Poliflw

Duizenden ouders werden onterecht door de Belastingdienst beschuldigd van fraude met kinderopvangtoeslag. Nu blijkt dat deze ouders slachtoffer zijn geworden door een kafkaësk computersysteem van de Belastingdienst. Zo moesten ouders informatie aanleveren om aan te tonen dat ze wel recht hebben op kinderopvangtoeslag, maar met die opgestuurde informatie werd niks gedaan. Daarop werden ouders automatisch en onterecht door het systeem als fraudeur bestempeld. SP-Kamerlid Renske Leijten: 'Duizenden ouders moesten tienduizenden euro's terugbetalen, zonder dat er bewezen is dat ze frauderen. Nu blijkt er al ruim een jaar een vernietigend intern rapport te liggen over het fraudesysteem van de Belastingdienst. Dit rapport werd achtergehouden. Steeds weer krijgen we een beetje informatie over de toeslagenaffaire, maar het is nu echt tijd dat de hele beerput open gaat. Er moet een parlementaire enquête komen!'

De Fraude Signalering Voorziening (FSV) zoals het computersysteem van de Belastingdienst heet, werd intern onderzocht. De conclusies liegen er niet om: het systeem zette mensen zonder onderzoek op een zwarte lijst, bewijs was niet nodig om als fraudeur te boeken te komen staan, 5000 Belastingdienstmedewerkers konden bij alle gegevens en het was onmogelijk om uit het systeem te komen. 'Fraude moet je altijd aanpakken, maar dat moet wel op basis van gedegen onderzoek en feiten. Nu was een vermoeden al genoeg om als fraudeur bestempeld te worden. Dit is angstaanjagend. Donderdag is de stekker uit dit systeem getrokken, maar dat had een jaar geleden moeten gebeuren.'

Uit dossiers die gedupeerde ouders hebben ontvangen, na de gezamenlijke actie bij de Belastingdienst op 11 november, kwamen de eerste signalen dat de Belastingdienst dit computersysteem gebruikt. 'Zelf betitelt de Belastingdienst dit systeem als risicovol. De kans op stigmatisering en het effect van een zwarte lijst bestond, maar vervolgens blijven ze het systeem doodleuk gebruiken. Dit laat echt zien dat de Tweede Kamer zelf onderzoek moeten gaan doen, want de verandering bij de Belastingdienst gaat niet vanzelf komen.'

Het is tijd voor rechtvaardigheid! Sluit je aan bij onze beweging en word hier Vriend voor rechtvaardigheid!

Hoe ons belastingstelsel te vereenvoudigen? Ons fiscale stelsel is toe aan groot onderhoud. Het Renaissance Instituut doet momenteel - net als het kabinet - onderzoek naar diverse mogelijkheden om het Nederlandse systeem van belastingen en toeslagen drastisch te vereenvoudigen. Het Renaissance Instituut hanteert drie uitgangspunten: eenvoud, betaalbaarheid en rechtvaardigheid. 

Problemen huidige stelselHet huidige systeem van belastingen en toeslagen houdt armoede in stand. Meer of harder werken loont voor grote groepen Nederlanders amper. Zelfstandige ondernemers (ook ZZP’ers) hebben geen sociaal vangnet, omdat alle regels gebaseerd zijn op werken in loondienst. En van iedere euro extra inkomen, gaat het merendeel naar de schatkist. De zogenaamde marginale druk is in ons land bijzonder hoog. Het opgetuigde systeem van belastingen, heffingen, kortingen, toeslagen en premies is te complex. Dat leidt tot grote uitvoeringsproblemen bij de Belastingdienst. 

Een alternatief: het Keller-modelÉén van de mogelijkheden om tot een vereenvoudigd stelsel te komen, is het Keller-model. Dit is ontworpen door Wouter Keller, econometrist, ondernemer, emeritus hoogleraar en voormalig bestuurder bij het CBS. Afgelopen september publiceerde Keller een interessant artikel in Elsevier. Het Renaissance Instituut nam naar aanleiding van deze publicatie contact met hem op. Samen hebben we gewerkt aan een verfijning van dit model. En we hebben - als proef op de som - een doorrekening laten maken door het CPB. 

EenvoudHet Keller-model is eenvoudig en gebaseerd op een combinatie van een standaard toelage per type huishouden en een vlaktaks. Tegenover de invoering daarvan staat een breed scala aan afschaffingen en vereenvoudigingen: huurtoeslag, zorgtoeslag, het kindgebonden budget, de kinderbijslag, de hypotheekrente- en zelfstandigenaftrek, het eigen woningforfait, de bijstand, de algemene heffings-, arbeids- en inkomensafhankelijke combinatiekorting worden in het Keller-model allemaal afgeschaft. Het doorvoeren van dusdanig grote stelselwijzigingen gaat gepaard gaan met onzekerheid. Nader onderzoek is daarom nodig. 

Betaalbaar en rechtvaardig?De CPB-doorrekening leidt tot twee hoofdconclusies: ten eerste is het budgettaire effect (het resultaat voor de schatkist) van deze enorme stelselwijziging beperkt. Dat is tamelijk spectaculair: deze enorme vereenvoudiging van het stelsel lijkt in beginsel houdbaar qua overheidsfinanciën. Ten tweede is het koopkrachteffect overall positief. Lagere en middeninkomens gaan er grosso modo op vooruit. Hogere inkomens gaan er in grosso modo iets op achteruit. Dit zijn gemiddelden. Individuele effecten variëren. Eenverdieners profiteren ook meer dan tweeverdieners. Ook hier is nader onderzoek nodig.

Vervolg: discussieavond, debat en nader onderzoekPolitieke partijen schrijven de komende maanden hun verkiezingsprogramma’s. De vereenvoudiging van ons belasting- en toeslagenstelsel vormt daar een onderdeel van. Het Keller-model biedt een interessant wetenschappelijk perspectief en verdient discussie. Het Renaissance Instituut organiseert die discussie. Namelijk op vrijdagmiddag 20 maart bij Scheltema te Leiden. Wouter Keller zal zijn model toelichten en bediscussiëren met o.a. Prof. dr. em. Leo Stevens, dr. Arjen Siegmann en Lennart van der Linden. 

Via deze link kunt u kaarten voor het symposium bestellen!https://www.eventbrite.nl/e/tickets-vereenvoudiging-van-het-belastingstelsel-96043168703

In dit document kunt u de gehele doorrekening van het CPB lezen. 

Dat komt omdat we in Nederland een zeer hoge marginale druk kennen. Een hoge marginale druk betekent dat een groot deel van extra inkomen, weer wordt afgedragen aan de overheid. Zie bijgaande tabel: grote groepen mensen dragen van iedere euro extra inkomen meer dan 80% (!) af aan de schatkist!

(Tekst gaat verder onder afbeelding.)

(Bron: Weekblad fiscaal recht, 7320, 6 februari 2020.)

Wie meer verdient, ontvangt bijvoorbeeld minder toeslagen. En daardoor loont meer of harder werken amper. Leraren verdienen netto bijvoorbeeld bijna niets extra als ze meer uren maken. Wie een bonus krijgt van zijn baas, mag die goeddeels overmaken naar de Belastingdienst. Het is dus vooral de fiscus die nu een bonus krijgt. 

Dat moet anders. Ons belastingstelsel moet eenvoudiger en rechtvaardiger. Werken moet lonen!

Zoektocht naar de juiste opvolgers

Rob Jetten (fractievoorzitter Tweede Kamer), Wouter Koolmees (vicepremier) en Anne-Marie Spierings (partijvoorzitter) hebben de afgelopen periode gezocht naar de juiste opvolgers voor Menno Snel. Jetten: “Met de andere partijen in de coalitie kwamen we na Menno’s aftreden tot de conclusie dat de opdrachten voor deze kabinetspost zo groot zijn dat twee mensen nodig zijn om hier stevig mee aan de slag te kunnen gaan. Ik heb er het grootste vertrouwen in dat we met Alexandra en Hans de juiste kandidaten hebben gevonden.”

Alexandra en Hans wacht een zware opdracht. Door de toeslagenaffaire is het vertrouwen in de overheid geschaad. Mensen zijn de dupe geworden van het handelen van de Belastingdienst, zijn onterecht als fraudeur aangezien. Het is aan de politiek om dat vertrouwen terug te winnen. Om naast mensen te staan, niet tegenover mensen.

Alexandra zal zich gaan bezighouden met het zo snel en zo goed mogelijk aanpakken van de toeslagenaffaire en het recht doen aan de ouders. Ook moet zij een nieuw toeslagenstelsel in de steigers zetten. “Ik wil dat de overheid weer naast mensen komt te staan. Nu hebben mensen vaak het gevoel dat de overheid tegenover hen staat. Daarom moeten we de ouders in de toeslagenaffaire recht doen en een begin maken met de hervorming van het toeslagenstelsel.”

Hans is onder meer verantwoordelijk voor het beter functioneren van de Belastingdienst en voor het vergroenen van de belastingen. “De Belastingdienst moet weer saai worden. Het moet minder vaak over de dienst gaan, omdat die gewoon degelijk zijn werk doet.”

Ondanks dat keer op keer is aangetoond hoe groot de problemen zijn, hoe onrechtvaardig deze mensen zijn behandeld en hoe erg de praktijken van de Afdeling Toeslagen van de Belastingdienst, is het antwoord van de regering dat gewacht moet worden op een uitspraak van de Commissie Donner. En er komt er wéér een reorganisatie van de Belastingdienst. De gedupeerden worden nog steeds bestookt met deurwaarders en krijgen geen toeslagen terwijl die toeslagen vaak meer dan de helft van hun inkomen zijn.

Wat zal er bij de Belastingdienst moeten gebeuren?

Het is tijd dat er schoon schip wordt gemaakt. Gedupeerde ouders moeten gecompenseerd worden, ook voor de schade die zij hebben ondervonden van het handelen van de Belastingdienst en er mag niet meer altijd tegengestribbeld worden door de juristen van de Belastingdienst. Daarnaast moet het toeslagenstelsel veranderen. Kinderopvang moet fors goedkoper of gratis, en je inkomen moet voldoende zijn om je huur van te betalen. Voordat we met een reorganisatie beginnen zal er eerst echt goed onderzoek gedaan moeten worden. Dat moet wat de SP betreft via een parlementaire enquête. Dan kunnen we de onderste steen boven krijgen door gegevens op te eisen die we nu nog steeds niet krijgen. Ook kunnen we dan mensen onder ede horen.

Komt er een reorganisatie? Dan moet vooral geluisterd worden naar de mensen die het werk doen binnen de Belastingdienst, als inspecteur, deurwaarder of aan de Belastingtelefoon. Zij zien en weten waar het mis gaat, maar zij worden al jaren niet gehoord door de top van de Belastingdienst. Al komen er 10 nieuwe hoge bestuurders en staatssecretarissen, als zij niet naar de werkvloer luisteren en die serieus gaan nemen, sneuvelen die nieuwe toplui ook binnen de kortste keren!

En de ambtenaren die bij de top van de Belastingdienst werkten? Krijgen die nu een nieuwe hoge functie ergens anders of worden die ook aangepakt?

De hoogste ambtenaren die er een potje van hebben gemaakt krijgen ondertussen gewoon een nieuw baantje zodat ze in de luwte hun naam kunnen zuiveren, maar er wordt nog steeds niet geluisterd naar de mensen die bij de Belastingdienst het werk uitvoeren en al jaren roepen dat het fout gaat. Hoge ambtenaren die er een zooitje van maken mogen niet zomaar weggepromoveerd of –gerouleerd worden en moeten net als iedereen op hun functioneren worden beoordeeld. De baantjescarrousel moet stoppen. Ambtenaren die bewust de wet aan hun laars hebben gelapt moeten strafrechtelijk vervolgd worden.

Maar ja, daarmee zijn de ouders ook nog niet geholpen.

Het allerbelangrijkste is nu dat deze nachtmerrie van duizenden ouders stopt. Rutte en Hoekstra kunnen er nu al voor zorgen dat de Belastingdienst deze ouders niet meer achterna zit. Ze kunnen zelfs al een voorschot geven op de terugbetaling van de duizenden euro's die deze ouders onterecht terug moeten betalen. Alles moet gedaan worden om deze ouders én hun kinderen direct uit de brand te helpen. Aan tranen hebben deze ouders niks, er moet gehandeld worden.

Door Eppo Bruins op 20 januari 2020 om 08:30

eHerkenning: een hels karwei voor kerken

Jarenlang deed de Belastingdienst de belofte dat belasting betalen ‘niet leuker, wel makkelijker’ zou worden. Een belangrijk streven, want de overheid moet ten dienste staan van mensen en van organisaties die belasting betalen.

Een hels karwei voor kerken

Het doen van aangifte via de digitale ‘eHerkenning’ zou daar dan ook aan moeten bijdragen. Maar voor kerken en sommige goede doelen is invoering van eHerkenning een ramp. Wat tot voor kort vijf in minuten was gebeurd, is nu een hels karwei.

eHerkenning is ingericht met het oog op bedrijven, stichtingen en verenigingen die bij de Kamer van Koophandel ingeschreven staan. Kerken en andere belangrijke organisaties komen daardoor nu in de problemen. Alleen met een complex softwarepakket of een duur in te huren bureau kunnen ze straks nog de belastingzaken voor hun personeel afhandelen.

Te snel ingevoerd, grote groepen over het hoofd gezien

eHerkenning is simpelweg te snel ingevoerd en grote groepen ‘rechtspersonen’ zijn bij de invoering over het hoofd gezien. Dat probleem krijgen kerken en goede doelen nu zelf op het bordje en dat is niet eerlijk.

eHerkenning staat daarmee niet meer ten dienste van organisaties die hun belastingzaken willen afhandelen. Ik wil daarom dat de Belastingdienst nu allereerst uitstel aankondigt voor al deze organisaties.

Daarnaast wil ik van het kabinet weten of het niet beter zou zijn om éérst een passende oplossing voor deze organisaties te verzinnen voor er überhaupt sprake kan zijn van invoering van eHerkenning.

De Belastingdienst heeft momenteel veel aan het hoofd. Met de overhaaste invoering van eHerkenning maken ze het voor zichzelf én voor kerken en goede doelen niet leuker en zeker niet makkelijker.

Aftreden staatssecretaris Menno Snel

Zojuist heeft Menno Snel zijn ontslag ingediend als staatssecretaris van Financiën. Lees hier zijn verklaring. Lees daaronder de reactie van fractievoorzitter Rob Jetten.

Zojuist heb ik de Tweede Kamer en daarna de Koning laten weten dat ik per direct terugtreed als staatssecretaris van Financiën.

Velen van jullie hebben de afgelopen weken en maanden ongetwijfeld het nieuws gevolgd over wat de toeslagenaffaire is gaan heten. Na een aantal grote incidenten waarbij fraude met toeslagen terecht leidde tot veel ophef, besloot de Belastingdienst een paar jaar geleden voortaan hard op te treden. De Belastingdienst is toen echter doorgeschoten in deze aanpak en is de menselijke maat uit het oog verloren.

Veel ouders zijn door de Belastingdienst jarenlang onterecht aangemerkt als fraudeur. Zij moesten soms grote sommen geld terugbetalen. Dat is gewoon verschrikkelijk. Het leed van deze ouders kan ik natuurlijk nooit meer goedmaken, wel heb ik geprobeerd deze fouten uit het verleden te compenseren. Deze week ontvangen de eerste ouders het geld waar ze recht op hebben. Als in andere zaken ouders door de Belastingdienst op vergelijkbare wijze zijn behandeld, zal ook daar compensatie plaatsvinden. Ik hoop dat dit het begin kan zijn van herstel van vertrouwen.

Tegelijkertijd ben ik als staatssecretaris zelf de afgelopen weken steeds meer onderwerp geworden van de discussie. Het is zeer terecht dat bij zo’n omvangrijk probleem ook wordt gekeken naar de verantwoordelijke bewindspersoon. Naar mij. Ik heb die verantwoordelijkheid steeds gevoeld, en genomen. Heb al mijn strijdbaarheid en energie gestoken in het helpen van de ouders en het aanpakken van de problemen bij de Belastingdienst.

We zijn een flink eind gekomen met het aanpakken van de problemen bij de Belastingdienst. Maar die opdracht is nog lang niet klaar. Als er in het verleden fouten zijn gemaakt, moeten die worden hersteld. Dat moet met voortvarendheid worden opgelost. En dat geldt ook voor het verbeteren van de Belastingdienst én de hervorming van ons toeslagensysteem. Deze opgaven zijn te belangrijk om in de weg gezeten te worden door de strijd rondom mijn persoon. Dat is de politiek op z’n lelijkst. Dat past mij niet. Dat wil ik niet.

Voor deze grote opgaven is breed politiek draagvlak nodig. Dat draagvlak voel ik onvoldoende meer bij een te groot deel van de Tweede Kamer. Daarom treed ik terug.

Toen Wouter Koolmees mij in de herfst van 2017 belde of ik staatssecretaris wilde worden, kwam ik uit de kast als D66’er. Sinds ik officieel tot de D66-familie behoor, voel ik me er zeer thuis. En dat zal zo blijven. Ik kijk met trots terug op wat we als partij in dit kabinet tot dusver hebben bereikt. En op mijn bijdrage daaraan.

Ik heb drie zogenoemde Belastingplannen door Tweede én Eerste Kamer geloodst. Met daarin voor D66 én voor Nederland belangrijke maatregelen. Het verlagen van de inkomstenbelasting, zodat mensen meer geld over houden van hun salaris. Het aanpakken van belastingontwijking en –ontduiking. Plannen voor het verlagen van de belasting op spaargeld, zodat sparen voor mensen met een kleine spaarpot aantrekkelijker wordt. Wetgeving voor een vliegbelasting, om reizigers te stimuleren meer rekening te houden met het klimaat. En we hebben gezorgd dat we minder belasting heffen op schone energie en elektriciteit, maar meer op gas. Waarbij de energierekening voor de meeste huishoudens omlaag gaat.

Ik had heel graag nog veel meer namens jullie willen bereiken. Maar als het politiek draagvlak onvoldoende is om de grote vraagstukken aan te pakken, moet je een stap opzij doen. Dat doe ik vandaag.

Vorig jaar zei ik in ons ledenblad Democraat: “Toen ik aan deze baan begon, had ik het vaste voornemen om het op mijn eigen manier te doen, door te zijn wie ik ben. Ik wil niet een politicus zijn die op elke golf van publieke verontwaardiging of applaus meelift.” Vandaag kan ik zeggen dat ik trouw ben gebleven aan mezelf. Ik wens iedere politicus toe dat hij of zij dat ook tegen zichzelf kan zeggen wanneer het einde daar is.

Ik dank jullie uit de grond van mijn hart voor het vertrouwen dat ik mocht krijgen. Voor de vele fijne gesprekken en ontmoetingen. En voor de inspiratie om deze prachtige baan te kunnen uitoefenen.

We gaan elkaar zeker nog zien.

Hartelijke groet,

Menno

Het aftreden van Menno is voor mij, voor onze partij en voor het kabinet een enorme aderlating. Voor zijn besluit kan ik niets dan respect en begrip opbrengen. Wanneer een bewindspersoon zich te weinig gesteund voelt door de Tweede Kamer, past het een stap terug te doen.

Menno heeft zich de afgelopen jaren met ziel en zaligheid ingezet voor het vergroenen en hervormen van onze belastingen. En met succes. De voorbeelden die hij hierboven zelf noemt, laten zien hoezeer hij namens D66 een stempel heeft gedrukt op de toekomst van Nederland.

De manier waarop hij in de toeslagenaffaire door alle stormen heen steeds oog heeft gehouden voor de kern, het lot van de ouders en het leed dat hen is aangedaan, verdient grote waardering. Vasthoudend en vastberaden heeft hij zich voor hen ingespannen. Dat geldt ook voor de bredere problemen bij de Belastingdienst. Daarbij is lang niet alles gelukt en goed gedaan, Menno is zelf de eerste om dat te erkennen.

Ik baal er enorm van dat Menno vanaf vandaag geen staatssecretaris meer is. Ik vond en vind hem een verfrissende vent in de Haagse wereld. Wars van politieke spelletjes. Altijd de ogen op de bal, niet op de man. Ik hoop zeer dat we als partij ook in de toekomst van zijn deskundigheid kunnen blijven leren.

Menno, uit de grond van mijn hart: bedankt!

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Terwijl er miljarden overblijven op de begroting, doet de regering van Rutte niets tegen de stijgende inkomensongelijkheid en het woningtekort in Nederland. Middeninkomens gaan er in koopkracht op vooruit, maar de laagste inkomens, en met name die van niet-werkenden, blijven achter. ‘Een bijstandsmoeder met twee kinderen gaat er 15 euro per maand op vooruit, tweeverdieners met twee kinderen en een gezamenlijk inkomen van drie keer het minimumloon 170 euro’, aldus SP-Eerste Kamerlid Bastiaan van Apeldoorn bij de behandeling van het Belastingplan voor 2020.

‘Wat vermogensongelijkheid betreft zien we opnieuw stilstand’, volgens Van Apeldoorn. ‘Met een miljonairstaks zou je in één klap veel van de tekorten in de publieke sector structureel kunnen wegwerken, bijvoorbeeld het lerarentekort. Vreemd dat het kabinet hier niets aan wil doen en de enorme vermogensongelijkheid geen probleem vindt. Volgens voormalig SP-senator Geert Reuten is de Nederlandse vermogensongelijkheid zelfs de hoogste in de door hem onderzochte 27 OESO-landen, op de VS na. En dan heb ik het nog niet eens over de topinkomens, die er zoals bekend elk jaar vele procenten meer op vooruit gaan dan de cao-lonen. In absolute bedragen gaat het dan soms om tienduizenden of zelfs honderdduizenden euro per maand erbij.’

Het bedrijfsleven komt er in de plannen van Rutte III volgens Van Apeldoorn ook goed van af. ‘Multinationals betalen nog steeds veel te weinig belasting. Die belasting zou omhoog moeten door én de grondslag te verbreden én het statutaire tarief te verhogen. En dan verlaagt dit kabinet het toptarief voor de belastingen met 2,25 %. Ook is de effectieve winstbelasting voor grote bedrijven in tien jaar tijd gedaald van 22 tot 17,1 %. Voor de allergrootste bedrijven ligt het zelfs nog een stuk lager.’

Terwijl er met 10 miljard over op de begroting absoluut geen sprake is van een begrotingscrisis, is er wel een wooncrisis in Nederland. Er zijn dringend meer betaalbare huurwoningen nodig. Woningcorporaties hebben ondertussen last van de ATAD-heffing, een maatregel van de Europese Commissie om belastingontwijking tegen te gaan. Een maatregel die bedoeld was om de gevolgen van de ene crisis te bestrijden wakkert juist een andere crisis aan. Een uitzondering voor corporaties is volgens het kabinet juridisch niet mogelijk, maar staatssecretaris Snel (D66) weigert daarover informatie te verschaffen. Van Apeldoorn neemt dit hoog op: ‘Dit ondanks mijn beroep op ons informatierecht zoals neergelegd in artikel 68 van de Grondwet. Welk zwaarwegend belang van de staat, de enige grond waarop de regering onder haar grondwettelijke informatieplicht uit kan uitkomen, is hier nu in het geding? De SP is warm voorstander van de belastingmaatregel, maar er moet wel een uitzondering komen voor woningcorporaties. Kennelijk wíl men die uitzondering helemaal niet. Zeg dat dan, wees dan eerlijk en verschuil je niet achter informeel advies dat je vervolgens niet met de Kamer zegt te kunnen delen. En anders kun je de corporaties nog altijd compenseren door bijvoorbeeld de verhuurdersheffing te verminderen, maar dat wil het kabinet óók niet.’