Poliflw

Het politieke seizoen 2019-2020 is voorbij en het zomerreces is begonnen. Voor onze wethouder Sharon Dijksma was het een bijzonder jaar. Ze maakte veel vorderingen in haar strijd voor schonere lucht en meer ruimte voor Amsterdammers, ging met zwangerschapsverlof en kreeg een prachtige dochter en was net op tijd terug om Amsterdam op haar portefeuilles door de acute fase van de coronacrisis heen te leiden. In dit zomerinterview blikken we terug op een jaar dat zij zowel op privé als zakelijk gebied nooit meer zal vergeten: “Hoe onvoorspelbaar zo’n pandemie ook is, je moet altijd stappen vooruit blijven denken.”

Sharon, ondanks dat het reces is begonnen zagen we je deze week twee keer op het NOS journaal. Onder andere over nieuw onderzoek naar de staat van de kades en bruggen in Amsterdam. De resultaten zijn niet positief. Hoe ernstig is het gesteld? “Helaas heel ernstig. We hebben vorig jaar afgesproken dat we alle bruggen in Amsterdam – dat zijn er meer dan 800 – en de 200 kilometer aan kademuren gaan onderzoeken. Van de 21 tot nu toe onderzochte bruggen zijn er tien heel erg slecht aan toe. Eigenlijk alles wat een fundament op hout heeft. En ook alle kades die we onderzocht hebben blijken vervangen te moeten worden. Die zijn allemaal einde levensduur.” 

Wat betekent dit voor de toekomst van de stad, zowel in fysieke als sociale zin? “Dit gaat een enorme impact op de stad hebben, want iedereen begrijpt dat we het letterlijke fundament van de stad op orde moeten brengen. Dat zullen we niet alleen goed, maar ook in een aanzienlijk tempo moeten doen. Als we ons huidige tempo aanhouden, zullen we er ruim meer dan honderd jaar over doen voordat we alle kades en bruggen vervangen hebben. Om dit hele werk in twintig jaar te kunnen doen, moeten we acht keer zo snel werken. Dat gaat een enorme impact hebben op de bereikbaarheid en bevoorrading van de binnenstad. Daar moeten we innovatief mee omgaan.Wat betreft het sociale aspect zie ik ook mooie kansen als we het goed organiseren.”

Welke, zoal? “Ik zie dit project als een uitgelezen mogelijkheid om de komende decennia blijvende én goede werkgelegenheid voor de MRA-regio te creëren. We zijn daarom nu bezig om langjarige contracten met aannemers af te sluiten. Dat biedt voordelen voor de snelheid, efficiëntie en innovatie voor dit project, maar betekent ook dat de social return groter wordt; dat we meer terug kunnen vragen. Ik wil bijvoorbeeld heel graag dat aannemers Amsterdammers met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek geven in dit project. Dat kunnen we in die immense contracten met aannemers een plek geven. Ik vind dat dat echt nodig is.” `

“Ik wil heel graag dat Amsterdammers met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek krijgen in het project van het herstel van de kades en bruggen.”

Ook het door jou gelanceerde programma Autoluw zal de stad letterlijk veranderen. Waarom is dit zo belangrijk voor de stad en Amsterdammers en welke belangrijke stappen zijn er het afgelopen politieke jaar in gezet? “Eigenlijk laat de coronacrisis en de 1,5 meter samenleving die we hebben moeten organiseren, precies zien waar het over gaat. Ruimte is in een stad als de onze het meest schaarse goed. Als je 1,5 meter ruimte nodig hebt voor voetgangers, fietsers en spelende kinderen in een stad waar veel beton en weinig groen is, dan moet je die zelf creëren. Dan moet je bijvoorbeeld iets met al die stilstaande auto’s die een groot gedeelte van die ruimte innemen. Het afgelopen jaar heeft de gemeenteraad ingestemd met de plannen. Dat betekent dat we nu bezig zijn met de uitvoering ervan. Dat ga je de komende jaren overal in de stad zien. Zo zijn er de afgelopen tijd al duizend parkeerplekken van de beloofde 10.000 opgeheven. Dat doen we vooral op plekken waar ruimte voor ‘anderen’, zoals voetgangers, fietsers en het OV het hardst nodig is. Dat gaat tot herinrichting van veel straten leiden. Auto’s worden daar meer en meer te gast.”

“De uitvoering van het programma Autoluw ga je de komende jaren overal in de stad zien.”

Veel Amsterdammers zullen blij zijn met minder auto’s in het straatbeeld. Anderzijds hoor je vaak geluiden dat de bereikbaarheid hierdoor afneemt. Wat is jouw antwoord daarop? “Ik denk dat de grootste zorg over de bereikbaarheid van Amsterdam komt van mensen die vanuit de regio in de stad moeten zijn. Daar hebben we specifieke aandacht voor. Aan de ene kant doordat we onze openbaar vervoerverbindingen vanuit de regio naar de stad verregaand willen verbeteren en anderzijds door te draaien aan hele specifieke knoppen. Zo hebben we bijvoorbeeld het aantal uren verruimd, waarop je voor een gereduceerd parkeertarief bezoek kunt ontvangen. Tot slot blijven we maatwerk bieden voor specifieke doelgroepen. Denk aan parkeervergunningen voor leraren, maar ook aan de duizenden stadsbrede parkeervergunningen die we tijdens de coronacrisis voor zorgverleners hebben geregeld. Zij hoeven zich hierdoor tijdens de crisis geen zorgen te maken over de vraag of ze kunnen parkeren tijdens hun dienst. Hiermee laten we zien dat we een sociale en inclusieve stad zijn en dat zullen we in de toekomst blijven doen.” 

Hoe ervaar jij het debat over dit soort onderwerpen in de Amsterdamse gemeenteraad? Het lijkt er soms feller aan toe te gaan dan bij andere onderwerpen.. “Dat komt allereerst denk ik omdat het iets heel concreets is dat bijna iedereen in de stad aan gaat. Maar ik denk ook dat de debatten over bijvoorbeeld de autoluwe stad interessant zijn omdat het mijn bedoeling is om daar ook breder draagvlak voor te organiseren dan alleen de coalitie. Als de deur op een kier staat, durven mensen eerder naar binnen te stappen dan wanneer die dicht is. Ik vind dat ook een belangrijke opgave voor ons hele college; dat we altijd onze hand blijven uitsteken naar partijen die anders in de discussie zitten. Dat betekent niet dat het mijn bedoeling is dat al mijn voorstellen raadsbreed worden aangenomen, maar wel dat ik elementen van wat zij inbrengen een plek wil geven in het uiteindelijke beleid dat we gaan voeren. Het P&R beleid vind ik daar een mooi voorbeeld van. Het CDA, Forum en de VVD vonden het heel belangrijk dat daar wijzigingen in werden doorgevoerd en dat hebben we uiteindelijk ook gedaan. Door op die manier te besturen krijg je scherpe debatten. Dan zijn we het vaak nog oneens over de uitkomst, maar op die manier zorg je er wel voor dat alle partijen elementen die zij belangrijk vinden terugzien in het beleid. Ik vind dat heel erg belangrijk.”

“Ik vind het belangrijk dat partijen die anders in de discussie staan elementen die zij belangrijk vinden terugzien in het beleid.”

Achter het woord mobiliteit valt in Amsterdam doorgaans snel het woord taximarkt. TTO-chauffeurs voelen oneerlijke concurrentie van bijvoorbeeld Uber en willen een gelijk speelveld. Hoe gaan de ontwikkelingen op dit dossier? “Na de zomer komen we hierover met concrete voorstellen. We zijn nu achter de schermen druk bezig met het bedenken van maatregelen waarmee we de regels op de Amsterdamse taximarkt voor alle chauffeurs zoveel mogelijk gelijk kunnen trekken. Dat is een enorme puzzel, want voor een deel zijn we ook afhankelijk van de mate waarin het Rijk ons hier ruimte in biedt. De wetgeving op rijksniveau is op dit moment heel erg gericht op de vrije marktwerking en niet op regulering vanuit plaatselijke overheden. Maar ik denk wel dat wij met de ervaring en kennis die we hebben over de taximarkt, met een voorstel zullen komen dat laat zien dat je met een beetje creativiteit dicht bij dat gelijke speelveld in de buurt kunt komen. Ik heb in ieder geval wel het boetesysteem al aangepast – precies zoals ik beloofde op de demonstratie van TTO-chauffeurs op de Dam. Voorheen kregen TTO-chauffeurs voor hetzelfde vergrijp een veel zwaardere straf dan chauffeurs die rijden voor Uber. Dat is oneerlijk en hebben we dus gelijk getrokken. Dit is niet de laatste, maar een eerste stap.”

“We zijn druk bezig met maatregelen waarmee we de regels op de Amsterdamse taximarkt voor alle chauffeurs zoveel mogelijk gelijk kunnen trekken.”

Veel mensen zullen het afgelopen seizoen nooit vergeten, maar jij zeker niet. Je ging met zwangerschapsverlof en kreeg een dochtertje. Hoe heb je die periode beleefd? “Heel intensief. Er kwam een kind aan. Dat heeft voor iedereen denk ik altijd enorm veel impact. Ik was wel heel erg blij met de manier waarop Marjolein Moorman, Marieke van Doorninck en Laurens Ivens mijn portefeuilles hebben waargenomen. Dat toont ook de collegialiteit onderling. Als het nodig is dan staan we voor elkaar. Ik heb dat zelf hoogzwanger ook gedaan toen Udo Kock vertrok en het AEB-dossier tijdelijk moest worden waargenomen. Ik vind dat je in zulke situaties er voor elkaar moet zijn. Maar het is natuurlijk ook een hele rare manier van terugkomen geweest.”

Dat klopt, want tijd om rustig op te starten had je niet. Precies op dat moment brak de coronacrisis uit. Hoe kijk jij terug op die eerste weken van de acute crisis? “Ik ben iets sneller weer actief geworden dan eigenlijk de bedoeling was. Dat kon ook omdat we veel op afstand vergaderden. Maar ik dacht ook: het is nu crisis, daarbij is iedereen nodig en dan moet je er staan voor de stad. Die eerste weken zijn heel heftig geweest. Dat komt ook doordat je naast je drukke werk op je portefeuilles, ook bezorgd bent over de gezondheid van de mensen in je directe omgeving. Ik denk dat iedereen wiens werk doorliep dat wel zo ervaren heeft. Amsterdam is een grote, dichtbevolkte en daarmee ook een kwetsbare stad. Dat vroeg en vraagt nog steeds om extra veel inspanningen en alertheid.”

“Ik dacht: het is nu crisis, daarbij is iedereen nodig en dan moet je er staan voor de stad.”

Iedere wethouder had zijn of haar eigen acute issues. Waarover maakte jij je op jouw portefeuilles het meeste zorgen? “Eén van de dingen waar ik al heel snel mee aan de slag moest is het feit dat het openbaar vervoer een vitale sector is en dus noodzakelijk om te blijven draaien. Maar omdat het gebruik gigantisch terugliep, deden zij dit wel met enorme terugval van inkomsten. Dus voor het GVB en andere concessiehouders in de regio waar ik als voorzitter van de vervoerregio verantwoordelijkheid voor draag, leidde deze situatie meteen tot gigantische verliezen. Namens hen en andere vervoerregio’s heb ik daar heel lang en diepgaand over onderhandeld met het Rijk. Dat was een heel heftige periode met overleggen tijdens Hemelvaart en op Tweede Pinksterdag tot diep in de avond. Die onderhandelingen gingen er stevig aan toe. Er moest namelijk enorm veel geld bij het Rijk vandaan gesleurd worden. Uiteindelijk is het gelukt om 1,5 miljard euro voor dit jaar beschikbaar te krijgen. Dat is eigenlijk nog steeds niet genoeg omdat OV-bedrijven nog steeds verlies zullen draaien, maar ik ben er wel trots op dat het gelukt is om tot deze uitkomst te komen, want het zag er heel lang naar uit dat het niet ging lukken. Ik heb hier ongelooflijk veel energie in moeten stoppen.”

En ondertussen moest je ook nog een aantal concrete mobiliteitsproblemen in de stad zelf zien op te lossen… “Dat klopt. We hebben de venstertijden aangepast voor de bevoorrading van supermarkten, we hebben extra parkeervergunningen geregeld voor de mensen die werkzaam zijn in de zorg en ik heb samen met Marjolein duizenden Swapfietsen geregeld voor middelbare scholieren om het OV te ontlasten. Tevens zijn er verschillende verkeersmaatregelen genomen om de 1,5 meter in de openbare ruimte beter te kunnen handhaven en ben ik op dit moment in overleg met onderwijsinstellingen over hoe we ervoor kunnen zorgen dat studenten en scholieren de spits kunnen mijden. Er is dus heel wat productie gedraaid, zullen we maar zeggen.”

Je bent een ervaren bestuurder, maar dit had jij natuurlijk ook nog nooit meegemaakt. Wat heb jij er bestuurlijk technisch gezien van geleerd? “Mijn belangrijkste crisiservaring als bestuurder voor deze crisis was het leiding geven als staatssecretaris aan het tegengaan van de uitbraken van vogelgriep. Dat was ontzettend belangrijk en heftig voor de betreffende bedrijven, maar had natuurlijk minder impact op de totale samenleving. Maar wat ik daar toen al uit geleerd heb – en wat ik nu dus ook heb geprobeerd toe te passen – is hoe belangrijk het is om als het ware op de voorkant van de golf te blijven surfen. Je moet nooit achterover gaan leunen na een succesvolle stap, maar altijd een aantal stappen vooruit blijven denken. Zodat je – hoe onvoorspelbaar zo’n pandemie ook is – kan blijven sturen en handelingsperspectief blijft houden.”

“In een crisis is het belangrijk om als het ware op de voorkant van de golf te blijven surfen.”

Nu de eerste acute gezondheidscrisis voorbij is, staat ons een economische crisis te wachten. Wat moet er in jouw ogen gebeuren? “Ik hoop dat we de fouten uit 2008, toen de bankencrisis een economische crisis werd, niet meer gaan maken. Door een heel streng bezuinigingsbeleid te voeren op verkeerde terreinen hebben we de gevolgen van die crisis vergroot. Dat mag niet meer gebeuren. We moeten verstandige maatregelen gaan nemen. Iedereen snapt dat we als stad een begroting moeten hebben die op enig moment ook weer sluitend is, maar we zullen verstandige investeringen moeten blijven doen. Wat mij betreft richten we die vooral op baan- en bestaanszekerheid van de kwetsbare mensen die door deze crisis hard geraakt worden. Dat is een opdracht voor ons als Partij van de Arbeid.”

“Ik hoop dat we de fouten van na de economische crisis uit 2008 niet meer gaan maken.”

Tot slot, wat ga jij deze zomer doen en wat wil je nog kwijt aan alle Amsterdammers? “Ik ga twee weken met het gezin met de auto naar de Franse Ardèche. Daar hebben we een huisje in alle rust en kunnen we samen met vrienden vakantie vieren. Ik denk dat het heel belangrijk is om de batterij weer volledig op te laden, want er komt nog een pittig seizoen aan. Als je uitgerust bent, ben je veel alerter op de momenten dat dat nodig is. Tot slot wil ik even gebruik maken van dit moment om alle Amsterdammers te bedanken voor de support die ik heel vaak krijg. Ik voer best veel maatregelen door waar veel discussie over is en waar veel debat over ontstaat. En toch, als ik op straat loop of boodschappen doe in mijn eigen buurt, word ik heel vaak aangesproken door Amsterdammers die blij zijn met de richting die de stad op gaat en de keuzes die we maken. Zij lijken overwegend veel positiever over de keuzes die we maken dan de mensen van buiten Amsterdam die daar op afstand naar kijken. Dat sterkt mij in de gedachten dat we op de goede weg zitten.”

“Als ik op straat loop word ik vaak aangesproken door Amsterdammers die blij zijn met de richting die de stad op gaat.”

Doe mee met de campagne van de PvdA in Amsterdam!

Het bericht Zomerinterview met wethouder Sharon Dijksma verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Het politieke seizoen 2019-2020 is voorbij en het zomerreces is begonnen. Voor onze wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering Marjolein Moorman was het een jaar waarin ze veel kon bereiken in haar strijd voor gelijke kansen in de stad, maar ook geconfronteerd werd met de coronacrisis die het hardste neer lijkt te slaan bij mensen die dat het minst kunnen gebruiken. In dit Zomerinterview blikken we met haar terug op een jaar dat we niet snel meer zullen vergeten: “Door de coronacrisis is de strijd voor kansengelijkheid in Amsterdam nog harder nodig.”

Marjolein, er is weer een politiek jaar voorbij. Hoe kijk je hierop terug? “Het was mijn tweede volledige politieke jaar als wethouder. Het was een heel intens jaar, kan ik wel zeggen. Een jaar dat vooral zal worden herinnerd vanwege de coronacrisis: deze ongekende pandemie heeft enorme gevolgen voor de stad en voor kansengelijkheid. Het was bijzonder om te zien hoe onze stad dan de handen ineenslaat om zoveel mogelijk samen zo’n crisis te lijf te gaan. Het is de kunst om die saamhorigheid vast te houden de komende tijd, want de gevolgen van de coronacrisis zullen nog lang voelbaar zijn en kunnen we alleen maar samen bestrijden. Die saamhorigheid zie je trouwens ook terug bij de wereldwijde protesten tegen racisme en discriminatie. Zoveel mensen die laten zien dat we het niet langer accepteren dat mensen anders worden behandeld op basis van wie ze zijn en hoe ze eruit zien. Zo’n massaal protest en bewustzijn heb ik nog niet eerder gezien. Wij moeten ervoor zorgen dat het niet alleen bij protesten blijft, maar dat er ook echt iets verandert. Het lijkt erop alsof we eindelijk de rol durven te erkennen dat racisme in ons dagelijks leven inneemt.” 

“Het lijkt erop alsof we eindelijk de rol durven te erkennen dat racisme in ons dagelijks leven inneemt.”

Wat zijn de bereikte resultaten het afgelopen jaar waar je als wethouder het meest trots op bent? “Mijn missie als wethouder is om kansenongelijkheid te bestrijden. Alle dingen die ik doe, leg ik langs die lat. De afgelopen jaren hebben we veel in gang gezet om ongelijkheid tegen te gaan. Al vanaf 2 jaar mogen kinderen 16 uur naar de voorschool, we hebben een maximum gezet op de ouderbijdrage zodat elk kind volledig mee kan doen en we hebben het probleem van onderadvisering bij de overgang naar het middelbaar onderwijs onder de loep genomen. Maar we kijken niet alleen hoe we kansenongelijkheid kunnen bestrijden, maar ook hoe we het systeem kunnen veranderen dat ongelijkheid veroorzaakt. Daarom hebben we bijvoorbeeld de systeem veranderende PIEK-aanpak geïntroduceerd in het onderwijs.”

Wat zijn de belangrijkste onderdelen van die PIEK-aanpak? “Dat zijn er eigenlijk drie. Allereerst de familieschool, scholen waar kinderen niet alleen extra les krijgen, maar waar er ook hulp geboden wordt aan ouders die bijvoorbeeld vragen hebben rondom hun financiën. Als tweede de Allesinéénschool, waar niet alleen onderwijs wordt gegeven, maar waar ook opvang en buitenschoolse activiteiten samenkomen. En als laatste natuurlijk de Brede Brugklasbonus. We geven scholen die brugklassers van alle niveaus bij elkaar in de klas zetten een extra subsidie. Op die manier krijgen kinderen meer tijd om het niveau te vinden dat bij ze past en zorgen we ervoor dat kinderen van verschillende niveaus elkaar ontmoeten en van elkaar leren. Ik vind het belangrijk dat we in Amsterdam dit soort systeem veranderende dingen durven te doen.”

“Door de Brede Brugklasbonus zorgen we ervoor dat kinderen van verschillende niveaus elkaar ontmoeten en van elkaar leren.”

Tegelijkertijd heb je je ook hard ingezet in de bestrijding van het lerarentekort. “Ja, dat klopt. We zagen het tekort in Amsterdam oplopen tot bijna 400 fte halverwege het jaar. Ik heb daarom ontzettend veel in Den Haag aan tafel gezeten met de minister. Het schrijnende aan het probleem is dat het niet alleen de kwaliteit van het onderwijs overal onder druk zet, maar ook nog eens vooral op de scholen waar kinderen het onderwijs juist het hardste nodig hebben omdat ze van thuis minder kennis en vaardigheden meekrijgen. Het tekort vergroot dus ook nog eens enorm de ongelijkheid. We hebben samen met de scholen heel hard gelobbyed in Den Haag voor een betere beloning voor onze Amsterdamse leraren. Dat heeft er onlangs geleid tot een Grotestedenbonus voor leraren. Alle Amsterdamse basisschoolleraren krijgen een bonus van 1000 euro en op een derde van de scholen waar de grootste problemen zijn, krijgen leraren daar nog eens 2500 euro bovenop. We investeren hiermee dus ongelijk om gelijke kansen te creëren. Een mooie eerste stap naar meer erkenning en een betere beloning voor onze leraren.”

Marjolein Moorman spreekt duizenden leraren toe tijdens de onderwijsstaking op de Dam in januari 2020

Kansenongelijkheid bestrijden doe je ook door armoede aan te pakken. Op welk resultaat op die portefeuille ben je het meest trots? “Mijn focus bij het bestrijden van armoede ligt op het bieden van perspectief. Armoede en schulden kunnen je uitzicht op een beter leven voorgoed verpesten. Daarom vind ik het belangrijk dat we mensen zo snel mogelijk helpen en de stress verlichten. Onze armoedevoorzieningen zijn gericht op mee kunnen doen in de stad en bij schuldhulpverlening werken we aan “schuldenrust”. Het duurt nu gemiddeld meer dan vijf jaar voordat mensen zich melden met problematische schulden. Vaak is in de tussentijd al veel meer kapot gegaan in het leven. Samen met heel veel andere partijen, zoals woningbouwcorporaties en zorgverzekeraars, proberen we schulden nu zo vroeg mogelijk te signaleren en zo snel mogelijk op te lossen. Voor jongeren heb ik dit jaar een apart programma geïntroduceerd: ‘Jongeren Schuldenvrije start’. We nemen met deze aanpak schulden van jongeren over en maken met hen een toekomstplan op het gebied van onderwijs of werk. Zodra ze een van de doelen behalen, bijvoorbeeld een diploma, wordt een deel van de schuld kwijt gescholden. Op deze manier zorgen we ervoor dat jongeren een mooie start kunnen maken in het leven.”

Tijdens het afgelopen politieke jaar ging ook jouw ‘PvdA-maatje’ en collega-wethouder Sharon Dijksma met zwangerschapsverlof. Wat veranderde er voor jou als wethouder in die periode? “Dat was natuurlijk de mooiste verrassing van het jaar. Vooral voor Sharon zelf. In december is Eleonora geboren. Een prachtig Amsterdams meisje. Ik heb Sharon met liefde waargenomen. En ik vond het trouwens ook verrassend leuk en leerzaam om me naast mijn sociale dossiers in onderwerpen als het taxi- en vaarbeleid te verdiepen. Voor even dan. Vlak voordat de coronacris uitbrak is Sharon weer volledig aan het werk gegaan. Gelukkig maar.”

Hoe heb jij die eerste weken van die coronacrisis beleefd? “Ik kan er niet één sentiment op plakken. Ik was wel meteen enorm onder de indruk van de veerkracht, flexibiliteit en solidariteit in Amsterdam, maar tegelijk maakte ik me ook meteen zorgen over wat dit voor gevolgen zou hebben voor veel Amsterdammers. Het zijn juist de mensen met weinig reserves, die niet alle wegen kennen, die in flexibele, onzekere contracten zitten die hierdoor het hardst getroffen worden. Je weet hierdoor zeker dat armoede en schulden gaan toenemen. En in het onderwijs zag ik dat de verschillen enorm vergroot werden. Voor sommige kinderen die thuis goede ondersteuning kregen, maakte het afstandsonderwijs weinig verschil, maar andere kinderen liepen grote achterstanden op.”

“Ik was onder de indruk van de veerkracht, flexibiliteit en solidariteit in Amsterdam.”

Desastreus voor de kansengelijkheid in de stad… “Zeker. Je wilt dat het onderwijs een plek is waar het er niet toe doet wie je ouders zijn of waar je opgroeit en ineens deed dat er maximaal toe. Hoeveel ruimte een kind thuis had om huiswerk te maken, of er een laptop aanwezig was, of de ouders de taal spraken; het werd in een keer allemaal heel relevant.” 

Marjolein op werkbezoek bij Narcis Querido, een basisschool in Amsterdam waar het ‘1,5-meter onderwijs’ snel was ingericht.

Jou kennende vond je het ook wel fijn dat je juist nu kon besturen. “Het is natuurlijk fijn als je in een crisis zo goed mogelijk kan helpen. De nood is dan namelijk het hoogst. We hebben duizenden laptops geregeld voor kinderen die thuis geen computer hadden. We hebben WIFI hotspots laten aanleggen in huishoudens zonder internet. De noodopvang voor kinderen was in no time geregeld. Het hele college stond overigens meteen in actiemodus, want deze crisis raakt alles en iedereen. Rutger Groot Wassink had zijn handen vol aan de daklozenopvang en de zorg voor de mensen die hun werk kwijt raakten en hulp nodig hadden, Simone Kukenheim de zorg voor kwetsbaren, Sharon het OV-gebruik en ga zo maar door. Tegelijkertijd ben je natuurlijk ook aan het nadenken over de iets verdere toekomst. Wat betekent dit voor de stad van straks. Hoe ga ik het beleid voor kansengelijkheid zo goed mogelijk vorm blijven geven, want die strijd is door de coronacrisis nog harder nodig.”

Wat voor stad zie jij in deze crisistijd? “Ik zie een hele weerbare stad. Een stad die ontzettend flexibel en creatief is. Een stad waar we voor elkaar klaar staan, door het ontplooien van ontzettend mooie initiatieven. Maar ik zie ook veel schrijnende dingen. Het aantal Amsterdammers dat afhankelijk is van voedselvoorzieningen is ontzettend toegenomen. Ik ging langs bij de Dappere Dames waar ze voedsel uitgaven en daar stond gewoon een rij tot om de hoek. Dat zijn Amerikaanse taferelen. Ik ben daar echt enorm van geschrokken. Mensen die zich normaal net weten te redden, zakten nu door de bodem. Ze werden compleet afhankelijk van al die barmhartige initiatieven.”

“Mensen die zich normaal net weten te redden, zakten nu door de bodem. Ze werden compleet afhankelijk van al die barmhartige initiatieven.”

Kom je ondertussen alweer meer toe aan beleid maken op de lange termijn? “Ja, steeds meer. Om hardnekkige schulden tegen te gaan heb ik vorige week een extra aanpak vroegsignalering gelanceerd, ik ben druk in het gesprek met het rijk over hoe we de ontstane onderwijsachterstanden in gaan lopen en ik ben met een aantal collega-wethouders natuurlijk druk met MidzomerMokum, een speciaal zomerprogramma voor Amsterdammers van 0 tot 23 jaar.”

Wat houdt dat programma in en waarom is het volgens jou zo hard nodig? “Het is een speciaal opgezet zomerprogramma voor Amsterdamse kinderen en jongeren. We bieden hen een aantal weken lang het mooiste dat Amsterdam te bieden heeft met activiteiten op het gebied van onderwijs, sport, cultuur, natuur, debat, voeding en allerlei andere vlakken. Enerzijds om onderwijsachterstanden gedeeltelijk in te halen, maar anderzijds om Amsterdamse jongeren een mooie, vrolijke en inspirerende tijd te bieden. Hen te verrijken. Zodat als ze terugkijken op de zomer van 2020, ze ook mooie herinneringen hebben. Want vergis je niet, zeker voor hen zijn de afgelopen maanden ontzettend zwaar geweest. Je zult maar een puber zijn, met veel broertjes en zusjes in een te klein huis wonen en wekenlang eigenlijk niet naar buiten mogen. Ik hoop dat heel veel Amsterdammers tussen 0 en 23 jaar zich aanmelden op www.amsterdam.nl/midzomermokum. Met dit programma laat Amsterdam zien dat we geloven in de toekomst en dat we daar samen hard aan werken. De eerste dagen zijn in ieder geval al super goed verlopen.”

“Met het programma MidzomerMokum laat Amsterdam zien dat we geloven in de toekomst en dat we daar samen hard aan werken.“

Wil jij je net als Marjolein Moorman ook inzetten voor kansengelijkheid in Amsterdam?

Het bericht Zomerinterview met PvdA-wethouder Marjolein Moorman verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Sinds een aantal maanden groeit het ledenaantal van de PvdA in Amsterdam weer. In de serie ‘Nieuw bij de PvdA’ stellen wij een aantal nieuwe Amsterdamse PvdA’ers aan je voor. Wat drijft hen? Waarom kozen zij voor de PvdA en wat vinden zij zo mooi aan Amsterdam? Vandaag in de achtste aflevering: Bob Maas (51): “De PvdA kent een lange lijst uitstekende en inspirerende politici en bestuurders.” 

Dag Bob, wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven? “Ik ben Bob Maas, 51 jaar en vader van twee puberzoons. Als zelfstandig ondernemer houd ik mij bezig met stedelijke en maatschappelijke vraagstukken waarbij de menselijke maat voorop staat. Momenteel ben ik bij de gemeente Amsterdam aan het werk als procesmanager en initiatievencoach op het gebied van duurzaamheid. Ik trek graag ten strijde tegen paarse krokodillen en spreadsheet-fundamentalisme. Daarnaast heb ik een diepe liefde voor de stad Amsterdam en haar geschiedenis. ’s Winters sta ik als een van de eerste op mijn schaatsen op de grachten en in de zomer rol ik graag een stukje op mijn skates.”

Sinds wanneer mag jij jezelf Amsterdammer noemen? “Ik mag mezelf sinds mijn geboorte Amsterdammer noemen en dat mochten mijn voorouders ook, soms al vele generaties. Ik ben wat dat betreft, als oer-Amsterdammer een uitstervend diersoort.”

“Ik heb een diepe liefde voor Amsterdam en haar geschiedenis.”

Wat was het moment waarop je voor het eerst dacht: de PvdA is mijn partij? “Als kind uit een eenvoudig gezin, opgegroeid in de Pijp van de jaren ’70 en ’80, werd politiek bepaald niet met de paplepel ingegoten. En toch trokken de politiek en maatschappelijke kwesties met enige regelmaat mijn belangstelling. Echter, het grote wantrouwen jegens de politiek en politici maakte dat ik mij niet actief in de politieke arena stortte. Maar eigenlijk was ik altijd in hart en nieren een sociaaldemocraat. Ik heb dan ook met lede ogen moeten aanschouwen hoe de PvdA zich in de jaren 90 afwendde van haar idealen.

Enige jaren geleden kwam ik midden in een van de meest heftige maatschappelijk debatten van de aflopen jaren terecht. Het geïnstitutionaliseerde wantrouwen, het populisme in de politiek, de sensatielust in de media en het gebrek aan moreel leiderschap deed mij schrikken en zette me aan het denken. Meer en meer kreeg ik het gevoel dat ik politiek actief moest worden en zo is mijn zoektocht naar een verbindende, linkse, progressieve partij begonnen. Ik ben blij dat de PvdA zich nu uitspreekt voor solidariteit en tegen het polariserende vijanddenken van de identiteitspolitiek en daarnaast ook openlijk afstand neemt van het neoliberale gedachtengoed. Immers, neoliberalisme is gebaat bij verdeeldheid in de arbeiders- en middenklassen en daarmee houdt neoliberalisme identiteitspolitiek in stand en vice versa. Deze verandering van koers, waar ik al jaren op hoopte, was voor mij het moment om lid te worden van de PvdA.” 

“Neoliberalisme is gebaat bij verdeeldheid in de arbeiders- en middenklassen.”

Welke (ex) PvdA politicus of politica waardeer je het meest en waarom? “De PvdA kent een lange lijst uitstekende en inspirerende politici en bestuurders. Ik heb warme herinneringen aan Eberhard van der Laan, met wie ik bijzondere gesprekken mocht voeren. Zijn leermeester Jan Schaefer is ook een van mijn inspiratiebronnen. Een man van het volk met het hart op de tong, die met de stadsvernieuwing Amsterdam heeft gered van de cityvorming.  De werkwijze van de stadsvernieuwing die hij daarbij introduceerde, waarbij overheid en bewoners op gelijkwaardige wijze samenwerkten aan de buurt, alsmede de ontwikkeling van collectieve woonvormen is actueler dan ooit. Met het toepassen van deze methoden kunnen de hedendaagse uitdagingen van onder andere de energietransitie, de wooncrisis en de toenemende tweedeling op een positieve manier te lijf worden gegaan.” 

Wat was je eerste echte kennismaking met de PvdA of PvdA’ers en hoe ervaarde je dat? “In mijn eerder genoemde zoektocht kwam ik in het vroege voorjaar van 2017 terecht bij een Politiek Café van de PvdA in het Badhuistheater in Amsterdam Oost. Daar, op de achterste rij, gezeten op tafels en opgestapelde podiumdelen, raakte ik in gesprek met de dame naast mij, die waarschijnlijk van kilometers afstand zag dat ik (nog) niet van de club was. Het was de huidige wethouder Marjolein Moorman. We raakten in gesprek over mijn zoektocht en mijn worsteling ten aanzien van de politiek en partijpolitiek in het bijzonder. Het was een heel mooi en open gesprek. En dankzij haar voelde ik mij meteen heel welkom. Daarnaast spreek ik al een aantal jaar regelmatig mijn oud-buurtgenoot en PvdA-er Simon Deurloo over politiek en de stad. Hij heeft mij uiteindelijk overtuigd om politiek actief te worden en voor het eerst in mijn leven lid te worden van een politieke partij.”

“Dankzij Marjolein Moorman voelde ik mij meteen heel welkom.”

Wat wil je verder uit je PvdA-lidmaatschap halen? “Ik ben al heel lang op allerlei vlakken maatschappelijk actief in en voor de stad. Nu ben ik op een punt gekomen dat ik het aandurf om in de politieke arena te stappen. Ik wil mij inzetten om van de PvdA weer een brede volkspartij te maken, die staat voor de werkende mensen en de mensen die het lastig hebben in onze huidige gedeelde samenleving. Daarbij zijn voor mij de volgende uitgangspunten belangrijk: de mens boven de markt, mensen met problemen niet opjagen maar helpen, huisvesting is een mensenrecht, een eerlijke beloning voor iedereen en kansen in het onderwijs mogen niet afhankelijk zijn van waar jouw wie heeft gestaan. Ik wil mij ook graag kandidaat stellen als volksvertegenwoordiger, misschien al voor de komende Tweede Kamerverkiezingen, anders zeker voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2022.”

“Ik wil mij graag kandidaat stellen als volksvertegenwoordiger.”

Wat vind je het mooiste aan de stad Amsterdam? “Heb je even? Amsterdam is als een kroon vol juwelen. Fantastische mensen, die de meest bijzondere maatschappelijke initiatieven ontplooien, maar ook hele mooie plekken en gebouwen. Ik ben een groot liefhebber van verborgen plekjes en rafelrandjes, plekjes die voor een geoefend oog de geschiedenis van de stad vertellen en van de Amsterdamse School, waarbij Het Scheepvaarthuis en Museum Het Schip tot mijn absolute favorieten behoren. We hebben als Amsterdam veel te danken aan de sociaaldemocratische wethouders Monne de Miranda en Floor Wibaut. Ik kan mij goed vinden in de uitspraak van Wibaut:

Er is maar één land: de aarde

Er is maar één volk: de mensheid

Er is maar één geloof: de liefde”

Welk probleem in de stad moet de PvdA als het kan morgen meteen oplossen? “De ongelijkheid in de stad is wat mij betreft het grootste probleem. Dat wordt veroorzaakt door het feit we maatschappelijke voorzieningen als volkshuisvesting en energielevering aan de markt hebben verkwanseld. Daarnaast wordt de stad misbruikt als een verdienmodel voor het aandeelhouderskapitalisme en de platformeconomie. Dit levert een race to the bottom op met betrekking tot lonen/beloning en een enorme stijging van woonkosten. Voor heel veel mensen is Amsterdam onbetaalbaar geworden en zij worden gedwongen om huis en haard te verlaten. Ik vind dat echt onverteerbaar.”

“Voor heel veel mensen is Amsterdam onbetaalbaar geworden. Ik vind dat echt onverteerbaar.”

Naar wie ging ooit jouw eerste stem? En waarom? “Om je eerlijk te zeggen weet ik dat niet meer. Ik kreeg stemrecht aan het einde van 1986, dus waarschijnlijk stemde ik voor het eerst bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1989.”

Tot slot, wat wil je nog kwijt aan Amsterdammers in deze coronatijd? “Net als zo velen ben ik buitengewoon voorzichtig. Onvoorzichtigheid zou behalve voor mezelf ook hele grote gevolgen voor anderen kunnen hebben. Ik roep dus iedereen op om vooral zorgzaam naar elkaar te zijn. En gebruik deze tijd om te reflecteren en kansen te pakken om een samen te werken aan een socialere, duurzamere en eerlijkere samenleving.”

Wil jij net als Bob ook lid worden van de PvdA? Klik dan hier! 

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Nikki Verhoeven (22)

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Nelson Addo (23)

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Mario Bijker (27)

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Geertje Hulzebos (29)

Lees ook: Nieuw bij de PvdA: Willem Mesman Schultz (20)

Het bericht Nieuw bij de PvdA: Bob Maas (51) verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

De Amsterdamse economie ligt nagenoeg stil. Restaurants zijn gesloten, winkelstraten bijna helemaal leeg en veel bedrijven zijn genoodzaakt hun deuren tijdelijk te sluiten. Dit is een klap die al voelbaar is, die nog lang na zal dreunen en die de Amsterdamse economie en daarmee de samenleving uiteindelijk zal veranderen. Over de vragen op welke manier én wat er nu nodig is om de ergste pijn te verzachten vergaderde de Amsterdamse gemeenteraad afgelopen week.

Lees in de blog hieronder wat er volgens ons raadslid Hendrik-Jan Biemond nu en straks moet gebeuren.

Door: Hendrik Jan Biemond

We doen dit samen Ik begin dit stuk met een compliment aan het college voor de snelheid waarmee zij noodmaatregelen en de infrastructuur die daarvoor nodig is voor onze bedrijven hebben opgetuigd. ‘Speed matters’ in een crisis als deze. Het biedt vertrouwen, en geeft perspectief, maar het laat vooral zien dat de Amsterdamse ondernemers er in deze tijd niet alleen voor staan en dat is belangrijk in deze tijd. Onze economie heeft dat vertrouwen echt hard nodig. 

EHBO-fase We zitten op dit moment met zijn allen in een financiële EHBO-fase. Er zijn verschillende regelingen opgetuigd door het kabinet die worden uitgevoerd door de gemeente om bedrijven noodsteun te kunnen bieden. De gemeente heeft een aantal aanvullende maatregelen genomen om de acute pijn voor veel Amsterdamse bedrijven te verlichten, zoals het tijdelijk niet innen van reclamebelasting. Namens de fractie van de PvdA Amsterdam zal ik de komende tijd scherp in de gaten houden of alle regelingen die we nu optuigen daadwerkelijk voldoende zijn en of er nergens gaten ontstaan. Ik doe dit omdat het vooral voor kleinere ondernemers lastig is om bijvoorbeeld kredieten bij banken aan te vragen waardoor zij tussen wal en schip kunnen vallen. Er kan hierdoor een vacuüm ontstaan waardoor bijvoorbeeld crimineel geld meer voet aan de grond krijgt in Amsterdam. En dat moeten we niet willen.

Kleine Amsterdamse bedrijven mogen niet tussen wal en schip vallen.

Wederopbouw van de Amsterdamse economie We weten helaas nog niet wanneer, maar er komt een moment dat de Amsterdamse economie – al dan niet op 1,5 meter afstand – weer mag en kan gaan draaien. Dan komen we in de fase van wederopbouw. Dat geeft ons kans om ons economisch beleid te herzien. De vraag die wij ons daarom in Amsterdam moeten stellen is: hoe willen wij dat die economie er de komende decennia uitziet?

Wat de PvdA Amsterdam betreft staan er twee zaken voorop. Allereerst: bestaanszekerheid door goede, vaste banen. Werkgelegenheid, en rechten van werknemers hebben voor ons de grootste prioriteit. Dat moet leiden tot het vertrouwen dat we nodig hebben om onze economie weer aan de praat te krijgen. Ten tweede willen wij als PvdA Amsterdam dat er in veel verschillende sectoren werk te vinden is in onze stad. De economie mag niet afhankelijk raken van één sector (monocultuur), maar moet divers én duurzaam zijn. Er zullen dus voorwaarden moeten worden gesteld aan het verlenen van specifieke steun aan bedrijven.

In de wederopbouw staan er wat de PvdA betreft twee zaken voorop: bestaanszekerheid door goede werkgelegenheid en behoud van een diverse economie.

Proactieve steun aan het MKB Het Amsterdamse Midden- en Kleinbedrijf is het kloppend hart van onze stad. Zij zorgen voor de banen en de verbinding in de buurten. Als wij in de gemeenteraad spreken over het MKB, lijkt het al snel alleen maar te gaan over de horeca en de detailhandel, maar denk ook aan de drukkerijen, kleine ICT-bedrijven, webdevelopers, stomerijen, ondernemers die in onze broedplaatsen werken, en niet te vergeten alle ambachtslieden in de stad. Om deze cruciale bedrijven in onze buurten van de nodige steun te bieden, heb ik gisteren een motie ingediend. Hierin roep ik met een raadsmeerderheid het college op om niet alleen beschikbaar te zijn voor vragen, maar proactief met deze sector aan de slag te gaan. De gemeente dient een verbindende factor te zijn in de informatie-uitwisseling tussen deze bedrijven en de aanjager te zijn van een gezamenlijke strategie om de 1,5 meter economie vorm te geven.

(tekst gaat verder onder de foto)

Hendrik Jan Biemond eerder dit jaar in gesprek met ondernemers in de Czaar Peterstraat

Culturele sector De culturele sector is niet alleen belangrijk voor Amsterdam omdat het 10.000 banen oplevert, maar ook omdat we juist creativiteit nodig hebben om een uitweg te vinden uit deze crisis. De culturele sector kan daar een belangrijke aanjager in zijn. Simpel geformuleerd: als de cultuur weer op gang komt, gaan er ook weer taxi’s rijden. De wethouder is op dit moment bezig met een inventarisatie van de schade van de coronacrisis in die culturele sector en de eerste signalen stemmen uiterst somber. Daarom diende ik afgelopen week een motie in waarin we de wethouder onder andere vragen om samen met financiële deskundigen de mogelijkheden te inventariseren voor noodhulp, juist ook aan culturele instellingen die normaliter geen subsidie van de gemeente ontvangen.

“We hebben juist de creativiteit uit de culturele sector nodig om een uitweg te vinden uit deze crisis.”

Tot slot De economie van onze stad zit in een moeilijke fase. Veel bedrijven en ondernemers zijn aan het knokken voor hun toekomst. Tegen jullie wil ik zeggen: we are in this together. Ook wil ik jullie vragen contact met mij op te nemen op het moment dat je het gevoel hebt dat (de uitvoering van) bepaalde regelingen niet toereikend zijn of er andere gaten ontstaan. Ik zal dan kijken of we daar vanuit de raad iets mee kunnen doen.

Tegelijkertijd wil ik nogmaals benadrukken dat we in een cruciale fase zitten voor de toekomst van onze stad. De uitgangspunten van de fractie van de PvdA Amsterdam daarin zijn duidelijk: goede werkgelegenheid en behoud van diversiteit aan bedrijven in onze buurten. 

Heb jij hier ideeën over of vragen over deze visie? Schroom dan niet om mij een e-mail te sturen.

Hendrik Jan Biemond Woordvoerder Financiën, Economische Zaken, Duurzaamheid en Kunst & Cultuur PvdA Amsterdam h.biemond@raad.amsterdam.nl

“Tegen ondernemers wil ik zeggen: we are in this together”

Het bericht Onze economie ligt stil. Wat staat ons nu en straks te doen? verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

De PvdA Amsterdam en vakbond FNV doen een gezamenlijke oproep aan alle lease- en verzekeringsmaatschappijen om in – navolging van verschillende TTO’s – taxichauffeurs een financiële adempauze te geven. Op deze manier willen zij ervoor zorgen dat de taxichauffeurs de komende ‘werkluwe’ weken – veroorzaakt door het coronavirus – financieel makkelijker door kunnen komen.

“Door de Coronacrisis staat de stad stil en daarmee valt het werk en inkomen van duizenden als ZZP werkende taxichauffeurs de komende weken weg,” aldus PvdA-raadslid Dennis Boutkan. “In het belang van de bestaanszekerheid van de chauffeurs en hun gezinnen zou het enorm helpen als de maandelijkse lease- en verzekeringspremies tijdelijk verlaagd, danwel opgeschort worden. Ze kunnen hierin een voorbeeld nemen aan een groot aantal TTO’s die voor deze weken al contributieregelingen getroffen hebben. Op het moment dat de markt weer aantrekt zou je de opgeschorte bedragen middels een regeling dan weer kunnen compenseren. Ook roepen we TTO’s op die nog geen maatregelen voor hun chauffeurs hebben genomen het goede voorbeeld van hun collega TTO’s te volgen”

Minke Jansma van de vakbond FNV sluit zich hierbij aan: “Over heel de linie van de arbeidsmarkt zien we dat de eerste en de hardste klappen vallen bij mensen die in ZZP-constructie werken. Zij hebben van de ene op de andere week geen inkomsten meer. Zeker in een dure stad als Amsterdam zullen er bovenop het steunpakket van het kabinet extra stappen nodig zijn om een sociaal-maatschappelijke ramp te voorkomen. Dit soort stappen zouden dan als voorbeeld voor andere branches kunnen fungeren.”

Het bericht PvdA en FNV: geef taxichauffeurs een financiële adempauze verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

De gemeenteraadsfracties van GroenLinks, D66, PvdA, DENK, ChristenUnie en BIJ1 willen dat Amsterdam meewerkt aan het opnemen van 500 kinderen uit vluchtelingenkampen op het Griekse eiland Lesbos. Hiermee geven zij gehoor aan de noodkreet van Stichting Vluchteling, Defence for Children en Vluchtelingenwerk Nederland en een gevolg aan de toezegging van andere Europese steden.

In een gezamenlijke verklaring schrijven wij:

“Op het Griekse eiland Lesbos is er een humanitaire ramp van ongekende omvang gaande. Duizenden mensen die door oorlog en geweld gedwongen hun huis hebben verlaten, worden daar op dit moment ontmenselijkt. Er vindt geweld plaats en er is een groot tekort aan water en voedsel.

Er is ook een grote groep alleenstaande kinderen die zeer kwetsbaar zijn. Deze kinderen kunnen worden misbruikt, verhandeld of ze verdwijnen volledig uit zicht. Het is vijf over twaalf. Die kinderen moeten daar weg.

Dus daar waar Europese leiders treuzelen en de humanitaire ramp als politiek spel gebruiken, dient Amsterdam op te staan. Een stap naar voren te zetten. Barmhartigheid en internationale solidariteit te tonen. Door niet naar de onderbuik te luisteren, maar het hart te laten spreken. Wij willen dat Amsterdam verantwoordelijkheid neemt en samen met andere Nederlandse en Europese steden deze kwetsbare kinderen zo snel mogelijk een veilige opvang biedt.”

Femke Roosma (GroenLinks) Reinier van Dantzig (D66) Sofyan Mbarki (PvdA) Mourad Taimounti (DENK) Don Ceder (ChristenUnie) Sylvana Simons (BIJ1)

Het bericht Amsterdam, vang kwetsbare kinderen uit Lesbos op verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Vandaag vergadert de gemeenteraad van Amsterdam over het initiatiefvoorstel van de partijen DENK, BIJ1, CU, GroenLinks, D66, SP en de PvdA om Amsterdam haar excuses aan te laten bieden voor de rol die zij gespeeld heeft in het slavernijverleden.

Lees hieronder de inbreng tijdens het debat van ons raadslid Nenita La Rose terug.

Voorzitter, 

Woorden doen ertoe. Woorden kunnen de wereld veranderen. 

Woorden kunnen het begin zijn van een nieuw begin, een nieuwe tijd en het verleden een plek geven. 

Woorden kunnen onrecht de wereld uithelpen. 

Voorzitter,

Door slavernij is er miljoenen mensen in de wereld groot onrecht aangedaan. 

Uitgebuit, mishandeld, rechteloos weggezet en gekleineerd en zelfs vermoord. Op basis van wie zij waren, waar zij woonden en hoe zij eruit zagen. 

De rol die Amsterdam hierin gehad heeft is pijnlijk.

Voorzitter, 

In het publieke debat wordt altijd gesproken over het ‘slavernijverleden’.

Dit suggereert dat dit iets was, wat toen gebeurde, en waar we nu niks meer mee te maken hebben. Wat nu niet meer speelt.

Het tegendeel is echter waar. Grote delen van de huidige wereld zijn gevormd door de effecten van het wereldomvattende slavernij-systeem dat drie eeuwen lang systematisch in stand werd gehouden. 

Witte mensen werd geleerd dat het normaal is om mensen uit te buiten en dat zwarte mensen inferieur zijn.

Zwarte mensen werd geleerd dat zij minderwaardig zijn. Dat hun onderdanige positie een onontkoombare realiteit is en daar niet over moeten zeuren. 

In het heden merk je hier nog iedere dag de gevolgen van. Het is dus nog geen verleden.

De realiteit is dat die emotie en de verwerking ervan, niet kan worden weggestopt en ontkent. De realiteit is dat de ervaring van drie eeuwen niet zomaar kan worden weggewist.

Voorzitter, 

Ik merk het als ik in mijn geboorteland Suriname ben en daar praat met generatiegenoten van mijn ouders. 

Je voelt de teleurstelling en boosheid dat de economische verschillen in de wereld langs lijnen van huidskleur lopen. 

En dat de positie van je familie, toen in de tijd van de slavernij, vaak nog bepalend is voor je status van nu.

Ik merk het ook in de Bijlmer (waar ik al zo’n 40 jaar woon). Als ik daar praat met moeders die zich vertwijfeld afvragen hoe het komt dat hun kinderen zo slecht mee komen in het onderwijs. 

Kinderen die hier in Amsterdam geboren en getogen zijn.

Voorzitter, 

Die sociale ongelijkheid, die economische ongelijkheid en die kansenongelijkheid van toen, sijpelt nog iedere dag door onze samenleving heen.  

Maar Voorzitter,

We zien ook verandering. Positieve verandering. 

We zien dat mensen zich uitspreken. Dat mensen elkaar een spiegel voor houden.                

Dat mensen elkaar confronteren met gewoontes en gedragingen die we altijd normaal vonden, maar dat niet zijn. 

We zien mensen hun plek opeisen in de maatschappij, in het maatschappelijk debat. Strijdend voor een nieuw begin. Een gelijkwaardig begin. 

Daarom Voorzitter, 

Laten wij vandaag als raad, als Amsterdam – met haar rijkdom aan diversiteit – dit nieuwe, gelijkwaardige begin breed omarmen. 

Door te erkennen dat wat toen gebeurd is, fout was. En onze excuses aan te bieden voor de rol die we erin gespeeld hebben. 

Tot slot Voorzitter,

Woorden kunnen verandering teweeg brengen. Verandering die nodig is. Laten wij die woorden omzetten in daden!

Het is er tijd voor!

Het bericht “Woorden kunnen de wereld veranderen. Het is er tijd voor.” verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

De visie van ons raadslid Hendrik-Jan Biemond op de economie van de groeiende stad Amsterdam

Is economische groei per definitie goed? En zo nee, wanneer dan wel? Wereldwijd lijkt men op dit moment die vraag zich opnieuw te stellen, wat dus ook een heroriëntatie betekent op onze economie. In steeds meer kringen lijkt het besef door te dringen dat in een tijd dat de grenzen van de aarde zichtbaar worden,  bedrijven – die een enorm belangrijke rol spelen in onze economie en welvaart – niet als enig doel moeten hebben om waarde voor de aandeelhouder te creëren. Maar wat is het ideale plaatje dan wel?

Ik wil net als Elisabeth Warren best uit de kast komen. Ik ben een sociaaldemocratische kapitalist. Of een kapitalistische sociaaldemocraat. Hoe u wilt. Ik denk namelijk dat de markt nodig is, maar wel markten die gereguleerd worden vanuit het perspectief van het Rijnlandse model: het belang van de onderneming bevat het belang van alle stakeholders zoals de werknemers, diens naasten, de omgeving en bijvoorbeeld het milieu.

Eenzijdige groei De bovenstaande discussie kun je op alle niveaus voeren. Als we het bovenstaande ideaal bovenop de economische ontwikkelingen van de laatste jaren in Amsterdam leggen, is het heel goed dat we ons ook hier gaan heroriënteren. Want ja, we groeien. We worden rijker. Maar sijpelt die groei door naar de portemonnee van alle Amsterdammers? Niet genoeg wat mij betreft. Amsterdam richtte zich de laatste jaren in het aantrekken van bedrijven vooral op de zakelijke dienstverlening en life science & health sector. Uit de Economische Verkenningen 2019 blijkt dan ook dat de groei van de werkgelegenheid vooral uit die sectoren komt. En dat zorgde voor een eenzijdige groei van banen voor hoogopgeleiden. Deze ontwikkeling heeft invloed op de ziel van de stad. Van het verenigingsleven tot de cultuursector, van de koffieprijs tot de woningmarkt: de stad verandert mee met de mensen die hier werken en dus wonen.

Dat een stad verandert lijkt mij evident en goed. De vraag die we ons echter moeten stellen is: hoe willen we dat onze groeiende stad verandert? Wat de PvdA Amsterdam betreft is en blijft de stad Amsterdam een plek voor iedereen. Om dat te bereiken is wel sturing van de overheid in de economie gewenst.

Help en behoud de ambachten Daarom ben ik ook blij dat in het huidige coalitie-akkoord onder andere de nadruk is komen te liggen op de versterking van de buurteconomie. Om in de huidige tijd namelijk een stad te blijven voor iedereen, is het ontzettend belangrijk dat er meer aandacht komt voor de Amsterdamse maakindustrie en de ambachten. De stomerij in Zuidoost moet kunnen uitbreiden, de groenteboer in Noord moet bereikbaar blijven en de fietsenmaker in Nieuw-West moet zijn fietsen buiten kunnen etaleren. Zij zijn namelijk de (elektrische) motoren van werkgelegenheid voor de praktisch- en gemiddeld opgeleide Amsterdammers. Het is daarom goed dat de raad afgelopen week heeft ingestemd met mijn idee om samen met de Amsterdamse ambachten- en maakindustrie een plan te ontwikkelen om het hen makkelijker te maken zich in de stad te handhaven.

MKB, sluit de rijen! Tevens vroeg ik tijdens de raad gisteren aandacht voor schaalgrootte en marketingkracht. Want ons Amsterdams MKB staat onder druk van de (internationale) online platformeconomie. Dat is de economische realiteit. Daarom ben ik blij dat de raad heeft ingestemd met mijn idee om te onderzoeken of we de buurteconomie kunnen verstevigen door lokale schaalvergroting. Door bijvoorbeeld het Amsterdamse MKB te stimuleren zich in co-orperatie verband te organiseren. Door de rijen te sluiten. Dat schept mogelijkheden voor gezamenlijke inkoop van bijvoorbeeld energie, onderhandeling voor huurprijzen en levert vooral ook een duurzame vorm van ondernemen op voor én door Amsterdammers.

Om tot slot terug te komen op de vragen die ik in de inleiding stelde. Ja, economische groei is goed. Maar het moet wel goede en duurzame groei zijn. Groei waar iedereen van meeprofiteert en die bijdraagt aan een gezonde leefomgeving voor de generatie van nu én van morgen. De fietsenmakers, groenteboeren, stomerijen en bakkers spelen daar een grote rol in. Laten we hen dus zeker niet vergeten.

Het bericht Amsterdam, vergeet de fietsenmaker en de groenteboer niet! verscheen eerst op PvdA Amsterdam.