Poliflw

Het PPW heeft duurzaamheid in haar programma staan. Verantwoordelijkheid voor onze leefomgeving is van immens belang. Samen streven we naar een beter klimaat en een groenere wereld.

Met het klimaatakkoord lijkt het erop dat de lasten op de burger worden afgewimpeld. 20% Van het energieverbruik komt voor rekening van de burger. De rest wordt verbruikt door de industrie, transporten vervoer etc.. Ik vind dat de lasten eerlijk moet worden verdeeld over alle energieverbruikers. Moeten we dan maar niets doen en afwachten? Ik vind van niet, de vervuiler moet betalen.

Den Haag stuurt aan op lokale ontwikkelingen en elke gemeente heeft te maken met een klimaatdoelstelling. Je kunt je hiertegen gaan verzetten of je kunt ermee aan de slag gaan. Het gasloos maken van woningen is een doelstelling voor 2050. Energieneutraal of wel 0 op de meter is nu al wel haalbaar. Mooi is het initiatief van Reggewoon in de Stouwe waar een aantal woningen zijn aangepakt. Ik ben benieuwd naar het resultaat dat over een jaar zichtbaar wordt.

Maar waar gaat het om? Wat raakt jou en mij? Geloof je in de klimaatverandering door CO2 of speelt er iets anders? Zelf heb ik sterke bedenkingen. Wel is de mens zonder twijfel een grote factor die invloed heeft op onze planeet en alles wat daarop leeft. Fossiele brandstof is niet onbeperkt aanwezig en gezien de bevolkingsgroei op deze aardbol en de problemen waarmee de mens de laatste jaren wordt geconfronteerd. Dus we moeten wel aan de slag. Doe je niets, de energierekening gaat zonder meer omhoog. Dit merken we nu ook al. Kijk je naar die energierekening dan kun je zien dat deze al voor een groot deel bestaat uit een heffing. Hiermee wordt een ‘potje’ gevuld waaruit subsidies voor duurzame energieopwekking wordt gefinancierd. In 2018 is 12 miljard euro hiervoor uitgegeven en in 2019 gaat het om 10 miljard euro. Het zonnepark de Groene Weuste is ook deels gefinancierd met subsidie uit deze pot. We hebben daarmee toch nog iets teruggekregen van de door ons allen betaalde heffing op onze energierekening.

Het beste kun je beginnen met energie besparen. Minder elektriciteit en minder gas verbruiken betekent minder CO2 en dus minder kosten. Met het vervangen van energieslurpers kun je al een begin maken. Een oude koelkast, vrieskist of tv vervangen door een energiezuinig exemplaar kan ook een slok op een borrel zijn. Vervolgens kun je kijken of er iets slimmer gestookt of geventileerd kan worden. Gedrag dus. Het plaatsen van HR++ glas en goede isolatie is van belang om het energieverbruik verder verminderen. Alles wat je niet verbruikt is winst.

Zelf hebben wij ook alle gloei- en halogeenlampen vervangen door ledlampen. In het begin waren die lampen vaak veel te wit. Dat is nu niet meer het geval. Ledlampen zijn verkrijgbaar in warm-wit en vaak ook nog dimbaar. Kleur en lichtsterkte zijn geen reden meer om geen ledlampen te nemen.

Ook hebben we 3 jaar geleden 17 zonnepanelen op ons dak laten leggen. Op jaarbasis leveren deze meer elektriciteit dan we verbruiken. Wel zijn we afhankelijk van het elektriciteitsnet omdat de panelen ‘s avonds niets produceren en in de winter is de opbrengt onvoldoende om ons verbruik mee af te dekken. Globaal genomen leveren de zonnepanelen in de maanden november, december en januari, februari onvoldoende energie om in onze behoefte te voorzien. Dit geldt dus ook voor de zonneparken. Dus met zonnepanelen alleen komen we er niet. We zullen dus ook moeten kijken naar energiebronnen die ook leveren wanneer de panelen geen energie leveren. Windenergie komt dan in beeld. Immers dit is een energiebron die ook in onze gemeente toegepast kan worden. Omdat we wat verder van de kust afzitten moet zo’n windturbine hoger en groter worden dan de windturbines op zee of langs de kust. Word ik hier blij van? Dat niet, maar het is wel een energiebron die we in overweging moeten nemen. Immers, hoe kunnen we anders de gemeentelijke doelstelling van 20% duurzame energie in 2024 in de gemeente Wierden halen? Het Zonnepark De Groene Weuste levert slechts een bijdrage van 0,7%. En dat voor een zonnepark van zo’n 4,5 hectare. Met 30 van dergelijke zonneparken kom je op ongeveer op 20%. De vraag is of je dat moet willen. Daken vol leggen is zondermeer een goed idee als dat mogelijk is. Je hebt dan de productie en verbruiker dicht bij elkaar.

Er is nogal wat verzet tegen zonneparken en windenergie. Tegenwind in Daarle of nog heftiger de weerstand in Drenthe en Groningen tegen de bouw van een windpark, een initiatief van een aantal boeren is daar uit de hand gelopen. Merkwaardig is dat het verzet tegen windturbines anders lijkt bij onze oosterburen. Ik heb me al jaren verbaast over de talrijke windmolens daar en er komen er nog steeds meer bij. Zijn er daar dan geen klachten of problemen? Kennelijk gaan ze daar er anders mee om. Ze zijn zich bewust van de problematiek door de Energiewende, de uitfasering kernenergie.

In november ben ik mee geweest naar het Burgerwindpark Bentheim. Let wel: een ‘burgerwindpark’. Burgerinitiatief lijkt mij dan ook een absolute voorwaarde. Geen toegevoegde waarde aan de omgeving, dan geen medewerking of acceptatie in de omgeving. Komt zo’n project uit de koker van een projectontwikkelaar, dan lijkt het erop dat de burger, lees de mensen in de directe omgeving, het nakijken heeft. Wel de lasten maar niet de lusten is dan de beleving en draagvlak bij omwonenden kun je dan vergeten. Draagvlak krijg je door mensen te betrekken zoals onze oosterburen dat ook doen. In overleg, dus samen, met de bewoners bepalen van waar er plaats is voor een windturbine. Als er knelpunten zijn omdat een woning te dicht bij een plek waar een windturbine is geprojecteerd dan moet dat knelpunt worden opgelost. Geen oplossing: geen plaatsing. Wat mij opviel is dat in Bentheim de naaste woning (agrariër) op ca. 400 meter afstand van een windturbine staat. Een andere woning blijkt niet meer bewoond te zijn. De boer die op 400 meter afstand woont vertelde dat hij geen enkel probleem had met de windturbines, waarvan de grootste op zijn land stond. Ook gaf hij aan geen aanwijzingen heeft dat zijn dieren zich anders gedragen of problemen hebben.

De bewoners en de gemeente Bentheim hebben belang bij het burgerwindpark. In een gebied van 50 hectare rondom de windturbines delen de bewoners/agrariërs mee in de opbrengst. Andere bewoners van konden aandelen kopen en delen daarmee ook mee in de opbrengst.

Dit lijkt dus sterk op de aanpak die we ook kennen bij de realisatie van de Groene Weuste. Ook in Staphorst hebben de burgers zelf het initiatief genomen om drie windturbines te plaatsen. Windturbines van Nederlands fabrikaat waarin geen herrie makende tandwielkast in zit maar een zogenaamde directdrive generator. Minder lawaai, minder onderhoud, minder gewicht en een hogere opbrengst.

Nog even terug naar Bentheim: Onder de turbine met een hoogte van 210 meter viel het geluid erg mee. Het waaide die zaterdag erg hard, volgens de computer in de controleruimte varieerde de windsnelheid van 11 m/s tot 16 m/s. In de controleruimte heerste veel lawaai wat volgens de aanwezige onderhoudsman wordt veroorzaakt door de tandwielkast voor de aandrijving van de generator. De toren vormt een klankkast maar het geluid was buiten niet waar te nemen. Ik schat het geluidniveau in de toren op zo’n 80 decibel.

Toen ik over een landweggetje liep, op zo’n 400 meter afstand ‘dwars op de wind’, hoorde ik een zoemend geluid. Dit geluid viel bij de windvlagen weg tegen het achtergrondgeluid. Ik kan me wel goed voorstellen dat dit geluid bij omwonenden op die afstand klachten kan veroorzaken. Vooral als je ’s nachts in bed ligt, er veel minder omgevingslawaai en minder wind, kan dit geluid goed waargenomen worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat in het geval zo’n windturbine er tegen je wil is geplaatst en je er geen voordeel van hebt dit tot irritatie en vervolgens tot klachten kan leiden. In het geval dat ook jouw kassa rinkelt kan die beleving totaal anders zijn. Wellicht ligt je dan niet wakker, maar draai je je om in de wetenschap dat het je iets oplevert.

In Nederland wordt een afstand van 400 á 500 meter gehanteerd tussen een woning en een windturbine. Dit zijn normen die al een jaar of 10 geleden zijn vastgelegd. De vraag is echter of deze afstand nog wel juist is. 10 jaar geleden waren er nog geen windturbines met een tiphoogte van 200 meter of nog hoger. In Denemarken hanteert men een vermenigvuldigingsfactor 4 in de relatie tussen hoogte en afstand. Bij een tiphoogte van 200 meter dient een minimale afstand van afstand van 800 meter aangehouden worden. Gezien deze afstand dan kan het nogal lastig worden om zo’n windturbine te kunnen plaatsen. Zijn er woningen binnen die afstand aanwezig dan moeten er maatregelen worden genomen om (geluid)overlast te beperken.

Vanuit de natuur en milieu lijkt het als of er verschillend wordt gekeken tegen windturbines. De plaats is bepalend voor de effecten. Onlangs sprak ik een ecoloog van een natuurorganisatie en die gaf kort en bondig aan dat een windturbine met een tiphoogte van meer dan 200 meter geen significant effect heeft op flora en fauna. Natuurlijk vliegt er wel eens een vogel tegen een turbine aanvliegt maar is dat onacceptabel? Vergelijk het eens het rijden in de auto? Laat je jouw auto staan omdat je wel eens een vogel kunt aanrijden? Wat ik vaak zie is dat bij verzet tegen initiatieven alles uit de kast wordt getrokken om een initiatief in de kiem te smoren. Schieten met hagel, dan raak je altijd wel wat.

Hetzelfde geldt ook min of meer in het verzet tegen de aanleg van zonneparken. Je kunt deze goed inpassen in het landschap. Een coulisselandschap leent zich daar bij uitstek voor. Biodiversiteit neemt bij een zonnepark niet af. De grond wordt tegenwoordig zo intensief gebruikt (mais (een exoot) en groene raaigraswoestijnen) dat het bodemleven geheel is verstoord. Weidevogels tref je er amper meer aan. Ecologisch gezien kan het bodemleven en de flora zich mogelijk herstellen gedurende de levensduur van zo’n zonnepark omdat de grond onder de panelen niet meer wordt bemest. Ook hoor je roepen dat het gebruik van agrarische gronden voor de aanleg van zonneparken niet te koste mag gaan van de voedselproductie. Is er geen sprake van intensief gebruik en van overproductie? Zou het niets minder intensief kunnen of moeten? Wat is de opbrengst per hectare mais, aardappelen, grasland of zonnepanelen?

Mijn opa komt thuis van zijn werk in de timmerwerkplaats. Dat thuis is in het “Rode Dorp” in Steenwijk. Een klein arbeidershuisje, maar in mijn beleving een fijne warme plek waar ik heel graag logeerde. Overgrootouders aan de andere kant van het steegje, op de kopse kant van het huizenblok staat het kruidenierswinkeltje van Tante Jantje, een oudtante.

Opa heeft een grote plaat hout bij zich. Daarop komt een papier met een foto van een besnorde man. Er komt plastic overheen en dat geheel wordt pontificaal in het voortuintje gezet, voor het raam. “Wie is die man opa?”. “Dat is Drees, en die zorgt voor ons als we niet meer kunnen werken “. Het is 1956, ik ben goed 4 jaar oud en de AOW wordt ingevoerd.

Van opa hoor ik verhalen over Domela Nieuwenhuis, over onderlinge ziekenfondsen en het verzet van de werkgevers. Mijn overgrootvader, ook timmerman en oprichter van de “ziekenbusse”is er een keer om ontslagen. En ik hoor verhalen over kerken waarin de rijken een plaats huren en de armeren moeten wachten tot er een lamp uitgaat en ze de vrije plaatsen mogen innemen. Er worden nieuwe kerken gesticht, vrije zendingsgemeenten die niet onder het juk van de “Staatskerk” vallen.

Mijn andere opa, smid, heeft een lijfspreuk:” de heren gooien elkaar de bal toe en de arbeiders vechten elkaar de tent uit “.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik theologie ging studeren. Ik las over ds Jan de Liefde die in Amsterdam probeerde de arbeiders “te verheffen “. Hij stichtte “tot Heil des Volks “. Dromend van een betere, rechtvaardiger wereld.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik dominee werd, eerst in Balk, daarna Varsseveld en tenslotte (letterlijk) in Wierden.

Terwijl mijn vader zich inzette in de vakbond, mijn oudste broer uiteindelijk wethouder voor de PvdA werd, was ik predikant. En in de Hervormde Kerk was voor predikanten geen ruimte voor politiek actief zijn. Ik heb dat altijd wat gevoeld als een “Berufsverbot”. Terwijl gereformeerde collega’s ongeremd actief waren in de ARP. Maar dat had natuurlijk met de oude Abraham Kuyper te maken die een echte zuil oprichtte: een kerk, een krant, een partij en een universiteit.

Mijn vader geloofde in de “doorbraak”: je juist niet opsluiten in een zuil, maar als christen midden in die maatschappij staan. Altijd verbinding zoeken, altijd samenwerken waar het kan, zonder je identiteit te verliezen. Geen christelijke scholen maar naar de openbare school. Later heb ik met onze kinderen een andere keuze gemaakt. Omdat de kloof tussen thuis en school te groot werd.

Actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld

Ik denk dat uit die herinneringen voor mij het woord “progressief” zijn invulling heeft gekregen: actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld. Is dat waar het uiteindelijk over gaat als we kijken naar de “gele hesjes” in Frankrijk?

Een onderklasse die geen dromen meer heeft? En daar ligt voor mij de verbinding tussen geloof en maatschappij. Om die oude collega Domela te citeren (voordat hij definitief de kansel heeft verlaten) als hij vertelt over een preek die hij op 25 november 1877 heeft gehouden:

De preek handelde over Rom. 13:8: ‘wie den ander liefheeft, heeft de wet vervuld’. Het was met recht een sociale of wil men liever socialistische preek.(..). Hoe vreemd moet het menigeen in de ooren hebben geklonken van den kansel te hooren zeggen: ‘goed drinkwater, goede woningen, goed voedsel en goed onderwijs voor allen – ze leggen de schoonste getuigenis af van den godsdienstigen zin, die woont in hen, aan wien de belangen van stad en land zijn toevertrouwd’. En als ik dan aan het einde de vraag stel: hebben we godsdienst, nog godsdienst of reeds godsdienst? dan antwoord ik daarop: ‘op die vraag kan alleen het leven antwoord geven.

(uit: van christen tot anarchist”)

Ik begon met het woord “progressief” met een vraagteken. Ik ben nu sinds november 2017 met emeritaat (in gewoon Nederlands: met pensioen) als predikant van de Kapel in Wierden. Maar ik geloof nog steeds in een betere rechtvaardiger samenleving en ik vind nog steeds inspiratie in dat oude boek, die zo vaak verguisde Bijbel. En daarom ben ik lid van de enige echte progressieve partij in Wierden. Een partij die nog dromen heeft.

Het PPW.

Mijn opa komt thuis van zijn werk in de timmerwerkplaats. Dat thuis is in het “Rode Dorp” in Steenwijk. Een klein arbeidershuisje, maar in mijn beleving een fijne warme plek waar ik heel graag logeerde. Overgrootouders aan de andere kant van het steegje, op de kopse kant van het huizenblok staat het kruidenierswinkeltje van Tante Jantje, een oudtante.

Opa heeft een grote plaat hout bij zich. Daarop komt een papier met een foto van een besnorde man. Er komt plastic overheen en dat geheel wordt pontificaal in het voortuintje gezet, voor het raam. “Wie is die man opa?”. “Dat is Drees, en die zorgt voor ons als we niet meer kunnen werken “. Het is 1956, ik ben goed 4 jaar oud en de AOW wordt ingevoerd.

Van opa hoor ik verhalen over Domela Nieuwenhuis, over onderlinge ziekenfondsen en het verzet van de werkgevers. Mijn overgrootvader, ook timmerman en oprichter van de “ziekenbusse”is er een keer om ontslagen. En ik hoor verhalen over kerken waarin de rijken een plaats huren en de armeren moeten wachten tot er een lamp uitgaat en ze de vrije plaatsen mogen innemen. Er worden nieuwe kerken gesticht, vrije zendingsgemeenten die niet onder het juk van de “Staatskerk” vallen.

Mijn andere opa, smid, heeft een lijfspreuk:” de heren gooien elkaar de bal toe en de arbeiders vechten elkaar de tent uit “.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik theologie ging studeren. Ik las over ds Jan de Liefde die in Amsterdam probeerde de arbeiders “te verheffen “. Hij stichtte “tot Heil des Volks “. Dromend van een betere, rechtvaardiger wereld.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik dominee werd, eerst in Balk, daarna Varsseveld en tenslotte (letterlijk) in Wierden.

Terwijl mijn vader zich inzette in de vakbond, mijn oudste broer uiteindelijk wethouder voor de PvdA werd, was ik predikant. En in de Hervormde Kerk was voor predikanten geen ruimte voor politiek actief zijn. Ik heb dat altijd wat gevoeld als een “Berufsverbot”. Terwijl gereformeerde collega’s ongeremd actief waren in de ARP. Maar dat had natuurlijk met de oude Abraham Kuyper te maken die een echte zuil oprichtte: een kerk, een krant, een partij en een universiteit.

Mijn vader geloofde in de “doorbraak”: je juist niet opsluiten in een zuil, maar als christen midden in die maatschappij staan. Altijd verbinding zoeken, altijd samenwerken waar het kan, zonder je identiteit te verliezen. Geen christelijke scholen maar naar de openbare school. Later heb ik met onze kinderen een andere keuze gemaakt. Omdat de kloof tussen thuis en school te groot werd.

Actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld

Ik denk dat uit die herinneringen voor mij het woord “progressief” zijn invulling heeft gekregen: actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld. Is dat waar het uiteindelijk over gaat als we kijken naar de “gele hesjes” in Frankrijk?

Een onderklasse die geen dromen meer heeft? En daar ligt voor mij de verbinding tussen geloof en maatschappij. Om die oude collega Domela te citeren (voordat hij definitief de kansel heeft verlaten) als hij vertelt over een preek die hij op 25 november 1877 heeft gehouden:

De preek handelde over Rom. 13:8: ‘wie den ander liefheeft, heeft de wet vervuld’. Het was met recht een sociale of wil men liever socialistische preek.(..). Hoe vreemd moet het menigeen in de ooren hebben geklonken van den kansel te hooren zeggen: ‘goed drinkwater, goede woningen, goed voedsel en goed onderwijs voor allen – ze leggen de schoonste getuigenis af van den godsdienstigen zin, die woont in hen, aan wien de belangen van stad en land zijn toevertrouwd’. En als ik dan aan het einde de vraag stel: hebben we godsdienst, nog godsdienst of reeds godsdienst? dan antwoord ik daarop: ‘op die vraag kan alleen het leven antwoord geven.

(uit: van christen tot anarchist”)

Ik begon met het woord “progressief” met een vraagteken. Ik ben nu sinds november 2017 met emeritaat (in gewoon Nederlands: met pensioen) als predikant van de Kapel in Wierden. Maar ik geloof nog steeds in een betere rechtvaardiger samenleving en ik vind nog steeds inspiratie in dat oude boek, die zo vaak verguisde Bijbel. En daarom ben ik lid van de enige echte progressieve partij in Wierden. Een partij die nog dromen heeft.

Het PPW.

Eén van de verplichtingen die de Europese Unie haar lidstaten heeft opgelegd is het beschermen van de biodiversiteit binnen Europa. De lidstaten doen dit onder andere door het aanwijzen en in stand houden van bijzondere gebieden die samen de parels van de Europese natuur vormen. Naast de Sallandse Heuvelrug is ook het Wierdense veld aangewezen als Natura 2000 gebied.

PPW is voor het robuuster maken van de natuur en het handhaven en op den duur vergroten van de biodiversiteit. De wereld kan niet zonder biodiversiteit! Soorten en ecosystemen zorgen bijvoorbeeld voor de productie van zuurstof, bestuiving van planten (waaronder landbouwgewassen) en waterzuivering. Biodiversiteit betekent voor de mens voedsel, bouwmateriaal, brandstof en grondstoffen en medicijnen.

PPW stemt in met de adviesnota. Omdat er sprake is van een bestemmingswijziging in Hellendoorn en Wierden is het gewenst om daar waar nodig mogelijk zaken te combineren in een provinciaal inpassingsplan (PIP). Hellendoorn geeft aan bereid te zijn om te kiezen voor een PIP. Daarnaast is een PIP een eenvoudiger instrument om te komen tot een procedure, waarbij de provincie als verantwoordelijke meer zelf de planning kan bepalen.

PPW vindt het maatschappelijk draagvlak voor Natura 2000 ook belangrijk. Het moet een levend project blijven, dat niet alleen gedragen wordt door de Europese Commissie, lidstaten en experts, maar ook door de inwoners van Wierden. Het is dan ook van groot belang dat de omwonenden/belanghebbenden en de gemeente voldoende betrokken worden bij de totstandkoming van de het PIP. Door in te stemmen blijft de gemeente een belangrijke schakel in de gebiedsprocessen en behoudt het de mogelijkheid tot het indienen van een zienswijze.

Eén van de verplichtingen die de Europese Unie haar lidstaten heeft opgelegd is het beschermen van de biodiversiteit binnen Europa. De lidstaten doen dit onder andere door het aanwijzen en in stand houden van bijzondere gebieden die samen de parels van de Europese natuur vormen. Naast de Sallandse Heuvelrug is ook het Wierdense veld aangewezen als Natura 2000 gebied.

PPW is voor het robuuster maken van de natuur en het handhaven en op den duur vergroten van de biodiversiteit. De wereld kan niet zonder biodiversiteit! Soorten en ecosystemen zorgen bijvoorbeeld voor de productie van zuurstof, bestuiving van planten (waaronder landbouwgewassen) en waterzuivering. Biodiversiteit betekent voor de mens voedsel, bouwmateriaal, brandstof en grondstoffen en medicijnen.

PPW stemt in met de adviesnota. Omdat er sprake is van een bestemmingswijziging in Hellendoorn en Wierden is het gewenst om daar waar nodig mogelijk zaken te combineren in een provinciaal inpassingsplan (PIP). Hellendoorn geeft aan bereid te zijn om te kiezen voor een PIP. Daarnaast is een PIP een eenvoudiger instrument om te komen tot een procedure, waarbij de provincie als verantwoordelijke meer zelf de planning kan bepalen.

PPW vindt het maatschappelijk draagvlak voor Natura 2000 ook belangrijk. Het moet een levend project blijven, dat niet alleen gedragen wordt door de Europese Commissie, lidstaten en experts, maar ook door de inwoners van Wierden. Het is dan ook van groot belang dat de omwonenden/belanghebbenden en de gemeente voldoende betrokken worden bij de totstandkoming van de het PIP. Door in te stemmen blijft de gemeente een belangrijke schakel in de gebiedsprocessen en behoudt het de mogelijkheid tot het indienen van een zienswijze.

Graag willen we iedereen informeren over de standpunten die de fractie van PPW heeft ingenomen over de besluitvorming over de Nota Meerjarenbeleid 2019-2022 en de over de begroting 2019.

Standpunten die we met behulp van steunfractieleden, -adviseurs en de bouwersgroep hebben kunnen formuleren en uitspreken. Dank daarvoor, zonder jullie hadden we het niet gered!

Het was dit jaar een lastige opgave om de begroting vast te stellen.

Normaal gesproken geeft de raad in mei met de besluitvorming inzake de nota Meerjarenbeleid de richting aan voor het opstellen van de begroting die dan in het najaar wordt behandeld. Maar de raad had met deze afwijkende procedure in verband met de verkiezingen ingestemd om daarmee het nieuwe college de gelegenheid te bieden om met een sprankelende nota Meerjarenbeleid en met een ambitieuze en sluitende begroting te komen.

Echter beide zo belangrijke nota’s boden geen enkele inkijk op visie en ambities voor de komende vier jaar!

Het college wil 2 miljoen euro reserveren voor eventuele toekomstige tekorten in het Sociaal domein en verder was er was €600.000 over om ambities te kunnen bekostigen. Welke ambities dat dan kunnen zijn heeft het college niet duidelijk kunnen maken.

Dit bood de verschillende partijen de gelegenheid om dan zelf met ideeën te komen. Dat gebeurde dan ook volop.

Helaas zijn de meeste voorstellen en ideeën gesneuveld of dermate aangepast dat er weinig concreets uit voort is gevloeid. Reacties van het college zoals: ‘we gaan bezien of het mogelijk is’, ‘we gaan de mogelijkheid te onderzoeken om’, enzovoort voerden de boventoon.

Platform Progressief Wierden heeft zelf samen met de ChristenUnie een aantal amendementen ingediend bij de begroting:

De introductie van een groene “aanschaflening “

De introductie van een groene “aanschafsubsidie”

Het voorstel om van de 2 miljoen euro reserve voor sociaal domein €250.000 in te zetten om daarmee de door ons zo gewenste duurzame ontwikkelingen mogelijk te maken.

Geen van deze amendementen haalde helaas een meerderheid!

Waardoor het college en door de meerderheid in de raad ondersteund wel voor gekozen is (CDA, NEW, CU), vormde voor PPW nou juist weer een onbegrijpelijke keuze.

De aankoop van kavels op de Esrand, bestemd voor de toekomstige bouw van evangelische school De Passie is voor PPW onverteerbaar. Er is een bedrag mee gemoeid van €2.275.000,-.

Een stuk grond waarvan we ruim veertig jaren lang de rentelasten (€70.000 jaarlijks!) zien terug komen in onze gemeentelijke begroting zonder dat daar gebruik van kan worden gemaakt maakt het voor ons een zeer onverstandig besluit.

De procedure rondom de aankoop van deze gronden was dermate ondoorzichtig dat PPW in juli heeft tegengestemd. Wij hadden het gevoel dat er over een nacht ijs werd gegaan en dat er geen zorgvuldige afweging werd gemaakt.. Er werd op een koop aangedrongen zonder deugdelijke onderbouwing voor ons als raad en dat vinden wij onverteerbaar.

De antwoorden op de vragen die we vervolgens naar het college gestuurd hebben boden net zo min duidelijkheid als de mondelinge antwoorden tijdens de commissievergadering en raadsvergadering over dit onderwerp op 10 juli.

Bijzonder is vervolgens dat er dan drie dagen later een brief van het college richting de raad gaat dat zij na aankoop kennis hebben genomen van het feit dat de verkopende partij de percelen voor €1.150.000 had aangekocht en dat dit prijsverschil aanleiding was om de gesprekken te hervatten. Een verschil van ruim 1 miljoen euro! Tot op de dag van vandaag hebben wij niets vernomen over de inhoud van deze gesprekken. Zou het College echt verwacht hebben dat de verkoper de prijs zonder slag of stoot zou verlagen?

Een andere grote zorg is dat er zoals het er nu uitziet pas vanaf 2022 geld kan worden gereserveerd voor de Passie . De keuze voor deze locatie, straks mooi gelegen aan de rand van de gemeente Wierden, maakt dat een beeldbepalend en duurzaam gebouw eigenlijk nodig is. Dat zal de bouw alleen maar veel duurder maken.

Tel daarbij op de stijgende bouwkosten dan kun je concluderen dat we, met de motie van 2017 in de zak waarin de meerderheid van de raad stelt dat de bouwkosten moeten worden betaald uit de te ontvangen rijksmiddelen (7 miljoen) – nog heel wat jaren moeten sparen. We ontvangen namelijk afhankelijk van het leerlingenaantal jaarlijks zo’n €350.000.

Volgens recent onderzoek van de VNG zijn de bouwkosten 40% hoger dan de rijksmiddelen! Alleen dat verschil al gaat ons bijna 2 miljoen euro meer kosten dan we van het rijk ontvangen.

Deze aankoop met deze lasten en -naar ons idee- om meerdere redenen ongeschikte locatie- (te dicht bij een snelweg = uitstoot fijnstof) maakte dat PPW dit jaar voor het eerst in haar bestaan niet kon instemmen met de begroting.

Ook de VVD hekelde het genomen besluit en kwam met een motie van afkeuring richting wethouder Braamhaar. In de (steun)fractie is uitvoerig gesproken over deze motie. Conclusie was dat een collegiaal bestuur -zoals het college van Wierden- gezamenlijk verantwoordelijk is en niet alleen een (net aangetreden) wethouder. De VVD hield vast aan haar standpunt. Daarom hebben we de motie ook al waren we het er inhoudelijk misschien wel mee eens niet ondersteund.

Bovendien … never fight a battle like it is your last battle (Nancy Pelosi).

Het amendement van PPW om een parkje te ontwikkelen in het centrum van Enter en waar we maximaal €25.000 voor hebben gevraagd, haalde het wel maar het mocht niets kosten. Geen €25.000 dus. Erg bijzonder! Vooral ook omdat NEW, net als PPW, het parkje als actiepunt in haar verkiezingsprogramma had opgenomen. Bijzonder toch om dan niet in te stemmen met dit amendement.

Een andere PPW wens was een gedeeltelijke verharding van een pad tussen de Lage Dijk en de Ypeloweg in Enter. Deze werd “sympathiek” gevonden maar haalde de eindstreep uiteindelijk niet. De verharding maakt de toegang tot het buitengebied mogelijk voor rolstoelgebruikers. Jammer dat we dit niet voor elkaar hebben gekregen.

Volgende keer beter zullen we maar zeggen!

Bij de nota meerjarenbeleid hebben we verder een motie ingediend om de gelden die de gemeente jaarlijks ontvangt om in te kunnen zetten voor kinderen die in armoede opgroeien daar ook daadwerkelijk voor te gebruiken. In 2018 ontving de gemeente daar €89.000 voor en in september bleek daar nog €50.000 van te resteren en die blijkt vervolgens via de algemene reserve gewoon te verdwijnen!

De motie kon rekenen op steun van een meerderheid van de Raad. Alle partijen met uitzondering van NEW.

Er werd nog gediscussieerd over de aanleg van vrij liggende fietspaden en CDA en NEW waren van mening dat dit nog eens onderzocht diende te worden terwijl op basis van eerder onderzoek door Bureau Goudappel Coffeng al door de Raad in maart 2018 besloten was om daar vanaf te zien en te gaan voor fietssuggestiestroken. Tsja…

Ook de vervanging van de sportaccomodatie aan de Wilhelminastraat is op de lange baan geschoven, een motie van VVD en PPW om daar m.i.v. 2019 structureel geld voor gaan te reserveren haalde het niet.

Grappig om vervolgens op Facebook een bericht van het CDA te lezen dat zij dit punt wel binnengesleept hebben? Misschien zou je dat zelfs wel fake news kunnen noemen.

Kortom urenlang en bijna twee avonden lang vergaderen met uiteindelijk heel weinig concreet resultaat.

Hopelijk zal de nota meerjarenbeleid van 2019 meer dadendrang en ambitie tonen.

We sluiten af met een oproep voor iedereen om actief mee te denken bij onze fractievergaderingen door die te bezoeken en natuurlijk is iedereen ook op de zogenaamde “open huis” bijeenkomsten van harte welkom. Ook worden raadsleden vaak uitgenodigd voor soms boeiende excursies . In veel gevallen kunnen leden daar bij aansluiten. Als je interesse hebt laat het ons vooral weten.

Juist voor een kleine fractie als de onze van groot belang.

P.S. Het eerstvolgende open huis gaat over Natura 2000/Wierdenseveld, op 29 november Gemeentehuis wierden, aanvang 19.30 uur.

De fractie, Roselien Slagers en Sander Salakory.

Graag willen we iedereen informeren over de standpunten die de fractie van PPW heeft ingenomen over de besluitvorming over de Nota Meerjarenbeleid 2019-2022 en de over de begroting 2019.

Standpunten die we met behulp van steunfractieleden, -adviseurs en de bouwersgroep hebben kunnen formuleren en uitspreken. Dank daarvoor, zonder jullie hadden we het niet gered!

Het was dit jaar een lastige opgave om de begroting vast te stellen.

Normaal gesproken geeft de raad in mei met de besluitvorming inzake de nota Meerjarenbeleid de richting aan voor het opstellen van de begroting die dan in het najaar wordt behandeld. Maar de raad had met deze afwijkende procedure in verband met de verkiezingen ingestemd om daarmee het nieuwe college de gelegenheid te bieden om met een sprankelende nota Meerjarenbeleid en met een ambitieuze en sluitende begroting te komen.

Echter beide zo belangrijke nota’s boden geen enkele inkijk op visie en ambities voor de komende vier jaar!

Het college wil 2 miljoen euro reserveren voor eventuele toekomstige tekorten in het Sociaal domein en verder was er was €600.000 over om ambities te kunnen bekostigen. Welke ambities dat dan kunnen zijn heeft het college niet duidelijk kunnen maken.

Dit bood de verschillende partijen de gelegenheid om dan zelf met ideeën te komen. Dat gebeurde dan ook volop.

Helaas zijn de meeste voorstellen en ideeën gesneuveld of dermate aangepast dat er weinig concreets uit voort is gevloeid. Reacties van het college zoals: ‘we gaan bezien of het mogelijk is’, ‘we gaan de mogelijkheid te onderzoeken om’, enzovoort voerden de boventoon.

Platform Progressief Wierden heeft zelf samen met de ChristenUnie een aantal amendementen ingediend bij de begroting:

De introductie van een groene “aanschaflening “

De introductie van een groene “aanschafsubsidie”

Het voorstel om van de 2 miljoen euro reserve voor sociaal domein €250.000 in te zetten om daarmee de door ons zo gewenste duurzame ontwikkelingen mogelijk te maken.

Geen van deze amendementen haalde helaas een meerderheid!

Waardoor het college en door de meerderheid in de raad ondersteund wel voor gekozen is (CDA, NEW, CU), vormde voor PPW nou juist weer een onbegrijpelijke keuze.

De aankoop van kavels op de Esrand, bestemd voor de toekomstige bouw van evangelische school De Passie is voor PPW onverteerbaar. Er is een bedrag mee gemoeid van €2.275.000,-.

Een stuk grond waarvan we ruim veertig jaren lang de rentelasten (€70.000 jaarlijks!) zien terug komen in onze gemeentelijke begroting zonder dat daar gebruik van kan worden gemaakt maakt het voor ons een zeer onverstandig besluit.

De procedure rondom de aankoop van deze gronden was dermate ondoorzichtig dat PPW in juli heeft tegengestemd. Wij hadden het gevoel dat er over een nacht ijs werd gegaan en dat er geen zorgvuldige afweging werd gemaakt.. Er werd op een koop aangedrongen zonder deugdelijke onderbouwing voor ons als raad en dat vinden wij onverteerbaar.

De antwoorden op de vragen die we vervolgens naar het college gestuurd hebben boden net zo min duidelijkheid als de mondelinge antwoorden tijdens de commissievergadering en raadsvergadering over dit onderwerp op 10 juli.

Bijzonder is vervolgens dat er dan drie dagen later een brief van het college richting de raad gaat dat zij na aankoop kennis hebben genomen van het feit dat de verkopende partij de percelen voor €1.150.000 had aangekocht en dat dit prijsverschil aanleiding was om de gesprekken te hervatten. Een verschil van ruim 1 miljoen euro! Tot op de dag van vandaag hebben wij niets vernomen over de inhoud van deze gesprekken. Zou het College echt verwacht hebben dat de verkoper de prijs zonder slag of stoot zou verlagen?

Een andere grote zorg is dat er zoals het er nu uitziet pas vanaf 2022 geld kan worden gereserveerd voor de Passie . De keuze voor deze locatie, straks mooi gelegen aan de rand van de gemeente Wierden, maakt dat een beeldbepalend en duurzaam gebouw eigenlijk nodig is. Dat zal de bouw alleen maar veel duurder maken.

Tel daarbij op de stijgende bouwkosten dan kun je concluderen dat we, met de motie van 2017 in de zak waarin de meerderheid van de raad stelt dat de bouwkosten moeten worden betaald uit de te ontvangen rijksmiddelen (7 miljoen) – nog heel wat jaren moeten sparen. We ontvangen namelijk afhankelijk van het leerlingenaantal jaarlijks zo’n €350.000.

Volgens recent onderzoek van de VNG zijn de bouwkosten 40% hoger dan de rijksmiddelen! Alleen dat verschil al gaat ons bijna 2 miljoen euro meer kosten dan we van het rijk ontvangen.

Deze aankoop met deze lasten en -naar ons idee- om meerdere redenen ongeschikte locatie- (te dicht bij een snelweg = uitstoot fijnstof) maakte dat PPW dit jaar voor het eerst in haar bestaan niet kon instemmen met de begroting.

Ook de VVD hekelde het genomen besluit en kwam met een motie van afkeuring richting wethouder Braamhaar. In de (steun)fractie is uitvoerig gesproken over deze motie. Conclusie was dat een collegiaal bestuur -zoals het college van Wierden- gezamenlijk verantwoordelijk is en niet alleen een (net aangetreden) wethouder. De VVD hield vast aan haar standpunt. Daarom hebben we de motie ook al waren we het er inhoudelijk misschien wel mee eens niet ondersteund.

Bovendien … never fight a battle like it is your last battle (Nancy Pelosi).

Het amendement van PPW om een parkje te ontwikkelen in het centrum van Enter en waar we maximaal €25.000 voor hebben gevraagd, haalde het wel maar het mocht niets kosten. Geen €25.000 dus. Erg bijzonder! Vooral ook omdat NEW, net als PPW, het parkje als actiepunt in haar verkiezingsprogramma had opgenomen. Bijzonder toch om dan niet in te stemmen met dit amendement.

Een andere PPW wens was een gedeeltelijke verharding van een pad tussen de Lage Dijk en de Ypeloweg in Enter. Deze werd “sympathiek” gevonden maar haalde de eindstreep uiteindelijk niet. De verharding maakt de toegang tot het buitengebied mogelijk voor rolstoelgebruikers. Jammer dat we dit niet voor elkaar hebben gekregen.

Volgende keer beter zullen we maar zeggen!

Bij de nota meerjarenbeleid hebben we verder een motie ingediend om de gelden die de gemeente jaarlijks ontvangt om in te kunnen zetten voor kinderen die in armoede opgroeien daar ook daadwerkelijk voor te gebruiken. In 2018 ontving de gemeente daar €89.000 voor en in september bleek daar nog €50.000 van te resteren en die blijkt vervolgens via de algemene reserve gewoon te verdwijnen!

De motie kon rekenen op steun van een meerderheid van de Raad. Alle partijen met uitzondering van NEW.

Er werd nog gediscussieerd over de aanleg van vrij liggende fietspaden en CDA en NEW waren van mening dat dit nog eens onderzocht diende te worden terwijl op basis van eerder onderzoek door Bureau Goudappel Coffeng al door de Raad in maart 2018 besloten was om daar vanaf te zien en te gaan voor fietssuggestiestroken. Tsja…

Ook de vervanging van de sportaccomodatie aan de Wilhelminastraat is op de lange baan geschoven, een motie van VVD en PPW om daar m.i.v. 2019 structureel geld voor gaan te reserveren haalde het niet.

Grappig om vervolgens op Facebook een bericht van het CDA te lezen dat zij dit punt wel binnengesleept hebben? Misschien zou je dat zelfs wel fake news kunnen noemen.

Kortom urenlang en bijna twee avonden lang vergaderen met uiteindelijk heel weinig concreet resultaat.

Hopelijk zal de nota meerjarenbeleid van 2019 meer dadendrang en ambitie tonen.

We sluiten af met een oproep voor iedereen om actief mee te denken bij onze fractievergaderingen door die te bezoeken en natuurlijk is iedereen ook op de zogenaamde “open huis” bijeenkomsten van harte welkom. Ook worden raadsleden vaak uitgenodigd voor soms boeiende excursies . In veel gevallen kunnen leden daar bij aansluiten. Als je interesse hebt laat het ons vooral weten.

Juist voor een kleine fractie als de onze van groot belang.

P.S. Het eerstvolgende open huis gaat over Natura 2000/Wierdenseveld, op 29 november Gemeentehuis wierden, aanvang 19.30 uur.

De fractie, Roselien Slagers en Sander Salakory.

Tijdens de laatste ledenvergadering heeft Henk van Dieten de voorzittershamer neergelegd. We namen deze avond echter afscheid van twee van onze bestuursleden. Ook Jos Otter is deze avond als bestuurslid afgetreden. Jos is jarenlang een rots in de branding geweest en volgens ons, maar ook volgens Jos, is het neerleggen van een nevenfunctie een mooi moment voor reflectie. Daarom stelden wij haar een aantal vragen.

Jos, waarom heb je destijds ‘ja’ gezegd op de vraag om een bijdrage te leveren aan het bestuur van het PPW?

“In onze prachtige gemeente Wierden is het voor mij heel belangrijk dat we zo sociaal, duurzaam en gezond mogelijk met elkaar samenleven. Dit betekent dat iedereen zijn of haar, kleinere of grotere, steentje daaraan bij kan dragen. Zo leggen we sterk de nadruk op het woord ‘samen’ in ‘samenleven’. Dit is waar het PPW voor staat! Door begrip voor elkaar te hebben en oprechte interesse, kunnen we lokaal, maar ook daarbuiten, erg veel samen bereiken.”

Hoe denk je terug op jouw periode binnen het bestuur?

“Ik heb een hele fijne periode gehad. In mijn functie heb ik veel mensen leren kennen en heb ik ook van veel deskundige mensen mogen leren. De afgelopen periode hebben we ook als bestuur geprobeerd zoveel mogelijk onderwerpen op de agenda en in de publiciteit te krijgen. Vanuit standpunten waar wij écht voor staan! Helaas heeft dit niet geleid tot het resultaat wat we hadden gehoopt bij de laatste verkiezingen. Dat is zeker jammer.”

We hadden je graag nog in het bestuur gehad. Maar wat heeft je doen besluiten om met deze bestuursfunctie, die je geweldig ligt, te stoppen? En ben je dan ook helemaal weg?

“Omdat mijn studie in deze fase van mijn leven aandacht vraagt, maak ik op dit moment de keuze om hier de focus op te leggen. Ik blijf natuurlijk volmondig ‘ja’ zeggen tegen de punten waar het PPW voor staat. Wellicht komt er op termijn opnieuw een ‘ja’ op de vraag om opnieuw een bijdrage te leveren aan onze gemeente. Ik stop nu als bestuurslid, maar helemaal weg ben ik absoluut niet!

Jos, mogen wij je alsjeblieft bedanken voor jouw inbreng binnen de partij? We hebben geweldig veel aan je gehad en we verliezen je heus niet uit het oog! Die ‘ja’, die komt wel!

Tijdens de laatste ledenvergadering heeft Henk van Dieten de voorzittershamer neergelegd. We namen deze avond echter afscheid van twee van onze bestuursleden. Ook Jos Otter is deze avond als bestuurslid afgetreden. Jos is jarenlang een rots in de branding geweest en volgens ons, maar ook volgens Jos, is het neerleggen van een nevenfunctie een mooi moment voor reflectie. Daarom stelden wij haar een aantal vragen.

Jos, waarom heb je destijds ‘ja’ gezegd op de vraag om een bijdrage te leveren aan het bestuur van het PPW?

“In onze prachtige gemeente Wierden is het voor mij heel belangrijk dat we zo sociaal, duurzaam en gezond mogelijk met elkaar samenleven. Dit betekent dat iedereen zijn of haar, kleinere of grotere, steentje daaraan bij kan dragen. Zo leggen we sterk de nadruk op het woord ‘samen’ in ‘samenleven’. Dit is waar het PPW voor staat! Door begrip voor elkaar te hebben en oprechte interesse, kunnen we lokaal, maar ook daarbuiten, erg veel samen bereiken.”

Hoe denk je terug op jouw periode binnen het bestuur?

“Ik heb een hele fijne periode gehad. In mijn functie heb ik veel mensen leren kennen en heb ik ook van veel deskundige mensen mogen leren. De afgelopen periode hebben we ook als bestuur geprobeerd zoveel mogelijk onderwerpen op de agenda en in de publiciteit te krijgen. Vanuit standpunten waar wij écht voor staan! Helaas heeft dit niet geleid tot het resultaat wat we hadden gehoopt bij de laatste verkiezingen. Dat is zeker jammer.”

We hadden je graag nog in het bestuur gehad. Maar wat heeft je doen besluiten om met deze bestuursfunctie, die je geweldig ligt, te stoppen? En ben je dan ook helemaal weg?

“Omdat mijn studie in deze fase van mijn leven aandacht vraagt, maak ik op dit moment de keuze om hier de focus op te leggen. Ik blijf natuurlijk volmondig ‘ja’ zeggen tegen de punten waar het PPW voor staat. Wellicht komt er op termijn opnieuw een ‘ja’ op de vraag om opnieuw een bijdrage te leveren aan onze gemeente. Ik stop nu als bestuurslid, maar helemaal weg ben ik absoluut niet!

Jos, mogen wij je alsjeblieft bedanken voor jouw inbreng binnen de partij? We hebben geweldig veel aan je gehad en we verliezen je heus niet uit het oog! Die ‘ja’, die komt wel!

In de ledenvergadering van woensdag 17 oktober heb ik, Henk van Dieten, de voorzittershamer voor het laatst gehanteerd. Reden genoeg om even terug te blikken op een periode van ruim elf en een half jaar PPW.

Vanaf de oprichting van het PPW, zo’n twintig jaar geleden, ben ik lid van PPW geweest. Maar de eerste jaren wel “slapend lid”. Na een eerdere periode als voorzitter van de Wierdense PvdA en druk met mijn werk in het onderwijs had ik even geen behoefte om politiek actief te zijn.

Maar ja, het liep anders. Peet Lub en Pelle Mug hadden begin 2007 de opdracht gekregen een nieuwe voorzitter te zoeken. Ik zat thuis na een heupoperatie en moest ze dus wel ontvangen. Bovendien was mijn pensioen in aantocht en dus had ik ook geen argumenten om ‘nee’ te zeggen tegen hun verzoek.

Wel heb ik de leden in de vergadering waarin ik gekozen moest worden gewaarschuwd: ik woon in het buitengebied, mijn werk en vrije tijd spelen zich af buiten Wierden: eigenlijk ken ik Wierden en de Wierdenaren (en natuurlijk ook Enternaren) eigenlijk maar matig. Het mocht niet baten, gerustgesteld door mijn verzekering dat ik geen politieke ambities koesterde, werd ik dat voorjaar als voorzitter gekozen.

Ik heb er nooit spijt van gehad! Ik heb Wierden beter leren kennen en vooral veel aardige ,bevlogen mensen van het PPW.

Waarvoor heb ik mij als voorzitter ingezet?

In die ruim tien jaar heeft het bestuur, in regelmatig wisselende samenstelling, gewerkt aan:

• Het professionaliseren van de organisatie: denk aan reglementen, handleidingen, maar ook aan communicatie

• Het organiseren van alle activiteiten ten behoeve van de politieke continuïteit: verkiezingsprogramma’s, kieslijsten, campagnes

• Ondersteunen van de politieke vertegenwoordigers: raadsleden en wethouder

Niet in alles is mijn voorzitterschap geslaagd te noemen. Het ledental en vooral de aanwas van jonge leden blijft nog steeds een punt van zorg.

Het politieke klimaat is in die afgelopen jaren veranderd, ook in Wierden. Het is dan ook noodzakelijk dat er een nieuwe voorzitter aantreedt met nieuw elan en enthousiasme. Ik ben dan ook verheugd met het initiatief om onder die nieuwe voorzitter aan de slag te gaan met een aantal themagroepen onder de noemer “Bouwers van PPW”. Themagroepen, met jonge enthousiaste deelnemers die het tot hun taak rekenen de raadsleden te ondersteunen en te voeden. En het thema waar ik zelf nog wel eens de tanden in zou willen zetten betreft de organisatie van de lokale democratie. Juist op lokaal terrein kan er volgens mij veel meer geëxperimenteerd worden met andere vormen van democratische besluitvorming, met participatie.

Graag bedank ik alle leden van PPW voor hun vertrouwen en steun en ik wens Aalsen Everts als nieuwe voorzitter veel succes en plezier.

PPW, het ga je goed!