Poliflw

‘De Groningse politiek staat aan de vooravond van een reeks moeilijke keuzes. De komende jaren zijn honderden miljoenen euro’s nodig voor het opknappen van Martiniplaza, de bouw van een nieuw muziekcentrum en de aanleg van een nieuwe ijsbaan in Kardinge. Naast deze drie, in het oog springende plannen, telt de zogeheten ‘strategische investeringsagenda’ nog vijfentwintig andere peperdure projecten. Voor deze uitgaven zijn nog onvoldoende financiële middelen beschikbaar en gezien de slechte staat van de gemeentekas kunnen niet alle ambities zomaar worden gerealiseerd. In een inmiddels bekendepavlovreflexwijst het gemeentebestuur bij ieder financieel tekort met priemende vingers naar Den Haag. Toch is de werkelijkheid dat de broze financiële positie onze gemeente niet enkel is overkomen. Het is een combinatie van structureel ontoereikende Rijksmiddelen en jarenlang gemeentelijk beleid waarin de miljoenen ons om de oren vliegen. Érg duur afvalbrengstation Vorige week debatteerde de gemeenteraad, op dezelfde dag, over twee onderwerpen die exemplarisch zijn voor de manier waarop de gemeente Groningen in haar huidige financiële situatie terecht is gekomen. Zo stond het coalitievoornemen om een heuse circulariteitshub uit de grond te stampen op de agenda. Dit voornemen om een derde afvalbrengstation in de gemeente te creëren kost ruim veertien miljoen euro. Op deze nieuwe locatie zouden wij niet alleen ons grofvuil kunnen wegbrengen, maar moet ook een kringloopwinkel verrijzen en ruimte zijn voor upcycling, demontage en reparatie. Natuurlijk is er niets mis met de ambitie om hergebruik van producten te stimuleren, maar waarom hier een nieuwe locatie voor nodig is, waarom dit veertien miljoen euro moet kosten en waarom de woonlasten nog maar eens moeten worden verhoogd is allesbehalve duidelijk. Alleen de huidige afvalbrengstations circulair maken of grofvuil weer gratis aan huis ophalen is de moeite niet waard voor dit gemeentebestuur. Het moet nieuwer, groter en dus duurder. Tegenvallende ICT-initiatieven In een andere zaal vergaderde de gemeenteraad over de mislukte uitbesteding van de gemeentelijke ICT-systemen. In 2017 besloot de gemeente Groningen om haar digitale systemen uit te besteden aan Fujitsu. De onderbouwing was financieel en weinig doordacht. Sterker nog, de waarschuwingen van experts werden weggewoven of genegeerd. Op papier zou deze risicovolle ontwikkeling namelijk een jaarlijkse besparing van vijf miljoen euro kunnen opleveren. Nu, zeven jaar later, blijkt daar weinig van terechtgekomen en komt het college terug op dat besluit. Wat de financiële schade is? Dat blijft gissen. Het gemeentebestuur heeft de cijfers niet op orde en dus evalueert de gemeenteraad, noodgedwongen, zonder zicht te hebben op de omvang van verkwiste miljoenen. Los van de financiële schade zijn tientallen interne ICT-medewerkers hun baan verloren, kampten gemeentemedewerkers jarenlang met een groot aantal verstoringen en een trage werkplek, terwijl inwoners niet zelden opnieuw en opnieuw hun afspraken moesten inplannen. Een ICT-project voor de dienst Sociale Zaken en Werk verliep zowaar nog dramatischer. Hierbij was het de bedoeling om het complete applicatielandschap voor het sociaal domein samen te voegen in één applicatie. Het project kostte de gemeente 2,2 miljoen euro en werd vroegtijdig gestaakt. Hoge ambities, lege kas Helaas zijn deze voorbeelden geen uitzonderingen. Maandelijks buigt de gemeenteraad zich over nieuwe en volgende projecten waarbij de miljoenen over tafel vliegen. Van de talloze investeringsplannen in de binnenstad, tot een wethouder eiwittransitie en een miljoeneninfuus voor culturele instellingen. De peperdure gemeentelijke ambities lijken werkelijk niet op te kunnen, terwijl de gemeentekas zo goed als leeg is. Steeds opnieuw heeft het gemeentebestuur, met steun van een meerderheid in de gemeenteraad, geld uitgegeven alsof onze gemeentekas zichzelf als een hoorn des overvloeds spontaan zou aanvullen. Niet geheel verrassend bleek niet de Griekse mythologie, maar de wiskunde van toepassing op de omvang van ons steeds roder kleurende, gemeentelijke huishoudboekje. Opnieuw en opnieuw is de coalitie op het hart gedrukt om zuiniger te zijn, te sparen om iets van vet op de botten te krijgen en de simpele wetmatigheid dat middelen eindig zijn te accepteren. Steeds weer kozen de coalitie en een raadsmeerderheid ervoor om vergaande ambities en prestigeprojecten te laten prevaleren boven een degelijk of op zijn minst verantwoord financieel beleid. We staan dan ook waar we staan, door de keuzes die de afgelopen jaren zijn gemaakt. De gemeente Groningen moet van koers veranderen omdat het huidige uitgavenpatroon simpelweg onhoudbaar is zonder inwoners en ondernemers verder en zwaarder te belasten dan draagbaar is.’ Jalt de Haan Gemeenteraadslid CDA

Het CDA heeft schriftelijke vragen gesteld aan het college over de toekomst van het Simmerenterrein. Het bedrijf werd begin jaren tachtig werd het bedrijf Simmeren Schroot medegedeeld te moeten vertrekken, vanwege de aanleg van de nieuwe busbaan langs het Oosterhamriktracé. Bijna twintig jaar later ligt het Simmerenterrein nog steeds braak. Dit maakt het gedwongen vertrek en het daarbij behorende (persoonlijke) drama voor de betrokkenen rondom Simmeren Schroot extra pijnlijk. Guus Vries, voorzitter van Vereniging Bedrijven Noord-Oost, uit in het Dagblad van het Noorden zijn zorgen over het Simmerenterrein. Volgens Vries gaat het hier om ondermijnende activiteiten, die het daglicht niet kunnen verdragen. Er zijn tal van plannen geweest rondom het Simmerenterrein, er is hier echter nog niks van terecht gekomen. Dit heeft volgens Vries te maken met het feit dat de gemeente zelf met ontwikkelingen bezig was. Het CDA wil meer duidelijkheid verkrijgen over de plannen van de gemeente en eventuele maatregelen die worden genomen om de situatie op het terrein te verbeteren. De gestelde vragen hebben betrekking op onder andere de oorspronkelijke plannen voor het terrein, de huidige staat en het gedwongen vertrek van Simmeren Schroot, eventuele ondermijnende activiteiten en de huidige plannen voor het terrein.

Afgelopen woensdag ging het in de gemeenteraad van Groningen tot diep in de nacht over Diftar. Daarvoor was al het trieste historische besluit genomen om de Drafbaan te sluiten. In die ronkende puinhoop was er weinig aandacht voor een motie die door de gehele coalitie om een uur of twee s ’nachts werd weggestemd. Waar ging die over? Tekort aan sporthallen Groningen kampt al jaren met een tekort aan sporthallen. Dat sporthal de Wijert en het Corpushuis ondertussen gesloopt werden maakte de situatie niet beter. Het gemeentebestuur erkende dit probleem echter niet. Tot uiteindelijk op 9 maart 2020 het rapport werd opgeleverd waaruit klip en klaar bleek waar de tekorten zich voordoen in de sport. Een tekort aan zwemwater, ijs en binnensportaccommodaties. Eindelijk erkenning voor de Sportkoepel - de koepel waarbij meer dan 90 verenigingen zijn aangesloten - die al jaren hamert op een goed onderzoek en erkenning van het capaciteitsprobleem. Dat er acht verenigingen gedwongen zijn om een ledenstop in te voeren en nog eens vijftien een wachtlijst hanteren zou een onwenselijke situatie moeten zijn voor elke sportwethouder. Dat er acht verenigingen gedwongen zijn om een ledenstop in te voeren en nog eens vijftien een wachtlijst hanteren zou een onwenselijke situatie moeten zijn voor elke sportwethouder. Motie Zes maanden na het uitkomen van het rapport werd het besproken in de gemeenteraad. Het tekort aan zwemwater en ijs zal worden meegenomen in de nieuwe plannen voor Kardinge, maar voor het nijpende tekort aan sporthallen is het afgelopen half jaar niets gebeurd. Sterker nog, de motie waarin het college wordt opgeroepen om zo spoedig mogelijk een oplossing te vinden voor het korte termijn tekort en een plan te maken voor de bouw van een aantal sporthallen op de lange termijn, werd weggestemd door GroenLinks, D66, PvdA en de ChristenUnie. Geldboom Het is inmiddels geen verrassing meer. Waar ChristenUnie wethouder Jongman als raadslid jarenlang pleitte voor meer geld voor sport, wijst ze nu steevast naar buiten met de woorden: “we hebben geen geldboom in de tuin staan”. De bezuinigingen op sport staan iedere vrijwillige sportbestuurder nog vers in het geheugen. Een verhoging van de tarieven, afschaffen van de trainingsveldkorting, ieder jaar hangt er hen wel weer een zwaard boven het hoofd waar ze op moeten reageren. Tegelijkertijd heeft de coalitie, met de wethouder voorop, ieder jaar mooie woorden over het belang van sport. Keuzes Als het echter op daden aankomt wordt er naar de portemonnee gewezen. En dat argument klopt natuurlijk. De gemeente zit niet ruim in de slappe was. Maar zoals het thuis een keuze is waar je je geld aan uit geeft. Zo is dat bij een gemeente ook. Het is een keuze of je wél plannen maakt voor een nieuwe Oosterpoort van circa 170 miljoen en niet voor twee extra sporthallen. Het is een keuze of je wél voor circa 8 miljoen een cultuurcluster in het Ebbingekwartier bouwt en geen plannen maakt voor twee sporthallen. Het is een keuze of je wél een stadhuis verbouwt voor 19 miljoen en geen plannen maakt voor extra sporthallen. Het is een keuze of je de 100-jarige drafsport serieus neemt en een onafhankelijk onderzoek uit laat voeren óf je zegt zonder overleg de huur op. Het is een keuze of je wél plannen maakt voor een nieuwe Oosterpoort van circa 170 miljoen en niet voor twee extra sporthallen. Appèl En het is ook een keuze of je naar buiten wijst naar een geldboom die niet bestaat, of dat je ondanks alle beperkingen vecht voor de dingen die je belangrijk zegt te vinden. Dat laatste ontbreekt bij dit gemeentebestuur en bij deze coalitie. De woorden zijn prachtig, maar als het op daden aankomt staat de sport in Groningen achter in de rij. Mijn partij zal blijven vechten voor de sport en gelukkig zijn resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst en blijft er hoop, het kan anders. Bij deze dan ook een appèl aan partijen als D66 en de ChristenUnie. Laten we de sport in Groningen serieus nemen en hen een perspectief bieden zodat we naast Groningen Kunst- en cultuurstad ook met recht kunnen zeggen: Groningen Sportstad.

De gemeenteraadsfractie van het CDA wil dat er zo snel mogelijk gestart wordt met oplossingen voor het tekort aan binnensportaccommodaties. Dit is zo hoog opgelopen dat clubs zijn gedwongen tot ledenstops en wachtlijsten. Het CDA vraagt hier al jarenlang aandacht voor en ziet dat ook het college het probleem eindelijk onderkend. CDA-woordvoerder Jalt de Haan ziet echter dat concrete oplossingen uitblijven. ‘In maart kregen we van het college te horen dat ze willen onderzoeken of een tijdelijke blaashal verlichting kan bieden. Dit is een oplossing voor de wintermaanden, omdat hockey en korfbal dan in de zaal gaan sporten. Het is nu een half jaar later en tussentijds zijn we niks opgeschoten, waardoor we tegen dezelfde problemen als de afgelopen jaren aankijken.’ Daarom dient het CDA in de raadsvergadering van woensdag een motie in nog dit jaar tijdelijke voorzieningen te realiseren om in de leemte te voorzien. ,,Inmiddels zijn acht verenigingen gedwongen tot een ledenstop en nog eens vijftien hanteren een wachtlijst’’, zegt De Haan. Er zijn zelfs verenigingen die te horen hebben gekregen dat er vanaf oktober geen ruimte meer is om te trainen. Een voorbeeld daarvan is zaalvoetbalvereniging DWS Oosterpoort. Ook de Groningse basketbalsport heeft een nijpend probleem in de stad. Zo zijn Basketbal Vereniging Groningen en Scylla na de sluiting van hun thuisbasis in het Corpushuis nu al een jaar aangewezen op de sportzaal van het Gomarus College. Vooral bij wedstrijden is dat behelpen, zonder tribune of kantine. ,,Dat is geen houdbare oplossing.’’

De afgelopen week werd de begroting van de gemeente Groningen vastgesteld. Mocht je het gemist hebben: hier vind je enkele links die het debat weergeven. Oppositiepartijen presenteren tegenbegroting: 'Bewoners minder hard treffen''Poppenkast' in begrotingsdebat wekt woede oppositie GroningenSchaapskudde graast ook volgend jaar nog in de gemeente Groningen De inbreng van onze fractievoorzitter Rene Bolle lees je hier. Het debat deed hem denken aan een sprookje. Een sprookje dat grotendeels plaatsvindt in een Groningse huiskamer. Het sprookje van de begroting. Stelt u zich eens voor. Het zijn zware tijden thuis. U heeft grootse plannen met de tuin en het huis. Dakkapel, zonnepanelen, een groen dak op de schuur en dan gelijk ook maar op de nieuw te bouwen carport. Die carport komt goed van pas, want u heeft de ambitie om u wagenpark te elektrificeren. Dat zijn geen goedkope wagens, dus die moet u goed beschermen tegen de weersomstandigheden. Hopen dat die oude benzine slurpende Saab van u nog wat oplevert in de inruil. Ook de tuin moet echt aangepakt. Er staan veel te weinig bomen in. En die zijn nodig om uw steentje bij te dragen aan het opvangen van CO2. Een robotmaaier zou ook niet weg zijn, maar het mooiste zijn natuurlijk een paar schapen die het gras voor uw maaien. Een stuk beter voor de biodiversiteit dan zo’n robotmaaier. U overweegt een wedstrijd uit te schrijven onder een aantal tuinarchitecten. Ze mogen dan een ontwerp indienen. Hoe mooi zou het dan zijn om ook de buurt erbij te betrekken door ze te laten stemmen voor het mooiste ontwerp? Het is immers de voortuin. De zorgkosten zijn wel wat omhoog gegaan de laatste tijd. Een van uw kinderen heeft zorg nodig. Er is dyslexie geconstateerd en daardoor loopt het op school allemaal wat minder. Het wordt helaas niet allemaal vergoed, waardoor u ook zelf geld bij moet passen. De kinderen zitten ook nog eens op voetbal, basketbal en toneel. Alsof het allemaal niks kost.Geen gemakkelijke tijd dus. Tijd om een gesprek met uw werkgever aan te gaan. U doet uw verhaal uit de doeken. U krijgt veel te weinig betaald om al uw ambities te verwezenlijken is de conclusie. Uw conclusie welteverstaan. Uw werkgever kijkt uw wat fronsend aan. Ik wil mij best flexibel opstellen als het om de kinderen gaat, maar je denkt toch niet dat ik al die dromen van je ga betalen...Hij wijst u vervolgens de deur. Aan het werk. 's Avonds thuis aangekomen roept u het gezin aan tafel. We moeten praten. We hebben ontzettend veel plannen, dat weten jullie. De zorg voor de kinderen heeft prioriteit, dus dat gaat door. Maar we moeten wel echt kritisch gaan kijken naar de uitgaven. Te beginnen met het zakgeld. Daar moeten we echt wat af gaan halen. Wij vinden het ook niet leuk. We hebben ook besloten om jullie uit te schrijven bij basketbal en voetbal. Toneel kunnen jullie, voorlopig tenminste, blijven doen. Tranen met tuiten bij de jongste. U probeert haar te troosten met de woorden dat het allemaal de schuld is van uw baas die niet meer wil betalen. Het helpt niet. Een week later roept u ze weer om tafel. U bent opgetogen. Er is geld gevonden! Er bleek nog een spaarrekening te zijn die u vergeten was. De ontwerpwedstrijd voor de tuin kan doorgaan! Ook de robotmaaier kan geschrapt worden, dat was nooit een ideale oplossing. U heeft al twee schapen besteld. Ook de dakkapel voor de walk-in closet gaat door, inclusief groen dak en zonnepanelen. Het worden helaas wel wat minder zonnepanelen, maar ja, dan moet de baas ook maar wat meer betalen. De jongste kijkt u hoopvol aan. Kunnen we dan ook weer op voetbal en basketbal? U slikt. Sorry, dat lukt echt niet, daar hebben we te weinig geld voor. Maar, zegt de oudste, het zakgeld wordt wel weer ingesteld toch? Dan kunnen we de sport misschien zelf wel betalen. Mama krijgt ook die walkin closet. U zucht. Alsof het voor iedereen niet pijnlijk is? Papa heeft de koop van de Tesla met een jaar uit moeten stellen... Ik snap heus wel dat jullie dat graag zouden willen, maar dat gaat echt niet lukken. Geloof me, dit is echt een evenwichtige beslissing van papa en mama. We hebben alles zorgvuldig afgewogen. Maar weet je wat? Jullie mogen de namen van de schapen verzinnen. Hoe vinden jullie dat!?

Het CDA en de ChristenUnie willen dat de gemeente Groningen onderzoekt of vrijwilligers een maatschappelijke parkeervergunning kunnen ontvangen. Een maatschappelijke parkeervergunning is bedoeld voor vrijwilligers, mantelzorgers en medewerkers van algemeen nut beogende instellingen (zoals kerken en welzijnsinstellingen) die voor het uitoefenen van hun werkzaamheden moeten parkeren. De partijen ontvangen signalen dat er in Groningen behoefte is aan zo’n parkeervergunning. Een deel van de vrijwilligers is op leeftijd en heeft hierdoor een auto nodig om zich te kunnen verplaatsen. Hierdoor maken zij parkeerkosten voor het werk dat ze doen. Deze kosten kunnen na verloop van tijd flink oplopen. In andere gevallen vergoeden organisaties de parkeerkosten, vaak met geld dat eigenlijk voor onderhoud gereserveerd is. CDA raadslid René Bolle: “Vrijwilligers zijn van onschatbare waarde voor onze gemeente. Wij vinden het dan ook belangrijk dat je als gemeente achter deze mensen gaat staan. Hoge parkeerkosten kunnen het werk van bijvoorbeeld mantelzorgers belemmeren. Door een maatschappelijke parkeervergunning aan deze mensen te verlenen, zorg je voor een oplossing van dit probleem”. ChristenUnie raadslid Tessa Moorlag voegt daaraan toe: “We moeten niet vergeten dat de gemeente financieel in erg zwaar weer zit. Toch onderzoeken we graag met het college wat we voor onze vrijwilligers kunnen doen. Zonder vrijwilligers kunnen veel organisaties hun werk niet goed uitvoeren, laten we ze daarom tegemoetkomen. Het CDA en de ChristenUnie hebben schriftelijke vragen gesteld in de hoop dat de gemeente deze maatschappelijke parkeervergunning wil verstrekken.

Regeringspartij CDA wil dat het kabinet recreatief gebruik van lachgas wettelijk aan banden legt. Samen met CDA-raadsleden uit het hele land pleit Gronings Tweede Kamerlid Anne Kuik voor een verbod om misbruik van lachgas aan te pakken. Ook onze fractievoorzitter René Bolle ondersteunt de oproep van Anne Kuik. CDA-Kamerlid Anne Kuik: “Slagroompatronen zijn bedoeld voor spuitbussen en niet om je hersenen af te sluiten van zuurstof. Toch zien we het recreatief gebruik van lachgas toenemen. De negatieve gevolgen van het grootschalige gebruik van de partydrug worden steeds vaker zichtbaar in de samenleving. De laatste tijd zijn er meerdere verkeersongevallen geweest, ziekenhuizen zien het aantal lachgaspatiënten toenemen en de maatschappelijke onrust stijgt.” Veel gemeenten hebben te maken met overlast en geven aan dat landelijke wetgeving gewenst is. “Die oproep wil ik graag onderstrepen”, aldus Kuik. De CDA’er doet haar voorstel in aanloop naar het debat over het preventieakkoord. Eerder stelde het CDA Groningen al schriftelijke vragen over de verontrustende toename in lachgasgebruik.

Hoewel het gemeentebestuur van Groningen volgens de gemeentelijke ombudsman onbehoorlijk heeft gehandeld weigert zij een omstreden beslissing terug te draaien. De gemeenteraad vindt het best. In Groningen hoeft de gemeente zich niet te houden aan haar eigen spelregels. De ombudsman concludeert dat de gemeente onbehoorlijk handelt en kan niet uitleggen aan de klagers waarom dit niet wordt gecorrigeerd. Dan is het hoogste politieke orgaan, de gemeenteraad, aan zet om in te grijpen. Die heeft de ombudsman als onafhankelijk instituut immers aangesteld. Wat is hier aan de hand? Klachten Afgelopen raadsvergadering besprak de gemeenteraad een rapport van de ombudsman. Het rapport ging over klachten die waren ingediend over het proces rondom onttrekkingsvergunningen. Deze vergunningen moeten worden aangevraagd als iemand een woning wil gaan verhuren aan meerdere personen. In de oude situatie kon dit zonder vergunningen tot maximaal drie personen. Met de nieuwe regeling zou ook bij drie personen een vergunning nodig zijn. Een regel die bedoelt is om wijken te ontlasten en te voorkomen dat te veel gezinswoningen worden gebruikt als verhuurobject voor studenten. Als je al een huis verhuurde kon je daarvoor een vergunning aanvragen. De gemeente zou iedereen een brief sturen en zou via een advertentie duidelijk maken dat de regels zouden gaan veranderen. Onbehoorlijk Dan wenden zes mensen zich tot de ombudsman, omdat ze niet op de hoogte zijn van de nieuwe regeling en inmiddels ook geen vergunning meer kunnen aanvragen. De ombudsman constateert na onderzoek dat deze mensen geen brief hebben gehad. Ook constateert de ombudsman dat de gemeente geen advertentie heeft geplaatst om het nieuwe beleid kenbaar te maken. De ombudsman kan niet anders dan concluderen dat de gemeente onbehoorlijk heeft gehandeld doordat zij haar eigen regels niet heeft gevolgd en dit ook niet wil corrigeren. Het advies van de ombudsman is dan ook helder, verstrek deze mensen alsnog de vergunning. Njet Dat stuit op een gedecideerdnjetbij het gemeentebestuur. Het gemeentebestuur moet als hij een advies van de ombudsman niet opvolgt, gemotiveerd aangeven waarom dit niet gebeurt. Het gemeentebestuur geeft aan dat het alsnog afgeven van de vergunning leidt tot precedentwerking. De ombudsman concludeert dat dit niet het geval kan zijn en houdt vast aan het advies. Gemeenteraad Dan ligt de bal voor de voeten van de gemeenteraad. De gemeente heeft onbehoorlijk gehandeld ten opzichte van haar inwoners. En slaat vervolgens een advies van de ombudsman om dit te herstellen in de wind. Dat zal de volksvertegenwoordiging toch niet zomaar pikken? De gemeenteraad met als belangrijke taak het controleren van burgemeester en wethouders die kan hier toch niet anders dan ingrijpen? Maar in plaats van de wethouder tot de orde te roepen en op te dragen het advies van de ombudsman op te volgen, staan de coalitiepartijen, GroenLinks, Pvda, D66 en de Christenunie, als één man achter de wethouder. Als deze mensen wat willen, dan moeten ze dat maar via de rechter afdwingen zo luidt hun conclusie. Spiegel Enkele weken later heeft de gemeenteraad een gesprek met de ombudsman. Er vallen mooie woorden en er zijn veel complimenten voor het werk van de ombudsman. De ombudsman neemt ze in ontvangst, maar pakt ook een spiegel. Het gemeentebestuur heeft onbehoorlijk gehandeld door zijn eigen beleid niet te volgen. Het gemeentebestuur corrigeert deze fout vervolgens niet en motiveert dit onvoldoende. ,,Dat kan ik niet uitleggen aan mensen”. Dat het hoogste politieke orgaan, de gemeenteraad, niet ingrijpt in deze zaak is een schande, pijnlijk en doet het vertrouwen in de politiek geen goed. Om met de woorden van de ombudsman te spreken: het is niet uit te leggen.

Er is al veel over geschreven de afgelopen dagen. De onbedaarlijke huilbui tijdens de gemeenteraad van Ton van Kesteren van de PVV. Zoals hier of hier en sommige van wat bedenkelijker niveau zoals hier. Als je de vergadering terugkijkt, is het vrij eenvoudig zelf een oordeel te vormen over de gebeurtenissen. Het is allemaal een vooropgezet plan. Ja, daar moet ik van Kesteren gelijk in geven. Dat lijkt het inderdaad te zijn, vooropgezet.Maar niet van de hele gemeenteraad om de PVV het werken onmogelijk te maken en de partij vooral niet welkom te heten. Nee, van de PVV, om in het zo geliefde slachtofferschap te zwelgen. Doen alsof je stelselmatig tegen gewerkt wordt. Doen alsof de burgemeester je het woord ontneemt en je niet laat zeggen wat je wil zeggen. Doen alsof de hele gemeenteraad moeite heeft met de vrijheid van meningsuiting. Doen alsof de raad moeite heeft met een democratisch debat. De feiten spreken anders. De gemeenteraad kan wel wat Groningse nuchterheid gebruiken. Maar van de PVV hoeven we dat niet te verwachten.

Zo. De kiezer heeft gesproken, de uitslag is daar. Niet wat ik er van verwacht of gehoopt had. Ook al weet je van te voren dat je de landelijke peiling zal moeten verslaan om je zetels vast te houden of te winnen - en dat landelijke beeld zag er voor ons niet best uit - toch komt zo’n zetelverlies wel aan. Zeker omdat het prachtige weken waren met vele enthousiaste vrijwilligers en een fantastische sfeer en we er alles aan gedaan hebben. Het mocht niet zo zijn, opstaan en weer doorgaan, kop d’r veur. En we mogen woensdag al weer aan de slag met het eerste debat: het duidingsdebat. Dan mogen al lijsttrekkers soep gaan maken van wat de kiezer besloten heeft. En dat is wel lastig. Want wat zegt deze uitslag? Wat zijn de feiten? We weten dat 106.301 (55,9%) stemgerechtigden niet naar de stembus zijn gegaan, 83.861 (44,1%) hebben wel de moeite genomen om hun stem te laten horen. De opkomst is daarmee een probleem. Want wat wil de meerderheid die niet is gaan stemmen? Vonden die het wel goed zoals het ging? Waren ze zo ontevreden dat ze dachten dat stemmen sowieso geen verandering teweeg zou brengen? Voor die grootste groep thuisblijvers blijft het gissen wat hun motieven waren. Hoe zit dat dan bij de mensen die wel zijn gaan stemmen? GroenLinks haalde een overweldigende zetelwinst (11) met een percentage van +11,3%. D66 halveerde (-11,1%) , VVD won 0,1% en de PvdA verloor 0,6%. De lijsttrekker van GroenLinks, Glimina Chakor, haastte zich om te zeggen dat de kiezer verandering wilde. Daarbij kennelijk vergetend dat GroenLinks al meerdere bestuursperiodes achter elkaar in het college zit. Daarbij ook vergetend dat de huidige coalitie van GroenLinks, VVD, PvdA, D66 ook na de verkiezing een ruime meerderheid heeft van 26 op 45. Lekker mee doorgaan zou je kunnen zeggen, het is intern wat verschoven binnen die vier partijen, maar nog steeds een ruime meerderheid. GroenLinks heeft er echter geen geheim van gemaakt dat het links moet en ‘progressief’. Dé kans voor de SP om aan te schuiven. Samen met GroenLinks en de PvdA zijn die drie partijen goed voor 22 zetels. Daar hoeft nog maar één partij bij om een meerderheid te krijgen. Hoe de samenstelling er ook uit zal gaan zien, één ding weten we zeker, links zal het zijn. Vraag is of het naast links ook nog een beetje realistisch gaat worden. Dat is met deze samenstelling een hele uitdaging, maar de kiezer heeft gesproken.