Poliflw

Op 29 oktober stond de begroting voor 2020 op de agenda van de gemeenteraad. Het werd voor de PvdA een teleurstellende avond. De grote schaduw die over de begroting 2020 hing waren de voorgenomen bezuinigingen in het sociaal domein, in het bijzonder de jeugdhulp. In de aanloop hadden we natuurlijk al aangegeven dat de bezuinigingen en vooral de manier waarop het college dat wil aanpakken, ons grote zorgen baarde. We zien natuurlijk ook dat we een financieel tekort hebben op de jeugdhulp. De tekorten op de zorg zijn voor een belangrijk deel veroorzaakt door een korting van het rijk op het budget van soms wel 40%. Maar het komt ook door onvoorziene groei van de vraag naar jeugdhulp en zorgbehoeften van bijvoorbeeld ouderen die steeds langer zelfstandig wonen. We vinden het niet te verkopen dat het Rijk € 11 miljard overhoudt. € 11 miljard! Met pijn en moeite is er € 400 miljoen voor de jeugdzorg uitgepeuterd dat over alle gemeenten verdeeld is. Maar dat is bij lange na niet genoeg en het vraagt permanente aandacht van dit college om die boodschap in al haar contacten met de rijksoverheid luid en duidelijk uit te dragen. Ondertussen is elke gemeente genoodzaakt om maatregelen te nemen. Naar ons idee komt het college, tegen beter weten in, met bezuinigingsvoorstellen die er vanuit gaan dat de uitgaven op het sociaal domein kunnen worden beheerst en de vraag naar jeugdzorg kan worden beperkt. Dat kan al heel snel een loze belofte worden, want hulp móet worden gegeven als die nodig is. Het college denkt voor meer dan half miljoen goedkoper te kunnen inkopen. Vooralsnog is dat naar ons idee vooral wensdenken. Onlangs heeft het college een commissie van de VNG om advies gevraagd. Op zichzelf een hele goede stap. Nu komt deze commissie met snoeiharde oordelen: de maatregelen die het college nu wil treffen zijn veel te veel financieel gestuurd, de effecten zijn ongewis, kunnen niet gemonitored worden en wat men vooral mist is een samenhangend visie. Hun dringende advies was dan ook om een pas op de plaats te maken en eerst de visie vorm en inhoud te geven. De wethouder zelf is er van overtuigd dat de voorgenomen bezuinigingen geen maatschappelijke gevolgen hebben. Ze heeft de PvdA daarvan in elk geval niet van kunnen overtuigen en gesteund door de uitkomsten van de VNG-rapport snappen we ook niet op basis waarvan zij dit denkt. Bovendien heeft er nauwelijks afstemming plaatsgevonden met zorgaanbieders, Adviesraad Sociaal Domein en andere belanghebbenden over bezuinigingsvoorstellen. De steun van de PvdA hebben we afhankelijk gemaakt van de mogelijkheid om het komende jaar op de bezuinigingen te kunnen sturen. Daarvoor hebben we samen met D66 en ITH een voorstel ingediend die dat mogelijk zou maken. Voor ons was belangrijk dat we vinger aan de pols kunnen houden en feitelijk onderbouwd krijgen dat de maatregelen die nu genomen worden de toegang tot zorg niet belemmert. Bovendien vinden we dat het niet zo kan zijn dat financiële knelpunten de ingezette beweging van de innovatie in het sociaal domein stagneert. Niet alleen laten we kansen liggen op betere zorg en hulpverlening voor ouders en kinderen, het frustreert ook het de samenwerking met de maatschappelijke partners. Bovendien spannen we ook nog eens het paard achter de wagen, ervaringen uit andere gemeenten (van Zwolle tot Zaanstad) leren ons dat innovatie tot echte verandering en structurele verlaging van de kosten leidt. En er is ook extra geld voor innovatie vanuit het Transformatiefonds: in Lekstroom-verband participeert Houten in innovatieprojecten gericht op het realiseren van meer kleinschalige verblijfsvormen in de regio en op versterking van de jeugdhulp 18- 18 +. Bínnen de gemeente Houten zijn er in onze ogen ook veel mogelijkheden die in 2020 onbenut dreigen te worden: zoals meer onderwijszorgarrangementen met scholen; versterken van de preventiefunctie in samenwerking met Van Houten&co; opvolging en verankering van de uitkomsten van het project Duursaam met huisartsen etc etc. De ingezette weg van de transformatie naar een goed functionerende driehoek kind/ouders, professionals in onderwijs/welzijnswerk en jeugdhulp moet ook in tijden van financiële druk overeind blijven. Dat de mogelijkheden voor grote innovatieve sprongen vooruit beperkt zijn door de tekorten is begrijpelijk, maar het proces van doen en leren gericht op het behalen van innovatiedoelen mag niet stagneren. Ook daarvoor hebben we een voorstel gedaan om er voor te zorgen dat er in 2020 ook ambities blijven voor bijvoorbeeld het vernieuwen en versterken van de preventiefunctie samen met onderwijs, welzijn. We hoopten op een positieve respons op onze voorstellen, maar helaas, tot onze grote teleurstelling kregen we geen enkele steun van de coalitiepartijen en werd het allemaal van tafel geveegd. Omdat de bezuinigingen zo’n groot en belangrijk onderdeel van de plannen omvatten, konden we niet instemmen met de begroting. We maken ons zorgen dat er veel kapot gemaakt wordt in het sociaal domein, zien we dat de motivatie van onze maatschappelijke partners, die we zo hard nodig hebben, tot nul wordt gereduceerd en vrezen we een uitholling van de solidariteit. We willen als PvdA óók het huishoudboekje op orde te krijgen en natuurlijk moet je met de plannen aan de slag, maar je moet elkaar daarin óók tijd en ruimte geven. Die oproep werd niet gehoord of afgewimpeld. Niet alleen de PvdA, maar álle oppositiepartijen hebben afgelopen week tegen de begroting gestemd. Het feit dat vijf partijen van de negen partijen in de raad tegen de begroting hebben gestemd, is voorlopig een treurig dieptepunt in deze nog maar korte bestuursperiode van dit college.

Het bericht Geen steun van de PvdA voor de begroting 2020 verscheen eerst op PvdA Houten.

Maandag 7 oktober was de PvdA-fractie twee man sterk samen met een aantal andere raadsleden op bezoek bij Het Lokaal. Het Lokaal noemt zich een Houtense huiskamer, voor en door bewoners uit de buurt. Het Lokaal is gevestigd op Putterhaag 2 en is dus met name bereikbaar voor mensen uit de Hagen, de Weiden, het Centrum en de Velden.

In de week ervoor opende deze splinternieuwe ontmoetingsruimte voor het eerst haar deuren voor het publiek. Een actieve groep vrijwilligers stak er veel tijd in om dit initiatief te realiseren en keek daar tijdens ons bezoek ook met tevredenheid op terug. Onzerzijds konden wij het zeer waarderen, dat zij hun schouders eronder zetten om van een idee te komen tot een mooie accommodatie, middenin een woonwijk.

Het Lokaal maakt deel uit van het nieuwbouwcomplex, dat in de plaats kwam van de voormalige Mozaïek school (misschien beter bekend als de tijdelijke huisvesting van de Krachtfabriek). Bij de plannen voor dit nieuwe wooncomplex bleek er behoefte te zijn aan een maatschappelijke wijkvoorziening. De Houtense projectontwikkelaar stelde daarvoor ruimte beschikbaar. Enkele enthousiaste vrijwilligers werkten dit idee vervolgens uit tot wat het nu is: een mooie, vrijstaande, laagdrempelige ontmoetingsruimte met -wat het bijzonder maakt- op de eerste verdieping twee éénpersoons woonstudio’s, bedoeld voor “short stay”. Voor mensen uit Houten die tijdelijk woonruimte nodig hebben, bijvoorbeeld wegens relatieproblematiek of andere urgente aanleiding. Beide studio’s zijn inmiddels ook al verhuurd. In Het Lokaal moet het gaan bruisen van de buurtinitiatieven. Iedereen kan daarvoor voorstellen inbrengen en zelf initiatieven ontwikkelen. Er worden al boeken en (elektrische) auto’s gedeeld, spellen vinden er een goed tweede thuis en men wil via Het Lokaal duurzaamheidsinitiatieven in de wijk met elkaar gaan verbinden. in het gebouw zelf speelt duurzaamheid ook een hele belangrijke rol. Die zie je onder meer terug in het moderne verwarmingssysteem dat is geplaatst. Er zijn al verschillende handwerkinitiatieven gaande en ook is er een vegetarische eetgroep.

Kortom, een fraai, kleinschalig bewonersinitiatief, dat we ook graag in andere wijken zouden willen toejuichen.

Arnold Biesheuvel en Will Mossink

Het bericht Het Lokaal. Mooi burgerinitiatief! verscheen eerst op PvdA Houten.

Afgelopen dinsdagavond, 1 oktober, heeft de raad een definitief besluit genomen om windturbines te plaatsen in het buitengebied, bij de Goyerbrug. In mei hadden we als PvdA onze zorgen al geuit over de landschappelijke inpassing en het proces om tot draagvlak te komen. Die zorgen hadden we en die zorgen zijn gebleven. Het dilemma voor de PvdA is dat we helemaal niet tégen windenergie zijn. Sterker nog we vinden dat de ambitie niet groot genoeg kan zijn. Immers in 2050 moet Nederland volledig onafhankelijk zijn van fossiele brandstoffen. Maar het is een minstens even grote ambitie om dit mét de samenleving te doen. We weten dat de hele achterban van de PvdA de ambitie om Houten duurzaam te maken ondersteunt. De meningen lopen echter zeer uiteen als het over de Goyerbrug gaat. De verhoudingen vóór- en tegenstanders van dit specifieke project ligt ongeveer 50-50. Als fractie hebben we onze bezwaren tegen dit raadsvoorstel keer op keer kenbaar gemaakt. Tegelijk hebben we ook recht willen doen aan het andere geluid uit onze achterban, namens wie wij in de raad zitten. Eén stem is daarom gegaan naar de ambitie om Houten duurzaam te maken. Hieronder de tekst die de PvdA ingebracht heeft. “In mei heeft deze raad zich gebogen over de voorlopige verklaring van geen bedenkingen: nu het is moment van de waarheid. Dit college staat op het punt een eeuwigdurende vergunning af te geven voor het plaatsen van industriële windturbines in het buitengebied. Aan ons als raad om daar toestemming voor te geven. We hebben eerder onze zorgen geuit over de ruimtelijke inpassing en over het proces om draagvlak te verwerven. De ruimtelijke inpassing voor turbines met een ashoogte van 166 meter is een veel te grote stap. En deze hoogte weten we pas sinds de gemeente de aanvraag van de initiatiefnemer heeft ontvangen, eind vorig jaar. De turbines van Windpark Goyerbrug worden één van de grootste op land tot nu toe in Nederland. Het stoorde ons en het stoort ons nog steeds dat de hoogte van de turbines door het college totaal niet wordt geproblematiseerd, noch het feit dat we de consequenties voor de leefbaarheid voor omwonenden niet kunnen overzien. De ruimtelijke inpassing is het enige aspect waar we als gemeente écht iets over te zeggen hebben. Als gemeente heb je de verantwoordelijkheid om daar een eigen afweging over te maken. De wethouder zal zeggen dat ze het nog een keer heeft laten onderzoeken of het past. Maar wat waren de alternatieven voor typen en aantal van de bouw van de turbines, dat is niet onderzocht. Het tweede adviesbureau dat ze hier voor ingeschakeld heeft, geeft wel degelijk aan dat bij landschappelijk inpassingen kanttekeningen te plaatsen zijn. Men spreekt over verdwerging van het landschap op meso niveau, oftewel, binnen een straal van 3-5 km domineren cq verpesten de turbines het landschap van het Kromme Rijnstreek. Wat ons nog meer dan in mei, tegen de borst stuit, is het inspraakproces. Het is er de afgelopen maanden niet beter op geworden. Ik breng in herinnering dat het college zélf een grote broek aangetrokken heeft dat draagvlak ‘heel belangrijk’ is. In juni werd al duidelijk dat dit het college daar vervolgens een hele eigen draai aan geeft, door dit te vertalen naar een ‘een zekere acceptatie’ bij direct omliggende families (14 van de 15 heeft een compensatie regeling geaccepteerd). En toen kwamen de zienswijzen, 23 stuks, 86 indieners. Tijdens de RTG werd in onze ogen pijnlijk duidelijk met wat voor overheid inwoners te maken krijgen: juridisch strikt formalistische verweer met als uitkomst dat er een punt en een komma wordt aangepast. En het helpt ook niet als het college zich keer op keer op het standpunt stelt dat zij ‘niet anders kan’, ‘helaas gebonden is aan de provinciaal ruimtelijke structuurvisie’. Dat is simpelweg niet geloofwaardig. Het is voor onze fractie overduidelijk dat achter deze formele houding, een college staat die zélf deze industriële turbines op die plek wil. We kunnen ons heel goed voorstellen dat de inwoners, in het bijzonder de indieners van de zienswijzen dit ervaren als pure machtspolitiek. En wat doen de coalitiepartijen? Die slikken schijnbaar zonder veel moeite enorme meloenen door. Onlangs hoorde ik de fractievoorzitters van VVD en GL in een radioprogramma van Houten FM vertellen dat men wel inziet dat de plaatsing van de turbines “niet leuk” is voor de omwonenden, ik citeer: ‘Het is gelukkig niet voor altijd, ze staan er voor 30 jaar, we hebben ze nu eenmaal tijdelijk nodig”. Ik herhaal “niet leuk” ; ‘tijdelijk nodig’, ‘maar 30 jaar’. Dat noem ik verdwerging van de problematiek. Dat is de problemen van mensen niet serieus nemen, maar het voor jezelf minder erg maken! Daar kopen de inwoners echt niets voor. Elke vorm van industrie die hier aangevraagd was, had kunnen rekenen op tegenstand van deze partijen en was nooit vergund geweest. Maar dit wel. En hoe rijm je trouwens de eeuwigdurende vergunning die je afgeeft met het tijdelijke karakter? Alleen al daaruit blijkt dat deze bezwering een wassen neus is! Waarom is er niet vanaf het begin gezocht naar een synthese van belangen. Bij andere maatschappelijke dilemma’s hebben dit ook gedaan zoals bij Den Oord; bij Fort Honswijk, bij Dikke Boom. Met de hulp van een procesbegeleider wordt voor- en tegenstanders gefaciliteerd. De klacht van de indieners is dat men zich onbegrepen voelt, in de steek gelaten, platgewalst door een bestuursapparaat. Hun verweer heeft hen bloed, zweet en tranen aan de keukentafel gekost, terwijl de gemeente zich door het een na het andere adviesbureau liet bij staan. Dat is een ongelijke strijd geworden. En dat terwijl dit college zich voorgenomen had (citaat): “Over grote maatschappelijke opgaven, in gesprek te gaan met inwoners, maatschappelijke organisaties en ondernemers. En in samenwerking met hen komen we tot concrete en breed gedragen oplossingen.” Die belofte is in elk geval niet ingelost. Onze fractie vindt de wijze waarop invulling gegeven is aan de beantwoording van de vragen en de bejegening niet passen met hoe wij in Houten participatie vorm willen geven. We kunnen ons goed indenken dat inwoners die bejegening arrogant vinden. Een aantal raadsleden van de coalitie gaven de afgelopen te kennen, “dat ’t de volgende keer anders moet”. Beste collega: dit wás de volgende keer! De kans is verkeken, the damage done en de coalitie heeft het laten gebeuren. Hoe nu verder: we kunnen ons opmaken voor jarenlange juridische procedures en verharding in de samenleving. En geef de mensen eens ongelijk. Als ik sarcastisch zou willen zijn, zou ik kunnen voorstellen om de Universiteit van Utrecht alvast te boeken voor een evaluatie in 2021, die dan ons ook over dit dossier de oren gaat wassen. We willen een toezegging doet dat een participatiestrategie en/of participatieplan zoals bedoeld in de Omgevingswet, onderdeel uit maakt van de verdere implementatie. Doel is te waarborgen dat de omwonenden het recht op participatie houden. Deze omissie is aangereikt door de advocaat van één van de indieners van de zienswijzen. Mocht dit geen voornemen zijn, dan horen we graag wat de overwegingen van het college zijn. De PvdA hecht er aan om te melden dat wat ons betreft de ondernemer geen blaam treft, hij heeft lang in de wachtkamer gezeten; vanuit zijn perspectief er alles aan gedaan om zijn onderneming te starten, het is zijn goed recht om plannen te maken en aan ons voor te leggen. Dat het college en wij als raad ambities hebben ten aanzien van de energie transitie stellen we zeker ook niet ter discussie. In 2050 moet Nederland een volledig duurzame energievoorziening hebben en volledig onafhankelijk zijn van fossiele brandstoffen. De ambitie kan niet groot genoeg zijn. Maar het is óók een ambitie om dit mét de samenleving te doen. Het feit dat bewoners zich gepasseerd voelen, leidt tot afkalvend draagvlak voor de energietransitie én als overheid draag je op dit manier bij tot verzet tegen windturbines. En dat is zonde, want de echte verduurzaming begint pas net. De PvdA is niet tegen windenergie, maar onze bezwaren bij de voorlopige verklaring zijn ongewijzigd, zowel met betrekking tot de ruimtelijke onderbouwing als met betrekking tot het draagvlak. Vanzelfsprekend geven we een tegenstem door onze bezwaren die we hebben bij dit raadsvoorstel. Maar we zijn ook vóór de ambities om Houten duurzamer te maken. Om dat te onderstrepen zullen wij als PvdA-fractie verdeeld stemmen. Onze oproep is: zet in op het belang van de realisatie van een succesvolle energietransitie met inwoner en zet bewoners die ageren tegen windturbines niet weg als ‘anti-klimaat’! We hebben iedereen nodig!

Het bericht Windturbines bij de Goyerbrug verscheen eerst op PvdA Houten.

Albert Hovenkamp, sinds 1962 lid van de PvdA en lang betrokken lid van de afdeling Houten, is op 14 augustus overleden. Albert is 95 jaar oud geworden. Hier de tekst van de rouwkaart.

Het bericht Albert Hovenkamp overleden verscheen eerst op PvdA Houten.

Het openbaar vervoer gaat in de provincie Utrecht behoorlijk op de schop en daardoor dreigt een belangrijke buslijn in Houten te verdwijnen, namelijk om buslijn 49 en 281. Dit staat in het Vervoerplan 2020 van de provincie. Dat klinkt nog ver weg, maar de dienstregeling gaat al per 15 december van dit jaar in. Dat zou betekenen dat er vanuit Houten geen rechtstreekse verbinding meer is van Houten naar de Uithof in Utrecht. Een bestemming waar veel studenten en forenzen vanuit Houten dagelijks naar toe moeten. Als de plannen door zouden gaan, kun je niet meer bij elke inprikker op de Rondweg instappen, maar moet je eerst op het station Houten zien te komen en via een extra overstap op station Vaartsche Rijn naar een tram of een andere buslijn naar de Uithof. Je moet ook nog eens meer kosten maken én je moet nog extra stukken lopend overbruggen omdat er minder haltes op de Uithof komen. De afgelopen weken konden reizigers reageren en dat heeft men volop gedaan. Ruim 200 mensen uit Houten hebben gereageerd op het plan van de provincie. Daar kwam voor wat betreft het opheffen van lijn 49 en 281 een glashelder antwoord op: niet doen. Het opheffen van de lijn staat in de top 5 van kritische reacties van de reizigersconsultatie. Ruim 500 mensen vinden het een slecht idee, dus niet alleen mensen uit Houten zelf, maar ook reizigers die naar Houten komen zien het als een verslechtering van de dienstverlening. De reacties van de reizigers onderstrepen volgens de PvdA dat het volstrekt onaanvaardbaar is een busverbinding op te heffen die zo belangrijk is om wonen, werken en studeren met elkaar te verbinden. De lijn is, zeker in de morgen, druk bezet en is voor studenten en forenzen de meest betrouwbare route zonder overstapmomenten om naar de Uithof te komen. Kortom, dit is volgens de PvdA Houten een heel duidelijk verhaal! We verwachten dan ook dat de verantwoordelijke wethouder in Houten, Kees van Dalen, het behoud van de buslijn als uitgangspunt neemt voor het gesprek met de provincie en dat hij er voor zorgt dat het openbaar vervoer in Houten niet verslechterd door zich hard te maken voor het behoud van de buslijn.

Het bericht Duidelijk signaal uit Houten: bus 49 en 281 moet blijven rijden! verscheen eerst op PvdA Houten.

Elke zomer maakt het college een plan voor het komend jaar, de perspectiefnota. Dat plan stond 16 juli op de agenda van de gemeenteraad. Belangrijk punt dit jaar zijn de financiële tekorten in de jeugdzorg. Net als in andere gemeenten Nederland krijgt ook Houten te weinig geld van het Rijk om de kosten in de jeugdzorg te kunnen dekken. De zorg wordt nog steeds geboden, maar de tekorten lopen op. Nu krijgt Houten -gelukkig- extra geld van het Rijk als tegemoetkoming. Maar helaas was het college in de aanloop naar de bespreking, erg mistig dat men dit extra geld ook voor de jeugdzorg zou gaan gebruiken. Het werd in elk geval zeer onhandig gecommuniceerd en gaf behoorlijk wat ruis. Maar uiteindelijk maakte het college een draai en zijn we er nu zeker van dat het extra geld voor de jeugdzorg wordt gebruikt. Liever ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, zullen we maar zeggen. Maar daarmee zijn we er nog niet. De optimistische toon van vorig jaar dat geldzorgen en bezuinigingen in Houten volgens dit college achter ons liggen, blijken binnen een jaar opgedroogd. Er zijn weer bezuinigingen aangekondigd Dat er iets moet gebeuren is duidelijk. De vraag is alleen hóe. Wat de PvdA betreft mag er géén trendbreuk zijn met het vorige college. De inzet moet zijn: Eerst zorg voor mensen leveren, dan het geld regelen! Natuurlijk moet je kijken of de zorg efficiënter georganiseerd kan worden. Dat moet je ook doen als er geen bezuinigingen aan de orde zijn. Maar je blijft af van de zorg voor mensen die dat nodig hebben. In plaats van nu al allerlei bezuinigingen te benoemen hebben we het college de opdracht gegeven tot oktober om met plannen te komen hoe men dat wil gaan doen. Helemaal gerust zijn we er niet op, want we hebben wel een doorkijkje gekregen hoe dit college dat had willen aanpakken. Het leek er op dat het college heel makkelijk in het zorgaanbod wilde snijden en financiële drempels wilde verhogen. We hebben wethouder Jana Smith dan ook gevraagd te bevestigen dat we in Houten, ongeacht de bezuinigingen, niet gaan inleveren op de kwaliteit van zorg. Daar kregen we geen klip en klaar antwoord op, het bleef bij ‘we blijven zorg bieden’. Dank je de koekoek: Een folder aanbieden is op die manier ook zorg aanbieden. We hebben dit college uiteindelijk het voordeel van de twijfel gegeven om nu eerst met plannen te komen die we dan bij de behandeling van de begroting 2020 in het najaar zullen beoordelen op dit uitgangspunt. Wat dat betreft is het college nu met de hakken over de sloot. Er zijn nog méér donkere wolken boven het sociaal domein. Het Rijk heeft onlangs per wet bepaald dat de inkomensafhankelijke bijdrage voor de WMO verdwijnt (die regelt onder meer hulp in de huishouding en rollators) en dat er een algemeen tarief komt voor iedereen. Sinds dit plan bekend is, hebben al veel gemeenten en ook de VNG gezegd dat dit een onzalig plan is. Het abonnementstarief gaat leiden tot éxtra Wmo-aanvragen waarvoor de gemeente van het Rijk géén extra geld krijgt. We gaan weer zorg leveren omdat het beschikbaar is, niet perse omdat je nodig hebt. We willen in het voorjaar van het college horen wat het effect van deze nieuwe wet is voor de Houtense inwoners. Dan was er ook nog een ergernis in de plannen van dit college: dit college heeft als ambitie geformuleerd om scheidingen te voorkomen. Scheiden is een fenomeen van onze tijd, dat kan een probleem vormen voor kinderen, maar dat zijn slechte relaties tussen ouders evenzeer. Onze fractie vindt dat het uitgangspunt niet moet zijn dat scheiden een probleem is, dat lijkt ons vooral een ideologie of overtuiging die bij een kerkgenootschap hoort, maar daarover heb je als gemeente, als overheid niets van te vinden. Waar we wél voor zijn is dat je er als overheid voor zorgt, dat kinderen niet in de knel komen door echtscheiding. Daarvoor hebben we in Nederland en ook in Houten goed beleid ontwikkeld en zijn vele hulpverlenende instanties in de weer. Maar zodra de CU in een college plaatsneemt, wordt hun stokpaardje van stal gehaald en krijgen we echtscheidingspreventiebeleid. De vraag is vooral: zitten de inwoners van Houten hier nu echt op te wachten?? Het voorkomen van scheidingen als preventie om kinderen niet in de knel te laten komen, is vooral een onbewezen stelling. We vinden dat we het geld dat het college daarvoor wil uitgeven (€ 40.000,-) veel beter kunnen gebruiken. We weten nog wel een paar goede doelen. Bijvoorbeeld door de subsidie te geven aan Stichting Leergeld, voor dat geld kunnen zij jaarlijks 100 kinderen verder helpen en daar ging het toch om? We wisten eigenlijk al van te voren dat we hier de handen niet voor op elkaar konden krijgen, VVD en GroenLinks gaven aan dat ‘ze dit nu eenmaal bij de coalitie-onderhandelingen hadden afgesproken’. Meer politiek dan beleid dus.

Het bericht Met de hakken over de sloot … verscheen eerst op PvdA Houten.

Mensen met een laag inkomen verdienen extra ondersteuning. Houten kent daarvoor verschillende regelingen. Evaluatie hiervan stond op de agenda van de raadsvergadering van 18 juli jl. De evaluatie, die ruim twee jaar op zich had laten wachten, bleek mager te zijn. Met deze evaluatie is er eindelijk een compleet overzicht van de verschillende regelingen, maar meer is het nog niet. Voor hen, die in 2017 al aangaven het hoofd net boven water te houden en voorbeelden noemden van wat in hun situatie niet en wel hielp om daarmee te dealen, is dat een schamele opbrengst. Je zal maar in hun schoenen staan! Het college kondigde een vervolgevaluatie aan. Laten we hopen, dat deze vervolgevaluatie wel meer licht gaat bieden. We hebben het college opdracht gegeven praktijkervaringen mee te nemen bij de vervolgevaluatie. Deze ervaringen kregen we aangereikt door Richard Makkinga, zelf actief in de bewindvoering. Hij signaleerde dat maatregelen bedoeld om mensen die het nodig hebben te ondersteunen, hen niet bereiken. Hij baseerde die ervaring bij zijn eigen activiteiten bij o.a. Budgethulp Houten, Schuldmaatje en het Infospreekuur. Zo merkte hij zelf, dat hij de Individuele Inkomenstoeslag al enkele jaren niet meer had aangevraagd in de veronderstelling dat deze niet meer bestond. Hij constateerde, dat nogal wat inwoners niet in staat zijn zelfstandig gebruik te maken van deze regelingen en daarbij hulp nodig hebben. Ook ontdekte hij, dat inkomen- en/of vermogenstoetsen voor sommige mensen betekenden, dat zij net buiten een regeling vallen. Het gaat dan om mensen die langdurig van een laag inkomen (WAJONG, WAO e.d.) moeten leven. Vaak zag hij ook tegengestelde eisen, die verschillende instanties hanteren. We hebben als PvdA, samen met GroenLinks, D66 en SGP zijn signalen ter harte genomen. Op basis van zijn inbreng is een motie opgesteld die het college verzoekt de gesignaleerde problematiek bij de vervolgevaluatie verder in kaart te brengen en Makkinga hierbij te betrekken. Deze motie werd vervolgens ook ondertekend door ChristenUnie, CDA, Houten Anders en ITH en is nu richtinggevend voor de inhoud van de vervolgevaluatie. Wat ons betreft kan het college hier best meer haast mee maken, zodat zij voor eind dit jaar met de volgende stap op deze weg kan doorkomen.

Evaluatievragen De volgende vragen zijn aan de vervolgevaluatie meegegeven: – Welke informatielacunes bestaan er met betrekking tot de minimaregelingen en hoe kunnen deze opgelost worden? – Hoe kunnen betrokken instanties beter toegerust worden, zodat ze de doelgroep beter kunnen informeren over het bestaan van voorzieningen en ondersteunen bij het aanvragen hiervan? – In hoeverre biedt de bestaande regelgeving in de uitvoeringspraktijk voldoende ruimte voor maatwerk, zodat mensen de ondersteuning krijgen waar zij aanspraak op hebben?

Het bericht Raad biedt luisterend oor voor praktijkervaringen bij de minimaregelingen verscheen eerst op PvdA Houten.

In de raadsvergadering van 18 juli jl. vroeg het college de raad in te stemmen met de begrotingswijzigingen 2019 en begroting 2020 van Werk en Inkomen Lekstroom. In de voorgelegde zienswijze bespeurden we een kritische toon richting de WIL. Het college zegt zelfs nadrukkelijk nee! tegen een viertal voorgestelde budgetverruimingen.

Het staat er niet met zoveel woorden, maar de fractie van de PvdA leest tussen de regels dat de samenwerking binnen deze gemeenschappelijke regeling niet meer van harte wordt beleden. Misschien moet maar eens op tafel komen dat de wederzijdse liefde bekoeld is. Wij kunnen daar wel redenen voor bedenken: de Gemeenschappelijke Regeling WIL is opgezet om samen met vier andere gemeenten schaalvoordeel te halen bij de uitvoering. Vanaf de start heeft Houten ook ruimte gevraagd voor een eigen koers en maatwerk. En dat kan wringen met gemeenschappelijke uitvoering! Wat ons betreft komt het moment dichterbij voor een goede herijking tussen de pro’s en contra’s van deze organisatie.

Ongeacht het antwoord op deze meer fundamentele vraag zien wij, dat het college er op dit moment zelf voor kiest om te vertrouwen op een beter bestuurlijk functioneren en uitvoering van de gemaakte afspraken kritisch te volgen. Voor dit moment lijkt ons dit een juiste insteek. We zien het college op deze wijze en met deze houding graag doorgaan in de samenwerking met WIL. Maar, zoals gezegd, we staan ook open voor een meer fundamentele discussie hierover.

Het bericht Het botert niet met WIL verscheen eerst op PvdA Houten.

Afgelopen jaren kwam jeugdzorg niet altijd goed in het nieuws. Nu volg ik al enige jaren de ontwikkelingen binnen de jeugdzorg en ook vóór de overheveling van de taken van jeugdzorg naar gemeenten was de berichtgeving niet altijd even gunstig. Maar ná het overhevelen en het verzwaren van die taak naar de gemeente komen er veel meer zorgelijke en verontrustende berichten over jeugdzorg, of jeugdhulp zoals het vanaf 2015 heet, in de media. En niet zonder reden. In heel Nederland kampt de jeugdzorg met hetzelfde probleem: er is veel te veel bezuinigd, de vraag naar hulp is alleen maar toegenomen en er komt geen cent bij van het Rijk. Daardoor boekt elke gemeente een zeer groot financieel tekort op de jeugdhulp. In Houten zijn momenteel alle ballen gericht op maatregelen om dat tekort terug te dringen. Dat betekent concreet minder hulp (minder naar een instelling, minder begeleiding, minder stapeling van hulp) en lagere tarieven voor zorgaanbieders. Deze reactie lijkt begrijpelijk, maar is kortzichtig. Door alleen op de financiële kant te sturen dreigt de inhoud van de hulp achter de horizon te verdwijnen, terwijl daar ook winst te halen is. Tevreden ouders en cliënten maken de jeugdhulp ook goedkoper. Met dat in het achterhoofd organiseerde de PvdA samen met D66, SGP en Houten Anders! in mei jl. een politiek café. Op basis van de uitkomsten daaruit heb ik twee weken geleden, mede namens deze partijen, het politiek manifest “Goede jeugdhulp maak je samen” aangeboden aan de wethouder en het Sociaal Team (nu ook namens ITH). Goede jeugdhulp maak je met ouders en kinderen, met andere jeugdhulpaanbieders, met andere bestuurders samen. Er is veel te winnen: ouders en kinderen willen gehoord worden, er moet snel worden gereageerd. De doorlooptijden moeten sneller. De jeugdhulp moet geïntegreerd zijn met maatregelen op onderwijs, werk en inkomen en huisvesting. Deze uitgangspunten staan in het manifest en de PvdA gaat samen met de andere partijen de vinger aan de pols houden dat het onderdeel wordt van het nieuwe programma sociale koers.

Het bericht Jeugdhulp moet anders verscheen eerst op PvdA Houten.

Op 27 juni 2019 nam burgemeester Wouter de Jong na zes jaar afscheid als burgemeester van Houten. Hij had dat al een half jaar eerder aangegeven. Voor de fractie van de PvdA kwam dat een half jaar geleden als een verrassing, we hadden het graag anders gezien. Maar natuurlijk heeft ook een burgemeester recht op zijn eigen afwegingen en keuzes. We hebben het in de fractie vaak tegen elkaar gezegd en daarom mocht het zeker bij een afscheid niet ongezegd blijven: we vinden Wouter de Jong een burgemeester van kaliber en zijn hem dankbaar voor zijn inzet voor Houten de afgelopen zes jaar. Hij vertolkte met zijn ambitie en streven naar een verbonden samenleving, ook het gedachtegoed van de PvdA. In een verbonden gemeenschap zien mensen naar elkaar om. En oog hebben voor elkaar bepaalt de kwaliteit van leven. We waardeerden dat hij zich enorm heeft ingezet voor het versterken van democratische betrokkenheid. Eén van drijfveren van de PvdA is het versterken van het zelfbewustzijn in de samenleving. Ruimte te bieden voor tegenspraak en verzet te zien als een kans om je uit te spreken en het uiteindelijk beter te maken voor iedereen. Bij het afscheid hebben we hem daarom ook bedankt dat hij zich hiervoor sterk heeft gemaakt en daardoor Houten sterker heeft gemaakt. Wouter de Jong vertrekt als burgemeester van Houten, maar blijft inwoner van onze mooie gemeente en we hopen vanuit dit nieuwe perspectief nog vaak van hem te horen.

Het bericht Afscheid van burgemeester Wouter de Jong verscheen eerst op PvdA Houten.