'Ik ken je nog niet. Misschien heb je wel hele andere idealen dan ik. Maar van mens tot mens wens ik je veel geluk toe en hoop ik dat je niet eenzaam hoeft te zijn.’
Misschien is dat wel de gedachte van sommige Nijmegenaren bij het zien van een zwaaisteen waar de 8-jarige Nijmeegse Benjamin laatst een vurig pleidooi voor hield.
Benjamin had over de zwaaistenen gehoord op het jeugdjournaal. In zijn wijk ziet hij veel mensen ruzie maken en langs elkaar heen leven, maar ook veel mensen die eenzaam zijn. Een zwaaisteen kan een geheugensteuntje zijn: ‘kijk eens wat vaker naar elkaar om’. Benjamin heeft met zijn pleidooi aan de raad het voortouw genomen en daar gaan we graag samen mee aan de slag.
Of het werkt? Dat gaan we zien. Waar ze moeten komen? Het is waarschijnlijk niet zo gelukkig om zwaaistenen voor huizen van eenzame mensen te leggen, dat kan mensen onnodig kwetsbaar maken. Maar er zijn andere plekken in de openbare ruimte die daar wel geschikt voor kunnen zijn. Daarover denken organisaties in de wijken met ons mee. Plekken waar we elkaar tegenkomen en waar een vriendelijk gebaar soms net dat kleine duwtje in de rug kan gebruiken.
Dat is waarom Marjolijn Mijling van het Nijmeegse CDA en ik het initiatief van Benjamin, om samen zwaaistenen te maken en in de stad te plaatsen, hebben opgepakt. We gaan er op woensdag 4 december samen met Benjamin mee aan de slag.
We zijn raadsleden voor verschillende partijen, met soms verschillende idealen. Maar we weten allebei hoe belangrijk het is dat mensen naar elkaar omkijken, en dat we op een prettige manier met elkaar in contact komen. Het zou mooi zijn als de zwaaistenen ook dáár symbool voor kunnen staan. Want juist in onze verscheidenheid maken we deze stad zo mooi.
door raadslid Joep Bos-Coenraad