In het Financieel Dagblad verscheen einde december een vierdelig essay van Mathijs Bouwman getiteld “ De steen”.
In dit science fiction verhaal vertelt hij hoe eind 2018 een reusachtige asteroïde wordt ontdekt die met duizelingwekkende vaart op de aarde afstormt.
De hele wetenschap voorspelt dat de Steen eind 2021 de aarde zal raken als er niet wordt ingegrepen.
Ze hebben uitgerekend dat, als het lukt om de steen 2 graden uit zijn koers te brengen, het de aarde zal missen, maar dan moet er wel een mondiaal gedragen plan komen om dit te verwezenlijken .
Uiteindelijk, pas na een jaar, komt de wereld bij elkaar in Parijs en daar wordt onder luid gejuich een aanvalsplan opgesteld door 174 landen. Plechtig boven ze gezamenlijk mee te doen en te zorgen dat het gevaar gekeerd gaat worden.
Dat het zo lang geduurd heeft voordat er in Parijs een conferentie werd gehouden heeft te maken met het groeiende aantal Steenontkenners en mensen die ook hun eigen computer de NASA berekeningen nadeden en voorspelden dat de steen, als hij er al was, de aarde ruim zou missen.
Steenleugen werd het woord van het jaar en fake nieuws was het zelfs volgens sommige vooraanstaande politici.”Astronomie is geen echte wetenschap” zeiden ze
Een beweerde zelfs dat de ontdekker een infiltrant zou zijn omdat zijn vader vroeger ooit eens in het midden oosten was geweest.
Sommigen waren niet verontrust: Inslagen zijn van alle tijden en moeder aarde overleeft ook deze wel. Er waren ook steenfatalisten” we kunnen er toch niets aan doen”
Het plan om met krachtige laserkanonnen, die in alle landen zouden moeten worden opgesteld, de steenklomp van richting te doen veranderen kreeg uiteindelijk in Parijs de zegen en iedereen zou meedoen.
Maar.. Laserkanonnen zijn duur en ze vreten energie.Energie die ook gebruikt moet worden voor de industrie en voor de huishoudens. Wie moet er dan inleveren? Wie gaat dat betalen en waar moeten die dingen komen?? Ze zijn groot, lelijk en maken ook nog lawaai en bovendien kan je autisme krijgen van de straling.
Volgens goed Nederlands gebruik wordt het “ maatschappelijk middenveld” gevraagd om dit op te lossen.
Aan tafel 1 gaan het meteen al mis: Niet in onze achtertuin, horizon vervuiling, laat de industrie er maar voor betalen en de dieren hebben veel te veel last van het geluid.
Uiteindelijk komt er een compromis: Minder lasers, minder groot die ’s nachts uitstaan ( en ook op zon- en feestdagen en als het buiten heel warm is.)
De tweede kamer neemt uiteindelijk met een krappe meerderheid een Steenwet aan.
Een jonge parlementariër probeert het nog tegen te houden: “Ex patio penram non est” : De buitenaardse steen bestaat niet en als hij er wel is kunnen onze lasers hem maar 0,002 graden uit zijn koers brengen, maar het helpt niet. De Wet komt er, maar in afgezwakte vorm en veel te laat.
Op 31 december 2021 komt de klap en onze verteller is in de diepst gelegen kamers van de Sibbergroeve in Zuid Limburg gevlucht om op de muren zijn verhaal vast te leggen: misschien zal ooit iemand het nog lezen….
Dames en Heren,
Dit essay zou nog meer op de lachspieren werken als we ons niet zouden realiseren hoe waar dit allemaal is en hoe we dit heden ten dage letterlijk meemaken in het debat over transitie en klimaatverandering.
Gisteren nog nam de VVD afstand van het Klimaatakkoord en noemde ons en de CU zelfs klimaatdrammers. Alsof we over het klimaat kunnen onderhandelen!
Hoe belangrijk is het dat we internationaal, nationaal, provinciaal en lokaal fors investeren om onze doelstellingen te halen.
In Apeldoorn zitten we gelukkig, met een zeer positief ingesteld college, op de goede weg en niet op de laatste plaats door de inzet van D66. Hier kunnen we trots op zijn, maar we zijn er nog lang niet. Er zullen nog vele, ook ongeliefde, maatregelen genomen moeten worden en dat gaat heel veel geld kosten. Het is niet anders, het gaat tenslotte om de wereld van onze kleinkinderen.
Dit is toch wel een van de grootste uitdagingen die voor ons liggen.
Er zijn nog meer uitdagingen. De discussie over het migratiebeleid begint krankzinnige vormen aan te nemen. Hoe is het mogelijk dat een schip met 33 vluchtelingen weken over de middellandse zee zwerft alvorens 7(!) landen samen bereid zijn deze op te nemen. Nederland neemt maar liefst 6 (!!) vluchtelingen op, maar volgens het kabinet ( waar D66 ook in zit) kan dit niet zo doorgaan. Waar zijn we in vredesnaam mee bezig.?
D66 moet oppassen geen regenteske kenmerken te krijgen. Het feit dat we in de regering zitten mag ons niet van onze idealen doen vervreemden. De democratiseringsagenda, goed verwoord door de Commissie Remkes, zal moeten worden uitgevoerd.
Ook intern zijn er nog slagen te maken. Wat je ook van Rob Jetten vind: Hij is voorzitter van de fractie, door die 19 benoemd en zeker nog niet mijn partijleider. Dat bepalen de leden in het congres. Ook de verkiezing van de lijsttrekker voor de Provincie verdiende geen schoonheidsprijs en dat past niet in Onze D66.
Werk aan de winkel dus. We hebben nog nooit idealen laten varen omwille van het electoraat en dat mag ook nu niet gebeuren. Wij hebben onze Kroonjuwelen nog steeds. Weliswaar niet in de etalage maar uit voorraad leverbaar!
Voor de afdeling was 2018 een jaar met ups-en downs. We verloren zo’n 25 leden, vooral verklaard door maatregelen vanuit de landelijke politiek. Jammer dat dit toch zo bepalend blijft voor het lokale gebeuren.
Vlak voor de verkiezingen hoorde we het slechte nieuws van Paula Donswijks ziekte. Een enorme klap, maar inmiddels is ze goed op weg met haar herstel. We denken aan haar!
De verkiezingsuitslag kwam niet als verrassing, wel jammer dat die 5e zetel er niet inzat. Ook hier hebben we veel last gehad van landelijke tendensen, maar het is niet anders.
De fractie is onder leiding van Maarten vol enthousiasme van start gegaan en samen met onze Wethouder Mark hebben we flinke resultaten geboekt. U gaat er zo wat meer over horen.
We hebben flink wat ledenactiviteiten gehad met als een van de hoogtepunten de zeer goed bezochte avond met Pia Dijkstra over Voltooid Leven. Dit houdt ons nog steeds erg bezig en terecht.
Ook de discussies omtrent Democratie Nu bracht veel leden en veel genuanceerde meningen op de been.
Dit zijn toch de zaken die bij ons passen.
Lokaal zijn we een enthousiaste afdeling met idealen en hele goede ideeën.
We gaan in het nieuwe jaar proberen dat “samengevoel” nog meer te bankdrukken onder andere door het organiseren van een maandborrel, hier in Sam-Sam iedere 1e vrijdag van de maand.
Daarnaast gaan we, in het kader van de naderende Provinciale Statenverkiezing en het Europse Parlement uitgebreid aandacht besteden aan de daar spelende problematiek.
Straks gaan we hier spelenderwijs een start mee maken.
Kortom, D66 Apeldoorn bruist, we spelen een belangrijke rol in de lokale politiek en we gaan in het komende jaar onze leden nog meer proberen te betrekken bij het politieke spel.
Alvorens met u een toast uit te brengen op het nieuwe jaar wil ik eindigen met een gedicht van onze stadsdichter Aad van der Waal dat ik van de week ontving.
Met zijn toestemming draag ik dat nu aan u voor:
Het syndroom van Nashville
Men lijkt besmetting al te zeer te vrezen
en heeft elk mens dat anders is geaard
vanuit de zendingsdrang hem te genezen
noodzakelijkerwijs vast ziek verklaard
De Bijbel wordt gebruikt als medisch handboek
waardoor een voorgeschreven medicijn
vaak bitter smaakt als een aloude banvloek
en het geen pretje is patiënt te zijn
ME en TBC zijn nare zaken
COPD en Q koorts; ook niet fijn
MS en ALS kunnen je raken
(en nierstenen doen soms behoorlijk pijn)
Maar heb je SGP onder de leden
dan moet er extra hard worden gebeden
© Aad van der Waal/ Januari 2019
Ik drink graag op de democratie, op uw gezondheid en op het menselijk verstand van diegenen die ons besturen.
