Poliflw

Lezers van de Kaap zullen het wel herkennen: in juli en augustus veranderen onze dorpen langzaam maar zeker in vakantiebestemmingen. De recreatieparken lopen vol, op de dorpsmarkten zie je veel onbekende gezichten en zo nu en dan vraagt iemand je op straat om de weg naar het zwembad, de ijswinkel of de camping.

Al in de 19e eeuw was onze gemeente dé plek waar mensen uit de stad in de zomermaanden konden genieten van rust, ruimte en natuur. En nog steeds is Utrechtse Heuvelrug een populaire vakantiebestemming. Ik kan de vakantiegangers geen ongelijk geven. De uitgestrekte bossen, mooie wandelroutes, landgoederen en gezellige dorpen maken van onze gemeente een bijzondere vakantieplek voor natuurliefhebbers. En dat is iets om te koesteren.

Vergeleken met 10 jaar geleden is het toerisme stevig gegroeid. De 20 recreatieparken in onze gemeente ontvangen jaarlijks een flink aantal bezoekers en zitten een groot deel van de zomer vol. Ik maakte afgelopen voorjaar een rondje langs de parken en wat me opviel is dat ze heel verschillend zijn. Sommige zijn groot, met honderden huizen, andere heel klein (de kleinste heeft alleen 7 plekken voor stacaravans). Op sommige terreinen staan uitsluitend vakantiehuizen, op andere zijn ook kampeerplekken en vaste staanplaatsen. Kortom: voor elk wat wils.

Die diversiteit dreigt te verdwijnen. Op veel plekken in Nederland hebben vastgoedontwikkelaars de afgelopen 10 jaar recreatieparken opgekocht. Op de parken bouwen ze vakantiehuizen en verkopen die weer door aan mensen die graag een 2e huis willen of hun geld willen beleggen en de huizen verhuren. Omdat nieuwe eigenaren inspelen op de vraag naar “jaarrond toeristische verhuurmogelijkheden” zie je de vakantiehuizen steeds groter worden, de omgeving verstenen en de kampeerveldjes, waar eerder alleen in de zomer tenten of stacaravans stonden, verdwijnen. Met alle gevolgen van dien, niet alleen voor de natuur, maar ook voor de vakantieganger met de smallere beurs, omdat de prijzen van de parken omhoog gaan.

Binnenkort neemt de gemeenteraad een besluit over de toekomst van de recreatieparken in de gemeente Utrechtse Heuvelrug. Wat mij betreft dé mogelijkheid om paal en perk te stellen aan dit soort ontwikkelingen. Onze mooie omgeving verdient het tenslotte om groen te blijven, niet te verstenen en gedeeld te worden met allerhande natuurliefhebbers. Zodat we als bewoners, samen met de toeristen, ook in de toekomst trots kunnen blijven op deze bijzondere vakantieplek.

Met een lange, nachtelijke raadsvergadering en een gezellig etentje met de fractie in het Rosarium in Doorn  is voor de fractie het politieke jaar afgelopen week afgesloten. Een goed moment om terug te kijken op wat we het afgelopen jaar bereikt hebben en voorzichtig vooruit te kijken naar wat komend jaar ons brengt.

Verbinding en samenwerking

D66 bleef ook dit jaar weer op zoek naar verbinding en samenwerking. Binnen de fractie, binnen de raad, met het college en natuurlijk met de inwoners van onze gemeente. We vroegen het afgelopen jaar onder andere aandacht voor het verdwijnen van geldautomaten in Maarn, de vluchtelingenkinderen op Lesbos, de voorgenomen bomenkap in Park Huis Doorn, voor de ontwikkeling rondom het Henschotermeer, het online inwonerspanel, versnelling van de aanpak bouwen en wonen, de introductie van een ja/ja sticker en de fietsveiligheid bij de Donderbergrotonde in Leersum. Op initiatief van onze fractie werden de scholen in onze gemeente door de raadsfracties bezocht en gingen we gingen langs bij het recreatiepark de Ossenberg in Overberg. Om maar eens wat onderwerpen te noemen.

In de eerste weken van de corona-uitbraak werd er niet veel vergaderd, wel steunden de leden van de fractie op allerlei manieren de ondernemers, lokale pers, sportverenigingen en vroegen we om extra aandacht voor de culturele sector. Vanaf eind april werd de politieke agenda weer opgepakt: we bespraken online onder andere de Kadernota, het concept-bod voor de RES en het proces van co-creatie rondom de voorzieningen in Maarn.

Kortom: een druk jaar waar we, voor wat betreft inzet en zichtbaarheid van de fractie, met een goed gevoel op terug kunnen kijken.

Maar…niet alles lukte. Een kleine meerderheid van de raad stemde tegen het afgesproken en door D66 gewenste Stimuleringsfonds Duurzame Initiatieven, wat de samenwerking tussen de verschillende raadsfracties behoorlijk onder druk zette. Ook hadden we als fractie gemengde gevoelens bij de vastgestelde begroting, waarin wederom geen duidelijke keuzes werden gemaakt,  strandden pogingen om het raadsprogramma nieuw leven in te blazen en werden de duurzaamheidsambities voor onze gemeente zeer tegen onze zin met 15 jaar naar achteren geschoven.

Wat voor gemeente willen we zijn?

Voor komend jaar wordt een aantal stevige debatten verwacht. Over de begroting bijvoorbeeld. De financiële situatie van de gemeente wordt steeds nijpender en de tijd om fundamentele keuzes te maken en goed na te denken over “Wat voor Gemeente willen we zijn?” komt daarmee steeds dichterbij. Graag pakken we deze vraag vanaf september met onze leden op.

Ook zal er dit najaar gesproken worden over de lokale invulling voor duurzame opwek van energie. Bij de discussie over de regionale invulling liepen de emoties in onze gemeente in mei en juni al hoog op, dat zal lokaal waarschijnlijk niet minder worden. Aan ons om daar op redelijke manier mee om te gaan, richting de toekomst te kijken en niet te veel te reageren op de waan van de dag.

Zover is het nog niet: voor ons liggen 6 weken zomerreces. Tijd om uit te rusten en op te laden. Ik ga dat dit jaar met een fijne stapel boeken vanuit eigen achtertuin doen en wens iedereen namens de fractie een fijne zomer toe.  We zien er naar uit om ons vanaf 31 augustus weer met veel energie in te zetten voor onze mooie groene gemeente!

Karin Oyevaar, fractievoorzitter

 

 

 

 

Noodkreet van de Vluchtelingenwerkgroep Utrechtse Heuvelrug nemen we uiterst serieus. Daarom hebben D66 Utrechtse Heuvelrug OPEN Sociaal en Groen op de Heuvelrug ChristenUnie en CDA Utrechtse Heuvelrug de antwoorden van het College voor vanavond op de agenda gezet. Laatste woord is er dus nog niet over gesproken. 

Wat ons betreft gaat het College, in samenwerking met andere gemeenten, juist kijken wat onze gemeente wél kan doen.

Tot halverwege vorige week besloeg de politieke agenda van de Utrechtse Heuvelrug voor de komende periode een aantal grote onderwerpen: een mogelijk algeheel vuurwerkverbod, de opwekking van energie in ons landschap, de voorzieningen in Maarn, inrichting van het buitengebied van Driebergen, de verhuur van het gemeentekantoor…om er zo maar eens een aantal te noemen.

De uitbraak van het coronavirus, en de daarbij genomen maatregelen,  hebben echter ook gevolgen voor het besluitvormingsproces in onze gemeente: gemeenteraden kunnen alleen besluiten nemen als de leden ook lijfelijk aanwezig zijn. Zo staat dat in de wet. De raad van de Gemeente Utrechtse Heuvelrug komt, vanwege de aangeraden sociale onthouding,  de komende weken niet bij elkaar om te overleggen en ook de besluitvormende raadsvergadering van 2 april is afgelast. Want hoe belangrijk bovengenoemde onderwerpen ook zijn, het zijn uiteindelijk geen onderwerpen die niet even kunnen wachten. Op dit moment is het vooral “alle hens aan dek” om te voorkomen dat het virus teveel mensen tegelijkertijd besmet.

Dit betekent niet dat er niets te doen is. Integendeel. Gemeenteraadsleden moeten juíst nu hun voelsprieten in de samenleving steken en als volksvertegenwoordiger alert zijn op de problemen die de verspreiding van COVID-19 voor bepaalde groepen kan veroorzaken. Het is duidelijk dat de verstrekkende maatregelen alle inwoners van de Utrechtse Heuvelrug raken. Toch zijn er inwoners voor wie deze periode extra onzekerheid met zich meebrengt:

ik denk daarbij bijvoorbeeld aan de mensen die positief getest zijn op COVID-19 en nu ziek thuis zitten; aan alleenstaande ouderen en chronisch zieken die zich in deze periode eenzaam kunnen gaan voelen doordat ze minder mensen zien; aan de lokale horeca en andere lokale ondernemers, die de deuren hebben moeten sluiten en die in de problemen komen omdat het niet zeker is wanneer ze weer aan de slag kunnen; aan leerlingen van de verschillende scholen in onze gemeente die dit voorjaar eindexamen doen en zich afvragen of ze zich daar nu wel voldoende op kunnen voorbereiden; aan cultuurmakers en andere zzp-ers waarvan de opdrachten zijn weggevallen en mensen met een nuluren- of oproepcontract die nu in onzekerheid thuis zitten; en aan de medewerkers in de vitale sectoren die deze weken keihard aan het werk zijn om de basisvoorzieningen draaiende te houden.

Deze onzekere tijden vragen om solidariteit, eensgezindheid en omzien naar degenen die een extra steuntje in de rug nodig hebben. Voor nu even geen actieve politiek en fysieke raadsvergaderingen, maar tijd om extra alert te zijn en contact te houden met het college en de gemeentelijke organisatie over wat er binnen onze gemeente speelt. Dat zal de komende tijd dan ook de insteek van onze fractie zijn.

De provincie Utrecht streeft naar een goede bereikbaarheid per fiets, openbaar vervoer en auto in een gezonde en verkeersveilige omgeving. De provincie bepaalt hoe onze (provinciale) wegen en fietspaden er nu en in de toekomst uit komen te zien. Maar daarnaast spelen er nog vele andere en algemene vragen: hebben we bijvoorbeeld over tien jaar nog een eigen auto of inmiddels een deelauto? Mag de heilige koe straks nog wel het dorp in? Worden we binnenkort voorbij gesjeesd door speed pedelecs en e-bikes?

Om met elkaar in gesprek te gaan over de toekomst van mobiliteit hebben D66 Utrechtse Heuvelrug en D66 Zeist op 25 november een interactieve avond georganiseerd voor inwoners van beide gemeenten.

Gastsprekers waren D66-Tweede Kamerlid Matthijs Sienot, Erwin Kamp, Statenlid voor D66 en Martin de Vries, professional op het gebied van smart mobility en speed-pedelec rijder. Angele Welting, buitengewoon raadslid voor D66 Zeist leidde het gesprek op een professionele en prikkelende wijze. Angele heeft recent een inventarisatie uitgevoerd van knelpunten die fietsers in de gemeente Zeist ervaren.

Ter introductie beantwoordden de gastsprekers een aantal vragen over de ambities van D66 ten aanzien van mobiliteit, op welke maatregelen ze trots zijn, welke rol zij zien voor mobiliteit in het klimaatakkoord, maar ook wat voor de betreffende spreker persoonlijk sneller of beter zou mogen gaan en wat de crux in de transformatie rondom verkeer en vervoer zou moeten zijn.

Vervolgens gingen de gastsprekers met de aanwezigen in gesprek over prikkelende stellingen, te weten: – D66 kiest voor de fiets boven de auto; dus meer fietspaden en voorzieningen en minder asfalt voor de auto – De elektrische auto is vooral een duurzaamheidsspeeltje voor rijke mensen – We ontkomen niet aan slim beprijzen van het autogebruik om Nederland duurzamer te maken – De Provincie Utrecht moet een sneltramverbinding van Utrecht Science Park naar het NS Station Driebergen Zeist omarmen in haar mobiliteitsambities; en – Er moet meer geld naar het OV buiten de randstad.

Het werd een levendig gesprek met vele en diverse invalshoeken die mede door het publiek werden ingebracht. Hieronder volgt een aantal uitspraken die een impressie geven van de avond.

“Iedereen moet iets doen voor het klimaat, het is niet de intentie om de automobilist te pesten.” Matthijs Sienot (MS)

“Het klimaatprobleem is een moreel vraagstuk.” Erwin Kamp (EK)

“De verkoop van elektrische fietsen neemt exponentieel toe. En de infrastructuur sjokt achter innovatie aan.” Martin de Vries (MdV)

De provincie Utrecht zou met een mix van vervoersmiddelen als de “draaischijf van Nederland” kunnen fungeren. Daarbij zouden gemeenten meer kunnen investeren in de fiets en daarbij niet alleen naar de provincie of het Rijk kijken. Het blijkt echter in de praktijk niet altijd makkelijk om dergelijke investeringen te kunnen handhaven als je niet onderdeel uitmaakt van de coalitie en er drastisch bezuinigd moet worden vanwege tekorten in andere domeinen.

Er werd geopperd om fietsen aantrekkelijk en “sexy” te maken, eventueel door het inzetten van bekende Nederlanders als ambassadeur van de fiets. De fiets en andere duurzame vormen van vervoer anders “framen” zou ook kunnen helpen om het imago te verbeteren bijvoorbeeld bij autobezitters die gevoelig zijn voor het type auto als versterking van hun identiteit. Denk hierbij aan gezondheids- en leefbaarheidsvoordelen in plaats van het meer abstracte klimaatprobleem.

Volgens de persoonlijke ervaring van Erwin, komt in de opleiding tot autoverkoper die gevestigd is in Driebergen, de elektrische auto niet voor. Er is dus nog een lange weg te gaan wat dit betreft. Autobezit zou lokaal belast kunnen worden vanwege het ruimtebeslag.  Autogebruik belasten door middel van ritbeprijzing werd over het algemeen een goed idee gevonden.

Andere suggesties waren om niet alleen in nieuwe infrastructuur, zoals de fietssnelwegen en snelfietsverbindingen juist op bestaande fietspaden de knelpunten aan te pakken.

Over het punt van doorstroming en drukte in de spits werd als goed voorbeeld de gespreide aanvangstijden van de universiteit Nijmegen genoemd: verschillende faculteiten starten op verschillende tijden met hun colleges. Dit zou op lokaal niveau ook met scholen afgesproken kunnen worden, binnen realistische marges.

Al met al had het gesprek nog veel langer door kunnen gaan, met veel expertise en ervaring in de zaal en een boeiende dynamiek met de sprekers. De avond werd afgesloten met een gezellige borrel.

Bijdrage van: Elke Wisseborn D66 afdeling Zeist

Algemene beschouwingen: https://utrechtseheuvelrug.d66.nl/2019/07/12/toekomstbestendige-keuzes-maken/

De eerste zestig dagen als Statenlid heb ik achter de rug. Meestal wordt de honderddagenregel toegepast wanneer mensen omkijken naar hoe het begin van hun nieuwe functie in de politiek is verlopen. Voor mij is er een duidelijke reden, of misschien moet ik wel zeggen redenen, om nu al terug te kijken omdat de afgelopen week twee belangrijke stappen voor de komende vier jaar zijn gezet.

De eerste reden is dat ik afgelopen maandag mocht stemmen voor de Eerste Kamer. Een voorrecht dat niet voor iedereen is weggelegd want de Eerste Kamerleden worden getrapt gekozen. Dat wil zeggen dat alleen Provinciale Statenleden hun stem op de Eerste Kamerledenkandidaten mogen uitbrengen. Al weken voor de verkiezing las ik in de media artikelen waarin werd gespeculeerd over de kans dat het huidige kabinet haar meerderheid in de Eerste Kamer mogelijk zou verliezen. Ook binnen onze eigen Statenfractie werd er over gesproken dat toch vooral iedereen aanwezig moest zijn en met de juiste kleur het vakje van haar of zijn kandidaat rood moest maken.

Ik had mijn voorgenomen om op kandidaat nr. 5 van de D66 kandidatenlijst, Boris Dittrich, te stemmen. Op advies van Den Haag heb ik toch maar op nr. 1, Annelien Bredenoord, gestemd. Ik ken Boris al jaren, vind zijn inzet voor de mensenrechten formidabel en we hebben naast dezelfde politieke voorkeur nog iets gemeenschappelijk, we zijn beiden geboren en getogen in Zeist. Maar goed, Boris maakt met zijn plaats nr. 5 op de kandidatenlijst een goede kans in de Eerste Kamer te komen dus een voorkeurstem was niet nodig. Uiteindelijk bleek D66 zeven zetels in de Eerste Kamer te halen, een verlies van drie en dat verlies is minder groot dan verwacht.

De tweede reden om achterom te kijken, is dat twee dagen na de verkiezing van de Eerste Kamerleden het coalitieakkoord ‘Nieuwe energie voor Utrecht’ is gepresenteerd samen met de namen van de nieuwe gedeputeerden. Achter de schermen is de afgelopen weken druk onderhandeld. Voor onze partij hebben Marc de Droog en Pim van den Berg de besprekingen gevoerd. Samen met mijn fractiegenoten: Marianne, Hayat en Lyke hebben wij input voor de onderhandelingen geleverd door in vijf werkgroepen zitting te nemen.

Ondanks het feit dat ik het jammer vind dat er geen breed Statenakkoord is gekomen, vond ik de aanpak wel vernieuwend en verfrissend (stapje voor stapje). Naast de gesprekken met de collegevormende partijen (GroenLinks, CDA, PvdA, CU en D66) hebben ook de acht niet vormende collegepartijen hun inbreng kunnen hebben evenals allerlei maatschappelijk organisaties, instellingen en inwoners die gebruik hebben gemaakt om op 8 mei jl. te komen meedenken en meepraten op het Provinciehuis.

Het zal niet verbazen dat ik ontzettend verheugd ben over wat er in het coalitieakkoord is te lezen over de fiets. We gaan echt stappen zetten op het terrein van de fietsbereikbaarheid, fietsveiligheid, fietseducatie en fietsvoorzieningen. De reden waarom ik hier verheugd over ben, is dat naast fietsen gezond, duurzaam en goed is voor het terugdringen van teveel autogebruik, ik de lijn door kan trekken van het beleid dat wij als D66 op de Utrechtse Heuvelrug al jaren geleden hebben ingezet.

We hebben ons terecht tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2014, toen D66 op de Utrechtse Heuvelrug de grootste werd, afgevraagd welk beleid in onze gemeente ontbreekt. Er was tot dat moment nauwelijks tot geen aandacht voor de fiets. Door de afgelopen jaren maar steeds het belang van een goed fietsklimaat te benoemen, heeft de fiets een meer prominente plaats gekregen. Een van de redenen om mij kandidaat voor PS te stellen is dat ik de aandacht voor de fiets naar een hoger plan wil brengen. De fiets heeft de wind in de rug als het gaat om het maatschappelijk belang en de aandacht hiervoor. En dat is mooi want je doet het immers nooit alleen.

Dat in het coalitieakkoord de Provincie Utrecht wordt benoemd als dé fietsregio van Europa kan voor mij niet mooier zijn. Is het werk nu klaar? Nee, absoluut niet, sterker nog, het begint pas! De mooie plannen moeten nog wel ten uitvoer worden gebracht, de financiële middelen moeten beschikbaar komen en niet onbelangrijk; gemeenten moet nog wel willen meewerken om alle mooie plannen voor de fiets in onze provincie uit te voeren. Voor de gemeenteraadsleden op de Utrechtse Heuvelrug (en daarbuiten) in zijn algemeenheid belangrijk genoeg om zich voor in te zetten en voor de D66 fractie in onze raad in het bijzonder! Ik zie uit naar een constructieve samenwerking.

Erwin Kamp

D66 Statenlid Provincie Utrecht