Poliflw

De Haagse fracties van de PvdA, Haagse Stadspartij, ChristenUnie/SGP en SP willen opheldering over de situatie rondom de huisvesting van arbeidsmigranten in Den Haag. Een maand geleden werd tijdens een werkbespreking duidelijk dat er heel wat misstanden zijn bij de huisvesting van arbeidsmigranten. Daarom stellen de vier politieke partijen deze zorgelijke ontwikkelingen aan de kaak en vragen ze door middel van een groot aantal schriftelijke vragen om duidelijkheid over de situatie. “We zijn enorm geschrokken van de ontwikkelingen rondom de huisvesting van arbeidsmigranten in Den Haag. We wisten al dat er problemen waren, maar dat de omstandigheden zo hachelijk waren, daar staan we echt van versteld. Het is van groot belang dat er nu actie gaat worden ondernomen om de situatie te verbeteren,” stellen de vier fracties.

Tijdens de werkbespreking over de huisvesting van arbeidsmigranten bleek dat er heel wat mis was. Zo blijkt een groep van ongeveer 22.000 arbeidsmigranten niet ingeschreven te staan bij de gemeente, worden arbeidsmigranten tegen te hoge huren gevestigd in gebrekkige en onfatsoenlijke woningen en wordt er misbruik gemaakt van de kwetsbare positie van arbeidsmigranten om bij kleine overtredingen grote boetes in rekening te brengen of in te houden op het salaris. Als gevolg van de toename van het aantal arbeidsmigranten komt ook de betaalbaarheid en de leefbaarheid van Haagse wijken onder druk te staan. Martijn Balster (fractievoorzitter van de Haagse PvdA): “Arbeidsmigranten zijn vaak overgelaten aan de grillen van huisbazen en werkgevers die het vaak niet zo nauw nemen met de regels. En als er dan ook nog een gebrek is aan goede woningen, dan ligt uitbuiting op de loer en worden ze vaak in overvolle en soms beroerde woningen gestopt die niet aan de kwaliteitsnormen voldoen. Dat is niet alleen slecht voor de arbeidsmigranten zelf, maar ook voor de leefbaarheid van Haagse wijken en andere bewoners.” Tim de Boer (fractievertegenwoordiger van de Haagse Stadspartij): "Uit de schattingen blijkt dat ongeveer 10% van de bevolking in Den Haag arbeidsmigrant is. Toch doet het college alsof deze groep niet bestaat. De gemeente moet haar ogen niet langer sluiten en arbeidsmigratie serieus nemen, want alle prognoses wijzen op een verdere groei van het aantal mensen in deze sector."

Pieter Grinwis (fractievoorzitter van ChristenUnie/SGP): “Dat arbeidsmigranten hard werken staat buiten kijf, maar ik maak me best wel zorgen over de gevolgen van de forse toestroom. Als ik kijk naar hun kwetsbare positie ten opzichte van werkgevers en verhuurders, maar ook naar de leefbaarheid van oude stadswijken en andere gevolgen voor onze samenleving. Denk eens aan leerkrachten op school, die alle zeilen bij moeten zetten om kinderen met een grote taalachterstand een beetje fatsoenlijk onderwijs te geven. Denk aan de concurrentie met mensen die welbeschouwd onnodig nog in de Haagse kaartenbak zitten. Het stadsbestuur heeft veel te veel een laissez-faire houding als het gaat om arbeidsmigratie, het is tijd om verantwoordelijkheid te nemen.” Lesley Arp (fractievoorzitter van de SP): “Arbeidsmigranten hebben recht op menswaardige woonomstandigheden. Maar omdat zij sterk afhankelijk zijn van werkgevers die vaak ook de huisvesting regelen, is in opstand komen tegen misstanden risicovol. Door als gemeente strenger toe te zien op fatsoenlijke huisvesting beperken we ook de overlast in Haagse wijken waar de leefbaarheid onder druk staat.”

Er is eindelijk land in zicht: na twee jaar van trekken aan het Haagse stadsbestuur gaat het college eindelijk zijn beloftes nakomen bij de renovatie van de visafslag. Dankzij een unaniem aangenomen motie, ingediend door de fracties van ChristenUnie/SGP, CDA, Hart voor Den Haag, HSP, SP en PVV, gaat het college de begin 2018 toegezegde financiële steun die nodig is voor de renovatie uitkeren, zodat deze snel van start kan. Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP) en Kavish Partiman (CDA): “De renovatie is echt bróódnodig voor een gezonde toekomst van onze visafslag en de visserij op Scheveningen. Maar hiervoor was en is een financiële bijdrage van de gemeente nodig en dienen de gemeente en bouwbedrijf Volker Wessels zich aan eerdere afspraken te houden, bijvoorbeeld over de historische gebreken aan het gebouw en de te bouwen parkeerplaatsen ten behoeve van de visafslag.’’

Voorzitter. Het is 17 oktober 2019. Weliswaar pas de eerste raadsvergadering en daarmee vuurdoop voor onze waarnemend burgemeester Remkes in onze raad, maar inmiddels de 288e dag voor Scheveningers die nog altijd op een schadevergoeding van de gemeente wachten. Ik kan daar eerlijk gezegd niet bij.

Voorzitter, ik kan daar niet bij als ik denk aan al die Scheveningers die de herinnering aan die rampzalige nacht het liefst zo ver mogelijk wegdrukken.  Ik denk aan het verhaal van een mevrouw, die vertelde: “Overal waar ik keek kwam er vuur naar beneden. We hebben geluk gehad dat niet het hele dorp in de fik is gegaan.” Hoe zij op een normale manier naar de komende jaarwisseling toe kan leven, weet ze nog niet. De afgelopen maanden vond ze nog elke dag vuurkooltjes in haar tuin. 17.000 euro aan schade had deze Scheveningse, die gelukkig geheel werd vergoed door haar verzekeraar. Maar, voorzitter, haar buren hadden minder geluk. Die moesten vijf maanden hun huis uit, omdat het onbewoonbaar was geworden door de vonkenregen. Ongevraagd kwamen ze plotsklaps op straat te staan. Haar buurvrouw lukte het sinds de ingrijpende nacht niet meer om aan het werk te gaan. En daar bovenop hadden ze maar liefst 50.000 euro schade, waarvan tot op heden slechts een deel vergoed is. Voorzitter, dat gun je toch niemand? Hoe heeft het dan zo ver kunnen komen?!

In januari heb ik het college in deze zaal dringend op het hart gedrukt: laat geen vacuüm ontstaan tussen verzekeraars en de gemeente; wees ruimhartig; ga niet tegenover, maar náást de getroffen Scheveningers staan. En het college zou ruimhartig met schrijnende gevallen omgaan. Maar, zo vraag ik me af, wat is volgens het college eigenlijk de definitie van een schrijnend geval? Blijkbaar was niet meer in staat zijn te werken, vijf maanden je huis uit en 50.000 euro aan schade nog geen schrijnend geval. Voorzitter, dat is niet uit te leggen en komt voort uit de afwachtende en daarmee lakse houding van het college en de gemeente sinds die nacht van de vlammende vuurstapels, vlagen vliegvuur en vurige vonkenregens.

In januari wilde het college wachten tot de Onderzoeksraad duiding had gegeven over de aansprakelijkheid, pas dan zou de gemeente daadwerkelijk gaan vergoeden als mensen geen claim bij hun verzekeraar konden indienen. De Onderzoeksraad heeft echter geen onderzoek gedaan naar aansprakelijkheid, dat wist het college drommels goed. Enfin, nu het messcherpe OvV-rapport er dan ligt, past het het college heel duidelijk en ondubbelzinnig tegen deze gedupeerde Scheveningers te zeggen en te laten zien: wij zijn er voor jullie.

Om dat aan te moedigen een motie met als dictum:

verzoekt het college:zo snel mogelijk alsnog een schadevergoeding aan getroffen bewoners die nog niet (volledig) zijn schadeloos gesteld uit te keren en daarbij de menselijke maat te hanteren;gedupeerden die weliswaar schade kunnen verhalen bij hun verzekeraar, maar wel kosten hebben als gevolg van eigen risico en verminderde no-claimkorting, tegemoet te komen en deze kosten te compenseren,

En deze motie is mede ondertekend door collega Wijsmuller, Barker en Koster.

Geen gedoogcultuur meer Voorzitter, uit het rapport van de Onderzoeksraad werd ook duidelijk hoe rampzalig de gevolgen zijn van het eindeloze gedogen, dat pappen en nathouden door de gemeente. Dat was niets anders dan spelen met vuur. De gemeente heeft “nooit echt grip gekregen op het proces”, zo schrijft de Onderzoeksraad eufemistisch. Dijsselbloem zei het wat minder cryptisch: “Als de bouwers van de vreugdevuren jaar na jaar de indruk krijgen dat de afspraken niet worden gehandhaafd, dan geef je het signaal af dat de deur wagenwijd openstaat om je gang maar te gaan.” Dit is volgens hem de ‘oerzonde’ van Haagse bestuurders geweest. De gemeente dacht met gedogen de situatie veiliger te maken, maar het tegendeel bleek het geval. Het merendeel van de bouwers had geen benul van de gemaakte afspraken. Een nietszeggend convenant leidde tot niets anders dan schijnveiligheid.

Voorzitter, dit zijn harde constateringen. Laten we daar dan ook harde conclusies aan verbinden. Ik ben helemaal klaar met dat pappen en nathouden. Om maar de lieve vrede te bewaren, heeft de gemeente, heeft de toenmalige burgemeester verzaakt in te grijpen op momenten dat dit meer dan nodig was. “Een overheid die steeds weer de lieve vrede vooropstelt, loopt echter het risico dat de brutaalsten daar rekening mee gaan houden, ten koste van - kwetsbare - medeburgers”, zo verwoordde Aukje van Roessel het treffend in de Groene Amsterdammer.[1]

En dat mag niet gebeuren, voorzitter, dat medeburgers de dupe worden van een gemeente die liever gedoogt dan ingrijpt. De ChristenUnie/SGP pleit daarom niet alleen voor gezaghebbend doorpakken bij toezicht en handhaving op alle Haagse evenementen en activiteiten, wij willen ook dat goed in beeld wordt gebracht hoe ver de gedoogcultuur eigenlijk in het Haags gemeentebeleid is doorgedrongen, zodat we daar een einde aan kunnen maken.

Daarom een motie met als dictum:

verzoekt het college:alle evenementen en activiteiten, die op gemeentelijk niveau min of meer gedoogd worden, en toezicht en handhaving daarop tegen het licht te houden, daarbij aan te geven welke beweegredenen onder deze houding ten grondslag liggen en de raad daarover te rapporteren,

Deze motie dien ik samen in met collega Barker en Koster. 

Uitwerking aanbevelingenVoorzitter, de Onderzoeksraad is duidelijk geweest: het had de afgelopen jaarwisseling totaal anders gemoeten. Het college herkent en erkent de kritiek van de Onderzoeksraad en heeft de aanbevelingen, bijna traditiegetrouw, overgenomen.

Maar voorzitter, de aanbevelingen en dus ook het overnemen daarvan laten nog de nodige ruimte voor concretisering en uitwerking. Het is zaak daar als raad en stad snel meer duidelijkheid over te hebben. Bovendien worden er geen specifieke aanbevelingen gedaan wat betreft het volgen van bijvoorbeeld Arbo- en milieuwetgeving. En dat lijkt me wel op zijn plaats, want één ding was wel duidelijk de afgelopen jaren: zoals aan de vuurstapels werd gebouwd, zo gebeurt dat niet op willekeurig welke bouwplaats dan ook in onze stad. Daarom de motie met als dictum:

Verzoekt het college:-een uitwerking van de verschillende overgenomen aanbevelingen schriftelijk aan de raad te doen toekomen, waarbij in ieder geval de concrete vergunningsvoorwaarden, het uitgewerkte handhavingsplan en de strikte rolverdeling, waaruit duidelijk wordt welke rol de gemeente op welk moment aanneemt, duidelijk worden;-hierbij ook aandacht te besteden aan andere wet- en regelgeving, zoals Arbo- en milieuwetgeving

Samen met collega Barker, Wijsmuller, De Graaf en Koster.

Betrekken brandweer Voorzitter, uit het rapport bleek dat de brandweer onvoldoende betrokken was bij de voorbereiding van de vreugdevuren.

Daarom samen met collega Barker, Mahmood en Koster een motie met als dictum:

verzoekt het college voortaan bij alle vergunningaanvragen van evenementen, waarbij vuur(werk) een belangrijke rol speelt, advies in te winnen bij politie en brandweer alvorens de vergunning te verlenen.

Ten slotteVoorzitter, ik kan mij de eerste jaarwisselingen als Hagenaar in wording nog levendig herinneren. Van de oorverdovende herrie en rook op het Lorentzplein tot de vele vuurtjes en vuren in de buurt van het Soestdijkseplein, waar ik een jaar later woonde. En dan te bedenken dat het in vroeger jaren nog veel en veel erger was, zoals de Onderzoeksraad onderkoeld, maar treffend beschrijft. Alleen al tegen die achtergrond, maar ook gewoon omdat het in principe een mooie traditie is, wil mijn fractie vandaag geen streep zetten door de vreugdevuren op het Scheveningse Noorderstrand en Duindorpse Zuiderstrand. Ik ben voor het in stand houden van deze traditie, maar dan wel veilig, vakkundig en verantwoord. Ziet de burgemeester dat ook zo? En klopt het dat gisteren de vergunningsaanvraag vanuit Scheveningen is binnengekomen? Hoe gaat de burgemeester deze aanvraag beoordelen, op basis van welke criteria en hoe welwillend of afhoudend treedt hij de aanvragers tegemoet? Hoe proactief betrekt hij bewoners? En als hij tot een positief oordeel komt, zijn de gemeente, de brandweer en de politie er dan klaar voor? Enfin, mijn collega’s hebben deze en andere vragen ook al gesteld. Daar sluit ik me graag bij aan.

Ik zie uit naar de beantwoording van de burgemeester in eerste termijn en wens de burgemeester, de brandweer en andere betrokkenen sowieso veel wijsheid en daadkracht, van het beoordelen van de vergunningsaanvraag tot het uiteindelijke besluit om de vuurstapel wel of niet - dat kan nadrukkelijk ook - aan te steken.

Voorzitter, we hopen immers vurig dat de komende jaarwisseling voor alle Scheveningers, Duindorpers en andere stadgenoten in tegenstelling tot afgelopen jaarwisseling wel veel vreugde brengt!

De ChristenUnie/SGP is niet verrast over de conclusies in het vandaag door de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV) gepubliceerde rapport over de vreugdevuren. Pieter Grinwis: “Wat we allemaal vermoedden en eigenlijk al wisten blijkt waar te zijn: het convenant tussen gemeente en bouwers had geen enkele waarde. Bouwers kenden de regels niet, en de gemeente handhaafde ze niet. Hoewel de burgemeester wist dat de maximale hoogte én het volume overschreden werden, deed zij niets. Ook de brandweer en politie gaven geen advies tot optreden. Kortom, het bestuurlijk handelen heeft gefaald.”

Ondanks dat de risico’s bekend waren, kozen de burgemeester en haar adviseurs ervoor niet in  te grijpen, met dit dramatische inferno als gevolg. Grinwis: “Dat reken ik de burgemeester aan. Na de jaarwisseling ’17-’18 gaf ze zelf al aan dat ‘we op het uiterste zitten van wat op een verantwoorde manier mogelijk is.’ Maar in plaats van zeer heldere afspraken te maken en extra daadkrachtig op te treden, toonde ze zich in aanloop naar de afgelopen jaarwisseling veel te toegeeflijk en zag ze af van handhaving toen de regels fors werden overtreden. De handelwijze van de burgemeester voor en na de jaarwisseling heeft vanzelfsprekend niet bijgedragen aan het vertrouwen in de burgemeester. Dat zal ze moeten herwinnen in het debat dat we volgende week als raad met haar voeren.”

Stoppen met gedogenDe afgelopen jaarwisseling heeft laten zien wat er gebeurt als de gemeente niet ingrijpt. Grinwis: “De tragedie van de vuurstapels laat andermaal zien dat de gedoogcultuur volstrekt is doorgeslagen. Ik ben he-le-maal klaar met het oneindige pappen en nathouden en een cultuur waarin brutalen de halve wereld lijken te hebben. Het stadsbestuur moet grenzen durven stellen, en – nog belangrijker – deze grenzen bewaken met krachtige handhaving. Ik gun elke inwoner van Den Haag een prachtig oud en nieuw. Ik gun de vreugdevuurbouwer zijn traditie, maar ik gun ook de Scheveninger de zekerheid van een veilig oud en nieuw zonder vonkenregen op hun dak. We moeten duidelijke voorwaarden stellen, ze vastleggen in vergunningen en deze als overheid handhaven. Het is toch te zot voor woorden dat elders in het land een vergunning nodig is voor een klein paasvuur, maar men hier zonder handhaafbare regels een brandstapel van wereldrecordhoogte mag bouwen?”

GejokkebrokAl eerder uitte Grinwis zijn verontwaardiging over het continue gedraai en het gejokkebrok door de burgemeester. “Een interne evaluatie was nooit haar bedoeling geweest, zo drukte ze ons in januari op het hart, en ik gaf haar welwillend het voordeel van de twijfel. Extra pijnlijk was dan ook de waarheid die in februari boven tafel kwam: hoewel anders geadviseerd, koos de burgemeester wel degelijk in eerste instantie voor een interne evaluatie. En terwijl uit alle macht hier in het IJspaleis werd geprobeerd een verhaal dat krom is recht te breien, konden en kunnen veel Scheveningers nog stééds fluiten naar een schadevergoeding. Waar blijft de solidariteit? Waar blijft de uitgestoken hand? Burgers die op de overheid moeten kunnen rekenen, zeker na zo’n vuurzee en vliegvuur, staan nog steeds in de kou. Dat vind ik niet acceptabel.”

Vanavond debatteert de Haagse gemeenteraad naar aanleiding van het onderzoek van het Landelijk Parket naar wethouders De Mos en Guernaoui, die verdacht worden van onder meer het tegen betaling regelen van vergunningen. Het onderzoek richt zich op ambtelijke corruptie, omkoping en schending van ambtsgeheim. Hieronder leest u de bijdrage van ChristenUnie/SGP-fractievoorzitter Pieter Grinwis aan dit debat.

Voorzitter. Wat gisteren begon als een prachtige dag - ik denk aan al die trekkers die dwars door onze stad opstoomden naar het Malieveld voor het grootste boerenprotest in tientallen jaren - veranderde plotsklaps in een inktzwarte dag. Een bizarre dag. Een dramatische dag.

Dramatisch voor onze stad, de stad van vrede en recht, waarbij onkreukbaarheid, betrouwbaarheid en transparantie als eerste te binnen moeten schieten. Geen louche sponsordeals, geen corrupte vergunningspraktijken, geen regel-politiek, of beter gezegd ritsel-politiek, waarbij individuele belangen en wederdiensten belangrijker zijn dan degelijk en integer beleid.

Dramatisch voor ons stadsbestuur, waar gisteren de facto en nu formeel in één klap een einde aan kwam en komt. De bom die al die tijd onder het college bleek te liggen en gisteren door het OM werd geactiveerd, is vanmiddag tot ontploffing gebracht. De coalitie die gisterochtend even voor 7 uur nog bestond, is niet meer.

Dramatisch ook voor de wethouders De Mos en Guernaoui en alle collega’s van Groep de Mos. Hun levenswerk stortte in. Maar voorzitter, ik waak ervoor om de rollen van dader en slachtoffer om te draaien. Want het zijn niet zó maar verdenkingen van het Openbaar Ministerie.  

Ik was en ben dan ook not amused over de reactie van de grootste raadsfractie op de actie van het OM. Waar deemoed past, kiezen deze politici ervoor om op Trumpiaanse wijze de tegenaanval in te zetten. Waar terughoudendheid op z’n plaats is, gaan ze er met gestrekt been in. Maar voorzitter, we leven niet in het land van Trump, we leven in een democratische rechtsstaat. In een land van minderheden, waar we altijd moeten samenwerken. En wat mij betreft ook in een land waar we een broertje dood hebben aan verdachten of daders die van zichzelf slachtoffers maken, waarbij collega Dubbelaar ook nog eens een juridisch proces verwart met de politieke realiteit. Het kan immers niet zo zijn dat onze stad bestuurd wordt door een college waar ook maar een zweem van twijfel rondom zijn integriteit heen hangt.

Voorzitter, de gisteren ontstane situatie is niet alleen ernstig, maar vraagt ook om reflectie. Hoe kan het dat je elkaar bij de formatie in twee sessies urenlang uit en te na doorzaagt over partijfinanciering, integriteit en over de relatie met ondernemers en sponsoren - en je precies weet waar het pijnpunt zit, namelijk bij nachtontheffingen - en je vervolgens een besluit als dit als college en coalitie zomaar tussen neus en lippen laat passeren? Hier past bezinning, juist ook vanavond. Als de integriteitsnieren van De Mos tijdens de formatie zo zijn beproefd, waarom is er dan niet zorgvuldig meegekeken door de andere wethouders en waarom heeft de burgemeester bijna achteloos getekend voor het besluit nachtontheffingen? Graag haar reactie.

En als het vernieuwde college straks aantreedt, neem ik aan dat er dan wél een integriteitstoets bij elke wethouder plaatsvindt, zoals dat in verreweg de meeste andere gemeenten ook gebeurt!?

En nu we toch aan het vooruitkijken zijn: onze stad staat voor grote opgaven op het gebied van woningbouw, mobiliteits- en energietransitie. Er ligt een begroting met een dekking van het structurele tekort van € 70 miljoen, die niet op het applaus van de oppositie kan rekenen. Er is kortom grote behoefte aan een stabiel vernieuwd stadsbestuur dat vruchtbaar kan samenwerken met de meerderheid van de raad.   

Ik doe daarom een beroep op mijn collega’s om de stad snel weer bestuurbaar te maken. Om samen de mouwen op te stropen, snel tot nieuwe afspraken te komen, zodat we dóór kunnen. En ik doe de oproep aan de wethouders van Groep de Mos alsnog op te stappen en aan de raadsleden van Groep de Mos om per heden geen deel meer uit te maken van de Haagse coalitie, hoe zuur ook. En zo niet, dan zit er niets anders op dan de al ingediende motie van wantrouwen tegen de twee verdachte wethouders te steunen.

Voorzitter, nog één punt moet me van het hart. Wat gisteren gebeurd is, heeft ook veel ambtenaren diep geraakt. Ik wil het college daarom oproepen tot goede zorgen voor hen en vragen om medewerkers van de gemeente nog eens uit te nodigen hun hart te luchten bij een vertrouwenspersoon, mochten zij dat willen. Mijn fractie wil niet dat er iemand met gewetensnood op het stadhuis rondloopt, bijvoorbeeld vanwege politieke opdrachten die hij of zij kreeg!

Voorzitter, ten slotte, vaak lijkt het alsof brutale mensen de halve wereld hebben. Of het nou gaat om bouwers van een vreugdevuur dat steeds groter moet, om drugsbaronnen die zich koningen van de onderwereld wanen, of om ondernemers die op onoorbare wijze vergunningen proberen te bemachtigen. Het is aan ons, gemeenteraad en college, het tegendeel te bewijzen.

Het is namelijk zo belangrijk dat wij allemaal integer en betrouwbaar zijn, mensen uit één stuk. Want zoals de Spreuken-dichter het zo mooi zegt: “Wie onberispelijk leeft, gaat een veilige weg, wie op kronkelpaden gaat, wordt ontmaskerd.”

Voorzitter. Het was donderdagochtend, 12 september. Terwijl we in deze zaal debatteerden over de fiets die ruimer baan moet krijgen in onze stad, hielden we met een schuin oog onze mailbox in de gaten. We keken immers vol spanning uit naar de begroting. We wisten natuurlijk dat het college voor een ingewikkelde afweging stond. Immers, een structureel tekort van zeventig miljoen euro poets je niet zomaar even weg. Hoe zou dit college met partijen van links tot rechts, van elitair tot volks, dat tekort hebben opgelost?  

Voorzitter, toen ik de begroting uit had, bekroop mij niet alleen een gevoel van teleurstelling, maar ook van grote zorg. De keuzes van dit politiek veelkleurige college zijn niet de keuzes van de ChristenUnie/SGP. Hun prioriteiten zijn niet de onze. Dit is niet hoe ik de toekomst van onze stad zie. Ik pleit vandaag voor een betere kijk op Den Haag. Voor een begroting en beleid waarbij we niet langer wegkijken, maar omkijken naar elkaar en beter vooruitkijken.

Kijk niet langer weg…

Voorzitter, met welke bril kijken wij eigenlijk naar de werkelijkheid, kijken wij naar onze stad? Welke bril zetten we op? En welke bril hebben we nodig?Dat we soms door een andere bril moeten kijken, werd weer eens duidelijk begin deze maand. Plaatsvervangend politiechef Paul Entken sprak niet mis te verstane woorden in deze zaal. Hij waarschuwde voor de grote groei van drugsmarkten. En hij zei het minister Grapperhaus na: “We moeten het eens hebben over de vraagkant van de drugsmarkt.” En terecht, een markt zonder vraag bestaat niet. De snel groeiende vraag duidt op een ongekende normalisering van drugs. Maar al dat snuiven en slikken heeft vele keerzijden. “Denk even aan deze puinhoop als je weer gezellig een pilletje neemt om te feesten”, twitterde wethouder Van Asten een jaar geleden terecht naar aanleiding van een drugsafvaldumping. En voorzitter, erger dan dat is natuurlijk de ondermijning van een stevig deel van onze stedelijke economie met al dat drugsgeld. De Weimarstraat is al veelvuldig aan bod gekomen het afgelopen jaar. Hoe staat en gaat het daar eigenlijk met de aanpak van ondermijning? En dan de harde criminaliteit, soms culminerend in liquidaties. Na de liquidatie gisteren op nota bene een advocaat - een paar jaar ouder dan ik, vader van twee jonge kinderen - staat die keerzijde weer op ons netvlies gebrand.

Natuurlijk schrikken we hiervan. Van dumpingen en hartinfarcten. Van zwart drugsgeld dat wordt witgewassen. Van liquidaties, nota bene van onschuldigen, en aanvallen op de rechtsstaat. Maar wat ik bij drugs echt niet begrijp is de dubbele standaard, de dubbele moraal, de houding van moet kunnen. Van wel problemen met het eten van een gehaktbal hier in het stadhuis (GroenLinks) of met de komst van een Burger King (D66), maar niet met het slikken van een pilletje of het snuiven van een lijntje coke. Alsof we massaal bijziend zijn. We schudden het hoofd over wat we dichtbij zien passeren, maar we doorzien niet de consequentie van onze inconsistentie.

Voorzitter, is het college het eigenlijk eens met politiechef Entken dat we het eens moeten hebben over de vraagkant van de drugsmarkt? Welke ambitie heeft het college om de groeiende vraag in onze stad naar wiet, cocaïne en XTC terug te dringen? Hoe geeft het daar invulling aan?

En voorzitter, over groeiende vraag gesproken. Waar ik me toch van geschrokken ben de afgelopen maanden is van de volgende krantenkoppen: “Twee twintigers met dwarslaesie door lachgas ”, “Studente invalide na inhaleren 360 lachgaspatronen”, “Lachgaspatronen in auto dodelijk ongeval ”, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal krantenkoppen over de gevolgen van het zogenaamde recreatieve gebruik van lachgas. Het wordt met de dag duidelijker hoe schadelijk en ontwrichtend dat spul is.

Al sinds begin 2017 trekt de ChristenUnie/SGP bij het college aan de bel om de verkoop van lachgas aan banden te leggen. Soms alleen, soms samen met de collega’s van Groep de Mos en het CDA. En herinnert u zich nog de motie die we daar vorig jaar over indienden? En is het u ook opgevallen hoe ontzettend stil het daarna is gebleven? Geen briefje, geen afdoening, geen uitvoering. En dit terwijl, terwijl allerlei gemeenten inmiddels zijn overgegaan tot lokale verboden.

Voorzitter, wat betreft de ChristenUnie/SGP wacht ook de gemeente Den Haag niet langer op het andere Den Haag met het nemen van maatregelen tegen deze partydrug. Daarom presenteer ik vandaag ons initiatiefvoorstel “Van het lachgas af”. Mijn fractie stelt voor om (1) het gebruik en (2) het venten van lachgas in aangewezen gebieden te verbieden en (3) wil mijn fractie een verkoopverbod opnemen in de evenementenvergunning.

Graag dien ik het voorstel hierbij in en ik ben benieuwd naar uw eerste welwillende reactie. 

…maar kijk om naar elkaar…

Voorzitter, ik had het zojuist over de noodzaak van het opzetten van een bril, maar soms twijfel ik of het college wel de goede bril op heeft gehad. Bij het bestuderen van de begroting bekroop me namelijk vaak het gevoel dat vooral door een roze bril is gekeken. Alsof je zonder gevolgen voor mensen die afhankelijk zijn van zorg 33 miljoen euro kunt bezuinigen.

En natúúrlijk: dat het college zorgcowboys wil aanpakken: prima. Dat het college af wil van scootmobielen die buiten staan te verroesten: prachtig. Dat het college af wil rekenen met fraude: perfect.

Maar sommige maatregelen zijn van een heel andere orde. Ambtenaren die gaan indiceren in plaats van zorgprofessionals en kostenbesparingen inboeken door het leveren van meer lichte in plaats van zware zorg. Hoe moet ik dit voor me zien? Heeft onze wethouder Parbhudayal bijzondere gaven waarvan wij het bestaan nog niet kennen? Die ervoor zorgen dat mensen ineens minder zorg nodig hebben? Ik ben bereid veel te geloven - ik zit niet voor niets bij deze fractie - maar dit zou ik wel heel wonderlijk vinden. Ik ben zeer benieuwd naar haar reactie.

Voorzitter, en over wethouder Parbhudayal gesproken; ik zou bijna denken dat haar collega’s een hekel aan haar hebben. Terwijl ze collega De Mos volslagen over het hoofd zagen bij het oplossen van de financiële problemen; die hoeft immers niets te bezuinigen, keken ze alleen maar naar onze wethouder zorg, jeugd en volksgezondheid. En die had al te forse bezuinigingen op haar bordje op welzijn en beschermd wonen vanuit het coalitieakkoord. Vooruit, wethouder Bruines doet een klein duitje in het zakje, maar daar is ook alles mee gezegd. Hoe en waarom heeft wethouder Parbhudayal zich zo de kaas van het brood laten eten? En waarom hebben bijvoorbeeld de wethouders Van Tongeren en Van Alphen dit zo geaccepteerd? De gekozen oplossing is toch niet bepaald sociaal?

… en vooruitkijken!

Voorzitter, ik stelde de brilkeuze van het college bij het opstellen van de begroting al aan de orde. Waar ik echter nog meer aan twijfel is of het college de beschikking heeft over een verrekijker. Is er bij het opstellen van de begroting bijvoorbeeld eigenlijk wel gedacht aan de volgende generatie wethouders? Ik betwijfel dat.

Hoe kun je anders zo’n greep doen uit de reserves? Herinnert de wethouder financiën zich nog zijn antwoord op mijn vragen over de financiële gezondheid van onze gemeente? Nog geen vier maanden geleden gaf hij mij de garantie dat hij de solvabiliteitsratio niet onder het gezondheidsminimum van 20% zou laten zakken. Wat schetst mijn verbazing? In deze begroting kom ik 15% tegen. Kijk, ik weet dat het Rijk het heeft af laten weten, maar dit kan toch niet wethouder? Wat was uw garantie waard? Waarom bijvoorbeeld die grote uitruil met de Activareserve?

En voorzitter, bij Eneco maakt de wethouder het helemaal bont. Zelfs inmiddels lang afgetreden Griekse regeringen boekhouden beter. Als de Hans Klok van het ijspaleis goochelt wethouder Guernaoui geld tevoorschijn dat er helemaal niet is. 51 miljoen euro van de opbrengsten van de Eneco-zilvervloot, die notabene nog moet aanmeren in Den Haag. 51 miljoen om begrotingsgaten te dichten. En dat is nog tot daar aan toe, ware het niet dat de coalitie heeft afgesproken om de opbrengsten van ons tafelzilver te benutten voor echte investeringen in duurzame mobiliteit, energietransitie en gebiedsontwikkeling. En dan de toelichting met zinnen als dat de gemeente “niet kan én wil vooruitlopen op de beoogde verkoopopbrengst uit Eneco.” Bespottelijk. Hoe krijg je het uit je pen. Dit gegoochel met woorden en geld is niet om aan te zien.

En dan ook eens de aloude kaasschaaf, die met het deels inhouden van de loon- en prijsbijstelling over onze ambtenaren wordt gehaald, vooral in de jaren als dit college al geschiedenis is. Ik weet het, voor een protest tegen het inhouden van de loon- en prijsbijstelling komt niemand zijn bed uit, maar dit is toch te makkelijk wethouder?

En voorzitter, waarom toch? Ik snap de frustratie over het Rijk. Ik snap de frustratie over mijn partij, die op dit moment deel uitmaakt van het kabinet. Ik snap het allemaal best. Maar waarom heeft het college niet gekozen voor een wat rechtvaardiger verdeling van de pijn? Waarom niet iets voorzichtiger met al die bezuinigingen op zorg, jeugdhulp en beschermd wonen? Waarom die trucs en grote grepen in de reserves? Waarom niet ook een bijdrage gevraagd aan huizenbezitters, aan hen die zich een tweede auto kunnen veroorloven en aan hondenbezitters? Waarom koste wat kost de goedkoopste OZB-gemeente van het land willen blijven en er nog trots op zijn ook?

Voorzitter, het moge duidelijk zijn. De ChristenUnie/SGP pleit voor een andere, voor een betere kijk op Den Haag. En u kent mijn fractie, wij blijven niet hangen in kritiek. Ik bied ook graag een alternatief. Kortom, ik heb mijn teleurstelling in de begroting van het college omgezet in een voorstel voor een alternatieve begroting. Een realistisch alternatief, een rechtvaardiger alternatief, een alternatief waaruit naar mijn bescheiden mening toch een betere kijk op Den Haag blijkt dan die van het college.

In onze tegenbegroting leggen we de pijn van de gemeentelijke financiële problemen niet eenzijdig neer bij kwetsbare mensen. Een ook niet eenzijdig bij één wethouder. Wij hebben zogezegd mevrouw Parbhudayal even lief als meneer De Mos. En dat levert een veel beter te verteren begroting op dan het voorstel van het college. Een behoorlijk aantal onsjes minder bezuinigingen op zorg en welzijn, een paar ons meer op de weinig effectieve economiegelden, evenementen en citymarketing. Een vleugje ozb per maand er bij en nog wat vleugjes hier en daar. We investeren in een paar broodnodige extra ingrediënten. En zie daar, een smakelijk geheel, waar de wethouder financiën nu toch al het water van in de mond moet lopen.

En serieuzer. De ChristenUnie/SGP vraagt dit college, evenals veel andere fracties, om zijn begrotingskeuzes te heroverwegen. Om niet te blijven steken bij de te gemakkelijke keuzes die zijn gemaakt, maar te gaan voor dappere keuzes. Voor keuzes waarbij we niet wegkijken van wat krom is. Voor keuzes waarbij we omkijken naar elkaar en waar we mensen die zorg en hulp behoeven niet laten bloeden voor het financieel zware weer waar de gemeente in terecht is gekomen, maar waar we van iedereen een rechtvaardige bijdrage vragen. Voor keuzes waarbij we vooruit kijken en investeren in een gezonde en duurzame toekomst. Voorzitter, mijn oproep aan het college is kortom: kijk met de juiste bril naar de begroting en met andere ogen naar onze stad.

Morgen bespreekt de Haagse raad tijdens de Algemene Beschouwingen de vorige week gepresenteerde begroting van het stadsbestuur. De Haagse ChristenUnie/SGP heeft veel zorgen over die begroting. Zoveel zorgen, dat ze met een tegenbegroting komt waarin ze maatregelen voorstelt die blijk geven van een betere kijk op Den Haag. Niet eerder kwam de fractie met een tegenbegroting. Pieter Grinwis: “Dit college durft wel makkelijke, maar geen dappere keuzes te maken, terwijl die wel hard nodig zijn. Het legt de rekening eenzijdig neer bij de meest kwetsbare mensen in onze stad, de wethouders hanteren veel te makkelijk de kaasschaaf en ze plunderen de reserves. Om over de goocheltruc met de verwachte opbrengsten van Eneco nog maar te zwijgen. Niet eerder voelde mijn fractie zó de behoefte om met een alternatief te komen. Een alternatief met een betere kijk op Den Haag, waar we niet wegkijken, maar omkijken naar elkaar en vooruitkijken.”

In de tegenbegroting halveert de ChristenUnie/SGP de voorgenomen bezuinigingen op zorg, jeugd en beschermd wonen en op de medewerkers van de gemeente. Ook worden de bezuinigingen vanuit het coalitieakkoord op welzijnswerk voor de helft teruggedraaid. Grinwis: “In totaal draaien we €30 miljoen aan structurele bezuinigingen terug. Waarom we niet alles terugdraaien? Omdat ook wij niet willen dat er zorgcowboys zijn die te veel geld opstrijken of dat er scootmobielen staan te verroesten in plaats van dat iemand anders hem gebruikt. Daar valt zeker nog wél winst te behalen.”

Daarnaast heeft de fractie in haar tegenbegroting aandacht voor de financiële gezondheid van de gemeente. Grinwis: “Waar wethouder Guernaoui als de Hans Klok van het ijspaleis geld uit de reserves tovert en geld uit de toekomstige Enecoverkoop al gebruikt om gaten te dichten, kiezen wij voor een degelijker en rechtvaardiger financiële huishouding, ook op de langere termijn. De wethouder garandeerde ons dat de solvabiliteit, de financiële gezondheid van de gemeente, niet onder de aanbevolen ondergrens van 20% zou komen. Nu blijkt uit de begroting dat die ondergrens is losgelaten en de nog dit voorjaar afgegeven garantie dus niets waard was. Onverantwoord.”

Het college voert deze illusiepolitiek, omdat het koste wat kost de dappere keuze wil vermijden voor iets hogere belastingen. Zo weigert het college te morrelen aan het heilige huisje van de OZB, terwijl deze in Den Haag de laagste van het land is. Grinwis: “Natuurlijk zit niemand te wachten op hogere belastingen, maar als we de OZB met gemiddeld twee euro per maand verhogen en de tweede parkeervergunning met een tientje, dan wordt de financiële pijn in de begroting eerlijker verdeeld.”

Hieronder kunt u de volledige tegenbegroting, inclusief toelichting, downloaden. 

Goed nieuws voor Haagse ondernemers! Het Haagse stadsbestuur heeft laten weten onze motie om de klussenbusvergunning goedkoper en gebruiksvriendelijker te maken voortvarend uit te voeren. Hierdoor hoeven Haagse onderhoudsbedrijven niet meer iedere dag een vergunning voor € 13,30 per klussenbus aan te vragen of een dure vergunning voor € 300 à € 400 per maand. Wethouder Van Asten denkt aan € 40 voor een weekvergunning, € 100 voor een maand en € 250 voor een kwartaal. 👌 Lees hier meer:

ChristenUnie/SGP blij met invoering klussenbusvergunning - College voert motie Grinwis uit die parkeren voor ondernemers goedkoper maakt

“Goed nieuws voor Haagse ondernemers!”, aldus raadslid Pieter Grinwis, nu het Haagse stadsbestuur heeft laten weten zijn motie om de klussenbusvergunning goedkoper en gebruiksvriendelijker te maken voortvarend uit te voeren. “Dit scheelt ondernemers als aannemers, stukadoors en timmerlieden ve...

We hebben mooie resultaten mogen boeken bij de bespreking van de jaarrekening! Zo hebben we er bijvoorbeeld voor gezorgd dat ouders voortaan weer aangifte van hun pasgeboren baby kunnen doen binnen de wettelijke termijn van drie dagen. Hierdoor hoeven kersverse vaders niet meer urenlang rond te dolen op een stadsdeelkantoor en kunnen ze zich weer bekommeren over luiers, bezoek en beschuit. 👶🍼 Verder, dankzij de aangenomen moties van de ChristenUnie/SGP: ✅ Wordt onderzocht in hoeverre de inzet op preventie en vroegsignalering in de jeugdzorg leidt tot minder inzet op zware specialistische hulp ✅ Komt er een analyse van de ontwikkeling van de integrale kosten en baten van het Haagse parkeerbeleid ✅ Zal worden geïnventariseerd wat de potentiële gevolgen van de PAS-uitspraak van de Raad van State zijn voor Den Haag ✅ Wordt gekeken of branden in Den Haag ook kunnen worden geregistreerd naar de activiteiten die in een gebouw plaatsvinden Bekijk hier al onze resultaten! 👇

Resultaten - ChristenUnie-SGP Den Haag

- Raad 4 juli 2019Aangenomen motie onderzoek effect van inzetten op preventie en vroegsignaleringAangenomen motie analyse ontwikkeling integrale kosten en baten parkerenAangenomen motie inventariseer gevolgen PAS-uitspraak en formuleer handelingsperspectiefAangenomen motie registreer branden ook naa...

In Den Haag zijn er ten minste acht welzijnsorganisaties die een winst van meer dan 10% maken, zo blijkt uit onderzoek van Follow The Money. “Drie daarvan hebben zelfs een marge van meer dan 25%. Dat is ondenkbaar in deze sector en roept heel veel vragen op,” zegt fractievertegenwoordiger Linda Miedema. “Ik wil zo snel mogelijk weten of er tussen deze zorgcowboys ook bedrijven zitten waarbij de gemeente Den Haag zorg, welzijn, ondersteuning of andere diensten inkoopt.” De ChristenUnie/SGP heeft met kritische schriftelijke vragen het college om opheldering gevraagd.

Normaal is het voor een thuiszorgorganisatie al een hele kunst om een paar procent winst te maken.  “Hoe is het dan mogelijk dat sommigen een marge van 10% tot zelfs meer dan 60% halen?” vraagt Miedema zich af. “Nu de zorgkosten zo stijgen en we in de stad te maken hebben met miljoenenbezuinigingen op welzijnswerk, kan het toch niet zo zijn dat sommige zorgverleners structureel miljoenen in eigen zak steken? We hebben het college gevraagd of en hoe de gemeente toezicht houdt op dit soort wanpraktijken. Heeft de gemeente zicht op de hoogte van winstuitkeringen in verhouding tot de totale omzet van een zorgbedrijf?”

Linda Miedema vervolgt: “Ik begreep dat wethouder Parbhudayal overweegt om een maximum in te stellen op reserves die een zorginstelling mag aanhouden. Ik ben benieuwd of het mogelijk is om op eenzelfde manier een maximum in te stellen op de winst die zorgbedrijven uitkeren.”