Poliflw

Met de definitieve stemuitslag is de SPexit een feit. De SP is niet langer vertegenwoordigd in het Europese Parlement. De Europese linkse familie (GUE/NGL) waartoe de SP behoort, zakt van 52 naar 38 zetels.

De christendemocratische EVP (waartoe het CDA behoort) en de sociaaldemocratische S&D (waartoe de PvdA behoort) blijven de twee grootste fracties - al leveren zij ook behoorlijk in. Respectievelijk zakken zij van 216 naar 179, en van 185 naar 150 zetels.

In totaal zijn er 751 zetels te verdelen.

In Veenendaal zijn de christelijke partijen wederom de grootsten. De combinatie ChristenUnie/SGP (32,6%) en het CDA (11,9%) leveren allebei wat in, maar blijven oningehaald. De VVD komt met winst echter wel op gelijke hoogte (11,9%) als het CDA.

De SP moest ook hier inleveren. Scoorden de socialisten in 2015 nog 5,5% van de Veense stemmen voor het Europese Parlement; nu zijn daarvan nog slechts 2,2% over. Bij de Provinciale Statenverkiezingen, eerder dit jaar, waren dit nog 3,7%, bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 3,9% en bij de Tweede-Kamerverkiezingen in 2017 6%.

Fractievoorzitter Jan Breur: "Ondanks de positieve inzet van onze vrijwilligers, slagen wij er niet in om kiezers voor ons te winnen. Dat is geen specifiek Veenendaals probleem, dat zie je door de hele partij heen. Deze klap - waarmee we uit 'Brussel' verdwijnen - komt bijzonder hard aan."

Ook de landelijke partijtop voelt de klap. "We zijn zwaar teleurgesteld door deze uitslag," laten partijvoorzitter Ron Meyer en Tweede-Kamerfractievoorzitter Lilian Marijnissen weten. "Om toekomstig succes, in het parlement en daarbuiten, te kunnen behalen zullen we kritisch op onszelf moeten zijn en alle noodzakelijke lessen leren. Dat doen we graag samen met al onze actieve leden.

Gemiddeld ging 51% van de Europese kiezers stemmen. Nederland bleef daar met een opkomstpercentage van 42% ruim onder. Dat is weliswaar hoger dan het vanaf 1994 ooit geweest is, maar nog altijd een bijzonder lage opkomst. Ter vergelijking: België en Luxemburg hebben opkomstpercentages van respectievelijk 89% en 84%.

Meyer en Marijnissen verklaren het verlies dan ook deels door de lage opkomst: "De eerste onderzoeken laten zien dat vooral juist onze mensen thuis zijn gebleven. De helft van de mensen die een paar weken geleden nog op ons stemde, is nu niet gaan stemmen." Dat rekenen ze vooral zichzelf aan. "We hebben niet de juiste snaar geraakt om mensen te overtuigen voor ons te kiezen. Dat betekent dus dat we op zoek moeten naar betere manieren om dit te doen," schrijven ze.

SP-afdeling Veenendaal bedankt de kiezers die wel hun stem op de SP hebben laten vallen. Ook een bijzonder woord van dank voor al die vrijwilligers die zich weer hebben ingezet voor een goed resultaat. Zij hadden beter verdiend.

Ook welgemeende felicitaties aan de winnaars van deze verkiezingen.

Op 13 maart was het weer zover, de jaarlijkse pubquiz in De Plantage zou weer gaan plaatsvinden. De SP-groep, die hierheen trok, was dit jaar maar klein, want tegelijkertijd was er een politieke SP-avond in Rhenen en met nog maar een weekje te gaan tot de verkiezing voor de Provinciale Staten woog die bijeenkomst natuurlijk wel zwaarder.  Toch had de SP een sterk team weten te formeren: Tilmann van de Loo en John Keulstra. En verder telde onze afvaardiging nog 2 supporters.

In een gezellige ambiance gaf spreekstalmeester en quizmaster Jaap Pilon rond 20.00 het startschot. Na zijn korte toelichting ging de quiz van start: 40 vragen in vier groepen van 10. Met na elk blok van 10 vragen tweemaal een korte pitch van één van de negen aanwezige politieke partijen (Denk en CU ontbraken helaas). De pitch voor de SP werd verzorgd door onze kandidaat voor de statenverkiezing, Tilmann, die dat voortreffelijk deed en zelfs de lachers op zijn hand wist te krijgen.

Foto: AJ Breur

Vandaag is het internationale vrouwendag, de dag die in het teken staat van emancipatie en participatie van vrouwen overal ter wereld. Het thema van Vrouwendag 2019 is 'Heldinnen'.  Overal zijn heldinnen te vinden; opvallend, of juist niet zo opvallend, in het verleden en in het heden. Denk bijvoorbeeld aan alle vrouwen die streden voor vrouwenkiesrecht. In 2019 is het namelijk ook 100 jaar geleden dat vrouwen stemrecht kregen. 

In 2017 was het 100 jaar geleden dat vrouwen passief kiesrecht kregen, kortom; het recht om gekozen te worden. Het actief kiesrecht, dus je stem uit brengen, was in 1917 alleen voor mannen toegankelijk en pas in 1919 ook voor vrouwen. Overigens moesten de vrouwen in Nederlandse koloniën, Nederlands-Indië, Suriname en de Nederlandse Antillen nog langer wachten voor zij actief kiesrecht kregen Bekende Nederlandse heldinnen in de strijd om vrouwenkiesrecht zijn bijvoorbeeld Aletta Jacobs, Wilhelmina Drucker en Rosa Manus. In Engeland was Emmeline Pankhurst een belangrijk figuur voor het vrouwenkiesrecht. Onder haar leiding werden de acties van de 'Suffragettes' steeds radicaler en risicovoller. 

Suffragette, een film die in 2015 uitkwam, laat goed zien dat de strijd om vrouwenkiesrecht, die tientallen jaren duurde, echt een strijd was en geen theekransje van rijke vrouwen die niets om handen hadden. Groepen vrouwen werden keer op keer neergeslagen, gearresteerd en opgesloten. Op hun beurt gingen de vrouwen over tot vernieling en brandstichting toen er niet naar hen  geluisterd werd, en gingen zij in de gevangenis in hongerstaking. Er werd van alles gedaan om de suffragettes te stoppen. Alles werd ze afgenomen; hun status, hun huis, hun kind, hun vrijheid. Maar ze lieten zich niet tegenhouden. Integendeel, ze hadden niets meer te verliezen. Het enige dat er nog te winnen viel was stemrecht. Toen gezien als criminelen, nu als heldinnen.

Interessant aan de film is dat Pankhurst maar een hele kleine rol speelt. De heldin van deze film is Maud, een arme, jonge moeder die van kinds af aan lange dagen in de wasserette werkt en die min of meer toevallig betrokken raakt bij de acties van de suffragettes. En juist dit soort onzichtbare, anonieme heldinnen zijn voor het verloop van de geschiedenis zo belangrijk. In hun eentje hadden mensen als Aletta Jacobs en Emmeline Pankhurst weinig voor elkaar gekregen. Tuurlijk, met hun status en leiderschapskwaliteiten wisten ze grote groepen op de been te krijgen, maar het was de grote groep in het geheel die iets bereikte. Maud lijkt in Suffragette goed te beseffen dat zij als enkeling niet het verschil maakt, maar dat ze onderdeel is van de grote massa. Tegen degene die haar probeert tegen te houden en haar laat opsluiten zegt ze: "Wat ga je doen, ons allemaal opsluiten? We zijn overal, we vormen de helft van het menselijk ras, je kunt ons niet allemaal stoppen."

Maar al die onbekende, anonieme mensen met hun kleine daden, zijn dat nou heldinnen/helden? Is een held(in) niet iemand die alleen, op eenzame hoogte, de mensheid moet redden, omdat alleen zij/hij superkrachten heeft? Kracht, snelheid en slimheid maken een heldenverhaal smeuïg. Maar wat een figuur echt tot held(in) maakt is de moed om angsten te overwinnen en dingen te doen die moeilijk, maar nodig zijn, dingen die groter zijn dan zij/hijzelf, zonder hier iets voor terug te vragen. Zo gezien, vormen onbekende arme vrouwen de perfecte heldinnen. Hoeveel waren (en zijn) er niet, die in hun eentje voor hun kinderen zorgen, een huishouden draaiende houden en dan soms ook nog voor inkomsten moeten zorgen? Die te maken hebben met huiselijk geweld, intimidatie en seksueel misbruik? En ze zetten door, niet omdat ze zo’n plezier in hun leven hebben, maar omdat ze hun kinderen een betere toekomst gunnen. Vrouwen, wiens saaie monotone werk door niemand gezien werd/wordt. Huisvrouwen die elke dag weer creatieve en inventieve manieren vonden om het gezin bij elkaar te houden en (op)te voeden, kregen/krijgen geen promotie, geen loonsverhoging, zelfs helemaal geen geld. En dat terwijl werkgevers van dat vrijwillige werk afhankelijk waren; alleen zo konden mannelijke werknemers fulltime werken. Gelukkig is er het laatste aantal jaar in Nederland veel veranderd. Vrouwen hebben nu ook vaak betaald werk, er is meer aandacht voor vrijwilligers en mantelzorgers (hoewel nog niet voldoende!) en er wordt ook nagedacht over andere inkomenssystemen, bijvoorbeeld het basisinkomen. Toch zijn er ook nog grote verschillen in de participatie van mannen en vrouwen in het betaalde en onbetaalde werk. Zo blijkt uit onderzoeken onder andere dat er nog steeds sprake is van een loonkloof, dat er nog steeds sprake is van zwangerschapsdiscriminatie, dat vaders meer genieten van hun gezin met kinderen dan moeders, en dat, ook wanneer vrouwen evenveel betaald werk doen als hun man, zij nog altijd een groter deel van de opvoeding en het huishouden op zich nemen.

Genoeg kleine, onbekende heldinnen en helden te vinden dus! Want wat opgaat voor veel vrouwen, geldt ook voor veel armen, etnische minderheden, slaven en arbeiders. En zelfs hoog opgeleide witte mannen krijgen niet altijd de waardering die zij verdienen. Toen ik aan die anonieme held(inn)en dacht, moest ik ook denken aan een quote die ik ergens tegenkwam van George Eliot* uit Middlemarch: "[…]de toenemende goedheid in de wereld hangt deels af van naamloze daden; en dat het met jou en mij nog niet zo slecht gesteld is als gekund had, is voor een groot deel te danken aan hen die toegewijd een verborgen leven hebben geleid, en die nu rusten in vergeten graftombes."

Ga vandaag eens op zoek naar zo’n anonieme held(in); iemand die de moed heeft zich in te zetten voor iets dat groter is dan het individu, zonder de garantie te hebben dat zij/hij er iets voor terug krijgt. 

*) George Eliot is een pseudoniem van Mary Anne Evans (1819-1880)

Foto: AJ Breur

Kandidaat-Statenlid Jan Breur legt het uit in een kort filmpje, dat te zien is op onze FACEBOOK-pagina.

Foto: Gemeente Veenendaal

Donderdag 25 april was ik getuige van de lintjesregen in Veenendaal.

Samen met nog enkele honderden mensen gaf ik met applaus waardering voor wat de gedecoreerden aan vrijwilligerswerk gedaan hadden. Veertien mensen in Veenendaal werden verrast met titel Lid of Ridder van Oranje Nassau.

Van de dertien waren er drie vrouwen die een lintje kregen. Dit zal Enna een doorn in het oog vinden. De mannen waren vaak bestuurlijk actief in de kerk, in de sport en in de muziek. De vrouwen daarentegen werden veelal gedecoreerd vanwege hun praktische werk.

Degene die bij mij de meeste bewondering wekte was een man, die zich een  halfleven had ingezet voor de voetbalvereniging in Maarn. Daarnaast was zijn huis gevuld met goederen die hij kreeg. Deze sorteerde hij op bruikbaarheid in Gambia. De rest zette hij op  marktplaats en van de opbrengst daarvan, verscheepte hij de goedgekeurde goederen naar Gambia. Daarnaast droeg hij bij voor een ziekenhuisje en een schooltje daar. Als je zo vol overgave je tijd en geld inzet om mensen te helpen, verdien je zeker een lintje.

Geweldig dat er mensen zijn die zich onbaatzuchtig inzetten voor onze samenleving. Niet voor een paar jaar! Nee er waren mannen bij die al vijftig tot zestig jaar met allerlei grootse zaken bezig waren. Ik dacht wel: "Verdienen hun vrouwen ook niet een lintje, als stille kracht achter de schermen?"

In ieder geval was ik blij blij dat ook de kleine dingen de moeite van het decoreren waard zijn. Zoals burenhulp en de bingo. Want uiteindelijk zijn het de kleine dingen die het doen. Bovendien kunnen wij ons als inwoners van Veenendaal daar ook beter aan spiegelen. En dat is nodig. Mensen die klaar staan voor hun omgeving, dat is het cement van de samenleving.

Zondagavond komt Arjen Lubach in zijn spraakmakende programma 'Zondag met Lubach' met een oproep: "Laten we massaal Facebook verlaten!" In een helder betoog legt hij uit waarom wij dat moeten doen; Facebook verdient miljarden met onze data. Ach boeien denk je dan, ik zet er toch niks geks op?

Nou, daar ben je er dus niet mee.

Zo slaat Facebook Messenger bijvoorbeeld je gewone telefoongesprekken op! Voor alle uitwassen nodig ik je uit het item even terug te kijken dat kan via deze link; doe maar even, het is een paar minuten en dan praten we daarna verder.. (https://youtu.be/ysa-SzNepsA)

Ah daar ben je weer... Zo zo, poeh poeh, dat is niet niks hè? Arjen gaat dus echt zijn zeer goed bezochte Facebook pagina’s opheffen! Ik vind dat wel echt een statement.

Het zet mij aan het denken. Moet ik ook van Facebook af? Vind ik het fout wat Facebook doet? Ja! Vind ik het een goed idee om van Facebook af te gaan? Ja! Maar direct denk ik an al die dingen die ik echt leuk vind aan Facebook. Mijn herinneringen. Mijn foto’s. Informatie van allerlei mensen en bedrijven die ik volg. Eerlijk gezegd; Ik ben er nog niet uit.

Facebook voelt als roken. Je weet dat het slecht voor je is. Maar je hebt voor jezelf wel 100 smoesjes om er toch niet mee te stoppen. Dus ik denk en dub en wik en weeg nog even.

Foto: Enna van Duinen

Foto: AJ Breur

De NRC wijdde een artikel aan deze bijeenkomst; geschreven door Mark Lievisse Adriaanse.

De kaarten zijn geschud in Veenendaal. De kiezer (die altijd gelijk heeft) heeft gesproken en daarmee de verdeling van de 33 zetels in de gemeenteraad bepaald. De ChristenUnie, landelijke een kleine speler maar in de gemeenteraad van Veenendaal de grootste, is in de lead voor de formatie. Er is een informateur aangesteld, die met de partijen een coalitie zal gaan smeden. En voor deze informateur heb ik een oproep. Niet omdat wij als SP nu iets te zeggen hebben hoor; maar gewoon vanuit mijn persoonlijke overwegingen.

De laatste maanden luister ik veel podcasts en lees veel politieke opinie stukken. Al voor de verkiezingen trok dit artikel mijn aandacht. Afgelopen zondag werd er ook in Buitenhof naar verwezen; "Versplintering van de raad biedt ook kansen."

In veel gemeenteraden was er voor, en is er ook zeker nu na de verkiezingen angst voor versplintering. Ook wel fragmentatie genoemd. Heel veel partijen met slechts 1 of enkele zetels. Men is bang voor onbestuurbaarheid. "Zo krijgen we nooit meer iets besloten!" Is een veel gehoorde opmerking.

Maar volgens bestuurskundigen Paul Frissen en Martin Schulz is dit een ongegronde angst. Zij schreven voor de provincie Overijssel een analyse waarin ze aangeven dat de versplintering een 'volkomen legitiem verschijnsel' is. Het is niet meer en niet minder dan de kiezer die besluit dat er voor zijn of haar vertegenwoordiging nu eenmaal meer varianten nodig zijn. En zoals gezegd; "De kiezer heeft altijd gelijk".

De lokale democratie zal moeten leren omgaan met deze nieuwe werkelijkheid. Bestuurders en ambtenaren zullen zich moeten schikken naar de wensen van de kiezer. Het biedt kansen op vernieuwing in de gemeenteraad. Misschien kunnen we nu naar werken meer open coalitie verhoudingen.

Dus beste informateur, misschien moeten we af van de strakke harde coalitie akkoorden, waarin alles is dichtgetimmerd. Het uitwerken van het akkoord tot achter elke punt en komma is niet meer van deze tijd. Domineren en controleren van de coalitiepartijen onderling, een vrij machteloze oppositie, die alleen gehoord wordt als de coalitie hen nodig heeft. We merken nu telkens weer dat de kiezer meer diversiteit wil, meer partijen hebben een (soms maar kleine) stem. We zijn toe aan een nieuwe vorm van lokale politiek.

Uit de analyse van Schulz en Frissen; "De nieuwe werkwijze houdt in: een coalitieakkoord op hoofdlijnen van een zo groot mogelijk aantal partijen dat elkaar gunt om ook af en toe eens tegen te stemmen. Terwijl in meer gesloten coalitieverhoudingen het gebruikelijk is om er binnen de coalitie uit te komen, is er in open verhoudingen minder sprake van coalitie- en fractiediscipline. ‘Coalitiepartners waarderen dat er ook voorkeuren zijn die niet binnen de coalitie gerealiseerd kunnen worden. Ze gunnen elkaar dan dat er weleens buiten de coalitie overeenstemming komt, waarbij tegenstemmen binnen de coalitie ook gewoon mag’, aldus. ‘In een gefragmenteerde raad en coalitie past een meer open houding, omdat partijen in coalities van vijf of zes partijen er vanuit moeten gaan dat zie niet over alles tot overeenstemming komen.’ ‘door grotere en opener coalities en soms zelfs door wisselende meerderheden. Daarin weegt datgene dat een bepaalde meerderheid wil realiseren zwaarder dan het voorkomen van besluiten van een dergelijke meerderheid door een coalitiepartij die er niet aan wil."

Stop met dichtgetimmerde akkoorden en coalitiedwang. Geef ruimte! Laten we met elkaar voor Veenendaal zorgen.

Een fijne week,Enna

Gisteren, 21 maart, was het zover. De gemeenteraadsverkiezingen. Veenendalers konden hun stem uitbrengen, en dat deden ze. En de Veenendalers kozen voor een ruk naar rechts. Winst voor de VVD; verlies voor de linkse partijen. Ook de SP leverde een zetel in ten opzichte van 2014 en blijft een éénpersoonsfractie.

De SP heeft een positieve, inhoudelijke en energierijke campagne gevoerd. Er was een winning mood - die zich om één of andere reden niet vertaalde in extra zetels. Toch zal de SP zich niet uit het veld laten slaan. Want de strijd voor betaalbare zorg en woningen moet gestreden blijven worden.

Foto: AJ Breur