Poliflw

Nederland is in Europa het enige land waar de bevolking sinds 1900 zo sterk is gegroeid: van ca. 5 miljoen naar ca. 16,5 miljoen anno 2010. Anno 2023 telt onze bevolking ca. 18 miljoen. In 2050 zal de Nederlandse bevolkingsomvang liggen tussen de 15 en ruim 20 miljoen inwoners….. of gaan we nu eindelijk politieke keuzes maken ?

Veel Nederlanders hadden in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog een wens om te emigreren. De Nederlandse overheid speelde vanaf 1949 actief in op deze verlangens. De demografische prognoses voor Nederland lieten een snelle bevolkingsgroei zien. Met het oog op de werkgelegenheidsproblematiek die deze naar verwachting met zich mee zou brengen, ontwikkelden opeenvolgende kabinetten een emigratiebeleid dat gericht was op het stimuleren en faciliteren van vertrek.

De oud-linkse minister van ruimtelijke ordening, Pronk(PvdA), heeft het gezegd : Nederland is vol, sterker nog overvol! Koningin Juliana zei het al in haar troonrede van 1950: “Nederland is vol, vol, vol.” In de troonrede van 1979 deed ze daar nog eens een extra schepje boven op.

Dergelijke uitspraken had zelfs Drs. Janmaat in zijn stoutste dromen niet durven bedenken. Nu is en blijft tot op zekere hoogte het begrip vol niet alleen een beladen begrip maar bovenal een subjectief begrip. Wat voor de een vol is, is voor de ander betrekkelijk leeg. Een stadsmens kijkt anders tegen het begrip vol aan dan een boer uit Flevoland.

De Randstedeling van nu ervaart het begrip vol anders dan iemand in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Een tijd waarin nog geen dorp, stadje of stad aan elkaar was gegroeid. Tussen de diverse bebouwingen ontvouwde zich een heel divers landschap, van bossen, duinen, velden en polders. De weidsheid van het Hollandse landschap toonde zich bij wijze van spreken om de hoek van de deur of je nu in een stad of in een dorp woonde.

De open ruimte verdwijnt in ons land in hoog tempo. Wie had vijftig jaar geleden dat explosieve autogebruik voorzien, wie al die bedrijvenparken en Vinex-locaties? Geen mens; zelfs politici, planologen en futurologen niet. Bij het verwachtte ruimtebeslag vallen ook nu deze kanttekeningen te maken. Nader ingevuld, het ruimtebeslag is vooral gebaseerd op de industriële economie, waarin wij nu nog grotendeels verkeren.

Daar tegenover staat dat Nederland in toenemende mate een immigratieland is geworden. De toestroom van buitenlanders legaal, onder het hoofdstuk asielbeleid, en illegaal gaat onverdroten voort. Het daaraan gekoppelde ruimhartige beleid van gezinshereniging vermenigvuldigt deze toestroom nog eens met de factor drie, zodat er iedere vijf jaar een stad van de omvang van Deventer aan nieuwkomers bijkomt. Het verscherpte asielbeleid zal daaraan weinig veranderen.

Beste leden van- en betrokkenen bij de PvdA Almelo,

Het bestuur van de PvdA Almelo heeft naar aanleiding van de maatregelen om de besmetting met het coronavirus in Nederland tegen te gaan, besloten om alle (politieke) activiteiten van de PvdA Almelo tot in ieder geval 6 april 2020 te schrappen. Dit besluit is in nauw overleg genomen met de PvdA-fractie.

Voor de activiteiten vanaf 6 april 2020 zullen wij de ontwikkelingen landelijk en plaatselijk afwachten en je tijdig informeren.

Wij betreuren dit besluit te moeten nemen, maar kunnen geen enkel risico nemen met de gezondheid van onze leden, betrokkenen en hun naasten.

Als je over dit besluit of over andere zaken vragen hebt, schroom dan niet om contact met mij op te nemen via jcgerritsen@kpnmail.nl. Je kunt ook contact opnemen met fractievoorzitter Arjan de Vries via a.devries@almelo.nl.

Pas goed op jezelf en kijk om naar de ander,

Namens het gehele bestuur,

Hans Gerritsen

Voorzitter PvdA Almelo

Het bericht PvdA Almelo schrapt activiteiten tot 6 april 2020 verscheen eerst op PvdA Almelo.

(lelijke kerstverhalen – deel 3)

Elke keer dat ik denk dat we een monster hebben gecreëerd dat ‘de overheid’ heet, is er 1 teveel. De overheid, in die lelijke verschijning, heeft tentakels tot alle hoeken in het sociaal domein. Ze gaat uit van wantrouwen, van controle en telkens meer, in plaats van minder regels. Met Kerst voor de deur vraag ik de komende dagen aandacht voor de verhalen van mensen in nood. Mensen die ons, en mij in het bijzonder als raadslid, een spiegel voorhouden. Wat zien we dan?

In dit lelijke verhaal staat het rondpompen van publiek geld centraal. Zorggeld, uitkeringsgeld. Om Sara *) te helpen. Eerst als kind, nu als vrouw. En nu ook haar kind. Wie is er eigenlijk wat mee opgeschoten? Wie doorbreekt de cirkel?

Sara is 29 jaar, alleenstaande moeder, met een kind van vier jaar. Sara was een cliënt bij Zeker Zorg, een bedrijf wat onlangs failliet ging. Menzis verwees haar naar een andere zorgonderneming. Volgens de papieren is ze vanaf haar zesde jaar in zorg: de labels die ze opgeplakt kreeg zijn autisme, verstandelijke beperking, angststoornis, vermoeidheid. Ze heeft al 10 jaar een indicatie VPT VG 3, waar een budget tegenover staat van € 47.999,85 per jaar. Zeker Zorg deed dat 6 jaar lang door huishoudelijke hulp en begeleiding te bieden. Maar ook in de vorm van huisvesting: ze huurde via onderverhuur een huis van Zeker Zorg. De huishoudelijke hulp werd overigens door Zeker Zorg uitbesteed.

De nieuwe zorgondernemer: “Ik trof een jonge vrouw aan op de bank die zegt dat ze niks kan, niks durft, niet weet waar ze aan toe is en een 4-jarig kind dat heel alert reageert. Over de zorg tot dan toe vertelde ze dat 2 keer per week de “werkster” komt die het huis schoonmaakt, wast, eten inkoopt en kookt. Ook komt 2 keer in de week een begeleidster die gezellig met haar komt praten en meegaat naar de school van haar kind.” Omdat is vastgesteld dat het kind psychische problemen heeft en moeder de opvoeding niet goed aan kan, heeft de gemeente Almelo therapie/behandeling geregeld bij onder andere Ambiq. Sara’s kind is overigens via IVF ‘verkregen’. Sara heeft een auto en rijdt vaste ritten naar haar ouders in Hengelo, naar de school van haar kind en naar Ambiq. De vrouw is behoorlijk in verwarring over wat er staat te gebeuren met de veranderingen door het faillissement van Zeker Zorg. In de afgelopen weken is zij bezocht door 7 verschillende hulpverleners vanuit de gemeente, Ambiq en de thuiszorg. De zorgondernemer: “Omdat ze een goed contact heeft met haar ouders heb ik haar ouders bij de gesprekken met haar betrokken. De ouders maken zich al enkele jaren zorgen omdat de zorg niets doet aan de verdere ontwikkeling naar zelfstandigheid. Hun opmerking: ze komen allemaal mooi praten maar het schiet niet op.” Hij vervolgt: “Eigenlijk moet ik zeggen dat ik verbijsterd ben over de omstandigheden van Sara: een vrouw met een normaal verstand, is ooit misbruikt, is daardoor al jong in het hulpverleningscircuit terecht gekomen en de hulpverlening is al die jaren die volgden blijven voortborduren op de eerst geconstateerde problemen.”

Dat heeft tot gevolg gehad dat de vrouw geheel afhankelijk is geworden van alle vormen van hulp en ondersteuning. De zorgondernemer: “Ik noem het verslaafd aan zorg. Ze is bang en onzeker, durft niets aan te pakken, durft niet alleen op straat en zit op de bank te roken en doet nauwelijks iets. Het nieuwste probleem heet ’chronische vermoeidheid’. De hulpverlening pakt niet aan, is voortdurend vol begrip en blijft haar alles uit handen nemen.”

Aan Sara is tijdens haar nog jonge leven al pakweg 1 miljoen euro uitgegeven aan zorg, behandeling, begeleiding en uitkeringen. Het resultaat: een geheel aan zorg en begeleiding afhankelijk gemaakte vrouw die niet zelfstandig maatschappelijk kan optreden ondanks een normaal verstand.

“Er is huishoudelijke hulp, er is begeleiding. Op de achtergrond hebben betrokken psychologen en pedagogen hun visies op de zorg en begeleiding, ogenschijnlijk zonder resultaat en perspectief. Er is geen ontwikkeling en begeleiding naar zelfstandigheid. De vrouw voelt zich miskend, voelt zich afhankelijk en heeft een groot gebrek aan welzijn.”

Nota bene: Ik ga deze kwestie op het bord leggen van de wethouder(s). In alles wat je als overheid doet moet het samenlevingsperspectief centraal staan. Zodat mensen zich verbonden voelen met de samenleving en met elkaar.

*) Sara is een fictieve naam. Haar verhaal is helaas allerminst fictief. 

Het bericht Sara kind van de rekening (van een miljoen) verscheen eerst op PvdA Almelo.

Lelijke kerstverhalen (deel 2)

Elke keer dat ik denk dat we een monster hebben gecreëerd dat ‘de overheid’ heet, is er 1 teveel. De overheid, in die lelijke verschijning, heeft tentakels tot alle hoeken in het sociaal domein. Ze gaat uit van wantrouwen, van controle en telkens meer, in plaats van minder regels. Met Kerst voor de deur vraag ik de komende dagen aandacht voor de verhalen van mensen in nood. Mensen die ons, en mij in het bijzonder als raadslid, een spiegel voorhouden. Wat zien we dan?

Neem Serhan!

Serhan *), een 71-jarige man van Turkse komaf houdt het bed vanwege helse pijn aan zijn beide benen en voeten. Hij heeft diabetes, zijn beide voeten zijn blauwrood en hij weet niet wat hij eraan moet doen. Hij staat onder behandeling van een vaatspecialist en internist. Ook de huisarts is op de hoogte. De huisarts beoordeelt de medische en leefsituatie van Serhan als ernstig en zorgelijk. Gevreesd wordt dat Serhan beide voeten verliest.

Serhan spreekt en verstaat niet goed Nederlands. Hij is al enkele jaren weduwnaar. Hij is er in geslaagd om een Turkse vrouw van het platteland te verleiden naar Nederland te komen om hem te helpen. Zij verstaat en spreekt geen Nederlands. Hij krijgt een beetje huishoudelijke hulp, maar dat stopt per 1 januari a.s. omdat de zorgorganisatie geen contract heeft met de gemeente Almelo. Verder heeft hij geen hulp.

Serhan heeft een AOW met aanvulling. Hij kan daarvan de lopende kosten niet betalen. Hij heeft achterstand met o.a. de huur en ziektekostenverzekering. Hij wordt nu lastig gevallen door incassobureaus en deurwaarders. Er is door de Sociale Verzekeringsbank beslag gelegd op zijn AOW. Om te voorkomen dat hij uit huis wordt gezet heeft hij bij familie geleend om de huur te betalen. Serhan weet het niet meer hoe hij hier uit deze situatie moet komen.

Wat speelt er nog meer? Het blijkt dat dat hij in een bergdorp in Turkije nog een klein huisje bezit. Het heeft geen handelswaarde. Hij is er al jaren niet geweest. Hij is nu door de SVB benaderd in het kader van fraudecontrole. Dat komt voort uit het Almelose beleid om te onderzoeken of mensen met een Turkse achtergrond bezittingen hebben in Turkije. De papieren die dan in de brievenbus vallen zijn door ‘gewone mensen’ al nauwelijks te ontcijferen.

Serhan is een voorbeeld hoe overheidsbeleid in de praktijk uitpakt. Met hem komen velen, elke maand weer, tekort. Als je ziek bent of een beperking hebt geldt dat nog sterker. Dan loopt dat tekort in rap tempo op naar een niet te overzien bedrag. En dan komt de zorgverzekering, de verhuurder en andere instanties, achterstanden opeisen tot en met deurwaarders en beslagleggingen met nietsontziende boetes.

De situatie van Serhan is ernstig, mensonterend. Dat is een direct gevolg van harteloos en hard beleid voor de zwakkere en  laagstbetaalde arme mensen in Almelo.

[Update 20 december 2019]: De situatie van Serhan verslechtert. Hij wordt geopereerd, zijn voet en een deel van zijn been worden geamputeerd.

Nota bene: Ik ga deze kwestie op het bord leggen van de wethouder(s). In alles wat je als overheid doet moet het samenlevingsperspectief centraal staan. Zodat mensen zich verbonden voelen met de samenleving en met elkaar.

*) Serhan is een fictieve naam. Het verhaal is helaas niet fictief.

Het bericht Raakt Serhan behalve zijn ledematen ook zijn huis kwijt? verscheen eerst op PvdA Almelo.

Elke keer dat ik denk dat we een monster hebben gecreëerd dat ‘de overheid’ heet, is er 1 teveel. Het heeft in die lelijke verschijning tentakels tot alle hoeken in het sociaal domein. Het gaat uit van wantrouwen, van controle en telkens meer in plaats van minder regels. Met de kerst voor de deur vraag ik de komende dagen aandacht voor de verhalen van mensen in nood. Mensen die ons, en mij in het bijzonder als raadslid, een spiegel voorhouden. Wat zien we dan?

Lelijke overheid: is Marianne een fraudeur? Wat te denken van de gepensioneerde Marianne, die de gemeente onlangs na een lange strijd laat weten te zwichten voor de openstaande rekening. “Ik voel me door de bedreigingen van beslaglegging daartoe gedwongen”, aldus Marianne. Ze is teleurgesteld over de wijze waarop ze als burger is behandeld. “De gemeente behandelt mij als een fraudeur die straf verdient en met bedreiging van deurwaarder en beslaglegging afdwingt om te betalen.” Marianne is verbitterd. “Mijn ernstig gehandicapte zoon heb ik zelf altijd verzorgd en begeleid en dat niet uitbesteed aan een zorgorganisatie. Ik heb mijn persoonlijke maatschappelijke carrière daarvoor opgegeven. Ja, zoals de ambtenaar opmerkte, is dat mijn eigen keuze geweest. Ik heb daarmee wel de samenleving een veelvoud van tonnen euro’s bespaard.” De tragiek gaat verder: “Ik heb in de afgelopen jaren altijd met financiële tekorten moeten leven en me gedwongen gevoeld om bij mijn andere zoon in huis te gaan wonen. Daarvoor ben ik ook gestraft omdat dat beschouwd werd als ’voordeurdeler’ en werd ik op een onsympathieke wijze gekort op mijn IOAW-uitkering. Voor mijn zelfstandig bestaan kreeg ik nog € 528 per maand.” De echte ellende start met de kleine pensioenuitkering van haar ex. “We zijn vele jaren geleden gescheiden en hij heeft nooit meer omgezien naar zijn gehandicapte zoon. Dat ik de uitkering ontving heb ik niet opgemerkt omdat, achteraf gezien, daardoor het maandelijkse tekort net iets minder werd.” De gemeente en het UWV wisten van de uitkering, maar ze hebben niet geanticipeerd. Totdat ze opeens ingrepen met een boete. “Na een gesprek hierover twee jaar geleden is beslist dat de terugvordering wordt opgeschort totdat ik mijn AOW ontvang. De boete werd ook ingetrokken. Nu het zover is lijdt iedereen aan geheugenverlies en word ik hard aangepakt als een fraudeur.” Marianne gaat met het volgende perspectief de oude dag in: “Ik word nu gedwongen tot een leven in armoede. ” Ze laat de gemeente tenslotte weten: “En om in uw woorden te spreken: ’het zijn nu eenmaal de regels en procedures’. Dank u wel voor uw begrip, ik voel me tekort gedaan en teleurgesteld in een overheid waarvan ik nu moet zeggen: dit is niet mijn overheid.” Nota bene: Ik ga deze kwestie op het bord leggen van de wethouder(s). In alles wat je als overheid doet moet het samenlevingsperspectief centraal staan. Zodat mensen zich verbonden voelen met de samenleving en met elkaar.

Het bericht Lelijke kerstverhalen (1) verscheen eerst op PvdA Almelo.

Steun van de PvdA-fractie voor de begroting 2020 is dichtbij als de bezuiniging van een half miljoen euro op het minimabeleid van tafel gaat. Als het college het tegengaan van uitsluiting van burgers serieus neemt, dan geldt dat eens te meer voor de minima. Woorden als inclusie en participatie verliezen hun waarde als we mensen die het al zwaar hebben nog meer in de kou zetten, in een jaar nadat driekwart van de inkomenstoeslag al is afgepakt van mensen die met weinig rond moeten komen. De PvdA-fractie komt met een voorstel om de Klijnsma-middelen (bedoeld voor de aanpak van armoede bij kinderen) ook beschikbaar te stellen voor jongeren van 18 tot 20 jaar. Voor ouders valt bij de 18e verjaardag van het kind de kinderbijslag weg, de zorgpremie komt erbij. Ook de vergoeding vanuit Almelo Doe(t) mee biedt geen soelaas want die mag alleen worden gebruikt voor participatiedoeleinden. We komen daarom met een motie kindpakket-op-maat voor de jeugd tot 20 jaar. Ook dienen wij een motie in om de collectieve zorgverzekering toegankelijk te maken voor iedereen die voldoet aan de inkomenstoets, en nog een schuld heeft bij de zorgverzekeraar. Zij worden nu geweerd.

De PvdA vindt dat een sluitende begroting het verkeerde signaal afgeeft aan Den Haag. Almelo lost daarmee een rekening af die bij het Rijk ligt, namelijk van oplopende tekorten in het sociaal domein. Linksom of rechtsom is de burger daar de dupe van! Op zoek naar besparingen heeft het college de subsidies in het vizier. Het snijden in subsidies treft organisaties die zich richten op sport, cultuur, welzijn en armoedebeleid. Daarmee is het voor de PvdA vanuit het oogpunt van zekerheid bieden en meedoen een lastig punt. Inmiddels weten we dat Avedan, Humanitas, het Sportbedrijf en nog 4 organisaties, als eersten de klos zijn. En daarmee is de kous nog lang niet af. Nota bene in een week dat het college zijn ambities voor sport en een gezonde stad uitstraalt, staat diezelfde sport al met 1-0 achter. De PvdA maakt zich grote zorgen over deze kaalslag van 8 ton, maar beschikt helaas nog niet over de uitleg van het college. Voor ons is het totale subsidiebestand geen heilig huis. Accenten mogen worden verlegd. De maatschappelijke opbrengst van de organisaties die subsidie krijgen, weegt voor de PvdA-fractie zwaar.

De programma’s in het sociaal domein gericht op preventie en participatie, beginnen te oogsten. Zoals voor Miranda die met een baan op zak eindelijk de bijstand vaarwel kan zeggen. De PvdA waardeert de inzet en ambities van het college maar ziet ook dat die gedrevenheid de wethouders verblindt. Want de streefcijfers in het sociaal domein worden domweg niet gehaald sinds dit college aan de klus is begonnen. De problemen aan de ‘onderkant’ van de samenleving zijn hardnekkig, we zien het dagelijks in het nieuws. In Almelo kun je daar vrijwel altijd een uitroepteken achter zetten! De raad wordt ondertussen wel voorgehouden dat er tegenvallers zijn. Daar worden inwoners mee bedoeld met een zorgvraag of –behoefte. Zoals de gescheiden ouders Dennis en Shayenne die ten einde raad aankloppen voor jeugdzorg voor hun puberdochters. We roepen het college op om op te houden te spreken in termen van tegenvallers en daar de stad op aan te spreken, terwijl het zelf niet reëel begroot. De PvdA-fractie waarschuwt voor de nieuwe bureaucratisering in de zorg vanuit het stadhuis. Verregaande kostenbeheersing, systeemmaatregelen en ambulantisering mogen niet doorslaan en zich keren tegen zorg-op-maat-op-tijd en bonafide zorgondernemers. Balans is belangrijk. Mede daarom organiseert de PvdA begin 2020 (opnieuw) een zorgdebat, met als thema de staat van die balans. Op initiatief van de PvdA, CDA, LAS en VVD zal tijdens de begrotingsbehandeling een amendement worden ingediend om de tegenprestatie alleen voor de eigen ontwikkeling in te zetten. Op die manier staat de verlangde tegenprestatie voor mensen in de bijstand echt in het teken van participatie en perspectief.

De PvdA heeft ook dekkingsvoorstellen. Hoe belangrijk de omgevingswet die er aan komt ook is, wij zien de investeringskosten van 7 ton tezamen met die van de jaren daarna als overdone. Wij lezen in de bedragen vooral een ‘feestje’ voor ambtenaren en voor adviesbureaus die er een dikke boterham mee verdienen.

Tot zover de voor de PvdA belangrijkste zaken in de aanloop naar de begrotingsbehandeling op 7 november 2019.

Arjan de Vries, Fractievoorzitter PvdA Almelo 06 12730424

Het bericht Half miljoen schrapen van minima moet van tafel! verscheen eerst op PvdA Almelo.

Veel Nederlanders hadden in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog een wens om te emigreren. De Nederlandse overheid speelde vanaf 1949 actief in op deze verlangens. De demografische prognoses voor Nederland lieten een snelle bevolkingsgroei zien. Met het oog op de werkgelegenheidsproblematiek die deze naar verwachting met zich mee zou brengen, ontwikkelden opeenvolgende kabinetten een emigratiebeleid dat gericht was op het stimuleren en faciliteren van vertrek.

De oud-linkse minister van ruimtelijke ordening, Pronk (PvdA), heeft het gezegd : Nederland is vol, sterker nog overvol! Koningin Juliana zei het al in haar troonrede van 1950: “Nederland is vol, vol, vol.” In de troonrede van 1979 deed ze daar nog eens een extra schepje boven op.

Dergelijke uitspraken had zelfs Drs. Janmaat in zijn stoutste dromen niet durven bedenken. Nu is en blijft tot op zekere hoogte het begrip vol niet alleen een beladen begrip maar bovenal een subjectief begrip. Wat voor de een vol is, is voor de ander betrekkelijk leeg. Een stadsmens kijkt anders tegen het begrip vol aan dan een boer uit Flevoland.

De Randstedeling van nu ervaart het begrip vol anders dan iemand in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Een tijd waarin nog geen dorp, stadje of stad aan elkaar was gegroeid. Tussen de diverse bebouwingen ontvouwde zich een heel divers landschap, van bossen, duinen, velden en polders. De weidsheid van het Hollandse landschap toonde zich bij wijze van spreken om de hoek van de deur of je nu in een stad of in een dorp woonde.

De open ruimte verdwijnt in ons land in hoog tempo. Wie had vijftig jaar geleden dat explosieve autogebruik voorzien, wie al die bedrijvenparken, megastallen en Vinex-locaties? Geen mens; zelfs politici, planologen en futurologen niet. Bij het verwachtte ruimtebeslag vallen ook nu deze kanttekeningen te maken. Nader ingevuld, het ruimtebeslag is vooral gebaseerd op de industriële economie, waarin wij nu nog grotendeels verkeren.

Daar tegenover staat dat Nederland in toenemende mate een immigratieland is geworden. De toestroom van buitenlanders legaal, onder het hoofdstuk asielbeleid, en illegaal gaat onverdroten voort. Het daaraan gekoppelde ruimhartige beleid van gezinshereniging vermenigvuldigt deze toestroom nog eens met de factor drie, zodat er iedere vijf jaar een stad van de omvang van Deventer aan nieuwkomers bijkomt. Het verscherpte asielbeleid zal daaraan weinig veranderen.

Telegraaf 14 oktober 2019

Half Nederland weet intussen al jaren dat we omgevolkt worden door Brussel (maar wie daar wat van zegt, is rasist of extreemrechts die het zwijgen moet worden opgelegd). Niemand kan nog een huis krijgen, ze zijn in handen van criminelen en (buitenlandse) investeerders. En op de snelweg is er dagelijks een kettingbotsing danwel een dikke file. Lees de alarmerend-dystopische column van Martin Sommer (Volkskrant) nu het nog kan, want die oude blanke man wordt natuurlijk spoedig omgevolkt wegens ongemakkelijke waarheden.

Inmiddels is het verrottingsproces van ‘ons kwetsbare vaasje’ zover gevorderd, dat het simpel gezegd al veel te laat is om het tij nog te keren. Bovendien zouden we, als we al iets ZOUDEN willen, teruggefloten worden door Brussel, dat door islamofielen, omvolkers en megalomane totaalidioten wordt aangestuurd.

Sinds jaar en dag blinkt de gemeente Almelo uit in het niet luisteren naar zijn/haar inwoners. Het college lijkt niet ontvankelijk te zijn voor signalen van inwoners en de oppositie. Als een voorstel niet past in hun (afgesproken) straatje dan wordt het veelal door collegepartijen weggestemd en genegeerd. Dus ook goede voorstellen van oppositiepartijen en misschien nog wel belangrijker, burgerinitiatieven.

Er wordt veel te gemakkelijk gesproken over burgerparticipatie: de burgers nemen zelf het heft in eigen handen! Het is een gedachte, maar ze is zonder meer misleidend. Wat is nu eigenlijk burgerparticipatie? Geen mens die het precies weet omdat het eigenlijk een noodgreep is. Het is het gevolg van een lang etterende kwaal van de veronachtzaming wat bij de bevolking leeft en wat zich nu versterkt uit onvrede in de lokale politiek afspeelt.

Vroeger zaten er veel mensen in de raadszaal van het stadhuis. Maar tegenwoordig nooit meer. De reden is dat ze zo verschrikkelijk ver weg staan van de burgers en wat er allemaal speelt in de stad, dat het de moeite niet meer loont om te gaan luisteren wat ze daar te vertellen hebben. Ze praten het liefst over hun eigen O zo grote plannen dan dat ze luisteren naar de burgers. Het is ook zonde van je tijd om daarheen te gaan. Want als je al je bekje durft te roeren, doen ze er alles aan om je bekje te snoeren.

De gemeente heeft de mond vol van bugerparticipatie. Ondertussen doet de gemeente haar eigen zin en zet massa’s geld en juristen in om burgers het leven zuur te maken. Burgerparticipatie is voor de gemeente zoiets als domme burgers die zich overal mee bemoeien en nergens verstand van hebben. Burgers moeten niet zeuren. De gemeente of eigenlijk de politiek is de baas en de burgers moeten daarnaar luisteren. Maar zij de burgers weten inmiddels uit de praktijk dat ze geen zak hebben te vertellen als het op hun stad aankomt.

De mate waarin burgerparticipatie een succes zal zijn zal met name liggen in openheid en tijdige informatie over projecten waarbij bestuurderstrucs uitgesloten zijn en waarbij de burger meer mag inbrengen dan de plaats waar bijvoorbeeld een hondenspeelplaats zal komen.

Burgerparticipatie niet meer dan een zoethoudertje van dit college en alle voorgaande colleges.

Harry de Olde

Motie hondenspeelplaats naar aanleiding van de onlangs gehouden motiemarkt ter vervanging van het huidige terreintje aan Grotestraat-Zuid.

Stemuitslag Motie 24 GL PvA SP LA PvdA – Honden uitlaatterrein binnenstad

Almelo kort fors (75%) op de individuele inkomenstoeslagen. VVD, CDA, LAS en ChristenUnie steunden vorige week dit voorstel van de VVD-wethouder. Een onnodige en onbarmhartige maatregel, zo oordelen wij.

Het bericht Wethouder krijgt ijskoude maatregel erdoor: 75% korting op inkomenstoeslag verscheen eerst op PvdA Almelo.