Poliflw

Op de laatste raadsvergadering voor de zomer heeft een meerderheid van de gemeenteraad van Houten zich uitgesproken om het Initiatief dat zich inzet om de Sinterklaasperiode feestelijk te maken voor álle Houtenaren te ondersteunen. Het initiatief ‘Sint voor alle Houtense kinderen’ heeft als doel de roetveegpiet tot standaard te maken in Houten en daarmee aan te sluiten bij de landelijke intocht en het Sinterklaasjournaal. De initiatiefnemers hebben overleg gehad met het Sinterklaascomité in Houten en ook het comité erkent dat een groeiende groep inwoners van Houten vindt dat de roetveegpiet de meest voor de hand liggende aanpassing is. Beide groepen hebben een beroep gedaan op de raad, als vertegenwoordigers van haar inwoners, om de verandering te steunen. PvdA, D66, GroenLinks, ChristenUnie en het CDA hebben gezamenlijk een motie ingediend die ook werd gesteund door de VVD. Zij willen het initiatief steunen omdat zij vinden dat de gemeente Houten voor een inclusieve samenleving staat: “We kiezen voor ‘we’: het met elkaar oplossen en iedereen bij de samenleving betrekken”. Net als elders in Nederland, is óók in de gemeente Houten helaas sprake van ongelijkheid en achterstelling, die soms ook plaatsvindt langs etnische lijnen. Eén van de aanhoudende discussies daarbinnen gaat over de zwarte-pietfiguur bij het Sinterklaasfeest. De gelaatskleur van de zwarte-pietfiguur roept, hoewel niet zo bedoeld, voor een groep mensen in onze samenleving eerder associaties op met racisme en discriminatie, dan met een fijn en vrolijk feest. De partijen onderschrijven met de initiatiefnemers en het Sinterklaascomité dat het Sinterklaasfeest voor velen van ons een mooie jeugdherinnering is die we koesteren. “Ook onze kinderen gunnen we dit feest met alle vrolijkheid en blijdschap die daarbij hoort”. Natuurlijk, de politiek beslist niet over tradities, maar kan zich wel uitspreken over haar ideaal van een inclusieve samenleving. En dat betekent dat Sinterklaas een feest is voor álle kinderen en hun ouders in de Houten. Gezien de huidige maatschappelijk discussie vinden de partijen het nu het moment om hun steun uit te spreken voor dit initiatief en de oproep van het Sinterklaascomité. De motie roept op om organisaties die betrokken zijn bij Sinterklaasfeesten en -intochten de roetveegpiet tot standaard te verklaren en de traditionele zwarte-pietfiguur niet meer te gebruiken. Ook willen de partijen dat de gemeente Houten zelf de zwarte-pietfiguur niet meer gebruikt.

Het bericht De raad spreekt zich uit voor een inclusieve samenleving. verscheen eerst op PvdA Houten.

Afgelopen dinsdag 16 juni is een besluit genomen over het bouwen van woningen aan de Lekdijk in Schalkwijk. Nu zijn we als PvdA altijd erg voor het bouwen van woningen, maar we zijn wel erg tegen dit plan. Het gaat namelijk om het bouwen van 8 tot 11 zeer luxe villa’s op de Lekdijk 28 waar nu een landbouwbedrijf zit. Dat is ver buiten Schalkwijk en die 11 woningen vormen dan een soort eiland in het groen. De gemeente wil er miljonairs woningen gaan bouwen, een soort Bosch en Duin, maar dan aan de Lek. Dat er woningen gebouwd worden in het buitengebied is geen verrassing voor de PvdA. Al jaren wil de gemeente in het buitengebied agrarische gronden uitruilen tussen agrariërs om allerlei redenen: grond beschikbaar krijgen voor oeverversterking, meer aaneengesloten landbouwgronden zodat de verkeersintensiteit verminderd wordt. Dat klinkt redelijk overzichtelijk, maar is een razend ingewikkeld en langjarig proces geweest. Alle hulde daarvoor. Dat brengt wel allemaal kosten met zich mee en die worden gecompenseerd door woningbouw. Voor het college is die woningbouw slechts het sluitstuk van een ingewikkeld project. Als PvdA vinden we de uitkomst dat er uiteindelijk 11 woningen aan de Lekdijk gebouwd kunnen worden, ongewenst. De woningbouw is uitsluitend ingegeven om de bedrijfsverplaatsingen en de eigen kosten te financieren. Dit is een veel te eenzijdige basis voor het legitimeren van een ‘mini-woonwijk’ op deze locatie. Laten we het eens omdraaien: als er geen financiële noodzaak was, was er iemand ooit op het idee gekomen om daar op die plek woningen te bouwen ? Het antwoord ligt voor de hand. We delen de mening van verontruste inwoners dat een financieel negatief resultaat nimmer de legitimatie mag zijn voor de gemeente om het groen- en duurzaamheidsbeleid voor het Linielandschap aan de kant te schuiven en dat zij zich zorgen maken over de mogelijke beperkingen voor hun agrarische bedrijfsvoering en het ongewenste precedenten kan scheppen. Hoe begrijpelijk dit proces is gelopen, de uitkomst zal voor veel inwoners als bestuurlijk opportunisme gezien worden als nu ineens wél landschappelijke kwaliteiten van de Oeverwal- zoals vastgesteld in het Beoordelingskader Ruimtelijke Kwaliteit Eiland van Schalkwijk- aan de kant geschoven kunnen worden. Bovendien ligt het te bebouwen gebied op struikelafstand van Fort Honswijk, waarvan we allemaal hopen dat het binnenkort de UNESCO Werelderfgoedlijst gaat halen. Als die nominatie in gevaar komt, zal dat mogelijk de wal zijn die het schip doet keren. Maar dat is lang niet zeker. Als het plan zoals nu voorgesteld, het moet worden, dan heeft het college gewoon een slechte en risicovolle deal gemaakt. De wethouder stelde zich onwrikbaar op en wil de ruimte hebben om, indien uit alle verdere onderzoeken blijkt dat de lichten op groen staan, 8 tot 11 woningen te bouwen aan de Lekdijk omdat dat de kortste klap is om uit de kosten te komen. Tja, dat is niet de manier van besturen waar wij als PvdA blij van worden. Bijzonder is ook dat het CDA en Groen Links, vaak de zelfverklaarde hoeders van het buitengebied, de inwoners nu zo in de kou laten staan en niet eens een poging gedaan hebben om tegendruk te bieden. Hooguit kun je stellen dat zij kiezen voor de vlucht vooruit. Het wordt er niet beter op door er, zoals het CDA deed, er een romantische voorstelling van te maken en te hopen op een ‘mooie nederzetting’ of zoals Groen Links stelt: ‘Er komen nog onderzoeken en dan beslissen we wel’. Dat vinden wij geen manier van doen. Meerdere partijen hebben gepraat als Brugman, maar helaas, de coalitie had de gelederen gesloten, waardoor de direct omwonenden aan het kortste eind trekken en alle inwoners van Houten de kans lopen een prachtig stuk landschappelijk cultuurgebied verkwanseld te zien worden.

Het bericht Bosch en Duin aan de Lek, wie zit daar op te wachten? verscheen eerst op PvdA Houten.

Op 10 maart heeft de PvdA Houten, Groen Links en CU de oproep gedaan om kinderen die vastzitten in opvangkampen in Griekenland, op te nemen in Houten. We weten van voorgaande jaren dat de gemeente Houten vluchtelingen op een goede manier kan opvangen. Samen met de vele vrijwilligers en gastgezinnen is er in de Houtense gemeenschap steeds een grote bereidheid om zich in te zetten voor vluchtelingen. We zijn enorm blij dat het college meteen positief reageerde op de oproep. In eerste instantie gaat het om 10 kinderen, maar mocht blijken dat er meer gastgezinnen bereid zijn om kinderen op te nemen, dan kunnen dat er ook meer worden. Nu hangt het er nog af of de Nederlandse regering óók mee gaat werken. Begin maart hebben de Stichting Vluchteling, VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children een oproep gedaan aan Nederlandse gemeenten om deel te nemen aan de ‘Coalition of the Willing’. Doel is om 500 kinderen die vastzitten in Griekse opvangkampen, in Nederland een veilige plek te bieden en op deze wijze een bijdrage te leveren aan het verlichten van de humanitaire crisis op de Griekse eilanden. De hoop is dat wanneer voldoende gemeenten hun bereidheid tonen, het kabinet ook zal instemmen. In de afgelopen week hebben colleges en gemeenteraden zich uitgesproken om kinderen op te vangen, als het kabinet hiertoe besluit: na Leiden volgden Zwolle, Groningen, Tilburg, Amsterdam, Den Haag, en Utrecht. Het gaat per gemeente om aantallen van 10 – 25 kinderen. Heel blij dat Houten zich nu ook aansluit bij deze gemeenten. Nu de regering nog!

Het bericht Gemeente Houten neemt 10 kinderen op uit Griekse opvangkampen verscheen eerst op PvdA Houten.

De gemeente Houten gaat voortaan studenten van middelbare en hogere beroepsopleidingen dezelfde vergoeding betalen. De PvdA heeft samen met D66 daarvoor een voorstel gedaan en kreeg daarvoor een ruime meerderheid van SGP, HA, GroenLinks en CDA. Ook de wethouder omarmde het voorstel. Alleen VVD, ITH en ChristenUnie stemden tegen.

Ook bij de gemeente Houten was het praktijk dat MBO-studenten tijdens hun stage minder stagevergoeding krijgen dan stagiairs van het HBO of de universiteit. Bij de gemeente Houten werken jaarlijks zo’n 15 stagiairs, waarbij gemiddeld 5 studenten van het MBO.

Bij de Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs is de frustratie over de ongelijke betaling groot. Studenten vragen zich af waarom er een verschil in hun beloning zit, terwijl zij net zo hard werken en net zoveel uren maken als alle andere stagiairs. Het past zeker ook niet bij de inclusieve arbeidsmarkt die we in Houten willen hebben en dan moet je natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven. De PvdA hoopt dat het voorbeeld van de gemeente Houten navolging krijgt in het bedrijfsleven.

Het bericht Voortaan dezelfde vergoeding voor stagiairs mbo en hbo verscheen eerst op PvdA Houten.

Mensen met een laag inkomen verdienen extra ondersteuning. Houten kent daarvoor verschillende regelingen. Evaluatie hiervan stond op de agenda van de raadsvergadering van 18 juli jl. De evaluatie, die ruim twee jaar op zich had laten wachten, bleek mager te zijn. Met deze evaluatie is er eindelijk een compleet overzicht van de verschillende regelingen, maar meer is het nog niet. Voor hen, die in 2017 al aangaven het hoofd net boven water te houden en voorbeelden noemden van wat in hun situatie niet en wel hielp om daarmee te dealen, is dat een schamele opbrengst. Je zal maar in hun schoenen staan! Het college kondigde een vervolgevaluatie aan. Laten we hopen, dat deze vervolgevaluatie wel meer licht gaat bieden. We hebben het college opdracht gegeven praktijkervaringen mee te nemen bij de vervolgevaluatie. Deze ervaringen kregen we aangereikt door Richard Makkinga, zelf actief in de bewindvoering. Hij signaleerde dat maatregelen bedoeld om mensen die het nodig hebben te ondersteunen, hen niet bereiken. Hij baseerde die ervaring bij zijn eigen activiteiten bij o.a. Budgethulp Houten, Schuldmaatje en het Infospreekuur. Zo merkte hij zelf, dat hij de Individuele Inkomenstoeslag al enkele jaren niet meer had aangevraagd in de veronderstelling dat deze niet meer bestond. Hij constateerde, dat nogal wat inwoners niet in staat zijn zelfstandig gebruik te maken van deze regelingen en daarbij hulp nodig hebben. Ook ontdekte hij, dat inkomen- en/of vermogenstoetsen voor sommige mensen betekenden, dat zij net buiten een regeling vallen. Het gaat dan om mensen die langdurig van een laag inkomen (WAJONG, WAO e.d.) moeten leven. Vaak zag hij ook tegengestelde eisen, die verschillende instanties hanteren. We hebben als PvdA, samen met GroenLinks, D66 en SGP zijn signalen ter harte genomen. Op basis van zijn inbreng is een motie opgesteld die het college verzoekt de gesignaleerde problematiek bij de vervolgevaluatie verder in kaart te brengen en Makkinga hierbij te betrekken. Deze motie werd vervolgens ook ondertekend door ChristenUnie, CDA, Houten Anders en ITH en is nu richtinggevend voor de inhoud van de vervolgevaluatie. Wat ons betreft kan het college hier best meer haast mee maken, zodat zij voor eind dit jaar met de volgende stap op deze weg kan doorkomen.

Evaluatievragen De volgende vragen zijn aan de vervolgevaluatie meegegeven: – Welke informatielacunes bestaan er met betrekking tot de minimaregelingen en hoe kunnen deze opgelost worden? – Hoe kunnen betrokken instanties beter toegerust worden, zodat ze de doelgroep beter kunnen informeren over het bestaan van voorzieningen en ondersteunen bij het aanvragen hiervan? – In hoeverre biedt de bestaande regelgeving in de uitvoeringspraktijk voldoende ruimte voor maatwerk, zodat mensen de ondersteuning krijgen waar zij aanspraak op hebben?

Het bericht Raad biedt luisterend oor voor praktijkervaringen bij de minimaregelingen verscheen eerst op PvdA Houten.

In de raad van 28 mei 2019 stond het windpark Goyerbrug op de agenda. Een beladen onderwerp met uitgesproken vóór- en tegenstanders. De PvdA Houten heeft tegen het plan gestemd. En dat terwijl we helemaal niet tegen windenergie zijn. Want Nederland moet naar een duurzame energiehuishouding. Windenergie is daar een essentieel onderdeel van. Tegelijkertijd begrijpt de PvdA de moeite die omwonenden hebben met de plaatsing van nieuwe windmolens. Nederland is een dichtbevolkt land en daardoor zorgt elk groot infrastructureel project voor overlast voor omwonenden, of het nou gaat om een nieuwe weg, zonnevelden of windmolens. Windmolens zorgen voor geluidsoverlast, slagschaduw en aantasting van natuur en landschap. Het helemaal wegnemen van die overlast is een illusie, maar het kan beter dan in de huidige praktijk gebeurt. In elk geval beter dan de manier waarop dit college dat nu ten aanzien van het windpark Goyerbrug heeft aangepakt. Waar ging het fout? Laten we voorop stellen dat de ondernemer die het windpark wil bouwen geen blaam treft. Hij heeft een duidelijke ambitie en is al ruim 10 jaar bezig zijn plannen te verwezenlijken en daar zat nooit een woord Spaans bij. Hij heeft zoals we dat ook willen van ondernemers veel in het werk gesteld om omwonenden te betrekken bij de plannen en hij heeft voorstellen gedaan de overlast zoveel mogelijk weg te nemen en compensatieregelingen voorgesteld. Wat is dan het probleem? Nou, dit college heeft zich bijna vereenzelvigd met de ondernemer en daarmee haar eigen afwegingen die het college namens de inwoners van Houten moet maken, ‘weggegeven’. Dat is kwalijk. De afweging die de gemeente hoort te maken is of het windpark past in het landschap. Bij de aanwijzing van de locatie bij de Goyerbrug door de provincie is ook de ashoogte van de windmolens bepaald. De hoogte is toen vastgesteld op ten minste 60 meter. Toen de aanvraag van de ondernemer een aantal maanden geleden binnenkwam, bleek het te gaan om een ashoogte van 166 meter. Bijna 3 keer zo hoog! De turbines van het windpark Goyerbrug worden bovendien één van de grootste op land tot nu toe in Nederland. Toen had het college in actie moeten komen. De ruimtelijke inpassing is een afweging die alleen de gemeente moet maken. Naar onze stellige overtuiging past een windpark met dergelijke hoge masten daar niet. Maar daar hebben we dus geen enkel debat over gevoerd. Ook kwalijk is dat de gemeente zich verschuilt achter een extern bureau. Dit bureau heeft van alles getoetst aan de geldende wet- en regelgeving: geluid, luchtkwaliteit, slagschaduw, radar, kabels en leidingen enzovoort. Maar over één ding doen zij geen uitspraak (en dat benadrukken zij ook), namelijk of het windpark qua ruimtelijke ordening acceptabel is. Dat is ter beoordeling aan de gemeente. Je kan je als gemeente niet verschuilen achter een extern bureau dat zegt dat aan de regeltjes is voldaan. Dit college heeft de hoogte van de windmolens geen moment ter discussie gesteld, verschuilt zich achter procedures en wetten, heeft op dit punt haar huiswerk niet gedaan, met als gevolg dat de ashoogte van de molens er ‘ingerommeld’ is. Dat komt omdat het college dit windpark heel erg graag wil. Bij zo’n sterke ambitie ben je bereid een groot aantal nadelen voor lief te nemen. Die ambitie vertroebelt het nemen van verstandige en afgewogen besluiten. Als dat windpark daar komt, dan is dat omdat je dat als college op dit plek wil. Niet omdat je aan wet- en regelgeving gebonden bent. En dan natuurlijk het draagvlak. In de aanloop van dit college en in de afgelopen maanden lagen de woorden ‘samen’ en ‘draagvlak’ voortdurend op de lippen van de collegeleden. Ook over het windpark gaf het college hoog op dat ‘draagvlak belangrijk is’. Let wel, nergens is er een wettelijke bepaling te vinden die in gaat op het fenomeen ‘draagvlak’. Het college heeft daar zélf zo veel gewicht aan gegeven en daar een hele grote broek over aangetrokken. En dan moet je helaas aanzien hoe het college opschuift van ‘draagvlak is belangrijk’ naar ‘een zekere acceptatie’. Om het even in perspectief te zien: bij 15 adressen is sprake van een ‘zekere acceptatie’ en bij 500 adressen zegt het college zelf dat het beeld diffuus is, maar zeker niet positief. Hoezo, draagvlak?! Dan blijkt dat het college zelf bedacht heeft dat draagvlak van de bewoners die direct naast het windpark wonen, voor het college voldoende is om haar afwegingen te maken. 15 adressen dus. Dat hadden ze dan ook wel iets eerder mogen zeggen! Was daar dan van meet af aan eerlijk over geweest en zeg tegen omwonenden dat zij van alles kunnen vinden, maar dat dat geen effect zal hebben op de uiteindelijke plaatsing van de molens. Het was dan ook bijzonder om te zien dat VVD en CDA met hun beloftes over het belang van draagvlak, een 180 graden draai moesten verantwoorden en zich verweerden met een gezocht argument dat men ‘de regie niet aan de provincie wil geven’. Alsof de provincie een dergelijk project niet zou kunnen managen! Het bleek al snel dat de coalitie had ‘getekend bij het kruisje’ en de rijen zich op voorhand al hadden gesloten. Het plan is dan ook aangenomen. GroenLinks en de ChristenUnie konden hun geluk niet op en hamerden op argumenten van het algemeen belang waar niemand het mee oneens is: want natuurlijk wil iedereen duurzame energie! Maar de PvdA heeft als voorwaarde dat bewoners volwaardig mee kunnen praten over de uitvoeringsplannen. Dat betekent dat je voldoende ruimte geeft aan het organiseren van tegenspraak. We maken ons als PvdA geen illusies, het iedereen op elke plek altijd naar de zin maken zal niet lukken. En de verantwoordelijkheid om voor de komende generaties een duurzame energievoorziening te realiseren is groot. Te groot om nu de makkelijke weg te kiezen, je moet de tegenspraak een stem geven, niet wegduwen maar aan de terechte zorgen tegemoet komen. Want dit is niet het laatste windpark of zonneveld waar we ons hoofd over moeten breken. De energietransitie vraagt de komende jaren vaker om dergelijke ruimtelijke ingrepen. Linksom of rechtsom zullen we moeten leren dit samen met de inwoners te doen.

Het bericht Stem tegen het windpark Goyerbrug verscheen eerst op PvdA Houten.

Als je vanaf de A27 Houten binnenkomt zie je langs het Amsterdam-Rijnkanaal drie windmolens. Aan de andere kant van het kanaal, op Nieuwegeins grondgebied, zie je er ook vijf staan. Het valt op dat de Houtense molens minder vaak draaien, dan die aan de andere kant. Je zou zeggen: Jammer van alle duurzame energie die opgewekt had kunnen worden! Maar die molens in Houten draaien minder, omdat Houten daarover in belang van de omwonenden afspraken met Eneco heeft gemaakt. Vanwege een motie van de gemeenteraad uit 2017 is afgelopen jaar onderzocht of een ander draaiprogramma effect kon hebben op de ervaren geluidshinder. De conclusie van het college over dit onderzoek stond centraal tijdens de gemeenteraadsvergadering van 12 maart jl. De hoop was gevestigd op afronding van een jarenlang voortslepend dossier.

Het college vond dat het doel van de motie uit 2017 niet bereikt was. Herhaaldelijk gooiden de coalitiepartner de handen in de lucht: “We kunnen dus niet anders dan weer gaan draaien volgens maatwerkvoorschriften”. Maar, op basis van de onderzoeksresultaten was ook wel een andere wending van dit college denkbaar. Namelijk één waarin het college nadrukkelijk kiest voor het álgemeen belang. Immers, dit college staat zich voor op de doelstelling energieneutraal in 2040 te willen zijn. Juist door dit onderzoek liggen ook argumenten voor het oprapen om daarop nu door te zetten en de maatwerkvoorschriften toch in een ander licht te bezien. Wij vinden dat een gemiste kans! Wat weerhield het college er nu van om scherper aan de wind te varen? We hebben daarover tijdens het debat diverse vragen gesteld. De antwoorden bleven onze verbazing voeden. Het onderzoek toonde ook aan dat er met een andere draaiprogramma substantieel méér energie kon worden opgewekt. Dertig procent meer! Niet misselijk als je een sprong voorwaarts wilt maken in de energietransitie! Tja, wat laat je dan het zwaarst wegen: het woongenot en nachtrust van een tiental huishoudens die overlast ervaren of die sprong voorwaarts in de energietransitie? We vroegen ons af of het instemmen op de oude maatwerkvoorschriften soms een soort handjeklap, om de weg vrij te maken voor de ontwikkeling van windmolens op de Goyerbrug. Na bekend worden van het raadsvoorstel kondigde Eneco aan de maatwerkvoorschriften ter discussie te willen stellen. Daarmee zou de bescherming die de maatwerkvoorschriften nu bieden helemaal op de tocht te staan en zouden we in Houten uitsluitend terugvallen op de wettelijke normen die voor windmolens gelden (het Activiteitenbesluit). Was dat het effect dat het college uiteindelijk met terugkeer naar de maatwerkvoorschriften voor ogen had?

De afgelopen jaren zijn kosten noch moeite gespaard om in gesprek te blijven met tegenstanders van het windpark. Maar we zien inmiddels ook andere ontwikkelingen. Tijdens de voorbespreking met de raad waren de reacties van verschillende insprekers een teken van een kanteling in Houten op het windmolendossier. Sterker dan de stem van tegenstanders klinkt nu ook het geluid van pleitbezorgers voor het windpark voor de opwekking van duurzame energie . Daarmee lijkt er een groter draagvlak te groeien voor uitbreiding van de energieproductie (meer draaiuren) door de drie molens langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Dat zou toch ook GroenLinks als muziek in de oren moeten klinken!?

Nee, dit had allemaal geen rol gespeeld! De coalitiepartijen ontboezemden met pijn in het hart het wel anders gewild te hebben, maar ‘zolang de maatwerkvoorschriften er zijn ….’ , het écht niet anders kon dan het raadsvoorstel te volgen. Dank je de koekoek! In plaats van zelf de politieke moed te hebben om zich uit te spreken vóór windenergie, wat men werkelijk jaar in jaar uit heeft gepredikt, gooien GroenLinks en CU nu de handdoek in de ring en liet men doorschemeren dat anderen de kolen uit het vuur moeten halen. Wedden dat wanneer de rechter de maatwerkvoorschriften om zeep helpt, de coalitiepartners opnieuw een draai maken?

De complimenten gaan naar D66 die in dit debat wel kiest voor het algemeen belang en de voortzetting van het draaiprogramma van tijdens de proef. In onze ogen heeft D66 een aantal zaken goed met elkaar verbonden: het beëindigen van de evaluatie, kiezen voor het algemeen belang en het in gesprek blijven met de stakeholders. We hebben hen daarom gesteund in het debat. Het mocht allemaal niet baten, de coalitie heeft de rijen gesloten en dat was helaas te verwachten. Maar het is natuurlijk een illusie te denken dat de discussie in Houten over dit windpark zal verstommen. Tegenstanders en voorstanders laten hun stem volop horen. Het is jammer dat deze coalitie de handen in de lucht gooit, niet de regie pakt en weer een speelbal wordt van omstandigheden.

Het bericht Windmolenpark Houten. Over idealen en de barre werkelijkheid. verscheen eerst op PvdA Houten.