Een dag met Geert Wilders op campagne.
VOLENDAM - In 2011 kreeg De Telegraaf voor het eerst de unieke kans om een dag met Geert Wilders op campagne te gaan. Acht jaar later mag de krant bij hoge uitzondering nog eens in zijn zwaar bewaakte en bewapende auto plaatsnemen, als hij naar Volendam en Spijkenisse afreist. Dan blijkt maar weer eens onder welke krankzinnige omstandigheden de leider van de tweede partij van het land nu al jaren zijn werk probeert te doen.
’Geertje! Goed om je weer te zien!” De komst van Geert Wilders naar Volendam is vaste prik geworden als de PVV campagne voert. Het weer werkt deze ochtend niet mee, maar trouwe aanhangers zijn zelfs vanuit Enschede gekomen om hun leider te begroeten. „Hé, jij komt wel van heel ver weg!”, herkent Wilders een bondgenoot. En ook voor de middenstand van het vissersdorp is Wilders een bekende verschijning. „Volgende keer kom ik weer een visje eten”, belooft hij, deze ochtend is het er nog iets te vroeg voor.
Kapsones
Oer-Hollands vindt Wilders Volendam. En daarom is het plaatsje uitermate geschikt voor het toneel van de flyeracties die de PVV heeft georganiseerd. „Hier ervaar je de Nederlandse identiteit”, legt Wilders uit. „Het is de symboliek die het mooi maakt.” Wilders treft in het dorp naar eigen zeggen bij uitstek de PVV-kiezer: ’de gewone man en vrouw’. „Mensen zonder kapsones, vaak harde werkers.”
Maar wat in Volendam ook opvalt is de extreme bewaking van de PVV-leider. Het bezoek is met militaire precisie voorbereid en de massaal aanwezige politie in uniform en burger laat niks aan het toeval over. „Doe je handen eens uit je zakken”, klinkt het geregeld, om te checken of een omstander geen wapen verborgen houdt. Of tegen een collega: „Let even op die gozer met dat petje”, als iemand zich zonderling gedraagt.
De in een kogelvrij vest gestoken Wilders krijgt er weinig van mee. Hij zwaait, geeft handen, deelt flyers uit en poseert voor heel veel selfies. Maar alles zoveel mogelijk binnen veilige marges van het leger van bewakers. Mensen die hun arm over de schouders van de PVV-leider willen slaan, worden snel gecorrigeerd door een lijfwacht. Weg die hand; te gevaarlijk.
Het is allemaal niet voor niets. Want nog geen week geleden werd duidelijk dat op campagne in Heerlen iemand hem iets aan wilde doen. De gek werd met een bijl en twee messen betrapt. Met enkele dagen tot de verkiezingen neemt de beveiliging geen risico’s.
„Het is de laatste tijd weer erger geworden”, vertelt Wilders even later, als hij weer in de auto zit. De dreiging van moslimterroristen is nooit opgehouden, maar ook na de recente commotie rond de cartoon-wedstrijd werd weer onderstreept hoe serieus fanatici het op hem hebben gemunt. Twee onschuldige Amerikaanse toeristen werden door een jihadist levensgevaarlijk neergestoken op Amsterdam Centraal en een terrorist werd op Den Haag Centraal in de kraag gevat. Een mogelijke medeplichtige loopt nog rond. Een onheilspellend idee.
Veilig
Het bericht in deze krant van zaterdag, dat criminelen mogelijk over de adressen van safehouses beschikken waar ook Wilders mee te maken heeft, geeft hem evenmin een veilig gevoel. „De NCTV zegt nog niks kunnen vinden, maar kan het ook niet uitsluiten. Nu wordt het nader onderzocht”, zucht hij. Wie denkt dat Wilders de risicodreiging rond verkiezingen een beetje extra aanzet om politiek te bedrijven is volgens hem ’ziek’. „Dan was ik vandaag wel thuis gebleven.”
Ook op weg, verschanst in een zwaarbeveiligde auto, ontstaat er soms een dreiging. Om veiligheidsredenen kunnen hierover geen details in de krant. „Het is soms alsof je in een film zit”, wil de PVV’er er wel over kwijt. „Maar het is alleen geen film.”
Intussen gaat het werk gewoon door. De PVV-voorman is deze campagne opvallend meer aanwezig dan tijdens de jongste Tweede Kamerverkiezingen. „Het is belangrijk dat ik meer zichtbaar ben”, legt Wilders uit, terwijl zijn colonne voertuigen nietsvermoedende automobilisten inhaalt.
Zeker nu hij zelf niet op het stembiljet staat is het volgens hem nodig de achterban te mobiliseren. De PVV-campagne heeft de slogan ’Stuur Rutte weg’ als thema, waarmee Wilders hoopt aan te geven dat deze verkiezingen niet zozeer over de provincie, maar over de toekomst van Rutte III gaan. De campagnebezoeken staan dan ook in het teken van Wilders, niet van de regionale lijsttrekker of die van de Eerste Kamer. In de wervelwind van beveiliging is zelfs niet te merken of ze er bij zijn. Of er toe doen.
Concurrentie
En hoewel in peilingen het verlies van zijn partij aan het opkomende Forum voor Democratie mee lijkt te vallen, is er natuurlijk wel meer concurrentie dan voorheen. „Voor ons is de opkomst heel belangrijk. Daar heeft Baudet het makkelijker dan wij.” Maar van een onderlinge strijd wil Wilders niets weten. Die zou ook geen zin hebben. „Rutte is de lachende derde als wij de pijlen op elkaar richten.”
De PVV-voorman vindt dat dit land een stevige oppositie nodig heeft, maar ziet dat allerlei partijen zich gedragen als kandidaat-coalitiepartijen. „De PvdA, GroenLinks, de SP en Forum. Allemaal geven ze een rode kaart aan Rutte, maar ze zeggen ook: kom maar langs, doe iets goed voor ons en je mag weer het veld op”, sneert Wilders. „Allemaal willen ze een aai over de bol, ze nemen genoegen met een kruimel.”
Vooral het opzichtige geflirt van premier Rutte met het GroenLinks van Jesse Klaver na de plotselinge aankondiging van een CO2-heffing, is Wilders spuugzat. „Er is al geformeerd voor er verkiezingen zijn! Jesse zit aan het stuur en Rutte hangt er een beetje bij. Die mag straks de stekker in de auto stoppen bij het tankstation”, aldus de PVV’er.
„Maar wat als Jesse straks de afslag wil nemen naar meer immigratie? Of hogere belastingen? Dan gaat Rutte mee. Een stem op Rutte is een stem op Klaver. En als Rutte nog steun kan krijgen van vier partijen in Angola gaat hij daar ook nog even langs.”
Wanneer de auto in Spijkenisse is gestopt, klinkt voor de PVV-leider gejuich op het marktplein. Het is er drukker dan in Volendam. Flyers komen er eigenlijk niet eens meer aan te pas bij deze visite. Een foto met Wilders, dát is waar de mensen voor gekomen zijn. De beveiliging lijkt bijkans nog steviger dan in Volendam. Van scootmobiel-bestuurder tot kaasboer, van Feyenoord-fan tot een trotse vader met zijn baby; steeds maakt het beschermende cordon even plaats voor een Wilders-fan die met de leider op de foto wil. „U heeft mijn stem!”, belooft een gelukkige. „Heel veel sterkte met alles”, zegt een ander.
Van de groenteboer krijgt Wilders een doosje aardbeien, op een flyer mag hij een handtekening zetten. Een half uur later, als Wilders met loeiende sirenes weer naar Den Haag zoeft, volgt toch nog een klein katje richting rivaal Baudet.
„U vroeg waarom ik naar Spijkenisse en Volendam ga op campagne”, glimlacht hij richting zijn schrijvende reisgenoot. „Nou, déze mensen zie je niet op een congres van Forum!”
