Poliflw

Op de laatste raadsvergadering voor de zomer heeft een meerderheid van de gemeenteraad van Houten zich uitgesproken om het Initiatief dat zich inzet om de Sinterklaasperiode feestelijk te maken voor álle Houtenaren te ondersteunen. Het initiatief ‘Sint voor alle Houtense kinderen’ heeft als doel de roetveegpiet tot standaard te maken in Houten en daarmee aan te sluiten bij de landelijke intocht en het Sinterklaasjournaal. De initiatiefnemers hebben overleg gehad met het Sinterklaascomité in Houten en ook het comité erkent dat een groeiende groep inwoners van Houten vindt dat de roetveegpiet de meest voor de hand liggende aanpassing is. Beide groepen hebben een beroep gedaan op de raad, als vertegenwoordigers van haar inwoners, om de verandering te steunen. PvdA, D66, GroenLinks, ChristenUnie en het CDA hebben gezamenlijk een motie ingediend die ook werd gesteund door de VVD. Zij willen het initiatief steunen omdat zij vinden dat de gemeente Houten voor een inclusieve samenleving staat: “We kiezen voor ‘we’: het met elkaar oplossen en iedereen bij de samenleving betrekken”. Net als elders in Nederland, is óók in de gemeente Houten helaas sprake van ongelijkheid en achterstelling, die soms ook plaatsvindt langs etnische lijnen. Eén van de aanhoudende discussies daarbinnen gaat over de zwarte-pietfiguur bij het Sinterklaasfeest. De gelaatskleur van de zwarte-pietfiguur roept, hoewel niet zo bedoeld, voor een groep mensen in onze samenleving eerder associaties op met racisme en discriminatie, dan met een fijn en vrolijk feest. De partijen onderschrijven met de initiatiefnemers en het Sinterklaascomité dat het Sinterklaasfeest voor velen van ons een mooie jeugdherinnering is die we koesteren. “Ook onze kinderen gunnen we dit feest met alle vrolijkheid en blijdschap die daarbij hoort”. Natuurlijk, de politiek beslist niet over tradities, maar kan zich wel uitspreken over haar ideaal van een inclusieve samenleving. En dat betekent dat Sinterklaas een feest is voor álle kinderen en hun ouders in de Houten. Gezien de huidige maatschappelijk discussie vinden de partijen het nu het moment om hun steun uit te spreken voor dit initiatief en de oproep van het Sinterklaascomité. De motie roept op om organisaties die betrokken zijn bij Sinterklaasfeesten en -intochten de roetveegpiet tot standaard te verklaren en de traditionele zwarte-pietfiguur niet meer te gebruiken. Ook willen de partijen dat de gemeente Houten zelf de zwarte-pietfiguur niet meer gebruikt.

Het bericht De raad spreekt zich uit voor een inclusieve samenleving. verscheen eerst op PvdA Houten.

Afgelopen dinsdag 16 juni is een besluit genomen over het bouwen van woningen aan de Lekdijk in Schalkwijk. Nu zijn we als PvdA altijd erg voor het bouwen van woningen, maar we zijn wel erg tegen dit plan. Het gaat namelijk om het bouwen van 8 tot 11 zeer luxe villa’s op de Lekdijk 28 waar nu een landbouwbedrijf zit. Dat is ver buiten Schalkwijk en die 11 woningen vormen dan een soort eiland in het groen. De gemeente wil er miljonairs woningen gaan bouwen, een soort Bosch en Duin, maar dan aan de Lek. Dat er woningen gebouwd worden in het buitengebied is geen verrassing voor de PvdA. Al jaren wil de gemeente in het buitengebied agrarische gronden uitruilen tussen agrariërs om allerlei redenen: grond beschikbaar krijgen voor oeverversterking, meer aaneengesloten landbouwgronden zodat de verkeersintensiteit verminderd wordt. Dat klinkt redelijk overzichtelijk, maar is een razend ingewikkeld en langjarig proces geweest. Alle hulde daarvoor. Dat brengt wel allemaal kosten met zich mee en die worden gecompenseerd door woningbouw. Voor het college is die woningbouw slechts het sluitstuk van een ingewikkeld project. Als PvdA vinden we de uitkomst dat er uiteindelijk 11 woningen aan de Lekdijk gebouwd kunnen worden, ongewenst. De woningbouw is uitsluitend ingegeven om de bedrijfsverplaatsingen en de eigen kosten te financieren. Dit is een veel te eenzijdige basis voor het legitimeren van een ‘mini-woonwijk’ op deze locatie. Laten we het eens omdraaien: als er geen financiële noodzaak was, was er iemand ooit op het idee gekomen om daar op die plek woningen te bouwen ? Het antwoord ligt voor de hand. We delen de mening van verontruste inwoners dat een financieel negatief resultaat nimmer de legitimatie mag zijn voor de gemeente om het groen- en duurzaamheidsbeleid voor het Linielandschap aan de kant te schuiven en dat zij zich zorgen maken over de mogelijke beperkingen voor hun agrarische bedrijfsvoering en het ongewenste precedenten kan scheppen. Hoe begrijpelijk dit proces is gelopen, de uitkomst zal voor veel inwoners als bestuurlijk opportunisme gezien worden als nu ineens wél landschappelijke kwaliteiten van de Oeverwal- zoals vastgesteld in het Beoordelingskader Ruimtelijke Kwaliteit Eiland van Schalkwijk- aan de kant geschoven kunnen worden. Bovendien ligt het te bebouwen gebied op struikelafstand van Fort Honswijk, waarvan we allemaal hopen dat het binnenkort de UNESCO Werelderfgoedlijst gaat halen. Als die nominatie in gevaar komt, zal dat mogelijk de wal zijn die het schip doet keren. Maar dat is lang niet zeker. Als het plan zoals nu voorgesteld, het moet worden, dan heeft het college gewoon een slechte en risicovolle deal gemaakt. De wethouder stelde zich onwrikbaar op en wil de ruimte hebben om, indien uit alle verdere onderzoeken blijkt dat de lichten op groen staan, 8 tot 11 woningen te bouwen aan de Lekdijk omdat dat de kortste klap is om uit de kosten te komen. Tja, dat is niet de manier van besturen waar wij als PvdA blij van worden. Bijzonder is ook dat het CDA en Groen Links, vaak de zelfverklaarde hoeders van het buitengebied, de inwoners nu zo in de kou laten staan en niet eens een poging gedaan hebben om tegendruk te bieden. Hooguit kun je stellen dat zij kiezen voor de vlucht vooruit. Het wordt er niet beter op door er, zoals het CDA deed, er een romantische voorstelling van te maken en te hopen op een ‘mooie nederzetting’ of zoals Groen Links stelt: ‘Er komen nog onderzoeken en dan beslissen we wel’. Dat vinden wij geen manier van doen. Meerdere partijen hebben gepraat als Brugman, maar helaas, de coalitie had de gelederen gesloten, waardoor de direct omwonenden aan het kortste eind trekken en alle inwoners van Houten de kans lopen een prachtig stuk landschappelijk cultuurgebied verkwanseld te zien worden.

Het bericht Bosch en Duin aan de Lek, wie zit daar op te wachten? verscheen eerst op PvdA Houten.

Op de raadsvergadering van 10 maart jl. werd het programma Sociale Koers 2020-2023 behandeld. Dit programma moet richting geven aan hoe we ons sociaal domein inrichten. Bin het debat kritiseerde vrijwel de gehele raad het gebrek aan duidelijke kaders van het programma. Door een raadsbreed ondersteunde motie is behandeling van het raadsvoorstel uitgesteld. De wethouder kan het programma nu eerst verder verdiepen. Wordt dus vervolgd. Hieronder de inbreng van de PvdA-fractie bij het debat.

Dit programma Sociale Koers is de 3e stap in het proces waarmee de gemeente aan het stuur komt om hulp en ondersteuning dichtbij onze inwoners te brengen. Na afspraken maken met de zorgaanbieders en het inrichten van de lokale organisatie is het nu tijd, dat de aandacht volledig uitgaat naar de inhoudelijke keuzes die daarbij passen. Het college heeft voor dit programma de inwoners opgezocht en vastgesteld, dat we er in Houten goed voorstaan. Dat ademt het nieuwe programma ook uit, wil daarop voortbouwen en schetst vooral brede en optimistische vergezichten. Maar volgens de PvdA-fractie zijn we er daarmee nog niet. Alsof het voldoende is om vanaf nu alleen maar op te letten of de metertjes niet van groen weer naar oranje of rood verkleuren. Voor de PvdA is dat volstrekt onvoldoende. En, om met de Adviesraad Sociaal Domein te spreken: “Houten is (weliswaar) een relatief welvarende gemeente met overwegend welvarende inwoners en toch zijn er nog de nodige Houtenaren, die niet “inclusief” zijn of dreigen te worden.” Dat vraagt nog het nodige maatwerk, goede en tijdige kennis van de zorgen van burgers, inrichting van de sociale ruimte, ondersteuning van het vangnet van mantelzorgers, actieve aansluiting met de arbeidsmarkt…. om maar een aantal initiatieven te noemen…

In het programma staan genoeg intenties en voornemens maar zó algemeen. Je kunt er niet tegen zijn, maar je weet ook niet wat je er als inwoner aan hebt. Of toch wel: keer op keer wordt aangegeven dat we krap bij kas zitten (net als de rest van Nederland). Die ene keer dat deze wethouder heel stellig in het programma is gaat over geld. Ze stelt: “de absolute prioriteit te geven aan het terugdringen van de kosten voor jeugdzorg.” Daarmee geeft dit college de boodschap af: ‘wees zelfredzaam, als je hulp nodig hebt, vraag niet te vaak en te veel, want we hebben geen geld en we doen wat wettelijk verplicht is. ‘ Dat is toch echt een kentering met het beleid waar we als PvdA trots op waren in Houten: We waren een gemeente waar de boodschap was, dat de gemeente je bondgenoot was en die zekerheid biedt als je hulp nodig hebt. Het staat er wel allemaal ergens in, of het wordt nog uitgewerkt in uitvoeringsplannen, maar dit programma ademt vooral tevredenheid, zelfs zelfgenoegzaamheid uit, en wij lezen weinig over de zorgen van inwoners die achterblijven of extra onze hulp verdienen. Terwijl dit programma bij uitstek de plek is om erop in te gaan hoe we zorg ook dichtbij die burgers gaan organiseren. Ben je een zelfredzame inwoner, ja, dan kan deze sociale koers zijn werk wel doen. Maar ben je niet zo zelfredzaam, dan lezen wij niet terug, dat de gemeente er voor je is. Juist diegenen die onze ondersteuning zo hard nodig hebben, lezen in dit programma dat het college de kosten in het sociale domein absolute prioriteit geeft. En geen ander metertje. Gisteren ontvingen we het Jaarverslag van Stichting Leergeld: Met financiële ondersteuning aan 517 kinderen van meer dan 250 gezinnen is het nog lang geen tijd om zelfgenoegzaam te zijn!! Maar dit geldt, los van deze financiële kwetsbaarheid, helaas ook voor een groot aantal andere inwoners van Houten. En vaak hangt het een ook heel direct met het ander samen. Het absoluut stellen van de kostenbeheersing gaat te ver en geeft de verkeerde boodschap aan de inwoners van Houten. Wat overigens niet wegneemt dat kostenbeheersing belangrijk is. (Maar dat is een zorg van de gemeente en mag je niet op de schouders van kwetsbare groepen leggen.). We dienden daarom een amendement in, dat door SGP, maar ook door CU, CDA, ITH en GL werd medeondertekend. Die dit dus ook te ver vinden gaan.

Eigenlijk hadden we deze stap het liefst willen overslaan en direct naar de uitvoeringsplannen gaan! In de voorbereiding verwees de wethouder onze vragen over de richting van de sociale koers ook al steeds door naar volgende stappen: Er vindt uitwerking plaats in Uitvoeringsplannen, prestatie-indicatoren worden uitgewerkt etcetera. Als de richting pas aan de orde komt in het vervolg, waar stemmen we dan nu over? We willen dat dan de uitvoeringsplannen voor de raad ter besluitvorming worden geagendeerd. We dienden daarvoor een tweede amendement in.

Tja, en als dan niet in dit programma, maar pas bij de verdere uitwerking duidelijk wordt welke punten met welke urgentie opgepakt zullen worden, dan kan je als raad natuurlijk het college zelf kaders meegeven. We dienden daarvoor twee moties in. Allereerst door een pleidooi van de Adviesraad Sociaal Domein. Die was wat ons betreft midden in de roos als het aankomt op een sterk vangnet voor het opbouwen van bestaanszekerheid. We verzochten het college met een motie om met voorrang in te zetten op maatregelen voor de bereikbaarheid en toegankelijkheid van regelingen en van andere vormen van ondersteuning. En een tweede motie betrof een van de punten waarvoor Stichting Leergeld bij haar jaarverslag aandacht vraagt: Met een tweede motie verzochten we het college nog dit jaar te werken aan een nieuw Armoedebeleid.

De Partij van de Arbeid Houten wil een gerichte sociale koers, waarbij we (1) het goede behouden, (2) de zekerheid van passende hulp bieden en (3) die hulp ook toegankelijker maken voor de burger.

Het bericht De sociale koers is zoek verscheen eerst op PvdA Houten.

De gemeente Houten gaat voortaan studenten van middelbare en hogere beroepsopleidingen dezelfde vergoeding betalen. De PvdA heeft samen met D66 daarvoor een voorstel gedaan en kreeg daarvoor een ruime meerderheid van SGP, HA, GroenLinks en CDA. Ook de wethouder omarmde het voorstel. Alleen VVD, ITH en ChristenUnie stemden tegen.

Ook bij de gemeente Houten was het praktijk dat MBO-studenten tijdens hun stage minder stagevergoeding krijgen dan stagiairs van het HBO of de universiteit. Bij de gemeente Houten werken jaarlijks zo’n 15 stagiairs, waarbij gemiddeld 5 studenten van het MBO.

Bij de Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs is de frustratie over de ongelijke betaling groot. Studenten vragen zich af waarom er een verschil in hun beloning zit, terwijl zij net zo hard werken en net zoveel uren maken als alle andere stagiairs. Het past zeker ook niet bij de inclusieve arbeidsmarkt die we in Houten willen hebben en dan moet je natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven. De PvdA hoopt dat het voorbeeld van de gemeente Houten navolging krijgt in het bedrijfsleven.

Het bericht Voortaan dezelfde vergoeding voor stagiairs mbo en hbo verscheen eerst op PvdA Houten.

Mensen met een laag inkomen verdienen extra ondersteuning. Houten kent daarvoor verschillende regelingen. Evaluatie hiervan stond op de agenda van de raadsvergadering van 18 juli jl. De evaluatie, die ruim twee jaar op zich had laten wachten, bleek mager te zijn. Met deze evaluatie is er eindelijk een compleet overzicht van de verschillende regelingen, maar meer is het nog niet. Voor hen, die in 2017 al aangaven het hoofd net boven water te houden en voorbeelden noemden van wat in hun situatie niet en wel hielp om daarmee te dealen, is dat een schamele opbrengst. Je zal maar in hun schoenen staan! Het college kondigde een vervolgevaluatie aan. Laten we hopen, dat deze vervolgevaluatie wel meer licht gaat bieden. We hebben het college opdracht gegeven praktijkervaringen mee te nemen bij de vervolgevaluatie. Deze ervaringen kregen we aangereikt door Richard Makkinga, zelf actief in de bewindvoering. Hij signaleerde dat maatregelen bedoeld om mensen die het nodig hebben te ondersteunen, hen niet bereiken. Hij baseerde die ervaring bij zijn eigen activiteiten bij o.a. Budgethulp Houten, Schuldmaatje en het Infospreekuur. Zo merkte hij zelf, dat hij de Individuele Inkomenstoeslag al enkele jaren niet meer had aangevraagd in de veronderstelling dat deze niet meer bestond. Hij constateerde, dat nogal wat inwoners niet in staat zijn zelfstandig gebruik te maken van deze regelingen en daarbij hulp nodig hebben. Ook ontdekte hij, dat inkomen- en/of vermogenstoetsen voor sommige mensen betekenden, dat zij net buiten een regeling vallen. Het gaat dan om mensen die langdurig van een laag inkomen (WAJONG, WAO e.d.) moeten leven. Vaak zag hij ook tegengestelde eisen, die verschillende instanties hanteren. We hebben als PvdA, samen met GroenLinks, D66 en SGP zijn signalen ter harte genomen. Op basis van zijn inbreng is een motie opgesteld die het college verzoekt de gesignaleerde problematiek bij de vervolgevaluatie verder in kaart te brengen en Makkinga hierbij te betrekken. Deze motie werd vervolgens ook ondertekend door ChristenUnie, CDA, Houten Anders en ITH en is nu richtinggevend voor de inhoud van de vervolgevaluatie. Wat ons betreft kan het college hier best meer haast mee maken, zodat zij voor eind dit jaar met de volgende stap op deze weg kan doorkomen.

Evaluatievragen De volgende vragen zijn aan de vervolgevaluatie meegegeven: – Welke informatielacunes bestaan er met betrekking tot de minimaregelingen en hoe kunnen deze opgelost worden? – Hoe kunnen betrokken instanties beter toegerust worden, zodat ze de doelgroep beter kunnen informeren over het bestaan van voorzieningen en ondersteunen bij het aanvragen hiervan? – In hoeverre biedt de bestaande regelgeving in de uitvoeringspraktijk voldoende ruimte voor maatwerk, zodat mensen de ondersteuning krijgen waar zij aanspraak op hebben?

Het bericht Raad biedt luisterend oor voor praktijkervaringen bij de minimaregelingen verscheen eerst op PvdA Houten.

Elk jaar beoordelen we als de raad de prestaties van het college: zijn onze plannen uitgevoerd? Zijn de resultaten behaald en wat heeft het gekost. Onlangs is op deze wijze teruggekeken naar de resultaten van 2018. Dit is het eerste jaar dat het nieuwe college kan laten zien wat ze waard zijn. Het is waar, Houten staat er financieel redelijk goed voor, het huishoudboekje is op orde. De grote ‘maar’ is dat er ook een doorkijkje gegeven wordt naar toekomstige financiële ontwikkelingen en die stemmen niet vrolijk. De optimistische toon van vorig jaar dat geldzorgen en bezuinigingen in Houten volgens dit college achter ons liggen, zijn binnen een jaar opgedroogd. Vorig jaar constateerde de PvdA dat het college zowat aan de hartbewaking moest, zo weinig activiteit zagen we. Wel veel overleg, denken over, onderzoek doen naar, maar weinig concrete daden. De jaarrekening 2018 bevestigt dat beeld. Veelbelovende plannen zijn nog niet verder dan de tekentafel gekomen of dreigen er al weer af te vallen. De kranten staan vol met de tekorten op de jeugdhulp en dat gaat ook niet aan Houten voorbij. Niet voor niets is de PvdA mede-opsteller van een indringend manifest hierover en komen we daar nog zeker over te spreken. We maken ons zorgen over de continuïteit van beleid voor kwetsbare groepen. We hebben aandacht gevraagd voor de Klijnsma-gelden. Die vallen onder het budget armoede en minimabeleid. Er blijkt een bedrag van € 80.000,- over te zijn. Dat geld komt goed van pas komt bij de tekorten bij kinderopvang en de U-pas. Klinkt redelijk, maar we wilden wél de zekerheid dat hier geen Klijnsma-geld mee gemoeid is. Want elke cent die we hiervoor van het Rijk krijgen, moet naar kinderen en jongeren gaan. Het mag niet gebruikt worden om gaten in de begroting te dichten, hoe redelijk die ook klinken. Die bevestiging kregen we gelukkig en daar zullen we het college ook in de komende jaren aan houden. Voor de zoveelste keer hebben we weer aandacht gevraagd voor beschut werk. Je zou er moedeloos van worden: keer op keer levert het college lippendienst hoe belangrijk het is zich in te spannen voor meer arrangementen voor nieuw beschut werk. De Adviesraad Sociaal Domein Houten heeft meerdere keren het college opgeroepen om proactief te zijn naar de doelgroep waarvoor beschut werk bedoeld is. Dat wil zeggen actief deze groep opzoeken, ze vinden en leiden naar een maatwerkoplossing waarvan een beschutte werkplek er één is. Want het ís geen groep die dat uit zichzelf kan of gaat doen. Sinds 2015 hebben we welgeteld 2 beschutte werkplekken terwijl er op basis van ervaringscijfers het er meer dan 18 zouden moeten zijn. Een blind paard ziet dan toch dat er iets fout gaat! De vraag van het CDA was dan ook zeer terecht: “Hebben we de doelgroep wel in beeld?” Niet dus, maar m’n schoenen vielen zo wat uit bij antwoord van de wethouder waarom dat zo was: “Men moet zich wel zelf aanmelden bij het UWV”. Precies het omgekeerde van wat steeds aangegeven is, wat je moet doen. Niet afwachten, maar er op af! We vragen ons af of we met dit college nu te maken hebben met een nieuw dieptepunt. Het lijkt er op dat de aandacht voor beschut werken afneemt of erger nog, dat dit college de arrangementen voor beschut werk zelfs niet meer belangrijk vindt. Volgens de wethouder zag de PvdA dat verkeerd, maar wij zijn er ondertussen niet gerust op en zullen onvermoeibaar blijven strijden voor het recht op werk voor iedereen.

Het bericht Financiën op orde, maar donkere wolken over het sociaal domein verscheen eerst op PvdA Houten.

Eén op de negen kinderen in Nederland leeft onder de armoedegrens. Een gegeven dat niet past bij een welvarend land als Nederland, maar het is wel de dagelijkse werkelijkheid. Gemiddeld 1 op de 10 kinderen in Houten heeft hiermee te maken. Kinderen en jongeren die opgroeien in gezinnen met geldzorgen zijn slecht af. Hoe langer een gezin in armoede leeft, hoe vaker bij hen gevoelens van angst, afhankelijkheid en ongelukkig zijn toenemen. En dat heeft weer negatieve effecten op de rest van hun leven. De PvdA heeft in 2016 een aanzet gegeven voor het herijken van het armoedebeleid in Houten en samen met CDA, CU en GL een manifest (Manifest Armoede bestaat_2016) opgesteld. In Houten zetten we ook concrete stappen om armoede de wereld uit te helpen, onder meer met hulp en steun van Stichting Leergeld Houten, ook omdat we kinderen en jongeren tot speerpunt in het beleid hebben gemaakt. Daarom zagen we een kans toen op 26 maart 2019, de landelijke Alliantie Kinderarmoede van start is gegaan. Deze Alliantie wil organisaties uit alle hoeken van de samenleving bij elkaar brengen om samen nieuwe, creatieve en slimme oplossingen te bedenken voor de aanpak van kinderarmoede. Zie hier de belofte van de alliantie. De Alliantie heeft het doel armoede onder kinderen uit te bannen en roept maatschappelijke organisatie, gemeenten en bedrijven op mee te doen, verantwoordelijkheid te nemen zich in te zetten om armoede te signaleren, bespreekbaar te maken en te doen wat in de mogelijkheid ligt om de gevolgen van armoede op te lossen. Ook houdt de Alliantie jaarlijks een vinger aan de pols bij alle organisaties die zich verbonden hebben welke vorderingen er gemaakt zijn. Al deze doelstellingen sluiten naadloos aan bij het armoedebeleid zoals dat in Houten is gemaakt. We hebben als PvdA het initiatief genomen om alle fracties achter het voorstel te krijgen om ons als gemeente Houten aan te melden bij de Alliantie. En dat is gelukt! We hebben daarmee uitgesproken dat we ons langjarig, dus over de grenzen van één collegeperiode heen, gaan inzetten om armoede onder kinderen uit te bannen. Een soort deltaplan tegen de armoede waarbij de inzet is dat in 2030 kinderen niet meer de dupe zijn van armoede en dat er geen nieuwe gezinnen meer die in armoede vervallen. Het is een verantwoordelijke en dure belofte, maar het kan als we willen.

Het bericht Houten sluit zich aan bij de Alliantie Kinderarmoede verscheen eerst op PvdA Houten.

In de raad van 28 mei 2019 stond het windpark Goyerbrug op de agenda. Een beladen onderwerp met uitgesproken vóór- en tegenstanders. De PvdA Houten heeft tegen het plan gestemd. En dat terwijl we helemaal niet tegen windenergie zijn. Want Nederland moet naar een duurzame energiehuishouding. Windenergie is daar een essentieel onderdeel van. Tegelijkertijd begrijpt de PvdA de moeite die omwonenden hebben met de plaatsing van nieuwe windmolens. Nederland is een dichtbevolkt land en daardoor zorgt elk groot infrastructureel project voor overlast voor omwonenden, of het nou gaat om een nieuwe weg, zonnevelden of windmolens. Windmolens zorgen voor geluidsoverlast, slagschaduw en aantasting van natuur en landschap. Het helemaal wegnemen van die overlast is een illusie, maar het kan beter dan in de huidige praktijk gebeurt. In elk geval beter dan de manier waarop dit college dat nu ten aanzien van het windpark Goyerbrug heeft aangepakt. Waar ging het fout? Laten we voorop stellen dat de ondernemer die het windpark wil bouwen geen blaam treft. Hij heeft een duidelijke ambitie en is al ruim 10 jaar bezig zijn plannen te verwezenlijken en daar zat nooit een woord Spaans bij. Hij heeft zoals we dat ook willen van ondernemers veel in het werk gesteld om omwonenden te betrekken bij de plannen en hij heeft voorstellen gedaan de overlast zoveel mogelijk weg te nemen en compensatieregelingen voorgesteld. Wat is dan het probleem? Nou, dit college heeft zich bijna vereenzelvigd met de ondernemer en daarmee haar eigen afwegingen die het college namens de inwoners van Houten moet maken, ‘weggegeven’. Dat is kwalijk. De afweging die de gemeente hoort te maken is of het windpark past in het landschap. Bij de aanwijzing van de locatie bij de Goyerbrug door de provincie is ook de ashoogte van de windmolens bepaald. De hoogte is toen vastgesteld op ten minste 60 meter. Toen de aanvraag van de ondernemer een aantal maanden geleden binnenkwam, bleek het te gaan om een ashoogte van 166 meter. Bijna 3 keer zo hoog! De turbines van het windpark Goyerbrug worden bovendien één van de grootste op land tot nu toe in Nederland. Toen had het college in actie moeten komen. De ruimtelijke inpassing is een afweging die alleen de gemeente moet maken. Naar onze stellige overtuiging past een windpark met dergelijke hoge masten daar niet. Maar daar hebben we dus geen enkel debat over gevoerd. Ook kwalijk is dat de gemeente zich verschuilt achter een extern bureau. Dit bureau heeft van alles getoetst aan de geldende wet- en regelgeving: geluid, luchtkwaliteit, slagschaduw, radar, kabels en leidingen enzovoort. Maar over één ding doen zij geen uitspraak (en dat benadrukken zij ook), namelijk of het windpark qua ruimtelijke ordening acceptabel is. Dat is ter beoordeling aan de gemeente. Je kan je als gemeente niet verschuilen achter een extern bureau dat zegt dat aan de regeltjes is voldaan. Dit college heeft de hoogte van de windmolens geen moment ter discussie gesteld, verschuilt zich achter procedures en wetten, heeft op dit punt haar huiswerk niet gedaan, met als gevolg dat de ashoogte van de molens er ‘ingerommeld’ is. Dat komt omdat het college dit windpark heel erg graag wil. Bij zo’n sterke ambitie ben je bereid een groot aantal nadelen voor lief te nemen. Die ambitie vertroebelt het nemen van verstandige en afgewogen besluiten. Als dat windpark daar komt, dan is dat omdat je dat als college op dit plek wil. Niet omdat je aan wet- en regelgeving gebonden bent. En dan natuurlijk het draagvlak. In de aanloop van dit college en in de afgelopen maanden lagen de woorden ‘samen’ en ‘draagvlak’ voortdurend op de lippen van de collegeleden. Ook over het windpark gaf het college hoog op dat ‘draagvlak belangrijk is’. Let wel, nergens is er een wettelijke bepaling te vinden die in gaat op het fenomeen ‘draagvlak’. Het college heeft daar zélf zo veel gewicht aan gegeven en daar een hele grote broek over aangetrokken. En dan moet je helaas aanzien hoe het college opschuift van ‘draagvlak is belangrijk’ naar ‘een zekere acceptatie’. Om het even in perspectief te zien: bij 15 adressen is sprake van een ‘zekere acceptatie’ en bij 500 adressen zegt het college zelf dat het beeld diffuus is, maar zeker niet positief. Hoezo, draagvlak?! Dan blijkt dat het college zelf bedacht heeft dat draagvlak van de bewoners die direct naast het windpark wonen, voor het college voldoende is om haar afwegingen te maken. 15 adressen dus. Dat hadden ze dan ook wel iets eerder mogen zeggen! Was daar dan van meet af aan eerlijk over geweest en zeg tegen omwonenden dat zij van alles kunnen vinden, maar dat dat geen effect zal hebben op de uiteindelijke plaatsing van de molens. Het was dan ook bijzonder om te zien dat VVD en CDA met hun beloftes over het belang van draagvlak, een 180 graden draai moesten verantwoorden en zich verweerden met een gezocht argument dat men ‘de regie niet aan de provincie wil geven’. Alsof de provincie een dergelijk project niet zou kunnen managen! Het bleek al snel dat de coalitie had ‘getekend bij het kruisje’ en de rijen zich op voorhand al hadden gesloten. Het plan is dan ook aangenomen. GroenLinks en de ChristenUnie konden hun geluk niet op en hamerden op argumenten van het algemeen belang waar niemand het mee oneens is: want natuurlijk wil iedereen duurzame energie! Maar de PvdA heeft als voorwaarde dat bewoners volwaardig mee kunnen praten over de uitvoeringsplannen. Dat betekent dat je voldoende ruimte geeft aan het organiseren van tegenspraak. We maken ons als PvdA geen illusies, het iedereen op elke plek altijd naar de zin maken zal niet lukken. En de verantwoordelijkheid om voor de komende generaties een duurzame energievoorziening te realiseren is groot. Te groot om nu de makkelijke weg te kiezen, je moet de tegenspraak een stem geven, niet wegduwen maar aan de terechte zorgen tegemoet komen. Want dit is niet het laatste windpark of zonneveld waar we ons hoofd over moeten breken. De energietransitie vraagt de komende jaren vaker om dergelijke ruimtelijke ingrepen. Linksom of rechtsom zullen we moeten leren dit samen met de inwoners te doen.

Het bericht Stem tegen het windpark Goyerbrug verscheen eerst op PvdA Houten.

Sporthal Den Oord is jaren geleden al tegen de vlakte gegaan en onlangs is de school gesloopt, maar nog steeds is het niet gelukt een nieuwe invulling aan de locatie te geven. We praten in Houten al 5 jaar over kwestie. Op 12 februari lag er een plan voor 22 koop- en 26 huurwoningen dat in de raad is besproken. Er was in het voortraject veel fout gegaan, met name over de verwachtingen hoeveel woningen er zouden moeten komen. Mede om die reden heeft de raad in 2017 op initiatief van de PvdA een voorstel overgenomen om opnieuw te beginnen. We hebben de angel uit de discussie gehaald door voor te stellen geen aantallen te noemen, maar op basis van kwaliteitscriteria laten uitzoeken hoeveel woningen er zouden kunnen passen op de locatie. Met de beste intenties en met instemming van alle partijen, raad, college, omwonenden en Viveste, is men van start gegaan en is een intensief participatietraject gestart. De uitkomst kennen we: het blijkt dat er maximaal 48 appartementen op de locatie passen. Als je het afzet tegen de oorspronkelijke inschatting in 2017 van 60 woningen, lijkt het wat mager. Maar de gezamenlijk uitgangspunten zijn met onze instemming vastgesteld en als dan blijkt dat dit het maximum is, dan accepteren we dat. Het proces is niet gelopen zoals we gehoopt hadden. En dat is zacht uitgedrukt. We zijn nu op een punt beland dat iedereen het gevoel heeft de pineut te zijn. De gemeente die allerlei verwijten aan haar broek krijgt; Viveste die voorziet dat het nog lang kan duren voor zij hun sociale huurappartementen kunnen gaan bouwen waar zo dringend behoefte is; toekomstige bewoners die verlegen zitten om een passende woning en niet betrokken zijn bij het hele proces. En natuurlijk de huidige omwonenden die het niet eens zijn met de uitkomst van de proces. Het is de taak van de raad om te beoordelen of de inhoudelijke bezwaren van omwonenden opwegen tegen het algemeen belang van een substantiële bijdrage aan het ernstige tekort van geschikte woningen voor ouderen. De bal ligt terecht bij de raad, die moet een besluit nemen, zoals van meet af duidelijk was. In de startnotitie staat namelijk ‘Als partijen niet tot een oplossing komen zal de gemeente alle belangen afwegen, sturend optreden en zal de raad het plan vaststellen.’ De PvdA vindt dat we beslissingen nemen niet moeten schuwen, want dan zijn we als raad geen knip voor de neus waard. We hoorden echter ook luid en duidelijk de bezwaren van de omwonenden en het appèl van de voorzitter van de bewonersgroep. Zijn pleidooi was om in gesprek te blijven om tot een gezamenlijk gedragen voorstel te komen dat past binnen de oorspronkelijke uitgangspunten. Om dan tóch een definitief besluit te nemen, voelde voor ons als doorduwen. Dat is niet goed. De PvdA heeft daarom het initiatief genomen en de raad opgeroepen om de besluitvorming met drie maanden uit te stellen, zodat de wethouder nogmaals met alle betrokken partijen om tafel kan gaan om te bezien of er een nieuw of aangepast plan kan komen dat op een groter draagvlak kan rekenen. Als dat niet zou lukken dan gaan we alsnog het ‘oude’ plan in behandeling nemen. Het heeft wat kruim gekost, maar uiteindelijk hebben we samen met CDA, GL, VVD en CU een motie ingediend en uiteindelijk hebben ook D66 en HA! er zich achter geschaard. Een mooi resultaat. Dit dossier is opnieuw Chefsache geworden en dus zal wethouder Geerdes aan de bak moeten om de zaak vlot te trekken. Onze steun heeft hij in elk geval. Om de Woonvisie te realiseren zal dit ook niet de laatste keer zijn.

Het bericht Weer aan tafel over locatie Den Oord/Wegwijzer verscheen eerst op PvdA Houten.

Op 18 september 2018 is het collegeprogramma voor de komende vier jaar gepresenteerd en besproken in de raad. Ons uitgangspunt is dat we het collegeprogramma willen ondersteunen waar dat kan. We zijn oppositiepartij, maar wél medebestuurder en medeverantwoordelijk. Het is al eerder gezegd: dit college gaat voor duurzaamheid. En natuurlijk onderschrijven we als PvdA die doelstellingen. Maar waar de doelen over duurzaamheid breed uitgemeten worden, is de aandacht voor werk, sociale cohesie, welzijn en cultuur een stuk minder concreet. Daar ligt dus onze opdracht als PvdA de komend vier jaar. Er zijn ook plannen waar we als PvdA heel blij van worden. Bij het coalitieakkoord hebben we een scherpe oproep gedaan aan het college om duidelijk te worden over de ambities op bouwen en wonen. Daar kwam gelukkig klare taal over, de ambitie is 3000 tot 4000 woningen te gaan bouwen. Prima plan, kom maar door met die woningen! Dit college kan daarover de volle steun van de PvdA verwachten. Het college zal wel een stuk moediger moeten worden in het verduidelijken hoe en waar die woningen dan komen. Alleen ingewijden snappen dat er met ‘toevoegen van gelijkvloerse woningen’ hoogbouw bedoeld wordt en met ‘elementen uit het HOV-tangent’, bouwen buiten de rondweg wordt bedoeld. Twee onderwerpen, die we écht graag anders hadden willen zien, hebben we met succes op tafel gebracht. In het coalitieakkoord werd aangekondigd dat er speciale aandacht komt voor aangepast, begeleid en beschut werk voor mensen met een beperking en dat er basisbanen komen. Dat is natuurlijk een opsteker! De teleurstelling was dan ook groot toen hierover niets terug te lezen was in het collegeprogramma. De wethouder gaf aan dat “niet alles wordt herhaald in het collegeprogramma wat al genoemd was in het coalitieakkoord”. Maar die vlieger gaat niet op, talloze onderwerpen worden wél herhaald. En als je aan de bescherming van weidevogels je ambities breed uitmeet (en dat mag), dan mag er in onze ogen toch écht wel meer aandacht zijn voor deze kwetsbare doelgroep waarvoor wij als gemeente verantwoordelijk zijn. We hebben een motie opgesteld, mede ondertekend door het CDA, om de belofte uit het coalitieakkoord waar te maken. Deze werd niet alleen gesteund door alle fracties, maar ook omarmd door het college. We gaan dus concreet onderzoeken hoe we basisbanen kunnen realiseren in Houten. In het voorjaar van 2019 weten we hoe dat er uit gaat zien! Het tweede onderwerp waar we samen met D66 de steun van bijna alle andere fracties en het college achter ons kregen ging over festivals en evenementen. We willen met elkaar dat Houten bruist. Sinds 2017 bestaat er een evenementenfonds. Dat fonds gaat nu al bijna aan haar eigen succes ten onder, door de vele evenementen die we in Houten hebben. Prima zou je denken, maar nu had het college het plan opgevat eerst te evalueren en dan pas in 2020 uitsluitsel te geven of en hoe we er mee door zouden gaan. Dat vonden we vreemd, het fonds doet immers precies wat je er van verwacht. En dan is onnodig om de partners die zich inzetten voor het realiseren van deze festivals in onzekerheid te houden en het risico te lopen dat de komende twee jaar de organisatie van de festivals op losse schroeven komt te staan omdat de organisatoren geen duidelijkheid hebben. Het collegeprogramma is door het amendement aangepast: er is nu structureel geld voor het fonds en er wordt rekening mee gehouden dat het budget nog kan groeien. De evaluatie is er dan vooral op gericht hoé je het fonds (nog) beter in kan zetten. We zullen scherp moeten blijven op onze culturele ambities. Cultuur lijkt niet heel erg hoog op de agenda te staan van dit college. Een verzoek om eens naar de penibele situatie van het Houtens Muziek Collectief (HMC) te kijken, werd afgewimpeld door de wethouder op volstrekt onduidelijke gronden. Gelukkig waren er voldoende fracties waaronder de PvdA die deze motie van ITH wél steunden en daarmee heeft de wethouder nu de opdracht van de raad om in gesprek te gaan met het HMC. Kortom, de aftrap van het collegeprogramma maakt duidelijk dat het nuttig is constructief mee en tegen te blijven denken. We houden de vinger aan de pols!

Het bericht De aftrap van het collegeprogramma verscheen eerst op PvdA Houten.