Poliflw

Hoe wordt IJsselstein een duurzame samenleving? En kan het niet wat sneller? GroenLinks houdt dinsdagavond 17 maart een open gesprek over IJsselstein als duurzame samenleving.

Waar staan we nu en hoe gaan we verder? Kan het niet wat sneller met die woonruimte voor jongeren? Tijdelijke woningen om in de nood te voorzien? Velden met zonnepanelen en windmolens om invulling te geven aan de energietransitie ? En wanneer gaat de gemeente echt aan de slag met biodiversiteit?

GroenLinks vindt dat de nodige beweging te traag gaat. De tijd van alleen maar praten is wat ons betreft voorbij.

Met een inspirerende bijdrage van de IJsselsteinse duurzaamheidskoningin Minima en een scherpe column van raadslid Joop van Well.

Wat kan je zelf doen aan een duurzame samenleving? Welke bijdrage moet GroenLinks daaraan geven?

Wat hebt u te zeggen of te vragen?

U bent 17 maart allemaal welkom in de Ontmoetingskerk, Andorrastraat 2. Inloop vanaf 19.40 u., start om 20.00 u.

Bent u van plan te komen? Dan vinden we het fijn als u dit doorgeeft aan onze secretaris. Dat kan via een mailtje aan liseth_oosterbroek@hotmail.com.

De recente uitspraak van de Hoge Raad dat de staat het Urgendavonnis uit 2015 moet naleven, inspireert tot het bedenken van meer toepassingen van het recht. Een Urgenda-zaak om kinderarmoede te bestrijden, bijvoorbeeld: zou dat niet mooi zijn?

Vrijdag 20 december 2019 kwam de Hoge Raad met de uitspraak dat de staat het Urgendavonnis uit 2015 toch echt moet naleven. Dat houdt in dat de overheid snel extra maatregelen moet nemen om alsnog te zorgen dat de CO2-uitstoot in 2020 25% lager zal zijn dan in 1990.

Gaat de rechter met deze uitspraak op de stoel van de politiek zitten, zoals sommigen beweren? Neen, natuurlijk niet. De rechter zegt immers niet wat en hoe het gedaan moet worden. Hij zegt alleen maar dat de staat verplicht is zich te houden aan de door hemzelf opgestelde wetten en regels.

Maar waar ik het hier eigenlijk over wil hebben: we kunnen we de hoogste rechter ook voor andere zaken inschakelen. Bijvoorbeeld voor de bestrijding van de armoede onder kinderen. Daar is reden genoeg voor. We weten dat kinderen die in armoede leven een achterstand krijgen in hun ontwikkeling op sociaal, mentaal, fysiek en intellectueel gebied. Dit is kort geleden weer eens vastgesteld door het onderwijsonderzoeksbureau DUO.

Wat we ook weten, is dat het aantal gezinnen dat gebruik moet maken van de voedselbank de afgelopen twee jaar is toegenomen. Het aantal gezinnen dat de afgelopen jaren onder de armoedegrens leeft, is dus toegenomen.

Bekijk dit tegen de achtergrond van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Artikel 27 van dit verdrag gaat over de levensstandaard van kinderen. De eerste regel van dit artikel luidt: Staten … erkennen het recht van elk kind op een levensstandaard die geschikt is voor de fysieke, mentale, spirituele, morele en sociale ontwikkeling van het kind. Voor mij is duidelijk dat Nederland niet aan de regels van dit verdrag voldoet. Dus, wie durft de staat aan te klagen en af te dwingen dat deze de armoede in gezinnen met kinderen opheft?

De complete tekst van artikel 27 van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind:

1. Staten die partij zijn, erkennen het recht van elk kind op een levensstandaard die geschikt is voor de fysieke, mentale, spirituele, morele en sociale ontwikkeling van het kind.

2. De ouder (s) of anderen die verantwoordelijk zijn voor het kind hebben de primaire verantwoordelijkheid om, binnen hun mogelijkheden en financiële mogelijkheden, de levensomstandigheden te waarborgen die nodig zijn voor de ontwikkeling van het kind.

3. De staten die partij zijn, nemen, in overeenstemming met nationale voorwaarden en binnen hun mogelijkheden, passende maatregelen om ouders en anderen die verantwoordelijk zijn voor het kind te helpen dit recht uit te voeren en bieden in geval van nood materiële bijstand en ondersteuningsprogramma's, met name met betrekking tot voeding, kleding en huisvesting.

4. De Staten die partij zijn, nemen alle passende maatregelen om het verhaal te waarborgen van uitkeringen tot onderhoud van het kind door de ouders of andere personen die de financiële verantwoordelijkheid voor het kind dragen, zowel binnen de Staat die partij is als vanuit het buitenland. Met name voor gevallen waarin degene die de financiële verantwoordelijkheid voor het kind draagt, in een andere Staat woont dan die van het kind, bevorderen de Staten die partij zijn de toetreding tot internationale overeenkomsten of het sluiten van dergelijke overeenkomsten, alsmede het treffen van andere passende regelingen.

Groenlinks sprak zich 12 december uit tegen een nieuwe beperking die de gemeente wil opleggen aan kinderopvang op sociaal-medische indicatie. Die indicatie zal voortaan voor maximaal zes maanden worden verleend. Wij vroegen, samen met het CDA, om deze maximumtermijn te laten vervallen, omdat deze weinig rekening houdt met het belang van het kind. De wethouder reageerde met de toezegging dat de termijn niet zo strikt zal worden gehanteerd, en dat de nieuwe regeling na twee jaar zal worden geëvalueerd.

Met de sociaal-medische indicatie (SMI) kunnen ouders of verzorgers die in de problemen zitten, hun kind tijdelijk naar de kinderopvang sturen. De nieuwe beperking van deze indicatie tot zes maanden dient vooral om een formeel ijkpunt te hebben om te kijken hoe de zaken ervoor staan in het gezin, aldus de wethouder. Maar zoals duidelijk wordt in het raadsvoorstel over de nieuwe regeling en de toelichting daarbij, speelt ook de wens om de kosten in het sociaal domein te beheersen, een belangrijke rol in deze keuze.

GroenLinks is er helemaal voor om een vinger aan de pols te houden bij gezinnen die in de problemen zitten. Maar we vinden het niet juist dat de kinderopvang hierbij als een instrument wordt gebruikt. Een goed kinderdagverblijf draagt bij aan de ontwikkeling van kinderen. Daarbij gaat het om zaken als leren omgaan met leeftijdsgenootjes en zelfvertrouwen opbouwen, en ook om het stimuleren van het denken, praten en rekenen. Juist kinderen uit de doelgroep van deze regeling – met ouders die kampen met lichamelijke of psychische problemen, een verstandelijke beperking of die in detentie zitten – zijn geholpen met de pedagogische aanpak van de kinderopvang. En die aanpak vraagt om continuïteit.

We begrijpen dat de sociaal-medische indicatie een tijdelijke vangnetfunctie heeft, maar hebben moeite met de keuze om de indicatie te maximeren tot een termijn van zes maanden. Een termijn die weliswaar 1 keer, en in uitzonderingsvallen nog een tweede keer, vernieuwd mag worden. Deze als het ware in stukken gehakte toegang tot de opvang zorgt voor onnodige onzekerheid bij de ouder of verzorger, en is zeker niet in het belang van het kind.

Samenvattend vinden wij: een kind móet niet naar de opvang, maar als je ervoor kiest het daarnaartoe te brengen, besef dan dat de band met de leidster, het contact met de andere kinderen en de ontwikkelingsgerichte activiteiten vragen om continuïteit. Dat hiermee weinig rekening wordt gehouden, zit al ingebakken in de landelijke regeling sociaal-medische indicatie. Daar veranderen wij weinig aan. Wat we wel kunnen doen, is de tijdelijkheid niet verder aanscherpen.

GroenLinks vestigde in januari de aandacht op het thema tijdelijke woningen. In de Commissie Ruimte vroegen we de andere partijen en het college om na te gaan denken over zulke woningen. De gemeente moet namelijk steeds meer bijzondere doelgroepen huisvesten in sociale woningen. Bij de huidige woningnood betekent dit dat gewone woningzoekenden in die sector niet meer aan bod dreigen te komen.  

IJsselstein moet gaan nadenken over tijdelijke woningen, betoogden wij op 15 januari in de Commissie Ruimte. Want de schaarse betaalbare woningen die vrijkomen, dreigen straks alle naar bijzondere doelgroepen te gaan. GroenLinks vindt zeker dat we GGZ-clienten, statushouders en mensen die uit de maatschappelijke opvang komen, goed moeten opvangen. Maar sociale woningen zijn er ook voor 'gewone' woningzoekenden. Veel starters, senioren en spoedzoekers hebben nu het nakijken. De 70 socialehuurwoningen die het huidige college belooft te bouwen zijn waarschijnlijk niet eens genoeg voor de groepen die de gemeente moet huisvesten volgens de overheidsopgave. 

Het is kortom tijd om iets te doen. Tijdelijke en semipermenante woningen kunnen snel worden gebouwd, zien er tegenwoordig prettig uit en zijn ook nog eens relatief duurzaam. Dit zagen wij ook op 28 januari, toen we een werkbezoek brachten aan Jan Snel in Montfoort, op initiatief van de PvdA. Bij dit bezoek, waar ook LDIJ en VVD vertegenwoordigd waren, werden we uitgebreid geinformeerd over de vele mogelijkheden van modulair bouwen: van kleine tot grote, van tijdelijke tot permanente woningen. Wij hopen dat de andere partijen en het college ook iets gaan zien in deze oplossing. 

GroenLinks maakt zich sterk voor onder andere de volgende zaken in IJsselstein. Stem daarom 21 maart op GroenLinks!

Klimaatneutraal bouwen Voor ons staat als een paal boven water dat dit niet anders kan. Wij waren altijd voor, teveel partijen stemmen nog vaak tegen. Actief klimaatbeleid is de komende jaren het belangrijkste wat ons te doen staat.

Eerlijk delen Er groeien in IJsselstein ongeveer 400 kinderen op in armoede. Wij vinden dat dit echt niet kan. Via gerichte ondersteuning moeten deze kinderen in beeld komen en geholpen worden.

Fietspad Noord IJsseldijk Al jaren vinden wij een vrij liggend fietspad langs de Noord IJsseldijk een must gezien de onveilige situatie voor fietsers en voetgangers langs die weg. En het autogebruik op deze weg neemt alleen maar toe. Plannen maken en uitvoeren dus.

Hondenbeleid Het nieuwe hondenbeleid ontvangt alom kritiek, en terecht. Het moet al aangepast worden nog voordat het ingaat. Er komen vooral veel te weinig zogenaamde uitrenveldjes. En er is geen goede controle op opruimen. Ook missen nog palen met prullebakken en opruimzakjes. 

Groenonderhoud Ook over groenonderhoud zijn terecht veel klachten. Het beleid moet anders: openbaar groen moet met veel meer zorg ingericht en onderhouden worden. Wij blijven hameren op goed beleid voor meer biodiversiteit.

Bouwen voor jongeren, senioren en statushouders Gelukkig onderkent elke partij inmiddels de noodzaak: het werd tijd. We moeten de handen ineen slaan om dat ook echt waar te maken!

Sociale woningbouw Veel te veel mensen kunnen geen betaalbare woonruimte vinden. Dat is al jaren bekend. Helaas is de voorraad sociale woningbouw de afgelopen jaren alleen maar minder geworden. Hoog tijd om hier eindelijk eens iets aan te gaan doen.

Afgelopen herfst is een groep BN’ers een actie gestart voor een eerlijk Kinderpardon onder de slogan ‘ze zijn al thuis’: zezijnalthuis.nl

Landelijk is een kinderpardon aangenomen. Echter, dat wordt zo strikt uitgevoerd dat nu 98% van de aanvragen wordt afgewezen. De meeste van deze kinderen wordt tegengeworpen dat zij en/of hun ouders te weinig hebben meegewerkt aan vertrek, het zogenaamde 'meewerkcriterium'. Hierdoor dreigt voor ongeveer 400 in Nederland gewortelde kinderen uitzetting. Uitzetting naar een land waar ze vaak de taal niet eens van spreken.

De uitvoering van het kinderpardon is gemankeerd, en reparatie laat oneindig op zich wachten. GroenLinks vind het niet acceptabel dat een landelijk aangenomen humaan kinderpardon, waar zo lang voor is gevochten, zo slecht wordt uitgevoerd. Dit is de reden waarom wij de actie zezijnalthuis van harte ondersteunen. En waarom wij, samen met D66, SOFIJ, PvdA en ChristenUnie, afgelopen donderdag een motie hadden ingediend om het college te vragen zich in te zetten voor het kinderpardon. Met de vraag of het college een brief wil sturen naar de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid met het verzoek de uitvoering van het kinderpardon bij te stellen.

Ondanks dat wij in IJsselstein op dit moment geen concreet voorbeeld kennen waarbij afwijzing van een beroep op het kinderpardon speelt, vinden wij dat het kinderpardon humaner uitgevoerd moet worden. Gewoon zoals de wet bedoeld is. De kinderen die het betreft verdienen een betere kans, een eerlijker toepassen van het pardon. Wanneer we onze veelgeroemde christelijk-joodse cultuur een klein beetje serieus nemen zouden we deze kinderen behandelen als gast en hen in bescherming nemen. Dat bijna 100% van deze kinderen nu het land uit wordt gestuurd is in strijd met de bedoeling van dit aangenomen pardon. Ik vind het een schrijnend voorbeeld van windowdressing. We beslissen van wél maar we doen het niét.

Dankzij LDIJ, VVD en CDA mocht de motie het helaas niet halen.

Menso Bosma, fractievoorzitter.