Poliflw

Aanstaande zaterdag 11 september vindt het bijzonder partijcongres plaats in Den Bosch. Samen met veertien CDA-afdelingen hebben we een brief naar het partijbestuur gestuurd. Met deze brief willen we bouwstenen aandragen voor het CDA-verhaal, de veranderingen die wat ons betreft noodzakelijk zijn om het CDA bijeen te houden en het vertrouwen van CDA-leden en stemmers te herwinnen. We geven hiermee gehoor aan de oproep van het partijbestuur. Bepaal een heldere christendemocratische koers Ten eerste moet het CDA weer duidelijk staan voor een heldere christendemocratische koers. Deze uitgangspunten zijn nu voor de kiezer niet meer herkenbaar. Geef duidelijk invulling aan onze CDA-kernwaarden: rentmeesterschap, gespreide verantwoordelijkheid, publieke gerechtigheid en solidariteit. Ga verder met het toekomstperspectief voor 2030 ‘Zij aan Zij’en kom met concrete plannen. Nederland heeft onze kernwaarden nu meer dan ooit nodig. We komen als christendemocraten op voor gezinnen, familiebedrijven, het verenigingsleven en sociale cohesie. Hier moeten we met overtuiging voor staan en dit ook duidelijk uitdragen in onze politieke koers en in de organisatie van het CDA. Toon het sociale gezicht Ten tweede moet het CDA in haar beleid haar sociale gezicht tonen en uitdragen. Inwoners en ondernemers komen steeds vaker tussen de wielen van de overheid terecht en worden daar vermorzeld. Er ontstaat een tweedeling in de maatschappij. Mensen met wie het goed gaat en die zichzelf goed redden en mensen die aan hun lot worden overgelaten. We hebben een overheid nodig die benaderbaar is en een menselijk gezicht heeft en toont, zeker aan inwoners die van de overheid afhankelijk zijn. Stel mensen en hun rechtsbescherming weer centraal, in plaats van planbureaus en modellen leidend te laten zijn. Pak met concrete voorstellen de tweedeling in de maatschappij aan op het gebied van wonen, inkomen, onderwijs en zorg. Maak zo snel mogelijk werk van haalbare en betaalbare oplossingen voor het klimaatprobleem en maak wetgeving, EU-richtlijnen en internationale verdragen juridisch ondergeschikt aan het klimaatdoel. Kies voor Europese samenwerking en sta daarbij pal voor de rechtsstaat. Bied perspectief voor de boeren en het platteland, de natuur én iedereen die daarin woont en werkt. Pleit voor duurzame leefbaarheid van (kleine) kernen en het ommeland, nu en in de toekomst. Doe dit in een tempo dat de samenleving kan volgen. Voer ook het regionale kiesstelsel in om de band tussen kiezer en gekozene te versterken. Doorbreek de huidige bestuurscultuur Ten derde moet de huidige bestuurscultuur doorbroken worden. Als CDA moeten we bijdragen aan transparantie en actief zorgen dat tegenmacht de ruimte krijgt in het openbaar bestuur. Blijf weg van de achterkamertjes en de daaruit voortvloeiende akkoorden. Blijf open staan voor kritische geluiden. De Haagse ‘ons-kent-ons’ bubbel moet plaats maken voor een open beleid dat recht doet aan allen, zowel binnen als buiten het CDA. Zorg ervoor dat politiek Den Haag het goede voorbeeld geeft en wet- en regelgeving niet alleen voor inwoners en ondernemers geldt maar ook voor de bewindspersonen en hun organisaties. Het is essentieel dat de impact en effectiviteit van nieuwe wet- en regelgeving vooraf aan introductie wordt getoetst in een pilotproject waarin doelgroep, stakeholders en testregio deelnemen. Verenig de partij Ten vierde moet de partij verenigd worden. Maak van het CDA weer de brede volkspartij die het altijd is geweest, voor jong én oud, stad én platteland. Doe dit door het mogelijk te maken dat iedereen kan meepraten en zich gehoord voelt in de partij. Versterk daarvoor het democratische gehalte van het CDA. Concreet betekent dit dat een conceptregeerakkoord voorgelegd moet worden aan het congres. Daarnaast moet het CDA openlijk afstand nemen van de gevoerde praktijken in het CDA rond donaties, omgangsvormen, bestuursamendementen en andere parallelle circuits die voor het gewone lid ongrijpbaar en onbegrijpbaar zijn en waarop bestuurders en politici moeilijk aangesproken kunnen worden. Zorg voor transparante en controleerbare procedures waar iedereen weer vertrouwen in kan hebben. Herstel de verbroken verbinding Ten vijfde moet het CDA als partij, gelet op alle commotie, de geconstateerde afdwaling van de oorspronkelijke beginselen, en de grote afstand tussen partij en haar leden gereorganiseerd worden. Herstel de verbroken verbinding tussen lokale en provinciale afdelingen en de landelijke partij. Het CDA wordt in de eerste plaats gedragen door de vele leden die lokaal actief zijn en hun steentje bijdragen aan hun afdeling. Zij vormen de basis van het CDA en de partij moet dan ook meer van onderop georganiseerd worden, in plaats van door een kleine selecte groep in Den Haag. Maak dankbaar gebruik van de eigen identiteit en authenticiteit van lokale CDA’ers en afdelingen. Denk nog eens kritisch na over de manier waarop leden van de verenigingsraad en het landelijk bestuur worden voorgedragen. Het rechtstreeks laten verkiezen van leden van de verenigingsraad door de leden in de provincies dient serieus onderzocht te worden om een betere binding tussen de landelijke partij en lokale en provinciale afdelingen te krijgen. Reorganiseer op basis van deze punten de partijorganisatie. Wat ons betreft vormt het partijcongres van 11 september 2021 de start van een nieuwe fase in het CDA waarin we aan de slag gaan met de noodzakelijke veranderingen zodat we onze christendemocratische waarden geloofwaardig kunnen uitdragen. Hartelijke groet, CDA Dinkelland CDA Enschede CDA Losser CDA Oldenzaal CDA Tubbergen CDA Deventer CDA Raalte CDA Almelo CDA Hardenberg CDA Berkelland CDA Borne CDA Wierden CDA Haaksbergen CDA Twenterand CDA Bronckhorst

De Tweede Kamer debatteerde op 23 en 25 april twee dagen lang over het rapport van de parlementaire enquêtecommssie Fraudebeleid en Dienstverlening. Inge van Dijk:"Het rapport is een glasheldere spiegel die laat zien wat er misgaat op het moment dat wij onze inwoners niet voldoende dienen en beschermen, wanneer we regels boven mensen stellen en handelen vanuit wantrouwen in plaats van vertrouwen. Juist het systeem van sociale zekerheid en toeslagen, dat bedoeld is als schild om mensen in kwetsbare posities te beschermen en ondersteunen, heeft diezelfde mensen de vernieling in geholpen." Tijdens het debat deed Inge vier voorstellen ter aanvulling op het rapport om ervoor te zorgen dat inwoners beter worden beschermd. Ten eerste het vergisrecht. Vergissen is menselijk, dus moeten we het recht daarop vastleggen in de wet. Want een verkeerd vinkje zetten, mag niet betekenen dat je als fraudeur wordt aangepakt. Ten tweede, goede fiscale rechtsbescherming voor inwoners. Deze is niet op orde en afhankelijk van waar je woont. Er wordt mede door inzet van het CDA een fiscale belangenbehartiger opgezet voor belastingbetalers en toeslagontvangers. Daar moeten mensen dít jaar nog terechtkunnen. Ten derde een noodfonds.De commissie concludeert dat het morgen weer kan gebeuren. Als het misgaat, moeten we niet weer te snel slechtdoordachte maatregelen treffen. Met een noodfonds krijgen gedupeerden de steun die zij nodig hebben terwijl een goede oplossing wordt uitgewerkt. Ten vierde praktijktafels.Het gaat te vaak mis in de uitvoering omdat het tekentafeldenken niet werkt in de praktijk. De mensen die een wet moeten uitvoeren in de praktijk moeten daarom aan tafel worden gezet bij het maken ervan. De mensen op de werkvloer, niet de bestuurders. Lees de hele inbreng van Inge in de eerste termijn van het debat met de Parlementaire enquêtecommissie hieronder: Voorzitter. Allereerst inderdaad heel veel dank voor de tijd en energie die deze parlementaire commissie heeft gestoken in dit rapport, maar vooral in de indrukwekkende gesprekken. Het zijn namelijk heftige gesprekken met mensen die een kant van de overheid hebben gezien die geen mens zou mogen ervaren. Het rapport is een glasheldere spiegel die laat zien wat er misgaat op het moment dat wij onze inwoners niet voldoende dienen en beschermen, wanneer we regels boven mensen stellen en handelen vanuit wantrouwen in plaats van vertrouwen. Juist het systeem van sociale zekerheid en toeslagen, dat bedoeld is als schild om mensen in kwetsbare posities te beschermen en ondersteunen, heeft diezelfde mensen de vernieling in geholpen. Voorzitter. De commissie concludeert dat de wetgever onvoldoende bereidwillig is geweest om problemen die hij zelf heeft veroorzaakt, op te lossen. Met andere woorden: de wetgever is onvoldoende dienstbaar richting inwoners, zelfs op de momenten dat allang en breed duidelijk was dat dit gigantisch fout ging. De wetgever, dat zijn inderdaad ook wij in de Tweede Kamer. Daarin heeft de commissie gelijk. Inderdaad, collega's hier zeiden ook: dé Tweede Kamer bestaat niet. Hulde dan ook aan de doorbijters, die verder zijn gegaan dan het indienen van een motie en die vervolgens delen op social media, en die zijn blijven agenderen en blijven doorvragen. Het veroorzaakte probleem oplossen lukt ons vervolgens heel matig. We overbeloven keer op keer, maar leveren te vaak te weinig of te laat en stellen daardoor onze inwoners weer net zo hard teleur. Ja, onze stelsels zijn complex, regelgeving zit in de weg en onze ICT is verouderd, maar laten we dat niet als excuus gebruiken, maar juist als een aansporing om meer tijd en energie te steken in het debat over de toekomst van deze stelsels en de wetten die ervoor nodig zijn om die voor inwoners te verbeteren. Dat levert misschien wel oersaaie debatten op, waarbij er geen mooie quotes voor de pers gegeven worden, maar oplossingen voor problemen. Dat zijn debatten waarin keuzes worden gemaakt om problemen op te lossen in het algemeen belang zonder te verzanden in het uitvergroten van tegenstellingen, waardoor de oplossing verder uit zicht raakt. Voorzitter. De tragiek van de democratie is dat zolang het met het overgrote deel van de bevolking goed gaat, we niet zo bezig zijn met solidariteit en gemeenschapszin. Het wegkijken stopt pas als het cement van de samenleving zo ver is weggesleten dat muren ter bescherming van mensen het begeven. Dat is precies wat we hierbij hebben zien gebeuren. Het is wat ons betreft dan ook hard nodig om het inhoudelijke debat over gemeenschapszin te voeren en over hoe we weer stappen zetten naar een verantwoordelijke samenleving. Daarbij hebben wij de overtuiging dat het in een verantwoordelijke samenleving nodig is dat de overheid kiest voor samenwerking en dialoog voor het vinden van de oplossingen voor onze maatschappelijke uitdagingen. Daarbij moeten alle partijen betrokken worden: bestuur, markt, praktijk, wetenschap, en de burger en zijn gemeenschappen. De focus moet worden verschoven van de korte termijn naar de lange termijn. We hebben de afgelopen decennia gezien — dat leert ook het rapport van de parlementaire enquête ons — dat de dagkoersen van politieke partijen geen basis kunnen zijn voor constructief beleid en problemen in de uitvoering, en dat machtspolitiek en het hijgerig achter het electoraat aanhollen geen oplossing bieden voor deze problemen. We moeten niet alleen afspraken maken over deze manier van samenwerken tussen overheid, markt en gemeenschap, maar ook over een duidelijke ondergrens, waarop je als burger recht hebt. Onze samenleving is gelukkig aan het terugkomen op het principe van schaalvergrotingen als antwoord op veel problemen, want die schaalvergrotingen hebben ook veel vervreemding en eenzaamheid gebracht. Kortom, een verantwoordelijke samenleving waarin de menselijke maat en het gemeenschapsdenken weer de norm zijn. Mijn vraag aan de commissie is: hoe ziet zij dit na de vele waardevolle inzichten die ze in de afgelopen tijd heeft opgedaan? Voorzitter. Als je basis niet op orde is en de dijken water doorlaten, dan moet je — dat weten Nederlanders als geen ander — de Deltawerken verstevigen om ervoor te zorgen dat onze inwoners toch voldoende beschermd zijn en niet verzuipen. Bedankt voor de waardevolle dammen die de commissie voorstelt. Wij zouden daar nog vier aan toe willen voegen, omdat wij denken en hopen dat deze goed aansluiten bij de aanbevelingen van de commissie. Ook wij pleiten ervoor om de definitie van fraude grondig te herzien. Een onopzettelijke of onbewuste overtreding van de huidige inlichtingenplicht maakt iemand nog geen fraudeur. Vergissen is immers menselijk. Om inwoners te beschermen wordt het tijd om het vergisrecht te omarmen. Daarom willen wij het vergisrecht als codificatie in de Algemene wet bestuursrecht. De kern van dit voorstel is enerzijds het toekennen van het recht aan inwoners dat bepaalde vergissingen worden hersteld en anderzijds de verplichting voor bestuursorganen om burgervriendelijk te reageren door een aanvraag alsnog inhoudelijk te behandelen in plaats van die toch af te wijzen of een bestuurlijke sanctie op te leggen. Het belangrijkste verschil met de nu voorliggende alternatieven is dat je met het vergisrecht voorkomt dat mensen in juridische procedures terechtkomen en dat je ervoor zorgt dat je tijdens de besluitvormingsfase het probleem oplost. Dat is menselijk en hard nodig. Voorzitter. Bescherming van inwoners is ook voldoende rechtsbescherming. Het rapport gaat daar uitgebreid op in met betrekking tot de sociale advocatuur. Het CDA heeft zich in de afgelopen jaren ingezet voor betere fiscale rechtsbescherming, omdat we weten dat die er nu niet is. Sterker nog, die is vaak ook nog afhankelijk van waar je woont in Nederland. In sommige delen van Nederland moet je letterlijk vele tientallen kilometers reizen om überhaupt een loket te vinden dat je kan helpen bij fiscale problemen. Daarom hebben we gepleit voor het opzetten van een fiscale belangenbehartiger naar Amerikaans bijvoorbeeld om de checks-and-balances binnen de machtige overheid te versterken. Ik doel op een onafhankelijk tweede paar ogen dat meekijkt in belastingen- en toeslagendossiers die vastlopen. Deze belangenbehartiger moet naast ogen ook tanden krijgen — oftewel: doorzettingsmacht — zodat mensen niet bij de rechter hun gelijk moeten gaan halen. Dan kunnen we problemen veel sneller maar vooral ook menselijker oplossen. Wat ons betreft moet de inrichting van deze fiscale rechtshulp, waar een kwartiermaker nu stappen voor aan het zetten is, doorgang vinden en voor het einde van het jaar operationeel zijn, demissionair kabinet of niet. Voorzitter. Een van de waarschuwingen uit het rapport is dat dit morgen weer kan gebeuren. De overheid is nog steeds blind voor mens en recht. Als het weer gebeurt, zal weer herstel geboden moeten worden. Laten we dan niet meteen datgene doen wat we compleet verkeerd hebben gedaan in de hersteloperatie van de kinderopvangtoeslag, namelijk meteen gaan rennen en beloven, en met grootse gebaren weer nieuwe problemen creëren. Laten we dan de tijd nemen om met de gedupeerden een hersteloperatie uit te werken die werkt. Daarvoor hebben we tijd nodig, tijd die sommige gedupeerden vaak niet hebben omdat ze financieel aan de grond zitten. Het CDA pleit dan ook voor een noodfonds, samen met de kaderwet waar NSC al een voorstel voor heeft ingediend, om gedupeerden in de denk- en uitwerktijd hulp te kunnen bieden die gebaseerd is op maatwerk. We moeten de hoogste nood alvast oplossen totdat de hersteloperatie op een goede manier met de ouders is ingericht. Voorzitter. Wetten moeten meer toegespitst zijn op de praktijksituatie van mensen in plaats van op de tekentafelwerkelijkheid. Iedere wet die inwoners massaal raakt, moet voorbesproken worden met de praktijk, met mensen uit de uitvoering niet zijnde de manager maar de mensen op de werkvloer, met de mensen die ermee te maken krijgen niet zijnde de happy few in Nederland die de middelen hebben om zich te laten adviseren. En ja, we hebben internetconsultaties, maar die zijn soms meer een lobbymechanisme dan een beschermingsmechanisme. Daarom willen we dat er gewerkt gaat worden met praktijktafels naast de internetconsultaties en dat de verslagen van deze gesprekken bij de aanbieding van wetten aan de Kamer meegezonden worden. Hoe kijkt de commissie naar deze vier extra dammen om onze inwoners te beschermen? Tot slot. De patronen die ten grondslag liggen aan de vraag waarom het allemaal heeft kunnen gebeuren, zijn tot op de dag van vandaag niet doorbroken. In ongeveer ieder rapport dat ik de afgelopen jaren gelezen heb, wordt gesproken over het belang van het terugbrengen van de menselijke maat. Het verdrietige is dat we iets kwijt zijn waarvan we niet meer precies weten wat het is. Dat maakt het ingewikkeld zoeken.

‘De Groningse politiek staat aan de vooravond van een reeks moeilijke keuzes. De komende jaren zijn honderden miljoenen euro’s nodig voor het opknappen van Martiniplaza, de bouw van een nieuw muziekcentrum en de aanleg van een nieuwe ijsbaan in Kardinge. Naast deze drie, in het oog springende plannen, telt de zogeheten ‘strategische investeringsagenda’ nog vijfentwintig andere peperdure projecten. Voor deze uitgaven zijn nog onvoldoende financiële middelen beschikbaar en gezien de slechte staat van de gemeentekas kunnen niet alle ambities zomaar worden gerealiseerd. In een inmiddels bekendepavlovreflexwijst het gemeentebestuur bij ieder financieel tekort met priemende vingers naar Den Haag. Toch is de werkelijkheid dat de broze financiële positie onze gemeente niet enkel is overkomen. Het is een combinatie van structureel ontoereikende Rijksmiddelen en jarenlang gemeentelijk beleid waarin de miljoenen ons om de oren vliegen. Érg duur afvalbrengstation Vorige week debatteerde de gemeenteraad, op dezelfde dag, over twee onderwerpen die exemplarisch zijn voor de manier waarop de gemeente Groningen in haar huidige financiële situatie terecht is gekomen. Zo stond het coalitievoornemen om een heuse circulariteitshub uit de grond te stampen op de agenda. Dit voornemen om een derde afvalbrengstation in de gemeente te creëren kost ruim veertien miljoen euro. Op deze nieuwe locatie zouden wij niet alleen ons grofvuil kunnen wegbrengen, maar moet ook een kringloopwinkel verrijzen en ruimte zijn voor upcycling, demontage en reparatie. Natuurlijk is er niets mis met de ambitie om hergebruik van producten te stimuleren, maar waarom hier een nieuwe locatie voor nodig is, waarom dit veertien miljoen euro moet kosten en waarom de woonlasten nog maar eens moeten worden verhoogd is allesbehalve duidelijk. Alleen de huidige afvalbrengstations circulair maken of grofvuil weer gratis aan huis ophalen is de moeite niet waard voor dit gemeentebestuur. Het moet nieuwer, groter en dus duurder. Tegenvallende ICT-initiatieven In een andere zaal vergaderde de gemeenteraad over de mislukte uitbesteding van de gemeentelijke ICT-systemen. In 2017 besloot de gemeente Groningen om haar digitale systemen uit te besteden aan Fujitsu. De onderbouwing was financieel en weinig doordacht. Sterker nog, de waarschuwingen van experts werden weggewoven of genegeerd. Op papier zou deze risicovolle ontwikkeling namelijk een jaarlijkse besparing van vijf miljoen euro kunnen opleveren. Nu, zeven jaar later, blijkt daar weinig van terechtgekomen en komt het college terug op dat besluit. Wat de financiële schade is? Dat blijft gissen. Het gemeentebestuur heeft de cijfers niet op orde en dus evalueert de gemeenteraad, noodgedwongen, zonder zicht te hebben op de omvang van verkwiste miljoenen. Los van de financiële schade zijn tientallen interne ICT-medewerkers hun baan verloren, kampten gemeentemedewerkers jarenlang met een groot aantal verstoringen en een trage werkplek, terwijl inwoners niet zelden opnieuw en opnieuw hun afspraken moesten inplannen. Een ICT-project voor de dienst Sociale Zaken en Werk verliep zowaar nog dramatischer. Hierbij was het de bedoeling om het complete applicatielandschap voor het sociaal domein samen te voegen in één applicatie. Het project kostte de gemeente 2,2 miljoen euro en werd vroegtijdig gestaakt. Hoge ambities, lege kas Helaas zijn deze voorbeelden geen uitzonderingen. Maandelijks buigt de gemeenteraad zich over nieuwe en volgende projecten waarbij de miljoenen over tafel vliegen. Van de talloze investeringsplannen in de binnenstad, tot een wethouder eiwittransitie en een miljoeneninfuus voor culturele instellingen. De peperdure gemeentelijke ambities lijken werkelijk niet op te kunnen, terwijl de gemeentekas zo goed als leeg is. Steeds opnieuw heeft het gemeentebestuur, met steun van een meerderheid in de gemeenteraad, geld uitgegeven alsof onze gemeentekas zichzelf als een hoorn des overvloeds spontaan zou aanvullen. Niet geheel verrassend bleek niet de Griekse mythologie, maar de wiskunde van toepassing op de omvang van ons steeds roder kleurende, gemeentelijke huishoudboekje. Opnieuw en opnieuw is de coalitie op het hart gedrukt om zuiniger te zijn, te sparen om iets van vet op de botten te krijgen en de simpele wetmatigheid dat middelen eindig zijn te accepteren. Steeds weer kozen de coalitie en een raadsmeerderheid ervoor om vergaande ambities en prestigeprojecten te laten prevaleren boven een degelijk of op zijn minst verantwoord financieel beleid. We staan dan ook waar we staan, door de keuzes die de afgelopen jaren zijn gemaakt. De gemeente Groningen moet van koers veranderen omdat het huidige uitgavenpatroon simpelweg onhoudbaar is zonder inwoners en ondernemers verder en zwaarder te belasten dan draagbaar is.’ Jalt de Haan Gemeenteraadslid CDA

Het CDA Noardeast-Fryslân heeft het college van b&w gevraagd een einde te maken aan de hoge huurprijzen die Korfbalvereniging De Granaet al jaren moet afdragen aan Sportcentrum Tolhuispark in Dokkum. De korfbalclub betaalt maar liefst 50% meer huur dan de andere sportclubs in de gemeente. Dat moet afgelopen zijn, vindt het CDA. Dokkum - Korfbalvereniging De Granaet trekt al een paar jaar aan de bel over de hoge huur die ze moeten betalen. Maar de gemeente - die eigenaar is van alle gemeentelijke sporthallen - geeft niet thuis. En dat is vreemd. Want in 2021 werden de huren van alle gemeentelijke sportaccommodaties nog gelijk getrokken. Een goede zaak uiteraard. Maar het Sportcentrum in het Tolhuispark, liet de gemeente buiten deze zogeheten harmonisatie. En daar plukken de korfballers, die daar sporten, nu de wrange vruchten van. Ze lopen op tegen huurtarieven die veel hoger zijn dan andere verenigingen. En dat is oneerlijk. De club betaalt elk jaar duizenden euro’s meer dan andere sportverenigingen. De korfbalvereniging heeft er in de afgelopen jaren meerdere brieven, mails en telefoontjes aan gewijd. Ook heeft de club gesprekken gehad met de wethouder die over sport gaat. Begrip is er wel maar concrete stappen worden niet gezet. Het CDA wil nu van het college weten hoe de zaak snel opgelost kan worden. Sport moet bereikbaar en betaalbaar zijn voor iedereen, vindt het CDA. Dat geldt ook voor korfbal. De al jaren voortslepende ongelijkheid in de huurtarieven, moet dus snel rechtgetrokken worden.

Welke grote onderwerpen staan deze maand op de agenda van de Utrechtse gemeenteraad? En hoe staat het CDA Utrecht daarin? Spoeddebat Stopzetting samenwerking in Aardgasvrij Overvecht-Noord Vorige maand heeft Jantine een spoeddebat aangevraagd over het grotere tekort op inkomsten vanuit het Rijk. Na een aantal verhitte debatten zien wij een raadsenquête als belangrijkste volgende stap. We willen een feitelijk onderzoek naar wat er precies gebeurd is in de stopzetting van de samenwerking tussen de gemeente en Eneco bij het aardgasvrij maken van Overvecht-Noord. Er zal vandaag gelijk gestemd worden over ons voorstel. Standplaatshouders Standplaatshouders in Utrecht - denk aan de lokale kiosk, bloemenkraam of viskraam - kregen begin 2023 te horen dat de vergunning voor hun plek waar ze hun waren verkopen niet zomaar verlengd wordt. Dit zorgde voor veel onrust, niet alleen bij de ondernemers maar in de hele stad. In eerste instantie opperde het college om de standplaatsen te verdelen op basis van loting, maar hier hebben we ons sterk tegen verzet. We zijn dan ook blij dat dit idee grotendeels is geschrapt. Toch blijven we kritisch op de invoering van 'binding met de wijk' als selectiecriterium en maken we ons zorgen over het risico dat het beleid te strikt wordt. In het debat dienen we samen met ChristenUnie een motie in om de standplaatsvergunning van 12 naar 15 jaar te rekken. Het huidige voorstel van het college is beter dan het in eerste instantie was, maar naar onze mening is hier niet het best mogelijke bereikt voor de standplaatshouders. Daarom steunen wij dit voorstel niet. Betaald parkeren Het college is van plan de komende jaren betaald parkeren in te voeren in de hele stad. Wij zijn fel tegen dit voorstel, omdat in wijken zoals Overvecht, Vleuten, De Meern en Lunetten geen noodzaak is voor betaald parkeren. Waar betaald parkeren kan helpen om een stad leefbaar te houden, wordt het beleid hier gebruikt als een melkkoe. Vanuit inwoners komt ook steeds meer protest tegen deze plannen. We dienen daarom een voorstel in om de eerdergenoemde wijken uit de huidige plannen te halen en na de eerste stappen te kijken of uitbreiding noodzakelijk is. Daarnaast zien wij de noodzaak om uitzonderingen voor betaald parkeren op te nemen voor onder andere sportverenigingen, onderwijs, politie en mantelzorg. Alternatief ring Utrecht Als alternatief voor de verbreding van de A27 en ter bescherming van Amelisweerd willen wij graag een oplossing binnen de huidige betonnen tunnelbak. Het regionale alternatief dat onlangs is gepresenteerd zien we daarom positief tegemoet. Dat moet wel zorgvuldig gebeuren, dus met serieuze aandacht voor verkeersveiligheid, de verschuiving van sluipverkeer naar het onderliggend wegennet en de leefbaarheid van wijken, waaronder Overvecht. Verder zien wij graag dat kostenbesparingen ten goede komen aan investeringen in de Noordelijke Randweg (NRU) bij Overvecht én goede OV verbindingen richting de toekomstige woonwijk Rijnenburg.

CDA Aa en Hunze heeft in april een werkbezoek gebracht aan het gemengd agrarisch bedrijf en zorgboerderij ‘De Balloohoeve’ te Balloo. Klaas en Jannie zijn in 1997 begonnen met hun bedrijf, inmiddels is de Balloohoeve zoveel meer. Met de omschrijving ‘agrarisch bedrijf’ doe je Jannie en Klaas tekort, er is door de jaren heen veel opgebouwd. Zo zijn ze ook een zorgboerderij begonnen, waar mensen variërend in de leeftijd tussen de 7 en 77 jaar in een prachtige omgeving terecht kunnen. Het gaat Klaas en Jannie erom dat iedere persoon jong of oud bij hen terecht kan. Iedere deelnemer werkt in eigen tempo, zo zorgen ze ervoor dat eenieder zich gewaardeerd voelt. Jannie geeft hierbij aan dan hun ‘gebied’ ruim is. Ze onderhouden contacten met niet alleen de gemeente Aa en Hunze, maar ook met onze buurgemeenten Assen en Tynaarlo. Daarnaast hebben ze ook een camping met 25 staanplaatsen, met daarbij een zeer uitgebreide boerderijwinkel. Jannie doet uit de doeken hoe het bedrijf zich door de jaren heen heeft ontwikkeld tot wat het nu is. Ze willen graag het bedrijf toekomstbestendig maken, dit zodat ze het bedrijf kunnen doorgeven aan hun kinderen. Hiervoor hebben ze verbouwingsplannen, welke op dit moment nog niet gestart zijn. Je wilt toekomst gericht bezig zijn met je bedrijf en met je gezin, aldus Klaas. We hopen dat dit op termijn opgelost kan worden. Het CDA gunt hun een verdere toekomst op deze prachtige plek. Het CDA kijkt terug op een buitengewoon prettig werkbezoek en zijn de Balloohoeve dankbaar voor hun gastvrije ontvangst.

Met een volle touringcar vertrokken we om 8.00 uur vanuit Bleskensgraaf richting Brussel. Een gezelschap met ouderen en jongeren, uit Alblasserdam, Molenlanden en de regio, lid van het CDA of niet. Zo was het ook bedoeld. Tijdens de busreis sprak Leo van Gelder uit Barendrecht, de nummer 11 op de CDA-lijst ons toe over zijn motieven om kandidaat voor het Parlement te willen zijn. Na een voorspoedige reis stonden we om 10.25 uur voor de ingang van het parlementsgebouw waar Jan van der Horst ons opwachtte. Jan is persvoorlichter bij de CDA-fractie in Brussel en lid van onze afdeling. Mochten we de verwachting hebben gehad dat wij de enige groep bezoekers zouden zijn dan werd dat al snel gelogenstraft. Diverse groepen, uit verschillende landen en sprekend in verschillende talen stonden te wachten om het gebouw in te gaan. Tom Berendsen, de lijstrekker voor het CDA bij de komende Europese verkiezingen in juni aanstaande, verwelkomde ons en sprak ons toe waarbij ook voldoende ruimte was voor vragen, waar gretig gebruik van werd gemaakt. Aan Tom is een pamflet met aandachtspunten uit onze regio overhandigd. In grote lijnen bevat het pamflet de volgende aandachtspunten: Respect voor de regio leidt tot respect voor Europa:Wij willen Europa als een gerespecteerde overheid zien. Europa moet niet dicteren maar ruimte scheppen om in de regio, van onder op, invulling te geven aan de uitwerking van beleid. Perspectief:Europa moet structuurbeleid over sectoren voeren. O.a. voor landbouw zodat een helder toekomstbeeld voor de sector ontstaat. Vervolgens bezochten we de vergaderzaal van het Parlement. Een zaal voor 705 parlementsleden omringt door een kleine 25 vertaalboxen. Het uitgangspunt is dat elke parlementariër zijn eigen taal mag voeren en elke spreker in zijn eigen taal kan horen. Geen geringe opgave. Een Griek sprekend in het Grieks moet dus in alle talen (ik meen 23) van de EU vertaald worden, en omgekeerd ook. In deze zaal wordt wel vergaderd maar nooit besloten. Dat gebeurt uitsluitend in Straatsburg. Ook daar is een vergaderzaal voor 705 leden met evenzovele vertaalboxen. Eens per maand verkast het Europese circus dus van Brussel naar Straatburg voor een besluitvormende vergadering. De grote vraag bij ons was: Hoe is dat nu toch zo gekomen? Dat heeft alles te maken de verdeling van functies over meerdere landen. Zo zetelt in Luxemburg de secretaris-generaal van het Parlement, is Straatburg de vergaderlocatie (volgens een verdrag mogen alleen in Straatburg besluiten worden genomen) en kreeg Brussel de Europese Commissie toegewezen. Noem het een compromis. Nadat we een heerlijke (warme) lunch hebben genoten in het restaurant van het parlement werden we om 13.30 uur verwacht in het Parlementarium. Daar werden we, ook in onze eigen taal, meegenomen langs een expositie over de geschiedenis van Europa. Heel interessant maar ook heel veel. De recente geschiedenis kennen we maar de oorsprong van de Europese Unie ligt in de periode net na de 2e wereldoorlog. Toen was er een sterke overtuiging dat er nooit meer een oorlog in Europa mocht ontstaan en er nooit meer honger zou worden geleden. Landen stelden hun grondstoffen (kolen en staal) aan elkaar beschikbaar. Zo ontstond handel en welvaart. Het is niet voor niets dat steeds meer landen zich hierbij aan willen sluiten. Op een terrasje aan het Luxemburgplein hebben we ons weer herpakt. Klokslag 16.00 uur reden we, na zorgvuldig het aantal deelnemers weer te hebben geteld, naar huis om , omstreeks 18.10 uur weer in Bleskensgraaf te arriveren. We kijken terug op een geslaagde, indrukwekkende, leerzame en gezellige dag.

De gemeente Hulst heeft onlangs een belangrijke strijd gewonnen, een strijd die niet alleen ons, maar ook onze geliefde provincie Zeeland ten goede komt. Achter dit succes schuilt een lange weg van vastberadenheid, volharding en teamwork. Laten we teruggaan in de tijd: Het begon allemaal met een geschil over belasting op kabels en leidingen die door onze gemeentegrond lopen. Hulst hief tot 2021 precariobelasting, een heffing voor het gebruik van gemeentegrond. Horecaondernemers moeten die belasting bijvoorbeeld betalen omdat zij een terras uitstallen. In Hulst viel ook het gebruik van kabels en leidingen in de grond onder precariobelasting. Die heffing bracht Hulst jaarlijks bijna acht ton op. Stedin (en haar voorloper Enduris), moest Hulst jaarlijks kabelbelasting betalen, omdat de netbeheerder eigenaar van de kabels is. Het bedrijf vond dat echter oneerlijk en ging in beroep. De rechtbank stelde Stedin zes jaar geleden in het gelijk. Hulst moest het bedrag over het belastingjaar 2015 terugbetalen. De gemeente tekende op haar beurt weer protest aan en kreeg vorige week bij het gerechtshof van Den Bosch het gelijk aan haar zijde. Als CDA-Hulst hebben we altijd gestreefd naar rechtvaardigheid en het algemeen belang van onze inwoners. Daarom hebben we ons ingezet om ervoor te zorgen dat Hulst op een eerlijke manier kon blijven bijdragen aan de gemeenschap. De weg naar succes was echter niet zonder obstakels. Het gerechtelijk proces verliep lang en soms leek het alsof de kansen tegen ons waren. Maar we hebben nooit de moed verloren. Onze (oud)wethouders Adri Totté en Denis Steijaert, beiden van het CDA, hebben zich met hart en ziel ingezet voor deze zaak. Steijaert: 'Maar het echte compliment gaat uit naar onze ambtenaren: Hun toewijding en expertise hebben een cruciale rol gespeeld in het behalen van de uiteindelijke overwinning'. In 2021 ging de gemeente in hoger beroep. De rechtbank erkende de argumenten van onze ambtenaren en oordeelde in ons voordeel. Dit betekende dat Hulst rechtmatig belasting mocht blijven heffen op de kabels en leidingen in onze gemeente. Een grote triomf voor gerechtigheid en voor de belangen van onze inwoners. Deze overwinning reikt echter verder dan alleen Hulst zegt wethouder Denis Steijaert. 'In totaal gaat het voor Zeeland om ongeveer zeventig miljoen euro, specifiek voor Hulst gaat het om 3 miljoen euro'. Laten we verder bouwen op dit succes om onze gemeente nog sterker en veerkrachtiger te maken.

De fracties van CDA, D66, Student & Stad en VVD vragen de gemeente om opheldering over de vertraging die ontstaan is bij de opening van de fietsenkelder bij het Hoofdstation. De partijen vragen of er gekeken kan worden naar tijdelijke oplossingen. “Als je op vrijdag de trein wilt halen dan moet je er tegenwoordig reistijd bij optellen voor het vinden van een plekje voor je fiets”, vertelt Etkin Armut van het CDA. “Met een beetje pech vind je dat plekje niet en loop je de kans dat je fiets wordt meegenomen omdat het rijwiel buiten de rekken staat. Het is een ergernis die er de laatste jaren niet minder op is geworden. De heropening van het Hoofdstation, en de bijbehorende fietsenkelder met ongeveer 6.600 stalingsplekken, is een lichtpuntje waar reikhalzend naar wordt uitgekeken. Maar dat plan heeft vertraging opgelopen.” Vertraging Op dit moment zijn er ongeveer 10.000 stallingsplekken mogelijk voor fietsen in onder andere de fietsflat en het fietsbalkon. Momenteel wordt er gewerkt aan het vernieuwde Hoofdstation met onder het station een fietsparkeerkelder voor 6.600 fietsen. Volgend jaar zomer gaat het nieuwe station open, maarSikkommeldt dat dit niet voor de kelder opgaat. De fietsparkeerkelder kan namelijk niet goed aangesloten worden op het fietspad waardoor er rekening moet worden gehouden met een vertraging van minimaal anderhalf jaar. Daardoor ontstaat er een scenario dat er bij de opening van het station minder stallingsplekken komen dan er nu zijn omdat de fietsflat, waar 1.300 fietsen gestald kunnen worden, dan wordt afgebroken. Etkin Armut (CDA): “Kijken naar tijdelijke oplossingen” De gemeente zegt er alles aan te doen om het aantal fietsparkeerplekken op hetzelfde niveau, rond de 10.000, te houden. Armut: “Terwijl er 16.000 plekken beloofd zijn. Wij willen daarom opheldering over het verwijderen van de fietsflat. Kan die flat in deze omstandigheden wel verwijderd worden? Daarnaast willen we het College vragen of ze bereid zijn om te kijken naar tijdelijke oplossingen voor het creeëren van extra plekken wetende dat de parkeerdruk op dit moment al heel groot is.”

Begin april bracht Jozef Badal een werkbezoek aan het Bindelmeer College in Amsterdam Zuidoost. Hij sprak hier met zorgcoordinatorYvette en jongerenwerkers Charry en Danielle. Zij legden op enthousiaste wijze uit waarom het belangrijk is dat het jongerenwerk in scholen wordt georganiseerd. Het jongerenwerk rondom en in scholen is ontstaan om problemen van buitenaf ook binnen de school aan te pakken. De jongerenwerkers spelen hierin een cruciale rol. Ze zorgen ervoor dat de sfeer op school positief blijft en dat leerlingen zich gelukkig voelen. Dit creëert een veilige omgeving waarin jongeren zich kunnen ontwikkelen en ontplooien. Naast het bieden van een veilige omgeving helpen de jongerenwerkers ook bij het opzetten van activiteiten. Ze zijn zich bewust van het feit dat veel kinderen na schooltijd niet genoeg bewegen. Door sportieve activiteiten te organiseren en beweging te stimuleren, dragen ze bij aan de gezondheid en het welzijn van de leerlingen. Dit is van essentieel belang, aangezien een gezonde levensstijl bijdraagt aan betere concentratie en prestaties op school. Een ander aspect waar jongerenwerkers uitleg over gaven is helaas de bureaucratie waarmee ze kampen. Dit kan soms leiden tot een belemmering voor hun werk. Dit heeft ook zijn weerslag op de jongeren: ze geven aan dat er vaak te veel wordt gepraat en dat ze liever bezig zijn met hun eigen ontwikkeling. Het CDA Amsterdam vindt het daarom belangrijk dat er een goede balans wordt gevonden tussen administratieve taken en het daadwerkelijk ondersteunen van de jongeren. Een efficiëntere aanpak kan ervoor zorgen dat er meer tijd en energie wordt besteed aan het begeleiden en coachen van de jongeren. Na het werkbezoek ging Jozef Badal graag op de foto met Charry en Danielle en benadrukte hij hoe zeer hij onder de indruk is van de inzet en al het werk: "Door goede samenwerking tussen scholen en het jongerenwerk kunnen we er in Amsterdam voor zorgen dat alle jongeren de ondersteuning krijgen die ze verdienen. Dat hebben ze hard nodig bij alle uitdagingen in deze tijd. Laten we blijven investeren in onze jongeren, zodat ze een succesvolle toekomst tegemoet kunnen zien." Tijdens de Raadsvergadering van 24 april 2024 is het raadsvoorstel met betrekking tot de "Voorziening Jongerenwerk in School" bekrachtigd.