Poliflw

Op 14, 15 en 16 maart mag u naar de stembus voor de gemeenteraadsverkiezingen. De ChristenUnie/SGP wil, met Judith Klokkenburg als lijsttrekker, samen recht doen. Samen, omdat we geloven in de kracht van Den Haag. In de kracht van gemeenschappen, vrijwilligers, betrokken wijkbewoners en verenigingen. En omdat niemand het alleen kan. Recht, aan dak- en thuislozen en aan starters die geen kant op kunnen. Aan de schepping en aan jongeren die worstelen met hun mentale gezondheid. Aan slachtoffers van mensenhandel en aan de toekomst van onze kinderen. En doen, omdat het voor de ChristenUnie/SGP niet bij woorden mag blijven. Den Haag Centraal schrijft het zo: "Een partij met kennis van zaken, wars van politiek geblaat." Dat is hoe wij politiek willen bedrijven.

Onze belangrijkste standpunten hieronder op een rijtje: 

We bouwen meer betaalbare woningen voor starters, gezinnen en ouderen. We gaan huizen versneld isoleren en geven wijkbewoners voorrang op nieuwbouw in hun wijk. We bouwen meer sociale woningen op het zand en meer (middel)dure woningen op het veen. 

We willen een veilige stad. Meer handhaving op parkeren, overbewoning, afvaloverlast en criminaliteit. We sluiten raamprostitutiestraten en bieden deze mannen en vrouwen perspectief en ander werk. Ook komt er een blowverbod en geen verplaatsing van coffeeshops, maar een uitsterfbeleid. 

We staan voor een dienstbare overheid, dichtbij onze mensen. Want de overheid is er voor de burger, niet andersom. De stadsdeelkantoren gaan weer open, er komt één loket waar je verder wordt geholpen. 

Iedereen verdient goede en passende zorg, dus op zorg geen bezuinigingen. We willen goede thuiszorg, ontlasten mantelzorgers en ondersteunen ouders in de opvoeding. Het Bronovo ziekenhuis blijft open. Ouderen moeten zorgeloos ouder kunnen worden in Den Haag. 

Den Haag moet groener. Bewoners krijgen zelf budget om hun straat te vergroenen en we veranderen hitte-eilanden in groene oases. Ook investeren we in OV, geven we ruim baan aan de fiets en gaan we voor een klimaatneutraal Den Haag in 2030. 

Wilt u meer weten over onze standpunten? Lees dan hier verder.

Benieuwd naar onze kandidaten? Ze stellen zich hier voor. 

De ChristenUnie/SGP wil dat er in de strijd tegen corona meer aandacht komt voor de inwoners van Zuidwest. De vaccinatiegraad blijft achter en daarom is extra inzet gewenst. Raadslid Judith Klokkenburg: “Met een vaccinatiegraad onder de 46% (en in sommige wijken nog lager) moeten er - naast laagdrempelige vaccinatiemogelijkheden - ook testmogelijkheden zijn om de verspreiding van het virus tegen te gaan. In een eerdere fase van de pandemie is deze er geweest, maar weer gesloten. Onbegrijpelijk dat deze niet weer opnieuw in gebruik is genomen.”

Deze week gaat het in de gemeenteraad over de onderzoeken naar het verplaatsen van de raamprostitutie naar de sporendriehoek, het gebied tussen de drie sporen op de Binckhorst. Al €2 miljoen euro is er uitgegeven aan de onderzoeken die duidelijkheid moeten geven of verplaatsing zonder financiële steun van de gemeente mogelijk is, maar nog steeds is veel onduidelijk. Wat raadslid Judith Klokkenburg betreft gaat de geldkraan nu dicht: “Er zit nog €1 miljoen in de kas voor verdere vervolgonderzoeken, maar wat mij betreft zijn de risico’s veel te groot en laten de onderzoeken nu al voldoende zien dat het een zinloze exercitie is. Bovendien is er een duidelijke toename te zien van het aantal prostituées dat wil uitstappen en staan veel panden in de Doublet- en Geleenstraat al leeg. Cluster die 2 straten samen, zorg dat daar de omstandigheden verbeteren en investeer vooral in de mannen en vrouwen zelf: goede uitstapprogramma’s, maatschappelijke en financiële hulp en (een urgentieverklaring voor) woonruimte. Geef hen zo echte keuzevrijheid in hun leven.”

Klokkenburg heeft daarnaast veel kritiek op de inhoudelijke plannen voor het nieuwe pand langs het spoor: “Dit is niet het visitekaartje dat wij willen afgeven in onze stad van vrede en recht wanneer je met de trein de stad in komt rijden. Ook maak ik mij zorgen over de ingewikkelde verhuurconstructie waarbij het pand door de ontwikkelaar wordt verhuurd aan een belegger, die weer verhuurt aan een exploitant, die weer verhuurt aan een prostituée. Ik vrees dat dit leidt tot hoge kamerprijzen en dat de vrouwen nog harder zullen moeten werken om rond te kunnen komen.” Wat Klokkenburg betreft wordt het boek over de verplaatsing dan ook gesloten: “De prostituées willen het niet, de omwonenden en ondernemers rond de sporendriehoek willen het niet en de exploitanten willen het niet. Wat mij betreft stoppen we met deze zinloze exercitie en investeren we in échte keuzevrijheid voor deze vrouwen en mannen, zodat ze kunnen stoppen met dit werk als ze dat willen.” 

Vz, het is bijna 2 jaar geleden dat dit college het coalitieakkoord “Samen voor de stad” presenteerde. Veel plannen om de stad vooruit te helpen, om inwoners te faciliteren en zo nodig te helpen. Vandaag zou ik willen terugblikken op de realisatie van die plannen, maar vz, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat ingewikkeld is. Want wie had kunnen bevroeden dat nog geen 3 maanden na de installatie van dit college een pandemie zou uitbreken? Een pandemie die de wereld plat legde, ons land, onze stad, ja zelfs onze lokale democratie.

Voorzitter, langzaamaan krabbelen we uit de pandemie. De afgelopen tijd is de samenleving steeds verder open gegaan, hebben mensen elkaar weer ontmoet, zijn allerlei welzijnsactiviteiten weer van start. En juist nu, nu is het moment om te laten zien waar je voor staat, waar je heen wil. Nu is het moment om keuzes te maken. En een begroting is daar het ideale middel voor. Om te laten zien waar je hart voor klopt. Om te laten zien hoe we de kwetsbare mensen in onze stad vooruit helpen. 

Voorzitter, maar dat mis ik in deze begroting: een visie op de toekomst van onze stad. De Spreukendichter Salomo schreef het lang geleden: “door gebrek aan visie gaat een volk ten onder, maar een keur aan raadgevers brengt het tot bloei.” En vandaag wil ik een van die raadgevers zijn om onze visie te geven op dienstbaarheid en recht. 

Voorzitter, het vertrouwen in de overheid is het afgelopen jaar sterk gedaald, blijkt uit onderzoek van de Erasmus Universiteit. Minder dan de helft van de ondervraagden had afgelopen maart nog (veel) vertrouwen in de landelijke en lokale overheid, terwijl dit een jaar eerder nog 60 tot 70 procent was. 

Eerlijk gezegd verbazen deze cijfers mij weinig. Er is bij een gedeelte van de samenleving onvrede over het gevoerde coronabeleid en de toeslagenaffaire maakte pijnlijk duidelijk hoe onze overheidssystemen mensenlevens kunnen vermorzelen. En ook dichterbij geeft het optreden van de lokale overheid soms weinig vertrouwen. Ik noem het recente rapport over de Energieacademie, de wachttijden bij de loketten of de dienstverlening bij schuldhulpverlening. Mensen moeten te lang wachten voor ze worden geholpen en in de bureaucratische mallemolen raken ze soms juist de weg kwijt. 

Het komt erop neer dat de gemeente de basis niet op orde heeft. Ik las de begroting dan ook met gemengde gevoelens. Aan de ene kant ben ik blij dat er, na lang aandringen, incidenteel meer geld komt voor publiekszaken en dat geld wordt vrijgemaakt voor het op orde brengen van de privacy organisatie. Maar het is eigenlijk ongelofelijk dat dit college zulke zaken niet “gewoon” op orde heeft. Met incidenteel geld los je geen structurele problemen op. Het is slechts een doekje voor het bloeden. 

Voorzitter, het geeft ook aan dat het college de prioriteiten niet op orde heeft. Slechts 6 ton voor de menselijke maat bij schrijnende casuïstiek, maar wel toekomstige colleges opzadelen met €6 miljoen voor de finish van een wielerwedstrijd in Den Haag. Hoe rijmt het college dit? Graag een reflectie.

Nog te vaak staat de regel centraal en niet de mens. Al eerder hebben we het gehad over de gemeentelijke kinderopvangregeling. Dit is een goed voorbeeld van een regeling waarbij de regel centraal staat en niet de kwetsbare mensen die van deze regeling gebruik moeten maken, maar ik denk ook aan het rekenkamerrapport ‘Aan de slag’ waaruit bleek dat de cijfers en vinkjes belangrijker bleken dan de jongeren zelf. Ik ben blij met het voorstel voor een doorbraaklab, waar de mogelijkheid bestaat om een uitzondering te maken op regels en processen. Zorg dat hiervan gebruik gemaakt wordt. Want regels zijn belangrijk maar niet heilig: regels mag je loslaten, mensen nooit. 

De vraag die voorligt is: wat voor overheid willen wij zijn? Moet het allemaal zo efficiënt mogelijk? Inwoners die klant worden genoemd en zich mogen melden bij een klantcontactcentrum als ze vragen hebben? Het centraliseren van publiekszaken omdat dat efficiënt is? Participatie als een vinkje, in plaats van echt luisteren naar omwonenden en hun zorgen serieus nemen? Of willen we, als een dienstbare overheid bekendstaan: benaderbaar, dicht bij mensen en op gelijkwaardig niveau, ook als je afhankelijk bent van de overheid. Vz, het spreekwoord luidt “vertrouwen komt te voet en gaat te paard” en we moeten hard werken aan herstel van vertrouwen in wijken waar dat vertrouwen ver is weggezakt.

Voorzitter, ik sprak onlangs een informele zorgverlener die het schrijnende verhaal vertelde van een vrouw die niet ingeschreven stond bij de gemeente. Houtje-touwtje knoopte ze haar maand aan elkaar, met haar netwerk, met goedwillende mensen om haar heen. Op de vraag waarom ze dit niet durfde kwam het antwoord: als ik me inschrijf, als ik in beeld kom, dan komen de schuldeisers weer die ik niet kan betalen, dan wordt mijn vrijwilligerswerk me afgenomen. Het beeld van een overheid die je juist verder de penarie in helpt, in plaats van eruit. 

Voorzitter, dat is niet de dienstbare overheid waar de ChristenUnie/SGP voor staat. Dat is niet een overheid die naast de mensen staat. Daarom mijn oproep: ga de wijken in, ga de buurten in, zorg dat hulpverleners daar beschikbaar zijn, werp geen drempels op. Een treffend voorbeeld van drempels opwerpen is de helpdesk geldzaken. Lijkt heel goed, maar alleen open op afspraak. Dat verhoogt de drempel om ernaartoe te gaan. Zorg dat zulke helpdesken open zijn, zodat mensen laagdrempelig binnen kunnen lopen. Ik hoor graag hoe het college hier werk van gaat maken.

We hebben het voorrecht te wonen in een stad van vrede en recht. Dat mogen geen loze termen zijn, of inhoudsloze marketing. Het gaat principieel over hoe je recht doet en vrede brengt. Dat moet ons allereerst bescheiden maken. Ik noemde al het onderzoek van de Erasmus Universiteit. Terwijl het vertrouwen in de overheid flink daalde, bleek tegen de verwachtingen van de onderzoekers in dat de bereidheid van mensen om elkaar te helpen niet is afgenomen. 

Want de veerkracht van onze stad zit niet in stenen of stadhuis, maar in mensen. Hagenaars en Hagenezen, Loosduiners en Scheveningers. Gedurende de pandemie lieten mensen bij uitstek zien dat we niet alleen leven. Dat we samenleven. Dat we omzien naar elkaar. En die veerkracht zit ook in allerlei maatschappelijke organisaties, sociaal ondernemers, kerken en scholen. Hoe zij de afgelopen anderhalf jaar steeds weer initiatieven hebben ontplooid om kwetsbare mensen te bereiken, elkaar al dan niet online te laten ontmoeten en te zorgen voor een warme maaltijd. En vz, het is de taak van de overheid om dit te faciliteren, te ondersteunen. 

Tegelijkertijd staat die samenleving onder druk, nemen spanningen toe. Spanningen tussen jong en oud, ziek en gezond, rijk en arm. Studenten die zich eenzaam voelen, starters die geen woning voor zichzelf kunnen vinden, werkloosheid of armoede, gezinnen die niet meer betaalbaar in onze stad kunnen wonen. En geeft deze begroting antwoorden op deze vragen, op deze uitdagingen? Hoe doen we recht aan al deze uitdagingen? 

Voorzitter, het college kijkt in de begroting terecht niet alleen naar de huidige coronacrisis, maar ook naar de crisis na de crisis: als overheidssteun wegvalt en ondernemers het weer zelf moeten rooien. Ook de mentale gezondheidscrisis wordt kort benoemd: veel mensen, vooral jongeren, kampen met eenzaamheidsgevoelens, spanning en depressieve gevoelens. Maar waarom wordt er dan alleen een reserve armoedefonds opgetuigd en is er verder geen extra aandacht voor de mentale gezondheid van inwoners? Sterker nog, als we de begroting moeten geloven dalen de lasten voor zorg en welzijn de aankomende jaren in totaal met 30 miljoen. Hoe verklaart het college dit?

Want voorzitter, er moet meer gebeuren. Meer aandacht voor die eenzame student, voor die kwetsbare werkloze in Moerwijk, voor die tientallen daklozen die op de wachtlijst staan voor een plek in de noodopvang. Er is meer nodig om niet alleen recht te prediken, maar ook recht te doen.     

Voorzitter, ik begon mijn beschouwing met de constatering dat het vertrouwen in de overheid laag is, maar de onderlinge bereidheid om elkaar te helpen niet. De ChristenUnie/SGP wil bouwen aan een overheid die dat laatste maximaal ondersteunt en faciliteert. Een dienstbare overheid die recht doet. Om dan met Salomo te eindigen: tot bloei van het volk.

“Een norm voor voldoende betaalbare werkruimte voor huisartsen, apothekers en fysiotherapeuten bij nieuwbouw is noodzakelijk om zorg toegankelijk en dichtbij te houden", aldus Judith Klokkenburg die woensdag bij het debat over de zogenaamde referentienormen hiervoor een lans zal breken. De Haagse raad spreekt dan over het aantal wenselijke maatschappelijke voorzieningen per wijk, zoals scholen, huisartsen en speelplekken. Klokkenburg (ChristenUnie/SGP) maakt zich zorgen over bijvoorbeeld het gebrek aan huisartsen: “Regelmatig hoor ik dat bewoners van een nieuwbouwcomplex zich niet meer kunnen inschrijven bij een huisarts in de buurt, omdat die allemaal vol zitten. Het moet aantrekkelijker worden voor huisartsen en andere zorgaanbieders om te werken in onze stad. Als de stad groeit, moet ook het aantal voorzieningen meegroeien. Een norm voor betaalbare werkplekken draagt daaraan bij.”

In de commissievergadering vanmiddag zal Judith Klokkenburg (ChristenUnie/SGP) het college manen snel perspectief te bieden aan de daklozen die nu tijdelijk in hotels en de Lozerhof verblijven. Per 1 juni moeten de daklozen de hotels uit, maar waar zij na die tijd heen kunnen is nog steeds niet duidelijk. Ook de toekomst van de Lozerhof is evenmin zeker. Klokkenburg: “De daklozenopvang zit al jaren overvol, maar door de coronacrisis werd tóch iedereen opgevangen in hotels en voormalig zorgcentrum de Lozerhof. Per 1 juni moeten alle daklozen echter de hotels weer uit, maar waarheen is nog niet duidelijk. Al eerder opperden wij om tijdelijke woningen neer te zetten op braakliggende terreinen. Daar moet nu echt vaart mee worden gemaakt.”

De Haagse ChristenUnie/SGP-fractie is per direct op zoek naar een beleidsmedewerker. Hij/zij bereidt onder andere debatten voor, stelt moties, amendementen en schriftelijke vragen op en onderhoudt en bouwt aan het netwerk in de stad. We zijn op zoek naar een initiatiefrijk persoon die beschikt over uitstekende schriftelijke en communicatieve vaardigheden, gevoel heeft voor politiek en hart heeft voor Den Haag. De fractie kent een klein enthousiast team dat bestaat uit een raadslid, fractievertegenwoordigers, een fractiemedewerker en vrijwilligers.

Wat ga je doen?

Wat verwachten wij van je?

Wij bieden:

Een bondige sollicitatiebrief met CV kan uiterlijk 12 juni 2020 worden gezonden naar Judith Klokkenburg, via christenunie/sgp@denhaag.nl. Voor meer informatie over de vacature kun je ook mailen naar dit mailadres of bellen naar 070-7525403. De sollicitatiegesprekken zijn voorzien in de tweede helft van juni. De indiensttreding is uiterlijk voorzien per 1 september 2020.

Voorzitter. Er is iets geks met deze begroting aan de hand. Een discrepantie tussen hoe omgegaan wordt met de nood in de zorg en de nood in onze volkshuisvesting. Laat ik dat illustreren met twee voorbeelden. Eerst de zorg.

Deze week sprak ik een oud-collega, vader van drie inmiddels volwassen kinderen. Bij zijn jongste zoon werd na diverse onderzoeken de diagnose autisme gesteld. U snapt vast welke wissel dat op dit gezin heeft getrokken. Speciaal onderwijs en specifieke begeleiding. En hoe ouder hij werd, hoe zwaarder het werd. Rond zijn 18e verjaardag is Benjamin aangemeld voor beschermd wonen en kreeg hij een indicatie hiervoor. Helaas kwam hij op een lange wachtlijst. Nu, bijna twee jaar later, staat hij nog steeds op deze wachtlijst. 

Vorige maand belde z’n vader naar de zorgorganisatie om te vragen hoe hoog zijn zoon inmiddels op de wachtlijst stond. Hem werd verteld dat de gemeente tegenwoordig de wachtlijst beheert, en zonder nadere informatie werd hij doorverwezen. Toen hij eenmaal de gemeente belde, kreeg hij van iemand te horen dat zijn zoon inmiddels een paar plekken gestegen was. Het gesprek eindigde met de vraag van de gemeenteambtenaar: “Is het niet een idee als uw zoon naar een begeleid wonen plek gaat?”

Voorzitter, uit dit ene voorbeeld wordt zo veel duidelijk:1. de gemeente die taken van zorgprofessionals naar zich toegetrokken heeft om de kosten te beheersen. Dure ambtenaren zijn aangesteld om het werk van goedkopere medewerkers in de zorg over te nemen.2. de gemeente die druk uitoefent om tot lagere indicaties te komen.3. een wethouder als boekhouder i.p.v. als bestuurder.

Dan de woningnood en de stedelijke ontwikkeling. Deze tijd van woningnood smeekt om een overheid die regie voert, goed stuurt en vooral duidelijkheid biedt. Verkamering kwam al langs als een groot probleem in dit debat. En het is een groot probleem. En de gemeente werkt als een stempelmachine als het gaat om vergunningen voor kamerbewoning.  Neem het gezellige gezinsstraatje de Maarsbergenstraat. Knusse beneden- en dubbele bovenwoningen, uitermate geschikt voor gezinnen. Maar ook een straat in een krappe wijk, waar de parkeerdruk heel hoog is. Afgelopen week werd de vergunning voor nummer 250 afgegeven voor 7 personen, terwijl onlangs ook voor de dubbele bovenwoning ernaast voor 8 personen verkamerd mag worden. Als ook in de Pippelingstraat waar onlangs een vergunning is afgegeven voor 12 kamertjes. Er wordt geen rekening gehouden met overige bewoners en de wijk.

Ik kom daar op terug. Maar wat te denken van hoe de gemeente faalt bij de ontwikkeling van de Binckhorst. Neem de tender van het Rijksvastgoedbedrijf in 2017 aangaande het voormalig Hoofdkwartier van de Koninklijke Luchtmacht op de Binckhorst. Diverse marktpartijen die interesse hadden en bij de gemeente navroegen wat de nota van uitgangspunten was. Maar de gemeente had geen enkel idee en liet het aan de markt. Hieruit blijkt dat:

1. er meer regie nodig is2. betere sturing 3. en er moet meer duidelijkheid komen. 

ZorgTerug naar de zorg: het college bezuinigt dit jaar meer dan €20 miljoen op zorg en jeugd, alsof het niks is. Bovendien, dit jaar is al 2 maanden onderweg! Ik houd mijn hart vast voor de gevolgen van de bezuinigingen voor de mensen in onze stad die zorg nodig hebben.

Gelukkig is er verzachtingsgeld. €14,5 mln, waarvan €6 mln voor dit jaar. Tegelijk ligt er een rechterlijke uitspraak die betere jeugdhulptarieven eist. Terecht. Kosten? €7,3 miljoen. De helft is dus al op. De vraag rijst dus of het genoeg is.

Daarom samen met de SP, HSP, Groep de Mos en Partij voor de Dieren de motie met als dictum:verzoekt het college zo mogelijk in de achtmaandsrapportage en in ieder geval in de programmarekening 2020 de raad te informeren over de besteding van de verzachtingsgelden tot dan toe en de te verwachten besteding, waarbij de impact van de meerkosten van de jeugdhulp hierop wordt meegenomen en waarbij uiteengezet wordt of de begrote verzachtingsgelden afdoende zijn.

Dat de vraag naar jeugdhulp stijgt, dat is duidelijk. Dat het abonnementstarief ervoor zorgt dat mensen die heel goed zelf huishoudelijke hulp kunnen betalen, een beroep doen op de Wmo, dat is ook duidelijk.

Minder duidelijk is waarom de uitgaven voor beschermd wonen in de jaren 2015-2017 stabiel waren, terwijl tussen 2017 en dit jaar de uitgaven zijn gestegen van 72 mln naar 92 mln, terwijl het aantal plekken slechts met enkele tientallen is gegroeid van een kleine 1800 naar een ruime 1800. Hoe kan dat, is mijn vraag aan de wethouder zorg.

Daarom de motie samen met HSP en Groep de Mos:verzoekt het college te monitoren hoe de transitie van beschermd wonen verloopt, en in de motie staan daarbij concrete vragen, net te veel om hier te noemen.

Als er een methode politiek breed wordt ondersteund, is het Housing First. Geef daklozen een dak boven hun hoofd en de stress zal afnemen. Daarna kan goed in kaart gebracht worden welke zorg nodig is. Deze methode van zorg is de enige die in het coalitieakkoord genoemd wordt, met de afspraak om te onderzoeken of uitbreiding mogelijk is.

Maar dit college maakt van Housing First, Housing Second. Immers: voortaan krijgen daklozen vooraf te horen welke mate van zorg ze gaan krijgen. Niet eerst een dak boven je hoofd en ontstressen, maar eerst de zorg bepalen en dan een dak boven je hoofd. Housing Second dus.  

En daarom met de Partij voor de Dieren de motie met als dictum:verzoekt het college in overleg met de aanbieders van Housing First een vast arrangement (al dan niet voor een opstartperiode) voor deze vorm van zorg te maken, zodat vooraf duidelijk is wat de financiering en intensiteit is

Qua zorgmoties laat ik het hierbij. De zorg die ik echter heb, is dat de wethouder een strategie van beheersing van zorgkosten heeft gekozen die niet de winnende zal blijken te zijn. Niet voor degene die zorg nodig heeft. Niet voor mensen die zorg verlenen in onze stad. En uiteindelijk ook niet voor de zorguitgaven. Waarom trekt de wethouder al die zorgtaken het dure stadhuis in? Waarom hier indiceren? Waarom toch? Waarom niet met slimme prikkels zorgorganisaties financieren, benchmarken en budgetteren, waarbij minder ambtenaren nodig zijn en zorgprofessionals dát kunnen doen, waar ze goed in zijn: goede zorg bepalen en verlenen aan mensen die zorg nodig hebben, met een gezond besef van budgettaire grenzen. 

Woningnood en leefbaarheidDe woningnood is gigantisch in onze stad. Het aantal daklozen stijgt, de huizenprijzen zijn geëxplodeerd en worden nu verkocht voor gemiddeld €336.400, en de wachttijd voor een sociale huurwoning is inmiddels bijna 4 jaar. De keerzijde: de leefbaarheid staat gigantisch onder druk. Misschien wel het meest zichtbaar in de verkamering, daar heb ik u al voorbeelden van gegeven.

Voorzitter, 16 januari heb ik de motie ingediend om in aanloop naar nieuwe en scherpere regels de verkamering te bevriezen. Die heb ik toen aangehouden, omdat de wethouder toezei nog dit kwartaal met een inhoudelijke reactie op ons initiatiefvoorstel - van collega’s Vavier, de Blok et moi - om verkamering aan banden te leggen, zodat we daarover snel kunnen beslissen in deze raad.

Echter, de verkamering neemt hand over hand toe. Tussen 9 december - de presentatie van het coalitieakkoord - en de raad van 16 januari waren er 17 vergunningen verleend voor verkamering vanaf 4 personen. Sinds die raad van de 16e tot de dag van gisteren zijn daar weer 30 vergunningen bijgekomen.

We ontkomen niet aan een tijdelijke noodmaatregel op korte termijn, vooruitlopend op een aangescherpte huisvestingsverordening. Dat geeft ons ook de ruimte om weloverwogen te bepalen wat een noodzakelijke en verstandige aanscherping is. Ons initiatiefvoorstel biedt daar veel handvatten voor.

Daarom met klem het verzoek om een harde toezegging van wethouder Balster om zo snel mogelijk met een noodmaatregel te komen, waarmee de verkameringramp tot stilstand komt. En voorzitter, de wethouder weet dat ik dit verzoek namens een heel groot deel van de raad doe.

Als er een onderdeel is in deze tijden van grote leefbaarheidspijn goud waard is, is het wel de Haagse Pandbrigade. Meestal doen ze hun werk onzichtbaar voor ons, maar af en toe komt hun goede werk in het nieuws, de afgelopen weken kon u het niet missen:

1. De 44 illegale slaapplaatsen in de Theresiakerk2. De handhavingsactie in Transvaal, waar €1700 betaald moest worden voor 64m23. En de handhavingsactie onlangs in Bouwlust: €2400 voor 86m2

Prachtig dat het college ook fan is van de Haagse Pandbrigade en meer pandbrigadiers wil, maar het trekt daar 0 euro voor uit. Dat moet uit hogere boetes worden opgebracht. Mooi, maar we weten allemaal: de kost gaat voor de baat uit. Daarom een amendement, waarmee we via het REIS uitkomen bij een dekkingspost waar traditiegetrouw sprake is van forse onderuitputting.

Voorzitter, woningeigenaren worden met subsidies gestimuleerd hun woningen te isoleren. Met woningcorporaties maken we prestatieafspraken. Een veel sterker instrument. Maar de afspraken over isoleren, over energie besparen, over de warmtevraag terugbrengen: ze zijn zo vaag. Dat is zeker in deze tijden van hoogoplopende warmteleidingdiscussies een risico.

Daarom samen met SP en Partij voor de Dieren de motie met als dictum verzoekt het college:ervoor zorg te dragen dat, ondanks de komst van de Leiding door het Midden, woningcorporaties ook zullen investeren in het terugdringen van de warmtevraag en dat concreet te verankeren in de prestatieafspraken.

FinanciënVoorzitter, traditiegetrouw heeft het stadsbestuur heeft de kaasschaaf weer ter hand genomen - het gedeeltelijk inhouden van de loon- en prijscompensatie. Elke directeur mag binnen zijn dienst uitzoeken hoe hij of zij deze bezuiniging realiseert. Wat mijn fractie betreft bezuinigen we liever op relatief dure beleidsmensen en niet op onze mensen in de uitvoering.

Daarom een motie met als dictum:verzoekt het college bij de maatregelen om de inhouding op de loon- en prijscompensatie te realiseren voorrang te geven aan het behoud van uitvoerende functies.

Tot slot. Binnenkort meert de zilvervloot van Eneco, goed voor 675 mln, aan in onze haven. In het verleden heeft o.a. Tom de Bruijn zich ingespannen om altijd wat middelen beschikbaar te hebben om slim ‘werk met werk’ te kunnen maken. Immers, dan kan iets extra’s worden gedaan tegen marginale kosten ipv tegen integrale kosten.

Daarom een motie met als dictum:verzoekt het college in het beheer van de Enecomiddelen ruimte te bieden voor de mogelijkheid om werk-met-werk te maken. 

Vanmiddag heeft fractievertegenwoordiger Judith Klokkenburg, samen met het CDA, D66, PvdA, GroenLinks, NIDA, HSP en de Partij voor de Dieren, de inspiratienota '100% toegankelijk Den Haag' gepresenteerd. Samen met de minister van Gehandicaptenzaken Rick Brink overhandigden zij de nota aan het college.

Judith Klokkenburg: "Deze inspiratienota staat boordevol ideeën om van Den Haag een toegankelijke stad te maken. Steeds vaker krijgen we klachten over niet toegankelijke gebouwen, festivals en bijvoorbeeld blindengeleidestroken die nergens toe leiden of waar fietsen overheen geparkeerd staan. Allerlei zaken waardoor mensen met een beperking onvoldoende mee kunnen doen in onze stad. En we willen juist een inclusieve stad zijn, waar mensen met een beperking gelijkwaardig mee kunnen doen."

In de nota zijn vele maatregelen te lezen. "Veel maatregelen zijn gericht op mensen met een fysieke beperking, zoals voldoende invalidetoiletten, drempelloze entrees en de toegang van elektrische rolstoelen in al het OV. Maar ook vragen we aandacht voor voldoende prikkelarme plekken (dus niet elk park vol stoppen met allerlei activiteiten), een toegankelijke gemeentelijke website voor blinden en slechtzienden en voorstellingen voor dove mensen. Het is vooral van belang dat in alles wat de gemeente doet, vooraf rekening wordt gehouden met toegankelijkheid. Niet dat we keer op keer achteraf moeten concluderen: dit had anders gemoeten." 

Hieronder kunt u de volledige nota lezen.