Poliflw

In 2016 werd Hoffman Bedrijfsrecherche ingeschakeld om de verloren mails terug te halen. Het zou gaan om zo’n 400.000 bladzijden met mails die verband hielden met het Elswoutshoekdossier. Deze opdracht werd verstrekt n.a.v. een Wob-verzoek. Gebleken was namelijk dat mails waarvan de gemeente beweerde dat deze er niet waren, dan wel definitief waren verwijderd, via de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) alsnog beschikbaar werden gesteld. Daar kwam bij dat een nieuwe ambtenaar verklaarde dat er wel degelijk een back-up moest zijn. Of m.a.w.: zelfs als de mails waren gewist, dan nog waren ze via de back-up te achterhalen. En zo geschiedde.

De mailbestanden werden nadat Hoffman zijn werk had gedaan, gesorteerd. Ruim anderhalf jaar is de tijd genomen alle mailcorrespondentie door te nemen, te kopiëren, over te zetten, te rubriceren en naar wij nu begrijpen, ook te filteren. Daarover zo dadelijk meer. Raadsleden Slewe, Heukels en Roos vroegen de ongeschoonde bestanden op maar kregen nul op het rekest. Eind 2018 ontvingen Slewe en Heukels (LB) dan toch een USB-stick na lang aandringen. Op deze stick stonden de inmiddels geschoonde bestanden verspreid over tientallen mapjes wat het zoeken bepaald ongemakkelijk maakt. Beide heren komen al snel tot de conclusie dat de correspondentie onvolledig is. Dat valt bijvoorbeeld op doordat vragen worden gesteld waarop het antwoord ontbreekt. Maar ook doordat de verzendlijst en datum ontbreekt van de mail. Slewe vindt het opvallend dat de mailcorrespondentie van de belangrijkste ambtenaren op het dossier Elswoutshoek volledig ontbreekt. Kortom: het beeld is diffuus en onvolledig en dat roept de verdenking op dat er veel mis is binnen het bestuur van de gemeente Bloemendaal. Op vragen die gesteld worden door raadsleden Slewe en Heukels komt met moeite antwoord en de antwoorden die gegeven worden blinken uit in onduidelijkheid. Het gemeentebestuur maakt omtrekkende bewegingen.

Raadslid Roos krijgt in die periode niet de beschikking over een USB-stick. Zij wordt dus behandeld als een paria. Haar wordt belangenverstrengeling verweten. Omdat zij in een strafproces is verwikkeld vindt het college dat zij haar positie als raadslid misbruikt. Dat is een even bizarre als schaamteloze argumentatie. Roos wordt immers vervolgd op grond van een aangifte door oud-burgemeester Ruud Nederveen. De aangifte werd tegen haar gedaan in de hoedanigheid van raadslid. Waarom zou raadslid Roos dan niet over de gegevens kunnen beschikken? Tenzij natuurlijk, u raadt het al, in de vernietigde, gewiste, zoekgeraakte mailbestanden informatie staat die voordelig voor Roos zou kunnen uitpakken en onvoordelig voor de gemeente. Dat lijkt althans de voor de hand liggende constatering te zijn. Na ongeveer een jaar lang doorvragen, gaf burgemeester Roest aan Roos te kennen dat zij dan de informatie maar moest halen bij Slewe. Die had een stick en daar kon Roos gebruik van maken. Maar zo eenvoudig lag dat niet: Slewe kreeg eind september 2018 de beschikking over de USB-stick met daarin een waarschuwing dat er stukken op de stick stonden die geheim waren. Het zoveelste ‘geheimhoudingsschandaal’ was al weer geboren. Beide raadsleden zijn inmiddels door de wol geverfd en kennen hun pappenheimers. Voor je het beseft staat Justitie weer op de stoep en ligt er een nieuwe aangifte. Want dat dit voor het OM topprioriteit heeft is inmiddels wel duidelijk genoeg.

Twee weken geleden, op 19 juli jl., mocht Roos opeens toch naar het gemeentehuis rijden om daar alsnog de USB-stick in ontvangst te nemen met daarbij een sleutelcode. Eindelijk had zij dan de beschikking over een eigen USB-stick. Het wekt enerzijds een spontaan gevoel van vreugde op, anderzijds is voorzichtigheid geboden.  Hoe compleet of incompleet is die stick?

Roos heeft al het nodige onderzoek verricht. Zij is op informatie gestuit die de wenkbrauwen flink doet fronsen.  De inhoud laat de lezer verpletterd achter. Want wat hier allemaal is voorgevallen valt niet te verenigen met ‘openbaar bestuur’. Zo hoort de overheid niet te handelen.

Dat brengt ons bij een hartenkreet, hieronder cursief gedrukt, geuit door een oud-D66 raadslid tegenover de wethouder in augustus 2014:

Een hartekreet.

Ik word een beetje moe van al dat heen en weer gepingpong van ‘die zei dit’ en ‘die zei dat’ en ‘en toen gebeurde dit’  en hoe dat dan vervolgens weer in de media komt. It is all hearsay!

Ik kan er niks mee, ik wil er niks mee. Ik wil eigenlijk niks meer weten van wat de Slewes vinden, wat hun buren vinden, wat de journalist vindt, wat Meindert Fennema vindt of wat een behandelend ambtenaar of bestuurder vindt.

Wat mij betreft wordt er niet meer via de media gereageerd wordt door wie dan ook van de gemeente. Bestuurders, ambtenaren, politici, het maakt niet uit.  Er is teveel gebeurd om hier nog chocolade van te maken. Iedereen claimt zijn gelijk maar er is allang geen gelijk meer. En we zijn allemaal medeschuldig aan het continu aanwakkeren van dit smeulende vuurtje. De enige die hier nog bij gediend is, is de media. En ik denk eerlijk gezegd dat de meeste inwoners van Bloemendaal er net zo inzitten als ik.

Ook onze eigen manier van reageren vind ik typisch ‘des Bloemendaals’: je spreekt eens met die en dan met die, en daar volgen dan weer conclusies uit en dan …. Etc. etc.

Het komt allemaal zo verdomd weinig professioneel op me over.

Ik wil dit zo snel mogelijk op een fatsoenlijke manier achter me laten, waarbij de organisatie er wel lering uit moet trekken.

Het is vergeefs. Want in de jaren die volgden zijn er drie burgemeesters vertrokken en een groot aantal wethouders. Hebben inwoners schade ondervonden. Zijn hoge kosten gemaakt omdat advocaten werden ingeschakeld, zijn veel ambtenaren vertrokken omdat dit de werksfeer natuurlijk niet ten goede kwam. Het is mismanagement op hoog niveau wat hier de kroon spant.

Dan gaan we terug naar de bevindingen van Roos. Een ontdekking heeft ze al vast binnen: de mailbox van Ruud Nederveen, de man die aangifte deed tegen Roos en het conflict Elswoutshoek niet wist te managen, is LEEG. Aangezien de man niet 1 jaar op vakantie is geweest en wel legio mails ontving, is deze uitkomst uiteraard volstrekt ongeloofwaardig. In zo veel mails is hij gekend, wordt hem om zijn mening en goedkeuring gevraagd. En dan zou Ruud niet gereageerd hebben?

Ook dit lijkt weer tekenend voor de bestuurscultuur van Bloemendaal. Roos speurt verder. Dit verhaal is nog niet ten einde.

Januari: om te beginnen kwam mijn boek uit eind januari 2018. ‘Alles is hier geheim’ uitgeverij Balans. Dat was een hoogtepunt, niet alleen voor mij maar ook voor mijn man Peter die mij zo heeft gesteund tijdens het schrijfproces met zijn humor en geduld.

Februari: een ander opvallend moment was het gesprekje op 5 februari dat 8 minuten duurde op de eerste verdieping in het atrium. Ik was er eindelijk in was geslaagd een afspraak te maken met burgemeester Roest. Hij had een paar minuten tijd tussen twee afspraken door. Via zijn secretaresse kreeg ik te horen dat Roest mij niet op zijn kamer kon ontvangen.

We zouden elkaar spreken op de gang.

Kort tevoren had Roest tegen de vrouw van Rob Slewe gezegd dat ik serieuze integriteitsschendingen bij hem moest komen melden. ‘Als dat waar is dan moet Marielys naar mij toe komen. Want ik zit binnen en zij zit buiten.’ Het was knap lastig om hem te bereiken want hij was een man met een overvolle agenda. Tot die korte ontmoeting op de gang. Daar stonden we dan, mijn man, Rob Slewe en ik. We waren die dag toevallig in het gemeentehuis omdat we de formulieren voor de gemeenteraadsverkiezingen moesten inleveren. Ik wilde Roest ook vragen om voor mij ontlastend bewijs vrij te geven in verband met mijn strafzaak die intussen al vier jaar loopt. Maar toen ik hem vroeg dat bewijs vrij te geven, vluchtte hij zijn kamer in en liet mij op de gang staan. Mijn man zag de teleurstelling op mijn gezicht en riep Roest terug. Hij vond dat het geen pas gaf om zo maar weg te lopen. Zelf hield ik mijn adem in want het was me niet ontgaan dat Roest zich op dat moment merkwaardig gedroeg. Uiterst gespannen. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest de laatste vier minuten van dit ‘gesprek’ met Roest met mijn iPhone op te nemen. Enkele dagen later hing de verslaggeefster van de krant al aan de telefoon en vroeg mij op geheimzinnige toon wat ik in vredesnaam met burgemeester Roest had uitgespookt. Ik zou hem geslagen hebben. Het kwam dus goed uit dat ik over die bandopname beschikte. Wie weet wat voor broeierig verhaal er anders in de krant was verschenen. Want kijk, Roest is tenslotte wel de burgemeester. Het was zijn woord tegen het mijne. Probeer je daar maar eens uit te redden als je niet over een opname beschikt.

Maart: wat volgde was een interview op NPO1. Het radioprogramma van Jort Kelder op 3 maart. Meindert Fennema was te gast en sprak over burgemeesters die gevaar liepen en dat het vroeger de zigeuners waren die hun agressie botvierden op het gezag. Maar nu waren het een fiscaal jurist, een arts en een landgoedeigenaar. Wij hadden de burgemeester gegijzeld op zijn eigen kamer zei Fennema, prominent lid van GroenLinks. De burgemeester liep gevaar. Jort Kelder vond het uitermate grappig en proestte het uit.

Dit verhaal kwam meteen groot in het nieuws. Hoewel Roest het aanvankelijk tegenover mij glashard ontkende en er schande van sprak (‘dit is Bloemendaal onwaardig wat Fennema heeft gedaan en ik neem er afstand van’ of woorden van gelijke strekking) was hij naar de pers toe helemaal niet zo duidelijk. Waarom dat allemaal zo raar ging begrijp ik nog steeds niet. Want je kunt toch gewoon de waarheid spreken? Er waren natuurlijk wel politieke partijen die bij deze laster garen sponnen, zoals de VVD en GroenLinks. We zaten immers vlak voor de verkiezingen en het was alle ballen op Hart voor Bloemendaal. Ik kan me nog goed het gemekker van VVD-fractievoorzitter Martijn Bolkestein herinneren (het neefje van). Hij had teksten in de trant van ‘handen af van onze burgemeester’ etc etc. Terwijl die bandopname gewoon beschikbaar was en door iedereen kon worden beluisterd. Maar het was D-day, de lokale media schreven erover en deze bullshit heeft onze partij ongetwijfeld stemmen gekost.

Mijn advocaat deed aangifte tegen Fennema. We zijn nu 9 maanden verder en nog steeds geen teken van leven van het OM.  Ik ben benieuwd of hier werk van wordt gemaakt. In mijn eigen strafproces wordt het complete gerechtelijk apparaat al vier jaar lang bezig gehouden. Een kwestie van prioriteit vermoedelijk. Ik heb al 4 regiezittingen meegemaakt. Er wordt beweerd dat zoiets alleen bij zeer complexe en zware strafzaken gebeurt. In november 2017 werd oud-burgemeester Ruud Nederveen gehoord. Ruud wist zich amper nog iets meer te herinneren. Wat iedereen direct begrijpt: liegen is topsport. Over het algemeen gaan leugenaars de fout in tenzij je met een meesteroplichter te maken hebt en dat is Ruud zeker niet.

In 2018 had ik weer twee regiezittingen en beide keren werd er door het hof in Amsterdam geen enkel verzoek toegewezen. Ik denk dan wel: is dit efficiënt? Moet het apparaat op die manier bezig zijn? Is het niet vele malen beter  de echte boeven te vangen? Het is toch triest wanneer je bedenkt hoeveel kostbare tijd en geld er in mijn proces gaat zitten? Wat een verspilling…

Ja, en dan waren er verkiezingen. Hart voor Bloemendaal behaalde 2 van de 19 zetels.

We kregen 12 procent van de stemmen. Een mooi resultaat.

Ik zit er niet meer alleen. Rob Slewe werd raadslid en we hebben Christa Faas als duo-raadslid. Beiden zijn ze recht door zee, wars van zogenaamd politiek correct gedoe. We vormen een fijn team met elkaar.

Mei: het eerste dat we te horen kregen was dat onze fractie zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling en dat inzage in dossiers ons werd verboden. Roest schakelde zelfs de landsadvocaat in om ons het recht op informatie te ontzeggen.

Juni: hoogleraar Voermans maakte gehakt van de theorie van de landsadvocaat. Voermans sprak over intimidatie van raadsleden. Raadsleden hebben gewoon recht op informatie. Geen smoezen. Punt. Dat was ons geluk. Dat iemand als Voermans zijn mond opendeed en het voor ons opnam. Althans, zo voelde dat. Roest stond met zijn mond vol tanden. In juli trok hij zijn raadsvoorstel om het inzagerecht voortaan aan banden te leggen in.

Hosanna! Maar  we hadden buiten de waard gerekend. In de praktijk bleek de gemeentesecretaris zware bedenkingen te hebben tegen het pleidooi van hoogleraar Voermans. Wilma Atsma (bekend van het voorstel om baby’s te implanteren met chips) voelde niet zo gek veel voor openheid. Het kan te gek moet ze gedacht hebben. Ons geduld werd eindeloos op de proef gesteld en nog steeds heeft Rob Slewe geen inzage gekregen in het dossier ‘verkoop hoofdgebouw Park Brederode’. De reden om ons daarin te willen verdiepen is gelegen in een aantal verontrustende berichten over die verkoop. Berichten die ons via een coalitiepartij (D66) bereikten. Hoewel we nu dus al 9 maanden bezig zijn om de documenten in te mogen zien, is sprake van obstructie. Regelrechte tegenwerking. Wat ons doet vermoeden dat er misschien echt iets aan de hand is wat het daglicht niet kan verdragen.

Juli: dan iets over het onderzoek Elswoutshoek. Burgemeester Roest kondigde een extern onderzoek aan naar gebeurtenissen in dat dossier in het jaar 2014. Met als doel: verzoening. Kosten EUR 120.000. Wat ons betreft is dat weggegooid geld, want het rapport zelf zal niet openbaar worden gemaakt. Er zullen geen consequenties aan worden verbonden. Mensen worden niet onder ede gehoord. Ambtenaren die fout zijn geweest hebben niets te vrezen. Kortom: er wordt geen schoon schip gemaakt. Het onderzoek wordt uitgevoerd door Integis maar dat lost natuurlijk helemaal niets op. Voor Integis zelf is dit een mooie klus. Maar wat schieten onze inwoners hiermee op? Ik heb aanvankelijk wel ingestemd met een extern onderzoek omdat Roest mij stellig had beloofd mijn integriteitsmeldingen en vermoedens van strafbare feiten in het onderzoek te zullen betrekken. Die belofte blijkt een lege huls. Integis zal daar geen onderzoek naar doen. Zo raakt het schip met alle viezigheid aan boord steeds verder van de wal.

November: het hoofdstuk ‘nepnieuws’ of kiezersbedrog. Wat tegenwoordig door alle gevestigde partijen wordt gezegd is dat social media het ‘Kwaad’ zijn. Via social media worden valse berichten de wereld ingestuurd. Nepnieuws dus. Nou, daar kan ik nog wel iets tegenover stellen: wat dachten deze partijen van verkiezingsbeloften? Bloemendaal zou financieel tiptop in orde zijn. Niets blijkt minder waar. De schuld van Bloemendaal loopt sterk op. De positie is allesbehalve florissant. Zelfs zo slecht dat de OZB belasting 12% omhoog moet in 2019. Lasten stijgen significant. Hoewel wij met enkele oppositiepartijen een alternatieve begroting indienden met als motto “de tering naar de nering zetten”, werd geen enkel voorstel van onze kant door de coalitiepartijen omarmd. Het resultaat: de burger mag de rekening betalen voor slecht financieel beleid.

December: een andere belofte: in Bloemendaal zou het recht van inspreken tijdens commissievergaderingen weer in ere worden hersteld. Maar dat gebeurde niet. Wij vinden dat inwoners het recht hebben hun volksvertegenwoordigers tijdens een openbare vergadering aan te spreken. Dat hoort bij een vrije democratie. Zo niet in Bloemendaal. Ook hier geldt: we zijn 9 maanden verder en nog altijd is het recht op inspreken niet hersteld. Terwijl dat per direct mogelijk is.

Nog enkele bijzonderheden: het hoofdstuk integriteit. In aanwezigheid van mijn advocaat deed ik op 7 maart 2018 een officiele melding bij burgemeester Roest. Die melding betrof oa serieuze integriteitsschendingen en vermoedelijk strafbare feiten gepleegd door enkele oud-bestuurders. We zijn 9 maanden verder en er is niks mee gedaan.

Ongelijke behandeling: een jaar geleden ontdekte ik dat er een ambtelijk (officieel) advies was uitgebracht in oktober 2014. Hierin stond dat raadsleden (andere dan ik) strafbaar hadden gehandeld door geheime informatie door te spelen. Waarom deed de burgemeester geen aangifte tegen deze mensen? Waarom werd ik wel vervolgd en zij niet? De hoge juridische ambtenaar die onder meer verantwoordelijk was voor dit advies en inmiddels bij een andere gemeente werkt, weet zich opeens niets meer te herinneren. Ook weer zo’n gevalletje van selectief geheugenverlies. Maar de onderliggende correspondentie hierover krijg ik niet te zien. Als die er nog is. Want ik heb zo’n vermoeden dat diverse personen hier flink hun best hebben gedaan sporen te wissen.

Gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink werken wel op een zeer opmerkelijke manier samen. Op 12 april 2016, anderhalf jaar nadat Ruud Nederveen aangifte tegen mij deed bij Justitie omdat ik de geheimhouding zou hebben geschonden tekent dit duo een (geheim!) geheimhoudingsbesluit op basis waarvan ik inmiddels veroordeeld ben door de rechtbank in Haarlem. In het zogenaamde collegebesluit voegen zij een zinsnede toe waaruit de lezer moet opmaken dat het tweetal de feiten rond het opleggen van de geheimhouding in november 2014 heeft geverifieerd op waarheid. Hoewel ik diverse keren heb gevraagd, zowel mondeling als schriftelijk, hoe Atsma en Heijink dit hebben onderzocht is er precies nul reactie op gekomen. Sterker nog: ik kreeg van de burgemeester een contactverbod opgelegd. Een brief met daarin een instructie om de gemeentesecretaris niet meer te benaderen. Wat mij betreft is het duidelijk. Er is geen enkele logische of waarschijnlijke verklaring voor dit gedrag, behalve dat dit valsheid in geschrifte lijkt gepleegd door twee topbestuurders van onze fraaie gemeente.

Het jaar 2018 stond ook in het teken van bescherming van privacy en persoonsgegevens. Hoe staat het daarmee in #Bloemendaal? Dat blijkt een uitermate selectief uit te leggen begrip. Eind 2017 deed de burgemeester een melding bij politie. Dat heet een mutatie die in de politiesystemen wordt opgenomen. Ik zou mij tijdens een raadsvergadering hebben misdragen. Wat de burgemeester hier precies over mij heeft laten vastleggen, mag ik niet zien. Mag ik niet weten. Want daarmee zou de persoonlijke levenssfeer worden geschonden van burgemeester Roest. Ik vraag me af hoe dat kan. Wat ik bedoel te zeggen is: Roest deed die melding als voorzitter van de gemeenteraad. In de uitoefening van zijn ambt. Toch zeker niet als privé persoon? Bovendien: hoe zit dat met mijn persoonlijke levenssfeer? Heb ik geen recht op bescherming? Dat de burgemeester eind december 2017 een politiebusje liet voorrijden om mij af te voeren uit het gemeentehuis, vind ik absurd. Te meer daar dit van te voren was uitgedokterd. Een opzetje waarin oa de burgemeester en de raadoudste, de fractievoorzitter van het CDA, Andre Burger, betrokken waren. Omdat de burgemeester geen openheid wenst te geven, heb ik bezwaar aangetekend en voilà: de volgende juridische procedure. Volstrekt onnodig en onverstandig bovendien.

Politiek bedrijven doe je in de raadszaal. Niet bij politie of justitie. Ik zou zeggen: ga eens werk maken van transparant bestuur. Van open en eerlijk, burgemeester Roest. Ook Rob Slewe heeft wat dat betreft het nodige voor de kiezen gekregen. Vertrouwelijke correspondentie werd openbaar gemaakt. Dat het college zelf de regels schendt van de vertrouwelijkheid en dat afdoet als een gevalletje van miscommunicatie, is de zoveelste misser. Want als het onderwerp van de mailcorrespondentie ‘Vertrouwelijk’ luidt, dan kun je toch zeker niet spreken van een vergissinkje. Doet de burgemeester dan in zo’n geval aangifte bij Justitie? …

Dit is een retorische vraag.

Kortom, 2018 was weer een bewogen jaar vol geheimen en met weinig echte democratie.

Ik ben reuze benieuwd wat 2019 ons gaat brengen.

Eigen gewin, tegenstrijdig belang, bijklussen, netwerkcorruptie, dat alles moet je bestrijden als het zich binnen het ambtelijk apparaat voordoet. En de tekenen dat er iets gloeiend mis is in Bloemendaal op bepaalde afdelingen, die zijn er. Maar onze fractie wordt door de burgemeester, de Verbinder Elbert Roest, afgekapt...

Elswoutshoek

Een Ruimtelijke Ordening ambtenaar mag in Bloemendaal van het college bijklussen bij een lokale projektontwikkelaar. Als ik dat in zijn algemeenheid wil bespreken in de commissie Bestuur en Middelen dan wordt dat geblokkeerd door de VVD, Groen Links en D66. Ik begrijp dat niet. Wat mij betreft mag je alles doen wat je wilt als ambtenaar in je vrije tijd maar geen werkzaamheden voor een lokale projektontwikkelaar. En dat dit niet eens geagendeeerd mag worden en dus niet over gesproken mag worden (in algemene zin) vind ik echt absurd.... gewoon weggestemd als de coalitie plus groen Links het niet wil, dan gebeurt het niet. Alleen de onderwerpen die de VVD wil.... ook als is het onderwerp nog zo legitiem. En dan die Albertine Zoetmulder van uiteraard de VVD weer ...