun gedrag. Dit bleek zo goed te werken dat na enige tijd werd besloten af te zien van camera’s.

Wat kunnen we dan doen?

Een meute van die camera’s bovenop robuuste palen wekken misschien de indruk dat de politiek daadkrachtig optreedt en de problemen aanpakt. Maar vaak blijkt dat cameratoezicht niks of weinig oplost. We kunnen het geld beter gebruiken om een paar extra beveiligers in te huren op de tijden dat het nodig is. Gewoon mensen op straat die kunnen ingrijpen als het misgaat. Zo kunnen we de overlast op het Zuideinde en in de rest van het uitgaanscentrum op een effectieve manier aanpakken.

John Kluessien namens GroenLinks Edam-Volendam

Afgelopen raadsvergadering is gesproken over de herontwikkeling van drie zogeheten inbreilocaties: het Cultureel Centrum (Oosthuizen), ’t Kraaiennest (Oosthuizen) en De Botter (Edam). Het college wil deze locaties verkopen aan projectontwikkelaars zodat zij hier woningen kunnen bouwen. Samen met de PvdA en VD80 heeft GroenLinks voorgesteld om ’t Kraaiennest en De Botter eerst aan de woningcorporaties aan te bieden.

In onze gemeente heerst al jaren een ernstig tekort aan sociale huurwoningen. Hierdoor zijn de wachttijden flink opgelopen. Toch zijn er de laatste jaren nauwelijks woningen in het sociale segment bijgekomen. De locaties De Botter en ’t Kraaiennest zijn uitermate geschikt voor sociale woningbouw. Door het voorstel krijgen de woningcorporaties als het ware ‘voorrang’ op deze locaties. Zij worden als eersten in gelegenheid gesteld om tot aankoop over te gaan. Wanneer zij besluiten dit niet te doen wordt de grond alsnog aan private ontwikkelaars verkocht.

De coalitie gaf echter aan een gemengd woningaanbod te willen. Hierin zouden private ontwikkelaars een aantal sociale huurwoningen kunnen bouwen. De woningcorporaties moeten deze woningen dan aankopen. GroenLinks ziet geen heil in dit plan. Het kostendekkend realiseren van sociale huurwoningen binnen kleine gemengde bouwprojecten is voor private ontwikkelaars vrijwel onmogelijk. We vrezen dat deze koers ertoe zal leiden dat er geen sociale huurwoningen op ’t Kraaiennest en De Botter worden gebouwd. Gezien de grote vraag naar deze woningen is dit niet wenselijk.

Ondanks pleidooien van GroenLinks, PvdA en VD80 is het voorstel verworpen. Wij zien dit als een gemiste kans. De huidige situatie in de sociale sector heeft ontwrichtende gevolgen op de levens van (vaak) kwetsbare inwoners. Aan het lot van deze doelgroep zou meer aandacht moeten worden besteed.

In deze blogserie schrijft Gudy van den Hogen over opmerkelijke en bijzondere dingen die zij meemaakt als GroenLinks-raadslid. Vandaag in blog nummer 1: de klimaatmars.

Vorige week ben ik voor het eerst in mijn leven uit demonstreren geweest! Als 21-jarige had ik die laatste grote betoging tegen kernwapens, die maar liefst 400.000 mensen op de been had gebracht, geheel aan me voorbij laten gaan. Ik leefde toen blijkbaar in mijn eigen kleine bubbel en voelde me niet geroepen om erbij te zijn. Maar nu dus wel, want een mens moet alles een keer in zijn leven meegemaakt hebben. Als GroenLinks raadslid kon ik toch moeilijk met goed fatsoen op deze gedenkwaardige dag thuisblijven. En diep in mijn hart wilde ik dat wel, want het was koud, grijs en nat en het zag er niet naar uit dat het ooit nog zou opklaren.

In de bus naar Amsterdam kwam ik echter al snel in een soort schoolreisje-stemming. We hadden onze groene jasjes met logo aan en in mijn rugzak zat een broodje met gebakken ei dat steevast deel uitmaakt van iedere excursie. De Dam was volgens programma het ontmoetingscentrum waar uiteindelijk zo’n 40.000 veelal links georiënteerde lieden samenkwamen. Veganisten, anarchisten, leden van Milieudefensie, herkenbare GroenLinksers (door die jasjes), grachtengordelouders die de bakfiets thuis gelaten hadden en hun kroost tilden of gedrild lieten lopen. Jonge mensen, oude mensen, mensen uit de provincie Groningen die van dat vermaledijde gas af willen. Er kwam geen eind aan de inleiding met sprekers: praatje zus, praatje zo, nog een paar liedjes - zing-vecht-huil-bid-lach-werk-en bewonder, altijd goed voor het moreel - en de regen bleef maar sijpelen, in mijn kraag, door mijn niet-waterdichte schoenen en op mijn brillenglazen zodat de menigte om me heen een waas leek te worden.

‘Wij willen lopen, wij willen lopen!!’ begonnen groepjes betogers te scanderen. Zo kon ie wel weer: niet lullen maar lopen. Een man tikte mij op mijn elitaire groene jasje en vroeg me gespeeld deemoedig: ‘Ik ben van zins om op Forum voor Democratie te gaan stemmen, mag ik hier dan wel bij zijn?’ En oprecht verbaasd antwoordde ik: ‘Maar natuurlijk mijnheer, u bent toch ook een vrij mens?’

Bovenstaande tekst zag ik voorbijkomen tijdens de demonstratie van de klimaatspijbelaars. De leus zet aan tot nadenken en prikkelt de fantasie. Na honderdduizenden jaren van schaarste en bestaansonzekerheid moeten wij mensen nu leren omgaan met de overvloed waarin wij sinds een paar honderd jaar leven.

Wij zijn niets dan sterrenstof. Is het geen wonder dat onze aarde met haar atmosfeeropbouw, bijbehorende temperatuur en evolutieproces een omgeving biedt voor het leven zoals die nu is? De natuurlijke broeikasgassen zoals waterdamp, methaan en CO2 (slechts 0,038%) in de atmosfeer werken als een deken die de zonnewarmte vasthoudt en zo voor een aangename temperatuur zorgt. Zo’n 500 miljoen jaar geleden kwam de ontwikkeling van planten en dieren op gang. De mens komt net kijken. Wij lopen hier nog maar 200.000 jaar rond. Met zonlicht zetten planten CO2 en water om in glucose en zuurstof (fotosynthese). Dieren en mensen ademen die zuurstof in en geven CO2 terug. Een mooi maar kwetsbaar evenwicht.

En toen ontdekte James Watt de stoommachine. Deze uitvinding leidde ongeveer 150 jaar geleden tot wat we nu de industriële revolutie noemen. Grootschalige industriële productie met gebruikmaking van fossiele brandstoffen. Dit heeft ertoe geleid dat er sindsdien 40%  CO2 bij is gekomen. De atmosfeer is daardoor opgewarmd en neemt vervolgens meer waterdamp op die het effect nog eens versterkt. Het gros van de klimaatwetenschappers acht dit het meest waarschijnlijke scenario. Op zoek naar oorzaken van de opwarming zijn talloze verklaringen onderzocht en afgepeld om tot de kern te komen. Steeds weer komt men uit op de toename van CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer als oorzaak. Andere natuurlijke fenomenen zoals zonneactiviteit, vulkaanuitbarstingen en El Niño,  hebben ook invloed op het klimaat maar zij kunnen de abrupte temperatuurverhoging niet verklaren. Als deze klimaatopwarming doorzet zijn extremer weer, smelten van landijs en stijging van de zeespiegel enkele gevolgen. Sommige onomkeerbaar. Het leven zal niet verdwijnen maar ook wij zullen ons moeten aanpassen aan de dan gewijzigde omstandigheden. En dat gaat meestal niet zonder slag of stoot.

Belangrijk is het inzicht dat we samen deze opwarming hebben veroorzaakt en dat wij ook samen de problemen moeten en kunnen oplossen. De VN heeft het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) opgericht met als doel alle beschikbare kennis van klimaat, klimaatverandering en haar gevolgen in kaart te brengen. In het Akkoord van Parijs in 2015 is ondermeer afgesproken de opwarming beperkt te houden tot 1,5 graad, het gebruik van fossiele brandstoffen af te bouwen en dat ieder land haar eigen klimaatplan gaat opstellen.

In Nederland zijn wij nu toe aan besluitvorming over de koers, de plannen en de kosten. Essentieel is dat we de kosten op een eerlijke manier verdelen en de bevolking goed bij alle uitvoeringsstappen betrekken. De economie en energievoorziening zullen veranderen. Tegelijkertijd biedt de transitie ook kansen en uitdagingen. Naast elektriciteit uit  wind en zon zijn er legio interessante en kansrijke projecten gaande. Een greep: Waterstof als energiedrager en vervanging van aardgas (Groningen). Zonnepanelen die direct waterstof uit het vocht in de lucht halen (KU Leuven). Met fotosynthese energie opwekken (o.a. Universiteit Wageningen). Toekomstmuziek zit ook in kernfusie. Gelukkig zijn wij mensen vindingrijk en slim!

Minder gelukkig is dat enkele regeringspartijen op de rem trappen uit vrees dat hun kiezers weglopen naar partijen die, verpakt in oneliners, hun alternatieve feiten plaatsen tegenover de duizenden wetenschappelijke onderzoeken over de klimaatverandering. Alsof dat ook maar meningen zijn. Wegkijken betekent achteruitgang terwijl we juist stappen vooruit moeten zetten. Dit is de boodschap van de klimaatmars op 10 maart in Amsterdam. Loop mee. Na afloop nemen we er een bonbon op van pure chocola.

 

John Kluessien namens GroenLinks Edam-Volendam