Poliflw

AT5 bericht vandaag over het 'Werkplan Aanpak Arbeidsmarktdiscriminatie 2019-2020' van wethouder Rutger Groot Wassink (Diversiteit). Hierin staat dat de wethouder de mogelijkheden tot een pilot van bewustwordings-training onderzoekt. De training moet over 'wit en intersectioneel privilege' gaan. “BIJ1-raadslid Sylvana Simons diende het voorstel voor de privilegetraining in maart in. De ChristenUnie, Denk, GroenLinks, Partij voor de Dieren en PvdA steunden het plan. Daarmee werd de motie, met de krapst mogelijke meerderheid, aangenomen door de gemeenteraad.” Met de regelmaat van een Zwitserse klok lezen we over onderzoek na onderzoek dat aantoont dat arbeidsdiscriminatie nog steeds veelvuldig voorkomt. In 2015 liet onderzoek in opdracht van het Ministerie van Sociale Zaken zien dat met name oudere werknemers en werknemers van niet-westerse afkomst twee keer minder worden uitgenodigd voor sollicitatiegesprekken dan autochtone Nederlanders onder de 35 jaar. De resultaten van het onderzoek bevestigen de uitkomst van een eerder onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau. In dat onderzoek werden 1.742 virtuele kandidaten aangemeld bij cv-databanken. Het betrof steeds hetzelfde cv, maar met een andere naam. Hieruit kwam naar voren dat het aantal reacties en clicks op de cv’s bij autochtonen tussen 23 en 35 jaar twee keer zo hoog ligt als bij ouderen en migranten. En uit weer ander onderzoek onder uitzendbureaus blijkt dat in 26 procent van de gevallen een verzoek van werkgevers tot discriminatie werd ingewilligd. “De hoogte van deze percentages geeft aan dat er absoluut nog veel werk te verzetten is”, aldus staatssecretaris Tamara van Ark (Sociale Zaken, VVD) in een brief aan de Tweede Kamer. Van Ark heeft aangeven aan een pakket maatregelen om discriminatie op de arbeidsmarkt tegen te gaan te werken. Daar zijn we blij mee en we kijken uit naar hoe die maatregelen eruit gaan zien. Arbeidsdiscriminatie gaat echter niet alleen over het sollicitatieproces, maar ook over de sociale veiligheid van werknemers als zij de baan eenmaal hebben. Omdat Gemeente Amsterdam een grote werkgever is en daarbij ook nog eens vaak beslist over het lot van haar klanten -de Amsterdamse burger-, bijvoorbeeld bij het aanvragen van een uitkering, diende Amsterdam BIJ1 een motie in waarbij we het college verzoeken de kosten te onderzoeken voor privilege trainingen. We hebben allemaal in meer of mindere mate privileges die ons handelen bewust én onbewust beïnvloeden. Ons daarvan bewust worden is een belangrijke stap in het wegnemen van vooroordelen, tegengaan van machtsmisbruik, en creëren van een open cultuur waarin eenieder de vrijheid voelt zichzelf te zijn en optimaal te functioneren op basis van gelijkwaardigheid. We zijn dan ook blij dat onze motie bij meerderheid is aangenomen en volgen vanzelfsprekend nauwgezet hoe de wethouder de uitvoering ervan gaat vormgeven. https://www.at5.nl/artikelen/195588/ambtenaren-krijgen-mogelijk-training-over-wit-en-intersectioneel-privilege

Ambtenaren krijgen mogelijk training over 'wit en intersectioneel privilege'

De gemeente onderzoekt wat het kost om alle ambtenaren een zogenoemde privilegetraining te lat

Deze week heeft het GroenLinks college in Amsterdam aangekondigd 500 uitgeprocedeerde illegalen op 20 opvanglocaties gratis woning, levensonderhoud en zorg te geven. Daarbij krijgen ze ook een persoonlijke casemanager waarmee ze in alle rust “aan hun zaak kunnen werken.”

Opvanglocaties voor 500 illegalen. In een stad waar huizen zo schaars zijn dat mensen die in de stad zijn geboren en er wonen en werken, zelf niet eens aan een huis kunnen komen en genoodzaakt zijn de stad te verlaten. Waar liggen onze prioriteiten?

De illegalen zullen worden geplaatst in leegstaande panden, zoals schoolgebouwen of bedrijfsgebouwen, die omgebouwd worden tot opvanglocatie (maar natuurlijk ook als studentenwoningen, verzorgingshuizen of starterswoningen hadden kunnen dienen). De kosten voor de plannen zijn geraamd op 11,5 miljoen euro in 2019. En vanaf 2020 nog eens tussen de 7 en 15 miljoen. Maar herontwikkeling van zo veel leegstaand vastgoed, dat gaat nooit lukken voor die 11,5 miljoen! En dan hebben we het nog niet eens over de andere kosten voor opvang.

Dient het een doel, is dit noodzakelijk voor een beschaafd asielbeleid? Integendeel. Aan de uitgeprocedeerden wordt namelijk geen enkele voorwaarde gesteld om mee te werken aan terugkeer naar het land van herkomst. “Wij weten gewoon”, zegt verantwoordelijk GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink, “dat als je terugkeer als voorwaarde stelt, dat ze niet komen.”

Hij stelt ze een  ‘persoonlijke casemanager’ ter beschikking om ervoor te zorgen dat ze “in alle rust aan hun zaak kunnen werken.” Een ‘persoonlijke casemanager’ voor een uitgeprocedeerde asielzoeker die geen recht heeft op verblijf in Nederland? In een normaal functionerende rechtsstaat is dat een bewaarder die toeziet op een eerlijke, maar sobere detentie, in afwachting van uitzetting. En over welke ‘zaak’ hebben wij het? Deze mensen zijn al afgewezen. In meerdere instanties. Op basis van ons uiterst soepele, uiterst coulante immigratierecht. De rechter heeft vastgesteld dat ze niet uit onveilige gebieden komen. Dat ze geen oorlog ontvluchten. En dat ze dus ook geen vluchteling zijn.

Deze mensen - het geslacht is 82% man, de afkomst is sub-sahara Afrika - komen dus onder valse voorwendselen ons land binnen. Ze liegen hier de immigratiedienst voor. Weigeren zich neer te leggen bij het oordeel van de IND. Procederen eindeloos door met zwaar gesubsidieerde asieladvocaten. Negeren hun definitieve afwijzing. En wijden zich daarna in Amsterdam onder de We Are Here-vlag aan een leven van illegaliteit, stelen en kraken. 

Met volle instemming van de Amsterdamse coalitie (GroenLinks, D66, PvdA en SP) beloont wethouder Groot Wassink deze mensen met bed bad brood. Potentieel voor altijd, want GroenLinks-burgemeester Halsema heeft de discretionaire bevoegdheid om uitgeprocedeerden langer dan 1,5 jaar in de 24-uursopvang te houden. Met de bekende aanzuigende werking tot gevolg,

FVD staat voor een stad die gastvrij is, leefbaar, welvarend, sociaal. Maar een voorwaarde daarvoor is wél dat duidelijk is wie opvang verdient en wie niet. En dat wie daar geen recht op heeft, wordt verzocht mee te werken met terugkeer naar het land van herkomst. 

Dit zijn we verplicht aan de Amsterdammers die belasting betalen, een woning zoeken, en willen dat de rechtsstaat wordt gehandhaafd. Maar ook aan de asielzoekers waarvan de aanvraag terecht is gehonoreerd of die, na afwijzing, onze beslissing respecteren en in lijn met de wet weer vertrekken.