Poliflw

Waarom ik hoop dat u uw stem morgen aan ons toevertrouwt Europa raakt ons allemaal. In Brussel staan vergadertafels waar veel macht en geld samenkomen. Aan die tafels vallen beslissingen die de levens van mensen raken in Nederland, in andere Europese landen en ver daarbuiten. Aan deze tafels schuiven ook politici als Carola Schouten en Peter van Dalen aan om - vanuit hun christelijk-sociale overtuiging en met hart en ziel - ervoor te zorgen dat er ook rechtvaardige besluiten worden genomen. Ik vraag u om met uw stem dat christelijke geluid te versterken. Ik vraag u om morgen uw vertrouwen te geven aan onze man in Brussel: Peter van Dalen. Europa roept verschillende gevoelens op. Als ik denk aan de Europese geschiedenis met de decennia van bloedige oorlogen of het nieuws volg over geweld op andere plekken op deze aarde, grijpt me dat aan. Dan beschouw ik Europese samenwerking in de eerste plaats als een wonder en een zegen. Deze samenwerking is niet gewoon en mogen we nooit voetstoots aannemen. Daarvoor ben ik dankbaar en als ChristenUnie staan we voor deze samenwerking. De suggestie van een nexit en het einde van de Europese samenwerking is spelen met vuur. De Europese toekomst is een toekomst waarin we samen optrekken! Maar bij mij roept de Europese Unie soms ook gevoelens van afstand en vervreemding op. Voor mij is glashelder dat er nieuwe breuklijnen ontstaan als politici door blijven duwen richting federale samenwerking en altijd alleen maar meer EU willen. We willen geen Europees leger, geen Europese belastingen, geen begroting voor de eurozone en geen uitbreiding van de EU met Turkije. Dat zijn stappen in de verkeerde richting. Dat willen we bijsturen. Eurorealistisch Juist tussen de Europese dromers en zwartkijkers is het eurorealistische geluid van onze fractie onder leiding van Peter van Dalen hard nodig. Hij maakt zich sterk voor een Europa waar recht wordt gedaan, een Europa met oog voor mensen. Peter blijft het belang van geloofsvrijheid op de agenda zetten en pleit bijvoorbeeld voor een Europese zwarte lijst met landen waar de vrijheid van gelovigen geschonden wordt. - Hij pleit voor een Europees pooierverbod en voert in Brussel de strijd tegen mensenhandel - bij uitstek een grensoverschrijdend probleem. - Peter daagt de Europese Commissie uit om de strijd tegen antisemitisme op te voeren. - Hij staat voor een Europees klimaatbeleid waarmee de landen samen zorgdragen dat de schepping op een schone manier wordt doorgegeven aan de volgende generaties. - Peter staat voor rechtvaardig transportbeleid, humane opvang van vluchtelingen, controle over de grenzen en het tegengaan van belastingontduiking. Bij al die onderwerpen die mensen raken laat Peter het christelijk-sociale geluid klinken. Hij is met zijn fractie geroepen om daar in Brussel het goede te zoeken. Hij en zijn team brengen daar de christelijke politiek in de praktijk. Ze geven geloof een stem. Die rol kan hij met zijn fractie ook de komende jaren vervullen. En wie weet – als we deze verkiezingen voldoende stemmen krijgen dan mogen we een extra zetel innemen in het Europees Parlement. Op plek drie van de gecombineerde lijst staat Anja Haga, een ervaren Friese ChristenUnie-politica met een groot groen hart voor de schepping. Een aanwinst voor het Europees parlement! Daarom mijn verzoek: Vertrouw morgen uw stem toe aan de ChristenUnie-SGP. Vertrouw uw stem toe aan Peter van Dalen en zijn team. Voor een christelijk geluid in Europa!

Nieuwe kansen ‘Ik wil ook aan mijn leven beginnen. Een baan, een huis een gezin. Maar helaas begin ik met een flinke schuld.’ Het zijn de woorden van een stoere kerel van eind twintig die ik spreek op Hogeschool Windesheim tijdens een bezoek afgelopen vrijdag dat in het teken staat van studentenwelzijn. Aan een tafel met zijn decaan en een medestudent, vertelt hij openhartig welke tegenslagen hij had in zijn leven. En hoe hij zich een weg omhoog vocht via MBO 1, 2 en 3 naar het HBO. Onderweg gaf hij een paar keer bijna de moed op, maar door goede begeleiding en vooral veel, heel veel doorzettingsvermogen gaat hij binnenkort afstuderen. Een vechter, waar ik veel respect voor heb. Hij ziet nieuwe kansen in zijn leven en die gun ik hem zeer. Tegelijkertijd is hij een van de jongeren die door de samenleving wordt opgezadeld met een studieschuld. De invoering van het leenstelsel door het vorige kabinet is en blijft een keus die jongeren schaadt. Wij waren en zijn tegen dit schuldenstelsel. We geloven in een samenleving waarin verschillende generaties solidair zijn met elkaar. We willen jongeren de kans geven om te werken aan hun toekomst en daarmee die van Nederland. Het leenstelsel staat haaks op solidariteit tussen de generaties en is onrechtvaardig tegenover jongeren. De schuld hangt als een molensteen om de nek van jongeren, het belemmert de doorstroming van MBO naar HBO, het kopen van een huis wordt moeilijker en het werpt een drempel op om te studeren voor jongeren uit een gezin met een kleine beurs. Mijn overtuiging is dat het systeem waarbij jongeren zich in de schulden moeten steken, zijn langste tijd heeft gehad. En de afgelopen maanden en dagen is die overtuiging alleen maar sterker geworden. In februari slaagden we erin om een groep bevlogen jongerenorganisaties bij elkaar te brengen in Coalitie-Y. Met deze groep van CNV Jongeren, Perspectief, JOB, ISO, LSVB en de NJR werken we nu aan plannen om jongeren perspectief te bieden voor de woningmarkt, de arbeidsmarkt, inspraak en het onderwijs. Samen gaan we ons hard maken voor de afschaffing van dit leenstelsel. Die samenwerking biedt nieuwe kansen voor jongeren. In de afgelopen dagen kwam ook een van de architecten van het leenstelsel tot een nieuw inzicht. GroenLinks trok zijn handen van dit schuldensysteem af. Ik waardeer het dat GroenLinks, die destijds het leenstelsel mede bedacht, zich door de feiten laat overtuigen van de schadelijke werking van dit systeem. Die wending biedt nieuwe kansen voor jongeren. Er komen kansen om echt te werken aan perspectief en dit schuldensysteem af te schaffen. Tegelijkertijd zijn er met VVD, D66 en PvdA nog drie partijen over die achter dit stelsel blijven staan. Met twee van die partijen vormen we nu een coalitie. We hebben tijdens de formatie geprobeerd het stelsel aan te passen, maar in de Tweede Kamer was geen meerderheid voor afschaffing en ook in de coalitie moesten we tegen de klippen op vechten. Wat tijdens de formatie wel lukte was de afspraak dat we door het halveren van het collegegeld in het eerste jaar de impact van het leenstelsel zouden verminderen. Een eerste stap in de goede richting en reden om me aan mijn woord te houden dat ik heb gegeven aan het regeerakkoord. Maar voor ons is dat zeker nog niet het einddoel. En dus zal ik altijd de mogelijkheid zoeken om waar mogelijk ook in overleg met de coalitiepartijen te bekijken wat we wel kunnen doen. Maar er is meer werk aan de winkel. Het is nu belangrijk om nog bredere steun te vinden voor een goed alternatief. Want dit stelsel moet van tafel, op z’n laatst bij de volgende formatie. Dan moeten we ook werk maken van ondersteuning van jongeren die nu de dupe zijn van dit stelsel. Daarom heb ik GroenLinks uitgenodigd om na hun nieuwe inzichten samen met ons na te denken over een beter stelsel waarin jongeren perspectief krijgen. Daarom denk ik met de jongerenorganisaties na over een alternatief stelsel, maar ook hoe we de jongste generatie op andere manieren ondersteuning bieden. Dan gaat het bijvoorbeeld over de kans op een stabiele baan en het perspectief dat een jongere kans maakt op een fijn huis om te wonen. Maar ook om de noodzakelijke hulp tijdens de studietijd, waardoor jongeren in de knel weer hoop krijgen. Want onderzoek na onderzoek laat zien dat de problemen voor jongeren breder zijn dan het leenstelsel. Deze week nog bracht het CBS cijfers naar buiten waaruit blijkt dat de twintigers van nu steeds later stappen zetten in hun leven. Schulden, korte contracten, onbetaalbare huizen zijn een aantal factoren waardoor ze steeds ‘later beginnen aan hun leven’, zoals die student in Zwolle het noemde. De samenleving legt een onrechtvaardig hoge druk bij hen neer. Dat wil ik doorbreken en samen met die jongeren zelf, samen met andere partijen die mee willen doen is dat mogelijk. We kunnen iets veranderen en we gaan iets veranderen. Nu dat besef doorbreekt en die steun voor jongeren groeit, zie ik nieuwe kansen voor deze generatie jongeren. Ze verdienen het.

Stop antisemitisme in Europa 📝 Teken de petitie op www.stop-antisemitisme.nl Amsterdam, Toulouse, Brussel, Parijs, Kopenhagen, Malmö en Berlijn, het zijn acht Europese steden waar in de afgelopen jaren Joden zijn aangevallen of zelfs vermoord. Het is tijd dat Europa werkelijk alles doet wat het kan om Joden veiligheid te bieden. Zij horen bij Europa. “Mijn toekomst is niet in Nederland, niet in Europa”, vertelde een Joodse jongere mij tijdens een ontmoeting in het restaurant HaCarmel in Amsterdam. Zijn woorden raken me. Hij kan nooit onbevangen de straat op met een keppeltje. Alle jongeren met wie ik daar sprak, hebben te maken gehad met uitingen van antisemitisme. Van uitschelden en kleineren tot zelfs geweld of dreiging met geweld. Maar het ergste vond deze jongen het “als omstanders zwijgen en leraren er niets van zeggen.” En in Europa wordt er te veel gezwegen. Dat moeten we doorbreken. Al eeuwenlang woont op het Europese continent een Joodse gemeenschap waarvan de leden - denk aan Spinoza, Einstein en Mahler - van grote betekenis zijn. Het overgrote deel is tijdens de oorlog die we deze week herdenken uitgemoord. Bescherming van de Joodse gemeenschap is daarom ook des te zwaarwegender. En daarom geldt des te meer: Joden horen bij Europa. Over een paar weken zijn de Europese Verkiezingen en mede op basis van de uitslag wordt het programma voor de nieuwe Europese Commissie vastgesteld. Vandaag doen ChristenUnie-SGP lijsttrekkers Peter van Dalen en Bert-Jan Ruisen samen met SGP partijleider Kees van der Staaij en ikzelf – met steun van CIDI directeur Hanna Luden - een oproep aan alle partijen die nu campagne voeren en aan de Europese Commissie die straks gevormd wordt: maak de strijd tegen antisemitisme tot een prioriteit. Er is geen tijd te verliezen. In Europa worden Joden driekwart eeuw na de holocaust opnieuw steeds meer mikpunt van vooroordelen en haat. De aanvallen komen vanuit extreem-rechtse, extreem-linkse en islamitische zijde. Een groeiend aantal Joden trekt weg uit Europa en dat is een nieuwe schandvlek. Onze vrijheid en beschaving staan of vallen de vrijheid en veiligheid van minderheden en in het bijzonder die van de Joodse minderheid. Wij mogen niet zwijgen over dit onrecht. De cijfers zijn verontrustend. Negen op de tien Europese Joden menen dat antisemitisme de afgelopen vijf jaar is toegenomen in de EU. Bijna 30 procent van de Joden in de EU zegt minstens eens in de voorgaande twaalf maanden te zijn lastiggevallen vanwege hun Joodse afkomst, maar slechts één op de vijf van hen stapt naar de politie. Meer dan een derde van de respondenten heeft in de afgelopen 5 jaar overwogen te emigreren, omdat ze zich niet veilig voelen in het land waar ze leven. Het is onbestaanbaar dat Joden zich niet thuis voelen in Europa. Dat we geen veiligheid kunnen bieden aan die jongen die ik sprak in dat Joodse restaurant. Antisemitische aanslagen en incidenten zijn ook een aanslag op de fundamentele waarden en mensenrechten van de Europese Unie. Daarom vragen we met deze petitie om een effectievere aanpak van antisemitisme in Europa op het gebied van oa veiligheid, onderwijs en haatzaaien. Dit moet een prioriteit worden van de nieuwe Europese Commissie. Het is de verantwoordelijkheid van heel Europa, van ons allemaal. We mogen niet wegkijken, we mogen niet zwijgen. Dit is het moment om naast de Joodse gemeenschap te staan. Zij horen bij Europa. Zij zíjn Europa. Teken de petitie op www.stop-antisemitisme.nl! Gert-Jan Segers Mede namens: CIDI-directeur Hanna Luden, SGP-partijleider Kees van der Staaij en Europese ChristenUnie-SGP lijsttrekkers Peter van Dalen en Bert-Jan Ruissen

Winnen geeft verantwoordelijkheid Nog steeds worden er stemmen geteld, maar ik tel alvast onze zegeningen: de steun voor de ChristenUnie groeit met zo’n 100.000 kiezers! Kiezers enorm bedankt! Ik ben iedereen dankbaar die gisteren het vakje bij de naam van een ChristenUnie-kandidaat rood kleurde. Dank voor het vertrouwen dat u ons daarmee geeft. Dank voor de opdracht om geloof een stem te geven. Dank dat we verantwoordelijkheid mogen dragen voor ons mooie land. Ik wil iedereen bedanken die meeleefde met en gebeden heeft voor de campagne en de pittige momenten die we hebben beleefd. Ik dank vandaag ook de provinciale kandidaten, de mensen van de waterschappen, onze kandidaten voor de Eerste Kamer, de vele vrijwilligers die van deur tot deur gingen of zich op een andere manier hebben ingezet voor dit resultaat. Een diepe buiging voor jullie passie en bevlogenheid! In dit alles bovenal grote dank aan God. Wij ontvangen deze uitslag als zegen uit Zijn hand. Hij geeft ons de mogelijkheid om de komende tijd weer ons geloof een stem te geven. Om recht te doen en vrede te zoeken in Zijn naam. Twee jaar geleden stapten we in een coalitie en namen we verantwoordelijkheid. Dat was op momenten best ingewikkeld. Samenwerken met partijen die de wereld soms totaal anders zien dan wij, maar we deden het uit overtuiging met het oog op de mensen in ons land. In die jaren hebben we nooit onze idealen opgegeven, we hebben ons hart laten spreken, we hebben stap voor stap toegewerkt naar het verwezenlijken van onze idealen. Daar gaan we mee door nu u opnieuw uw vertrouwen aan ons geeft. Want wanneer je wint, wanneer mensen hun stem, hun vertrouwen geven, dan geeft dat verantwoordelijkheid. Ik feliciteer de andere partijen die hebben gewonnen en daarmee eveneens die verantwoordelijkheid voor ons land hebben gekregen. Op hun en onze schouders rust nu de taak om recht te doen en vrede te zoeken voor ons land. Om de samenwerking te zoeken met elkaar om zo ons land te dienen. Het zal spannend worden in veel provincies en het zal spannend worden in de Eerste Kamer. We moeten als coalitie en oppositie eens te meer constructief overleg voeren. Vanuit de ChristenUnie is er altijd een uitgestoken hand naar links en naar rechts om samen te werken om dit land een beetje rechtvaardiger te maken. Mijn oproep aan alle partijen is daarom: doe mee! Want winnen is geweldig, maar geeft ons allen verantwoordelijkheid die we samen mogen dragen.

Na een lange onderhandelingen is afgelopen zomer een nieuw college van burgemeester en wethouders geïnstalleerd. Met een wethouder (Carlo Verhaar) uit de gelederen van GroenLinks zijn onze verwachtingen ten aanzien van duurzaamheid hoog gespannen. Nieuwe woningen hoeven niet meer automatisch aanges...

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen!

In november heb ik met fractievoorzitter Henrike Nijman schriftelijke vragen gesteld over veilig fietsen in Deventer. De concrete aanleiding was een reeks (bijna) ongevallen en onveilge situaties voor fietsers op schoolroutes en bij de wegwerkzaamheden. Op ons verzoek zijn de antwoorden afgelopen wo...

Van een oververhit klimaatdebat naar verstandig klimaatbeleid: een verantwoording Het debat over klimaatpolitiek warmt steeds verder op. Afgelopen weekend droeg collega Klaas Dijkhoff z’n steentje daaraan bij en als je sommige bijdragen leest, lijkt het klimaatdebat wel een nieuwe vorm van identiteitspolitiek te worden. De krant die je leest of de opinieleider die je gelooft, bepaalt wat je vindt en iedereen die het niet met je eens is, zou dan ‘hysterisch’ zijn. Met een klimaatakkoord en finale politieke besluitvorming in de maak is het de hoogste tijd om het debat nuchter te voeren en onze politieke keuzes slechts te baseren op ons beste weten. En op basis van onze overtuiging van wat nodig en wat rechtvaardig is. Graag verantwoord ik mij voor wat mij drijft en waar ik mij op baseer bij de komende besluitvorming. Zeker omdat verschillenden van jullie me hebben gemaild met indringende vragen over het klimaatakkoord en ik die vragen serieus neem. Natuurlijk heeft het klimaatdebat met dieperliggende overtuigingen te maken. Maar ook daar kun je rustig over praten. De diepste overtuiging bij mij zelf is het geloof dat wij rentmeesters van deze wereld zijn. De zorg voor de schepping is ons door de Schepper toevertrouwd en we moeten ons aan Hem en aan onze kinderen verantwoorden. Want ook dat laatste drijft mij. Als de consensus onder de klimaatwetenschappers – zo meer daarover – adequaat is, dan weet ik dat er een moment komt waarop mijn drie dochters en – hopelijk – hun kinderen mij zullen vragen welke besluiten ik in het voorjaar van 2019 heb genomen om hun wereld leefbaar te houden. Ik weet nu dat ik straks zal moeten kunnen zeggen dat ik met mijn beste weten, in de gegeven omstandigheden, heb gedaan wat ik kon. Anders kan ik niet met goed fatsoen God, mijn dochters en hun kinderen onder ogen komen.. Een iets minder diepliggende, maar wel uiterst relevante overtuiging is dat ik af wil van onze verslaving aan olie uit het Midden-Oosten, gas uit Rusland en gas uit Groningen. Groningen verdient rust en daarom is het een heel goed besluit geweest van dit kabinet om de gaswinning in Groningen naar nul te gaan brengen. Gasimport uit Rusland is een subsidie voor een autocratische leider met territoriale expansiedrift en een vorm van afhankelijkheid die ik graag inruil voor grotere energie-onafhankelijkheid. Om daarnaast nog maar te zwijgen van de eindeloze stroom Westerse euro’s en dollars voor olie uit landen als Saoedi-Arabië en Qatar. Veel van ons geld voor olie is omgezet in een miljardensubsidie voor de meest duistere vorm van de islam, het salafisme, en voor oorlog en geweld in landen als Syrië en Libië. Hoe eerder we stoppen met de financiering van al die ellende des te beter. Kortom, ook dit zijn voor mij redenen om me met volle kracht in te zetten voor de opwekking van onze eigen, schone energie. Vervolgens moet ik met mijn beste weten keuzes maken. Dat weten baseer ik op de wereldwijde en overgrote consensus onder klimaatwetenschappers. Binnen het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change van de Verenigde Naties) komen zij uit alle windstreken en van tientallen verschillende universiteiten samen en combineren zij hun laatste wetenschappelijke bevindingen. Zie: https://www.ipcc.ch/report/ar5/syr/ En: https://www.ipcc.ch/site/assets/uploads/sites/2/2018/07/SR15_SPM_High_Res.pdf Ze zijn het erover eens dat de aarde versneld opwarmt en dat menselijke activiteit in belangrijke mate daaraan bijdraagt. Als mensen mij bijvoorbeeld wijzen op een klimaatmanifest dat in De Telegraaf stond en ondertekend is door Nederlandse wetenschappers, dan wijs ik er op mijn beurt op dat geen van die ondertekenaars een klimaatwetenschapper is en gezaghebbend de bevindingen van het IPCC kan tegenspreken. Bovendien baseren ze zich op studies die al vaker zijn weerlegd. Als je vervolgens ziet wat er op het spel staat, kan ik het me ook niet veroorloven om te hopen dat deze sceptici wel gelijk hebben en al die klimaatwetenschappers wereldwijd ongelijk. Want klimaatverandering leidt op de ene plek tot te veel regen, op de andere plek tot grote droogte en tot extreem weer. Met alle lokale gevolgen van dien. De opwarming leidt tot stijging van de zeespiegel, tot dreigende overstromingen, aantasting van de biodiversiteit, minder zoet water, verminderde vruchtbaarheid van gebieden, lagere beschikbaarheid van voedsel. Om nog maar te zwijgen van kolencentrales die dag in dag uit vieze lucht uitstoten waar we allemaal nu al last van hebben. Kortom, wat op het spel staat, is de leefbaarheid van deze aarde, Gods schepping, ons gemeenschappelijk huis. En als dat op het spel staat, is het totaal onverantwoord om de consensus onder klimaatwetenschappers te negeren, te hopen dat sceptici misschien toch gelijk hebben en niets te doen. Ik kies er derhalve voor om, geholpen door de beste wetenschappers, zo verstandig mogelijk en met mijn beste weten te doen wat ik op mijn plek kan om deze wereld wel leefbaar te houden. Te meer omdat diezelfde wetenschappers mij vertellen dat elke vermindering van de opwarming al in het positieve zin verschil maakt. Met mijn inzet voor een rechtvaardig en ambitieus klimaatakkoord probeer ik dat verschil te maken. Naast de – in my humble opinion – niet ter zake kundige ondertekenaars van het klimaatmanifest in De Telegraaf is er ook andersoortige weerstand tegen de aankomende energietransitie. Er is zeker ook weerstand van degenen die bij de energietransitie beduchter zijn voor de financiële gevolgen voor zichzelf dan dat ze beducht zijn voor de gevolgen van opwarming voor ons allemaal. Zij willen behoud van de status quo – olie uit het Midden-Oosten en gas uit Rusland en Groningen – omdat ze daar hun geld aan verdienen. Voor de mensheid en de leefbaarheid van de wereld is het van belang om over te gaan naar schone energie. En dat gaan we ook doen. Ik luister liever naar kenners die een kundige – en in sommige gevallen ook gelovige – bijdrage aan dit debat leveren. Als fractie hebben we ons laten bijpraten door onder andere Reinier van den Berg. Een heldere en gelovige stem van buiten Nederland is bijvoorbeeld Katharine Hayhoe, wetenschapper in de VS. Hier een mooi interview met haar: https://www.theguardian.com/science/2019/jan/06/katharine-hayhoe-interview-climate-change-scientist-crisis-hope Dan nog een paar antwoorden op een paar vragen. V: Waarom moet Nederland zo nodig koploper worden, terwijl we maar zo’n klein landje zijn? A: Als het gaat om het aandeel duurzame energie zijn we helemaal geen koploper. Sterker, we zitten op dat punt nu in de Europese staartgroep! Er is in ons land nog een wereld te winnen als het gaat reductie van CO2-uitstoot en de opwekking van eigen, schone energie. Daarom moeten we ambitieuze doelen stellen. Zo doen we kennis op die leidt tot innovatie, export en nieuwe werkgelegenheid. Nederland is nu al koploper als het gaat om klimaatadaptatie (deltawerken, dijkverhoging, watermanagement in deltagebieden, met een glansrol voor onder andere de Universiteiten van Delft en Wageningen), het zou voor ons land goed zijn om ook koploper te worden bij nieuw klimaatbeleid en de energietransitie. Tegelijk doen we dat niet alleen, we zijn geen eenzame Don Quichotte. We zijn ook geen eiland. Maar we zijn het wel aan onze stand verplicht het voortouw te nemen. We zetten ons daarom in om een Europese kopgroep te vormen met wie we hierin samen optrekken. We willen dus voorop lopen, maar wel samen met de ons omringende landen, om zo het verschil te maken. -- V: Waarom worden burgers zo op kosten gejaagd en bedrijven ontzien? A: Er doen veel spookverhalen de ronde over de kosten voor de burger. Het enige juiste is dat we nog niet weten wat de kosten precies zullen zijn en wat door bedrijven en wat door burgers opgebracht moet worden. Daarover gaan we als coalitie, kabinet en Kamer pas besluiten nemen als de eerste berekeningen er zijn van het CPB en het PBL. Maar voor de ChristenUnie kan er alleen een klimaatakkoord zijn als het ook een rechtvaardig akkoord is dat voor iedereen te dragen is. We gaan de doelen van CO2-reductie halen, maar wel zo dat alle gezinnen en huishoudens het kunnen meemaken. Daarom hebben we als ChristenUnie ook een variant ingebracht waarin gas iets duurder wordt en de compensatie plaatsvindt via de energiebelasting. Uit de eerste doorrekening blijkt dat gunstig te zijn voor gezinnen met een smalle beurs (https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/christenunie-wil-lage-inkomens-ontzien-in-energietransitie~b5de9d9b/) En natuurlijk moet ook de industrie zijn deel betalen. --- V: Wat is nu het verschil tussen die Klimaatwet en het Klimaatakkoord? A: De Klimaatwet is een initiatief van VVD, CDA, D66, GroenLinks, SP, PvdA, 50plus en ChristenUnie en deze wet is al aangenomen. De wet legt de doelen vast inzake de CO2-reductie in 2030 en 2050. Het concept-Klimaatakkoord van december is het geheel van voorstellen van de klimaattafels en de reactie van het Kabinet daarop. Dat is nu ter doorrekening gestuurd naar het CPB en PBL, die kijken of we met de voorstellen onze doelen halen en wat de kosten zijn voor gezinnen en bedrijven. Daarna is het woord aan de coalitie die de definitieve keuzes moet maken. De beslissende keuzes voor de komende jaren moeten dus nog steeds worden gemaakt en de ChristenUnie zit aan de tafel waar die knopen worden doorgehakt. De ChristenUnie zet zich in voor een ambitieus klimaatakkoord. We hebben daar de tijd voor en we gaan stap voor stap in de richting van steeds meer schone energie. Alles wijst erop dat dat de juiste en verstandige keus is. En de ChristenUnie zet zich in voor een rechtvaardig klimaatakkoord dat vervuilers laat betalen en gezinnen in staat stelt hun leven langzaam maar zeker aan te passen. Dit is wat we willen en dit is waarom we het doen. Nuchter, verstandig en met overtuiging.