Poliflw

Gisteravond is uitgebreid stilgestaan bij Chroom6 n.a.v. de brief die het college heeft opgesteld.

Drie vragen stonden daarbij centraal:

Hoe heeft het kunnen gebeuren? Wat is er gedaan sinds de ontdekking van Chroom6? En welke lessen trekken we richting de toekomst?

Over het debat is een artikel geschreven in het Brabants Dagblad.

De D66-woordvoerder Eva van Wijngaarden heeft in haar woordvoering aandacht gevraagd voor de onderbelichte rol van de raad in deze kwestie. Hier kan je de woordvoering lezen:

Afgelopen maandag is door de gemeenteraad gedebatteerd over de voorgestelde regeling voor de mensen die bij tROM hebben gewerkt en daardoor – in meer of mindere mate – in aanraking zijn gekomen met Chroom6. D66 heeft na zorgvuldige afweging voor de regeling gestemd. Lees hier de woordvoering van Eva van Wijngaarden – onze woordvoerder op dit onderwerp.

De afgelopen weken zijn wij geïnformeerd over de uitkomsten van de onderzoekscommissie en hebben wij de betrokkenen gehoord. 

Hun woorden galmen na. De commissie sprak van ‘Onnodig leed’ en riep op tot het treffen van een barmhartige regeling. 

Betrokkenen spraken ons toe en wilden duidelijk maken dat daar waar kranten schreven over een lastige groep mensen, dat zij ook gewoon jonge mannen en vrouwen, waren, of alleenstaande ouders. 

En dan waren er nog de mensen die namens anderen spraken, bijvoorbeeld hun zus, of hun recent overleden echtgenoot. 

Wij danken iedereen die zijn verhaal heeft willen doen en hebben veel bewondering voor de kracht die ze hebben laten zien.  

Een belangrijke stap die wij vandaag gaan zetten richting de betrokkenen, is het gesprek over de regeling die voor ons ligt. 

De vraag die wij vandaag met elkaar moeten beantwoorden, is of wij kunnen instemmen met de regeling die is voorgelegd. Daarvoor is het vertrekpunt het advies van de commissie. Een advies dat bestond uit 4 onderdelen.

De commissie riep op tot het treffen van een ruimhartige regeling die elke betrokkene, ziek of niet ziek, een tegemoetkoming zou bieden.  Zij riep op tot ruimhartigheid richting degene die al ziek zijn of dat mogelijk nog gaan worden. Zij riep op om een onafhankelijke adviescommissie in te richten voor mensen die zich onvoldoende gecompenseerd achten. Zodat zij niet de lange en kostbare juridische weg hoeven af te leggen, maar eerder gehoord kunnen worden en om mogelijk te kunnen komen tot een andere, meer passende tegemoetkoming.  En zij riep op tot het inrichten van een steunpunt. Om elkaar te ontmoeten, om geholpen te worden met de fase die nu voor ligt.

Deze vier adviezen zijn door het college omgezet in een regeling. De vraag is nu aan ons. Is dit die ruimhartige regeling die de commissie heeft aanbevolen? Is dit die ruimhartige regeling die wij zelf voorstaan?

Het is een moeilijke vraag.

Als referentiepunt is er – gelukkig – weinig houvast. De vergelijking met de regeling van defensie is het logische ijkpunt. Die vergelijking leert ons dat – uniek in Nederland – alle betrokkenen gecompenseerd worden, ook als ze niet ziek zijn, en dat de uitkering bij ziekte hoger is. 

Is dit voldoende houvast om de financiële vertaling van de regeling te typeren als ruimhartig? En kan je een dergelijke algemene uitspraak doen, terwijl je weet en hebt gezien dat er zo veel verschillende betrokkenen zijn?

Als de regeling zich had beperkt tot enkel deze twee elementen, dan had ik moeite gehad om nu al tot een helder ‘ja’ te komen. 

De regeling beslaat gelukkig nog twee elementen. 

Voor de betrokkenen is er straks de onafhankelijke adviescommissie waar zij naartoe kunnen als zij zich onvoldoende gecompenseerd achten. 

Deze commissie vormt de ruggengraat van de regeling. Dit is de plek waar mensen naartoe kunnen om hun hele verhaal te doen en alle aspecten te laten wegen. 

Dit is de plek waar de volledige complexiteit tot zijn recht kan komen. 

Dat het college heeft toegezegd dat de betrokkenen mee kunnen denken in het vormgeven van het expertpanel weegt voor ons dan ook zwaar. 

Tot slot is daar het op te richten steunpunt. Onmisbaar en zeer gewenst. De plek waar betrokkenen elkaar kunnen ontmoeten. De plek om kennis en hulp te vinden – over hun gezondheid, over hoe om te gaan met de gevoelde onzekerheid over de toekomst maar ook gericht op andere domeinen, zoals financiën. 

Ook over het steunpunt heeft het college aangegeven dit samen met de betrokkenen te willen vormgeven.

Alles overziend: de basisregeling biedt een eerste houvast, een eerste richting. Een eerste richting die hopelijk voldoende mensen past.

Natuurlijk heb je het daarmee nooit voor iedereen meteen goed gedaan. Dat kan niet. Juist om deze reden is er de onafhankelijke adviescommissie. Die geeft ruimte om de bijzondere omstandigheden van het individu te wegen en daarmee mogelijk tot een andere uitkomst te komen. 

Dit alles tezamen vormt – in de ogen van D66, na weging met hoofd en hart – die barmhartige, ruimhartige regeling die wij nastreven. Wij stemmen dan ook in met het voorstel.

Als laatste voorzitter – vandaag spraken wij met elkaar over de regeling. Het bredere gesprek gaan wij nog met elkaar voeren. Het gesprek waarin wij samen uitspreken ‘dit nooit meer’. 

In de raadsvergadering van vanavond, maandag 18 juni 2018, zijn de nieuwe wethouders van de coalitie bestaande uit D66, GroenLinks, CDA en VVD geïnstalleerd. Namens D66 zijn Berend de Vries en Marcelle Hendrickx benoemd als wethouder.

 

 

Portefeuilleverdeling wethouders

Berend de Vries: 1e loco-burgemeester Economie (incl. internationale acquisitie) Circulaire economie (incl. afval) Ruimtelijke ordening (strategisch ruimtelijk beleid) Energietransitie (excl. gebouwde omgeving) Citymarketing BrabantStad Projecten: Spoorzone, Piushaven en Stappegoor Marcelle Hendrickx: Onderwijs (incl. natuur en milieu-educatie) Jeugd en jeugdzorg Cultuur P&O Wijkaanpak, coördinatie wijkgericht werken, burgerparticipatie

Nieuwe raadsleden Met het vertrek van Berend en Marcelle als raadslid voor D66 kwamen er twee plekken vrij in de fractie. Daarom zijn vanavond tijdens de raadsvergadering eveneens twee nieuwe raadsleden beëdigd. Dit zijn Erik Blommestijn en Jan van Esch. Daarmee is de fractie van negen weer compleet.

Portefeuilleverdeling fractie Ben je benieuwd naar de portefeuilleverdeling van onze raadsleden? Vanaf heden staat deze ook online.

Wij wensen de nieuwe wethouders en raadsleden veel succes en vooral plezier in hun werkzaamheden voor de stad!

Hieronder lees je de inbreng van D66  tijdens het debat over de mislukte informatieronde om te komen tot een nieuwe coalitie in Tilburg. Deze tekst is uitgesproken door fractievoorzitter Beppie Smit tijdens de raad van 16 april 2018.

De verkiezingen achter de rug, een nieuwe raad geïnstalleerd. Vanavond spreken we met elkaar over het rapport van de informateur en kunnen we hopelijk met elkaar de vraag beantwoorden: hoe nu verder? Ik durf te stellen dat onze democratie ons allemaal, zoals we hier zitten, veel waard is. Daarom zitten we hier.

Bij die democratie is het vormen van een meerderheid belangrijk. En om die meerderheid te vormen heb je partijen nodig die dezelfde kant op willen met de stad. Die dicht bij elkaar (willen gaan) staan. Die daarmee een stevige basis kunnen vormen voor het dagelijks bestuur van de stad. Die kun je niet afdwingen, zeker niet vanwege de aantal zetels na een verkiezingsuitkomst.

D66 heeft vóór de verkiezingen al laten weten dat wij de combinatie van LST en D66 niet zien zitten. Deze twee partijen, de LST en D66, verschillen behoorlijk op inhoudelijke visie en werkwijze. Kijk alleen maar eens naar de twee verkiezingsprogramma’s. Ook de ervaring van de laatste vier jaar laat dat zien. Bestuurlijk samenwerken tussen die twee partijen in een coalitie is niet logisch en naar de mening van D66 niet wenselijk. Levert geen stabiel bestuur op. En dat is niet in het belang van de partijen, van gemeente Tilburg en de Tilburgers.

Toen bleek dat de LST de grootste partij was geworden bij de verkiezingen, brak een belangrijk moment aan voor D66. Om recht te doen aan de verkiezingsuitslag zijn we met de informateur in gesprek gegaan. Al snel bleek dat er binnen onze partij geen draagvlak was voor een verdere verkenning van een mogelijke samenwerking.

Het leek ons belangrijk om over dit punt zo snel mogelijk duidelijkheid te verschaffen. En het geven van ruimte aan de LST om met andere partijen door te kunnen onderhandelen. Dit hebben wij de heer Eijlander verteld en daarmee accepteerden wij onze rol als oppositiepartij, indien LST erin zou slagen een meerderheid te vormen zonder onze 9 zetels.

Voorzitter, ik herhaal: 9 zetels.

Zonder de zetels van D66 zijn er namelijk nog steeds 36 zetels over. 36 zetels om de voor een meerderheid benodigde 23 zetels te vormen. Uit de brief van de informateur is nu gebleken, dat dat niet is gelukt. Er zijn van die 36 zetels niet voldoende partijen die samen met de LST in een coalitie willen of kunnen vormen. D66 begrijpt dat dat frustratie, boosheid en teleurstelling bij de LST oplevert.

In een normale procedure betekent dat, zoals de inmiddels oud informateur het gezegd heeft:” De tweede partij is nu aan zet”. Mocht een meerderheid van de raad daar achter staan, dan is D66 bereid om te proberen een coalitie te vormen die op een meerderheid kan rekenen. Maar daar vragen wij de raad graag hun mening over.

Onze inzet daarbij zal zijn: een stabiele coalitie; een betrouwbaar, open en eerlijk stadsbestuur; geen dichtgetimmerd akkoord, zodat er ruimte blijft voor inbreng van alle partijen. Van de kleinste tot de grootste. Van Groep Oerlemans tot de LST.

Want er is een meerderheid nodig om te besturen, maar er is een meerderheid én een sterke oppositie nodig voor een goed functionerende democratie.