Poliflw

Corona wordt door sommigen beschouwd als een wake-up call. Begin volgend jaar zijn er weer verkiezingen en ik zit met de vraag of en hoe GroenLinks kans ziet invulling te geven aan die wake-up call, er een antwoord op te geven en stel daarbij dat het verkiezingsprogramma daarbij niet eens zo belangrijk is, hoewel de vier speerpunten er hoopgevend uit zien:

Menselijke zorg (einde aan marktwerking in de zorg); Eerlijk delen (einde aan het economisme); Groene economie (economie van de toekomst, innovatie en nieuwe industrie); Ontspannen samenleving (debat i.p.v. conflict, geen polarisatie en een tolerante samenleving).

Misschien is het veel belangrijker en interessanter of en hoe links kans ziet na die verkiezingsuitslag en de onderhandelingen een rol van betekenis te spelen. Zijn de voortekenen hoopgevend?

Als we terug gaan in de tijd, niet echt. Ooit beleefde links met Den Uyl een grote verkiezingsoverwinning. Toen is links door een hele bewuste coupe van VVD en CDA, tijdens een onderonsje buitenspel gezet en daarna is het nooit meer goed gekomen met links, zo heeft de PvdA meegewerkt aan het om zeep helpen van de verzorgingsstaat en leeft de SP nog in de vorige eeuw.

Vraag is: hoe groot is links nu? Rutte is zo ongeveer heilig na zijn rol tijdens de crisis, veel partijen hebben het vooral lastig met zichzelf, o.a. door hun steun voor het huidige kabinet en het populisme weet even niet hoe om te gaan met de situatie.

En laat dat laatste nu de kans zijn voor een echt nieuw links!

Een lezing van Joris Luyendijk opende mij de ogen. Het is niet zo dat de stemmers van de populisten het gevoel (of liever het besef) moeten krijgen dat ze gehoord worden, ze willen geholpen worden.

Waar het over gaat is en dat las ik in het boek van Peter Wieringa over populisten Ik brul, dus ik ben op blz. 168/169: ‘het onnodig verbinden van de gezonde vragen aan onjuiste angsten’…...’het moet worden toegeschreven aan de publieke vorming door universiteiten, de media en de politieke klasse’.

Een derde lezing, van Bart Brandsma, maakt duidelijk dat het erom gaat te zoeken naar een gesprek, niet met de extremen, maar met het midden. Wilders komt bijvoorbeeld niet veel verder dan te roeptoeteren over ‘de tsunami van moslims’, ‘Nederland moet weer van de Nederlanders worden’ en de ontkenning van de klimaatverandering. Eigenlijk zou hij (en Baudet) alleen op grond van het laatste al moeten worden aangeklaagd voor een misdaad tegen de menselijkheid.

Onder andere in de vier speerpunten van GroenLinks zitten, als we erover nadenken, de argumenten voor het gesprek. De reden dat mensen stemmen op de populisten is namelijk vaak helemaal niet dat ze het met de (spaarzame) argumenten eens zijn, maar uit angst, onzekerheid en onvrede over de politiek.

Gelukkig worden we ook geholpen door andere dingen die we kunnen lezen en ik doel dan vooral op de informatie van De Correspondent. Met name het hoogst interessante boek Fantoomgroei van Sander Heine en Hendrik Noten en het artikel The Migration Hump van Maite Vermeulen.

In dat laatste artikel wordt aangetoond dat de populisten zich baseren op volstrekt onjuiste informatie als het gaat over het nut van ontwikkelingshulp. Helaas lopen andere partijen daar achteraan uit angst om stemmen te verliezen aan die partijen.

Uiteraard moet er iets gedaan worden aan de mensonterende omstandigheden aan de grenzen van Europa, maar in aantallen valt het aantal migranten van buiten Europa in het niet bij de aantallen binnen Europa. Een trek trouwens die van alle eeuwen is en invulling kan geven aan problemen bij de vervulling van vacatures e.d.

De Correspondent kan ik overigens zeer aanbevelen. Ze doen diepgaand onderzoek en zijn ook niet bang hun eerdere fouten en veronderstellingen te herzien.

In het boek met ondertitel: Waarom we steeds harder werken voor steeds minder staat ook een aanvulling op wat GroenLinks schrijft over de economie. Het gaat over een doorgeschoten bezuinigingsbeleid, over belastingontduiking, over doorgeschoten flexibilisering, over de nieuwe slaven bij Bol, over Adam Smith, maar ook over Thatcher en Friedman (die resp. de bonden in de U.K. en de samenleving in Chili kapot hebben gemaakt).

Wat ik het meest bijzondere heb gevonden aan het boek, is de rol van premier Roosevelt. Het is haast onmogelijk je dat in de tijd van Trump voor te stellen, maar hij formuleerde toen al een beeld van de economie zonder de opbrengsten van wapenverkopen, drugs als bijvoorbeeld sigaretten, verslavende medicijnen, enz.

Helaas kwam de oorlog ertussen en wat ik lees is onthutsend. Sindsdien worden dat soort dingen wèl meegenomen in de definitie van de economie. Het bouwen van tanks, vliegtuigen en bommen waren gewoon nodig om Duitsland te verslaan.

Dat nog los van de vraag, waarom zoveel jonge mannen, die aan het begin van hun leven stonden, hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Dat het vaak, helaas gekleurde jongens waren, die geen andere keuze hadden. Eigenlijk heel naar je dat je realiseren. Was er toen een andere president geweest, dan was dat misschien zelfs niet eens gebeurd.

De vraag is ook nog: wat is nu eigenlijk economie? Economie zou een wetenschap zijn. Een wetenschap formuleert op basis van gevalideerd onderzoek een model, op grond waarvan er voorspellingen kunnen worden gedaan, dat met in achtneming van de randvoorwaarden geformuleerd bij het model. Keer op keer blijkt dat economie’helemaal geen wetenschap is en dat economie eigenlijk alleen kan verklaren waarom hun zogenaamde voorspelling niet is uitgekomen. Dit besef is heel confronterend, omdat politici zeggen hier wel hun beleid op te baseren.

Kortom wat is nu de boodschap voor (Groen)Links? Neem een voorbeeld aan wat de SP deed in betere tijden. Kom uit je bubbel, ga in gesprek en gooi (kleine) verschillen ter linkerzijde overboord en neem een voorbeeld aan wat rechts wat dat betreft heeft aangetoond te kunnen. Samenwerken zodat links weer beleid kan gaan maken.

De verbeelding aan de macht!

 

Henk Span

Wat heeft geluk met politiek te maken? Weinig. Met provinciale politiek? Ook weinig. Toch heet het nieuwe Friese bestuursakkoord Geluk op 1. Je moet maar durven. CDA, VVD, FNP en PvdA willen met hun akkoord Fryslân gelukkiger maken, althans dat kwamen ze in drie maanden praten overeen. Ze zijn er tevreden mee. En meetbaar zijn hun doelstellingen niet.

Geluk zit echter niet in materiële dingen, niet in brede welvaart. Geluk is een gevoel en gemoedstoestand. Geluk is persoonlijk. Onze overheid gaat niet over ons geluk. Die kan geluk zelfs niet voor ons definiëren. Stel je voor!

Wel kan de overheid omstandigheden voor ons geluk optimaliseren. Dat kan ze en dat moet ze. In de gezondheidszorg, in het natuurbeheer, in het verkeer, in het onderwijs, in de Wmo, in de bijstand, in de volkshuisvesting en zo meer. Die zaken kunnen en moeten beter toegankelijk, eerlijker verdeeld en duurzamer worden. 

Maar zo lang Fryslân nog te veel verkeerde lijstjes aanvoert is het de vraag of de Friese coalitiepartijen de urgentie daarvan inzien. Lijstjes van armoede, opleidingsniveau, werkloosheid. Om je kapot voor te schamen.

Draagt de Friese coalitie bij aan ons geluk? Aan herstel biodiversiteit, peilverhoging veenweidegebied, energietransitie, klimaatmaatregelen, vermindering inkomensongelijkheid, regenboogbeleid. Helaas, te weinig, te laat.

En geluk? Verwacht het niet van het provinciehuis. 

Paul van Gessel

De gemeenteraad heeft ingestemd met de nieuwe plannen van onze wethouder Herwil van Gelder voor de zorg in Leeuwarden. Met deze plannen blijven de meest kwetsbare burgers in onze gemeente de zorg houden die ze nodig hebben tegen lagere kosten, zonder beschikkingen en volledig op maat. De plannen gaan uit van vertrouwen en daardoor minder bureaucratie. 

In de nieuwe plannen kunnen inwoners in hun eigen buurt- of dorpskamer terecht voor de zorg die ze nodig hebben. Zorgprofessionals worden ondersteund door vrijwilligers. Zorgaanbieders werken samen, zonder beschikkingen waardoor de gevraagde zorg sneller kan worden gegeven. De komende periode starten enkele proeven met de buurt- en dorpskamers.

Wij zien in dit plan een raamwerk vol kansen en mogelijkheden voor een zorgsysteem waarin beter wordt aangesloten op inwoners die zorg nodig hebben. Dichtbij, laagdrempelig, aansluitend bij de eigen kracht en mogelijkheden. Waarbij de samenwerking tussen inwoners, hun eigen netwerk, de sociale basis en de beroepskrachten veel vanzelfsprekender wordt.

Met dit plan stappen we af van het denken in zorgproducten, protocollen, bureaucratie en kosten. We gaan uit van vertrouwen, het goed luisteren naar de werkvloer en timmeren niet alles keihard dicht. We zorgen dat zorgverleners van hun eiland afkomen en samenwerken met elkaar en met vrijwilligers, zodat ze samen de beste zorg kunnen leveren. Zodat de kwetsbare inwoner van onze gemeente centraal staat en krijgt wat hij nodig heeft.

Wel moeten we heldere kaders hebben en blijven faciliteren, onderzoeken en bijstellen. Loslaten waar kan en regie voeren waar nodig.

Stemuitslag Voor: PAL GroenLinks, PvdA, D66, CDA, FNP, 50 Plus. Tegen: VVD, ChristenUnie, Gemeentebelangen, Lijst 058, Partij voor de Dieren.

Jan Doede was raadslid voor PAL in de periode 1982-1986.

Een in memoriam van Piet Meerdink

PAL, Progressieve Aktie Leeuwarden, deed in 1978 voor het eerst mee aan de verkiezingen voor de gemeenteraad van Leeuwarden. Toen een samenwerking van Axies en PSP. Andere linkse partijen als PPR, CPN en SP waren in de aanloop naar die verkiezingen om verschillende redenen afgehaakt.

In de aanloop naar de verkiezingen van 1982 sloten PPR en CPN zich toch weer aan bij PAL. Eén van de PPR-mensen was Jan Doede Niemeijer, die ik in die periode goed leerde kennen. Jan Doede was vanuit Ter Apel met zijn vrouw Dukke en zijn dochters Janneke en Jelske in Leeuwarden neergestreken, waar hij als bouwkundige ging werken bij de Bond van Coöperatieve Zuivelfabrieken in Friesland.

In het verkiezingsprogramma van 1982 was de inbreng van Jan Doede duidelijk te herkennen op het terrein van Wonen en Ruimtelijke Ordening, maar ook op Sociaal terrein. Die verkiezingen waren een succes: PAL ging van 2 naar 4 zetels. PAL wilde toen al collegeverantwoordelijkheid nemen, wel met uitsluiting van de VVD. Het CDA was een twijfelgeval. Samen met PAL had de PvdA al een meerderheid, maar de PvdA vond een zo smal meerderheidscollege in meerderheid te riskant. Jan Doede was een goede wethouderskandidaat met zijn ervaring in de ‘harde sector’ van Wonen, RO en Economie.

Jan Doede paste goed in de fractie, waar ik tussen 85-86 ook deel van heb uitgemaakt. Hij was wat minder ideologisch dan een paar andere fractieleden, maar ook hij was radicaal, zeker waar het om de strijd tegen afbraak en te veel kantorenbouw ging.

In een van mijn laatste gesprekken met hem noemde hij de Oostergoweg nog als voorbeeld van een weg waarlangs veel te veel kantoren waren gekomen. PAL had in zijn raadsperiode voor woningbouw gepleit op het terrein van de voormalige Leeuwarder IJs- en Melkproductenfabriek (Lijempf) tussen de Potmarge en Achter de Hoven. Als protest heeft PAL toen een klein tentenkamp op het terrein opgericht. De affiche tegen de sloop met een foto van de wethouder met een sloophamer in de hand heeft een behoorlijke impact gehad. Raadslidmaatschap en actievoeren gingen hand in hand. Behalve het slopen van gebouwen was ook het tekort aan goede fietspaden in de stad PAL en ook Jan Doede een doorn in het oog. Het PALternatieve fietsplan was een product van de fractie.

Na zijn raadslidmaatschap is Jan Doede zeer actief betrokken geweest bij GrienLinks, de provinciale pendant van PAL. Niet als Statenlid, maar als bestuurslid en voorzitter van GrienLinks. Hij was ook meer dan tien jaar bestuurslid van de stichting Fractieassistentie GrienLinks.

Zijn laatste baan was bij de gemeente Tytjerksteradiel, waar hij hoofd Volkshuisvesting en RO was.

De laatste jaren heb ik regelmatig gesprekken met Jan Doede gevoerd over het leven, over de stad, over de politiek, over het milieu, over fietsvakanties en ook over wel of niet geloven en zijn passie de Alde Fryske Tsjerken. Wat geloven betreft hadden we verschillende opvattingen, maar we konden er wel goed met elkaar over spreken. Bij het afscheid enkele dagen voor zijn overlijden zochten we naar de woorden die je dan tegen elkaar moet zeggen. Met zijn voorstel, “Zeg maar Adieu, dat klinkt wel gewoon”, kon ik van harte instemmen.

Jan Doede, adieu!  

Op 12 november jl. is Jan Doede Niemeijer overleden. Hij is 74 jaar geworden.

Algemene beschouwingen Fractievoorzitter van PAL GroenLinks Evert Stellingwerf bracht afgelopen woensdag, 7 november bij de behandeling van de Begroting 2019 het volgende naar voren:

Kernwaarden PAL GroenLinks bedrijft politiek vanuit de kernwaarden eerlijk delen, empathie en duurzaamheid. Vanuit die principes hebben we ook gekeken naar de begroting die voorligt.

Armoede bestrijden In Leeuwarden zijn ongeveer 9.000 inwoners die leven van een inkomen rond het bestaansminimum. Dat zijn niet alleen mensen met een bijstandsuitkering, maar in toenemende mate ook werkende armen die rondkomen van lage lonen, deeltijdbaantjes en flexcontracten. Zij profiteren nauwelijks van de aantrekkende economie, maar merken wel dat de huurtoeslag kleiner wordt, terwijl de boodschappen, de ziektekostenverzekering en energie duurder worden. Het is goed om te horen dat er meer mensen aan het werk komen en dat het aantal mensen in de bijstand afneemt. Maar waar komen deze mensen aan de slag? Kunnen ze een bestaan opbouwen? En hebben ze perspectief als er weer een economische crisis uitbreekt?

Dit college heeft zich gecommitteerd aan de Global Goals van de Verenigde naties. Eén van die doelen is “Inclusieve economische groei en fatsoenlijk werk voor iedereen”. Wij willen het college vragen om dit principe ook duidelijk vorm te geven in het werkgelegenheidsbeleid en het armoedebeleid. Blijf samen met werkgevers zoeken naar manieren waarop werken ook financieel loont. De experimenten met bijverdienen in de bijstand in andere gemeenten volgt PAL GroenLinks daarbij nauwgezet en we raden het college ook aan om dat te doen.

Woonzorgquote Met name bij huishoudens met een laag inkomen gaat een groot deel op aan de vaste woon-, zorg- en energielasten. Aansluitend op het vorige punt wil PAL GroenLinks daarom dat het college samen met de corporaties en huurdersverenigingen een topprioriteit maakt van het verlagen van de woonzorgquote naar 40%. Al in december 2015 heeft de gehele raad deze norm in het volkshuisvestingsbeleid vastgelegd. Het wordt dan ook tijd dat er concrete voorstellen op tafel komen. Kan de wethouder een concreet moment noemen wanneer hij dit aanvalsplan klaar heeft?

Zorg voor de meest kwetsbare groepen PAL GroenLinks staat voor de meest kwetsbare groepen in de samenleving. We hebben het dan onder andere over mensen die zorg nodig hebben en die geen vaste verblijfplaats hebben. Soms passen zij niet binnen de “sluitende aanpak” die op papier bedacht is. Ook dan willen we oplossingen bieden. Voor sommige mensen betekent dat tijdelijke opvang, voor anderen betekent het intensieve begeleiding en voor weer anderen betekent dat een vorm van onconventioneel wonen.

Omdat voor de groep uitgeprocedeerde asielzoekers nog steeds geen sprake is van een bevredigende en sluitende oplossing op Rijksniveau, willen we hier ondersteuning blijven bieden in de vorm van noodhulp. Hiervoor dienen wij een motie in samen met andere partijen (PvdA, ChristenUnie, PvdD en CDA).

Duurzaam vervoer PAL GroenLinks is blij met de uitvoering van de motie snelfietsroutes en de motie 30 kilometerzones. Voor de komende jaren zijn veel investeringen in fietspaden opgenomen en wij denken dat dit gaat bijdragen aan de bereikbaarheid, het comfort en de veiligheid voor fietsers.

PAL GroenLinks zou de komende jaren nog meer stappen willen zetten op het gebied van duurzaam vervoer. Naast de plannen voor fietspaden, denken wij dat de komende jaren nog veel winst valt te behalen met elektrisch rijden, het verder autoluw maken van de binnenstad en het verbeteren van voetgangersroutes.

Cultuur/Agenda 2028 Veel mooie dingen in Leeuwarden zijn de laatste jaren ontstaan op plekken waar kunstenaars en creatieve ondernemers elkaar ontmoeten. Nu de economie aantrekt en veel leegstaande gebouwen een nieuwe bestemming krijgen, verdwijnen verschillende van die broedplaatsen.

Nieuwe broedplaatsen ontstaan niet altijd vanzelf, omdat de logica van de vastgoedmarkt is ingericht op het verdienen van geld en het ontwikkelen van gebouwen. Wij vinden dat de gemeente met een andere logica naar leegstaande gebouwen moet kijken. Voor de gemeente zouden niet de financiële verdienmogelijkheden voorop moeten staan, maar het maatschappelijk rendement. Hierover gaat de motie broedplaatsen die wij zullen indienen.

Financiën Na de opeenvolgende berichten over Turap, de septembercirculaire en de “stroppenpot” krijgt onze gemeente financieel gezien weer wat lucht. Het meerjarenperspectief is niet sluitend, waardoor we op dit moment geen ruimte zien voor grote structurele uitgaven.

Wij zouden graag in het voorjaar van 2019 een brede afweging kunnen maken tussen het op peil brengen van de reserves, de posten die incidenteel zijn gedekt en de mogelijkheden om structurele ruimte te creëren. Wij verwachten daarom van het college een uitgebreide voorjaarsbrief waarin zij duidelijkheid geeft over de financiële positie en een lijst met mogelijke voorstellen voorlegt, zodat wij kunnen besluiten over de prioriteiten voor de begroting van 2020.

Betrek de raad Tot slot vinden wij het belangrijk dat we als raad voldoende en vroegtijdig worden betrokken bij een aantal grote onderwerpen, zodat we ons kaderstellende rol goed kunnen vervullen. Daarbij denken wij in ieder geval aan de Omgevingsvisie, Agenda 2028 en het Sociaal Domein.

Samen met het college en de andere partijen in deze raad willen wij tot een vorm van gemeentepolitiek komen waarin inwoners en organisaties zich herkennen en waarin zij zich gehoord voelen. Zodat we met elkaar deze fantastische gemeente met al haar dorpen en stadswijken een stap verder kunnen brengen!

De verdere behandeling en de besluiten over ingediende moties m.b.t. de begroting vindt plaats op 12 november.

GroenLinks voerde in 2012 met succes campagne voor een kinderpardon. Nu blijkt dat dit pardon als gevolg heeft dat meer dan 92% van de aanvragen van gewortelde kinderen wordt afgewezen. Er zijn -ook in de gemeenteraad van Leeuwarden - partijen die van mening zijn dat je als gemeente je niet moet bemoeien met rijksbeleid.

In de gemeenteraadsvergadering van 19 september dienden juist twee ‘regeringspartijen’ ChristenUnie en D66, samen met PAL GroenLinks en PvdA de motie “vreemd aan de orde van de dag Kinderpardon” in.  

Motie “vreemd aan de orde van de dag Kinderpardon” Deze motie verzoekt het college bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een oplossing voor de groep kinderen, langer dan vijf jaar in Nederland en geworteld, bijvoorbeeld door versoepeling van het meewerkcriterium van het Kinderpardon.

PAL GroenLinks raadslid Femke Molenaar benadrukte in haar bijdrage dat: wanneer Rijksbeleid onze lokale gemeenschap geweld aandoet of in strijd is met VN verdragen als de Rechten van de Mens of de Rechten van het kind, wij als vertegenwoordiging van onze lokale gemeenschap en als democratische politieke macht, die zo dicht bij de burger staat, ons JUIST moeten uitspreken.

Het was op 8 september jl de CDA burgemeester (Bolsius in Amersfoort) die pleitte voor een oplossing. Het is tijd dat de Haagse politiek van de lokale overheden te horen krijgt, dat zij snakken naar een structurele oplossing waarbij de mens uiteindelijk centraal staat!

PAL GroenLinks diende deze motie met hart en ziel mede in. Een verruiming van de regelgeving van dit Kinderpardon is de enige juiste oplossing!

De motie werd met een flinke meerderheid aangenomen