Poliflw

Nederland is een land dat al vele decennia door coalities wordt bestuurd. En dat betekent dat partijen om te regeren sommige belangrijke onderwerpen wel, maar andere niet zullen kunnen realiseren. Dat geldt ook voor de VVD, CDA, D66 en ChristenUnie die de huidige coalitie vormen. Gelukkig heeft het CDA veel kunnen realiseren van wat zij in het verkiezingsprogramma voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2017 belangrijk vond. Denk aan de forse investering in de ouderenzorg, de bevriezing van het eigen risico, de investering in defensie en veiligheid en het verlagen van de belastingen voor gezinnen. Heel belangrijk -vooral in deze tijd- is de bijdrage die het CDA levert aan een sterke samenleving. Haat zaaien wordt harder aangepakt, raddraaiers en notoire dwarsliggers kunnen rekenen op een flinke boete. Minister Grapperhaus heeft daarvoor recent enkele wetsvoorstellen ingediend. Het CDA steunt het invoeren van een maatschappelijke diensttijd en gaat meer werk maken van het zichtbaar maken van onze nationale geschiedenis en het leren van het volkslied: kortom, zaken die iedereen binden die in ons land wonen, ongeacht afkomst en religie. CDA signatuur Veel stemmingen die de afgelopen tijd in de Tweede Kamer kwamen hadden een duidelijke CDA signatuur. Het is mooi om te zien dat de partij in staat is zo veel te realiseren uit haar verkiezingsprogramma. Regeren is mooi, maar het houdt ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid in. De CDA-fractie staat dan ook voor de loyale uitvoering van voorstellen die de coalitiepartners belangrijk vinden. Dat vergt een voortdurende toelichting in deze tijd waarin het compromis vaak verdacht is. Belangrijke rol 2020 is een jaar waarin grote vragen onze aandacht zullen opeisen. Hoe zorgen we dat na de crisis een economische opleving volgt en ook de samenleving sterker wordt? Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven. Vicepremier en minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, minister Hugo de Jonge speelt samen met premier Mark Rutte een belangrijke rol in de bestrijding van het coronavirus. Onlangs begon hij tijdens een persconferentie zijn verhaal over de ultieme stip op de horizon. Want wanneer is dit voorbij? Wanneer is het coronavirus niet meer allesbepalend voor onze samenleving? Dat is hoogstwaarschijnlijk pas het geval als er een vaccin is. Misschien al over een half jaar, zeggen de optimisten. Misschien pas over een paar jaar, zeggen de pessimisten. Het zal er tussenin zijn. De verantwoordelijke bewindslieden doen alles wat ze kunnen om zo snel mogelijk vaccinaties beschikbaar te hebben, maar niemand die het op dit moment zeker weet. Hugo de Jonge benadrukte dat we met elkaar naar een nieuwe fase van deze crisis gaan. Na de uitbraakfase gaan we nu via een overgangsfase naar de tijd waar we als samenleving meer grip hebben op het virus, de controlefase. Naar een nieuw normaal, waarin we met allerlei aanpassingen het gewone leven zoveel mogelijk kunnen leiden, in afwachting van een vaccin. En dat, zonder dat het virus opnieuw om zich heen grijpt. Farmaceuten en onderzoekers over de hele wereld geven de wereld steeds meer hoop dat het vaccin tegen het coronavirus weleens binnen afzienbare tijd zou kunnen worden gevonden. De bewindsman weet inmiddels wel uit ervaring dat het succes van zijn aanpak valt of staat met de afspraken die we als samenleving met elkaar hebben gemaakt. Die hebben gezorgd dat we de verspreiding van het virus onder controle kregen. Dat hebben we samen gedaan en om dat virus onder controle te houden zullen we het wéér samen moeten doen. De verrassingsaanval van maart moeten we niet nog een keer meemaken. Ankerpunt De bescherming van onze kwetsbare mensen blijft voor Hugo de Jonge een ankerpunt in de aanpak. Tot de laatste fase van de route, totdat het vaccin er is, zullen we met elkaar extra moeten omzien naar ouderen, naar mensen met een beperking en naar chronisch zieken. Het is belangrijk dat mensen weten dat er een groep is, die we zoveel mogelijk moeten afschermen van het virus. Alle maatregelen die we nemen die soms ook ingrijpend zijn in het leven van mensen zijn er juist op gericht om ouderen en andere kwetsbare mensen zo veilig mogelijk te houden. Tijdens de afgelopen persconferentie op 19 mei jl. zei hij: ‘We hebben de laatste maanden veel hartverwarmende initiatieven en acties gezien om juist hen een hart onder de riem te steken. En nu we weer vooruit kunnen kijken, is het des te belangrijker dat we blijven omzien naar de mensen die het het zwaarst hebben’. Dat betekent wat het CDA betreft, nee zeggen tegen individualisme en eigen belang en ja zeggen tegen het nemen van gezamenlijke verantwoordelijkheid. Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven.

Tijdens een bijeenkomst in het ministerie van Algemene Zaken heeft premier Mark Rutte het jongerenmanifest van Coalitie-Y in ontvangst genomen. Het manifest wordt gesteund door acht politieke partijen en tientallen maatschappelijke (jongeren)organisaties.

Tijdens een bijeenkomst in het ministerie van Algemene Zaken heeft premier Mark Rutte het jongerenmanifest van Coalitie-Y in ontvangst genomen. Het manifest wordt gesteund door acht politieke partijen en tientallen maatschappelijke (jongeren)organisaties.

Een terugblik van Gert-Jan Segers op een bijzonder jaar. 👇 'Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe!' Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Gert-Jan Segers

Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe! Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie