Poliflw

De conclusies waren duidelijk. Wethouder Wimar Jaeger brak de wet, had meerdere petten op bij het toewijzen van subsidies, en nam daarmee onverantwoorde risico's. Het zijn zaken waarbij je verwacht dat een wethouder zijn fouten erkent, zijn gedrag verklaart, en oprechte excuses biedt. Maar niets van dit alles gebeurde. De wethouder nam geen afstand en gaf geen excuses, zelfs niet over de beschuldigingen die hij aan het adres van de melders had geuit. Normaal stuur je zo'n wethouder weg. Maar van deze gemeenteraad mag hij blijven.

We hadden niet veel zelfreflectie van Wimar Jaeger verwacht. Maar de wijze waarop de wethouder draaide en draalde verbaasde zelfs ons.

Op geen enkele vraag kwam antwoord. En we hadden er nogal wat. Het rapport van Bing liet nog veel vragen open. Het is zorgvuldig opgesteld, maar het is niet volledig. De reikwijdte van de meldingenis groter dan de ruimte  - vastgelegd door het presidium - die Bing had, waardoor niet alle betrokkenen werden gehoord en sommige conclusies dus niet konden worden getrokken.

Over de aanbevelingen die in het rapport stonden en over het proces rond de meldingen zelf zullen we het op een later tijdstip nog gaan hebben. We beperken ons hier op de rol van de wethouder en hoe het college (in deze én de vorige periode) daarmee omging.

Uit het rapport, en de reacties die daarop volgen, stipten we drie elementen aan. Daarbij was bij elk element vooral de vraag: waarom?

Discutabele nevenfuncties

Ten eerste: de wethouder heeft zijn functie als bestuurslid van de Dutch Media Foundation - DMF - niet gemeld bij college of raad. Daarmee is de wet overtreden.

Waarom was die functie niet gemeld? De wethouder moest weten dat het zijn taak is om de raad actief te informeren.

De statuten zeggen dat de gemeente een bestuurder benoemt. Maar dat is niet gebeurd. Het college wíst niet eens dat de wethouder de functie had aanvaard. Waarom nam de wethouder die dan aan? En was zo'n functie nou echt nodig? Er was duidelijk nooit overwogen om knelpunten gewoon met goed overleg op te lossen. Bovendien had de gemeente iederéén kunnen benoemen - er is geen enkele eis dat de benoeming een wethouder moet zijn of zelfs iemand in dienst van de gemeente.

Uiteindelijk is de wethouder nooit door het college benoemd. De statuten vereisen dat wel, en daarmee zit de wethouder - officieel - niet als gemeentelijke vertegenwoordiger aan tafel. De statuten van de stichting wijzen er daarnaast nergens op dat de functie ambtsgebonden is. In tegendeel zelfs – in één van de regels staat dat de benoeming voor onbepaalde tijd is. Dat wijst er op dat een bestuursfunctie op persoonlijke basis is.

Had de wethouder de statuten wel gelezen? Van een bestuurssecretaris zou je dat verwachten. En waarom heeft hij zich dan toch niet laten benoemen?

En waarom heeft hij dat later niet gecorrigeerd? Toen er storm opstak over het melden van functies, toen de integriteitscheck werd gehouden, toen wethouder Scheepers werd geconfronteerd met de problemen rond de functie in de uitvaartstichting, al die keren moet de wethouder toch hebben gerealiseerd dat hij ook fout zat? Waarom toen niet alsnog actief geïnformeerd en de fout hersteld?

En toen de organisatie besloot - al een jaar geleden (!) - dat er een 'weeffout' (lees: de wethouder) in de stichting zat en dat die moest worden weggehaald, waarom is toen het college en de raad niet op de hoogte gebracht? Dat leek me toch echt wel een situatie waar de raad over moest worden geïnformeerd. Maar dat gebeurde niet. En klaarblijkelijk wist het college toen ook nog steeds van niks? Zo lijkt dat iig, gezien het feit dat wethouder Walters onze vraag naar Jaeger doorspeelde.

Maar er kwam geen antwoord. De wethouder weigerde een verklaring te geven. ‘Het was gegaan zoals het was gegaan,’ Het niet geven van informatie is normaliter een doodzonde in de politiek, maar klaarblijkelijk mag het als je mediawethouder Wimar Jaeger bent. Getuige de reacties later was D66 daar nog trots op ook.

De burgemeester zei niets van de functie te hebben geweten, maar dat die vast wel was goedgekeurd als dat wél zo was geweest. Waarom denkt hij dat? Ik weet minstens één wethouder die destijds bezwaar zou hebben gemaakt.

Ook daar kwam geen duidelijk antwoord op. Wel herhaalde de burgemeester dat hij écht niets wist over de 'administratieve' kant van de zaken rond DMF.

I.i.g. gaf de burgemeester toe fouten te hebben gemaakt, en bood hij excuses aan. Hij dus wél.

Er was meer onduidelijk. Volgens de gemeentesecretaris is de bestuursfunctie op verzoek van de wethouder - dus niet het college, laat staan de raad - bij DMF gelabeld als qualita qua functie - een functie die hoorde bij zijn taak als wethouder. Maar waarom dacht de wethouder dat hij dat zelf wel even kon bepalen? Het rapport van BING geeft duidelijk aan dat dat dus niet kan.

En is de functie nu wel of niet in het college aan de orde gesteld? De gemeentesecretaris zegt van niet, de wethouder van wel – al zegt hij niet wanneer dat dan was. De burgemeester weet (nog steeds) van niks. Wie spreekt er de waarheid? Je gaat je wel afvragen hoe het college over DMG en de subsidies daarvoor sprak - als het al ter tafel kwam. Als de functie van Jaeger daarin geen enkele keer is genoemd, ook niet terloops, geeft dat toch te denken.

Hoe je het went of keert: de wethouder heeft een actieve informatieplicht. Het 'niet verborgen' houden, wat Bing concludeert, is onvoldoende. En de wethouder wéét dat ook.

Dubbele petten

Ten tweede: De wethouder acteert met meerdere petten.

Hij heeft erg veel vingers in de pap. In o.a. het Stadsfonds, Stichting Centrum Hilversum, Hilversum Media Campus en dus die Dutch Media Foundation.

De functie in DMF is duidelijk ongewenst. Niet alleen wij vinden dat – ook BING zegt het in zijn rapportage, en de gemeentesecretaris – de hoogste ambtenaar – adviseert tegen zo’n constructie.

De wethouder heeft daarbij ook bij mandaat subsidies verstrekt. Meer dan 6 ton is uiteindelijk naar DMF gegaan terwijl de wethouder daar een bestuursfunctie had:

- in 2017, na toetreden van de wethouder: € 433.750

- in 2018 : € 225.000

Totaal dus: € 658,750

Een deel is bij mandaat verstrekt - buiten zicht van het college en de raad. Een resultaat van het stelselmatig oprekken van de volmachten door het college. Waarom heeft de burgemeester deze situatie laten ontstaan? Waarom zijn die de volmachten zo uitgebreid? Er kwam, wederom, geen antwoord.

Er zit hier duidelijk een conflict. Bing noemt het een probleem met ‘governance’, maar dat is gewoon een ander woord voor 'belangenverstrengeling'. De dubbele pet is hier duidelijk aangetoond. Dat Jaeger zichzelf niet verrijkte is daarbij niet van belang - dat had overigens niemand beweerd. De man is tenslotte rijk zat.

Wel kon Jaeger hiermee zijn eigen projectjes aansturen zoals hij dat wilde - ten kostte van toezicht door de raad, én met het risico dat hij externe partijen, via een vorm van concurrentievervalsing, dupeerde.

De wethouder lijkt dit zich eigenlijk ook te beseffen, uit zijn verweer dat hij minder subsidie heeft gegeven dan is aangevraagd – alsof dat de schijn weg zou halen. Waarom heeft de wethouder hier dan geen afstand gehouden? Waarom niet het college betrokken om elke schijn te voorkomen?

Waarom vindt hij dat het doel de middelen heiligt?  

Waarom doet hij alsof de integriteitsschendingen - want het niet melden van de functie is dat wel degelijk - en de mogelijkheid van belangenverstrengeling - aantoonbaar in de functie bij DMF - geen valide punt van zorg zijn?

Geen verantwoordelijkheidsbesef

Want, tenslotte: Hij duikt en neemt geen verantwoordelijkheid.Hij draagt allerlei smoezen aan:

De raad had het kunnen weten - want het stond wel ergens, in een documentje ergens diep verstopt in een lade. Maar waarom zou de raad voor die informatie zelf actief moeten zoeken?

Waarom wordt de schuld van het niet informeren bij ambtenaren gelegd? Dat is totaal ongepast. De wethouder heeft de plicht, niet de ambtenaar.

Waarom schuift hij het af op zijn collega wethouders? Ja, die hebben ook nevenfuncties niet gemeld – wat ook onderdeel van het onderzoek was -  maar we hebben het hier wel over een functie met de schijn van belangenverstrengeling, en bij mandaat verstrekte subsidies. Waarom denkt hij dat dat hetzelfde is en gooit hij zijn collega's voor de trein?

Het was ons duidelijk. De wethouder moet stoppen met zijn functie bij DMF. Dat lijkt hij nu, onder enige dwang, te gaan doen.

Maar hij moet ook zelf de verantwoordelijkheid nemen voor de ontstane situatie, en erkennen dat die door zijn daden is ontstaan.  

Vanuit de reactie in het rapport én in de raad bleek echter dat de wethouder dat geenszins van plan is.

De melders - alle melders - hadden goede redenen hun zorgen te uiten. Het rapport bewijst dat ook. Ze verdienen allen respect. Geen beschuldigingen, geen verwijten. Ze verdienen excuses van deze wethouder - maar die kwamen niet, en ook dat is kwalijk.

Niet de eerste keer

Normaal is zo’n verhaal, zo’n reactie, al genoeg om de wethouder naar huis te sturen. Bij wethouder Jaeger zit er daarnaast ook geen verbetering in.

Laten we niet vergeten dat dit niet de eerste keer was dat Wimar Jaeger op het beklaagdenbankje zat. Gedoe tijdens de procedure rond Philipsterrein, het stoom-en-kokend-water proces bij de citymarketing stichting, de, niet afgesproken, exorbitante subsidie aan het Metropool Orkest en de Mediapark-visie die uiteindelijk geen visie werd… alle keren momenten waarbij de wethouder beterschap beloofde.

En, nog tijdens het onderzoek, de wethouder die in een interview openlijk lijkt te solliciteren naar een baantje in de media na zijn wethouderschap.

Het gaat hier om vasthoudend gedrag. Gedrag waarvan je niet kunt verwachten dat dat verandert. En dat is een probleem. Want het moet wél anders.

Jammer dan

Als je voort wilt met een integer en transparant bestuur, als je wil dat de procedures niet alleen strakker worden gevolgd maar dat er ook een duidelijk besef bestaat voor de noodzaak daarvan, dan kan je niet met deze wethouder verder. Een wethouder die zelf aangeeft dat hij in de gaten moet worden gehouden en dat hij begeleid moet worden, omdat hij niet van de procedures is. De verantwoordelijkheid legt hij dus bij anderen, want die moeten hem binnen de lijntjes houden. Het ligt dus niet bij hem.

Dat was voor ons reden het vertrouwen op te zeggen. Het kón niet anders.

De gemeenteraad liet het echter afweten. Slechts 7 van de 37 raadsleden begreep de ernst écht, en steunde de motie van wantrouwen.

De Christenunie kwam nog met een ‘motie van treurnis’. Een cop-out. Een treurmotie betekent in feite niets. Het zegt slechts: ‘Jammer dan’. Had dan een motie van afkeuring gedaan. Dat zegt tenminste nog iets wezenlijks.

Een aantal raadsleden zag de CU motie als een manier om hun gezicht te redden. Maar zelfs voor de ‘Jammer-dan’ motie was geen meerderheid. D66, VVD, Groenlinks, en zelfs een lid van Hart voor Hilversum – dat tijdens de campagne nog voor integer bestuur stond - stemden tegen. En dat was pas écht triest.

Conclusie

Goed en integer bestuur komt uiteindelijk uit jezelf. Zelfreflectie, empathie, en een gevoel voor wat juist is, moet niet van anderen komen.Rekening houden met anderen, belangenverstrengeling vermijden, correct en actief informeren, de procedures volgen en op de juiste manier handelen... dat kan niet het gevolg zijn van een leger ambtenaren die je in het gareel proberen te houden. En al helemaal niet van politici die, als je het woord sorry niet door je strot kan krijgen, het zelf maar uitspreken en daarna doen alsof dat genoeg is en je wel weer verder kan.

De enige juiste beslissing was de wethouder uit het college te halen. Helaas hadden de meeste partijen - inclusief één die voor het debat in alle kranten het hoogste woord had - daar geen zin an.

Voor de duidelijkheid: dat wantrouwen blijft. Dat is niet op magische wijze weg omdat een motie is weggestemd. Daarvoor is het gewoonweg te laat.

Geloof in de samenlevingGeloof in de samenlevingGeloof in de samenlevingGeloof in de samenleving

Wanneer je wisselt van accent, hoor je de verschillende lagen in deze zin. U mag het zelf verder invullen.In 2010 gebruikte de ChristenUnie de slogan “Stabiel, Betrouwbaar en Duurzaam”. Begrippen die nog steeds onze intenties weergeven. De visie achter onze verkiezingsprogramma’s is stabiel, gebaseerd op onze christelijke uitgangspunten. De uitwerking verschilt uiteraard en groeit mee met de tijd en de actuele problemen. Maar Jezus als inspiratiebron zien wij als tijdloos. Dat maakt onze standpunten betrouwbaar en zelfs voorspelbaar. Bijvoorbeeld ten aanzien van armoedebeleid, vluchtelingen of duurzaamheid.  Ook in 2019 willen wij ons inzetten voor de bloei van Hilversum, en te zijn zoals dat in oude tijden al door de profeet Micha is benoemd, namelijk eerlijk, rechtvaardig en trouw.

Tjerk Pelsma en Aafke Vreugdenhil

Al sinds jaar en dag wordt er gespeculeerd over een weg over de hei bij de Westerheide/Hilversum-Noord. Gelukkig kwam deze weg er eerder al niet omdat er onder andere door inwoners en de SP actie gevoerd werd om de plannen van tafel te krijgen. Dat lukte. Maar als een duveltje uit een doosje komt de weg over de Westerheide weer oppoppen in de onlangs breed uitgemeten visie op het Mediapark. En niet alleen de weg over de Westerheide wordt genoemd. Ook de Erfgooierstraat wordt genoemd als optie om meer verkeer over te leiden. De SP was duidelijk en blijft duidelijk. Wij zijn tegen een weg over de Westerheide. Ook het verbouwen van de Erfgooiersstraat tot een doorgaande weg lijkt ons geen goed plan.

De historieIn 2004 sneuvelde een voorstel over een weg over de Westerheide omdat er in Hilversum grote weerstand was tegen de plannen. Er was zelfs een actiecomité, Comité Geen Heiweg. Ook bleek dit onder meer uit een stadsdebat. De conclusie was helder: Hilversummers willen geen aantasting van natuurgebied. Logisch ook want onze natuur is de Hilversummers lief. De Westerheide is bovendien ook nog eens historisch bijzonder. Op en onder de heide zijn veel relicten uit de prehistorie te vinden zoals kampjes, een banscheiding, doodwegen, een urnenveld en grafheuvels[1].

Destijds zouden er ook plannen zijn om woningen aan de Erfgooiersstraat te slopen. Daartegen hebben bewoners zich fel verzet. Zij voerden succesvol actie tegen de plannen en werden door de SP gesteund[2].

En nu?De plannen voor een weg over de hei of intensivering van verkeer op de Erfgooiersstraat duiken dus ineens op in de onlangs gepresenteerde visie ‘Hilversum Mediapark Vision 2030’[1]. Deze plannen moeten nog met de gemeenteraad besproken worden en over allerlei onderdelen moet nog besloten worden. De mediawethouder heeft deze plannen tijdens de Dutch Mediaweek vol trots gepresenteerd. Het lijkt dus al een gelopen race. Maar is dat zo?

SP: Toen niet, nu niet!Een eventuele weg kost veel geld en lost, zo denkt de SP, maar een klein deel van het verkeersprobleem van Hilversum op. Wij denken dat als de gemeente meer tijd en moeite stopt in verbetering van met name het treinverkeer naar Hilversum Mediapark, daar een flinke afname van autoverkeer tegenover staat. In de visie staat ook een intensivering van het treinverkeer genoemd. Dus dat is winst.

Afgelopen jaren is het fijnmazig openbaar vervoer door liberaal provinciebeleid steeds verder kapot gemaakt. Bekijken hoe je dat weer een beetje op orde en betaalbaar krijgt is ook noodzaak. Want als je beter en betaalbaar OV realiseert gaan er meer mensen met het OV, als je een weg aanlegt, dan gaan er meer mensen met de auto. Dat lijkt ons simpele logica.

De verkeersissues van Hilversum vragen zeker om oplossingen alleen wat de SP betreft worden die niet gezocht in wegen over de hei of een Erfgooierssnelweg. Het verbaasd ons dat deze Mediapark-visie verkeermaatregelen beschrijft die eerder afgeketst waren. Wij zien dan ook uit naar de behandeling van deze Mediapak-visie in de gemeenteraad.

De SP zal vragen wanneer de visie in de gemeenteraad besproken wordt en wij zullen voorstellen om de verschillende onderdelen van de visie als aparte besluiten te voor te leggen. Dat biedt ruimte om voor onderdelen te stemmen die in orde zijn en tegen te stemmen op onderdelen die niet oké zijn.

Heeft de coalitie het al beklonken?Wij keken naar de standpunten van de coalitiepartijen op hun websites en verkiezingsprogramma’s.

Van de VVD wisten we al dat ze met de Erfgooiersstraat aan de gang wilden. De VVD heeft in haar verkiezingsprogramma voor 2018-2022 staan: ‘De VVD denkt dat een goede oplossing voor de verkeersdrukte op de Johannes Geradtsweg gevonden kan worden door de Erfgooiersstraat vanaf het voormalige Erfgooiersplein om te vormen tot een verbindingsweg richting het Mediapark.’

In de Gooi en Eemlander (d.d. 12/09/18) zegt VVD-fractievoorzitter Frits Vogel: 'Juist goed dat we serieus bezig zijn met een betere bereikbaarheid om werkgelegenheid te behouden, zonder heilige huisjes.' Wat de weg over de hei betreft zegt hij 'alle opties open te houden'.

Echter in het college zitten ook andere partijen. D66 schrijft op hun verkiezingspagina 2018-2022: ‘We leggen geen weg over de hei – bereikbaarheid dient binnenstedelijk of langs de randen binnen de groene contouren te worden opgelost.’ In 2014 schreven zij het nog duidelijker in hun verkiezingsprogramma: ‘Geen wegen over of langs de heide. Niet bij de Erfgooiersstraat, niet bij de Kolhornseweg en ook geen Zuiderheideweg bij het Raabos.’ Wat kunnen we van D66 in deze verwachten? Hebben zij ruggengraat en blijven ze bij hun standpunten?

Ook GroenLinks bestuurt in Hilversum. Wij kennen deze partij als een partij die altijd voor behoud van natuur pleit, voor meer OV en voor fietsen. Die zullen toch geen verstening van de natuur en promotie voor asfalt willen? In hun verkiezingsprogramma schrijven zij: ‘Daarom wil GroenLinks niet bouwen in natuur en landschap om ons heen, dus ook geen wegen over de hei’.Maar zal hun keuze dan worden om de bewoners van de Erfgooiersstraat te laten vallen?

En natuurlijk hebben we dan ook nog Hart voor Hilversum. Wethouder Karin Walters stond in 2004 nog prominent aan de zijde van de actievoeders bij de actie ‘Geen weg over de hei!’. Toen nog als SP’er. Nu zit ze als wethouder voor Hart voor Hilversum in het Hilversums college. In hun verkiezingsprogramma schreef Hart voor Hilversum een paar maanden geleden nog: ‘Wij willen geen weg over de hei’. Blijft Hart voor Hilversum bij haar standpunt? Gaan zij akkoord met het slopen van de natuur of het aanleggen van de ‘Erfgooierssnelweg’? Of stemmen zij tegen deze plannen?

Foto: SP Hilversum

Vragen SPDe SP stelde voor de commissie ruimtelijke ordening 12/09/2018 vragenDe antwoorden die we kregen stellen niet echt gerust. De Weg over de Hei en de wijkweg/Erfgoierssnelweg zijn en blijven als opties genoemd. Wij zeggen waakzaam blijven dus!

De SP is benieuwd naar de mening van inwoners van Hilversum over een eventuele weg over de Westerheide en/of een Erfgooierssnelweg. Wil je meer weten of wil je je mening met ons delen? Laat het ons weten op fractie.sp@hilversum.nl

Pats boem: dan mag je wethouder in dit mooie Hilversum zijn. Namens 90.000 inwoners een stad meebesturen, je inwoners vertegenwoordigen, resultaten proberen te bereiken die in deze coalitie (HvH, D66, VVD en GroenLinks) zijn afgesproken. Wauw!

En dan weer met beide benen op de grond, want tja: je moet leiding geven, aangeven wat je prioriteiten zijn. Ja maar, die staan toch in dat coalitieakkoord? Zeker, maar een coalitieakkoord geeft nog niet aan wat eerst moet en wat later kan. Laat ik om te beginnen dat proberen te verhelderen voor duurzaamheid.

Duurzaamheid is een kernprioriteit voor dit college en dat treft, want dat is het ook voor mij. Ik zet mij al heel lang in voor duurzaamheid, natuur en milieu. Verantwoord leven, zodat je rekening houdt met de natuur om je heen en met mensen elders op deze wereld. Zo wil ik in de politiek bereiken dat we als Hilversum onze verantwoordelijkheid nemen om bij te dragen aan het oplossen van klimaatverandering. Dat is voor mij een belangrijke drijfveer, dat was het als raadslid en dat is het nu als wethouder. 

Het is mijn ambitie om dat gevoel van urgentie te benutten en de komende jaren echt meters te maken. Het kan en we gaan het doen, dat gevoel Het wordt concreet door precies te kijken waar de gemeente het verschil kan maken. We moeten van het aardgas af, zeker. Alternatieve warmteopties zijn er vele, maar welke de beste zijn moet zich nog in belangrijken mate uitwijzen. Dat vraagt juist van de gemeente veel uitzoekwerk en een goede planning over wanneer welke wijken in overleg met inwoners ‘van het gas af’ kunnen. En dat zijn we aan het doen.

Ondertussen zie ik dat de praktijk van energiebesparing in bestaande woningen en vastgoed nog lastig van de grond komt. Ongeveer 70% van het energiegebruik in Hilversum komt van bestaande woningen en Hilversum kent heel veel (mooie, dat wel) woningen van voor de Tweede Wereldoorlog. En die zijn energetisch vaak zo lek als een mandje, en veelal in particulier bezit. Zolang er nog geen definitief bewezen alternatieven voor gas zijn, die zich rendabel grootschalig laten inzetten, zullen we met nog meer kracht moeten inzetten op energie besparen. Dat wat je niet gebruikt, hoef je niet op te wekken!

Daarom wil ik de komende jaren inzetten op meters maken in energiebesparing en zo zorgen voor minder CO2-uitstoot. Als gemeente gaan we sterker sturen op energiebesparing in ons eigen vastgoed en (in overleg) op maatschappelijk vastgoed en woningcorporatiebezit. Hilversum kent meer dan duizend rijks- en gemeentelijke monumenten, die moeten we met behoud van kwaliteit bij de energetische tijd krijgen. Daarnaast kunnen we als gemeente(n in de regionale samenwerking) veel beter onze inwoners ondersteunen door de keten van architecten, aannemers en installateurs beter te organiseren. Zodat inwoners beter worden ‘ontzorgd’, met advies en uitvoering en betere mogelijkheden om energiebesparingsmaatregelen te financieren.

Tot slot, de businesscase voor zonnepanelen is ondertussen gelukkig zo goed dat ik mezelf afvraag of we daar als gemeente nog een rol hebben. En toch zie ik daar nog wel wat mogelijkheden om zonder al te veel moeite ook daar nog een versnelling te realiseren. Hilversum ligt achter op wat er landelijk gemiddeld aan zonnepanelen op daken ligt, ook dat draagt bij aan minder CO2-uitstoot. Inwoners vinden het vaak interessant genoeg, bedrijven moeten we ook nog een beetje opporren. Aan gemeentelijke regelgeving en dergelijke moet het niet meer liggen.

Terug naar de vraag waar ik trots op zou zijn. Heel concreet op duurzaamheid in Hilversum in 2022. Laat ik een poging doen. In 2022 komt men naar Hilversum om te leren hoe wij hier de hele gemeentelijke organisatie toch echt klimaatneutraal hebben weten te krijgen. In 2022 hebben 50% van álle daarvoor geschikte daken in Hilversum zonnepanelen op het dak, hoe hebben ze die inhaalslag geflikt?

Oh, en in 2022 komt men naar Hilversum om samen te leren hoe we op een innovatieve manier monumenten weten te verduurzamen.

Vanuit de drive die ik heb en voel, weet ik er nog wel meer. Ook in nauw overleg met mijn collega-wethouders. Ik zie ernaar uit. Naar meer impact door duurzaam en circulair inkopen en aanbesteden. Naar meer impact door en met onze inwoners en bedrijven in een effectief en innovatief Hilversum100. Maar, ‘in der begrenzung zeigt sich der meister’. Bovendien wil ik hier met de gemeenteraad en met anderen meer over sparren. Het succes zit in gezamenlijk eigenaarschap. Ook daar zie ik naar uit!

Jan Kastje is wethouder duurzaamheid in Hilversum. Regelmatig zal hij een stukje schrijven om wat inzicht te geven in wat een bestuurder in Hilversum bezighoudt, waar die tegenaan loopt en mee bezig is. Misschien inspireert het om mee te doen!

Pats boem: dan mag je wethouder in dit mooie Hilversum zijn. Namens 90.000 inwoners een stad meebesturen, je inwoners vertegenwoordigen, resultaten proberen te bereiken die in deze coalitie (HvH, D66, VVD en GroenLinks) zijn afgesproken.

Nu lijkt dat 'pats boem' misschien iets te veel op dat het ‘gewoon’ gebeurt. Niets is minder waar, daar gaat een lange voorbereiding aan vooraf. Verkiezingsprogramma schrijven, campagne voeren, verkiezingen die het wel of niet mogelijk maken, onderhandelingen...

En als je dan het vertrouwen van je GroenLinks-leden hebt gekregen, mag je proberen er handen en voeten aan te geven. Je wordt geïnstalleerd als wethouder en dan volgt de eerste weken een ‘Alice-in-Wonderlandervaring'. Om daarna met beide benen op de grond te worden gezet, want tja: je moet leiding geven, aangeven wat je prioriteiten zijn. Ja maar, die staan toch in dat coalitieakkoord? Zeker, maar een coalitieakkoord geeft nog niet aan wat eerst moet en wat later kan.

Het college besluit, de wethouder stuurt. Dat is een mooi adagium wat veel aangeeft. Als wethouder ben je onderdeel van een besluitvormingsmachine met vaste routines, deadlines en heel veel stukken en vergaderingen. En daarnaast probeer je vorm te geven aan wat je belangrijk vindt. In beide gevallen geef je sturing aan de besluitvorming op jouw terreinen. Er wordt van je verwacht dat je je bestuurlijke doelen helder hebt. Wat mij helpt is de vraag wat ik concreet gerealiseerd wil hebben in 2022. Of, zoals mij aangereikt door een ambtenaar, de vraag waarvoor iemand naar Hilversum zou willen komen om daarvan te leren. Laat ik om te beginnen proberen dat te verhelderen voor duurzaamheid.

Duurzaamheid is een kernprioriteit voor dit college en dat treft, want dat is het ook voor mij. Ik zet mij al heel lang in voor duurzaamheid, natuur en milieu. Verantwoord leven, zodat je rekening houdt met de natuur om je heen en met mensen elders op deze wereld. Zo wil ik in de politiek bereiken dat we als Hilversum onze verantwoordelijkheid nemen om bij te dragen aan het oplossen van klimaatverandering. Dat is voor mij een belangrijke drijfveer, dat was het als raadslid en dat is het nu als wethouder. 

Het is mijn ambitie om dat gevoel van urgentie te benutten en de komende jaren echte veranderingen op gang te brengen. Meters maken, het kan en we gaan het doen. Dat gevoel. Het wordt concreet door precies te kijken waar de gemeente het verschil kan maken. We moeten van het aardgas af, zeker. Alternatieve warmteopties zijn er vele, maar welke de beste zijn moet zich nog in belangrijken mate uitwijzen. Dat vraagt juist van de gemeente veel uitzoekwerk en een goede planning over wanneer welke wijken in overleg met inwoners ‘van het gas af’ kunnen. En dat zijn we aan het doen.

Tot slot, de businesscase voor zonnepanelen is ondertussen gelukkig zo goed dat ik mezelf afvraag of we daar als gemeente nog een rol hebben. En toch zie ik daar nog wel wat mogelijkheden om zonder al te veel moeite ook daar nog een versnelling te realiseren. Hilversum ligt achter op wat er landelijk gemiddeld aan zonnepanelen op daken ligt, ook dat draagt bij aan minder CO2-uitstoot. Inwoners vinden het vaak interessant genoeg, bedrijven moeten we ook nog een beetje opporren. Aan gemeentelijke regelgeving en dergelijke moet het niet meer liggen.

Terug naar de vraag waar ik trots op zou zijn. Heel concreet op duurzaamheid in Hilversum in 2022. Laat ik een poging doen. In 2022 komt men naar Hilversum om te leren hoe wij hier de hele gemeentelijke organisatie toch echt klimaatneutraal hebben weten te krijgen. In 2022 hebben 50% van álle daarvoor geschikte daken in Hilversum zonnepanelen op het dak, hoe hebben ze die inhaalslag geflikt?

Oh, en in 2022 komt men naar Hilversum om samen te leren hoe we op een innovatieve manier monumenten weten te verduurzamen.

Vanuit de drive die ik heb en voel, weet ik er nog wel meer. Ook in nauw overleg met mijn collega-wethouders. Ik zie ernaar uit. Naar meer impact door duurzaam en circulair inkopen en aanbesteden. Naar meer impact door en met onze inwoners en bedrijven in een effectief en innovatief Hilversum100. Maar, ‘in der begrenzung zeigt sich der meister’. Bovendien wil ik hier met de gemeenteraad en met anderen meer over sparren. Het succes zit in gezamenlijk eigenaarschap. Ook daar zie ik naar uit!

Jan Kastje is wethouder duurzaamheid in Hilversum. Regelmatig zal hij een stukje schrijven om wat inzicht te geven in wat een bestuurder in Hilversum bezighoudt, waar die tegenaan loopt en mee bezig is. Misschien inspireert het om mee te doen!