Afgelopen donderdag (2 maart) is een belangrijke tussenstap voor de SP IJsselstein genomen naar het eindpunt op 23 maart 2018, de verkiezingen voor de gemeenteraad van IJsselstein. Doet de SP wel of niet mee? Dat zullen we de aankomende maanden moeten realiseren. En, gaat deelname aan de coalitie ons daarbij helpen of juist niet?
De SP (landelijk) eist van alle afdelingen dat er niet alleen op politiek gebied gepresteerd wordt, maar ook als bestuur op straat. En voor de duidelijkheid, de politieke afdeling functioneert goed. Een afdeling die het bestuurlijke gedeelte niét op orde heeft, kan meedoen aan de verkiezingen wel vergeten. Dat heeft de laatste twee jaren voortdurend in ons denken een rol gespeeld. Het ging heel langzaam bergafwaarts. En, als daar geen kentering in zou komen, was het exit met de SP IJsselstein.
Het dieptepunt was er voor mij in oktober 2016. De afdeling lag bijna op zijn gat. Naast mij was alleen Andrea present om op straat te gaan buurten of kanvassen, zoals dat wel genoemd wordt. Een dieptepunt in het bestaan van SP IJsselstein. Echter, door de inzet van Koen Verhofstad, de regiovertegenwoordiger van de provincie Utrecht in het bestuur van de landelijke SP, is het feest van ons 10-jarig bestaan georganiseerd. Het feest werd een succes, zie artikel daarover. Een aantal leden gaf aan wat meer te willen doen voor de SP. Fijn, echt fijn. Dat gaf weer wat meer moed en dus energie.
En, wie had dit kunnen denken, het college viel. De VVD stapte uit de coalitie en daardoor was er een minderheid. IJsselstein werd onbestuurbaar, zeker ook doordat de twee overblijvende wethouders hun portefeuille ter beschikking stelden. Hoe nu verder? Om een meerderheid te hebben moesten naast de 8 zetels van D66 en CDA er nog 4 bijkomen. Dat was mogelijk door het toetreden van óf de LDIJ óf de SP én GroenLinks óf één van deze twee aangevuld met de PvdA met de CU. Door het afhaken van de LDIJ en de PvdA bleef er nog maar 1 combinatie over, de SP mét GL.
Dus wat moet je doen als niet zo’n sterke afdeling? Niet meedoen betekende twee dingen; IJsselstein is onbestuurbaar én de SP IJsselstein staat er nog slechter voor. De mening van het afdelingsbestuur én de fractie was, als we nog een kans willen hebben om de SP IJsselstein een boost te geven, moeten we werk én succes van deelname aan de coalitie maken. Met deze gedachte zijn we aan de besprekingen begonnen.
Vooraf hebben we een zestal LINKSE punten ingebracht. Eén werd door de actualiteit ingehaald (initiatiefwet van Sadet Karabulut werd in de Tweede Kamer aangenomen) en een ander bleek wetskundig onmogelijk. De ander vier werden aangenomen, waarvan de drie belangrijkste voor ons waren de bestrijding van de gevolgen van armoede onder kinderen, een echt sociale woningbouw en een andere, socialere insteek van de thuishulp van de WMO. Met de eisen van GL over milieu en duurzaamheid ontstond er voor ons een zéér grote verschuiving van centrumrechts naar centrum-links. Zéér acceptabel, dus.
Tevens wilden wij een wethouder van onszelf hebben. Geen Hans Lappee die voor ons aan het werk zou gaan. Immers hij ís GroenLinks en kan niet namens de SP optreden, teveel GL. Wij moeten dus een wethouder voor 0.8 fte leveren. Dat kunnen wij als afdeling helaas niet zelf. Niet dat wij ze niet hebben, echt wel. Maar de beschikbare kandidaten kunnen om privé redenen niet. Wij zijn dus op zoek naar een kandidaat van buiten IJsselstein. Kunt u ons helpen??????????
Als enige politieke partij in Nederland hebben wij de regel dat deelname aan een coalitie alleen maar kan na instemming van de Algemene Ledenvergadering van de afdeling. Deze was afgelopen donderdag 2 maart in het stadhuis. Naast de vertegenwoordiger uit het hoofdbestuur waren er ongeveer 20 leden aanwezig. Een supergroot aantal. De geschiedenis, die hierboven ook beschreven is, werd door mij als voorzitter uit de doeken gedaan. Uit het verleden is gebleken dat meedoen niet altijd succes heeft opgeleverd. “Het kan vriezen, het kan dooien”, is door mij ook genoemd. Oftewel meedoen is een kans of een bedreiging. Helga als fractievoorzitter heeft het onderhandelingsresultaat uitgelegd. Er kwamen twee amendementen. Eén daarvan over de woningbouw is unaniem aangenomen. De andere met een grote meerderheid. Uiteindelijk is die over de woningbouw in het coalitieakkoord terechtgekomen.
Na een kleine twee uur discussiëren zijn we aan de stemming toegekomen. Let wel, er is stevig gediscussieerd. Gelukkig werden er voornamelijk positief kritische vragen gesteld, zoals dat hoort bij de SP. Veel leden deden eraan mee. Niet alleen door de vaste groep mensen maar ook de nieuwkomers. Voor mij was dit een heerlijke avond. De afdeling die over belangrijke onderwerpen open en eerlijk met elkaar discussieerde, heerlijk. Het resultaat was dat we unaniem instemden met het meedoen aan het college en ook dat we een wethouder moeten gaan leveren. Ook het akkoord is met de amendementen unaniem aangenomen.
Feest.
Het bestuur heeft dit in het Fulco met de nagebleven leden gevierd. Maar, het echte feest gaan we pas vieren als we in maart 2018 met méér dan 2 zetels wéér in de raad zitten. Om dit te kunnen bereiken moeten we het bestuur én de fractie versterken. Van verschillende leden hebben we inmiddels te horen gekregen dat ze zich willen beraden op een deelname aan het bestuur of de fractie. Aankomende week gaan we in gesprek met twee kandidaten voor het bestuur. Daarna komen de kandidaten voor de fractie.
Dus een zegen of een zonde? Voorlopig is het een ZEGEN.
Joop van Well
Voorzitter SP afdeling IJsselstein
