Poliflw

Een inwoner schrijft aan raadslid Roos: ‘Dat jouw commissievergadering voortijdig eindigde lag echt niet aan jou. Maar aan een paar hyena’s in de zaal, die met bloeddoorlopen ogen aan tafel zaten te wachten totdat ze de voorzitter konden grijpen. En die voorzitter…….. dat was jij. Met zo’n stelletje roofdieren ga je toch de hei niet op.’

Dit is slechts een van de vele commentaren die wij ontvingen n.a.v. de chaotisch verlopen commissievergadering van 12 september (bestuur & middelen) waarvan Roos de voorzitter is. Eerst even een kort fragment laten zien van deze vergadering en dan gaan we u proberen uit te leggen wat hier nu precies aan is voorafgegaan.

Raadslid Roos is voorzitter van de commissie bestuur en middelen. Zij doet dit werk nu anderhalf jaar en heeft er plezier in. Maar dat niet alleen: het werk is een bijzondere uitdaging gezien de wijze waarop de vergaderingen verliepen de afgelopen maanden.

Wat ging hieraan vooraf? Hoe is het zo gekomen?

Een stap terug in de tijd: na de verkiezingen van maart 2018 dacht burgemeester Roest dat het wel een aardig idee was om een werkgroep te vormen. Onder zijn voorzitterschap konden raadsleden dan ‘backstage’ over allerlei onderwerpen discussiëren met elkaar in het kader van ‘bestuurlijke vernieuwing’.

Waarom bestuurlijke vernieuwing en wat houdt dat begrip dan precies in?

Daar kunnen we tamelijk kort over zijn: dat weet niemand. Maar het klinkt positief. Vernieuwend willen we allemaal zijn in de politiek.

Het eerste onderwerp op de agenda van de werkgroep was het terugbrengen van het inspreekrecht. Vroeger hadden onze inwoners nl het recht om de raadsleden toe te spreken tijdens de commissievergaderingen over onderwerpen die zij belangrijk vonden. Zo waren zij in staat zaken voor te leggen aan raadsleden en konden raadsleden op hun beurt vragen stellen. Erg nuttig om langs die weg in het openbaar elkaars standpunt te vernemen. Weten wat er leeft in de samenleving. Daar was het inspreekrecht ook voor bedoeld. Maar helaas, de meerderheid in de raad was daar niet van gediend en zo kwam het dat in Bloemendaal het inspreekrecht werd afgeschaft terwijl dat elders in gemeenteland een volstrekt normaal en geaccepteerd fenomeen is.

Hoe dan ook, onze partij wil het inspreekrecht terug. De werkgroep zou er mee aan de slag gaan. Hoewel  er inmiddels 18 maanden zijn verstreken en onze fractie diverse keren een motie indiende waarin wij pleitten voor herstel van inspreekrecht is de ‘werkgroep bestuurlijke vernieuwing’ nog altijd aan het broeden op dit ei. Onze motie werd telkens afgewezen.

Waar houdt de werkgroep zich nog meer mee bezig? Met het onderwerp ‘geheimhouding’ en ‘vertrouwelijk’. Sinds 2014 werkt de gemeente Bloemendaal aan een geheimhoudingsprotocol. Dat is een soort handleiding waarin staat beschreven hoe om te gaan met geheimhouding. Natuurlijk kan een handleiding nooit de wet vervangen. Het protocol is eerder bedoeld als handvat zodat ook de niet-juristen uit de voeten kunnen met de wetgeving die tamelijk complex is. Hoewel we 5 jaar verder zijn, is er nog altijd geen protocol en dat heeft alles te maken met het feit dat het college van Bloemendaal een hekel heeft aan de strenge regels van de Gemeentewet. Daarin staat namelijk beschreven hoe geheimhouding moet worden opgelegd, dwz de voorwaarden en de procedure. Het college werkt liever met het begrip  ‘VERTROUWELIJK’. Dat staat niet in de wet en een stempel vertrouwelijk op een stuk zetten is kinderlijk eenvoudig. Uiteraard wel met een dreiging: zwijg, anders krijgt u Justitie achter u aan. Anders gezegd: vertrouwelijk is de route waarmee de wet wordt omzeild maar hetzelfde effect wordt bereikt. Raadsleden zwijgen uit angst voor strafvervolging. En dat die angst reëel is, dat hoeven wij u niet uit te leggen. Het OM zegt ‘at your service’ tegen de burgemeester, zoals we inmiddels weten.

De minister heeft in 2016 dringend geadviseerd niet meer te werken met het begrip vertrouwelijk. Beter is het om alleen nog geheim te gebruiken en daarbij de wettelijke procedure te volgen. En het mooiste blijft natuurlijk de openbaarheid. Openbaar bestuur moet de hoofdregel zijn. Hoewel de minister helder was, heeft Bloemendaal geen afscheid kunnen nemen van de stempel ‘VERTROUWELIJK’ en getracht dit in het protocol onder te brengen. Dat is niet gelukt. Hoogleraar Elzinga die veel van het onderwerp weet, werd eind 2018 gevraagd hierover zijn licht te laten schijnen..

Hij bracht eind 2018 zijn advies uit aan de werkgroep van de burgemeester en de conclusie van de burgemeester en zijn assistente was: naast de wettelijke geheimhoudingsprocedure is het volgens Elzing zeer dringend gewenst een buitenwettelijke geheimhoudingscategorie toe te voegen. En wel onder de noemer van de vertrouwelijkheid.

Dit advies stond haaks op een groot aantal eerdere publicaties van hoogleraar Elzinga. Daarin zei Elzinga steeds: ‘ vertrouwelijkheid is een onding van formaat ’. Of m.a.w.: Elzinga volgde geheel en al de minister.

Onze fractie ging op zoek naar het advies van Elzinga aan de werkgroep maar vond niets. Het waren enkele losse passages uit e-mailberichten tussen de gemeente en Elzinga.

Vreemd.  …

Op 12 juni jl. gaf Elzinga een lezing over dit heikele onderwerp in de Zandwaaier. Daarbij aanwezig: raadsleden, burgemeester Roest en enkele juristen in dienst van de gemeente. Daar herhaalde Elzinga zijn standpunt: werk niet met het begrip vertrouwelijk. Hij zei letterlijk: doe het niet!

Burgemeester Roest was echter hoogst ongelukkig met dit advies van Elzinga. Onze burgemeester houdt van vertrouwelijk. Hij kan er niet buiten omdat het zo gemakkelijk is. En dus zijn we weer terug bij af: in Bloemendaal is alles geheim of vertrouwelijk en beiden komt hier  neer op hetzelfde: mond houden of je krijgt te maken met Justitie. Het gevolg is angst en dat is slecht voor het openbare politieke debat.

Conclusie: we voelen ons door dat zogenaamde advies van hoogleraar Elzinga in december 2018 behoorlijk in de maling genomen: dat advies bleek niet van hem afkomstig.

Inmiddels deden zich begin 2019 weer nieuwe ontwikkelingen voor. Hoogleraar Boutellier werd uitgenodigd voor een bijeenkomst van de werkgroep. Boutellier is hoogleraar Veiligheid & Veerkracht aan de VU en werkt voor het Verwey-Jonker instituut. Wie is de heer Boutellier?

Tijdens deze bijeenkomst werd gesproken over ‘destructieve elementen’ in de raad en daarmee werden Slewe en Roos bedoeld. De klachten betroffen vooral ons gebruik van social media. We hebben begrepen dat het advies van Boutellier luidde als groep actief op te treden en te zorgen voor correctie van ongewenst gedrag, waaronder het gebruik van social media. Deze aanmoediging viel in goede aarde en prompt werd een initiatief voorbereid om Roos als voorzitter te dumpen.

Deze kwestie speelt nog steeds. Diverse raadsleden schromen niet het Roos zo lastig mogelijk te maken. Ze blijft er nuchter onder: ‘Ik vind het jammer dat het zo gaat. Bij mij staat altijd voorop dat we een agenda moeten afwerken. Als voorzitter ben je dienstbaar aan de commissie. Dat probeer ik zo goed mogelijk in te vullen. Direct na afloop van die vergadering op 12 september heb ik me nog verontschuldigd tegenover de ambtenaren die de hele avond voor niets hadden zitten wachten omdat opeens de vergadering werd beeindigd. Allemaal emotionele reacties. Het verwijt was dat ik niet meteen gehoor gaf aan interruptieverzoeken. Maar je zou voor de gein eens moeten gaan kijken: leden steken voortdurend hun hand in de hoogte. Ik kan niet iedere interruptie onmiddellijk toestaan. Je kunt een wedstrijd ook dood fluiten. Lijkt mij niet de bedoeling. De burgemeester was erg boos op mij. Hij vond dat ik Rob Slewe direct had moeten afkappen. Ik vind het maar een vreemd verzoek. Slewe is gekozen volksvertegenwoordiger en heeft net zo veel recht van spreken als elk ander raadslid. Als de burgemeester eens de moeite neemt om de vergadering terug te kijken dan ziet hij heus dat ik niemand voortrek of achterstel. Ach nou ja…, dit is voer voor psychologen. Ik wil gewoon positief aan de slag. Heb geen zin in negatief gedoe‘.

storm in de vergadering van 12 september 2019…

Wij vinden het  zeer onprofessioneel om op deze wijze met elkaar aan het werk te zijn. En dat gedoe over ‘destructieve krachten’ in de raad is ook niet bevorderlijk voor de sfeer. Wij zijn tenslotte bepaald geen voorstander van een werkgroep die in de beslotenheid opereert. Het debat hoort plaats te vinden in de raadszaal. Iedereen moet kennis kunnen nemen van de diverse standpunten. Dat is pas een gezonde manier van politiek bedrijven.  Van mening verschillen hoort daarbij maar liever niet in de achterkamertjes met een burgemeester als ‘voorzitter’.  Bovendien heeft een werkgroep geen mandaat en is het geen democratisch gekozen commissie.

Geheim. Dat begrip is aan een herdefiniëring toe in Bloemendaal. Waar te beginnen? In januari 2014 brengt Rob Slewe twee keer een bezoek aan het gemeentehuis n.a.v. een Wob-verzoek dat hij had ingediend. Hij moet daartoe een afspraak maken met een man die speciaal voor deze klus wordt ingehuurd door de gemeente Bloemendaal. We noemen hem X. De gemeente noemt hem ‘de accounthouder Elswoutshoek’. Alle contacten, zowel mondeling als schriftelijk, die Elswoutshoek betreffen worden via X geleid. Logisch dus dat Slewe bij X terecht komt als hij bepaalde documenten wil inzien. De twee bezoekjes verlopen niet soepel. X  beklaagt zich over het gedrag van Slewe bij zijn opdrachtgever en schrijft een verslag van elk bezoek: ‘Ter info doe ik je maar weer verslag van het bezoek van gisteren. Rob Slewe heeft geen gebruik gemaakt van de inzage tussen 10.00 en 12.00 uur. Hij verscheen om 13.00 uur. Hij weigerde mijn uitgestoken hand. De toon werd meteen gezet met een zeer dreigende houding, qua woordgebruik, schreeuwen en dicht tegen mij aanleunen…’ aldus X.

De verslagen worden door het college aan Slewe toegestuurd en Slewe krijgt op niet mis te verstane wijze te horen dat zijn gedrag onaanvaardbaar is en dat het college dat niet pikt of woorden van gelijke strekking. Het valt Slewe rauw op zijn dak. Hij vindt dat X zich provocerend gedroeg. Slewe stuurt  zijn eigen verslag aan de gemeente met het verzoek dit toe te voegen aan het dossier. Zijn beschrijving van hoe het bezoek verliep laat een geheel andere werkelijkheid zien. Het valt Slewe op dat hij telkens opnieuw wordt beschuldigd van bedreigingen en intimidaties jegens het ambtelijk apparaat. Dat is een zware aantijging en het ligt hem zwaar op de maag. Hoe kan hij zich verweren? Het probleem is bovendien dat de beschuldigingen steeds grover worden. Waar is de gemeente precies op uit?

De gemeente ontvangt het verslag van Slewe maar doet daar verder niets mee. Het verdwijnt in de spreekwoordelijke ‘onderste bureaulade’. Maanden later, we spreken dan over september 2014 leest Roos de twee verslagen van X op de kamer van wethouder Marjolein de Rooij. Deze wethouder heeft een artikel in het Haarlems Dagblad laten plaatsen waarin de beide heren Slewe worden afgeschilderd als een stel ‘bedreigers’. Lui waarvoor je angst zou moeten hebben. Kortom: gevaarlijke mannen. Roos is net als de andere raadsleden benieuwd naar het bewijs van deze uitlatingen in de krant en de wethouder laat een stapeltje stukken zien waaronder deze twee verslagen. Nu is het zo dat Roos deze verslagen al lang had ontvangen van Rob Slewe zelf. Immers, hij heeft raadsleden geïnformeerd en verklaard dat hij ten onrechte werd beschuldigd door de wethouder. En uiteraard voegde hij zijn eigen verslag daaraan toe ter illustratie.

Omdat het de wethouder al snel te heet onder de voeten werd, waren de verslagen van X volgens het college in november 2014 opeens geheim verklaard. Dat kan natuurlijk helemaal niet. Wat al 10 maanden openbaar is, kan niet opeens geheim worden verklaard. Wat het bovendien bespottelijk maakt is dat de gemeente de verslagen zelf naar buiten bracht. De gemeente misbruikt de geheimhouding ten eigen faveure. Om het eigen handelen in de doofpot te kunnen  stoppen. Daar is de Gemeentewet natuurlijk niet voor geschreven. Alsof het allemaal niet erg genoeg is, worden uitgerekend deze twee verslagen tot op de dag van vandaag als geheim beschouwd en heeft Ruud Nederveen, voormalig burgemeester van Bloemendaal, aangifte tegen Roos gedaan omdat zij de geheimhouding willens en wetens aan haar laars zou hebben gelapt. Stukken die al openbaar waren geheim verklaren is een gotspe. En dat weet Ruud Nederveen, want hij komt in de correspondentie voor.

Voor alle duidelijkheid plaatsen hieronder het complete verslag van Rob Slewe. Het is zijn wens openheid van zaken te geven. Immers, zoals Rob Slewe het zelf onder woorden brengt: ‘ik heb niets te verbergen’ Zie cursief gedrukt hierna. En we tonen u een kort filmpje met de verklaring van Roos die zich binnenkort weer (voor de 8e keer) moet verantwoorden voor de strafrechter.

Datum: Wed, 29 Jan 2014 10:42:07 +0100

Aan: Postbus Gemeente Bloemendaal , Burgemeester, ambtenaar A, ambtenaar B                              CC: Hans Slewe

Discussie: Wob bezoek verslag den Hollander

Onderwerp: Wob bezoek verslag den Hollander

Geachte heren,

Geheel volgens de traditie van de gemeente Bloemendaal ontving ik vandaag een verslag van het zoek aan de gemeente inzake een wob inzage gemaakt door den Hollander.

De heer den Hollander heeft net als bijna een jaar geleden toen diverse ambtenaren op de Brouwerskolk een verslag bezoek wob bij elkaar verzonnen (de klachtencommissie maakte daar een jaar gelden  gehakt van), eveneens een op zijn zachts gezegd onvolledig, gekleurd en grotendeels onwaar verslag neergezet.

Niet ondergetekende maar de heer den Hollander stelde zich uitermate irritant en provocerend op door direkt te stellen dat hij er alleen maar zat om ons in de gaten te houden en conform de afspraak in het conventant ? Toezicht hield. Hij liet zich daarnaast een aantal keren zeer laagdunkend en denigrerend over de familie Slewe uit.

-convenant

Zoals al vele malen aangegeven en ook de stukken uit uw eigen dossier bewijzen het heb ik helemaal geen convenant getekend en dus heb ik daar helemaal niets mee te maken.

De heer den Hollander vindt het kennelijk erg fijn om maar steeds te blijven herhalen dat mijn naam boven een door de gemeente opgesteld convenant staat en dus ik daar aan gebonden zou moeten zijn.  Ook dit herhaalde hij enkele malen tijdens het wob bezoek

-kopie

De heer den Hollander deelde mede dat een kopie 30 cent kostte en dus liep ik naar het kopieerapparaat dat 3 meter verderop stond en maakte een kopie.

De heer den Hollander begon te schreeuwen en tieren want ik had geen kopie mogen maken?? Dat leek mij vrij kinderachtig want bij het raadsonderzoek kon ik gewoon gebruik maken van het kopieerapparaat.

Ik ben toen maar gestopt en mijn broer gaf de heer den Hollander 20 euro gegeven die hij vervolgens op de grond gooide. Wij  krijgen dus nog 19 euro 70 van de gemeente.

De manier waarop den Hollander toen tekeer ging is klachtwaardig.

-vragen over mappen

De gemeente heeft aardig haar best gedaan om 18 mappen te vullen met dubbel materiaal, ongedateerd , de dossiers van hans slewe en rob slewe door elkaar heen.

]Direkt bij binnenkomst heb ik de vraag gesteld hoe de mappen zijn samengesteld.

Het antwoord van den Hollander was dat wij dat ,maar zelf moesten uitzoeken en als we vragen hebben maar een brief moesten sturen. Dat alles met een brede grijns.

-opmerkingen over ambtenaren

Zelfs dit reeds geschoonde dossier staat vol met voorbeelden van vooringenomenheid van ambtenaren. Een aardige is het zwart op wit bewijs dat ambtenaren als van der Wees , Portanger cs  bewust de klachtafhandeling van ondergetekende hebben ingebracht bij de onderhandelingen met mijn broer zodat vooringenomenheid en partijdigheid mooi onder de mat kon worden geveegd. Dat is inderdaad misselijk makend en ik heb daar zeker in die bewoordingen over gesproken met mijn broer.

Dat is mijn goed recht en als den Hollander zich daaraan ergert dat moet hij er niet bovenop gaan zitten om ons in de ‘gaten te houden’ en onze gesprekken af te luisteren.

Voorts viel het ons op dat een groep ambtenaren meer dan 10 minuten voor tijd in de gang met jas aan stonden te wachten totdat het ‘tijd’ was. Wij hebben daar onderling zeker over gesproken want wij zijn verbaasd dat dit soort praktijken nog steeds bestaan.

-vragen over wob verzoeken, verdwenen telefoon gesprekken etc

Ik heb ook vragen gesteld over mijn wob verzoek inzake kosten inhuur ewh van meer dan een mand geleden. Niets heb ik nog gehoord en ook hierover liet den Hollander weten dat ik het maar moest uitzoeken en hij ging daar geen antwoord op geven.

Idem over vragen over het verdwenen 15 e telefoongesprek.

U kunt dit toevoegen aan het verslag van de Hollander.

Het woordje vooringenomenheid staat met grote letters voorgedrukt op zijn voorhoofd. Het is allemaal een beetje sneu dat de heren ambtenaren met dergelijke verzonnen

Verslagen proberen hun eigen schandalige praktijken te verdoezelen.

-Over het dossier heb ik direkt een aantal vragen opgeschreven. Voorbedrukt briefpapier van mijn bedrijf met handtekening en datum. Den Hollander riep luid dat hij dit een vodje vond en ik moest maar een brief sturen.

Het is allemaal te kinderachtig voor woorden. Den Hollander is net als Foppe bij de afgeluisterde gesprekken alleen maar aan het provoceren en zuigen om de familie Slewe in diskrediet te kunnen brengen. Zijn gedrag is meer dan klachtwaardig.

Ik zou zeggen heren ambtenaren …  en bestuurders :

Kijk eens een keer goed in de spiegel na al die rapporten PLUS de ombudsman en vraag je dan eens af of je ook zo te werk gaat bij andere burgers in Bloemendaal ?

Graag toevoegen aan dossier.

Voorts een verzoek om eindelijk eens antwoord te geven op de door mij gestelde vragen.

Groet

Rob slewe

In 2016 werd Hoffman Bedrijfsrecherche ingeschakeld om de verloren mails terug te halen. Het zou gaan om zo’n 400.000 bladzijden met mails die verband hielden met het Elswoutshoekdossier. Deze opdracht werd verstrekt n.a.v. een Wob-verzoek. Gebleken was namelijk dat mails waarvan de gemeente beweerde dat deze er niet waren, dan wel definitief waren verwijderd, via de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) alsnog beschikbaar werden gesteld. Daar kwam bij dat een nieuwe ambtenaar verklaarde dat er wel degelijk een back-up moest zijn. Of m.a.w.: zelfs als de mails waren gewist, dan nog waren ze via de back-up te achterhalen. En zo geschiedde.

De mailbestanden werden nadat Hoffman zijn werk had gedaan, gesorteerd. Ruim anderhalf jaar is de tijd genomen alle mailcorrespondentie door te nemen, te kopiëren, over te zetten, te rubriceren en naar wij nu begrijpen, ook te filteren. Daarover zo dadelijk meer. Raadsleden Slewe, Heukels en Roos vroegen de ongeschoonde bestanden op maar kregen nul op het rekest. Eind 2018 ontvingen Slewe en Heukels (LB) dan toch een USB-stick na lang aandringen. Op deze stick stonden de inmiddels geschoonde bestanden verspreid over tientallen mapjes wat het zoeken bepaald ongemakkelijk maakt. Beide heren komen al snel tot de conclusie dat de correspondentie onvolledig is. Dat valt bijvoorbeeld op doordat vragen worden gesteld waarop het antwoord ontbreekt. Maar ook doordat de verzendlijst en datum ontbreekt van de mail. Slewe vindt het opvallend dat de mailcorrespondentie van de belangrijkste ambtenaren op het dossier Elswoutshoek volledig ontbreekt. Kortom: het beeld is diffuus en onvolledig en dat roept de verdenking op dat er veel mis is binnen het bestuur van de gemeente Bloemendaal. Op vragen die gesteld worden door raadsleden Slewe en Heukels komt met moeite antwoord en de antwoorden die gegeven worden blinken uit in onduidelijkheid. Het gemeentebestuur maakt omtrekkende bewegingen.

Raadslid Roos krijgt in die periode niet de beschikking over een USB-stick. Zij wordt dus behandeld als een paria. Haar wordt belangenverstrengeling verweten. Omdat zij in een strafproces is verwikkeld vindt het college dat zij haar positie als raadslid misbruikt. Dat is een even bizarre als schaamteloze argumentatie. Roos wordt immers vervolgd op grond van een aangifte door oud-burgemeester Ruud Nederveen. De aangifte werd tegen haar gedaan in de hoedanigheid van raadslid. Waarom zou raadslid Roos dan niet over de gegevens kunnen beschikken? Tenzij natuurlijk, u raadt het al, in de vernietigde, gewiste, zoekgeraakte mailbestanden informatie staat die voordelig voor Roos zou kunnen uitpakken en onvoordelig voor de gemeente. Dat lijkt althans de voor de hand liggende constatering te zijn. Na ongeveer een jaar lang doorvragen, gaf burgemeester Roest aan Roos te kennen dat zij dan de informatie maar moest halen bij Slewe. Die had een stick en daar kon Roos gebruik van maken. Maar zo eenvoudig lag dat niet: Slewe kreeg eind september 2018 de beschikking over de USB-stick met daarin een waarschuwing dat er stukken op de stick stonden die geheim waren. Het zoveelste ‘geheimhoudingsschandaal’ was al weer geboren. Beide raadsleden zijn inmiddels door de wol geverfd en kennen hun pappenheimers. Voor je het beseft staat Justitie weer op de stoep en ligt er een nieuwe aangifte. Want dat dit voor het OM topprioriteit heeft is inmiddels wel duidelijk genoeg.

Twee weken geleden, op 19 juli jl., mocht Roos opeens toch naar het gemeentehuis rijden om daar alsnog de USB-stick in ontvangst te nemen met daarbij een sleutelcode. Eindelijk had zij dan de beschikking over een eigen USB-stick. Het wekt enerzijds een spontaan gevoel van vreugde op, anderzijds is voorzichtigheid geboden.  Hoe compleet of incompleet is die stick?

Roos heeft al het nodige onderzoek verricht. Zij is op informatie gestuit die de wenkbrauwen flink doet fronsen.  De inhoud laat de lezer verpletterd achter. Want wat hier allemaal is voorgevallen valt niet te verenigen met ‘openbaar bestuur’. Zo hoort de overheid niet te handelen.

Dat brengt ons bij een hartenkreet, hieronder cursief gedrukt, geuit door een oud-D66 raadslid tegenover de wethouder in augustus 2014:

Een hartekreet.

Ik word een beetje moe van al dat heen en weer gepingpong van ‘die zei dit’ en ‘die zei dat’ en ‘en toen gebeurde dit’  en hoe dat dan vervolgens weer in de media komt. It is all hearsay!

Ik kan er niks mee, ik wil er niks mee. Ik wil eigenlijk niks meer weten van wat de Slewes vinden, wat hun buren vinden, wat de journalist vindt, wat Meindert Fennema vindt of wat een behandelend ambtenaar of bestuurder vindt.

Wat mij betreft wordt er niet meer via de media gereageerd wordt door wie dan ook van de gemeente. Bestuurders, ambtenaren, politici, het maakt niet uit.  Er is teveel gebeurd om hier nog chocolade van te maken. Iedereen claimt zijn gelijk maar er is allang geen gelijk meer. En we zijn allemaal medeschuldig aan het continu aanwakkeren van dit smeulende vuurtje. De enige die hier nog bij gediend is, is de media. En ik denk eerlijk gezegd dat de meeste inwoners van Bloemendaal er net zo inzitten als ik.

Ook onze eigen manier van reageren vind ik typisch ‘des Bloemendaals’: je spreekt eens met die en dan met die, en daar volgen dan weer conclusies uit en dan …. Etc. etc.

Het komt allemaal zo verdomd weinig professioneel op me over.

Ik wil dit zo snel mogelijk op een fatsoenlijke manier achter me laten, waarbij de organisatie er wel lering uit moet trekken.

Het is vergeefs. Want in de jaren die volgden zijn er drie burgemeesters vertrokken en een groot aantal wethouders. Hebben inwoners schade ondervonden. Zijn hoge kosten gemaakt omdat advocaten werden ingeschakeld, zijn veel ambtenaren vertrokken omdat dit de werksfeer natuurlijk niet ten goede kwam. Het is mismanagement op hoog niveau wat hier de kroon spant.

Dan gaan we terug naar de bevindingen van Roos. Een ontdekking heeft ze al vast binnen: de mailbox van Ruud Nederveen, de man die aangifte deed tegen Roos en het conflict Elswoutshoek niet wist te managen, is LEEG. Aangezien de man niet 1 jaar op vakantie is geweest en wel legio mails ontving, is deze uitkomst uiteraard volstrekt ongeloofwaardig. In zo veel mails is hij gekend, wordt hem om zijn mening en goedkeuring gevraagd. En dan zou Ruud niet gereageerd hebben?

Ook dit lijkt weer tekenend voor de bestuurscultuur van Bloemendaal. Roos speurt verder. Dit verhaal is nog niet ten einde.

“In Bloemendaal is de maffia de baas”

De temperatuur gaat buiten richting de 40 graden en iedereen zoekt verkoeling. Niet naar het strand gaan luidde het advies gisterenavond nog. Binnenblijven is nu zeker geen straf. Veel water drinken en rustig aan doen. Ga zitten en pak een boek. We hebben een leestip: ‘In Bloemendaal is de maffia de baas’. Voor iedereen die geïnteresseerd is in het doen en laten van de bestuurders in dat mooie witte gemeentehuis van #Bloemendaal is dit boek de moeite waard. Schrijver van het boek is Rob #Slewe. Hij is sinds maart 2018 raadslid en heeft zijn belevenissen aan het papier toevertrouwd. Wij laten wij u hieronder kennismaken met zijn boek. In dit hoofdstuk treedt een van de hoofdrolspelers op: onze gemeentesecretaris, de hoogste ambtenaar, Wilma Atsma. Slewe beschrijft hoe hij samen met Roos bij Atsma op bezoek gaat. Na vier jaar bidden en smeken heeft Roos eindelijk te horen gekregen dat Atsma haar het geheimhoudingsbesluit gaat geven. Dat is het besluit waarop haar strafzaak is gebaseerd. Al die jaren is tegen haar gezegd dat het besluit geheim is. Typisch Bloemendaal. Alles is hier geheim.

Voor de overdracht van dit belangrijke document is warempel een heuse bijeenkomst georganiseerd in het gemeentehuis door de griffier. Tijdstip van handeling: 15 augustus 2018. Krijgt Roos dat besluit? Wat in principe niet meer dan 1 minuut zou moeten kosten, duurt in realiteit bijna anderhalf uur.

Leest u hoe dit afloopt…

Hebben jullie dan helemaal geen ziel?

Het zomerreces staat voor de deur en ondanks de belofte van burgemeester Elbert Roest van begin juli om ‘open kaart’ te spelen en alle dossiers ter beschikking van raadsleden te stellen, is er nog helemaal niets veranderd. Nog steeds hebben we geen inzage in de dossiers zoals het dossier Hoofdgebouw Park Brederode, de Fennema stukken uit het Hoffman dossier, het geheimhoudingsbesluit, enzovoort.

Ook mogen we geen ambtenaren meer spreken na het gesprek over de gymzaal in Bennebroek. Onze meldingen over schending integriteit tegen Roest (gijzeling) en Schneiders (achterhouden stukken) worden eenvoudigweg niet in behandeling genomen.

Via de griffie kunnen we eindelijk een afspraak maken met gemeentesecretaris Atsma.

De griffier is aanwezig en ook de rechterhand van burgemeester Roest, een juriste.

Het mag allemaal wat kosten die hofhouding van Roest. De juriste stelt alle brieven op die betrekking hebben op Roos en Slewe en ze beheert bovendien het Hoffmandossier. Ze weet dus precies wat daar allemaal uitgehaald is.

Bijzonder eigenlijk, zo’n privéjuriste voor Roest bovenop de secretariële ondersteuning die hij al heeft. Geen wonder dat de stijging van de Onroerende Zaak Belasting in Bloemendaal dit jaar de hoogste was van Nederland. Volstrekt idioot dat dit allemaal maar kan, een privéjuriste voor Roest die als een soort tweede secretaresse optreedt.

Ik merk meteen dat de gemeentesecretaris er heel gespannen bij zit, Roos heeft van tevoren aangegeven dat ze nu eindelijk wel eens dat geheimhoudingsbesluit wil zien. Al vier jaar vraagt Roos er om en de burgemeester heeft toch toegezegd dat alles vrijgegeven zou worden.

Eerst doet gemeentesecretaris Atsma alsof ze van niets weet.

Dat besluit heeft u toch al gehad?

Roos beseft dat dit het moment is waar iets te halen valt. Atsma zit vreselijk te stuntelen en weet duidelijk niet wat ze er mee aan moet. Ze geeft toe niets gedaan te hebben met onze meldingen maar het belangrijkste onderwerp blijft het geheimhoudingsbesluit en de achterliggende adviezen. Die willen we nu eindelijk eens zien, na vier jaar!

Onder elk Collegebesluit liggen adviezen vanuit de ambtelijke organisatie. Zo ook bij het geheimhoudingsbesluit. De meeste van de achterliggende adviezen waren opgesteld door de senior jurist die alles regelde rondom het dossier Elswoutshoek. Diezelfde senior jurist die ook betrokken was bij het heimelijk aftappen van telefoongesprekken, heeft inmiddels ook de organisatie verlaten. Deze zelfde jurist hield een privé archief bij over Elswoutshoek. Ze weten gewoon te veel en dan moeten ze weg. Net als de gemeentesecretaris die met een uiterst riante regeling is weggestuurd.

Er is in Bloemendaal met tonnen gesmeten om ambtenaren, die te veel weten, weg te krijgen.

Een van de adviezen van deze seniorjurist is overigens heel opmerkelijk. De ambtenaar adviseert het College om aangifte te doen tegen een aantal raadsleden!

“Aangezien het vertrouwelijke informatie betreft, had hiermee niet door een aantal raadsleden naar buiten mogen worden getreden. Dat dit wel is gedaan, is niet alleen strafbaar ingevolge artikel 272 SR lid 1, kijk dan ook naar het arrest van de Hoge Raad uit 2010 nummer …, maar ook is het slecht voor de relatie met de families Slewe.”.

Waar is dat besluit? En ook dat onderliggende advies van die ambtenaar willen we natuurlijk zien want hij zal dat toch echt wel ergens op baseren. Zoiets verzin je niet en zeker niet als jij de aangewezen jurist bent met betrekking tot het dossier Elswoutshoek.

Een stukje uit het bizarre gesprek dat dan volgt:

Roos: “Ik wil nu heel graag weten welk besluit het College genomen heeft en welk advies daar definitief aan hangt`” Tot onze verbazing had de gemeentesecretaris het besluit niet meegenomen. De privé juriste van Roest werd naar boven gestuurd om het besluit te halen.

Weer een paar tientjes verder dacht ik toen ze terugkwam met een paar velletjes.

Atsma sputtert nog tegen over de adviezen vanuit de ambtelijke organisatie die achter het besluit horen te zitten.

Atsma: “Nee, dat is wel wat u vraagt. Want u vraagt het nu voor dit dossier maar u vraagt het straks voor de sportnota want ik wil graag alle gedachten… “ Roos: “Nee joh, Dat gaan we helemaal niet doen.”

Atsma: Nee, maar ik vind het heel erg lastig wat u zegt..”

“Hoe veel versies zijn er überhaupt?” wordt er gevraagd.

Roos: “Ja, want ik probeer nu echt tot de kern door te dringen zodat we voorwaarts kunnen.”

Dan keert de juriste terug met het Collegebesluit geheimhouding.

G: “Maar dan moeten we wel scherp hebben wat. Want jullie zeggen dat is er? Maar wat is er nou precies? We hadden het over een getekende besluitenlijst toch?“

Atsma: “Mmmmm” G: “Dat is er.“

Roos: “Nou ik heb gehoord, eerst het is er niet, dan het is er wel, dan hoor ik, het is er wel maar het is niet getekend, dus ik heb drie varianten op het thema.”

Atsma: “Ik heb gevraagd wat het is, kan ik niet zo goed “ Juriste: “Nee ik weet het ook niet.”

Ik weet het ook niet? denk ik. We zijn al vier jaar bezig met dit besluit. Er loopt een strafzaak en nu weten jullie het niet. Onzin natuurlijk.

Roos vraagt of ze het mag bekijken en aarzelend geeft Atsma het stuk.

Huh, er staan wel handtekeningen op. Hoe kan dat nou? Heijink en Roest hebben beiden bij herhaling gezegd dat er geen handtekeningen op staan. Dat ging toen zo in die tijd, volgens Roest.

Ik weet inmiddels natuurlijk wel wat het woord van deze burgervader waard is, namelijk helemaal niets en dat blijkt nu ook weer.

De griffier bevestigt dat dit het besluit is en Atsma verklaart dat dit de niet openbare besluitenlijst is.

Roos en ik kijken elkaar aan, die handtekeningen hoe kan dat nou?

Roos: “Ehm even goed nadenken hoor. Dit is Van der Wees volgens mij? Toch?”

Slewe: “Ja.”

Roos: “En dit?”

Ik vraag vervolgens direct aan Atsma of zij weet wiens handtekeningen hier onder staan. Tegelijkertijd probeert ze het stuk terug te pakken uit onze handen maar we hebben het stevig vast. Dit klopt niet, wat is er aan de hand…?

Slewe: … “Weet u dat? Wiens handtekening staat eronder?”

Atsma: “Nee dat weet ik niet, want dat kan ik niet hier overzien, want het is van vier november of zo natuurlijk van 2014 natuurlijk.“

Slewe: “Ja, maar u weet toch wel wiens handtekening hieronder staat”? Roos: “Uijl of zo? Dit is niet Nederveen…” Slewe: “Heijink?” Roos: “Nee”

Slewe: “Nee die was er niet. In 2015 was die er.” Roos: “Kijk er staat hieronder, kijk ehm…Dit is niet de handtekening van K.” (de plaatsvervangend gemeentesecretaris)

Slewe: “Nee.”

Roos: “Dit is een andere handtekening. K heeft een andere handtekening, ehm… nou ik ben in ieder geval heel blij dat ik dit zie… hartstikke bedankt… ehm dit is niet de besluitenlijst dit zijn de niet-openbare notulen.“

Atsma: “Zo heetten ze toentertijd. Tegenwoordig heet het besluitenlijst wat u altijd krijgt he? Dit is de besluitenlijst, de niet-openbare notulen.”

Roos: “Dus dit is zeg maar het besluit?”

Ik zie dat Atsma steeds zenuwachtiger probeert om het stuk weer in handen te krijgen. Ze strekt haar arm uit om het besluit uit onze handen te graaien maar tevergeefs. We draaien het stuk om zodat ze nog een keer goed kan kijken naar de handtekeningen. Ze schudt met haar hoofd, ze weet niet van wie die handtekeningen zijn…

Dan ziet Roos dat er een stempel onder aan de brief staat.

Roos: “ik zie het al. Dit is een uitdraai van de digitale notulen van 4 november waarvan de inhoud op waarheid is geverifieerd en ondertekend op 12 april 2016. Begrijp je dat is het, want toen … Dit is dus de handtekening van …”

Huh, 2016 ? Het besluit is genomen in 2014. Hoe kan dat nu weer?

Dan herken ik de handtekening van wethouder Nico Heijink. Maar wie is die gemeentesecretaris die het besluit mede ondertekend heeft?

Slewe: “Heijink.”

Roos: “Heijink… en dit is die van … hoe heette nou die interim gemeentesecretaris?”

Atsma: “Quint.”

Roos: “Quint Meijer.”

Atsma: “Dat kan wel maar het is niet nodig dat zulke besluitenlijsten getekend worden.”

Slewe: “Maar als het niet nodig is waarom staat er dan wel nu een handtekening op …?”

…

Atsma: “Ik zie trouwens dat dit mijn eigen handtekening is.”

Roos: ‘Oh… Dat is jouw handtekening?” Atsma: “En dan zal dit Bernt Schneiders zijn.“ Roos: “Oh want jij was er toen…… dat is Schneiders?”

Slewe: “Dat is helemaal mooi…” Roos: “He? Nee toch?” Atsma: “Ja dat denk ik dan wel, maar dat kan ik… Roos: nee, dat is Heijink.”

Vol ongeloof kijk ik de hoogste ambtenaar van de gemeente Bloemendaal aan. Gemeentesecretaris Atsma herkent haar eigen handtekening niet, noemt eerst nog de naam van Quint Meijer, haar voorganger en uiteindelijk moet ze toegeven dat het haar eigen handtekening is. En ze gaat nog even door want ook de handtekening van Nico Heijink herkent ze zogenaamd niet.

Slewe: “Heijink.”

Roos: “Nee, dat is volgens mij niet Schneiders hoor…”

Slewe: “Nee dat is Schneiders niet.“

Atsma: “Nee, ik zou het dus niet eens weten…”

Slewe: “Dus u gaat in 2016 stukken uit 2014 tekenen?”

Atsma: “Ja dat mag.”

Slewe: “Dit is serieus?”

Roos: “Dit is jouw handtekening inderdaad. Dit is niet de handtekening van Schneiders. Schneiders heeft een heel andere handtekening. …Dat is Heijink volgens mij, ja…”

Slewe: “Hoe is het dan mogelijk dat burgemeester Roest tegen mij zegt, in een gesprek waar meerdere mensen bij aanwezig waren, dat de lijst niet getekend was?”

Atsma: “… dat moet u aan meneer Roest vragen. Slewe: “Ja maar..” Roos: “Maar dat heeft Heijink ook gezegd”.” Slewe: “Ja, Heijink heeft dat ook gezegd.“

Atsma: “Dat moet u aan…“

Roos :“Ja en in mei 2016 is Leonard op een donderdagochtend bij Nico langs geweest want ik bleef er maar om vragen waar is nou die besluitenlijst, maar toen is Leonard op de kamer geweest van Nico en Nico zei ik heb het niet. Dus dat is ook een beetje… Door al dat soort communicatie raak je op een gegeven moment helemaal in de war. Wat is er nou wel wat is er nou niet, zeg maar.”

Slewe: “Ik heb er heel specifiek naar gevraagd.” Atsma: Ik weet het niet.”

Roos: “Maar we hebben nu iets. We zien een handtekening van Heijink en een handtekening van Wilma die erop gezet zijn op 12 april 2016.“

Roos en ik zijn verbijsterd. Eerst werd het besluit jarenlang achtergehouden en dan twee jaar later alsnog tekenen en er onder zetten: ‘geverifieerd en naar waarheid opgemaakt’.

En Roest en Heijink die verklaren dat er helemaal geen handtekening onder stond. Hoe geloofwaardig ben je dan nog? Liegen is gewoon de standaard geworden.

En dan zie je wat de inmiddels jarenlange strafvervolging door de gemeente met je doet. Roos is letterlijk ontgoocheld. Al die jaren het besluit achterhouden, al die leugens, hoe kan je hier tegenop? Het is al vechten tegen de bierkaai, tegen hele diepe zakken en tegen een totaal gecorrumpeerd overheidsapparaat, maar hoe kan je óp tegen een liegende burgemeester, een liegende wethouder en een liegende gemeentesecretaris? En dan al die jaren maar de boel bedonderen. En dat dus op grote schaal. Het gaat hier niet om een enkele ambtenaar die een keertje een scheve schaats rijdt maar om burgemeesters, wethouders, gemeentesecretarissen en ambtenaren die georganiseerd de boel bedonderen.

Roos staat op en roept wanhopig tegen Atsma: “Hebben jullie dan helemaal geen ziel”?

Rob Slewe samen met Fred en Karin Vos uit Bergen tijdens de boekpresentatie

Afgelopen vrijdag deed Roos via haar advocaat aangifte tegen voormalig burgemeester van #Bloemendaal, Bernt #Schneiders en de gemeentesecretaris Wilma Atsma wegens valsheid in geschrift. Meer hierover leest u hier in het nieuwsbericht van NHNieuws over de aangifte tegen Schneiders

Dit nav onze persverklaring:

Persbericht: aangifte wegens valsheid in geschrifte

In artikel 225 van het Wetboek van Strafrecht is valsheid van geschrifte omschreven als: “Hij die een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk opmaakt of vervalst, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt als schuldig aan valsheid in geschrift gestraft”.

Op 12 april 2016 hebben mevrouw #Atsma en de heer Schneiders gezamenlijk in totaal drieëntwintig niet-openbare besluitenlijsten vervalst. Het betreft de zgn. ‘niet-openbare notulen’ van collegevergaderingen die hebben plaatsgevonden in 2014. Mevrouw Atsma en de heer Schneiders traden echter pas in dienst van de gemeente Bloemendaal in de loop van 2015.

Atsma en Schneiders hebben de besluitenlijsten dus bijna twee jaar na dato vastgesteld terwijl zij hiertoe niet bevoegd waren. Niet alleen hebben Atsma en Schneiders hun handtekening gezet op 23 documenten, zij hebben bovendien eigenmachtig een tekst ingevoegd welke luidt als volgt: ‘Dit is een uitdraai van de digitale niet-openbare notulen van … (NB: hier staat de datum vermeld waarop de bewuste collegevergaderingen in 2014 zouden hebben plaatsgevonden) waarvan de inhoud op waarheid is geverifieerd en ondertekend op 12 april 2016’.

Het oogmerk van deze invoeging was om de digitale uitdraai van de niet-openbare besluiten die in 2016 werden voorzien van de handtekeningen van mevrouw Atsma en de heer Schneiders, te gaan gebruiken alsof het echte documenten betrof met bewijskracht, dat wil zeggen: echte collegebesluiten. Dit blijkt o.a. uit de verklaring van mevrouw Atsma op 15 augustus 2018 gedaan tegenover raadsleden #Roos en #Slewe (fractie Hart voor Bloemendaal). Roos deed eind december 2018 al aangifte tegen mevrouw Atsma en de heer Heijink (locoburgemeester) n.a.v. het vervalsen van het collegebesluit tot oplegging van geheimhouding d.d. 4 november 2014.

Dit collegebesluit waarvan beweerd wordt dat het genomen is, hetgeen Roos betwist, werd vervalst op dezelfde datum als de overige drieëntwintig besluitenlijsten waarvan Roos thans aangifte heeft gedaan. Opmerkelijk is dat de heer Schneiders op 12 april 2016 drieëntwintig stukken tekende en de heer #Heijink uitsluitend het besluit dat op het strafproces van Roos betrekking had. Dat moet wel een zeer bijzondere bijeenkomst geweest zijn op 12 april 2016! Van een onderliggend mandaat of een voorafgaand collegebesluit op grond waarvan beide bestuurders en de gemeentesecretaris gemachtigd waren deze handtekeningenactie alsnog uit te voeren inclusief de ingevoegde tekst, is niet gebleken.

Roos kwam recent tot de ontdekking dat niet slechts 1 document was vervalst maar dat het om een complete serie ging.  Roos was eerder niet op de hoogte van deze feiten. Haar was slechts dat ene vervalste besluit bekend. Zij vroeg om inzage in de archiefexemplaren van de besluiten maar dat is haar tot nu toe geweigerd.

Gevraagd naar de wijze waarop de waarheid werd geverifieerd, heeft Roos geen enkele inhoudelijke reactie ontvangen. Wel is haar een contactverbod met mevrouw Atsma opgelegd en heeft zij van het college te horen gekregen dat het college meent dat van een vervalsing van stukken geen sprake is. Het college steunt mevrouw Atsma ten volle.

De ‘handtekeningenactie’ is extra pikant omdat het volstrekt onwaarschijnlijk moet worden geacht dat het drietal gezamenlijk van te voren alle vierentwintig besluitenlijsten met daarop een groot aantal verschillende collegebesluiten op inhoud heeft (laten) geverifieerd (verifiëren) en vooral ook omdat geen der in 2014 verantwoordelijke bestuurders het nog na kon vertellen op 12 april 2016. Dat gegeven in combinatie met het strafproces tegen Roos dat al bijna vijf jaar loopt, brengt het vertrouwen in het openbaar bestuur en de overheid in het algemeen een ernstige slag toe.

In dit verband is het bovendien relevant te wijzen op de bijzondere positie van de gemeentesecretaris. Het gaat hier namelijk niet zo maar om een handtekening. De handtekening van de gemeentesecretaris geldt als een certificaat van echtheid. Gewezen wordt op artikel 59a lid 1 Gemeentewet. De gemeentesecretaris is vanuit zijn ambt gehouden tot een zelfstandige beoordeling, namelijk of een stuk dat van het college uitgaat ook werkelijk het besluit behelst zoals dat in het stuk is weergegeven. De gemeentesecretaris is dus de enige die gerechtigd is deze certificerende handeling te verrichten op basis van de Gemeentewet en aan diens handtekening komt een zeer hoge bewijskracht toe. Door het plaatsen van haar handtekening in 2016 heeft mevrouw Atsma haar positie als hoogste ambtenaar misbruikt en willens en wetens een complete serie geschriften vervalst die dienst doen als ‘echt en waarachtig genomen besluiten’ waaronder een besluit dat een cruciale rol speelt in het strafproces tegen Roos.

Hart voor Bloemendaal, 15 juli 2019,

Bloemendaal

Je kunt er met je verstand niet bij... Gaan we dus ook niet proberen. Kansloos.

Elswoutshoek

Werkgroep olv Burgemeester Roest ; Slewe en Roos zijn destructieve elementen/krachten in de Raad. Bijzonder een achterkamertjes werkgroep onder voorzitterschap van burgemeester Roest die Roos en Slewe bestempelen als 'destructieve elementen/krachten' in de raad. Dat wordt eerst ontkend, dan mogen we het verslag niet zien en vervolgens blijkt er toch een verslag te zijn met de alinea over destructieve elementen/krachten in de Raad en dat betekent ook dat de aanval op de voorzitter van de commissie Bestuur en Middelen m.i. volledig was gepland. De leugen regeert, alle leden van de werkgroep wisten dus dat Roest gisteravond niet de waarheid vertelde.... maar niemand die er wat van zei. Sterker nog, ik werd aangevallen door Rolf Harder van de VVD

In memoriam: Aaltje Emmens – Knol

Het zijn roerige tijden in het gemeentebestuur als Aaltje Emmens (óók PvdA) haar intrede doet als waarnemend burgemeester van Bloemendaal.  We schrijven 2015. Zojuist heeft Ruud Nederveen de uiterste consequentie getrokken  uit een zoveelste ongelukkige stap in zijn functie als burgemeester. Een tijdlang al staat hij onder stevige druk, nadat het TV-programma Eenvandaag een – laten we zeggen – frivole periode uit zijn levensloop uitbundig in beeld heeft gebracht. Geen toeval, volgens mij.  Al jaren sleept namelijk de kwestie Elswouthoek, waaraan ik al eerder een column heb gewijd. 

Aaltje Emmens gaat voortvarend aan de slag en maakt al snel duidelijk vast van plan te zijn haar tijdelijke verblijf in het gemeentebestuur niet onopgemerkt voorbij te laten gaan. Het is ook niet niks waarmee de Commissaris van de Koning haar naar Bloemendaal stuurt. Het “verkennen van de oorzaken die ten grondslag liggen aan de huidige bestuurscultuur in Bloemendaal en er voor zorgen dat een verbetertraject wordt ontwikkeld en uitgevoerd ten aanzien van de bestuurscultuur en de onderlinge verhoudingen”. De commissaris omschrijft die bestuurscultuur niet nader in zijn opdracht. Maar dat doet de waarnemend burgemeester een aantal weken na haar aantreden op niet mis te verstane wijze zelf wel.

Na vele gesprekken met ambtenaren, wethouders en raadsleden komt zij tot de conclusie dat er grote problemen zijn, die al langer spelen en waaraan de afgelopen jaren te weinig aandacht is besteed. Zij ziet een raad die “niet goed functioneert en te maken heeft met ruwe omgangsvormen, machtspolitiek en die een dusdanig hinderlijke bemoeizucht richting college tentoonspreidt dat dit onvoldoende bestuurlijke regie kan voeren”. Ook stelt zij vast dat de organisatie “nog niet in staat is te voldoen aan eisen van modern bestuur en aan de bijzondere eisen die de Bloemendaalse samenleving en cultuur vragen”. De relatie met die samenleving ziet zij als problematisch, met vaak een slopende juridisering van bestuur en menselijke interactie. Ik citeer uit haar ambtsbericht van juni 2015 aan Commissaris Johan Remkes.

Zij zet een reeks samenkomsten op touw waar raadsleden, leden van het college en hoofden van de ambtelijke organisatie aan deelnemen. Die bijeenkomsten verlopen niet altijd gemakkelijk. Mensen uiten zich – zoals dat in de politiek heet – “openhartig” ten opzichte van elkaar. Ook zie ik gaandeweg het draagvlak wat verminderen. Niet alle raadsleden tonen zich enthousiast, de deelname loopt terug. De raads- en commissievergaderingen verlopen ondertussen niet altijd zoals je dat zou mogen verwachten. Af en toe ontstaat er een fikse ruzie. Zo kan ik me een commissievergadering, die ik zelf voorzit, herinneren die naar mijn inschatting dermate uit de hand loopt dat ik besluit te schorsen. Bepaald niet mijn mooiste herinnering, trouwens. Naast mij een woedende burgemeester die haar gemoedstoestand  niet onder stoelen of banken steekt, tegenover mij een commissie die in dezelfde stemming verkeert. En ik, als voorzitter, niet bij machte om op het geheel een kalmerende invloed uit te oefenen. Een leerzame ervaring, dat wel.

Zo’n acht maanden na haar aantreden is er dan die raadsvergadering. Weer raken de gemoederen danig verhit, de navenante opmerkingen vliegen heen en weer. Midden in het gedoe neemt de burgemeester het woord. Ik vat het in mijn eigen woorden samen: “Beste raad, ik kan niks meer voor u betekenen; bekijk het verder maar. En zonder mij.” De dag daarna geeft zij haar opdracht terug aan de commissaris.

Mij overvalt die stap. Samen met mijn collega’s van dat moment in de fractie, Aty de Groot en Harold Koster, heb ik tot dan toe veel tijd en energie gestoken in de werksessies waarin we proberen tot betere werkverhoudingen te komen. Alles voor niks, is het gevoel wat overheerst bij mij. 

Pas maanden later, op een bijeenkomst van het Landschap Noord-Holland waarvan zij het voorzitterschap weer heeft opgepakt, spreek ik haar. Ik vertel haar over mijn gevoel van destijds. Aaltje zegt me dit precies hetzelfde te hebben beleefd. “Maar waarom ben je niet wat rustiger van start gegaan”, vraag ik haar, “in plaats van als een wervelwind binnen te vliegen en na een paar weken al met zo’n rapport te komen. Had je niet beter wat meer tijd kunnen nemen?”. Haar antwoord: “Zo ben ik nou eenmaal niet gebakken!” 

Een paar weken geleden, begin van de avond op een zaterdag, gaat mijn telefoon. Aaltje belt vanuit haar ziekbed. Ik schrik als ik van haar verneem hoe ernstig het is. Maar dan blikken we genoeglijk en relativerend terug op haar maanden in Bloemendaal. En natuurlijk gaan we smeuïge roddels niet uit de weg…

Dit alles typeert haar ten voeten uit. Aaltje Emmens – Knol, dijk van een mens, innemend, ervaren bestuurder, sterk maatschappelijk betrokken, tegendraads, geen watje, duidelijk aanwezig: we gaan je missen.

Henk Schell

Het bericht In memoriam: Aaltje Emmens – Knol verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Laat of te laat? Dat is de vraag. Gisteren diende Rob Slewe tijdens de raadsvergadering een motie in waarin hij pleitte voor rehabilitatie van oud-verslaggever Ruud Vader. Slewe verzocht het college om zich voortaan te onthouden van het beinvloeden van de vrije pers. Op zichzelf is dat zo vanzelfsprekend dat je er geen motie aan hoeft te besteden. Maar in #Bloemendaal is alles anders. Nu zou je verwachten dat de collega raadsleden en het college deze motie van harte omarmen maar niets van dat alles. De burgemeester vond de motie maar niks omdat deze was gebaseerd op gelekte stukken. Vreemd. Het gaat toch over inhoud. En of dat gebaseerd is op stukken die gelekt zijn, is helemaal niet relevant voor het verhaal. De inhoud is an sich al schokkend genoeg. Los daarvan: dit zijn geen geheime stukken. Het betreft informatie die al lang bekend was bij de gemeente en de raad. De meeste raadsleden verweten onze fractie dat we te laat met deze motie waren aangekomen. Ook een kletsverhaal. Op 6 mei werd staande de vergadering na een uur beraad in de kamer van de burgemeester nog een motie ingediend waarover de raad moest stemmen na schorsing. Waarom kon dat gisterenavond niet? Er werd ruim geschorst en we zagen fracties de zaal verlaten om de motie te bespreken. Selectieve verontwaardiging duidt op oneerlijke motieven. Bottom line is: deze gemeente heeft harstikke fout gehandeld en dient dat gewoon toe te geven. En het minste wat je kunt doen is een grote bos bloemen bezorgen bij Ruud Vader. Dan had de burgemeester meteen kunnen laten zien dat hij oprecht een Verbinder is. De motie werd weggestemd. https://www.nhnieuws.nl/nieuws/246352/geen-excuses-van-bloemendaal-aan-tegengewerkte-journalist

Geen excuses van Bloemendaal aan tegengewerkte journalist

BLOEMENDAAL - Bloemendaal hoeft van de gemeenteraad geen excuses aan te bieden aan journalist

Wij zouden nog bij u terugkomen op het Integis onderzoek. Zoals u weet, liet Integis weten diverse belemmeringen te zien op grond waarvan het onderzoek was ‘vastgelopen’. Een van die belemmeringen is de geheimhouding. Op 6 mei was er een extra raadsvergadering in het gemeentehuis van Bloemendaal. Als u wilt weten wat de diverse fracties daarover hebben meegedeeld, dan verwijzen wij u naar bandopname van 6 mei jl agendapunt 6.

De raad heeft een motie aangenomen en de burgemeester opdracht gegeven contact te zoeken met Integis en te vragen hoe de belemmeringen kunnen worden opgeheven. Dat is een merkwaardige opdracht omdat het aan de raad is te zien of er iets aan die belemmeringen kan worden gedaan. Sommige belemmeringen zijn niet op te lossen. Als iemand niet wil meewerken aan een onderzoek, dan kan de raad daar helemaal niets aan doen. Interviews vinden plaats op basis van vrijwilligheid. Geïnterviewden worden niet onder ede gehoord. Dat laatste is voor ons een punt van zorg en kritiek. Maar dat is nou eenmaal de werkwijze. Een belemmering waar de raad wel degelijk iets aan kan doen is de geheimhouding. Die kan immers door de raad worden opgeheven ten behoeve van het onderzoek.

Hoe staat onze fractie hier nu precies in? Een belangrijke vraag gezien de vele verwijten die ons voor de voeten zijn geworpen door verschillende fracties. Wij voelen ons niet aangesproken. Ondanks alle uitleg die wij in de vergadering van 6 mei jl hebben verstrekt, was niemand bereid ook maar een seconde te luisteren, met uitzondering van raadslid Heukels van Liberaal Bloemendaal die als laatste een uitstekend en zeer helder betoog hield waarvoor wij hem hartelijk bedanken. Heukels verklaarde dat 1 strafproces voor Roos toch echt wel voldoende is en dat de raadsleden die zo gemakkelijk oordelen over de geheimhouding nog maar eens te rade moeten gaan bij zichzelf en de artikelen 55 en 25 van de Gemeentewet bestuderen. Aan Roos is bij herhaling de afgelopen jaren geheimhouding opgelegd op alle mogelijke stukken. Dat Roos voorzichtig is, spreekt voor zich. Ze weet immers hoe de gemeente in deze opereert.

Raadslid Heukels in 2013 voor het gemeentehuis van Bloemendaal

Raadslid Roos is graag bereid haar volle medewerking te verlenen aan Integis. Dat heeft ze ook altijd gezegd. Ja, ze is betrokken bij een strafproces. Dat is geen belemmering, dat is een feit. De rechter oordeelt en niet Integis. Het is natuurlijk wel lastig dat de heren Nederveen en Kokke en mevrouw De Rooij ook tot de (potentiele) geïnterviewden behoren terwijl Roos juist tegen deze ex-bestuurders een melding van onoorbaar handelen vanuit hun ambt heeft gedaan bij huidig burgemeester Roest op basis van haar bevindingen in de back-up. Desalniettemin is Roos bereid over deze hindernis heen te stappen. Het doel is immers waarheidsvinding;

Die medewerking kan alleen dan plaatsvinden indien de geheimhoudingen die zijn opgelegd (en dat zijn er nogal wat) worden opgeheven. Roos moet vrijuit kunnen spreken met Integis;

Bovendien wil Roos net als Heukels en Slewe de beschikking krijgen over een USB-stick met daarop de stukken uit de back-up afkomstig uit het Hoffman bedrijfsrecherche onderzoek van 2016/2017. De burgemeester heeft verklaard dat Slewe zijn stick mag geven aan Roos, maar dat is een kletsverhaal. De stick is onder oplegging van geheimhouding aan Slewe verstrekt met daarbij een persoonlijke code. Het is gevaarlijk voor zowel Slewe als Roos om te doen wat de burgemeester aanbeveelt. Voordat je het weet is er weer een volgend strafproces in de maak.

Integis zal direct moeten communiceren met en rapporteren aan de raad. Immers, de raad is opdrachtgever en niet de burgemeester.

De uitkomst van het onderzoek moet openbaar worden. Als de uitkomst geheim wordt verklaard of vertrouwelijk, wat is dan het nut nog van het onderzoek? De doofpot moet open. Dat betekent niet dat stukken letterlijk op straat gegooid moeten worden. Maar de conclusies, de bevindingen en de gronden waarop die zijn gebaseerd, zullen niet achter slot en grendel mogen eindigen. Ten behoeve van de inwoners die dit onderzoek betalen en om eindelijk schoon schip te kunnen maken zodat de gemeente de blik weer vooruit kan richten.

Ambtenaren horen ook in het onderzoek betrokken te worden. Niet alleen politici en bestuurders, ook ambtenaren die een cruciale rol hebben gespeeld in het dossier. Wij noemen de rol van de gemeentesecretaris in 2014 als voorbeeld. Het is nogal merkwaardig dat Integis heeft geaccepteerd dat ambtenaren geheel vrijuit gaan dan wel geheel en al buiten de scope van het onderzoek  vallen. Natuurlijk: het college is eindverantwoordelijk. Maar het een sluit het ander niet uit.

Dan iets over de positie van ons raadslid Slewe. Het is bekend dat Rob Slewe heeft aangekondigd de schade die hij heeft geleden wil verhalen op de gemeente. Hij heeft de verjaring van die potentiele claim gestuit. Dat is gebeurd eind 2018. E.e.a. brengt met zich mee dat hij zich zeer bewust is van zijn positie. Enerzijds is hij raadslid. Anderzijds heeft hij een persoonlijk belang bij verhaal op de gemeente. Om die reden is het niet opportuun mee te werken aan een onderzoek van Integis naar Elswoutshoek. Dat is iets wat iedereen zal begrijpen. De gemeente schermt voortdurend met ‘belangenverstrengeling’ en ‘tegenstrijdig belang’ als het over Rob Slewe gaat. Dat is onbehoorlijk. Als Slewe vraagt om inzage in het dossier Elswout (NB: dat is dus niet hetzelfde als Elswoutshoek) en het college verwijt Slewe dat hij door zich te verdiepen in Elswout en de ontwikkelingen die daar gaande zijn, het eigen belang dient, dan kun je je met recht afvragen waar het college in vredesnaam mee bezig is. Slewe is een gekozen volksvertegenwoordiger. Elswout is de meest prominente en iconische buitenplaats van Bloemendaal. Slewe is geen eigenaar van Elswout.  Wat bezielt het college om Slewe buiten de raad te plaatsen? Dat de raad hiermee genoegen neemt, in plaats van stelling te nemen tegen deze belachelijke grondhouding van het college, is een gotspe.

Wat vinden wij dat er nu moet gebeuren?

Het is wat ons betreft belangrijk dat als de raad besluit dat Integis door moet gaan met het onderzoek, dat alleen kan indien aan de voorwaarden hierboven geschetst onder 2 tot en met 6. Gebeurt dat, dan zal Roos haar volle medewerking verlenen. Gebeurt dat niet, dan zal het een onderzoek zijn dat vooral is gericht op het ‘vrijpleiten’ van diverse oud-bestuurders. De doelstellingen worden dan niet bereikt en het gezwel dat Elswoutshoek heet, zal blijven voort etteren.