Poliflw

Op woensdagavond 8 juli sprak Femke Jacobs namens GroenLinks Weert de gemeenteraad toe over de landbouwvisie. En met succes! Met de goedkeuring van de landbouwvisie heeft Weert een rem gezet op nieuwe intensieve veehouderijen en een belangrijke stap in de juiste richting gezet voor nieuwe generaties! Hieronder treft u de letterlijke spreektekst van Femke Jacobs. 

Goedenavond allemaal. Mijn naam is Femke Jacobs en ik kom hier namens GroenLinks Weert uitleggen waarom wij zo ontzettend trots zijn dat de gemeente Weert zo een mooie landbouwvisie heeft opgesteld. De reden dat ik hier vanavond sta is omdat deze visie juist zo ontzettend belangrijk is voor de jonge generatie, en dat realiseer ik me heel goed. Wat u vooraf moet weten, is dat GroenLinks Weert niet tegen de boer is. GroenLinks Weert wil boeren … maar minder intensieve veehouderij. En dit zal ik u vanavond uitleggen.

 

Een aantal vormen van de hedendaagse landbouw en met name de intensieve veehouderij, brengen gezondheidsrisico’s en milieuproblemen met zich mee. Het eerste probleem is stikstof. Het rapport van Remkes (van het Adviescollege stikstofproblematiek) heeft aangegeven dat 46% van de neergeslagen stikstof afkomstig is van de landbouw. Neergeslagen stikstof zorgt voor minder biodiversiteit omdat het alleen de groei van een bepaalde soort planten bevorderd, zoals brandnetels en bramen. Dit leidt dan weer tot minder insecten en minder andere diersoorten en uiteindelijk tot minder voedsel voor de mens. En stikstof is niet het enige probleem. De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) laat zien dat ruim 50% van de broeikasgassen afkomstig is van de veehouderij. Met name methaan, het sterkste broeikasgas dat bijdraagt aan de opwarming van de aarde wordt geproduceerd bij het verteren van voedsel of ontstaat in de mestopslagen. Runderen zijn hierin de grootste boosdoeners. Als laatste komt nog 23% van het fijnstof in Nederland vanuit de landbouw. Echter, fijnstof uit de landbouw hoopt voornamelijk lokaal op, rondom grote bedrijven. Dit wordt duidelijk gemaakt door het plaatje, dat de concentratie fijnstof in buurgemeente Nederweert laat zien. Dit zal in Weert niet anders zijn. Dit betekent dat in Limburg het percentage fijnstof dat van de landbouw komt, dus vele malen hoger ligt dan het landelijk gemiddelde. Het inademen van deze fijnstof brengt enorme gezondheidsproblemen met zich mee. En is het niet heel verdacht dat het coronavirus het hardst toeslaat in de regio’s met het meeste fijnstof?

 

We hebben het probleem van de intensieve veehouderij nu lang genoeg voor ons uitgeschoven. We hebben zelfs precies dit probleem opgevangen van Brabant. Waar Brabant geen nieuwe megastallen mocht bouwen, zijn een aantal eigenaren van intensieve veehouderijen van Brabant naar Limburg vertrokken en nu zitten wij hier met de gebakken peren. Er MOET iets veranderen. Het gaat om onze gezondheid, onze natuur en ons klimaat en is daarmee allesbepalend voor onze toekomst. Iedereen weet dit. Zo zegt Johan Remkes van de VVD dat de stikstofuitstoot gehalveerd moet zijn in 2030. Zelfs het Wetenschappelijk Instituut van het CDA geeft het toe: “Het is met geen mogelijkheid te ontkennen: we vragen veel teveel van de aarde. We putten de grond uit en vervuilen de lucht.”. CDA’ers Herman Wijffels en Cees Veerman vinden al lange tijd dat er een duurzamere landbouw moet komen. Ook de Rabobank vindt dat er iets moet gebeuren. GroenLinks Weert is van mening dat er te veel wordt ingezet op innovaties. Hier is al jaren op ingezet, maar dit heeft het probleem in de verste verte niet opgelost. Technische maatregelen zijn mogelijk wel een onderdeel van de oplossing, maar nutteloos als de veestapel in Nederland op dit niveau blijft of zelfs blijft groeien. Dit zal alleen het probleem verder voor zich uit schuiven, terwijl er NU iets moet gebeuren. De intensieve veehouderij is het grootste probleem. De grote bedrijven zorgen voor de meeste uitstoot en concurreren de kleinere boeren kapot. Er MOET minder vee komen, minder intensieve veehouderij.

 

Dus hier is ons concrete voorstel. Wij dagen de gemeente uit om lef te tonen en om als een van de eerste gemeenten in Nederland een concreet plan uit te werken gebaseerd op deze landbouwvisie, waar u vanavond voor kunt kiezen. Er is geen tijd om af te wachten op wat er allemaal van hogere overheden op deze regio af gaat komen. Daarbij zijn we er juist van overtuigd dat in deze regio unieke relaties bestaan tussen agrariërs en natuurbeschermers. De werkgroep GroenLinks wil u graag helpen om samen met alle betrokken partijen tot een oplossing te komen (boeren, lokale supermarkten, de lokale Rabobank, lokale natuurbeschermers, en natuurlijk lokale politici). Daarmee zouden wij zomaar eens een voorbeeldfunctie kunnen gaan vervullen voor de rest van ons land en ook zeer positief de landelijke pers kunnen halen. Er valt dus vanavond nog iets te kiezen. Deze visie is de eerste stap in de goede richting. De keuze is aan u.

 

GroenLinks heeft donderdag 9 juli 2020, samen met SP, LPV en 50plus de Motie vreemd aan de orde van de dag: uitvoeren motie ‘opschorten ingezetenencriterium in het Damoclesbeleid’ ingediend. Deze motie is door de gemeenteraad aangenomen.

GroenLinks is voor opheffen van het ingezetenencriterium. Dit voorkomt straathandel. Tevens is er toezicht op de kwaliteit van softdrugs.

Vrijwel de ergste overlast op straat is begonnen met de invoering van het i-criterium, zowel in Vlissingen als elders in het land. De invoering van het ingezetenencriterium in het Damoclesbeleid inzake coffeeshops van de gemeente Vlissingen heeft een averechts effect opgeleverd.

Hierdoor heeft de handel in drugs zich voor niet ingezetenen, zoals arbeidsmigranten en toeristen, naar de straat heeft verplaatst.

Dit veroorzaakt grote overlast voor de inwoners van delen van Vlissingen.

https://www.pzc.nl/walcheren/vlissingse-gemeenteraad-wil-proef-voor-gedogen-van-verkoop-softdrugs-aan-buitenlanders~a84b78f6/

 

De raad van de gemeente Vlissingen in vergadering bijeen op 2 juli 2020

-Overwegende

·Dat er grote overlast wordt ervaren door de inwoners van o.a. de Boulevard, de Binnenstad, het Middengebied; ·Dat deze overlast voor een groot deel veroorzaakt wordt door de illegale straathandel in drugs; ·Dat deze illegale straathandel zich vooral richt op toeristen en arbeidsmigranten, die vanwege het i-criterium niet in de koffieshop terecht kunnen; ·Dat de burgemeester tijdens de raadsbijeenkomst Veiligheid van 17-6-2020 de raad nogmaals vroeg meteen initiatief te komen m.b.t. het i-criterium; ·Dat er een niet uitgevoerde motie ligt van 3-11-2016;

 

-Van mening is

·Dat het niet de bedoeling van het damoclesbeleid kan zijn dat er overlast door ontstaat; ·Dat de overlast teruggedrongen moet worden;

 

-Stelt voor

·Dat de aangenomen SP-LPV-VVD-motie d.d. 3-11-2016 alsnog wordt uitgevoerd, onder de voorwaarden die de burgemeester heeft benoemd tijdens het overleg d.d. 17-6-2020, zoals cameratoezicht en beveiliging; ·Deze stap terug te draaien zodra blijkt dat de overlast toeneemt;

 

En gaat over tot de orde van de dag.

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?