Poliflw

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de verduuzaming van de financiële sector. Vier Kamerleden van vier verschillende partijen schreven daarover een opiniestuk. 

Ook deze zomer was er een van uitersten. Nog nooit werden zoveel tropische dagen achter elkaar geteld. De weekgemiddelde maximumtemperatuur was het hoogste sinds de start van de metingen in 1901 en de neerslagtekorten liepen net als in 2018 in sommige regio’s op tot boven de 300 millimeter. Het agrarische verdienmodel voor dit jaar loopt, door onder meer een combinatie van droogte, hitte en soms beperkte irrigatiemogelijkheden, een flinke knauw op.

Zo is de klimaatschade aan de omzet van boeren dit jaar exemplarisch voor iets waar toezichthouders ons sinds enkele jaren voor waarschuwen: financiële risico’s door gebrekkige verduurzaming. Dat is een tweeledig gevaar. Enerzijds zullen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies schade toebrengen aan verdienmodellen. Denk aan een boer die niet langer aan zijn kredietverplichtingen kan voldoen door langdurige droogte. Anderzijds lijden financiële instellingen verliezen als ze gebrekkig anticiperen op de aanstaande verduurzamingstransitie, door te blijven investeren in technologieën die uitgefaseerd worden.

Voor uw instellingen is dit verhaal gelukkig niet nieuw. Verschillende banken, pensioenfondsen en verzekeraars experimenteren met meetmethoden om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen en rapporteren hierover. Daarnaast committeert de gehele financiële sector zich aan het Klimaatakkoord, waarmee ze belooft een bijdrage te leveren aan Parijs. Ook toezichthouders zitten bepaald niet stil. Nederland loopt op dit gebied dan ook internationaal voorop. 

Er is desalniettemin geen aanleiding om achterover te leunen. De blik op wat er al gebeurt, moet niet afleiden van de visie op waar we naartoe moeten. Dat eindpunt ligt immers nog ver weg. Zo ging in 2018 80%-95% van de nieuwe energie-financieringen die uw sector aanging naar de fossiele industrie. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat uw instellingen onvoldoende grondig rapporteren over hun materiële duurzaamheidsrisico’s. En hoewel het Klimaatakkoordcommitment ‘een bijdrage’ expliciteert, brengt ons dat nog niet zomaar bij de daadwerkelijke reductie in 2030 die nodig is om Parijs te halen.

Het beheersen van duurzaamheidsrisico’s is niet enkel aan de sector zelf, maar zeker ook een politieke verantwoordelijkheid. Met de politiek als hoeder van het klimaatbeleid, en als aanjager en ondersteuner voor de financiële sector. Die eerste verantwoordelijkheid is genomen met de klimaatwet en het klimaatakkoord. Die laatste verantwoordelijkheid kan nu scherper ingevuld worden. Daar doen wij voorstellen toe in onze initiatiefnota over de verduurzaming van de financiële sector, waarover we vandaag met de Tweede Kamer en het kabinet in debat gaan. Jullie zijn uitgenodigd in de toekomst het gesprek tussen sector en politiek samen verder te brengen.

Wij roepen u op uw beurt op om uw ambities en commitment sneller om te zetten in actie. Kom met concrete plannen om de CO2-impact van uw portefeuille in 2030 met 55% terug te dringen. Geef inzicht in het ‘klimaatpad’ van uw huidige portefeuille. Wacht niet tot 2022 met het publiekelijk maken van reductiedoelstellingen als dat niet nodig is. Zet waar mogelijk uw middelen in om kennis te delen en achterblijvers aan te sporen. En gebruik ons duwtje in de rug om grondiger over duurzaamheidsrisico’s te rapporteren. Alleen zo brengen we de verduurzaming van de financiële sector in de juiste versnelling.

Bart Snels (GroenLinks), Joost Sneller (D66), Eppo Bruins (ChristenUnie) & Evert-Jan Slootweg (CDA)  

 

Kinderen zijn de dupe van marktwerking in de kinderopvang. Zorgkinderen zijn niet ‘rendabel’ genoeg en toegankelijkheid staat onder druk. GroenLinks wil dit veranderen en stelt dit aan de orde met Kamervragen en een wetsvoorstel. 

Een speciale opvanggroep voor kinderen met een beperking werd in Utrecht onlangs stopgezet. Dit gebeurde nadat een grote investeerder het opvangcentrum opkocht, bleek uit NRC.

“Winst maken over de rug van kinderen met een handicap. Dat gebeurt met ons belastinggeld. Hier moet een einde aan komen, zodat het belang van kinderen centraal komt te staan in het stelsel van kinderopvang”, zegt Tweede Kamerlid Lisa Westerveld.

De Volkskrant schreef eerder al dat Nederlandse kinderopvangcentra juridisch hun toevlucht zoeken tot belastingparadijzen als de Kaaimaneilanden.  

“Inkomsten van kinderopvangcentra zijn voor het bevorderen van kwaliteit en toegang tot kinderopvang, niet voor het vullen van zakken van buitenlandse investeerders”, zegt Westerveld die hierover Kamervragen stelde met SP, PvdA, CDA en ChristenUnie.

Het gaat om het Nederlandse KidsFoundation dat in 2018 werd gekocht door het Canadese private-equitybedrijf Onex. De aandelen van het Nederlandse kinderopvangbedrijf zijn via een rechtspersoon in Luxemburg uiteindelijk in handen van twee investeringsfondsen die juridisch op de Kaaimaneilanden zijn gevestigd, wist de Volkskrant te achterhalen.

Kinderopvang is publieksvoorziening

“Terwijl tijdens deze corona-crisis de overheid ouders financieel compenseert voor niet gebruikte opvang en zo de stabiliteit van kinderopvang garandeert, vloeien de winsten naar investeringsmaatschappijen. Dat is ongehoord en onwenselijk”, zegt Westerveld, die daarom met SP en PvdA aan een initiatiefwet werkt om winstuitkeringen in de kinderopvang onmogelijk te maken.

“Kinderopvang is een publieksvoorziening, maar van maatschappelijk belang. Goede opvang helpt de ontwikkeling van kinderen en zorgt voor stabiliteit en rust wanneer ouders werken. Het zou geen cash cow moeten zijn voor investeerders die profiteren van de stabiele kasstroom van onze belastingcenten.”

 

De veiligheid voor arbeidsmigranten moet uiteraard evenveel worden gewaarborgd als van andere werknemers. Dat vindt Paul Smeulders van GroenLinks. Een Kamermeerderheid schaarde zich achter zijn voorstel om hierop strenger toezicht te houden.

“De Corona-maatregelen gelden voor iedereen. Het is stuitend wanneer werkgevers de veiligheid van buitenlandse medewerkers niet respecteren. De inspectie moet hierop meer gaan toezien”, zegt Paul Smeulders.

De afgelopen tijd kwamen verhalen naar buiten over buitenlandse werknemers die in onveilige omstandigheden werken. Zij moeten doorwerken als zij zich ziek voelen, verblijven in krappe onderkomens en moeten dicht op elkaar in busjes naar hun werkplek.

Smeulders: “Arbeidsmigranten zijn in deze situatie extra kwetsbaar. Juist daarom verdienen ze extra bescherming”.  

De situatie van arbeidsmigranten werd gisteren besproken tijdens een wetgevingsoverleg met minister Koolmees over het economisch noodpakket voor de corona-crisis. CDA, D66, ChristenUnie, SP en PvdA tekenden mee met de motie van GroenLinks.

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Er moet een einde komen aan het oerwoud van formulieren en spreadsheets bij de politie, zodat agenten weer kunnen doen waar ze goed in zijn. Dit stellen GroenLinks en CDA in de aanloop naar een Tweede Kamerdebat. In november luidden de politiebonden de noodklok over de torenhoge werkdruk. GroenLinks en CDA lanceren daarom vandaag vijf maatregelen die praktisch haalbaar en snel realiseerbaar zijn.

GroenLinks-Tweede Kamerlid Niels van den Berge: “De politie gaat gebukt onder een torenhoge administratiedruk. Agenten horen niet achter een computer, maar op straat en in de wijk. Er is een systeem opgetuigd dat is gebaseerd op wantrouwen. Wij zeggen: vertrouw op onze agenten. Geef ze de ruimte om hun werk te doen, om onze samenleving veiliger te maken.’’

CDA-Tweede Kamerlid Chris van Dam: “Schrapsessies zoals die in de zorg plaatsvinden zijn ook binnen de politie hard nodig. Alles wat helpt om de politie op straat te krijgen ondersteunen wij van harte.”

De vijf voorstellen luiden als volgt:

Stop met dagelijkse administratie reisdeclaraties. Op dit moment moeten 64.000 agenten elke dag aangeven dat ze naar hun werk zijn gegaan, dit kan sneller en minder omslachtig. Organiseer schrapsessies, net zoals in de zorg, om de regeldruk terug te dringen. Zorg ervoor dat agenten geen verhoren hoeven uit te schrijven, maar regel dit via software Handel eenvoudig zaken als winkeldiefstal en bezit van softdrugs af via de politie-app. Minder aanbestedingen. Jaarlijks wordt door de politie circa 300 zaken aanbesteed. De bureaucratie rondom deze aanbestedingen is groot en leidt regelmatig tot tijdrovende rompslomp.

De vakbonden vragen om structurele investeringen, maar óók op de korte termijn om het maken van scherpe keuzes. GroenLinks en het CDA steunen deze noodkreet gezien de grote nood bij onze dienders. De overheid hoort een goede werkgever te zijn en heeft een voorbeeldfunctie. Van goed werkgeverschap lijkt nu geen sprake gezien de hoge werkdruk.Eerder bleek uit pilots in de zorg dat het verminderen van administratielasten een wezenlijke bijdrage kan leveren om werkdruk tegen te gaan. Minder regeldruk levert bij een Amsterdamse zorginstelling bijna één uur extra per dag op waardoor zorgverleners hun tijd kunnen besteden aan hun vak: het verlenen van zorg. We moeten ook naar een dergelijke aanpak toe bij de politie.

Volgens GroenLinks en CDA moet de Wet Aanpak Schijnconstructies verder worden aangescherpt. Zo willen zij dat de wet ook van toepassing wordt op chauffeurs van zorgbusjes en leerlingenvervoer – die vaak worden onderbetaald. Dat bepleiten de partijen woensdag in de Tweede Kamer tijdens het debat arbeidsmarkt.

GroenLinks en CDA zetten zich in voor een eerlijke arbeidsmarkt en vinden het onacceptabel dat personenvervoer uitgesloten is van de Wet Aanpak Schijnconstructies (WAS). Op dit moment werken zo’n 30.000 mensen in het personenvervoer. Deze sector wordt gekenmerkt door faillissementen en druk op de prijzen, mede vanwege de krappe budgetten en aanbestedingsprocedures. Werknemers die hiervan de dupe zijn moeten opdrachtgevers (vaak overheden) hiervoor verantwoordelijk kunnen stellen, vinden de partijen.

Daarnaast moeten vakbonden de mogelijkheid krijgen om beter op te komen voor de belangen van groepen werknemers. Op dit moment kunnen werknemers alleen individueel te weinig betaald loon proberen terug te krijgen. Dit gebeurt echter mondjesmaat, omdat werknemers vaak niet individueel durven te procederen. Ook is het niet mogelijk een schadevergoeding te eisen. Door processen voor groepen mogelijk te maken, en ook een schadevergoeding te kunnen eisen, kunnen vakbonden kwaadwillende opdrachtgevers meer onder druk zetten om het juiste loon te betalen.

Ook willen CDA en GroenLinks dat Nederland bij de aanpak schijnconstructies verder kijkt dan de eigen landsgrenzen. Werknemers die in het goederenvervoer werken bijvoorbeeld, rijden vaak niet alleen in Nederland. De wet is nu echter alleen van toepassing op ‘arbeid in Nederland’.

“Iedereen wil zinvol werk doen, werk waar je trots op bent en dat door de samenleving gewaardeerd wordt. Werk verbreedt je blik en emancipeert. Toch nemen op de arbeidsmarkt de tegenstellingen toe. Dat moeten we stoppen. Winst mag niet belangrijker zijn dan welzijn,” zegt Paul Smeulders van GroenLinks.

CDA-Kamerlid Hilde Palland: “Illegale arbeid is en blijft onaanvaardbaar. Om uitbuiting van werknemers te voorkomen, moeten schijnconstructies verder worden teruggedrongen. Daar komt bij dat goedwillende ondernemers en werknemers die zich juist wel aan de regels houden hier ook last van hebben door oneerlijke concurrentie.”

Medewerkers in de publieke sector mogen mee beslissen over wie hun toezichthouders zijn en krijgen daarmee dezelfde rechten als medewerkers in bedrijven. Het voorstel van GroenLinks en CDA hiervoor kreeg vandaag een ruime Kamermeerderheid.

Bij grote bedrijven hebben de werknemers het recht om een derde van de toezichthouders voor te dragen voor benoeming. In de publieke sector en bij maatschappelijke organisaties is dit nog niet overal zo geregeld. Dit voorstel van GroenLinks en CDA stelt werknemers in de publieke sector en in maatschappelijke organisaties beter in staat om mee te beslissen. Het voorstel geldt voor minimaal 1.500 organisaties (minimaal 150.000 medewerkers) in Nederland (CBS).

Gebrek aan zeggenschap van werknemers is demotiverend en is één van de oorzaken van de personeelstekorten in de zorg, blijkt uit onderzoek onder verpleegkundigen en verzorgenden (V&VN, 2019). Ook de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid concludeert dat veel toezichthouders onvoldoende zicht hebben wat er afspeelt op de werkvloer.

Om zeggenschap te vergroten en de publieke waarde van maatschappelijke organisaties te waarborgen, is het goed dat meer leden met inhoudelijke affiniteit en ervaring plaatsnemen in Raden van Toezicht, vinden GroenLinks en CDA.

Tweede Kamerlid Paul Smeulders van GroenLinks: “Werknemers verdienen het vertrouwen dat zij samen met bestuurders en toezichthouders de juiste beslissingen nemen. Samen de baas is het ideaal, niet een concentratie van de macht in de top. Dat werknemers tenminste een derde van de leden van de Raad van Toezicht kunnen kiezen, is daarin een belangrijke stap. De Raad van Toezicht is immers de werkgever van het bestuur.”

Tweede Kamerlid Hilde Palland van CDA: ”Een betere samenspraak tussen werknemers en werkgevers past goed binnen het Rijnlands denken. Het is daarom goed dat werknemers worden betrokken bij de voordracht van een deel van hun eigen toezichthouders. In bepaalde sectoren, zoals de zorg, kan dit veel beter. Het voorstel moet aansluiten bij de praktijk, de behoefte van de sector en de werknemers daarin. Ik ben benieuwd naar de reactie van de minister.”

De provinciebesturen zijn bijna rond! We gaan besturen in Noord-Holland, Groningen, Utrecht, Gelderland, Noord-Brabant, Flevoland en Drenthe. In Zuid-Holland lopen de gesprekken voor een coalitie nog.

Tijdens de provinciale verkiezingen zette de groei van GroenLinks door. We werden de grootste in Groningen en Utrecht, verdubbelden in Gelderland en boekten forse winst in alle andere provincies. Ons succes vertaalt zich in groene en sociale coalitieakkoorden! Lees hier de plannen per provincie.

In Noord-Holland zitten we in een coalitie met de VVD, D66 en de PvdA. Het beleid rondom windmolens wordt aangepast en er komt een plan voor biodiversiteit. In Groningen ging GroenLinks als grootste de onderhandeling in. Er is een groen, duurzaam en sociaal coalitieakkoord uitgekomen met de focus op verbinding. In Utrecht gaan we samen met CDA, D66, PvdA en de ChristenUnie investeren in de versnelling van de energietransitie. Ook op sociaal gebied liggen er mooie plannen klaar. In Gelderland gaan we voor een ambitieuze doelstelling van 55% CO2-reductie in 2030. Ook op bereikbaarheid wordt veel ingezet. Ook in Noord-Brabant gaan we werken aan een groenere, gezondere en socialere provincie. Samen met de VVD, CDA, D66 en PvdA wordt er bijvoorbeeld ingezet op een actieplan voor de arbeidsmarkt. In Drenthe maakt GroenLinks voor het eerst deel uit van het College van Gedeputeerde staten! We besturen mee en er wordt flink ingezet op biodiversiteit en inclusiviteit.  In Flevoland wordt GroenLinks onderdeel van een brede coalitie met VVD, CDA, ChristenUnie, PvdA en D66. We gaan ons inzetten voor een vitale, groene en sociale provincie.