Poliflw

De provincie Utrecht wordt de 11e Regenboogprovincie van Nederland! Op maandag 9 juli werd een motie van GroenLinks, D66, 50PLUS, PvdD, SP en PvdA aangenomen, waarmee de provincie zich aansluit bij het netwerk van Regenboogprovincies.

“Het aannemen van deze motie is een steun in de rug voor LHBTI’ers in de provincie Utrecht! Hoewel Nederland internationaal gezien voorop loopt als het gaat om sociale acceptatie van homoseksualiteit en transgenders is de acceptatie op lokaal niveau nog altijd verschillend,” aldus de indieners van de motie.

Intolerantie

LHBTI’ers krijgen nog steeds te maken met intolerantie in de vorm van pesterijen, discriminatie en dreigen met geweld. Dit zorgt voor gevoelens van psychische en sociale onveiligheid bij veel LHBTI’ers en maakt dat zij op school, op straat, op het werk, in de zorg, bij de sport en in hun eigen sociale kring niet (meer) durven uitkomen voor hun identiteit.

Uit recent onderzoek blijkt dat 1 op de 3 mensen aanstoot neemt aan 2 zoenende mannen, 1 op de 5 aan 2 zoenende vrouwen en 1 op de 5 scholieren geeft aan dat je tegen niemand op school kunt vertellen dat je LHBTI-er bent.

Regenboogprovincie

De indieners van de motie vinden het onacceptabel dat het nog steeds zo kan zijn dat LHBTI’ers zich niet veilig voelen om zichzelf te zijn.

Statenlid Ayla Schneiders: ‘We willen een positieve impuls geven aan de sociale acceptatie door te erkennen dat we er qua tolerantie en acceptatie van de groep LHBTI-ers nog niet zijn en dat dit proces blijvend aandacht behoeft. Er zijn nog genoeg incidenten en aanleidingen om te constateren dat acceptatie van deze groep nog lang niet vanzelfsprekend is.

De motie vraagt het college van GS om zich aan te sluiten bij het netwerk van Regenboogprovincies en om gemeenten in de provincie Utrecht te stimuleren zich aan te sluiten bij het landelijke project ‘Regenboogsteden’. Ook vraagt de motie om de veiligheid, weerbaarheid en sociale acceptatie van LHBTI’ers te bevorderen en samen met het COC en Artikel 1 Midden-Nederland te kijken naar de aard en omvang van discriminatie richting LHBTI’ers in de provincie Utrecht en dit te blijven monitoren.

De motie werd met ruime meerderheid aangenomen!

The post Provincie Utrecht wordt Regenboogprovincie! appeared first on Provincie Utrecht.

Het is hét onderwerp van deze Gemeenteraadsverkiezingen. De landelijke kopstukken debatteren erover, maar ook in de lokale campagne staat het thema bovenaan. Wat voor type huizen willen we: sociaal, middenhuur of gezinshuizen? Links – Pvda, SP, GroenLinks - kondigde een initiatiefwet aan om het aantal sociale huurwoningen op peil te houden. Een goede idee, maar slechts een half antwoord op de vraag: wat voor stad wil je zijn? Wat voor samenleving creëren we?

ChristenUnie Utrecht streeft naar een ongedeelde stad en daar horen naast een diversiteit aan (nieuwe) woningen, ook maatschappelijke voorzieningen bij. Smeed het ijzer als het heet is; dit punt mag niet ontbreken in de nieuwe college-akkoorden.

Er is nu al een razend tekort aan de maatschappelijke voorzieningen in Utrecht. Alleen al dit jaar kwam de ChristenUnie met een reddingsplan voor Villa Vrede, een dagopvang voor ongedocumenteerden. Er is een groot tekort aan gemeentelijk vastgoed met een ‘maatschappelijke bestemming’. Ook de Voedselbank kwam zeer recent in de problemen. Zij kregen een concepthuurcontract van de gemeente onder ogen: voor een oud schoolgebouw mogen ze liefst 72.000 euro per jaar bijeen zien te krijgen. Een andere, goedkopere locatie in de buurt had de gemeente niet. Een motie was nodig bij de bouw van minimaal 6000 woningen binnen onze stadsgrenzen de summiere 400 m2 voor maatschappelijk vastgoed, op te rekken naar 1200 m2, de officiële richtlijn.

Het verbaast de ChristenUnie dat het letterlijk creëren van ruimte voor maatschappelijke initiatieven, nauwelijks politieke aandacht heeft. Voorzieningen die juist bijdragen aan sociale cohesie in onze samenleving, die een verbinding vormen tussen de stedelijke happy few en de bewoners van sociale huur. Die ontmoetingen vinden immers niet plaats in het hippe duurzame koffietentje in de Binnenstad, maar worden gestimuleerd door maatschappelijke initiatieven die wonen en zorg combineren of sociale initiatieven die opkomen voor kwetsbare groepen. In de buurt! Enkele maanden geleden stuurde de gemeente nog een inventarisatie rond van zo’n 130 van dit soort initiatieven op zoek naar ruimte. Een blik op de lijst laat zien dat juist deze organisaties zorgen voor verbinding en samenhang in de buurt. Een dansschool en sociëteit, een (interculturele) kerk, een soos, een studentenvereniging en een buurtsportlocatie.

Het verbaast de ChristenUnie dat ondanks het huidig tekort (in 13 van de 32 buurten, aldus gemeentelijke cijfers) er geen stevige verankering is van maatschappelijk vastgoed in nieuwbouwplannen. Hadden we jaren geleden al niet onze les getrokken, toen bleek dat er in de grootste Vinex-wijk van Nederland, Leidsche Rijn (35.000 woningen), geen ruimte was ingetekend voor een kerk?

Het zal uiteindelijk een geldkwestie zijn. Maatschappelijk vastgoed levert minder centen op, de markt zal dit niet uit zichzelf oppakken. Dus is het een expliciete taak van de gemeente bij het verkopen van grond deze onderhandeling aan te gaan, in het belang van de ongedeelde stad. Kwaliteit van de stad zit toch niet enkel in het cement in de voegen, maar juist in de samenhang tussen mensen en de plekken waar zij bijeenkomen.

Laat het thema wonen aan de onderhandelingstafel straks niet versmallen naar voor wie we wat bouwen, maar gaan over de sociale samenhang die onze steden bijeen houdt. Per definitie gaat het dan om extra, maatschappelijke voorzieningen die we nodig hebben. In de toekomstige Raadsperiode moet in alle bestemmingsplannen de kwestie dringend en dwingend op de agenda komen. Investeren in maatschappelijk vastgoed doen we niet voor niets; die maatschappelijk winst gaat jaren mee.

Maarten van Ooijen (Mens&Samenleving) en Jolande Uringa (Stad&Ruimte), Raadsleden ChristenUnie Utrecht

Utrecht groeit, zo ook het aantal Utrechters met een bijstandsuitkering. Maar de stad doet het slecht als het erom gaat te voorkomen dat mensen in de bijstand komen, laat staan ze uit de bijstand te helpen. Ten opzichte van 2010 is het aantal bijstandsgerechtigden gestegen met bijna 50 procent naar 12.770 Utrechters. Dit terwijl Amsterdam en Rotterdam te maken hebben met een groeiend aantal bijstandsgerechtigden van respectievelijk 18 procent en 21 procent. Deze steden doen het beter dan het Utrechtse college van burgemeester en wethouders. Belangrijke reden hiervoor is dat de huidige coalitie van D66, GroenLinks, SP en VVD ervoor kiest weinig tot geen nieuw beleid te maken op dit belangrijke beleidsveld. Ze sluit zich liever aan bij de in 2012 aangenomen economische agenda. Daarin stond dat de stad er makkelijk vanuit kon gaan dat wie in een uitkering terecht zou komen dat alleen nog maar tijdelijk (8 maanden) zou doen.

Enkeltje armoede

Stadsbelang Utrecht-fractievoorzitter Cees Bos: “De bijstand is een enkeltje armoede. Hoe fout kun je zitten door aan te nemen dat er alleen nog maar werkloosheid zit bij Utrechters die van de ene naar de andere baan gaan. De realiteit van vandaag is ernstig, als we alleen al kijken naar Utrechters in de bijstand zit meer dan 77 procent langer dan 1 jaar in de bijstand, 38 procent zit langer dan 4 jaar in de bijstand.” Utrechters in de bijstand hebben het zwaar, hun inkomen ligt op niveau sociaal minimum, elk dubbeltje moet worden omgedraaid. Veel gezinnen hebben te maken met problematische schulden en premieachterstanden. Zo’n 72 procent van de huishoudens met een bijstandsuitkering heeft een migratieachtergrond, een aanzienlijk deel heeft een vluchtelingenstatus.

Stadsbelang Utrecht vindt het tijd voor een Actieplan Bijstand.

Cees Bos: “Wij willen dat iedere Utrechter meedoet in de samenleving. Uitkeringsgerechtigden moet perspectief worden geboden door middel van opleiding, herscholing, verplicht vrijwilligerswerk en het aanbieden van (beschut) werk en plaatsing bij reguliere werkgevers met zo nodig loonsuppletie van de gemeente.”

Het actieplan zegt ook dat mensen met een migratieachtergrond Nederlands moeten leren, om meer kans te maken op de arbeidsmarkt (bij weigering korten op de bijstand). Er moet extra worden geïnvesteerd in voor- en vroegschoolse educatie, geen kind verdient het met een taalachterstand aan de basisschool te beginnen.

Cees Bos: “Wij pleiten voor Wijkinformatiepunten waar mensen aan de balie of, desgewenst in een spreekkamer voorlichting kunnen krijgen over alle hulp, bijstand, zorg en werk. Eenmaal contact opgenomen, neemt het zogeheten buurtteam het over. Iedereen doet mee, iedereen doet ertoe.”