Poliflw

Over drugs en witte busjes. “Als u in uw buurt met enige regelmaat en op afwijkende tijden een wit busje ziet, dat achteruit een garage inrijdt met koplampen, die omhoog gericht zijn: dan is er alle reden om de politie te bellen”. Dat was de tip van Freek Pecht, coördinator drugs bij de politie Zeeland West Brabant. “Natuurlijk vervoeren niet alle witte busjes, die achteruit de garage inrijden, drugs of materialen waarmee drugs gemaakt kunnen worden. Maar als uw onderbuik zegt, dat hier wellicht iets aan de hand is, dan is onze ervaring dat dat onderbuikgevoel meestal wel klopt. Regelmatig zien we geblindeerde ramen bij de labs, de kieren en gaten afgevuld met purschuim, en zo nu en dan een chemische lucht rondom zo’n pand. Meldingen kunnen altijd veilig via Meld Misdaad Anoniem. Freek Pecht deelde zijn ervaringen in vooral Goirle en Tilburg met zo’n 70 zeer geïnteresseerde toehoorders, die gehoor hadden gegeven aan de uitnodiging van de CDA-afdelingen Tilburg, Goirle en Oisterwijk voor een avond over drugs en de gevolgen voor individuele mensen en de hele samenleving. En hij gaf nuttige tips. En Pecht kan het weten, want het opsporen van drugslabs in Brabant is zijn dagelijkse werk. Ook in Goirle en Tilburg heeft de politie er diverse ontmanteld. “De kennisoverdracht over drugsproductie gaat in Brabant vaak al van generatie op generatie. Zelfs bij drugslabs elders in het land, zijn nagenoeg steeds Brabanders betrokken”. “Ben je nou ouderwets als je drugsgebruik niet normaal vindt” vroeg de voorzitter van de avond zich af. Nee, antwoordde Noortje van Riel, deskundige van verslavings-organisatie Novadic-Kentron. “We maken ons juist zorgen, dat we het normaal zijn gaan vinden. We moeten ons juist inzetten om te voorkomen dat iemand verslaafd wordt. Dat kan niet alleen door je te richten op degene, die dreigt verslaafd te worden, maar vooral ook op zijn of haar relevante omgeving. En we weten ook, dat kinderen van verslaafden, verslavingsgevoeligheid in hun DNA hebben zitten”. “Is iemand met een verslaving de rest van zijn leven verslaafd?”, wilde iemand weten. Nee, dat is - volgens de spreker- gelukkig niet zo, maar omdat verslaving een hersenziekte is, blijft hij of zij altijd wel verslavingsgevoelig. “In mijn klas gebruikt bijna iedereen” meldt menig puber aan zijn ouders, die zich zorgen maken over hun kroost. “Maar - aldus van Riel - jongeren overschatten het gebruik van leeftijdsgenoten zwaar. Ze zitten in bubbels van mensen die gebruiken en leiden daaruit af, dat “iedereen’ gebruikt. Ze denken dan dat ‘gebruiken’ de norm is. Maar het positieve bericht is: dat is niet zo. De grote meerderheid van de jongeren gebruikt niet”. De avond werd afgesloten door ‘Moedige moeder’ Anja Douwes, die een zoon heeft met een verslavingsprobleem. In een open, eerlijk en zeer persoonlijk betoog schetste zij de problemen, waar naasten van een dierbare met een verslavingsprobleem mee te maken krijgen. De “moedige Moeders’ ondersteunen elkaar om met dit persoonlijk drama goed om te gaan en zelf overeind te blijven. Het was een geslaagde avond.

Oud Lokaal Wassenaar wethouder Bart Boon had bezwaar ingediend tegen het Katwijks bestemmingsplan Valkenhorst (oude vliegveld) omdat Katwijk zich niet aan de gemaakte afspraken heeft gehouden. Zo zou er o.a. tot grote hoogte tot op de gemeentegrens mogen worden gebouwd. Tegen dat bezwaarschrift had Katwijk verweer ingediend. De huidige CDA wethouder was niet van plan daar nog op te reageren. Juridisch erg dom.

Daarom heeft Lokaal Wassenaar raadslid Annemarie Hofman het initiatief genomen om een motie op te stellen die de wethouder opdraagt bij de Raad van State repliek (commentaar) in te dienen op het verweerschrift van Katwijk. Met de repliek wordt het (grote) belang van Wassenaar om een goede groene buffer bij de nieuwe woonwijk Valkenhorst te gaan realiseren verder ondersteund.

De wethouder is ook in gesprek met Katwijk. Dat gesprek mag volgens de motie alleen plaatsvinden binnen de kaders van het bezwaarschrift wat Wassenaar heeft ingediend tegen het bestemmingsplan van Katwijk. Er wordt dus nergens over onderhandeld. Dat verzwakt de positie van Wassenaar alleen maar.

De motie van Lokaal Wassenaar werd door alle partijen gesteund. Een prima resultaat en een belangrijke opdracht aan de wethouder die nu snel een gedegen repliek moet indienen bij de Raad van State.

We koesteren 400+ Berkellandse evenementen. Van Reurpop tot Dorpsfeesten en van Survivalrun tot Carnaval. Fantastisch! Maar hoe zorgen we dat onze vrijwilligersorganisaties hier enthousiast mee door kunnen? De complexe samenleving zorgt voor meer richtlijnen en regels. Via ons CDA-verkiezingsprogramma en later het coalitieakkoord werd een evenementenmakelaar voorgesteld als olieman. Deze evenementenmakelaar/kwartiermaker is inmiddels gestart! Hoewel hij geen vergunningverlener is, zal hij de interne gemeentelijke route vereenvoudigen en initiatiefnemers ondersteunen. Daarnaast gaat hij zorgdragen voor verbinding tussen de verschillende organisaties onderling. Er is al zoveel kennis bij al deze mensen en er valt veel te delen! Johan Godschalk, bekend als ideeëndokter van het succesvolle Berkellandse Noaberfonds, is inmiddels begonnen als evenementenmakelaar/kwartiermaker. Diverse organiserende verenigingen weten hem al te vinden. Onze evenementen, onze gezamenlijke trots!

Vanmiddag was de CDA-fractie op bezoek bij @Robert’s en ging in gesprek met oprichter Robert Pruis.Robert werkt al een lange tijd als jongerenwerker waarvan 11 jaar bij @Robert’s. Het was een mooi gesprek over de ontwikkeling van jongeren, de verandering en de professionaliserings slag en inkomsten zoals de subsidie van de gemeente Elburg. @Robert's is een fijne plek in het centrum van Elburg voor tieners van 12-16 jaar, ze zijn 2-3 middagen per week open. Hier is iedereen welkom en hier mag je jezelf zijn, hier is vooral aandacht voor elkaar en tijd voor een kopje thee. @Robert’s biedt een plek waar de tiener gestimuleerd wordt om ook een steentje bij te dragen aan de maatschappij en doet daarbij een beroep op de verantwoordelijkheid van de tieners om dit voor elkaar te krijgen. De tieners zijn zelf verantwoordelijk voor @Robert’s en zetten daarmee hun eigen stempel op @Robert’s. Het is de bedoeling dat de tieners zich hier veilig voelen om het gesprek aan te gaan met elkaar en de vrijwilligers of de jongerenwerkers die aanwezig zijn. Het gesprek aangaan over van alles en nog wat en ze hopen daarmee ook dat binnen die cirkel van invloed te voorkomen een tiener in aanraking komt met risicogedrag.

Vorige week bezocht ik Perscentrum Nieuwspoort in Den Haag om het laatste nieuws te vernemen rond de kabinetsformatie. Helaas heerst nog steeds de cultuur van beslotenheid. De aanwezige journalisten hoorden van de hoofdrolspelers in de formatie een paar nietszeggende uitspraken zoals: ‘Het was een goed en constructief gesprek’. CDA-fractievoorzitter Henri Bontenbal verwoordde dat goed in zijn brief aan informateur Kim Putters. ‘Een goede verkiezingsuitslag behalen betekent ook een grote verantwoordelijkheid voor het bestuur van ons land. Het doen van beloftes aan de kiezer in een verkiezingscampagne moet gepaard gaan met de moed om verantwoordelijkheid te nemen en de wil om de gedane beloftes daadwerkelijk waar te maken. Voor een stabiele regering is een gemeenschappelijk kader nodig en is eenheid van kabinetsbeleid een randvoorwaarde voor een stabiele regering’. Sinds de verkiezingen zijn er ruim honderd dagen voorbij en de formatie, zo lijkt het, is nog helemaal nergens. Over twee weken moet het eindverslag van de nieuwe informateur klaar zijn. De meest genoemde en minst begrepen vorm is het extraparlementaire kabinet. Het is een term waar iedereen een ander beeld bij heeft, vandaar dat Putters zo ongeveer alle Nederlandse bestuurskundigen en politiek historici liet langskomen om zich te laten bijspijkeren. Toen ik terug naar het centraal station liep kwam ik een jongeman tegen die zei: ‘Pardon meneer, heeft u voor mij vijf euro, ik moet met de tram naar Scheveningen een zieke vriend bezoeken en dat is best ver om te lopen.’ Ja, zoiets doe je natuurlijk en ik tastte in mijn broekzak. Daarin vond ik twintig euro die ik hem liet zien met het gebaar van iemand die zijn goede wil heeft getoond, maar dat te veel geld vindt voor een enkeltje Scheveningen. ‘Misschien wil iemand hem wisselen’, zei de jongeman praktisch en hoewel ik niet direct zag wie, stemde ik in principe toe, want het was een heel geschikte jongeman. ‘Hij misschien’, wees de jongen naar een voorbijganger. ‘Pardon meneer’, sprak ik de leiding nemend, ‘deze jongeman is in moeilijkheden geraakt waaruit ik hem alleen kan verlossen als u zo vriendelijk bent mij even twintig euro te wisselen. De man keek ons verdacht aan, nam zijn half opgebrande shagje uit zijn mond en zei: ‘Sorry, ik heb het niet, misschien een ander’, en liep heel snel door. Ik heb het niet - dat is menselijk, nietwaar? ‘Aan de overkant komt er nog een, ’waarschuwde de jongen behulpzaam en we staken enthousiast de straat over. Er liep een gezette man. Toen hij ons zag komen, bleef hij staan en toonde een angstige houding van iemand die op het punt staat door twee slechteriken te worden overvallen. Ik herhaalde kort mijn verzoek, maar de man begon zenuwachtig te lachen. ‘Nee, nee, nee, ’sprak hij haastig, ‘doet u maar geen verdere moeite meneer, want daar kan ik niet aan beginnen’. ‘Nou jongen ’zei ik, ‘wat jammer, ik heb het geprobeerd, maar nu moet ik naar het station, m’n trein vertrek dadelijk en ik wil op tijd thuis zijn’. Er kwam een diepe teleurstelling in zijn ogen en toen zelfs zijn lip begon te trillen, verklaarde ik haastig dat we het nog een keer zouden proberen. Op de andere stoep kwam een grijs heertje licht bevend en steunend op een stok aangestrompeld. ‘Goedemiddag meneer’, sprak ik monter, mag ik u iets vragen? De zaak zit zo. Deze jongen…’ De oude man reageerde niet. Hij gedroeg zich alsof ik hem in het geheel niet had aangesproken en stapte langzaam woordloos verder. ’Meneer, meneer ’riep ik hem nalopend, ‘het gaat om het wisselen van twintig euro!’ En ik legde mijn hand vertrouwelijk op zijn arm. De uitwerking zou men niet verwachten. De grijsaard werd vuurrood van woede, draaide zich behendig om en schreeuwde schor: ‘Ga je weg, lelijke schavuit’. Daarop ging hij nijdig verder en dreigde ons met zijn stok. Na een paar meter keek hij om en zei kortaf de politie te zullen bellen. Zo’n man loop je natuurlijk niet verder na. Daar stonden we, met twintig euro en zonder resultaat. Ik besloot dan ook de zaak maar op te geven toen twee agenten vrolijk pratend aan kwamen lopen. Ik legde de situatie snel uit en na ernstig onderzoek van mijn biljet was de oudste wetsdienaar bereid tot wisselen. De jongen kreeg zijn vijf euro; bedankte mij heel hartelijk, wenste mij nog een fijne dag en ik rende naar het station waar ik hijgend op perron drie arriveerde. De trein reed nét weg. Over een uur gaat er wéér een, sprak de man aan het loket rustig. Gebogen onder die tegenslag slenterde ik het station weer uit. Enfin, die jongen zat tenminste in de tram naar Scheveningen op weg naar zijn zieke vriend, dacht ik. Maar nee. Hij stond op het stationsplein bij een snackkar waar hij een grote zak patat met mayonaise kreeg overhandigd in ruil voor de zo moeizaam verworven vijf euro. Toen hij mij zag zond hij een klein lachje uit en liep weg. ‘Moet je niet naar je vriend?’ vroeg ik belangstellend. ‘Nee, meneer’, zei hij, ‘m’n vriend belde zojuist dat hij weer beter is, maar nog bedankt’ en liep haastig weg, genietend van zijn frietjes.

Het CDA in Amsterdam is tegen de plannen van het gemeentebestuur om een nieuw Erotisch Centrum te bouwen bij de Europaboulevard. Tijdens de bespreking in de Raadscommissie Algemene Zaken op donderdag 15 februari 2024 heeft Rogier Havelaar de Burgemeester uitgedaagd om in te gaan op de kritische geluiden vanuit de stad. In een speciale nieuwsbrief 'Erotisch Centrum Alert' zetten we onze standpunten op een rij. Daarnaast geven we onze analyse en duiding. In de eerste nieuwsbrief staan we bijvoorbeeld stil bij de resultaten van ons onderzoek 'De Amsterdammer spreekt zich uit: tegen het nieuwe Erotisch Centrum!’. Wilt u zich ook op onze nieuwsbrief over het Erotisch Centrum abonneren? Klik dan hier en schrijf u vandaag nog in, zodat u op de hoogte blijft van de ontwikkelingen en onze duiding op de plannen van het gemeentebestuur. Lees hier de spreektekst in eerste termijn van Rogier Havelaar terug en bekijk de video voor de korte samenvatting van het debat (tweede termijn).

Beste lezers, Het nieuwe jaar 2024 is weer spetterend van start gegaan. In deze eerste Fractieflits praten wij jullie kort bij over de activiteiten van de eerste weken in dit nieuwe jaar. Met daarin nadrukkelijke aandacht voor het initiatiefvoorstel over het centrum van Boskoop, dat Helma van der Louw namens onze fractie indiende. Verder zal het jaar in het teken staan van de midterm review (met andere woorden: wij gaan kijken hoe de uitvoering van onze plannen voor de gemeente vorderen), maar ook een nieuwe manier van begroten, om zo beter in te kunnen spelen op de financiele ontwikkelingen die vanuit Den Haag op ons afkomen. Ook is per 1 januari de nieuwe Omgevingswet van start gegaan en heeft de Eerste Kamer ingestemd met de spreidingswet. Hierover komen wij elkaar ongetwijfeld nog te spreken. En niet op de minste plaatse de naderende Europese verkiezingen. Al met al een spannend nieuw politiek jaar, waarin wij ons als fractie met nieuwe energie in blijven zetten voor een groene, rechtvaardige en solidaire gemeente.

Als dé middenpartij heeft het CDA altijd extra aandacht voor maatschappelijke initiatieven, sociale activiteiten en tradities. Met het oog ook op de vele verenigingen en vrijwilligers, zoals met Carnaval! Omdat we graag willen dat ook in de toekomst “Ut lekker deur strôômt “ hebben wij, bij monde van raadslid Remco Beekers, deze week z.g. art.9 vragen gesteld aan het Bredaas college van Burgemeester & Wethouders. Om er samen voor te zorgen dat we tot in lengte van dagen van dit cultureel erfgoed kunnen genieten. Je kunt hetHIERterug lezen. Actiefoto:tijdens de jaarlijkse z.g. Carnavalsraad van afgelopen dinsdag op het Stadhuis. Van links naar rechts: Karlijn vd Berg (Bosuilendorp/ ’t Aogje); Huib Jansen (Boemeldonck); Caspar Rutten (Kielegat); Jeroen Bruijns(Baviaonenland/ Kielegat); Remco Beekers (Boemeldonck). Op de foto ontbreken o.a. even: Antje Beers (Bosuilendorp) en Christine de Moor (Kielegat). Ut Ginneke, Totdenringen en Giegeldonk vieren we sowieso altijd samen... ALAAAAAF!

Tijdens de rondvraag in de commissievergadering AZ op 18 januari 2024 werden er vragen gesteld over de naamgeving van straten in Amsterdam.Rogier Havelaar, voorzitter van de Amsterdamse CDA-fractie, noemt het besluit om de naam 'Nootmuskaatstraat' terug te trekken ’onbegrijpelijk.’ „Er zullen best heel verstandige mensen bij die commissie zitten, maar ik begrijp deze afweging echt niet. Nootmuskaat is heerlijk over bijvoorbeeld de aardappelen en ook in veel pastasauzen smaakt het goed. Niet te vergeten de Brabantse worstenbroodjes! Die smaken zo lekker dankzij de nootmuskaat door het gehakt. Nootmuskaat reduceren tot een handelswaar uit het verleden is onterecht, onnodig en onverstandig.”Havelaar wordt ’zelfs een beetje boos’ van de overweging om de Nootmuskaatstraat te schrappen. „Er zijn lelijke bladzijden in onze geschiedenis, maar dat er nootmuskaat op de schepen van de VOC zit, daar kan de nootmuskaat niets aan doen.” Lees het gehele artikel in de Telegraaf in de krant van 19 januari 2024hierterug.

Deze week was ik in Den Haag, waar het nu politiek rustig is, want het is kerstreces tot 15 januari. Dat wil niet zeggen dat alle Kamerleden al die weken op vakantie zijn. Sommigen lopen tijdens het reces stage of brengen werkbezoeken, andere leden studeren of lezen vakliteratuur. Altijd is een aantal leden stand-by voor het geval er iets belangrijks gebeurt. Procedurele afspraak Het reces is een procedurele afspraak, die uit praktisch oogpunt is gemaakt. Vakanties van Tweede Kamerleden maken vergaderen weinig zinvol, al was het maar omdat daarvoor minimaal 76 leden aanwezig moeten zijn. Het meest praktische middel voor een Kamerlid om tijdens het reces zijn taak als controleur van de regering uit te oefenen is door middel van het vragenrecht. Ieder lid kan op elk moment een schriftelijke vraag stellen. Formeel moet zo'n vraag worden doorgeleid door de Kamervoorzitter (of diens vervanger) en verleent de ambtelijke dienst van de Kamer (de Griffie) daarbij assistentie. Daarom zijn die posten altijd bezet. Luidruchtige stoet Terwijl ik op weg was naar de Koninklijke bibliotheek begon het flink te regenen. Ik besloot in een cafeetje nabij het Binnenhof te schuilen en een kop koffie te drinken. Nadat ik het Haagse bakkie op had en m’n krantje had gelezen, regende het bijna niet meer en liep ik richting Binnenhof. Nabij een tramhalte stond een oude vrouw, een toonbeeld van hulpbehoevendheid waartoe wij allen vervallen als de nevel van de tijd de vonken in onze ogen komt doven. Krom en beverig, geleund op een stevige wandelstok stond zij aan de trottoirrand en durfde niet over te steken, want het verkeer gleed in een lange luidruchtige stoet voorbij. Mij is die drukte nog wel vertrouwd, maar het opnemingsvermogen van deze dame is gestold in haar jonge jaren dat het rijtuig met paard als vervoermiddel de meeste wegen nog overheerste. Zij stond daar zielig en keek om zich heen als iemand die hulp verwachtte, maar de mensen waren allen in haast en lieten haar staan. Op zulke ogenblikken komen altijd respectvolle- en sociale gedachten in mij op. Ik zie dan mijzelf in het jaar 2040 op stokken geleund aan de rand van een brede Franse boulevard aarzelen, bang voor de voorbijschietende snelle bolides. Zal er dan ook niemand een hand naar mij uitsteken? Fameuze dankbaarheid Ik stapte op de oude dame af en vatte haar kalm bij de arm. ‘Gauw maar,’ zei ik, want het was net even rustig in het verkeer en trok haar mee naar de andere kant. ‘Ach jongeman …’ stamelde ze. Die fameuze dankbaarheid van oude vrouwen! Ik knikte haar onder het voortgaan toe. ‘Rustig aan maar,’ zei ik, ’we zijn er zo’. Maar haar hart was overvol. ‘Ach jongeman,’ zei ze weer, en even later trok ik haar met haar vertrouwde stok op het trottoir. We waren er, ongedeerd! ‘t Was niets hoor,’ zei ik met een lachje, ‘we moeten elkaar een beetje helpen’ en ik sloeg haar vriendschappelijk op de broze schouder. Een beetje te hard misschien, want zij zakte bijna door. Ik draaide mij om en wandelde opgelucht verder, doch na een paar stappen zij riep mij. Toen ik omkeek, beduidde zij dat ik terugkeren moest. Ik deed het, glimlachend, want wat nu volgen gaat, heeft mijn grote ervaring in het overbrengen van oude vrouwen mij wel geleerd: zij zal mij een dankbare knuffel geven. ‘Het was geen moeite mevrouw,’ zei ik, toen ik weer voor haar stond. Maar zij keek mij nijdig aan en zei: ‘Jongeman, ik beveel je mij nu weer terug te brengen, want ik stond daar op de tram te wachten.’