Poliflw

Dat er bijna geen goede en betaalbare socialehuurwoningen meer zijn te vinden is intussen bekend bij veel huurders en woningzoekenden. Dat er huurders zijn die in gebrekkige huizen met vocht en schimmel moeten wonen zonder dat dit opgelost wordt is ernstig te noemen. Deze groep mensen voelt zich al lang in de kou staan. Onlangs is ZuidWestUpdate hier een thema over begonnen en recent heeft Theo de Jong een interview gehad bij deze omroep samen met Julien Voets van Lijst Linssen. Dit gaat wat worden in de toekomst, omdat beide heren hier stellige uitspraken in doen. 

Raadslid Theo de Jong vindt dat een organisatie als Stadlander zich dient te houden aan het uitvoeren van dat waarvoor ze zijn opgericht. Die verantwoording mogen ze niet negeren stelt hij, al weet de fractievoorzitter ook dat het soms anders gaat:

“Ze leggen het probleem iedere keer terug bij de huurder. Dan stel je je niet op als een goede verhuurder. Als daar structureel iets mis is, dan moet dat aangepakt worden.”

"Het gemeentebestuur heeft in woonvisies en prestatieafspraken met Stadlander weinig oog voor wezenlijke zaken als veilige en gezonde huurwoningen. De raad zou daar volgens mij de wethouder best vaker op mogen aanspreken, al verwacht ik dat die bestuurder dit in eerste instantie afhoudt". 

“Die zal zich waarschijnlijk verdedigen door te zeggen dat het college zich niet moet bemoeien met de bedrijfsvoering van Stadlander. Dat is gewoon een standaard antwoord.” Ik vind dat de raad dan nog duidelijker moet wijzen op het feit dat de gemeente een partnerschap heeft met de corporatie op het gebied van volkshuisvesting en volksgezondheid.

Theo heeft intussen artikel 36 vragen opgesteld aan de raad. Deze zijn te vinden in de bijlage onder dit atikel.

Lees het volledige artikel van ZuidWestUpdate

https://www.zuidwestupdate.nl/nieuws/bergse-politici-over-hun-ervaringen-met-stadlander-versus-huurders/ door Hans-Jorg van Broekhoven.

Wij leven mee met onze Afghaanse vrienden in Veenendaal. Hun landgenoten, familie en vrienden die nog in Afghanistan wonen, leven sinds 1979  in een oorlogsgebied. En nu is hun land en hun leven opnieuw in gevaar.

In de jaren 70  was in de moderne grote steden als Kabul en Kandahar de opkomst van het socialisme. De leiders hiervan wilden het land hervormen en godsdienst was daarbij uit den boze en moest uitgeroeid worden. Dit was tegen het zere been van de plattelandsbevolking. Zij leefden nog traditioneel en de Islam was voor hen heilig. Zij kwamen in opstand tegen het socialistisch regime.

De Russen waren bang dat de Islamitische rebellen invloed zouden hebben op Russische grensbewoners. Zij vielen daarom Afghanistan binnen. Zij maakten korte metten met de rebellen. Ondertussen steunden de Verenigde Staten de naar Pakistan gevluchte Islamitische opstandelingen met wapens e.d.. Toen Gorbatjov aan de macht kwam, wilde hij zijn soldaten terugtrekken. Hij stond een onafhankelijk Afghanistan voor. De Amerikaanse inmenging vertraagde echter deze terugtrekking.

Toen de Russen eindelijk vertrokken waren, ontstond er een burgeroorlog tussen de traditionele Islamitische Moehadjin en de meer Westers georiënteerde Afghanen. In 1996 kwam de Taliban aan de macht. De toestand in Afghanistan stabiliseerde.

Echter; in 2001 was de aanslag op de Twin Towers door Al Qaida. De Amerikanen beschuldigden de Taliban dat zij Osama Bin Laden steun verleenden. Zij begonnen de Strijd tegen Terrorisme en vielen Afghanistan binnen. Twintig jaar hebben Amerika en haar bondgenoten het gebied bezet gehouden, zogenaamd om mee te helpen het land te democratiseren.. Nu, Anno 2021 trekt de multinationale troepenmacht zich terug met alle gevolgen van dien..

Al met al, door buitenlandse inmenging is een land verwoest, een cultuur verloren gegaan en de bevolking getraumatiseerd. Wij leven mee met de Afghaanse bevolking en we leven mee met onze Afghaanse vrienden in Veenendaal.

Wilt u meer weten over Afghanistan?  NPO 2  zendt een documentaireserie uit over dit land.

Eind vorig jaar hebben we de wethouder verzocht speeltuinverenigingen te betrekken bij het op te stellen uitvoeringsprogramma. Wethouder De Langen wilt onder andere dat speeltuinen meer de samenwerking opzoeken met andere organisaties in de wijk, zodat er meer activiteiten georganiseerd kunnen worden. Ook zet de wethouder in op de groei van vrijwilligers en zint hij op een fysieke vernieuwing van de speeltuinen. We houden vinger aan de pols en gingen langs een aantal verenigingen om te vragen of zij betrokken worden bij het nieuwe beleid; waar behoefte aan is en waar kansen liggen om een lokale ontmoetingsplek te blijven voor kinderen en bewoners.   

Veruit de meeste speeltuinen die we gesproken hebben, organiseren al samen met andere partners in de wijk activiteiten voor jong en oud. Waar minder samenwerking aanwezig is, moet men kijken naar de buurt zelf, zeggen de verenigingen. Niet in alle wijken worden er met regelmaat activiteiten georganiseerd voor kinderen. Sommige beheerders investeren in netwerken, maar een unanieme vraag is: “wie komt naar ons? ”

Wat duidelijk is dat we het functioneren van speeltuinen niet los kunnen zien van de bezuinigingen die de afgelopen jaren zijn doorgevoerd. Niet iedere speeltuin heeft nog een betaalde beheerder; de subsidie voor de vaste lasten en organiseren van activiteiten is niet toereikend; en er is geen volwaardige belangenbehartiger meer voor alle speeltuinen. Dat is een gemis. En met het stopzetten van de subsidie voor de Duimdroppen wordt het voortbestaan van BSW bedreigt. Daarmee komt dan de ondersteuning bij de jaarlijkse subsidieaanvraag te vervallen.

Inzetten op het werven en binden van vrijwilligers is een mooi plan, maar de verenigingen zeggen wel dat ze op z’n minst een beheerder nodig hebben met voldoende uren om de speeltuin draaiende te houden en vrijwilligers te begeleiden. “Dat kan het bestuur niet alleen, want ook wij zijn vrijwilligers.”

De besturen en beheerders die we gesproken hebben zetten zich al (tientallen)jaren in voor hun speeltuin. “We missen een gemeente die daad bij woord zet”, zegt een bestuurder. “De gemeente wilt nu speeltuinen herinrichten, maar als we een aanvraag doen voor bijvoorbeeld een nieuw speeltoestel dan krijgen we vaak nul op het rekest. En we doen het voor de kinderen, niet voor onszelf.”  Verenigingen zijn benieuwd naar wie de herinrichting van het speelveld zal uitvoeren, wanneer dit zal zijn en hoeveel budget daarvoor beschikbaar komt. “Dat is ons niet duidelijk geworden met het gesprek met de gemeente”, zegt een penningmeester. Ook vragen verenigingen zich af wie zal betalen voor het toegankelijk maken van het clubhuis voor kinderen met een beperking. “We betalen zelf voor onderhoud van het gebouw en dat kan aardig oplopen. We zijn er voor alle kinderen, maar we kunnen niet alle kosten telkens zelf ophoesten.”

Het uitvoeringsprogramma wordt nog besproken en de SP-fractie zal over al deze zaken duidelijkheid vragen bij het college.  

Eind vorig jaar hebben we de wethouder verzocht speeltuinverenigingen te betrekken bij het op te stellen uitvoeringsprogramma. Wethouder De Langen wilt onder andere dat speeltuinen meer de samenwerking opzoeken met andere organisaties in de wijk, zodat er meer activiteiten georganiseerd kunnen worden. Ook zet de wethouder in op de groei van vrijwilligers en zint hij op een fysieke vernieuwing van de speeltuinen. We houden vinger aan de pols en gingen langs een aantal verenigingen om te vragen of zij betrokken worden bij het nieuwe beleid; waar behoefte aan is en waar kansen liggen om een lokale ontmoetingsplek te blijven voor kinderen en bewoners.   

Veruit de meeste speeltuinen die we gesproken hebben, organiseren al samen met andere partners in de wijk activiteiten voor jong en oud. Waar minder samenwerking aanwezig is, moet men kijken naar de buurt zelf, zeggen de verenigingen. Niet in alle wijken worden er met regelmaat activiteiten georganiseerd voor kinderen. Sommige beheerders investeren in netwerken, maar een unanieme vraag is: “wie komt naar ons? ”

Wat duidelijk is dat we het functioneren van speeltuinen niet los kunnen zien van de bezuinigingen die de afgelopen jaren zijn doorgevoerd. Niet iedere speeltuin heeft nog een betaalde beheerder; de subsidie voor de vaste lasten en organiseren van activiteiten is niet toereikend; en er is geen volwaardige belangenbehartiger meer voor alle speeltuinen. Dat is een gemis. En met het stopzetten van de subsidie voor de Duimdroppen wordt het voortbestaan van BSW bedreigt. Daarmee komt dan de ondersteuning bij de jaarlijkse subsidieaanvraag te vervallen.

Inzetten op het werven en binden van vrijwilligers is een mooi plan, maar de verenigingen zeggen wel dat ze op z’n minst een beheerder nodig hebben met voldoende uren om de speeltuin draaiende te houden en vrijwilligers te begeleiden. “Dat kan het bestuur niet alleen, want ook wij zijn vrijwilligers.”

De besturen en beheerders die we gesproken hebben zetten zich al (tientallen)jaren in voor hun speeltuin. “We missen een gemeente die daad bij woord zet”, zegt een bestuurder. “De gemeente wilt nu speeltuinen herinrichten, maar als we een aanvraag doen voor bijvoorbeeld een nieuw speeltoestel dan krijgen we vaak nul op het rekest. En we doen het voor de kinderen, niet voor onszelf.”  Verenigingen zijn benieuwd naar wie de herinrichting van het speelveld zal uitvoeren, wanneer dit zal zijn en hoeveel budget daarvoor beschikbaar komt. “Dat is ons niet duidelijk geworden met het gesprek met de gemeente”, zegt een penningmeester. Ook vragen verenigingen zich af wie zal betalen voor het toegankelijk maken van het clubhuis voor kinderen met een beperking. “We betalen zelf voor onderhoud van het gebouw en dat kan aardig oplopen. We zijn er voor alle kinderen, maar we kunnen niet alle kosten telkens zelf ophoesten.”

Het uitvoeringsprogramma wordt nog besproken en de SP-fractie zal over al deze zaken duidelijkheid vragen bij het college.  

 Krijgen bedrijven niet te veel gewicht bij Gemeente Doesburg? Worden belangen wel eerlijk gewogen? Wordt ieders stem gehoord? Dat zijn vragen die bij ons rijzen als we kijken naar het ontwerpbestemmingsplan voor het bedrijventerrein aan de Verhuellweg in Doesburg. Met de geplande uitbreiding van Rotra -want daar komt het op neer- komt een toename van overlast. Van verkeer, van geluid, van licht, van uitstoot. Bewoners maken zich zorgen over hun gezondheid en de kwaliteit van hun leefomgeving. Dat blijkt uit talloze zienswijzen die zijn ingediend. Is hun stem niet belangrijker dan die van een bedrijf met zo’n 20 medewerkers en een paar aandeelhouders? Moet die voor de gemeenteraad niet zwaarder wegen ditmaal? Natuurlijk moet de gemeente ruimte bieden aan allen. Ook bedrijven. Maar de vraag is welke belangen hier worden gewogen. Wat is het belang van Rotra voor Doesburg? Wat is het belang van een vervoersbedrijf, dat in de toekomst enkel werkgelegenheid biedt aan een paar hoogopgeleiden op kantoor? De uitbreiding is voornamelijk in het belang van Kuehne + Nagel, het Zwitserse bedrijf dat een groot gedeelte van Rotra heeft gekocht en nu de gebouwen huurt. Het belang is hier dus omzet en winst voor een buitenlands bedrijf. En is dat belang nu zo zwaarwegend? Moet daar de gezondheid van Doesburgers, de kwetsbare natuur, het historisch stadsgezicht voor wijken? Wij moeten zorg dragen voor onze gemeenschap. Wij moeten luisteren en verantwoorde keuzes maken. Wij moeten als gemeenteraad zo besturen dat dit in alle eerlijkheid, openheid en redelijkheid gaat. Als we dit plan goedkeuren dan luisteren we naar een enkele stem en negeren honderden andere.

Als wij als SP'ers in het centrum van Veenendaal actief zijn, horen we het regelmatig: "Jullie willen wel onze stem, maar luisteren? Ho maar! Ik heb afgedaan met de politiek!"

Afgedaan met de politiek. Deze trend vindt niet alleen in Veenendaal plaats. Sinds ongeveer de jaren ‘80 zijn er steeds minder mensen lid van een politieke partij, gaan er steeds minder mensen stemmen en zijn er steeds meer mensen zwevende kiezer.

De overheid heeft een halt willen roepen aan deze desinteresse in de politiek. Haar antwoord daarop is de Participatie. Participatie is de wens van de overheid de burgers meer te betrekken bij de politiek. Bijvoorbeeld met een referendum. Echter toen de uitslag over het referendum over de Oekraïne niet de door de regering de gewenste uitslag was, moest het referendum maar gauw weer van tafel.

Zo herinner ik me in Veenendaal een 'Townhallgesprek'. Burgers werden uitgenodigd mee te denken over de toekomst van het stadsstrand. Maar wie kwamen er naar dat Townhallgesprek? Vooral de hoogopgeleide mensen, zij die politiek actief waren en een paar belanghebbenden, zoals een architect en winkeliers uit het centrum. Dat is nou niet bepaald 'de gemiddelde Veenendaler'.  En de door deze elite ingeslagen richting voor het stadsstrand, was niet wat de gemiddelde Veenendaler voor ogen had. De door ons in het centrum opgehaalde 11.000 handtekeningen in het centrum voor het behoud van het toenmalige stadsstrand, werden volkomen genegeerd.

Dit Townhallgesprek leidde echt niet tot meer betrokkenheid van de inwoners. En er was niet democratisch besloten. Immers bij democratie draait om gelijke zeggenschap en het gelijke recht om politiek handelen te bepalen.

In zijn boekje TEGEN VERKIEZINGEN geeft David Van Reybrouck een aantal argumenten om aan te tonen dat verkiezingen een erg slecht instrument zijn voor de democratie:

Door verkiezingen dingt de politicus naar de gunst van het volk door zoveel mogelijk in beeld te komen. Hij wil scoren! Het gaat niet meer om de visie en de grote ideeën, maar om de incidenten. Lobbyisten kunnen proberen om een gekozen politicus te beïnvloeden. Wie herinnert zich niet, dat het kabinet Rutte-III de afschaf van dividendbelasting voor multinationals uit de hoge hoed toverde. Dit bleek later een harde eis van o.a. Unilever om in Nederland gevestigd te blijven. Echter, een heel groot deel van de Nederlandse bevolking was tegen de afschaffing van de dividendbelasting. En een gekozen politicus of politieke partij kan corruptiegevoelig blijken. Dat kan door abnormaal grote schenkingen door ondernemers in ruil voor wat aanpassingen in het verkiezingsprogram. En ook worden wij als politieke partijen allemaal gewezen op ondermijning. Hiermee wordt bedoeld dat de criminaliteit voor eigen gewin gebruik maakt van de overheid of van het bevoegd gezag. Zo kan bijvoorbeeld een crimineel of iemand met connecties met de onderwereld, zich via een politieke partij verkiesbaar stellen en zo de besluitvorming beïnvloeden. Niet om de gemeenschap te dienen, maar om de criminele activiteiten een handje te helpen.

David Van Reybrouck is daarom ook tegen verkiezingen. Hij stelt voor om tot loting over te gaan. Loting, zegt Van Reybrouck is het meest democratisch. Iedereen heeft een kans om mee te doen. Deze methode werd al in het oude Athene toegepast en later ook in Venetië en in Florence.

Hoe ziet zo’n loting eruit? Er wordt een willekeurig aantal mensen geloot uit de verschillende groepen van de bevolking, zoals verschillende leeftijdscategorieën, uit verschillende opleidingen, uit verschillende landstreken enz. De gelote groep mensen laat zich informeren door wetenschappers en experts en zij gaan daarna samen in overleg om tot een besluit te komen. Dit kan een lang proces zijn en daarom krijgen de lotelingen een financiële vergoeding.

Nu denkt u misschien dat onze wereld te complex geworden is om door een willekeurig stelletje mensen aangestuurd te worden. Wel: het lotingssysteem kan in verschillende stadia worden toegepast. Te beginnen bij het maken van een enkele wet tot aan een heel wetgevend proces. En ook alle stappen daartussen kunnen mogelijk door loting tot stand komen. En dat loting een goede methode is, heeft Ierland bewezen. Door lotingen zijn daar aanbevelingen gedaan om de grondwet te wijzigen ten aanzien van godsdienstvrijheid en ten aanzien van het homohuwelijk. Deze aanbevelingen gingen eerst door de twee Kamers van het Ierse parlement, daarna naar de regering en tot slot werd er een referendum gehouden: 79% van de bevolking stemde voor deze aanbevelingen van de grondwetswijzingen. Een geslaagd experiment dus, dat laat zien dat de betrokkenheid van de burgers groeit door het systeem van loting.

Van Reybrouck eindigt zijn boekje met de woorden: "We moeten de democratie dekoloniseren. We moeten de democratie democratiseren. Waar wachten we op?"

Wilt u er het fijne van weten? Lees dan:

Tegen Verkiezingen van David van Reybrouck Uitgeverij De Bezige Bij. In de bibliotheek van Veenendaal aanwezig.

In de raadsvergadering van 13 juli 2021 werd de kadernota behandeld. De kadernota is een voorbereiding op de begroting, die in het najaar door de gemeenteraad behandeld wordt. Een speciale kadernota deze keer, want we leven in een bijzondere tijd. 2021 is een verschrikkelijk jaar. Het coronavirus treft velen, maar vooral mensen met gezondheidsproblemen en/of een laag inkomen. Ons veiligheidsgevoel krijgt een forse dreun nu opnieuw een boegbeeld voor die vrijheid Peter R. De Vries, is vermoord. En dan  de overstroming van de Maas. Vele mensen, ook in onze gemeente, zijn hierdoor getroffen. Er zijn geen doden te betreuren, maar de schade en het menselijk leed is enorm. Kortom: ook in onze gemeente moeten alle seinen op rood.

In de begroting blijft door corona een gat over van 1,4 miljoen. We moeten alles doen om dit gat te dichten met middelen vanuit de landelijke overheid. Het kan niet zo zijn dat Jan met de pet gaat betalen voor alle bedrijven die overeind gehouden zijn in deze coronatijd, of dat we dit aanvullen uit de algemene reserve, zodat er bij echte rampen geen geld meer in de spaarpot zit.

De keuze van de coalitiepartijen om de OZB minder te laten stijgen, maar wel de afvalstoffenheffing te verhogen vonden wij een hele slechte. Huiseigenaren profiteren van een lage rente en waardevermeerdering van hun huis. Huurders hebben dit niet, maar moeten wel meer afvalstoffenheffing gaan betalen. Ons voorstel om de laagste inkomens hierin tegemoet te komen werd niet gesteund door de andere partijen.

Er moeten veel meer sociale huurwoningen komen in elk dorp en elke kern. Om de wachtlijsten voor een sociale huurwoning korter te maken (nu zo’n 7 jaar), maar ook om de bijzondere doelgroepen (statushouders, arbeidsmigranten, inwoners die vanuit GGZ- instellingen en vanuit verslavingszorg weer zelfstandig gaan wonen) beter te verdelen dan nu het geval is. Hierbij moeten de sterkste schouders de zwaarste lasten gaan dragen.

Ook de cultuur-, sport- en onderwijssector hebben het zwaar te verduren gehad tijdens de coronapandemie. Juist deze sectoren bieden een uitgelezen kans om kansgelijkheid te bevorderen. Daarom zijn wij bezorgd over de cultuursector in Horst aan de Maas, de bibliotheek en Omroep Horst aan de Maas. We zouden veel meer in moeten zetten op goede en professionele krachten om zodoende het maximale te bereiken voor onze burgers. Helaas geldt hier vaak het recht van de sterkste lobby.

Wij zijn natuurlijk blij dat het zwembad en sporthal De Berkel blijven waar ze nu liggen. Wat ons betreft moet dat ook zo ‘bliéve’ en gaan we de komende 15 jaar geen nieuwbouw plegen. We kunnen ons geld wel beter besteden.

Twee bijeenkomsten nog in deze laatste week voor de zomervakantie. Eén van de werkgroep die zich bezig houdt met de toekomst van het bestuurscentrum in Sint-Oedenrode. En een beeldvormende avond over de Noordkade in Veghel. Op beide avonden werd duidelijk, dat de gemeente Meierijstad niet tevreden is met zomaar gewoon en eenvoudig. Het moet groots en meeslepend. Behoud van de huidige raadszaal bijvoorbeeld werd door de meerderheid van werkgroep als niet passend genoemd. Deze zaal voldoet niet aan te stellen eisen werd als kader meegegeven. Het moet groter en er moet sprake zijn van de “WAUW-factor”. Wat dat ook moge zijn. En ook al wordt die zaal maar een beperkt aantal keren per maand gebruikt, het is blijkbaar niet passend bij een ambitieuze gemeente als Meierijstad. Ondanks ook onlangs (bij het bespreken van de kadernota) meermalen uitgesproken zorgen over de financiële situatie in de komende jaren. Financieel neutraal was een andere eis, maar hoe hard die zal blijken te zijn is dan natuurlijk de vraag.

Ook tijdens de beeldvormende avond over de Noordkade werden prachtige vergezichten geschetst.  Met hierbij ook de "WAUW-factor". Voor met name de fase van de voltooiing, tussen 2025 en 2035. Met plannen voor woningbouw op dat terrein en natuurlijke het silotel, dat boven op de bestaande silo’s gebouwd moet gaan worden. Waarover insprekers hun onvrede uitspraken en nog een gerechtelijke procedure loopt. Al twee keer in het gelijk gesteld. Maar op het terrein van dit prestigeobject van Meierijstad mag blijkbaar wat meer. De wethouder gaf toe, dat er nog vergunningen verleend moeten worden. En er dus niet gehandhaafd is.

Ook het havenkwartier werd bij dit geheel betrokken en de grote verrassing van de avond, was de melding, dat er gesproken wordt met Victoria Mengvoeders aan de Zuidkade over verkoop van hun fabriek en terrein. Met fraaie beelden van mogelijke invulling van dit terrein. We durven bijna te voorspellen, dat straks het bod van de gemeente niet geaccepteerd zal worden, maar dan de firma van de Ven het wel kan kopen. Zoals eerder aan de Frisselsteinstraat gebeurde. Naast parkeren een andere mogelijke hindernis voor realisatie van het silotel weggenomen. En weer de mogelijkheid winst te maken op de omzetting van een bestemming van industrie naar wonen. We houden het in de gaten.

Eigenaren in Lelystad die een asbestdak op hun woning, schuur/carport of bedrijfspand hebben, krijgen een brief van de gemeente over het vervangen van deze daken. Asbestdaken leveren risico’s op voor de gezondheid en de woonomgeving. In Lelystad zijn al veel asbestdaken vervangen, ook dankzij de inzet van diverse bewonerscollectieven. Met de brief wil de gemeente de overige eigenaren met een asbestdak op hun woning of ander pand, overtuigen om over te gaan tot vervanging.

Particuliere eigenaren van een woning met een asbestdak kunnen hulp krijgen van een onafhankelijke procesbegeleider bij de voorbereiding van de werkzaamheden. Er kan gebruik gemaakt worden van een provinciale subsidie en er wordt de mogelijkheid aangeboden om een asbestlening aan te vragen.

Lees verder op de website van de gemeente Lelystad: Lelystad roept eigenaren op om asbestdak te vervangen