Poliflw

Afgelopen maand kreeg de gemeenteraad uitleg over wat de gemeente voornemens is rond de huisvesting van basisscholen. Er zou een “beleidsrijk IHP (integraal huisvestingsplan)” moeten komen. BNdeStem kopte: “Bergs college wil af van grillige betaalplicht voor lokalen of onderhoud”. Kortom de gemeente wil de gemeentelijk zorgplicht voor de onderwijshuisvesting doordecentraliseren.

Dan nemen de risico’s van de gemeente af en krijgen de gezamenlijke scholen meer vrijheden om ‘het’ zelf te regelen. “Zo haal je meer uit alle euro’s die er omgaan” zei de wethouder.

Dat is slechts een deel van de waarheid. Als scholen meer samenwerken kan er huisvestingsgeld bespaard worden. Maar de doelstelling van de gemeente is niet alleen doorcentraliseren met een jaarlijkse afkoopsom maar ook de feitelijke overdracht van de gebouwen aan het op te richten samenwerkingsverband. Dus de verkoop van de gebouwen! Zo wordt de schuld van de gemeente verminderd. De vraag is dan tegen welke prijs en hoe komt het samenwerkingsverband aan de benodigde gelden? Die gelden zullen bij banken geleend moeten worden. Ik schat zomaar in dat het te betalen rentetarief eerder hoger dan lager zal zijn dan wat de gemeente, als overheid, nu betaald.

De schuld van de gemeente daalt bij verkoop maar de schuld verdwijnt niet uit de Bergse samenleving, die verschuif alleen van de gemeente naar het samenwerkingsverband.

Bedrijven noemen een dergelijke schuldsanering ‘buiten de balans plaatsen’. Dat heeft in de financiële wereld geen goede naam. Want op het oog nemen de risico’s af maar de werkelijkheid, die vaak pas blijkt als er problemen zijn, is dat uiteindelijk de gemeente wettelijk en financieel verantwoordelijk blijft voor de onderwijshuisvesting!

Een huidig college kan bij verkoop voorlopig pronken met de schuldvermindering. Maar een later college kan wel eens met de gebakken peren komen te zitten als er in het samenwerkingsverband iets fout gaat of het onderhoud verwaarloosd wordt. Maar dat blijkt vermoedelijk pas na jaren.

Doorcentraliseren lost zelden iets op en verschuift vaak de problemen. Dat zouden we als gemeente en financieel slachtoffer toch geleerd moeten hebben van de decentralisaties in het sociaal domein zoals de jeugdzorg. Waarbij het Rijk de eigen taken overdroeg aan ons als gemeente. Zullen we voorkomen dat wij als doorcentraliseerder dezelfde ‘fout’ maken? Want uiteindelijk zijn dan de kinderen weer het slachtoffer.

Ik zou willen dat onze politiek zich iets minder over gaf aan de drie f’s. Mijn suggestie; stoppen met fabuleren en ophouden met het creëren van fantasma’s dan ontlopen we misschien een regelrecht fatum. Dan kan ik vaker flatteren en favorabel schrijven, misschien ga ik mij dan te buiten en schrijf ik dan een festoen over de ideeën van het college. Nieuwsgierig naar al die f-woorden zoek ze maar is op in de Dikke van Dale.

Ieder jaar presenteert het college het beleidskader, ook wel de perspectiefnota genoemd. Het moet een perspectief bieden op de uitwerkingen van de te maken keuzes bij de begroting. Het perspectief voor de toekomst is niet bepaald rooskleurig. Het beleidskader heeft voor het jaar 2020 een tekort van € 3,4 miljoen. Dan vraag je jezelf toch af: Durft dit college wel rigoureuze keuzes te maken met het oog op de toekomst? De PvdA fractie betwijfelt dit.

Los van dit tekort hebben we te maken met die torenhoge schuldenlast, die als een molensteen om onze nek hangt. En deze molensteen is het afgelopen jaar niet kleiner geworden. 240 miljoen euro. Onder andere door inconsequente investeringen in een oud suikerlab. Die de Bergenaar terugbetaalt via de verhoogde rioolheffing.

Onze solvabiliteit, het vermogen om tegenvallers en incidentele klappen op te vangen, is tot een dieptepunt gedaald. Het zwaard van Damocles bungelt boven ons hoofd. Een rentestijging, een economische crisis… en dan… betalen onze inwoners, toekomstige generaties het harde gelach.

In de ogen van de PvdA komt dit college niet tot het besef dat het 5 voor 12 is. Het ontbreekt aan een strategie, een plan van aanpak! Durf nu eens pijnlijke keuzes te maken!

Daarom komt onze fractie met de motie terugdringen schulden. Deze motie roept op tot een takendiscussie, roept op tot het maken van rigoureuze keuzes.

Waar zijn we wel van als gemeente? Waar zijn we niet van als gemeente? We moeten eens goed gaan kijken naar wat belangrijk is voor onze stad en welke zaken ook prima door derden geregeld kunnen worden. De PvdA fractie heeft ideeën hoe we onze schulden op korte termijn al kunnen terug kunnen dringen.

Door beslissingen uit het verleden te heroverwegen, bijvoorbeeld de huisvesting van de bouwclubs op andere manier vorm te geven.  Door te werken met kritische prestatie-indicatoren, zoals de monitor Data Financiën Gemeenten van het ministerie van Binnenlandse Zaken, en daar consequenties aan te verbinden. Zo zien we in deze monitor dat Bergen op Zoom 2,5 keer zoveel uitgeeft aan Bestuur en Ondersteuning als gemeenten van vergelijkbare grootte. Hoe kan dit nu voorzitter? Door van geld, geld te maken. Daarom dient de PvdA fractie de motie binnenhalen van meer Europese subsidies. Zet actief in op het opbouwen van contacten en het uitbreiden van het netwerk. Betrek niet alleen het college of de raad bij externe oriëntatie en lobby, maar ook de ambtelijke organisatie. En tot slot leer van grensgemeenten van vergelijkbare grootte zoals Heerlen.

Wij zijn van mening dat dit college veel slimmer moet besturen, met behoud van kwaliteit voor de stad en met minder kosten voor de gemeenschap. Zet meer in op privaat-publieke initiatieven, waarbij de kosten, risico’s en rendement worden verdeeld. En investeer in uw netwerk. Ook voor de langere termijn, wat zeg ik: juist voor de langere termijn!

Het bericht Betoog PvdA over het beleidskader 2020 verscheen eerst op PvdA Afdeling Bergen op Zoom.

| jaar 6 | nummer 255 |

| 31-03-2019 | 09.30 uur |

| DE ANNEXATIE VAN BERGEN OP ZOOM |

“Bergen op Zoom zoekt grond voor bedrijven bij de buren” was afgelopen week een kop in BNdeStem. “Bergen op Zoom wil bedrijven de ruimte bieden. Maar loopt tegen beperkingen aan. De voorraad bedrijfsgronden is nijpend. ,,Een gevolg van de aantrekkende economie, zegt gemeentewoordvoerder Erwin Stander.” NEE gemeentelijke woordvoerder. Roeptoeter van het college. Dat gebrek aan bedrijfsgronden is geen gevolg van de aantrekkende economie, maar van gemeentelijk wanbeleid!

Keer op keer laten partijen als de VVD, het CDA, Lijst Linssen, D66 zich bij collegeonderhandelingen knevelen door GBWP door geen bedrijfsontwikkelingen te willen In de Auvergnepolder. Ik schreef er uitgebreid over in 2014. Al jarenlang zijn vele kansen gemist om de unieke ligging langs de Rijn-Schelde verbinding te benutten voor bedrijfsvestiging. In een artikel in oktober 2016 schreef ik over de bedroevende ontwikkeling van de werkgelegenheid in Bergen op Zoom over de periode 1998-2013. De ontwikkeling daarna is er niet beter op geworden. En daar is maar één oorzaak voor. Niet genoeg bedrijventerreinen en het niet benutten van de unieke mogelijkheid langs de drukste vaarroute van Europa. Nee meneer de woordvoerder, de aantrekkende economie is niet de oorzaak. De oorzaak is de onderdanigheid van politieke partijen die een zetel in het college belangrijker vinden dan de toekomst van Bergen op Zoom. In november 2016 diende ik nog een motie in over de ontwikkeling van een bedrijventerrein. Ook de VVD, die al meer dan 20 jaar de ontwikkeling van de Auvergnepolder in haar programma had staan, stemde weer tegen. Het behoud van een wethouderszetel is op die manier verraad aan de toekomst van Bergen op Zoom en het eigen programma geworden. Weer gaat de kans voorbij om gebruik te maken van de aantrekkende economie. Sinds de annexatie in 1997 van Bergen op Zoom door de Halsterse politiek is Bergen op Zoom hard op weg richting een dorp te worden. Ik denk dat de eerst komende raadsexcursie dan ook naar Bergen op Zoom in Suriname zal zijn (de voormalige houtplantage). Want de bossen zullen nog wel even blijven. Stedelijke taken als werkgelegenheid en industrie overhevelen naar de omliggende dorpen (met excuses voor Steenbergen) is een absurde verwaarlozing van de toekomst en het verleden van Bergen op Zoom. Terecht verloren we in 1801, toen het Markiezaat Bergen op Zoom aangekocht werd door de Bataafse Republiek, alle rechten. Het was een ingeslapen zooitje. Nu zijn we weer bezig uitverkoop te houden van onze eigenheid en rechten op een toekomst. Waar blijft de annexatie door Woensdrecht en Steenbergen? Door met de pet in de hand de omliggende gemeenten te vragen ons ‘werk’ te doen is een SCHANDE! De aantrekkende economie de schuldgeven is dan ook een gotspe.

Hier past een klacht bij de vakbond. Een medewerker opdragen dit soort onzin uit te slaan zou strafbaar moeten zijn.

Louis van der Kallen

| FAILLIET |

In haar column getiteld “Failliet” in BNde Stem van 30 maart legt Majda Ouhajji de vinger op een plek die door de BSD al heel wat keren is aangeduid.

In februari van 2014 schreef ik “WE ZIJN DUS EEN SOORT VAN FAILLIET?” Als je totaal circa 100 miljoen euro verliest op twee bestemmingsplannen (De Bergse Haven en de Markiezaten) ben je eigenlijk failliet. Je bent als gemeentelijke overheid, in mijn ogen, handelingsonbekwaam gebleken. Er was in 2008 een ontsnappingsroute, de artikel 12 procedure. Vanaf november 2008 heb ik daarvoor gepleit. Een verlies van circa 100 miljoen is nu eenmaal niet eenvoudig weg te poetsen. Zeker niet door colleges en partijen die feitelijk doen alsof er niets aan de hand is. Artikel 12 had een uitweg geboden. Maar dan hadden de belastingen omhoog gemoeten. Dan hadden andere gemeenten tot nu toe al meer dan 40 miljoen meebetaald aan onze fiasco’s. Vrijwel alle partijen wezen toen een aanvraag van artikel 12 af. Ze wilden geen extra belastingverhogingen. Alsof de schuldenberg vanzelf zou verdwijnen. Ondertussen is Bergen op Zoom een gemeente geworden met hoge (belasting)tarieven en een gemeente waar eigenlijk niets meer kan. Geen geld! Soberheid troef. Slecht onderhoud. Weinig voorzieningen. De Bergse burger hangt tot in lengte van dagen, om in Brabantse termen te spreken, aan de achterste mem.

In december 2018 schreef ik “de-prijs-van-fouten”. Tot op heden is er nog niets veranderd. De Bergenaar blijft geloven dat er ooit een goede fee de problemen oplost en het college denkt oprecht dat ‘versoberen’ de oplossing is. Met als resultaat een armoedig verpaupert zooitje. De geschiedenis van de Schelp laat zien dat versoberen (verkeerde RVS bouten) leidt tot financiële rampen. Fouten kunnen gemaakt worden, maar leer er van en accepteer de gevolgen. Als dat in 2008 of in 2009 was gedaan. Hadden we nu niet, tot het einde der tijden hoeven te versoberen op de zaken die we belangrijk vinden. Of we gaan alsnog naar de provincie en het rijk om te praten over een artikel 12 procedure van de Financiële-verhoudingswet en verhogen de belastingen. Nu zijn de voorwaarden/regels een stuk strenger dan in 2008/2009. Maar willen we ooit een ‘normale’ gemeente worden, met voorzieningen die recht doen aan onze burgers, zullen we dat moeten accepteren. Of gaan we aan de gemeente Woensdrecht en Steenbergen vragen of ze ons willen annexeren?  Onder aan de column van Majda Ouhajji stond in blauw. “Het had even geen prioriteit. Er was geen geld. Ook toen al niet”. Ik ben bang dat over weer vijf jaar, of over 10 jaar, of over 20 jaar dezelfde column geschreven kan worden. Tenzij we het accepteren dat: wie zijn achterste brandt, op de blaren moet zitten.

Louis van der Kallen

| LEUK |

In december schreef ik over “the Gamer”. Over een spel bijvoorbeeld in de openbare ruimte, waar kinderen verleidt worden lichaam en geest te gebruiken. Ik ben dan ook blij verrast dat ik in de openbare ruimte plotseling spelopstellingen aantref die kinderen kan verleiden tot het spelen van een spel waarbij ze worden uitgedaagd het brein te gebruiken. Voor de verandering mijn complimenten. Ik hoop dit soort voorzieningen straks op het Ravelijn of in het park ook aan te treffen. Het Ravelijn als speeltuin met strategische spelletjes! Dan is het een openbare ontmoeting- en ontspanningsplek geworden die lichaam en geest van jong en oud inspireert.

Een ideetje voor het Ravelijn

Afgelopen woensdag werden de gemeentelijke fiscale heffingen voor 2019 vastgesteld. Zoals Lijst Linssen al eerder vast heeft gesteld: Bergen op Zoom wordt waarschijnlijk de duurste gemeente van Brabant. Oorzaken: een onnodige verhoging van de rioolbelasting; nutteloze uitgaven voor het stadskantoor ( interne kosten); geldverkwisting aan o.a. het Eventum en het Suikerlab. De coalitie van GBWP-VVD-CDA-GL is hoofdverantwoordelijk!

Raadslid Sander Siebelink stelt de wachttijd voor sociale huurwoningen aan de kaak na recente uitspraken van wethouder Harijgens over deze wachttijden tijdens de begrotingsbehandeling waar hij de motie van Lijst Linssen, betreffende het opheffen van de voorrangsregeling voor statushouders, ontraadde. Hieronder de brief aan het college:

Geacht  college,

Tijdens de begrotingsbehandeling van 13 november jl. diende Lijst Linssen een motie in met als doel: de voorrangsregeling voor statushouders t.o.v. andere, urgente woningzoekenden uit onze eigen gemeente, af te schaffen. Zulks in overeenstemming met de wettelijke mogelijkheid zoals die onlangs door de minister van binnenlandse zaken is gecreëerd.

Als belangrijkste overweging om deze motie te ontraden verkondigde wethouder Harijgens namens het college dat ‘de wachttijden maar zes maanden bedragen’.  Mede op grond daarvan heeft een meerderheid van de raad helaas tegen de motie van Lijst Linssen gestemd.

Tijdens de begrotingsbehandeling uitten wij al grote twijfels over de juistheid van de beweringen van wethouder Harijgens. Uit een onderzoek, waarover o.a. BNDESTEM  berichtte, blijkt dat de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning veel langer is, namelijk 4 jaar. Dat past in het beeld dat de wachttijd in de sociale huursector in de regio 4 á 5 jaar bedraagt. Daarnaast ontvangt Lijst Linssen regelmatig berichten over bijzondere lange wachttijden in de sociale huursector.

Lijst Linssen verlangt derhalve opheldering van het college. Cf. ex. Art .36 van het RvO stellen wij de volgende vragen aan het college:

Op grond van welke gegevens heeft wethouders Harijgens gesteld dat de gemiddelde wachttijd voor een sociale huurwoning 6 maanden bedraagt? Lijst Linssen wens een gedetailleerde onderbouwing van deze gegevens.

Kan het college verklaren waarom er dan op grond van andere ( of dezelfde ) bronnen de conclusie getrokken kan worden dat de wachttijd in Bergen op Zoom gemiddeld 4 jaar bedraagt? Graag ook hier een gedetailleerde onderbouwing van de gegevens.

Lijst Linssen tilt hier buitengewoon zwaar aan. Wij mogen er op vertrouwen dat een lid van het gemeentebestuur de feitelijkheid van gegevens heeft gecheckt en de raad volledig informeert en zich niet baseert op louter  een interpretatie van aangeleverde gegevens. Indien de raad andere informatie van het college had gekregen, was de stemming over deze motie wellicht anders gelopen.

Heeft wethouder Harijgens zich voldoende ingespannen om er voor te zorgen dat de gegevens waarover hij sprak, gebaseerd zijn op volledigheid van gegevens en niet louter een interpretatie daarvan?

Lijst Linssen vraagt het college deze brief in ieder geval te beantwoorden ruim voorafgaand aan de raadsvergadering van 19 december 2018. Afhankelijk van uw beantwoording, beraadt onze fractie zich op een mogelijk vervolg.

Hoogachtend,

Met vriendelijke groet,

LIJST LINSSEN,

Drs. A.F.M. (Sander) Siebelink, raadslid.