Poliflw

Afhankelijk van een uitkering zijn, kan iets doen met je eigenwaarde. Daar kan het gevoel bovenop komen, dat je moet meewerken aan absurde eisen, omdat je anders in je bestaanszekerheid wordt bedreigd.

Bijdrage van Karen Kamps.

Met Martijn Akkerman (fictieve naam) heb ik Laborijn bezocht. Martijn ontvangt via Laborijn een uitkering.

Aanleiding is de brief van Laborijn over de taaleis, waar nog niet zolang geleden tumult over ontstond.

Laborijn had met deze brief de twijfelachtige eer om de aandacht van de landelijke media te trekken, waaronder het Algemeen Dagblad. Zelf werd ik na aanleiding van een eerder geplaatst bericht op mijn persoonlijke facebookpagina, gebeld door omroep MAX.

Niet de taaleis, maar vooral de manier waarop mensen zijn benaderd, werd als zeer pijnlijk ervaren. Als je moet bewijzen dat je het taalniveau van groep 8 van de basisschool beheerst en gedreigd wordt dat je uitkering ingetrokken wordt, als je (zonder bewijs) niet mee werkt aan een taaltraject, dan kan dit als heel vernederend ervaren worden. 

Van veel mensen was dit al bekend, maar het nare is dat met name oudere mensen geconfronteerd werden met deze brief. Laborijn bestaat nog niet zolang. Je zou verwachten dat deze informatie daarvoor al via de gemeenten bekend had moeten zijn, maar dat was kennelijk niet bij iedereen het geval. 

Afhankelijk van een uitkering zijn, kan iets doen met je eigenwaarde. Daar kan het gevoel bovenop komen, dat je moet meewerken aan absurde eisen, omdat je anders in je bestaanszekerheid wordt bedreigd. 

Je bent niet alleen uitkeringsgerechtigde, hierachter gaat ook een mens schuil. Standaardbrieven die zoiets fundamenteels raken als je moedertaal, iets wat voor jou vanzelfsprekend is en wat deel uitmaakt van je identiteit, zijn kwetsend. 

We willen in deze tijd graag, dat we als individu behandeld worden. Tegelijkertijd verwachten we van organisaties als Laborijn dat ze iedereen dezelfde rechten en plichten toekennen. Dat kan behoorlijk botsen. 

Het is de bureaucratie in de vorm van protocollen en voorschriften die gelijkheid garandeert, maar daarmee geen medemenselijkheid. Empathie en oplossingsgericht werken is het ideaal, maar daarvoor moet wel ruimte gegeven worden binnen wet en regelgeving.

Prettige uitkomst van het gesprek deze middag is, dat voor Martijn het op zo’n manier door Laborijn wordt afgehandeld, dat hij met een goed gevoel weer naar huis kon.

Tegelijkertijd is mij verzekerd dat mensen die écht niet aan de taaleis kunnen voldoen, ondanks wederzijdse inspanning, geen gevaar lopen om hun uitkering te verliezen. 

Ook gaat Laborijn op zoek naar manieren om naast de brieven, op een andere wijze te communiceren. Een manier zou kunnen zijn, om via huis aan huisbladen te berichten. Maar alle bruikbare tips zijn meer dan welkom. Ik geef ze met alle liefde door.

GroenLinks blijft van mening dat de beoogde locatie aan de A18 wettelijk niet mag omdat er binnen de bebouwde kom voldoende ruimte is voor een nieuw ziekenhuis.

Het college wil dat de gemeenteraad het bestemmingsplan van het nieuwe ziekenhuis aan de A18 opnieuw vaststelt na een aantal wijzigingen. Deze wijzigingen gaan met name over de ontsluiting van omliggende woningen, parkeerbeleid en het behoud van een monumentale boerderij. 

Vandaag stelden meerdere partijen kritische vragen tijdens de beeldvormende raad. Met name het te laat informeren van direct betrokkenen en het risico op vertraging van het proces kwamen aan de orde. 

GroenLinks vroeg aandacht voor de organisaties en personen die beroep hebben aangetekend tegen het bestemmingsplan. Het was goed om te horen dat deze beroepschriften niet opnieuw ingediend hoeven te worden, mocht het bestemmingsplan opnieuw vastgesteld worden. 

Op 25 september is de zitting bij de Raad van State waar deze beroepschriften behandeld worden. In de 6 weken daarna wordt een uitspraak van de Raad van State hierover verwacht. GroenLinks vindt het daarom niet passend om een nieuw bestemmingsplan vast te stellen tijdens de raadsvergadering van 27 september; dit is pas passend nadat de Raad van State een uitspraak heeft gedaan. 

Ook de PvdA, PvLM, SP en LB wilden uitstel van de behandeling van het bestemmingsplan. Deze zal nu op z’n vroegst eind oktober in de gemeenteraad behandeld worden. 

Deze week was er een kennismakingsbijeenkomst met Laborijn. Deze organisatie heeft als taak mensen te helpen bij het vinden van werk, het bieden van een beschutte werkplek en het verstrekken van een uitkering. Helaas is Laborijn een aantal keren in opspraak geweest vanwege de bejegening van mensen die een beroep doen op de organisatie. 

De laatste keer dat Laborijn in opspraak kwam, had dit te maken met een brief over de taaleis die is verstuurd naar uitkeringsgerechtigden. Mensen moeten aantonen dat ze de Nederlandse taal voldoende beheersen aan de hand van diploma’s. Kunnen ze dit niet, bijvoorbeeld omdat ze niet meer beschikken over hun behaalde diploma’s, dan moeten ze meewerken aan een traject waarbij ze de Nederlandse taal leren. Werken ze hier niet aan mee dan kunnen ze gekort worden en uiteindelijk hun uitkering verliezen. Zeker voor oudere mensen, is het niet vanzelfsprekend dat ze nog over diploma’s beschikken, terwijl ze ondertussen wel degelijk de Nederlandse taal uitstekend beheersen. 

De taaleis is een voorwaarde die door de landelijke overheid in 2016 is ingesteld en voor iedereen geldt die een uitkering ontvangt. Daar kan Laborijn niet zoveel aan doen. De manier waarop Laborijn mensen benadert natuurlijk wel. 

De bejegening van mensen door Laborijn bleek bij meerdere raadsleden, tijdens deze bijeenkomst te leven. Karen Kamps heeft namens GroenLinks de brief met de taaleis aan de orde gesteld. Laborijn heeft haar de mogelijkheid geboden om samen met iemand die deze brief heeft ontvangen langs te komen en hierover van gedachten te wisselen. Daar zal zeker gebruik van worden gemaakt.

Uiteindelijk ligt deze discussie veel breder. Waar stuurt een organisatie als Laborijn op? Ligt het zwaartepunt bij controle, waarbij je het vooral belangrijk vindt dat mensen alle regels naleven? Of ligt het zwaartepunt op resultaat en wil je in de eerste plaats, dat mensen weer zo snel mogelijk aan het werk zijn. Of op een andere manier hun tijd zinvol kunnen besteden? Ga je uit van de veronderstelling dat mensen werken vanwege het geld, of vinden mensen het ook zingeving belangrijk? 

GroenLinks is blij met de toezegging van de verantwoordelijk wethouder, dat de nadruk ligt op resultaat en dat hierbij fatsoenlijke bejegening van mensen vanzelfsprekend is. Uiteraard blijven we dit volgen.